Αυτή η φωτογραφία δεν είναι καθόλου τυχαία ως επιλογή. Δυο άνθρωποι που λάτρεψα. Υπήρξαν σπουδαίοι και μέσα από το κοινό τους όραμα ένωσαν το ταμπεραμέντο τους. Η Μοίρα δε χαρίστηκε σε κανέναν από τους δυο και μας τους στέρησε νωρίς. Πολύ νωρίς.
Σήμερα θα μιλήσω για το Νίκο. Όσο τολμώ κι όσο το καταφέρω. Υπάρχει ένα στέκι των φίλων του (ένα από τα πολλά) που όταν το επισκέφτηκα βυθίστηκα στο χρόνο. Και μου έκανε ο Χρόνος την τιμή να με κάνει έστω και για λίγο σύντεκνο στο Όνειρο και στο Όραμα του Νίκου. Κι ήταν "Ριζίτικα" "Αγρίμια κι Αγριμάκια" το Όνειρο και το Όραμα!
Τόσα χρόνια μετά -αν δεν με συνέπαιρνε από τα ερτζιανά η φωνή του Νίκου- θα έλεγα πως ο ίδιος ήταν Ιδέα και μόνο για λίγο εισέβαλε σε ανθρώπινη υπόσταση. 44 χρόνια!
Το τι γινόταν σου λέει στην Αθήνα όταν μαθεύτηκε ο θάνατος του, δε λέγεται! Το νέο κυκλοφορούσε όπως η καταιγίδα. Με καταιγιστική ταχύτητα. Κι όλοι είχαν παγώσει κι ήθελαν κάποιον να τους πει πως ήταν ψέμα. Δεν πεθαίνει ένας Ξυλούρης. Κρήτη μ'ακούς;
Μεταπολιτευτικά ο Νίκος Ξυλούρης συνέχισε να σκορπά το αγωνιστικό πνεύμα του, μα τότε πρόσθεσε και το ερωτικό συναίσθημα στη συλλογή του. "Ερωτόκριτος" "Τα Ερωτικά" "Ξυλουρέικα", ότι κι αν ερμήνευε, η φωνή του μάγευε το ίδιο κι αποτυπωνόταν μέσα μας.
Όσα θα 'θελα να πω ακόμα είναι εδώ Όλοι λατρέψαμε τον Κρητικό λυράρη. Ένας μονάχα θέλησε να τον πλανέψει. Ο θάνατος. Πόσο λίγο τον ήξερε αλήθεια... Ο Νίκος πρόλαβε και έκλεψε χιλιάδες καρδιές και τις φυλάκισε αιώνια στο καρμικό διάβα του...
Ο Νίκος Ξυλούρης γεννήθηκε στις 7 του Ιούλη 1936. Πότε πέθανε; Έχει ακόμα καιρό!...
Σήμερα θα μιλήσω για το Νίκο. Όσο τολμώ κι όσο το καταφέρω. Υπάρχει ένα στέκι των φίλων του (ένα από τα πολλά) που όταν το επισκέφτηκα βυθίστηκα στο χρόνο. Και μου έκανε ο Χρόνος την τιμή να με κάνει έστω και για λίγο σύντεκνο στο Όνειρο και στο Όραμα του Νίκου. Κι ήταν "Ριζίτικα" "Αγρίμια κι Αγριμάκια" το Όνειρο και το Όραμα!
Τόσα χρόνια μετά -αν δεν με συνέπαιρνε από τα ερτζιανά η φωνή του Νίκου- θα έλεγα πως ο ίδιος ήταν Ιδέα και μόνο για λίγο εισέβαλε σε ανθρώπινη υπόσταση. 44 χρόνια!
Το τι γινόταν σου λέει στην Αθήνα όταν μαθεύτηκε ο θάνατος του, δε λέγεται! Το νέο κυκλοφορούσε όπως η καταιγίδα. Με καταιγιστική ταχύτητα. Κι όλοι είχαν παγώσει κι ήθελαν κάποιον να τους πει πως ήταν ψέμα. Δεν πεθαίνει ένας Ξυλούρης. Κρήτη μ'ακούς;
Ο Νίκος Ξυλούρης δεν έμεινε στο Κρητικό τραγούδι, με την αυστηρή έννοια του όρου.
