Πέμπτη 24 Μαρτίου 2022

✿ Ένας γάμος. Και ένας αρραβώνας...

Ένας γάμος: κι εκεί μέσα στα μέλια και τα ταξιδάκια και τις αξημέρωτες ερωτικές νύχτες και τα γελάκια τα λιγωμένα, σου 'ρχεται η πρόταση γάμου, που δεν έχει προλάβει ακόμα να σε ρωτήσει "θα με παντρευ..." κι εσύ ορμάς επάνω του και του λες "i do i do i do", που λέγανε παλιά και οι ABBA (κάτι θείοι από το χωριό, δεν τους ξέρεις). Πατάω "fast forward" για να μην το ξημερώσουμε εδώ μέσα, και σου λέω το παρακάτω: όποιος έχει παντρευτεί έστω και μια φορά, θα γνωρίζει ότι ο γάμος αργά ή γρήγορα (γρήγορα) καταντά μιά συνήθεια. Κι όπως λέει κι ένας θείος από το χωριό (πραγματικά δεν τον ξέρεις), και οι όμορφοι και οι άσχημοι και οι καλοί και οι κακοί, όλοι συνηθίζονται. Και για να φιλοσοφήσω και σήμερα😋... άμα θες να συνηθίσεις την πραγματικότητα, παντρέψου την!

Ε, ναι, μπήκα στο ρεζουμέ μιας και όπως όλοι διαπιστώνουμε, συνηθίζουμε εύκολα τα πάντα. Το λες και άμυνα. Όσα και να μας "χώνουν" καθημερινά στο κεφάλι, τα μεταβολίζουμε γρήγορα. Και στην τελική, για ποιόν από όλους τους λόγους να κατεβαίναμε στους δρόμους, που εκεί που "τελειώνει" ένα κακό, καπάκι αρχίζει ένα άλλο, άρα θα έπρεπε να μέναμε μονίμως στην πλατεία Συντάγματος και δε λέει. Ε, και να σου πω και το άλλο; Ένα απόρθητο κάστρο είχαμε που λέγαμε ότι αν θα "πέσει", θα γίνει της κακομοίρας, πάει κι αυτό. Δε λέω, είναι κι ο φραπές, αλλά σαν το σουβλάκι δεν έχει.. 4 ευρώ μαλάκα μου! Που 4 να είναι οι ώρες τους! Κάνα δυό νοματαίοι βγήκαν δειλά και σιγοψυθίρισαν "άμα δε βγούμε και τώρα στους δρόμους μωρμαλάκες, τότε πότε;", αλλά είχαν βάλει εκείνο το ερωτηματικό στο τέλος 😉Ολοφάνερα προσδοκούσαν σε μιά άρνηση για να εφησυχάσουν.. Πάει, έχουμε παντρευτεί την πραγματικότητα.

--- *Ο αέρας είναι γεμάτος από τις κραυγές μας. Αλλά η συνήθεια τις σβήνει---


Κι ένας αρραβώνας: κι επειδή τόσην ώρα τσάμπα σας "δίδασκα", τίποτα δεν έμαθα, ήρθεν η ώραν μου κι εμένα να σας αποκαλύψω ότι ερωτεύτηκα κι έπεσα στα πατώματα για τον έρωτα ενός υπερσυγκλό άντρα. Να σας πω την αλήθεια μου, δεν το περίμενα η μεγαλοκοπέλα, αλλά είναι τόσο γοητευτικός, που -τα γνωστά μωρέ- δεν μπόρεσα να του αντισταθώ. Όσο περνούσαν οι μέρες, ο έρωτάς μας ο αμοιβαίος, δυνάμωνε και ..μου φούντωσε! Πέρα από τα οφθαλμοφανή προσόντα του όμως, διαθέτει κι ένα ακόμα, και νιώθω σούπερ ντούπερ: μιλάμε για τρελό χρήμα το αγόρι!

