❤ Μιά φορά μιά γειτονιά... (νέο δρώμενο στην bloggογειτονιά!)

Το κοριτσάκι υποδυόταν το ρόλο με περισσή φυσικότητα. Όχι από ταλέντο. Η ψυχή του όμως έκλαιγε, αφού το επόμενο κιόλας πρωί, όλα θα άλλαζαν για εκείνο. Το κλάμα τής ψυχής του ήταν εκείνο που κέρδισε το πιο θερμό χειροκρότημα τού κοινού. Το κοινό δεν ήξερε, το κοριτσάκι όμως ήξερε κα-

λά, ότι αυτή η σχολική παράσταση, σήμαινε το τέλος σε αυτό το σχολείο...

.......................................................................................................................

Η καινούργια γειτονιά είχε μια γοητεία μα κι έναν φόβο ταυτόχρονα, τον φόβο για το άγνωστο. Δεν λάμπουν όλα όταν τα πρωτογνωρίζεις. Ειδικά 

όταν είσαι μόλις εννέα ετών. Άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Καινούργιοι δρόμοι, καινούργιοι γείτονες, καινούργιοι συμμαθητές, καινούργιος δά-

σκαλος.. Το μόνο που παραμένει παλιό, είναι η συστολή σου με τους ανθ-

ρώπους. Ώσπου να σε πλησιάσουν, ώσπου να σου αποδείξουν, ώσπου να σε πείσουν. Αριστερά μένει η κυρία Γεωργία με τον κύριο Αντώνη, δεξιά μένει η κυρία Αθανασία με τον κύριο Μίλτο, δυό ζευγάρια χωρίς παιδιά, με την λαχτάρα για παιδική παρέα, στο μάτι. Οι αποστάσεις είναι μικρές και μερικά μέτρα μετά, είναι εκείνη η οικογένεια με τα πολλά παιδιά και τα παράξενα χρώματα: η κόρη με κόκκινα μαλλιά, ο μπαμπάς σχεδόν ξαν-

θός, η μαμά θεόψηλη με σκούρα επιδερμίδα. Φτάνοντας στη πλατεία τού χωριού, συναντάς μια συμμαθήτρια, που χθες στο διάλειμμα σού χαμογέ-

λασε. Όταν περνάτε δίπλα από το φούρνο, η μυρωδιά τού φρέσκου ψωμιού σε ζαλίζει, ένα κουλούρι θα 'ταν ο,τι πρέπει, μα ακούς κιόλας το κουδούνι.

Μεγάλα παράθυρα, ψηλά δέντρα, χαλικόστρωτο προαύλιο, πολλά αγόρια, λίγα κορίτσια, ψηλός δάσκαλος, επιβλητικός, λίγο να σε τρομάζει, λίγο να τον συμπαθείς. Κι εκεί δεξιά δίπλα στην πόρτα, μια βιβλιοθήκη με τζάμι, βιβλία, χάρτες, μολύβια και ένας σκελετός να σου παγώνει το αίμα..! Να χτυπά το κουδούνι για διάλειμμα κι εσύ να μένεις εκεί, καρφωμένη στο θρανίο, να περιμένεις απλά..να έρθει η ώρα να σχολάσεις. Η Μαργαρίτα πάντα γλυκιά, με τα μεγάλα πράσινα μάτια της, έχει αποφασίσει να σε ξεναγήσει (κι άλλο;;;) στη γειτονιά... Να σε περάσει μέσα από ένα μικρό ποτάμι (ρυάκι πιότερο, αλλά να, στα μάτια σου φαντάζει με..πολύ νερό!), να μπείτε στο προαύλιο τής εκκλησίας, να βρεθείτε απέναντι, στο δάσος με τα πεύκα. Κι όλα αυτά μόνο δέκα λεπτά από το σπίτι, ένα χωριό μια γειτονιά, μια γειτονιά ένα χωριό.. Κι εκεί σχεδόν όλη η τάξη σε περιμένει.

