Καλό ταξίδι γλυκέ μας Παύλο...

Πως αποχαιρετάς κάποιον που δεν τον γνώρισες ποτέ; Και κυρίως πως αποχαιρε-

τάς κάποιον που ήταν Παιδί;... Πως γίνεται να αποχαιρετά κανείς ένα παιδί, ένα παιδί που δεν γνώρισε μεν, αλλά που από εκεί μακριά τού έδινε μαθήματα ζωής;

Η δύναμη τής Φωτογραφίας είναι ικανή να κινήσει βουνά (εκτός από τους πο-ω-λιτικούς), μια φωτογραφία στα μάτια τού απλού κόσμου μπορεί να λειτουργήσει σαν συναγερμός. Και το χαμόγελο τού Παύλου μέσα από την φωτογραφία, ήταν μια-εικόνα-χίλιες-λέξεις. Όποιος έβλεπε εκείνο το χαμόγελο τών δεκαεφτά χρόνων δεν έμενε παρά να λυγίσει και να βάλει φτερά στα πόδια, για να προσφέρει ο,τι μπορεί, τα αδύνατα δυνατά.. Αξιοπρεπής αγώνας ζωής διάχυτος σ'ένα χαμόγελο. 

Όπως είχε πει κι ο γιος μου σε παρόμοια περίπτωση: "δεν αρκεί η ηλικία του;"..

Ναι, αρκούσε η ηλικία του για να μας κάνει όλους μέσα σε μια μέρα, μια μεγάλη "οικογένεια"... Και δεν είναι λαϊκισμός, ούτε μελό. Η ανησυχία μας και η αγωνία όλων μας, να τα βάλουμε με τον χρόνο ήταν κάτι σαν στοίχημα. Ήταν στοίχημα. Μόνο που δεν το χάσαμε εμείς. Μόνο ο Παύλος... Εμείς, κέρδος είχαμε μόνο, αφού ένα γλυκό Παιδί μάς ένωσε υπό τη σκέπη του και ξεχάσαμε έστω για λίγο, κάθε μιζέρια και μικροπρέπεια, κάθε παράλογη και ποταπή σκέψη, κάθε τι ανούσιο..

Όλους μάς ένωσε ο γλυκός μας Παύλος, σε όποια γωνιά τής Ελλάδας κι όχι μόνο, κι αν βρισκόμασταν. Και δεν ήταν το ψώνιο τών bloggers, διότι, εκτός από το ότι πίσω από κάθε blogger βρίσκεται ένας άνθρωπος κι είχαμε κινητοποιήσει ο καθέ-

νας και το οικογενειακό και το φιλικό του περίγυρο, η συγκίνηση και η αγωνία εξαπλώθηκε σε όλα τα social media. Μια ευκαιρία ζητούσε μονάχα ο Παύλος. Την ευκαιρία που δικαιούται κάθε παιδί, κάθε άνθρωπος στον κόσμο. Το δικαίωμα!

Ο Παύλος όμως έφυγε την Κυριακή, ποιος το περίμενε πως θα ΄ταν Κυριακή, εκεί που όλοι είχαμε πειστεί ότι το κάθε λιθαράκι είχε πιάσει τόπο, εκεί που ήμασταν έτοιμοι να νιώσουμε τη νίκη, εκεί που ο μικρός Παύλος θα έκανε την υπέρβαση.. Όλα αυτά δεν έγιναν. Δεν ξέρω πόσο ένοχο είναι το κράτος κάθε φορά που χάνε-

ται ένα παιδί, αν η κρατική μηχανή όμως ήταν ένας άνθρωπος κι ήταν η αιτία να χαθεί ένα παιδί ακόμα, θα ευχόμουν να τιμωρηθεί με την πιο βαριά ποινή.. Όχι ότι θα αλλάξει κάτι για τον κάθε Παύλο, αλλά να, κάθε ζωή δεν γυρνά ξανά..

Από την Οικογένεια τού Παύλου:
Το ποσό των χρημάτων που συγκεντρώθηκε για το ταξίδι του Παυλου στη Βοστώνη θα χρησιμοποιηθει για να να εχουν αίσιο τέλος 

οι περιπέτειες αλλων παιδιών με τα νεοπλασματικα νοσήματα. Η οικογένεια του Παυλου αποφασισε να διαθέσει το ποσό αυτό 

στη ΛΑΜΨΗ μας, στο Συλλογο Γονέων Παιδιών με Νεοπλασματικες Ασθενειες Βορείου Ελλαδος για την αγορα ξενώνα 

στη Θεσσαλονίκη οπου θα φιλοξενουνται τα εκτος Θεσσαλονικης νοσουντα παιδια και οι γονεις τους που ερχονται 

για νοσηλεια στα παιδοογκολογικα νοσοκομεια της πολης. Επίσης χρηματα θα διατεθουν και σε αλλες δρασεις στον αγωνα 

κατα του παιδικου καρκινου. Θα σας ενημερωνουμε για τις λεπτομερειες και την εξελιξη των δωρεων .

Μπορει ο Παυλης να εφυγε αλλα ο αγωνας συνεχιζεται...

Σας ευχαριστουμε ολους απο καρδιας για τη συνεισφορα σας στον Αγωνα του Παυλη και ολων των αλλων μικρων μαχητων της Ζωης.

Η αξιοπρέπεια μιας βαρυπενθούσας οικογένειας, σε όλο της το μεγαλείο.. Δεν ήταν τυχαία μέλος της ο Παύλος...
.........................................Art: Нино Чакветадзе .......................................
Συγνώμη που χάθηκα λόγω υποχρεώσεων.. Προσεχώς καλύτερα..
...................................................................................................

Προτείνω να κλείσεις θέση στις Γειτονιές, έτσι, 

για να ξεχαστούμε.. Κλικ Εδώ! Σε περιμένουμε! 

Σήμερα πάμε βόλτα στις γειτονιές 

τής Μάρθας και τής Μαρίνας

❤¸¸.•*¨*•♫ ............................ο πιο πιστός φίλος του σκύλου.............................❤¸¸.•*¨*•♫