Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

ΕΝΑ ΤΣΑΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ...

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"


Το τσάι - Η μέγιστη αντιοξειδωτική προστασία που έγινε συνήθεια. 

Το τσάι καθόλου τυχαία αποτελεί στις μέρες μας το ρόφημα που ακολουθεί το νερό σε κατανάλωση, ενώ οι λάτρεις του αυξάνονται διαρκώς. Ο λόγος δεν είναι μόνον η πλούσια κι ευχάριστη γεύση του αλλά και οι πολυάριθμες κλινικές μελέτες που αποδεικνύουν ότι το τσάι, πλούσιο σε πολυφαινόλες και κατεχίνες είναι ένα από τα ισχυρότερα αντιοξειδωτικά, ενώ όλο και περισσότεροι άνθρωποι αντικαθιστούν με την παρότρυνση του γιατρού τους τον καθημερινό καφέ με καλής ποιότητας τσάι. Το τσάι με τις αντιοξειδωτικές ιδιότητες που περιέχει ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα στη μάχη των μικροβίων και των ελεύθερων ριζών, καταπολεμά την πρόωρη γήρανση, βοηθά δραστικά στην αποτοξίνωση του οργανισμού, ενώ συμβάλλει στον έλεγχο της κακής χοληστερόλης και των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα, βοηθά την καρδιά και το κυκλοφορικό.
Υποστηρίζει την πέψη, δυναμώνει τα οστά και προστατεύει το σμάλτο των δοντιών, Τέλος καταπολεμώντας τις ελεύθερες ρίζες μειώνει την πιθανότητα εμφάνισης καρικνογενέσεων.

Το πράσινο τσάι παρέχει αντιοξειδωτική προστασία, βοηθά στον έλεγχο του βάρους, στο σάκχαρο, τον μεταβολισμό, την καρδιά, και το κυκλοφορικό, λόγω των πολυφαινολών που περιέχει, ενώ έχει ελάχιστη περιεκτικότητα σε τεϊνη και καφεϊνη.

Το λευκό τσάι έχει μικρότερη περιεκτικότητα σε τεϊνη και καφεϊνη και είναι το πιο πλούσιο σε αντιοξειδωτικά και πολυφαινόλες. Ηταν γνωστό μόνο σε εξειδικευμένους γνώστες, σήμερα όμως αρχίζει να διαδίδεται, καθώς έρευνες δείχνουν ότι το λευκό τσάι έχει ακόμη περισσότερα οφέλη από το πράσινο τσάι γιατί περιέχει μεγαλύτερη ποσότητα δραστικών ουσιών (πολυφαινολών).

Το κόκκινο τσάι δεν περιέχει καθόλου καφεϊνη και προέρχεται από το φυτό Rooibos. Εχει χαμηλή συγκέντρωση σε τανίνες. Το κόκκινο τσάι τονώνει χωρίς να διεγείρει το νευρικό σύστημα, για αυτό είναι πολύ καλό ως αντικαταστάτης του καφέ. Έχει αντιαλλεργικές, αντιβακτηριακές ιδιότητες και βοηθά στην καταπολέμηση των αϋπνιων, της νευρικής έντασης και των πονοκεφάλων. Τέλος το κόκκινο τσάι είναι αποτοξινωτικό , βοηθά τον μεταβολισμό και το αδυνάτισμα, ενώ παρέχει ισχυρή αντιοξειδωτική προστασία.

Το μαύρο τσάι έιναι το καλύτερο τονωτικό γιατί είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικά και περιέχει 60% λιγότερη καφεϊνη από τον καφέ. Ενδείκνυται για την καταπολέμηση της διάρροιας και περιέχει μεγαλύτερο ποσοστό σε τανίνες. Βοηθά στην κυκλοφορία του αίματος και την τόνωση της καρδιάς.

Πηγή: http://www.pharmacynet.gr/index.php

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Ο ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΚΟΥΛΟΣ ΜΟΝΟ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ...


Αναμφίβολα, μια από τις τυχερότερες γυναίκες στην Ιστορία του Ελληνικού Σινεμά, υπήρξε η "Λόλα" (Τζένη Καρέζη). 

Μια αρτίστα της Τούμπας στη δεκαετία του '60, που εγκαταλελειμμένη από τις φτερούγες ενός μονόχνωτου πατέρα, ξεπέφτει στα δίχτυα του υποκόσμου, παγιδευμένη από τον ίδιο της τον νταβατζή, ενώ παράλληλα παλεύει για να ξεπεράσει τον μεγάλο της έρωτα τον Άρη (Νίκος Κούρκουλος). 

Ο Άρης, αν και φοβάται πως εκείνη υπήρξε μέρος του σχεδίου μιας κλίκας νταβατζήδων, με αποτέλεσμα να καταλήξει ο ίδιος στη φυλακή, κρατάει μια κρυφή ελπίδα στο βάθος του μυαλού του για την αθωότητα της Λόλας κι αποφασίζει ένα βράδυ μετά την αποφυλάκιση του, να την επισκεφτεί. 

Η Ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου έγραψε μια από τις λαμπρότερες στιγμές της...

...τη στιγμή που η Λόλα, από τη σκηνή του καμπαρέ, σηκώνει το βλέμμα της, γνωρίζοντας πως ο Άρης βρίσκεται σε ένα τραπέζι κάπου στο βάθος της αίθουσας. 

Μόνο μια γυναίκα μπορεί να καταλάβει, πως είναι να έχει υπάρξει, έστω και μια φορά στη ζωή της ένας άντρας, να την κοιτάξει...με το βλέμμα του Άρη... 

Του άντρα που πάλεψε με αντίπαλο ένα "γερό" μαχαίρι μια κρύα νύχτα του χειμώνα για να σώσει το τομάρι του, γνωρίζοντας από πριν πως "το παιγνίδι ήταν στημένο" και..."τα λεφτά πολλά"... 

Ο Άρης -κατά κόσμον Νίκος Κούρκουλος- υπήρξε απλά και μονολεκτικά... 

ΤΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ...

Για το βλέμμα του, τη μπέσα του, τον λόγο της τιμής του, την υπεράσπιση της Αλήθειας και του Δικαίου, την έμπρακτη απόδειξη του για τον "μεγάλο έρωτα" της ζωής του κι ένα ζεϊμπέκικο στη μέση του πουθενά, ένα βράδυ που διαπιστώνει πως, απλά, τα έχει χάσει όλα... 

"Βρέχει φωτιά στη στράτα μου" κι ο Νίκος Κούρκουλος -εκτός από τις γυναικείες καρδιές- βάζει φωτιά και στα "υπάρχοντα" του, που τα αντικρίζει πεταμένα στο δρόμο, συνειδητοποιώντας πως μόλις είχε κλείσει για εκείνον ένα μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή του... 

Πολλές στιγμές ο Ελληνικός Κινηματογράφος μας μίλησε αλληγορικά, αλλά εμείς ούτε μια φορά δεν αποδείξαμε ως τώρα πως έχουμε διδαχτεί έστω και το ελάχιστο, από τις προφητικές του σκηνές...

"Ορατότης Μηδέν" λοιπόν κι ο ήρωας, όταν βλέπει πως η ζωή του έχει φτάσει στον πάτο, αποτεφρώνει τα λιγοστά της απομεινάρια, αποφασίζει πως δεν ανέχεται άλλο πια τη κατάντια του -"όχι άλλο κάρβουνο"- γνωρίζοντας πως δεν έχει τίποτα άλλο να περιμένει και πως έκλεισε οριστικά ο κύκλος, κι έτσι δεν του μένει παρά μονάχα η θέληση και η δύναμη για ένα νέο ξεκίνημα... 

Ο Νίκος Κούρκουλος γεννήθηκε στις 5 του Δεκέμβρη 1934 και πέρασε στην αιωνιότητα "ένα γελαστό απόγευμα" στις 30 του Γενάρη 2007.

Εκτός από τον Ελληνικό Κινηματογράφο, υπήρξε σπουδαίος Ηθοποιός και του Θεάτρου, υπηρετώντας το, όχι μόνο μέσα από πολύ μεγάλους ρόλους, αλλά και ως Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου -πάνω από μια δεκαετία τουλάχιστον- και μέχρι το θάνατο του... 

Εκείνο που αναρωτιέμαι πάντα, είναι γιατί μνημονεύουμε τους ανθρώπους σύμφωνα με την ημερομηνία του φυσικού τους θανάτου. 