Να σε γυρνάνε όλοι μαζί στο σπίτι και στο δρόμο ίχνος από αυτοκίνητο, μόνο ξένοιαστα να γελάς, να ακούς ανέκδοτα, να παίζουν τα μεγαλύτερα αγόρια με την αθωότητα σου: "το ξέρεις ότι άμα φας γιαούρτι, μπορεί να κάνεις παιδί;", κι εσύ να τρέμεις από φόβο και να προσπαθείς να θυμηθείς πότε ήταν η τελευταία φορά που...έφαγες γιαούρτι! Τα βράδια να πηγαί-

νεις απέναντι στην κυρία Γεωργία, και ο κύριος Αντώνης να σου σπάει καρύδια κι αμύγδαλα και να σε βάζει να του λες ιστορίες, έτσι, ίσα μόνο για να ακούει τη γάργαρη φωνή ενός παιδιού. Και το άλλο μεσημέρι, βουρ για τον παραμυθένιο κήπο τής κυρίας Αθανασίας, όπου, εκτός από... μια γάτα, σε περιμένει εκεί και μια σοκολάτα γάλακτος! Γαλακτένιες θύμησες.

Όταν πια ακόμα και η κόκκινη ζακέτα σου, έχει αρχίσει να σου γίνεται φόρτωμα, καταλαβαίνεις ότι η άνοιξη έχει έρθει για τα καλά. Άλλωστε, 

τα πουλιά κελαηδούν σαν τρελά σε κάθε σου βήμα. Μαζί με το καλοκαίρι πλησιάζουν κι οι βαθμοί. Ο δάσκαλος, που στο μεταξύ έχεις γίνει η αγα-

πημένη του, σε καμαρώνει και σε ξεπροβοδίζει. Όχι από την τάξη κι όχι λόγω καλοκαιριού, μα γιατί έχει έρθει άλλη μια φορά η ώρα να αλλάξεις σχολείο, σπίτι, γειτονιά.. Τα αρώματα και τα χρώματα σε τυλίγουν, τυ-

λίγονται μέσα σου σαν ζεστό πουλόβερ, πλέκουν ένα ζεστό κασκόλ γύρω από την ψυχή σου. Βρίσκεσαι ακόμα στην..δεύτερη γειτονιά τής ζωής σου κι έχεις άλλες...οχτώ, μέχρι να φτάσεις στο σήμερα.. Ακόμα δεν ξέρεις ότι η γειτονιά που αφήνεις θα 'ναι η αγαπημένη σου, αυτό θα το μάθεις αρκε-

τά χρόνια αργότερα, κάπου στη..δέκατη γειτονιά.. Κάθε φορά που θα την θυμάσαι, θα γίνεσαι ξανά εννιά χρονών στον κήπο τής κυρά Αθανασίας...

Οι καλοί φράχτες κάνουν τούς καλούς γείτονες (Αγγλική Παροιμία)

Υ.Γ Ευχαριστώ τη Νατάσα που με ενέπνευσε μόλις διάβασα την ανάρτηση της! Art: elena yushina
..................................................................................................................

Σήμερα από εδώ, σας προσ-καλώ να μιλήσετε για τις γειτονιές σας.. Τις γειτονιές που αγαπήσατε ή όχι, τις γειτονιές που ζείτε τώρα ή ζήσατε κάποτε, τις γειτονιές που άλλαξαν και δεν είναι ανέμελες πια. Εικόνες απ' τη γειτονιά σας, μέσα από τις αναμνήσεις σας, με τη μορφή ιστορίας, ή ποιήματος, ή εικόνας.. Αφήστε τις αναμνήσεις τής γειτονιάς σας, να σας κατακλύσουν! Με μια ανάρτηση -στο δικό σας μπλογκ!- και με τον τίτλο: "μια φορά μια γειτονιά", θα χαρώ να μοιράσετε τις στιγμές σας με όλους εμάς τους υπόλοιπους! Περιμένω με χαρά τις συμμετοχές σας στα σχόλια! 

Νέο δρώμενο στην bloggογειτονιά, με θέμα τη Γειτονιά! Κι ένα τραγούδι!

..................................................................................................................

Σήμερα πάμε βόλτα στις γειτονιές 

τής Νατάσας τής Κλέλιας τής Ανέσπερης τής Εύας 

.......................................................................................................................
ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΠΑΥΛΟ ΒΟΗΘΑΜΕ ΕΔΩ! ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ!
❤¸¸.•*¨*•♫ ............................ο πιο πιστός φίλος του σκύλου.............................❤¸¸.•*¨*•♫