Τραγούδησε κατά διαστήματα στην καριέρα του Κρητικά τραγούδια κι έπειτα έκλεισε στην καρδιά του ολάκερη Κρήτη και την κουβάλησε ως τα πέρατα. Την δόξασε μα και τη θέριεψε. Την έκανε περήφανη όπως ένιωθε άλλωστε κι ο ίδιος για την πατρίδα του.
Τα τραγούδια του γρήγορα έγιναν επαναστατικά και σε μια εποχή έντονων πολιτικών ταραχών, ο Νίκος μπήκε μπροστάρης σ' έναν αγώνα για την Ελλάδα, όπως θα 'κανε κάθε παλικάρι. "Το Μεγάλο Μας Τσίρκο", σύμβολο ενός αγώνα ενάντια στη Δικτατορία, έθεσε το Νίκο στην πρώτη γραμμή του πυρός, να εμψυχώνει τα πλήθη με φωνή στεντόρεια.
Μεταπολιτευτικά ο Νίκος Ξυλούρης συνέχισε να σκορπά το αγωνιστικό πνεύμα του, μα τότε πρόσθεσε και το ερωτικό συναίσθημα στη συλλογή του. "Ερωτόκριτος" "Τα Ερωτικά" "Ξυλουρέικα", ότι κι αν ερμήνευε, η φωνή του μάγευε το ίδιο κι αποτυπωνόταν μέσα μας.
Όσα θα 'θελα να πω ακόμα είναι εδώ Όλοι λατρέψαμε τον Κρητικό λυράρη. Ένας μονάχα θέλησε να τον πλανέψει. Ο θάνατος. Πόσο λίγο τον ήξερε αλήθεια... Ο Νίκος πρόλαβε και έκλεψε χιλιάδες καρδιές και τις φυλάκισε αιώνια στο καρμικό διάβα του...
Ο Νίκος Ξυλούρης γεννήθηκε στις 7 του Ιούλη 1936. Πότε πέθανε; Έχει ακόμα καιρό!...
Απο τις ανεπαναληπτες φωνες..Με μια ψυχη..Που αφησε σημαδι,σε οσους ειχαν την τυχη να τον γνωρισουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι! Τυχεροί όσοι τον γνώρισαν.
ΔιαγραφήΤυχεροί κι όσοι πάλεψε για εκείνους κι ας πουλήσαν τον αγώνα του για 30 αργύρια...
Άλλο ένα λιτό και σεμνό αφιέρωμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τραγούδι που επέλεξες είναι το αγαπημένο μου! :))
Καλή εβδομάδα τσούπα μου!
Φιλιά!
Δεν είναι τυχαίο που με στιγμάτισε το τραγούδι "Αγρίμια κι Αγριμάκια".. φαίνεται κι από τον τίτλο τσ' Αγριμιώς, ε; Δεν κατάφερα να κάμω ανάρτηση, κάθε χρόνο αυτές τσι μέρες τσι περνάω πολύ έντονα. Σ'ευχαριστώ για το αφιέρωμά σου από τα βάθη τση καρδιάς μου :)
ΔιαγραφήΝα τον μνημονεύουμενε όσο μπορούμενε, ε;
Αθάνατος!
@ Αριστέα
ΔιαγραφήΤα τραγούδια του είναι ατελείωτα.
Και το ένα πιο σπάνιο από το άλλο.
Ένα διάλεξα κι η εκτέλεση του είναι ανατριχιαστική...
Σε φιλώ!
@ agrimio
ΔιαγραφήΉμουν τόσο σίγουρη πως σήμερα θα σε έκανα περήφανη...
Αλλά πριν και πάνω από όλους μας, μας έκανε περήφανους ο Νίκος...
Δε νομίζω ότι σταθήκαμε ισάξια στο ύψος των περιστάσεων...
Κρίμα για μας...
Εκείνος και κάποιοι άλλοι αγωνιστές, έκαναν ότι μπορούσαν.....
Τα φιλιά μου στη μακρινή Μελβούρνη,
που δεν παύει να κρύβει μέσα της μια Κρήτη...
Δεν πεθανε,joan μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλα επρεπε να κανει μεταπτυχιακα πνευματος!