Αφού η ημερομηνία της γέννησης τους, έχει αποδείξει στο μεταξύ, πως είχαν  ένα "αστέρι" που τους ακολούθησε πιστά σε όλη τους την πορεία κι όταν επήλθε ο φυσικός θάνατος, το "αστέρι" απλά "πάγωσε" τον χρόνο και παρέμεινε εκεί για πάντα, ως η πιο τρανή απόδειξη της μοναδικότητας τους... 




Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

ΜΙΑ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ...


Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος γεννήθηκε στις 27 Απριλίου 1935.

Ο Θάνατος του προήλθε από τη...Μοίρα στις 24 Ιανουαρίου 2012.

Η Κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη στις 27 Ιανουαρίου 2012.

Η Φήμη του απλώθηκε ανά τον κόσμο, αποφασισμένη να διαρκέσει...

"ΜΙΑ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ"... 


Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία, αλλά δε μπορώ να κάνω το ταξίδι σας.

Είμαι επισκέπτης.

Το κάθε τι που αγγίζω με πονάει πραγματικά..

Κι έπειτα, δε μου ανήκει.

Όλο και κάποιος βρίσκεται να πει ''δικό μου είναι".

Εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου, είχα πει κάποτε με υπεροψία.

Τώρα καταλαβαίνω πως το τίποτε είναι τίποτε.

Ότι δεν έχω, καν, όνομα.

Και πρέπει να γυρεύω ένα κάθε τόσο.

Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάζω. Ξεχάστε με στη θάλασσα.

Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία.


ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ-1982


Φωτογραφία: "Το Λιβάδι που Δακρύζει"

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

ΜΕΤΡΟ: ΤΟΥΤΟΙ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΠΟΥ 'ΡΘΑΝ ΤΩΡΑ...


Την Παρασκευή το πρωί κατέβαινα τον Κηφισό οδηγώντας, με λίγη βροχή και λίγη περισσότερο κίνηση, συγκριτικά με κάποιες άλλες φορές.


Το ραδιόφωνο μετέδιδε ρεπορτάζ για τους απεργούς του Μετρό, την κατάληψη τους στο κεντρικό αμαξοστάσιο στα Σεπόλια και την επέμβαση των ΜΑΤ εκεί, γύρω στις 4 τα ξημερώματα. 

Νύχτα γίνονται συνήθως αυτά τα "ντου"... 

Κατάλαβα ότι πλησίαζα στην περιοχή των Σεπολίων, γιατί είδα πολύ κόσμο μαζεμένο δεξιά μου, στον παράπλευρο του Κηφισού. 

Ο πιο πολύς...κόσμος όμως, ήτανε πάνω στην αερογέφυρα των πεζών: ΤΑ ΜΑΤ!!! 

Είχαν καταφθάσει οι...επίλεκτοι κι είχαν "ζώσει" την πεζογέφυρα, μη τυχόν και...τολμούσε να περάσει από κει κανάς πεζός...απεργός του Μετρό;! 

Ένιωσα την αδρεναλίνη μου να ανεβαίνει στα ύψη! 

Ένιωσα να γίνομαι "ένα" με αυτούς τους απεργούς, τόσο πολύ, που άνοιξα το παράθυρο του συνοδηγού σε ετοιμότητα, να τους φωνάξω "μην υποχωρήσετε ρε! μην τους κάνετε αυτή τη χάρη!"... 

Αλλά κάποιοι οδηγοί ακριβώς από πίσω μου, δεν μου άφησαν αυτό το περιθώριο, κορνάροντας ενοχλημένοι... 

Το μεσημέρι ακολούθησα την αντίστροφη πορεία και ανέβαινα τον Κηφισό. 

Τα νεότερα στο ραδιόφωνο μετέδιδαν πως στο "μέτωπο" της κατάληψης, όλα είχαν πάει "κατ' ευχήν"...

Για ποιον άραγε;... 

Σημασία έχει πως αυτή την φορά -αρκετές ώρες μετά από την πρωινή...επιδρομή- η περιοχή των Σεπολίων είχε γίνει "αστακός"! 

Είχε καταφθάσει τόση μεγάλη δύναμη των...παλικαριών Ματατζήδων, που δεν θυμάμαι ποια ήταν η τελευταία φορά, που είχα δει τόσους πολλούς μπάτσους μαζεμένους!  

Θυμάται κανείς άλλος άραγε;... 

Τώρα πια δεν είχαν αρκεστεί απλά και μόνο στην πεζογέφυρα κι αηδίες... 

Είχαν παραταχθεί ακόμα και πάνω στην κεντρική λεωφόρο του Κηφισού, τόσο πολύ κοντά στα διερχόμενα αυτοκίνητα που, αν ήθελες, μπορούσες να ανοίξεις το παράθυρο και να...τους φτύσεις κατάμουτρα!!! 

Αν δεν υπήρχε και πάλι το "θέμα" με τους οδηγούς που -όχι μόνο βρίσκονταν πίσω- αλλά έμοιαζαν κι εκείνοι εξίσου ξαφνιασμένοι, από τους τόσους πολλούς μπάτσους που αντίκριζαν αίφνης, εν μέσω...Εθνικού οδικού δικτύου ταχείας κυκλοφορίας!  

Η απεργία των εργαζομένων στο Μετρό έληξε "αναίμακτα", μετά την απόφαση για πολιτική ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ των εργαζομένων... Η "επίταξη" είναι όρος για...αντικείμενα. 

Εξάλλου ένας...Συνταγματολόγος δεν τους βρέθηκε πρόχειρος εκεί πέρα μέσα σ' αυτήν την Κυβέρνηση, να τους ξεκαθάριζε την διαφορά ανάμεσα στους δυο όρους;;;...

Δεν ξέρω γιατί...αλλά κάτι μου έλεγε βαθιά μέσα μου πως, αυτή τη φορά, ΑΥΤΗ Η ΑΠΕΡΓΙΑ, ίσως και να γινόταν το "εναρκτήριο λάκτισμα" για όλους μας... 

Δυστυχώς διαψεύστηκα... 

"Η καλή μας η TV" έκανε και πάλι το θαύμα της, η "καλή μας η τρικολόρε Κυβέρνηση" απέδειξε ποιος διαθέτει... πραγματική "σοβαρότητα" σ' αυτήν τη χώρα, "η καλή μας η τάξη"...επιτέλους επανήλθε σ' αυτήν την πόλη, "η καλή μας αγελάδα βόσκει κάτω στην λιακάδα"...

Τελικά ο μόνος...κακός παραμένει "ο κακός μας εαυτός", αφού, ούτε αυτήν τη φορά δεν κάναμε επιτέλους Κ Α Τ Ι...

Σε ό,τι με αφορά..."εξωτερικώς" αποδείχθηκα ένας "πολίτης-κότα", αφού απλά συνέχισα τον δρόμο μου...

"Εσωτερικώς" ένιωσα "εν δυνάμει-επαναστάτης" κι αυτό ίσως και να κρύβει κάποιο φως (κάποτε!) στο ατελείωτο τούνελ της ανυπαρξίας μας... Μην τα ξαναλέμε και γινόμαστε γραφικοί... 

Ώσπου να βρω λοιπόν το θάρρος, ή τον..."καλό μου εαυτό", ώσπου να πάρει μπροστά το "θολωμένο μου μυαλό'" και να τολμήσω να φωνάξω στον Δυνάστη μου "άει χάσου...μυρμηγκάκι!"... 

...θέλω να βγάλω ένα απωθημένο από μέσα μου! 

Έστω κι αν μου χάλασε...οπτικώς, ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια, έστω κι αν αυτό που αντίκρισαν τα μάτια μου ήταν..."μπάτσοι πιάστε τα γιοφύρια" τελικά -αντιστρόφως ανάλογο δηλαδή των πραγματικών στίχων- εγώ έψαχνα μια ευκαιρία κι επιτέλους τη βρήκα! {στην Ελλάδα δυστυχώς, μόνο τέτοιες ευκαιρίες...δημιουργούμε τώρα πια!} να τους χαρίσω με πολύ...πάθος και πολύ...μεράκι, τους πιο κάτω γνήσιους στίχους:

"Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια
μπάτσοι κλ@στε μας τα @ρ@ίδι@..."
 

