ΣΑΝ ΕΝΑ ΔΑΡΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΣΚΥΛΙ...

Χθες πέθανε ο αγαπημένος του γείτονας. Παραλίγο και δεν θα το είχε μάθει, αν δεν έβλεπε 

μια αυξημένη ροή αυτοκινήτων στο μικρό τους δρομάκι. Κατέφθαναν συνεχώς κι αναζητούσαν παρκάρισμα, ύστερα έστριβαν στον πρώτο δρόμο δεξιά κι έπειτα στάθμευαν όπως όπως.

Οι μνήμες του ήταν ακόμα νωπές, από εκείνη τη μεγάλη φωτιά που είχε ξεσπάσει τριγύρω. Ένα κουκουνάρι από το κοντινό πάρκο ήταν αρκετό, για να πάρει φωτιά το παλιό αμάξι του γείτονα. Μια αντίκα εποχής του '60, χωρίς καμία πια χρησιμότητα, παρά μόνο συναισθηματική. 

Πάνω που ο γείτονας είχε αποφασίσει να φύγει διακοπές. Καταμεσίς στο κατακαλόκαιρο, ήταν φυσικό να λείπει. Η φωτιά λαμπάδιαζε το παλιό αυτοκίνητο, χωρίς ίχνος οίκτου. Ως συνήθως.

Περίμενε ότι κάποτε θα υποχωρούσε το μένος της, αλλά εκείνη δεν το είχε καθόλου σκοπό.

Κοίτα να δεις ειρωνεία! Στην εποχή της τεχνολογίας κι όμως δεν είχε το κινητό του γείτονα! Ως τώρα η επικοινωνία τους ήταν μονάχα ευγενικές καληνύχτες και χαμογελαστές καλημέρες.

Σε κατάσταση ισχυρού σοκ, αμηχανίας, αλλά και απόγνωσης, είχε πάρει το λάστιχο που πότιζε τα λουλούδια και προσπαθούσε να ρίξει με πίεση νερό στο αυτοκίνητο. Η μάχη ήταν άνιση.

Η φωτιά αντιδρούσε στο νερό, όπως αντιδρά στο λάδι: δυνάμωνε! Εκείνος όμως το είχε πάρει προσωπικά κι είχε αποφασίσει να παλέψει με τις φλόγες ως το τέλος. Ένα τέλος ατελείωτο. 

Θα είχαν περάσει περίπου δυό ώρες, μα εκείνος πιστός στο καθήκον του, συνέχιζε να ρίχνει νερό. Ευτυχώς που δεν είχε καύσιμα το αυτοκίνητο, αλλιώς θα είχε ανατιναχτεί από ώρα!

Η φωτιά σιγόκαιγε μέσα στα σωθικά του παλιού αυτοκινήτου, μέχρι το επόμενο μεσημέρι. Τότε επέστρεψε κι ο γείτονας, που δεν πίστευε στα μάτια του, αλλά τον ευχαρίστησε θερμά, επειδή είχε "φροντίσει" με αγάπη το παλιό του αυτοκίνητο. Δεν το μετακίνησε ποτέ από τη θέση του.

Ξημέρωνε Κυριακή 17 Νοέμβρη. Το ραδιόφωνο τού υπενθύμισε την επέτειο του Πολυτεχνείου. Κι έπειτα άκουσε και τα κούφια λόγια των κούφιων πολιτικών. 40 χρόνια είχαν περάσει από τότε και οι αιώνιες φανφάρες δεν έλεγαν πια να κοπάσουν. Έριξε τη ματιά του στο απέναντι σπίτι. Τα παράθυρα ήταν κλειστά, ο γείτονας είχε "φύγει". Το αμάξι παρέμενε στη θέση του, σαν ένα δαρμένο από το πένθος σκυλί, να περιμένει εκεί, για πάντα, το αφεντικό του να γυρίσει... 

(Το Κείμενο Αποτελεί Προϊόν Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται Ρητά Η Αντιγραφή Και Η Αναδημοσίευση)

__________ "o pio pistos filos tou skylou" ______________________________ Foto _________