Καλημεροβδομαδοναχουμεκομμαμακια!
Κοίτα να δεις που τα μεταπτυχιακά τα κάμουν όσοι δεν τα χρειάζονται
Διαγραφήκι άλλοι αρνούνται ακόμα και να αρχίσουν να συλλαβίζουν.....
Καλησπερολουλουδοπίκρας...
Όμορφο και Δωρικό αφιέρωμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα και για εκείνον και για την Τζένη, όπως και για πολλούς άλλους, θα έλεγα άλλη μια φορά:
Ήταν τυχερός...έφυγε νέος!!
Καλή εβδομάδα JP
Αποφάσισα να εκτεθώ: τι είναι....."Δωρικό";;;.......
ΔιαγραφήΕντάξει, μπορείτε να αρχίσετε όλοι να με βρίζετε, αλλά ξέρω τη Δωρική διάλεκτο,
μα το "δωρικός" σκέτο δεν ξέρω να το ερμηνεύσω...
Αυτές οι φιλοσοφίες σου με στέλνουν λέμε.....
Αχ! Αυτός ο γύψος, άλλο κακό μας έκανε..
Σε φιλώ κι εύχομαι καλή εβδομάδα!
Καλή βδομάδα Joan..απο αφηρημάδα δεν σε είχα επισκεφτεί τόσο καιρό.όμως σε θυμήθηκα βλέποντάς σε στη Mayumi..σπουδαία η ανάρτησή σου για τον αξέχαστο Νίκο Ξυλούρη..δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ απο τις καρδιές μας..διάβασα όλες τις αναρτήσεις σου μαζεμένες μιά και σε ε΄χα ξεχάσει και με συγκίνησε πολύ η ιστορία του Θοδωρή...εγκληματίες λίγο τους πέφτει,,αν και απότι κυκλοφορεί έρχονται ακόμα πιο δύσκολες ώρες για την Υγεία και τους ασφαλισμένους και θα έχουμε όλοι τεράστια προβλήματα και στα Νοσοκομεία αλλά και ως προς την χορήγηση φαρμάκων..σου εύχομαι καλή,δροσερή-που δεν το βλέπω-και ξένοιαστη βδομάδα..
ΑπάντησηΔιαγραφήKate'sCakeBox, με τίμησες μόνο και μόνο με την παρουσία σου.
ΔιαγραφήΜε τα λόγια σου όμως......με σκλάβωσες....
Δύσκολες ώρες για μας έρχονται, αλλά εμείς έχουμε υπομονή!!!
Εγώ πάλι δεν βλέπω την ξένοιαστη βδομάδα,
ούτε αυτή, ούτε κι όσες θα ακολουθήσουν...
Σε φιλώ γλυκά και θα χαρώ να σε βλέπω συχνότερα!
Μεγάλη φωνή και ψυχή! (και η Καρέζη η αγαπημένη μου!!!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφο το αφιέρωμά σου Τζόαν, είσαι μανούλα σε αυτά ;) Πολύ χαίρομαι που τα κάνεις και μαθαίνουμε κι εμείς κάποια πράγματα που δε γνωρίζαμε!
Και πολύ ωραίο το τραγούδι που επέλεξες... ;)
Σε φιλώ πολύ-πολύ γλυκά!!!!!!!!!!!!!!!
Καλή εβδομάδααααα Πετρούλα μουυυυ :))
Μα οι δυο τους αγωνίστηκαν μέχρι τέλους.
ΔιαγραφήΈδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα.
Όσο για την Καρέζη, χρήζει επίσης ξεχωριστού αφιερώματος...
Σας φιλώ κι εγώ και καλή εβδομάδα γλυκά μου!
:)))
Δε περίμενα ποτέ να δω τους δυο μου αγαπημένους φωτογραφία παρέα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγραψες πάλι! Ομως θα συμφωνήσω με την αγριομελούσα μας!
Δεν πέθανε... Οσο υπάρχει το έργο του... εδώ είναι.... Και το έργο του είναι διαχρονικό όσο μοναδική η φοβερή φωνή του!
Καλό απόγευμα κορίτσι!
Φιλάκια!!
Μέσα σε όλα τα άλλα, ήταν κι οι δυο τους πάρα πολύ όμορφοι...