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

Η ΑΙΘΑΛΟΜΙΧΛΗ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑΣ ΜΑΣ...


Υπάρχει μια Χώρα βυθισμένη στην ύφεση του εγωκεντρισμού της, που αποδεικνύει καθημερινά, πως είναι ένα κουτί με αμέτρητα μικρά κι ασύνδετα κομματάκια, έτσι, που ακόμα κι ένας επίμονος όσο κι επιμελής χομπίστας, δεν θα κατάφερνε ποτέ να τα ενώσει ως ολόκληρο σχέδιο ενός παζλ


Πολλές γειτονιές, πολλές πόλεις, πολλά χωριά, μοιάζουν σαν να κατοικούνται από φαντάσματα, σκιές, άλαλους κατοίκους... 


Κάτι αλλαφροϊσκιωτα μίζερα ανθρωπάκια, που περπατούν νυχοπατώντας μέσα στη νύχτα, με τον φόβο μην τυχόν και τρομάξουνε το "τέρας"! 


Όπου "τέρας" βλέπε "Μνημόνιο"...


Το "τέρας" λοιπόν, έχει πάρει...κεφάλι προ πολλού κι έχει κάτσει πάνω από τα κεφάλια μας. 


Σαν την αιθαλομίχλη τις κρύες νύχτες του χειμώνα, που ο άνεμος γυρίζει σε νοτιά και δεν διαλύει το νέφος με τίποτα... 


Δεν τίθεται βεβαίως καν το ερώτημα, πότε στην ευχή αποκοιμήθηκε "γλυκά" ένας ολόκληρος λαός, από την στιγμή που υπάρχουν...τρανές αποδείξεις πως ο ίδιος ο λαός έχει αποφασίσει αυτοβούλως, να παρατείνει την "σιέστα" του μέχρι τελικής πτώσεως...


Η "Ζωή" δείχνει να κινείται σε σουρεαλιστικούς ρυθμούς, κουκουλωμένη από μια ζοφερή πραγματικότητα κι από μια απάθεια...θαρρείς και γυρίζεται κάποια ταινία επιστημονικής φαντασίας κι οι πρωταγωνιστές σε ρόλους slow motion... 


Κάποιοι έφτασαν να μιλήσουν ακόμα και για τα χημικά που ρίχνουν "ειδικά" αεροπλάνα πάνω από τον ελλαδικό χώρο, αδρανοποιώντας απόλυτα, ακόμα κι εκείνους τους πολίτες που κάποτε δήλωναν "αγανακτισμένοι"... 


Πως όμως όλα αυτά τα χημικά, που προσγειώνονται πάνω στα κεφάλια μας, καταφέρνουν και ακυρώνουν δράσεις και αντιδράσεις, σκεπάζοντας επιλεκτικά τα πλήθη σε κατοικίες, γειτονιές, συνοικίες ολόκληρες, αλλά κρατούν μια ολόκληρη Βουλή "μάχιμη" και αλληλοσπαρασόμενη;...


Παραμένει ερωτηματικό μέγα...


Εξαντλημένοι Άστεγοι. 

Κλειδαμπαρωμένοι Άνεργοι. 
"Κουμπωμένοι" Μισθωτοί. 
Φτωχοποιημένοι Συνταξιούχοι. 
Αλλοδαποί Άρτι Αφιχθέντες. 
Νεολαίοι Μετανάστες. 
Νεολαίοι Παραιτημένοι. 
Αστική Τάξη Γυάλινης Σφαίρας. 
Πλουτοκρατία Αυτιστική. 
Συνδικαλισμός με Μαύρο Χιούμορ.
Υγεία στον Γύψο.
Παιδεία Χωρίς Ψωμί. 
Κανάλια Ξεπουλημένα. 
Εκκλησία Απυρόβλητη. 
Δικαιοσύνη Καμένη από "Ήλιο Νοητό". 
Εξουσία Πορωμένη.
Λογική στα Κάγκελα.

Πες μου τώρα εσύ λοιπόν, τι παζλ θα φτιάξεις...


Μην τρομάξεις. 

Κάποτε θα το μάθαινες κι αυτό που θα σου πω. 


Ξέρεις, δεν απογράφησαν ποτέ πουθενά  οι Αρνητές της Πικρής Πραγματικότητας... 


Μόνο βρήκαν για λίγο τον δρόμο που οδηγούσε προς την Μεγάλη Πλατεία στο κέντρο της πόλης κι ύστερα έσυραν νωχελικά, τα βήματα της αυτο-ικανοποιούμενης συνείδησης τους, μπαίνοντας ξανά στο Μετρό κι επιστρέφοντας στο βελούδινο καναπέ του ημιυπαίθριου σαλονιού τους.. 


Εκεί, μακριά από το παράθυρο, και με τετελεσμένο το "καθήκον"... Ως όφειλαν τα "σωστά" φυτά εσωτερικού χώρου, σύμφωνα με τις προδιαγραφές τους, που έτσι κι αλλιώς, έχουν ξεκαθαρίσει προ πολλού πως είναι απλά...διακοσμητικά. 


Σε μέρος σκιερό και δροσερό. Πολύ δροσερό. Με χαμηλές θερμοκρασίες κάπου εκεί κοντά στο μηδέν.


Στο μηδέν των ονείρων, στο μηδέν των αγώνων, στο μηδέν του επαναπροσδιορισμού.  

Το "νοικοκύρεμα", μια παρεξηγημένη έννοια, που εύκολα παρερμηνεύτηκε από χιλιάδες "εαυτούληδες" ως "αρπαγή", "υφαρπαγή", "κεκτημένο δικαίωμα"... 


Κι ύστερα πάλι...αχ! εκείνος ο Λαός!... Ποιος να κάνει πως δεν το βλέπει;... 


Είναι μοιρασμένος σε δυό μέρη: Ο Λαός κι ο Καθρέφτης του. Διχασμένη προσωπικότητα. 


Κι ο Καθρέφτης συναίνεσε, να ενσαρκώνουν εναλλάξ αυτούς τους δυο ρόλους. 


Ο Καθρέφτης του Λαού. 


Κι ύστερα πάλι...ο Λαός του Καθρέφτη. 


Δίκαιη μοιρασιά... 


ΔΕΝ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΕΤΣΙ ΕΥΚΟΛΑ ΟΙ "ΠΛΑΤΕΙΕΣ" ΜΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΟΤΑΝ Η ΚΑΘΑΡΣΗ ΔΕΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΣΤΟ "ΠΑΚΕΤΟ"... 


Δες τους "επαναστάτες" του γλυκού νερού, που ροβόλισαν τον "αναίμακτα αποκτούμενο" οβολό τους και τον στεγανοποίησαν "σε μέρος σκιερό και δροσερό"... 


Τον ταξίδεψαν χιλιάδες μίλια μακρυά από τον "κίνδυνο", κι ελάφρυναν τον ύπνος τους, μ' ακρογιαλιές-δειλινά... 


Το "Περιουσιολόγιο" της Διαφθοράς και του Βολέματος...


Όλοι εναντίον όλων. Κανείς έναντι του εαυτού του. Εκποίηση αξιών: 95%. Ευκαιρία...


"ΝΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ...ΚΑΝΕΝΟΣ".


Τι κοιτάς με απορία το νέφος πάνω από το βλέμμα σου! 


ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΘΑΛΟΜΙΧΛΗ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑΣ ΜΑΣ ΗΛΙΘΙΕ... 


Αιώνες τώρα αποτινάσσουμε "σκλαβιές" από πάνω μας, απλά και μόνο αναμένοντας καρτερικά πότε θα αποφασίσει ο εχθρός να μας εγκαταλείψει από μόνος του... 


Φαντάσου λέει και να γινόμασταν κάποτε "Έθνος"...


(Προϊόν Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται ρητά η αντιγραφή και η αναδημοσίευση)

"Πες μου δεν το βλέπεις πως φοβάμαι το σκοτάδι στο κενό
για ποια...επανάσταση μιλάμε που προσπαθώ όρθιος να σταθώ..."



Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ...

