❤ Η Φωτογραφία Της Εβδομάδας: Μίλα Μου Για Τον Έρωτα...

Εκείνος είναι φοιτητής της νομικής και γόνος μιας πλούσιας οικογένειας. Εκείνη μια απλή αλλά δυναμική κοπέλα. Όταν ανταμώνουν τα βλέμματα τους, κανείς δεν μπορεί να φανταστεί το ραντεβού με το πεπρωμένο..

Όποιος έχει ερωτευτεί μέχρι τρέλας, πιστεύει πως αποτελεί μοναδική περίπτωση 

ανθρώπου, που θα πέθαινε από έρωτα, αν ήταν να αποδείξει το μέγεθος τού έρωτα.

Ο νεαρός φοιτητής -σε πείσμα του πατέρα του, που δεν εγκρίνει την ταπεινή της καταγωγή- θα παντρευτεί την κοπέλα, θα απομακρυνθεί

από τους δικούς του και μαζί θα προσπαθήσουν να τα βγάλουν πέρα.

. 

Ο έρωτας είναι κλασσική περίπτωση εθελούσιας σκλαβιάς και περιορισμένης ορατότητας.

Όταν μιλά η καρδιά, δεν υπάρχουν εμπόδια. Κανείς και τίποτα δεν είναι ικανά εμπόδια.

 Όμως, όταν η ζωή αρχίζει να τους χαμογελά, 

η νεαρή Τζένιφερ ανακαλύπτει ότι πάσχει από ανίατη ασθένεια. 

Ο Όλιβερ νιώθει το αίμα να παγώνει στις φλέβες του. Η ευτυχία τους 

δεν κράτησε πολύ... Η αντίστροφη μέτρηση μόλις έχει αρχίσει...

Με μαθηματική ακρίβεια, οι μεγάλοι έρωτες έχουν κακό ή και τραγικό επίλογο.

Αν δεν είναι η ρουτίνα εκείνη που θα σκοτώσει έναν μεγάλο έρωτα, αν δεν είναι ούτε

η απόλυτα απορριπτική συμπεριφορά, σε βαθμό απομυθοποίησης, του ενός για τον άλλον,

ενδέχεται να είναι το χέρι της μοίρας, που έρχεται κάποτε σαν δρεπάνι και κόβει το δεσμό.

"Αγάπη θα πει να μη χρειαστεί ποτέ να ζητήσεις συγνώμη",

έγραψε ο Erich Segal κι ύστερα κίνησε για το ραντεβού του με την ιστορία.

Όταν το παγκόσμιο σινεμά το 1970 υποδεχόταν το Love Story

κανείς δεν ήξερε ότι η ταινία θα περνούσε στην αιωνιότητα. 

Όπως συμβαίνει και με κάθε καινούργιο έρωτα. Δεν ξέρεις πόσο μεγάλος θα είναι.

Το αφοπλιστικά αθώο Love Story όσο κι αν φάνταζε πρωτοποριακό, ήταν απλά

 η νεότερη...βερσιόν του "Ρωμαίος και Ιουλιέτα". Άλλος ένας τραγικός έρωτας

που στη δεκαετία του '70 ήρθε με πάθος και τάραξε τα λιμνάζοντα νερά τού σινεμά.

Το φιλμ ήταν βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Erich Segal. 

Τιμήθηκε με πέντε Χρυσές Σφαίρες (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, μουσικής, σεναρίου και καλύτερης ηθοποιού) καθώς και με το Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής, μια σύνθεση τού Φράνσις Λάι.

Το χαρακτηριστικό εκείνων των εποχών, είναι πως, αυτό το "κάτι" 

που έκανε πάταγο, διέθετε παράλληλα και ποιότητα. Τίποτα δεν αφηνόταν στην τύχη.

Ειδικά σε ταινίες που είχαν σαν θέμα τον Έρωτα, κάθε ερωτευμένος ή μη, ταυτιζόταν 

απόλυτα με τους ήρωες, αφού τοποθετούσε αυτόματα τον εαυτό του στη θέση τους. 

Ρομαντικοί, τρελοί από έρωτα, ερωτευμένοι με τη μουσική και τον έρωτα,

κανείς δεν γλίτωσε από την διαχρονική γοητεία τού..Where do I begin?

Σε όποια εκτέλεση κι αν κυκλοφόρησε αυτό το τραγούδι, όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα είναι για μένα το δεύτερο καλύτερο τραγούδι της ζωής μου, μετά την Altalena. Για τη μελωδία, τον στίχο...τη φωνάρα της Shirley.   

With him along, who could be lonely?...μαζί του ποιος θα ήταν μόνος;..

Where do I begin? To tell the story of how great a love can be... 
Από που να ξεκινήσω για να πω μια ιστορία για το πόσο υπέροχη μπορεί να είναι η αγάπη.
Μα και πόσο πονά σαν χαθεί. Όποιος έχει ερωτευτεί πολύ, ας μιλήσει. Αλλιώς ας σωπάσει.

Χρήσιμες πληροφορίες για την ταινία βρήκα εδώ Foto: Irina Dzhul

❤¸¸.•*¨*•♫ ............................ο πιο πιστός φίλος του σκύλου............................❤¸¸.•*¨*•♫