Επειδή πια είμαστε αυτοκόλλητοι, με παίρνει κάθε μέρα μαζί του στις δουλειές του, αλλά πώς; Κυκλοφορούμε με λιμουζίνα! (ποιός χέστηκε για τα καύσιμα; όχι εκείνος!) Ότι θα ερχόταν και πάλι η στιγμή που ένας άντρας θα μου κρατούσε το χέρι οδηγώντας (λιμουζίνα), αν είναι ποτέ δυναΜόν! Επειδή το πράγμα άρχισε και σοβάρευε, μια μέρα με πήγε στους δικούς του, αλλά τού προέκυψε μια κατεπείγουσα δουλειά, και αναγκάστηκα να μείνω εγώ εκεί μόνη στο σαλόνι. Ξάφνου μπουκάρει στο δωμάτιο η αδερφή του, που δε θέτε να ξέρετε για τί καραστριγκλάρα τύπισσα μιλάμε! Πώς είναι η Τασσώ Καββαδία στο "κλωτσοσκούφι"; Ε, εκείνη ήταν μέλι. Η Τασσώ. Η "δικιά μου" πάλι, μόνο με τις κλωτσιές που δεν με έδιωξε, που "άμα νομίζεις μωρή ξεβράκωτη ότι θα τυλίξεις εσύ τον Κυριάκο, είσαι μακριά νυχτωμένη!".. Όπα! Μισό! Τον ποιόν;;;;;;;;;;;😳

 Τί λέει αυτή η τρελή; Ποιός Κυριάκος; Ο γνωστός; Βοήθειααααα!

Είναι Παρασκευή 7:25 το πρωί, κι εγώ πετάγομαι σαν αφιονισμένη από το κρεβάτι μου! Ο αρραβώνας -με τον Κυριάκο!😨😨- ήταν εφιάλτης! 😂

✰♡*•˛❤˛•*✰✰♡*•˛˛•*✰✰♡*•˛❤˛•*

Και όχι, δεν έχω τόση φαντασία όταν είμαι ξύπνια. Αλλά ναι, αυτό ήταν ένα όνειρο ένας εφιάλτης που είδα ένα βράδυ! Lol και Help!!!

Art: Christian Schloe ~ **Απόφθεγμα: Σάμιουελ Μπέκετ

❤¸¸.•*¨*•♫ ............................οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο............................❤¸¸.•*¨*•

Τρίτη 1 Μαρτίου 2022

✿ *Ας γιορτάσουμε λοιπόν κι εμείς αυτό το χαρμόσυνο γεγονότο!


  🎵 κετελαπόνγκο κετελαπόνγκο κετελαπόνγκο ινόλο σεντιράς!🎵  

Ότι είμαστε λίγο πριν σκάσουν μύτη οι χαρταετοί στον ουρανό, το έχουμε καταλάβει; Που έχω ζήσει κάτι Απόκριες ως παιδί (αν και από παιδί αντιπαθούσα τις Απόκριες), σε κάτι κέντρα διασκέδασης που με έσερναν οι γονείς μου, να χορεύουν όλοι μέχρι τελικής πτώσεως, εγώ να κοιμάμαι επάνω σε δυο καρέκλες, και πολύχρωμες σερπαντίνες να γαργαλάνε την μύτη μου. Ήμουν παιδάκι, κι ο ύπνος μου ήταν γλυκός κι ανέμελος, ακόμα και επάνω σε δυό ξύλινες καρέκλες και με τα νησιώτικα στη διαπασών! 

Και..έρχεται μιά μέρα κι έχεις μεγαλώσει φίλε. "Πότε προλάβατε πότε τα 'πατε" με το χρόνο, ούτε που το κατάλαβες. Δεν σου φτάνει που έχεις αναλάβει τα βάρητα τού σπιτιού, που τρέχεις ωσάν τον Βέγγο να ανταποκριθείς στις υποχρεώσεις, που ανοίγεις τους λογαριασμούς και σου 'ρχεται μιά ζάλη, που ανοίγεις το λογαριασμό τής ΔΕΗ και παθαίνεις το πρώτο σου εγκεφαλικό, είναι που ζεις μέσα σε μιά κατάσταση εντελώς κινηματογραφική, χωρίς ποπ κορν κι αναψυκτικό, και χωρίς να τελειώνει το θρίλερ που δεν επέλεξες να δεις. Αν σου έλεγαν πριν από χρόνια ότι θα 'ρθει καιρός που θα πληρώνεις σαν τον μαλάκα αβέρτα, ο κόσμος θα βιώνει μια παγκόσμια πανδημία, κι ένας πόλεμος θα ξεσπάσει δίπλα σου, θα έλεγες σταματήστε τη γη να κατέβω, τέτοια υπερσυγκλό ζωή πώς να την αντέξω! Είπαμε να ζούμε "συναρπαστικά", αλλά κάπου έλεος και ώπα!