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:


~ Ένα βιβλίο είναι ένας κήπος που μπορείς να κουβαλήσεις στην τσέπη σου (Αραβική παροιμία)

~ Ξέρεις ότι διάβασες ένα καλό βιβλίο όταν γυρνάς την τελευταία του σελίδα και αισθάνεσαι σαν να' χεις χάσει έναν φίλο (Ανώνυμος)

~ Πάντα φανταζόμουν τον Παράδεισο σαν ένα είδος βιβλιοθήκης (Χορχέ Λούις Μπόρχες)

~ Η ζωή είναι σύντομη για τα καλά βιβλία. Πρέπει να διαβάζουμε μόνο εξαιρετικά βιβλία (Τίμπορ Φίσερ)

~ Οι άνθρωποι μπορεί να χάσουν τις ζωές τους στις βιβλιοθήκες. Θα πρέπει να προειδοποιούνται (Σολ Μπέλοου)

~ Ίσως να είχαν δίκιο που έβαλαν την αγάπη στα βιβλία. Ίσως επειδή δεν θα μπορούσε να ζει πουθενά αλλού (Γουίλιαμ Φώλκνερ)

~ Όταν κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο, για αρκετές μέρες κουβαλούσα μαζί μου ένα αντίτυπο και του έριχνα συχνά κλεφτές ματιές για να βεβαιωθώ ότι το μελάνι δεν είχε ξεθωριάσει (Τζέιμς Μπάρρυ)

~ Αν έχεις έναν κήπο και μια βιβλιοθήκη, έχεις όλα όσα σου χρειάζονται (Κικέρων)

~ Υπάρχει πάντα σ' ένα βιβλίο -ακόμα και κακογραμμένο- μια φράση που χτυπά καταπρόσωπο τον αναγνώστη, σαν να περίμενε αυτόν μόνο (Κρίστιαν Μπόμπιν)

~ Το διάβασμα μας κάνει όλους μετανάστες. Μας παίρνει μακριά από τα σπίτια μας, αλλά το σπουδαιότερο, μας βρίσκει σπίτια παντού (Jean Rhys)

~ Ένα καλό βιβλίο δεν είναι αυτό που διαβάζουμε, αλλά αυτό που διαβάζει εμάς (W. H. Auden)

~ Ο κόσμος είναι φτιαγμένος για να καταλήξει σ' ένα ωραίο βιβλίο (Stefane Mallarme)

~ Τα βιβλία είναι τόσο χρήσιμα σε έναν ανόητο όσο ένας καθρέφτης σε έναν τυφλό (Τσανάκυα)

~ Ποτέ μην κρίνεις ένα βιβλίο από την ταινία του (J. W. Eagan)

~ Διάβαζε, ακόμα και τα παλιόχαρτα από τον δρόμο (Θερβάντες)

~ Ένα "λάθος" έκανε ο Σαμαράκης και το πληρώνουμε όλοι μας (Ανώνυμος)

~ Μπήκα μέσα στο βιβλιοπωλείο και ανέπνευσα εκείνο το άρωμα χαρτιού και μαγείας που, περιέργως, κανένας ποτέ δεν σκέφτηκε να εμφιαλώσει... (Carlos Rouiz Zafon)

~ Τα βιβλία που έχουμε ανάγκη είναι εκείνα που πέφτουν σαν το τσεκούρι στην παγωμένη θάλασσα της ψυχής μας... (Φράντς Κάφκα)

~ Ο πιο πιστός φίλος του ανθρώπου -εκτός του σκύλου!- είναι το βιβλίο. Διότι εντός...του σκύλου δεν μπορείς να διαβάσεις!!! (Γκράουτσο Μαρξ) 






"ο πιο πιστός φίλος του...βιβλίου"! 

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

"Η ΠΕΡΙΦΡΑΣΤΙΚΗ ΠΕΤΡΑ" ~~ ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ.

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"


Μίλα.
Πὲς κάτι, ὁτιδήποτε.
Μόνο μὴ στέκεις σὰν ἀτσάλινη ἀπουσία.
Διάλεξε ἔστω κάποια λέξη,
ποὺ νὰ σὲ δένει πιὸ σφιχτὰ
μὲ τὴν ἀοριστία.
Πές:
«ἄδικα»,
«δέντρο»,
«γυμνό».
Πές:
«θὰ δοῦμε»,
«ἀστάθμητο»,
«βάρος».
Ὑπάρχουν τόσες λέξεις ποὺ ὀνειρεύονται
μιὰ σύντομη, ἄδετη, ζωὴ μὲ τὴ φωνή σου.
Μίλα.
Ἔχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.
Ἐκεῖ ποὺ τελειώνουμε ἐμεῖς
ἀρχίζει ἡ θάλασσα.
Πὲς κάτι.
Πὲς «κῦμα», ποὺ δὲν στέκεται.
Πὲς «βάρκα», ποὺ βουλιάζει
ἂν τὴν παραφορτώσεις μὲ προθέσεις.
Πὲς «στιγμή»,
ποὺ φωνάζει βοήθεια ὅτι πνίγεται,
μὴν τὴ σῴζεις,
πὲς
«δὲν ἄκουσα».
Μίλα.
Οἱ λέξεις ἔχουν ἔχθρες μεταξύ τους,
ἔχουν τοὺς ἀνταγωνισμούς:
ἂν κάποια ἀπ᾿ αὐτὲς σὲ αἰχμαλωτίσει,
σ᾿ ἐλευθερώνει ἄλλη.
Τράβα μία λέξη ἀπ᾿ τὴ νύχτα
στὴν τύχη.
Ὁλόκληρη νύχτα στὴν τύχη.
Μὴ λὲς «ὁλόκληρη»,
πὲς «ἐλάχιστη»,
ποὺ σ᾿ ἀφήνει νὰ φύγεις.
Ἐλάχιστη
αἴσθηση,
λύπη
ὁλόκληρη
δική μου.
Ὁλόκληρη νύχτα.
Μίλα.
Πὲς «ἀστέρι», ποὺ σβήνει.
Δὲν λιγοστεύει ἡ σιωπὴ μὲ μιὰ λέξη.
Πὲς «πέτρα»,
ποὺ εἶναι ἄσπαστη λέξη.
Ἔτσι, ἴσα ἴσα,
να βάλω έναν τίτλο
σ᾿ αὐτὴ τὴ βόλτα τὴν παραθαλάσσια.


"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

ΞΕΦΑΝΤΩΜΑ!

Δυό γενιές μαζί, αδέρφια και ξαδέρφια, ανταμώσαμε σ' ένα γλέντι και ξεδώσαμε όσο δεν πήγαινε!

Από αυτά τα γλέντια που θες να εκτονωθείς και ξέρεις πολύ καλά ότι δεν υπάρχει κανείς να σε παρεξηγήσει, να σε λοξοκοιτάξει, να σε κουτσομπολέψει.

Από αυτά τα γλέντια που ξέρεις πως στο τέλος της βραδιάς έχουν περάσει υπέροχα...όλοι!

Γιατί ήταν απλά η σωστή χρονική στιγμή...

Από αυτά τα γλέντια που νιώθεις πως είσαι ανάμεσα σε αγαπημένους, ανάμεσα σε "δικούς" σου.

Έστω κι αν κάποιες στιγμές στο παρελθόν υπήρξαν δυσάρεστες, αλλά ήξερες βαθιά μέσα σου πως θα περάσουν και θα φύγουν μακριά.

 Γιατί είχατε παίξει παιδιά μαζί κι αυτό δεν λησμονιέται με τίποτα...

Κι ήταν αυτό το γλέντι τόσο πολύ λυτρωτικό, από εκείνα που θα τα βάλεις στο "άλμπουμ" του μυαλού σου...

Θα το κοιτάς αργότερα, μέσα από τις θύμησες και θα λες "πόσο ωραία είχαμε περάσει εκείνο το βράδυ Θεέ μου και πόσο σ' ευχαριστώ γι' αυτό"...

Μια ανάταση ψυχής!

ΕΝΑ ΞΕΦΑΝΤΩΜΑ...

Κι ύστερα από τόσους πολλούς χορούς και τόσα πολλά τραγούδια, "έντυσα" την ανάμνηση εκείνης της βραδιάς μ' ένα τραγούδι γεμάτο νοσταλγία. 

Έτσι όπως ξέρω πως θα τη θυμάμαι για πάντα...

Και πάντα θα λέω "ευχαριστώ"...

"Ένα γλυκό ξημέρωμα"...

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΡΦΥ!