ΔιαγραφήΛεβέντικη ομορφιά διέθεταν.
Σε φιλώ και καλό σου βράδυ! :)
Καλησπέρα και καλή εβδομάδα...αν κατάλαβα καλά πέθανε σαν σήμερα ; Μπράβο για το αφιέρωμα...Ωραία η ανάρτηση σου.. Πρώτη φορά βλέπω τη φωτο αυτή... Μου αρέσει η φωνή του και τα τραγουδια του ,κάποια τα ξεχωρίζω... Λοιπόν, εγώ μια ζωή άκουγα άκουγα Ξυλούρη, αλλά δεν ήξερα ποιος είναι αυτός..φατσικά εννοώ... πουθενά δεν τον έδειχνε η τηλεόραση δεν τον είχα δει ποτέ , ώσπου μια φορά πριν χρόνια , σε μια εκπομπή Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, είχε αφιέρωμα στον Ξυλούρη..Και εκεί είδα πρώτη φορά κι εγώ αυτό τον περηβόητο Ξυλούρη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ! Δελφινάκι-δελφινάκι.....
ΔιαγραφήΣαν ΧΤΕΣ γεννήθηκε καλή μου...
Πάντως στο ίντερνετ έχει εκατοντάδες αφιερώματα για τον Ξυλούρη μας.
Αξίζει να δεις κάποια, γιατί ο Ξυλούρης είναι ένα κομμάτι από την Ιστορία μας...
:( από το Αχ που είπες, κατάλαβα, ρεζίλι έγινα πάλε...:(( όπως τότε που είχες αφιέρωμα στον βασιλιά (κατι τετοιο νομιζω) θα νομίζει κι ο κόσμος ότι είμαι τέλεια άσχετη .. τώρα πια γνωρίζω κάποια πράγματα για τον Ξυλούρη, εννοούσα πριν τον δω φατσικά , ήξερα μόνο όσα μου έλεγαν οι γονείς..η τηλεοραση δεν τον εδειχνε, δεν ελεγε γι αυτον...κοπιουτερ δεν ειχα τοτε...
ΔιαγραφήΝα σου πω την αλήθεια μου, αφιέρωμα σε βασιλιά/ΤΕΩΣ (ή μη) δεν θα έκανα,
Διαγραφήπου να με κρεμούσανε σε δέντρο!
Εξαιρούνται ο βασιλιάς της ποπ κι ο βασιλιάς της ροκ!
Όσο για τα υπόλοιπα μην νιώθεις τύψεις.
Ζεις σε άλλη χώρα κι είναι φυσικό να μην ξέρεις κάποια πράγματα.
Αλλά επειδή έχεις και ελληνικές ρίζες, καλό είναι να διαβάσεις
για τον μεγάλο μας Νίκο Ξυλούρη και κυρίως να τον ακούσεις.....
Φιλούθκια!
Όχι, δεν θέλω ν' ατενίζω το σκοτάδι της απουσίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρε μου την αίσθηση του χρόνου. Μπορείς;
Ας ήταν της μνήμης το μαγικό χαλί να μ' άφηνε
εκεί που δεν υπάρχει "χθες", "τώρα "," μετά ",
παρά μόνο παρόν ανεξάντλητο.
Σβήσε το " ήταν ".. Μπορείς;
Γιατί δεν αντέχω ν'ατενίζω το σκοτάδι της απουσίας...
Είναι αβάσταχτος ο πόνος του κενού...
Άννα Πάρος
Πες μου πρώτα αν είναι δικό σου αυτό, μην κάνω καμιά πατάτα
Διαγραφήκι ύστερα θα σου πω αυτά που έχω στο μυαλό μου...
Το πολύ καλό (όπως πάντα) αφιέρωμα σου, σε ένα παιδικό μου ίνδαλμα, έκανε ν' αναβλύσουν ανεξέλεγκτα μνήμες και (αναπόφευκτα) οδυνηρές απουσίες. Είναι το μαχαίρι, που λέγαμε, ότι ανοίγει την πληγή - πηγή, απ'όπου ξεπηδάει από τον καθένα μας η όποια ποίηση (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων) κρύβει μέσα του.