Κάπου ανάμεσα σε κορονοϊούς, πολέμους, τραγικομητσοτάκηδες και το κακό συναπάντημα, κάπου ανάμεσα σε ανατιμήσεις τροφίμων, βενζίνες με 2 ευρώ το λίτρο, ρεύματα και πετρέλαια, θα αναστενάξουν τα σούπερ μάρκετ και πάλι, αδειάζοντας τα ψυγεία από καλαμαράκια και σουπιές, αδειάζοντας τα ράφια από χαλβάδες και τουρσιά, και μέσα σε όλο αυτό τον καραχαμό, θα εξαφανιστούν και τα χαρτιά υγείας, γιατί -μην ξεχνιόμαστε συντρόφια- έχουμε κι έναν πόλεμο κάπου εδώ παραπάνω να μας βρίσκεται, αλλά όχι επάνω στο τριήμερο τού τρελού καρναβαλιού γαμώτο! Όχι επάνω στα τρελά μας κέφια, γιατί δεν είμαστε και για πολλά-πολλά.

Υπάρχει κάτι πέρα και πάνω από καθετί που συμβαίνει σ' αυτόν τον μάταιο κόσμο. Ποιές παγκόσμιες επιδημίες και ποιές διεθνείς κοινότητες; Εμάς εδώ μέσα στον πλανήτη Ελλαδιστάν ποιός "θα μας κάνει ζάφτι" που έχουμε μνήμη χρυσόψαρου; Που όσο εύκολα ξεχνάμε ποιός αποχώρησε από το survivor, άλλο τόσο εύκολα ξεχνάμε πόσους νεκρούς είχαμε τον μήνα από τον ιό. Όσο εύκολα ξεχνάμε τους αποκλεισμένους στην Αττική Οδό με τον χιονιά, άλλο τόσο εύκολα ξεχνάμε τον πόλεμο στην Ουκρανία. Όσο εύκολα ξεχνάμε τα μπάνια τού τραγιΚούλη, άλλο τόσο εύκολα ξεχνάμε ότι "μας έχωσε" με "εμπλοκή" στον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας. Μιά ζεστή λαγάνα δώσε μας, και μιά πολίτικη ταραμοσαλάτα, ένα χαρταετό με καλούμπα κι ένα "κετελαπόνγκο" ..και έχουμε πάθει αμνησία!

Καλώς μάς ήρθες πάλι τρελό μας καρναβάλι! 

...όμως οι μάσκες κάποτε θα τελειώσουν, σαν τα τραγούδια και τις γιορτές, 
και τότε θα φανεί αυτό το ανύπαρχτο πρόσωπο που υπήρξαμε-Τ.Λειβαδίτης

✰♡*•˛❤˛•*✰✰♡*•˛˛•*✰✰♡*•˛❤˛•*

 *Ο τίτλος τής ανάρτησης είναι ατάκα από την ελληνική ταινία "της κακομοίρας" ~ Foto: Dzhul Irina

Προσευχηθείτε να περάσει αυτό το σύννεφο 
που πάει να γίνει πεπρωμένο μας~Ν.Βρεττάκος

❤¸¸.•*¨*•♫ ............................οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο............................❤¸¸.•*¨*•

ΦΙΛΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ TOY BLOG ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ GDPR~ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ!

ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ: ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΝΟΜΟΣ 2121/1993 Copyright © Mia Petra

Απαγορεύεται από το δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας η καθ' οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση και ιδιοποίηση τών κειμένων μου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑΣ -Mia Petra-
***IMPORTANT NOTE***:The reproduction, publication, modification, transmission or exploitation of any work contained herein for any use, personal or commercial, without my prior written permission is strictly prohibited.