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"




"Ο Νόμος του Μέρφυ", κοινώς ως "νόμος της γκαντεμιάς",  "γεννήθηκε" το 1949 σε μια Αεροπορική Βάση στην Καλιφόρνια, όταν κάποιοι αξιωματικοί έκαναν κατ' επανάληψη (ανεπιτυχώς) μια δοκιμή σ' έναν τύπο αεροπλάνου, μέχρι που κάποια στιγμή ο Έντουαρντ Μέρφυ, ως μέλος της ομάδας, ανακάλυψε πως ένας τεχνικός συνέδεε ένα καλώδιο λάθος, με αποτέλεσμα να προκαλείται βραχυκύκλωμα. 

Η αυθόρμητη φράση του "αν κάτι είναι να πάει στραβά, θα πάει στραβά" πέρασε στην Ιστορία, αν και ο ίδιος μάλλον δεν πρόλαβε να το μάθει ποτέ, αφού...σκοτώθηκε ως πεζός σε τροχαίο, όταν ένας οδηγός στο δρόμο, οδηγούσε σε λάθος λωρίδα... 

Προφανώς δεν πρόλαβε καν να αντιληφθεί πόσο είχε δικαιωθεί, όταν ξεστόμιζε την περιβόητη πλέον φράση του... 

Από τότε λοιπόν, άνοιξε μια λίστα ανά τον κόσμο (σας το έλεγα εγώ, γεμίσαμε λίστες!), με "ατάκες" που χαρακτηρίζουν τις...γκαντέμικες στιγμές της καθημερινότητας, η οποία συνεχώς αυξάνεται και ανανεώνεται. 

Και η φαντασία των ανθρώπων (όπως άλλωστε και η γκαντεμιά!) φαίνεται πως δεν έχει τελειωμό!

~ "Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει στραβά". Μέρφυ.

~ Όταν τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα, θα γίνουν.

~ Κάθε φορά που θες να χτυπήσεις ξύλο, διαπιστώνεις πως ο κόσμος είναι φτιαγμένος από γυαλί και μέταλλο.

~ Όταν οδηγάς πάντα η διπλανή ουρά από τη δική σου κινείται πιο γρήγορα.

~ Σε μια πτήση τα κενά αέρος εμφανίζονται πάντα όταν ξεκινάει η αεροσυνοδός να σερβίρει τον καφέ.

~ Σε όποια έξοδο αποσκευών κι αν βρίσκεσαι, οι αποσκευές σου θα βγουν από κάποια άλλη.

~ Όταν παίρνεις λάθος νούμερο στο τηλέφωνο, η γραμμή δεν είναι ποτέ κατειλημμένη.

~ Η φέτα του ψωμιού θα σου πέσει στο πάτωμα πάντα από την πλευρά της μαρμελάδας.

~ Αν δίνεις εξετάσεις κι έχεις κάνει σκονάκι το μισό βιβλίο, τότε θα πέσει ένα θέμα από το...άλλο μισό.

~ Ο καλύτερος τρόπος για να θυμηθείς κάτι που ήθελες να γράψεις σ' ένα γράμμα, είναι να κλείσεις το γράμμα.

~ Η εγγύηση των 60 ημερών εγγυάται ότι το προϊόν θα χαλάσει την...61η μέρα.

~ Όσο κι αν έχεις ψάξει να αγοράσεις οικονομικά ένα αντικείμενο, μόλις το αγοράσεις θα το βρεις κάπου αλλού φθηνότερα.

~ Ο καπνός του τσιγάρου σου κατευθύνεται πάντα προς εκείνον που τον ενοχλεί το κάπνισμα.

~ Όταν δεν βιάζεσαι το φανάρι είναι πάντα πράσινο.

~ Σε όποια μεριά του πούλμαν κι αν διαλέξεις να καθίσεις, θα σε χτυπάει ο ήλιος οπωσδήποτε.

~ Την ημέρα που θα πιεις ένα ποτηράκι παραπάνω -αν και φανατικός μη πότης- θα σου κάνουν αλκοτέστ.

~ Διακοπή ρεύματος γίνεται μόνο όταν κατεβάζεις από το ίντερνετ ένα σημαντικό αρχείο.

~ Η οδική βοήθεια θα σου χρειαστεί, αμέσως μόλις την διακόψεις.

~ Το πιο σημαντικό τηλεφώνημα στο κινητό σου γίνεται όταν το έχεις απενεργοποιήσει ή το έχεις στο αθόρυβο.

~ Την ημέρα που θα πλύνεις το αυτοκίνητο θα ρίξει λασποβροχή.

~ Την στιγμή που παρακολουθείς το σπουδαιότερο πέναλτι του αγώνα στην τηλεόραση, κάποιος θα περάσει μπροστά από την τηλεόραση ή θα γίνει διακοπή ρεύματος.

~ Αν παίζουν κάποιοι κοντά σου ρακέτες στην παραλία, το μπαλάκι θα πέσει μέσα στον καφέ σου.

~ Στο σινεμά μπροστά σου θα κάτσει πάντα ένας ψηλότερος από εσένα.

~ Η πιο αργή ταμίας στο σούπερ μάρκετ, είναι πάντα σ' αυτό το ταμείο που περιμένεις.

~ Το καλύτερο θέμα για φωτογράφιση θα το βρεις μόλις σου έχει τελειώσει το φιλμ.

~ Τα παιδιά δεν ρίχνουν ποτέ το γάλα τους σε λερωμένο πάτωμα.

~ Κοιμάται πρώτος πάντα αυτός που ροχαλίζει.

~ Αν πεις στον προϊστάμενο ότι άργησες γιατί σου έσκασε το λάστιχο, το επόμενο πρωινό θα σου σκάσει το λάστιχο.

~ Μόλις φτιάξεις στη δουλειά έναν ζεστό καφέ, τότε θα σου ζητήσει ο προϊστάμενος να κάνεις μια σημαντική δουλειά.

~ Μόλις έχεις βρει στο διαδίκτυο ένα..."σκυλοψευδώνυμο" που το γουστάρεις, τότε η Google θα θυμηθεί πως έχει αλλεργία...στους σκύλους...!

~ Και πάει λέγοντας...

Απίθανες σουρεαλιστικές φωτογραφίες που παίζουν με το μυαλό (22)

http://pistos-petra.blogspot.gr/

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"
έγινε "Joan Petra"...

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

Δεν άκουσα πως είπατε ορίστε; Συγνώμη κυρία μου ποια είστε;



Εγώ μού τα έλεγα από την αρχή, αλλά δεν...με άκουγα βλέπεις! 

Που πας ρε Καραμήτρο, στα διαδίκτυα και μπερδεύεις τη ζωή σου σαν κουβάρι; 

Αλλά δεν εισακούστηκα ο άνθρωπος! Μπήκα στο χορό κι ήθελα να χορέψω οπωσδήποτε! 

Στην αρχή δεν ήξερα που πατάω και που βρίσκομαι. Και...εξακολουθώ να μην ξέρω! 

Άμα μου τυχαίνει καμμιά "στραβή" πελαγώνω και κάνω βλακείες. Μια φορά έκανα μια ανάρτηση ωραία-ωραία, πάω μετά στο blog μου να δω τα αποτελέσματα κι είχα ανεβάσει άλλα ντ' άλλων! Παθαίνω έναν πανικό και μέχρι να ξεμπερδευτώ είχα ιδρώσει! 

Την δεύτερη φορά πάλι, η συγκυρία ήταν ακόμα πιο τραγελαφική! Αποφάσισα, τρομάρα μου, να αλλάξω το φόντο της σελίδας. 

Αρχίζω ωραία και καλά τα πειράματα, αποθήκευα και τις αλλαγές που έκανα και πήγαινα στο blog μου να τις δω, με αποτέλεσμα όποιος ήταν εκείνη την ώρα στο blog μου να έχει πάθει μια ναυτία, αφού το χρώμα και τα σχέδια της σελίδας άλλαζαν κάθε μερικά δευτερόλεπτα, από το βαθύ του ουρανού, στο λευκό του πάγου και τούμπαλιν! 

Το αποκορύφωμα δε, ήταν όταν κόλλησε ο υπολογιστής κι έμεινε το blog για κανά τέταρτο "καταδικασμένο" μέσα σ' ένα βαθύ...σκατουλί της αηδίας και είδα κι έπαθα μέχρι να το αλλάξω! Ουφ! 