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ για το υπέροχο αφιέρωμα και για το παρελθόν που ανακάλεσες στην μνήμη μου. Σε γλυκοφιλώ. Άννα Πάρος
Γλυκόπικρο ταξίδεμα....
ΔιαγραφήΠοια ήταν αυτά που είχες στο μυαλό σου; Θα 'θελα να ακούσω.
ΔιαγραφήΆννα
Θα ακούσεις...αν δεν έχεις ακούσει ήδη... ;)
ΔιαγραφήΝα'σαι καλά ρε Πέτρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΙ ΓΕΝΝΑΕΙ ΑΥΤΗ Η ΚΡΗΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ;;;;......
ΔιαγραφήΚάνεις τα καλύτερα αφιερώματα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈβαλες και το τραγούδι που μου δημιουργεί τα ίδια συναισθήματα και τις ίδιες εικόνες από την πρώτη φορά που το άκουσα μέχρι και σήμερα...
Να είσαι καλά..
Φιλιά πολλά!!
Είπαμε, τα τραγούδια είναι άπειρα και θαυμάσια
Διαγραφήκι η χροιά της φωνής του Ξυλούρη, ανεπανάληπτη...
Σε φιλώ γλυκά! :)
Τα φοιτητικα μου χρονια εχουν ταυτισθει με τα τραγουδια του!Τα τραγουδουσαμε στις ταβερνες του Ζωγραφου και των Εξαρχειων τα Σαββατιατικα βραδια!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία χρόνια έζησες καλή μου...
ΔιαγραφήΑγνά και με την προσμονή ενός καλύτερου μέλλοντος...
Ήρθε (το μέλλον) αλλά εμείς φανήκαμε αχάριστοι....
Στο τέλος τα είπες όλα! Υπόκλιση, παλαμάκια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τόσα και τόσα αφιερώματα σε τόσο ξεχωριστούς ανθρώπους λέω να βαφτίσω το μπλογκ σου ‘Η Γειτονιά των Αθανάτων’.
Συμφωνείς;
Και "Η Γειτονιά Της Εθελούσιας Ευθανασίας" ταιριάζει (γενικότερα).....
ΔιαγραφήΣυμφωνείς;;......
Ευχαριστούμε για το αφιέρωμα, Τζοάν! Για το τι είναι ο Ξυλούρης δεν έχω άλλα να προσθέσω. Μόνο που κάθε που τον ακούω - και τον αποζητάω ώρες ώρες - αισθάνομαι ψηλότερη, σα να ' μαι σε ψηλό βουνό, εκεί στο βλέφαρο του κεραυνού, στην κορυφή της συννεφιάς προσμένοντας την ξαστεριά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαλικάρι!
Σοφία
Κι από την άλλη, ένα απέραντο κενό...
Διαγραφή"Φτώχεια" πνευματική...
ΑΛΗΘΕΙΑ....
"...Πότε θα κάμει ξαστεριά,
πότε θα φλεβαρίσει......"
Είναι πολυαγαπημένος καλλιτέχνης.... Αθάνατος, δεν το συζητώ...
ΑπάντησηΔιαγραφή'Οτι κι αν είπε δεν έχει ξαναλεχτεί καλύτερα από κανέναν.
Νωρίς έφυγε αλλά οι θησαυροί που άφησε είναι πολύτιμοι.
Φιλιά κορίτσι μου
Και προπάντων ακόμα και οι επόμενες γενιές ευτυχώς,
Διαγραφήακούνε τη φωνή του κι ανατριχιάζουν...
Είναι η μοναδική φωνή που με το που ανοίγει το στόμα της, στο πρώτο "α", ανατριχιάζεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει επι σπουδαία τραγούδια, τα οποία δε θα ήταν ποτέ τόσο σπουδαία αν δεν τα είχε πει αυτός.
Και να φανταστεί κανείς πως πολλοί Κρητικοί τον κράζανε όσο ζούσε επειδή "μπαστάρευε την κρητική μουσική με ξενόφερτα στοιχεία".
Λεβεντογέννα, μάνα μου, τι περιμένεις!
ΔιαγραφήΕίχατε κι εσείς εκεί κάτω τα θεματάκια σας,
αλλά ο Χρόνος απεκατέστησε για πάντα την προσφορά και την υστεροφημία του...