Την τρίτη φορά όμως η...νίλα ήταν ακόμα μεγαλύτερη! Που, χωρίς να πάρω χαμπάρι, εξαφανίστηκε...ολόκληρο το blog μου μέσα από τα μάτια μου!!!  Δαυίδ Κόπερφιλντ!!!

Εκεί να σου πω τη μαύρη μου αλήθεια, ένα μικρό εγκεφαλικό θα πρέπει να το πέρασα, γιατί είχε μουδιάσει το μυαλό μου(το ποιο;) και τηλεφωνούσα πανικόβλητη σε γνωστούς και άγνωστους μέχρι να μου ξαναφέρουνε πίσω το blog μου! 

Ευτυχώς, λίγο πριν τηλεφωνήσω ακόμα και στον ίδιο τον...Κόπερφιλντ προσωπικά, μου το έλυσαν και αυτό το θέμα και πορεύτηκα σ΄αυτήν την...μπλογκοζωή (με μια μικρή...πάρεση προσωπικού νεύρου ομολογώ)! 

Κι ερχόμαστε στο σήμερααα! 

Που, η Google μου στέλνει ένα "ραβασάκι" και μου λέει πως πρέπει να διαφοροποιήσω το ψευδώνυμο μου: "Ο ΠΙΟ ΠΙΣΤΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ" γιατί δεν είναι συμβατό με τους κανονισμούς και τους όρους! 

Το γεγονός ότι εγώ το έχω λατρέψει αυτό το ψευδώνυμο, ούτε που το έλαβε υπόψη της η Google! 

Κατάλαβες φίλε μου; 

Και πάνω που έχω πέσει σε κατάθλιψη, εκτός από τον "πανικό-νούμερο-246", μου κατεβαίνει η φαεινή ιδέα να βαφτίσω το blog μου με το αγαπημένο μου ψευδώνυμο! Έτσι! 

Γιατί το αγαπώ και δεν ήθελα να το αποχωριστώ με τίποτα! 

Οπότε τώρα αγαπητοί μου φίλοι, αναγκάστηκα να αλλάξω ψευδώνυμο: "Joan Petra"!...

Ο Χριστός κι η Μάνα του! 

Και μού εύχομαι να το συνηθίσω κάποτε, αφού η αλλαγή αυτή έγινε με το πιστόλι στον κρόταφο!

Να το ξέρετε όμως φίλοι μου, πως ό,τι και να γίνει, εγώ θα είμαι...και θα σκέφτομαι ως..."Ο ΠΙΟ ΠΙΣΤΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ"! 

Σας ευχαριστώ όλους σας πάρα πολύ που με επισκέπτεστε...παντός καιρού και συνεχίζω, μέχρι την επόμενη...νίλα, που εύχομαι να αργήσει πάαααρα πολύ -έως καθόλου- να εμφανιστεί!... 

Και φυσικά δεν είμαι τόοοοσο πολύ ψώνιο, που να γίνω...μέλος στο ίδιο μου το blog!!! (κάτω δεξιά). Απλώς είναι και αυτό άλλη μια...τρανή απόδειξη των δεξιοτήτων μου!!! 
όταν"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"
έγινε: "Joan Petra"
έτσι! με τσαμπουκά!...

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ: ΕΝΑ ΧΑΡΑΜΑ...

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"



Στο "βιογραφικό" μου περιλαμβάνεται, μεταξύ άπειρων άλλων γεγονότων βεβαίως και κάποια βραδιά γενεθλίων, κάτι...αιώνες πίσω, με εμένα στην εφηβική ηλικία, που -παραδόξως πως- αν και δεν είχαμε χρήματα ως οικογένεια, είχαμε κανονίσει να πάμε ένα βράδυ στην Ελευθερία Αρβανιτάκη, η οποία εκείνη περίπου την εποχή είχε εμφανιστεί στα μουσικά δρώμενα. 

Εγώ, κολλημένη εκείνη την περίοδο...εμμονικά στα ρεμπέτικα και συγκεκριμένα; 
Στον Βασίλη Τσιτσάνη. Τον "γεράκο" μου... 

Έτσι τον έλεγα... Δυο ημέρες λοιπόν πριν από τα γενέθλια μου και την έξοδο μας στην Αρβανιτάκη, πεθαίνει ο Βασίλης Τσιτσάνης. 

Έπεσα σε πένθος βαρύ. Αν δεν ήξερε κάποιος την οικογενειακή μας κατάσταση, θα έλεγε πως μόλις είχα χάσει τον παππού μου, φυσικό δεν ήταν να πενθώ;... 

Οπότε πάμε στην Ελευθερία, με την ελπίδα πως θα διασκεδάζαμε τα γενέθλια μου αφενός κι αφετέρου, θα ξεπερνούσα κι εγώ το...πένθος! 

Μεγάλη επιτυχία! 

Η Ελευθερία, όπως ήταν φυσικό άλλωστε, όχι μόνο άρχισε να μιλάει για τον Τσιτσάνη, όχι μόνο του αφιέρωσε την βραδιά εκείνη, αλλά τραγουδούσε και τα τραγούδια του το ένα πίσω από το άλλο!... 

Τόσο πολύ κλάμα "μετά μουσικής", δεν είχα ξαναρίξει ποτέ, στην μέχρι τότε ζωή μου... 

Τι "γενέθλια" και βλακείες, η βραδιά εξελίχθηκε σε..."παρηγοριά", αφού όλη η οικογένεια είχε πέσει πάνω μου και με εκλιπαρούσε να σταματήσω το κλάμα και να συνέλθω επιτέλους! Χαμπάρι εγώ. 

Το είχα πάρει εντελώς...προσωπικά, όπως πάρα πολλά άλλα πράγματα επίσης σ' αυτήν τη ζωή! Μα να πάει και να μου πεθάνει βρε Θεέ κι εμένα να μην με σκεφτεί καθόλου κι ούτε καν να με ρωτήσει;!... 

Πως θα ζήσω τώρα εγώ, χωρίς τον "γεράκο" μου;... Από τη επόμενη κιόλας ημέρα, άρχισα την συλλογή "έντυπου" υλικού για την ζωή και το έργο του, φωτογραφίες, αφιερώματα, στίχους. Έκανα την "βιογραφία" του..."φύλλο και φτερό".

Πολλοί στίχοι.
Πολύ ταλέντο. 
Πολλές πενιές. 
Πολλές επιτυχίες. 
Πολύ φτώχεια. 
Πολύς αγώνας. 
Πολύ πάθος. 
Πολύ πείσμα. 
Πολύ μεράκι. 
Πολύς πόνος. 
Πολλά νοήματα. 
Πολλοί συνεργάτες. 
Πολύ κέφι. 
Πολύς καημός. 
Πολλοί φίλοι. 
Πολλοί εχθροί. 
Πολύ παραφιλολογία. 
Πολύ Μπουζούκι. 
Πολύ Ιστορία. 
Πάρα πολύ Ιστορία. 

Η ζωή και το έργο του, μια ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια, στην αστείρευτη Ιστορία της Μουσικής. 

Ο Βασίλης Τσιτσάνης γεννήθηκε στα Τρίκαλα το 1915 και πέθανε στο Λονδίνο(σε νοσοκομείο) το 1984. 

Η Μοίρα επέλεξε για εκείνον, την ίδια ημερομηνία για να του δώσει τη ζωή και την ίδια για να του τη στερήσει: 18 Ιανουαρίου. ΕΝΑ "ΧΑΡΑΜΑ"... 

Για το έργο του, τι αναφορά να κάνω εγώ, αλήθεια... 

Υπήρξαν γενιές ολόκληρες, που απλά, γεννήθηκαν, τραγούδησαν, χόρεψαν, ερωτεύτηκαν, πόνεσαν, θρήνησαν, αγωνίστηκαν, γλέντησαν, έζησαν, πέθαναν, μέσα από τα αμέτρητα δημιουργήματα του. 

Κι εξακολουθούν και οι επόμενες γενιές... 

Το ονοματεπώνυμο του Βασίλη Τσιτσάνη είναι συνώνυμο με ένα από τα μεγαλύτερα και σπουδαιότερα κεφάλαια της Ελληνικής Μουσικής Ιστορίας... 

Μια ατελείωτη..."ΛΙΣΤΑ" ΔΙΑΜΑΝΤΙΩΝ, που θα μείνει για πάντα χαραγμένη μέσα μας, χωρίς να καταφέρει ποτέ κανένας να αντιγράψει, να σπιλώσει, να...αλλοιώσει και να επαναλάβει το παραμικρό, από το μέγεθος, την αξία της και την γνησιότητα της...

Ο "ΓΕΡΑΚΟΣ" ΜΟΥ...














"Μην απελπίζεσαι και δεν θ' αργήσει" 



"Ακρογιαλιές Δειλινά"
"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

Ξυπνήστε αυτούς που κοιμούνται αφήστε αυτούς που ονειρεύονται

~~~Σύνθημα στον τοίχο~~~
                                                          

''ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΩΝ ΤΟΙΧΩΝ'' είναι οι φιλόσοφοι της καθημερινότητάς μας, που το απόσταγμα των βιωμάτων τους καταγράφεται μεν επάνω σε πέτρινους τοίχους, αλλά έχουν την ικανότητα με τα μηνύματά τους, να διαπερνούν το νοήμονα νου κάθε απλού περαστικού.
Μπορείς να σταθείς απλά μπροστά σ' έναν τοίχο και να καταλάβεις όλο το νόημα της ταπεινής ζωούλας σου.
Αλλά ΑΥΤΟΙ οι ποιητές σηματοδοτούν κάτι ακόμα πιο βαρυσήμαντο για την κοινωνία μας:
ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΦΟΡΑ ΚΑΝ Η ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Η ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ ΤΟΥΣ...
Απλά...ΧΑΡΙΖΟΥΝ στον καθένα μας -κρατώντας την ανωνυμία τους- ένα μέρος από την πνευματική τους διαύγεια, προσδοκώντας "να ανοίξουν τα μάτια" σε όσο περισσότερο κόσμο μπορούν.
Να σταθεί ο καθένας μας εκεί, μπροστά σ' αυτό το σύνθημα, και να διαπιστώσει ότι, ''ναι ρε φίλε, έτσι είναι όπως τα διαβάζω, πόσο επιφανειακός τύπος είμαι; τι κάνω τόσο καιρό; απλά υπάρχω αλλά δεν ζω;''...
''ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ'' ρε παιδιά! Ταρακουνήστε τους! Βγάλτε τους από την πλάνη τους! Κάντε τους πιο "ψαγμένους". Και προς Θεού, μην τους λυπηθείτε!...
Αυτοί που είναι αποφασισμένοι να ξυπνήσουν, είναι προετοιμασμένοι να φτάσουν το μαχαίρι ''μέχρι το κόκκαλο''!
ΡΙΣΚΑΡΩΝΤΑΣ ΝΑ ΠΛΗΓΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΑ ΜΕ ΤΗ ΛΑΜΑ ΤΟΥ ΜΑΧΑΙΡΙΟΥ ΤΟΥΣ..
Γιατί πονάνε οι αλήθειες, περισσότερο κι από τα σερβιρισμένα ψέματα, έστω κι αν είναι σε χρυσά πιάτα...
Αλλά -προς Θεού!- ξυπνήστε και τους άλλους, εκείνους που βουλιάζουν στη βολή τους με την ψευδαίσθηση ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα γύρω τους κι όλα είναι ακόμα ok...
Ας τους ενημερώσει κάποιος ότι όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν κι ότι όλα αυτά που ''ζούσαν'' δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα όνειρο απατηλό...
Και τέλος, ξυπνήστε όλους εκείνους που, επειδή γεννήθηκαν πρόβατα, φοβούνται να ενηλικιωθούν ως λύκοι...
''ΑΦΗΣΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ'' ρε παιδιά! Mε αυτούς που ονειρεύονται κι οραματίζονται καλύτερους κόσμους, έχουμε μια ελπίδα να μας παρασύρουν και να οδηγηθούμε τελικά σε καλύτερους -όντως- κόσμους!
H κοσμοθεωρία τους, τούς έχει κάνει ποιητές, ζωγράφους, καλλιτέχνες, φιλόσοφους, ταξιδιώτες του σύμπαντος...
Αυτοί που ονειρεύονται είναι κυρίως ήδη ανήσυχα πνεύματα, έχουν ανοίξει καμμιά...πεντακοσαριά βιβλία έκαστος, έχουν περιπλανηθεί ταξιδεύοντας και σε άλλες χώρες, έχουν μαγευτεί από τους ήχους της μουσικής χωρίς σύνορα, συνεπώς εκπέμπουν σε άλλα μήκη κύματος!
Και σε τελική ανάλυση, αυτοί που ονειρεύονται, δεν περπατούν στη γη, είναι λίγο πιο πάνω απ' αυτήν, κοινώς...αιωρούνται!
ΑΠΙΑΣΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΔΗΛΑΔΗ, ΟΠΟΤΕ ΠΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ...ΕΡΠΟΥΣΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΩΝ...ΓΗΙΝΩΝ "ΛΟΓΙΚΩΝ"...
Αξιοσέβαστε και άγνωστε "ΠΟΙΗΤΗ ΤΩΝ ΤΟΙΧΩΝ" το γεγονός ότι με έβαλες στο ''τριπάκι'' να προβληματιστώ για όλα τα παραπάνω, δείχνει δυο πράγματα:
Πρώτον ότι μέσω εσού υπάρχει η ελπίδα να αφυπνιστούν κάποιοι ''κοιμισμένοι'' και δεύτερον έχω την...υποψία ότι ανήκω στη...δεύτερη μεν κατηγορία, αλλά είμαι με την σκέψη μου σ' εκείνους που ανήκουν στην πρώτη...
ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ' ΧΕΙ ΠΑΝΤΩΣ, ΕΓΩ Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΩ ΑΠΟ ΚΕΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ:
ΛΙΓΟ ΠΙΟ...ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ... ΚΟΙΝΩΣ...ΑΙΩΡΟΥΜΑΙ, ''ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ'' ΦΙΛΟΣΟΦΕ...



Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

"...ΚΙ Η ΕΞΗΓΗΣΗ ΘΑ 'ΡΘΕΙ ΚΑΠΟΤΕ...ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΘΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΙΑ ΚΑΜΜΙΑ ΕΞΗΓΗΣΗ..."


~~~ ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ ~~~

"ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ"


Δεν ξέρω πως, δεν ξέρω που, δεν ξέρω πότε, όμως τα βράδια

και συχνά μέσα στον ύπνο


ακούμε τα βήματα ή περνούν μες στον καθρέφτη

πρόσωπα

που τα είδαμε κάποτε σ' ένα δρόμο ή ένα παράθυρο και ξανάρχονται

επίμονα

σαν ένα άρωμα απ' τη νιότη μας - το μέλλον είναι άγνωστο,

το παρελθόν ένα αίνιγμα,

η στιγμή βιαστική κι ανεξήγητη. Οι ταξιδιώτες χάθηκαν στο βάθος,

άλλους τους κράτησε για πάντα το φεγγάρι

οι καγκελόπορτες το βράδυ ανοίγουνε μ' ένα λυγμό, οι ταχυδρόμοι ξέχασαν το δρόμο

κι η εξήγηση θα 'ρθει κάποτε όταν δεν θα 
χρειάζεται πια καμμιά εξήγηση...


Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

ΣΤΙΚΑΚΙ: ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΜΕ ΩΡΟΣΚΟΠΟ ΣΚΟΡΠΙΟ!...


"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"







Έπαθα ζήλια και δεν κάθομαι με τίποτα με σταυρωμένα τα χέρια, ο κόσμος να χαλάσει! 

Θα μιλάνε όλοι για ένα "στικάκι" κι εγώ θα γράφω εδώ άλλα ντ' άλλων; Ε, όχι αγάπη μου! 

ΡΩΤΗΣΑ ~ ΔΙΑΒΑΣΑ ~ ΕΜΑΘΑ !

ΡΩΤΗΣΑ...κοτζάμ αστρολόγο για το ζώδιο του στικακίου, γεννημένου στις 8 Ιουλίου: 

Καρκίνος με ωροσκόπο Σκορπιό! 

Καλά τώρα, σοβαρολογείς ότι χρειάζεσαι ειδική ανάλυση των χαρακτηριστικών του ζωδίου αυτού, σε σχέση πάντα με τον ωροσκόπο του; 

Τι να την κάνεις ρε άνθρωπε! Η...σημειολογία των λέξεων και μόνο, δεν σου αρκεί;!  

Ένας "καρκίνος" μαζί μ' έναν "σκορπιό", πόσα "καλά" άραγε μπορεί να προμηνύουν κι ειδικά αν συναντηθούνε κιόλας...μαύρο φίδι που σε έφαγε!

ΔΙΑΒΑΣΑ...για την γέννηση, τον θάνατο, την μετανάστευση, την λαθρομετανάστευση, τον επαναπατρισμό, την ανάνηψη, την επαναφορά, την ανάρρωση, την μετεμψύχωση και την...φιλοξενία του στικακίου, από την ημέρα που πάτησε το πόδι του στον μάταιο ετούτο κόσμο! 

Δεν θες να ξέρεις! 

Των παθών του τον τάραχο έχει περάσει κι αυτόοοο! 


ΤΟ ΔΟΛΙΟ ΤΟ ΣΤΙΚΑΚΙ...

Που αν είχε στόμα να μιλήσει θα είχε αφρίσει λέμε!

Είναι τώρα δράματα να μιλάμε...εμείς για τα δικά μας;;;!!! 

Να μας ακούει κιόλας κανένας και να καγχάζει! 

Αν είχες περάσει  κι εσύ από αμέτρητα χέρια, σε είχαν...θωπεύσει υπουργοί, υπουργίσκοι, δημοσιογράφοι, δημοσιογραφίσκοι, είχες ξεμείνει νύχτες ολόκληρες σε ξένες ντουλάπες, είχες υποστεί απανωτές λιποαναρροφήσεις  ωσάν πειραματόζωο, σε είχαν κλειδώσει σε σκοτεινό κελάρι κι είχαν πετάξει και το κλειδί, αν σε είχανε πάρει...παρτούζα ψηλοί, κοντοί, χοντροί, ξινομούρηδες, γυαλάκηδες, ακόρεστοι, χαρμάνηδες και λοιποί λιπαροί συγγενείς, όχι πες μου: εσύ πως θα ένιωθες;;; 

Κι αν τολμάς μετά βρε, βγες εσύ δημοσίως να μιλήσεις για βιασμό κατά συρροήν και κατ' εξακολούθησιν! 

Κι αν δεν βρεθείς σε κανά χαντάκι, με τη δικαιολογία πως είσαι μυθομανής και μας τα έπρηξες τόσο καιρό με τις φαντασιώσεις σου, εμένα να μου το γράψεις!!! 

Μια πόρνη και με τη βούλα θα σε πούνε αγάπη μου κι εξάλλου από το...χαντάκι μέσα, πόσα επιχειρήματα να μπορείς πια να αρθρώσεις! Χα! 

Τα ήθελε ο κώλος σου, θα πει η...φτωχή πλην...τίμια κοινωνία, κι από δω παν κι οι άλλοι! 

Άλλο θέμα παιδιά!

ΕΜΑΘΑ...που λες πως όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, ας πρόσεχαν τα ηλίθια τα πίτουρα, καθώς οι κότες δεν βγήκαν ποτέ χαμένες κι αποδείχτηκαν πιο...γάτες, μακράν! 

Μην τρέφεις αυταπάτες αγάπη μου! 

Στο λέω εγώ η Λεϊμονιά, που' κανα χίλια προξενιά: αν μάθεις εσύ ποτέ την αλήθεια για "τη ζωή και το έργο ενός στικακίου", σου δίνω τη διεύθυνση να' ρθεις και να με φτύσεις κατάμουτρα! 

Αν κάποιος έχει γεννηθεί για να μετέχει μονίμως σε...εξουσιαστικά όργια με "ροζ-πράσινους-και-μπλε-κόκκους", η αλήθεια καταντάει ό,τι ένα ρούχο ανάμεσα σε δυο "αρσενικούς" Εγγλέζους: εμπόδιο! 

"Είναι πολλά τα λεφτά Άρη!" Μπανάλ μεν η έκφραση, αλλά αυτή είναι και η αλήθεια! 

Στο παιγνίδι της "κονόμας" δεν χωράει κανένας ηθικός φραγμός αγαπητέ, αστεία υπόθεση, ρώτα όποιον θέλεις να στο πει: 

"Ένας πορωμένος μπορεί να ζήσει χωρίς οξυγόνο μερικά δευτερόλεπτα, χωρίς νερό μερικές ημέρες, χωρίς φαγητό μερικές εβδομάδες και χωρίς ηθικούς φραγμούς μια ολόκληρη ζωή"... 

Κάτσε εσύ τώρα στο...MEGA-ναπέ σου και περίμενε και θα σου έρθει η...Θεία η Δίκη σε μορφή...τηλεκάψουλας και θα απονείμει Δικαιοσύνη έτσι από το πουθενά μέχρι να πεις κύμινο και μετά θα ξυπνήσεις! 

Κάτσε λοιπόν που λες εσύ τώρα σ' αυτόν τον ρημαδοκαναπέ (αν έχεις ακόμα σπίτι!) που έχει κάνει γούβα στη μέση κι αν δεν φτάσει στα γκάλοπ η Δεξιά 48% και...καταλληλότατος πρωθυπουργός ο Αντώνης με δεξί χέρι τον Βαγγέλη και δεξιότατο χέρι τον Φώτη (κι όχι απαραίτητα μ' αυτήν την...κλίμακα "δεξιο"-απόχρωσης) κι αν δεν πάει ο Αλέξης ξανά-μανά 4% και βγάλε, εμένα να με χέσεις!

Και τι ρωτάς βρε άνθρωπα! 

Πως θα πάει ο Αντώνης 48%; Και θα ξανακυβερνήσει με τον Βαγγέλη του...5%  κι άλλον έναν Φώτη του 5% επίσης; 

Γιατί;;; 

Δικές τους δεν είναι οι δημοσκοπήσεις; Ότι θέλουνε τις κάνουν!

Δικός τους δεν είναι κι ο Λαός; Ότι θέλουν τον κάνουν! 

Κι αν θέλουν τον κρατάνε σε καταστολή. 

Κι αν θέλουν τον σκορπάνε στα 4 σημεία σου πλανήτη.

Κι αν θέλουν τον πουλάνε στους Γερμανούς κι ότι περίσσεψε από τα κομμάτια του το αγοράζουν οι Κινέζοι.

Εγώ πάντως καθάρισα! Σύμφωνα με το εκκαθαριστικό μου, είμαι ένας...απλός και μόνος μισθωτός-εκατομμυριούχος!... (Αν υποψιαστώ πως θα βρεθώ μέσα σε κανά...στικάκι, θα πεθάαααανω!)

Κάτι Μπόμπολες και κάτι Αλαφούζους και δεν συμμαζεύεται να κλαις, που σύμφωνα με τα δικά τους εκκαθαριστικά δηλώνουν..."παιδιά του λαού"!...

Αλλά εγώ, ως...ανώτερο ον, αποποιήθηκα την...αμύθητη περιουσία μου και το μόνο περιουσιακό στοιχείο που αναγνωρίζω είναι το τηλεκοντρόλ μου

Η ζωή μου περνάει μέσα από την τηλεόραση. (Γενικότερα, η ζωή μου περνάει...)

Όχι!

Η τηλεόραση περνάει μέσα από τη ζωή μου.

Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ.

Κι αν δεν έχω έστω ένα τηλεκοντρόλ πως θα...με πάει παρακάτω...

Α! Για να μην το ξεχάσω! 

Μου είπανε να σας μεταφέρω μια απορία: το "στικάκι" το βγάζετε και σε...κραγιόν;;;...

Αχ! Σε τι αποχρώσεις αλήθεια;

Πόσο θα ήθελα ένα να ξέρατε!

Κατά προτίμηση κόκκινο! Με φωτίζει πολύ στο πρόσωπο! Κάνει αντίθεση και με τα μαλλιά μου!...

Ω! Μα ελάτε τώρα κύριε Γιώργο μου... Δεν θα μου το χαλάσετε αυτό το χατήρι, ε;...

Τι είναι για σας;

Δυο λεπτά δουλειάς μόνο!...


  
"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

ΦΙΛΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ TOY BLOG ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ GDPR~ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ!

ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ: ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΝΟΜΟΣ 2121/1993 Copyright © Mia Petra

Απαγορεύεται από το δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας η καθ' οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση και ιδιοποίηση τών κειμένων μου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑΣ -Mia Petra-
***IMPORTANT NOTE***:The reproduction, publication, modification, transmission or exploitation of any work contained herein for any use, personal or commercial, without my prior written permission is strictly prohibited.