╰☆ ΤΙ ΖΗΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ☆╮

Όσο απομακρυνόμαστε από μια εποχή, όλο και πιο καθαρά μπορούμε να δούμε, αλλά και 
να εκτιμήσουμε τους ανθρώπους της εποχής εκείνης και το έργο τους. Κάθε τι αληθινό, θα αντέξει αιώνια στο χρόνο και θα το παραλαμβάνει κάθε επόμενη γενιά διαμάντι ατόφιο.

Αυτό ίσως θα ήταν και μια απάντηση, σε κάθε τύπου ανάλυση που έλαβε χώρα στη χώρα μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, εξαντλώντας το θέμα "Άξιος Εστί ο Σάκης;" Πολύ κακό για το απόλυτο τίποτα μπροστά στους κολοσσούς της Τέχνης, της Ποίησης, της Μουσικής.

Όταν ήμουν μικρό παιδάκι κι άκουγα στο ραδιόφωνο την Αθανασία νόμιζα πως μιλούσε για ένα κορίτσι που το είχαν βαφτίσει Αθανασία..."Τι ζητάς Αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά δε μου δίνεις σημασία κι η καρδιά μου πώς βαστά"...κάποιος άνδρας που ήθελε μια κοπέλα κι εκείνη τού έκανε καπρίτσια. Τη μιά του έδειχνε τον έρωτα της, την άλλη όχι.

Σ’ αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδες, ποιητές κι ένα κλωναράκι δυόσμο δεν τούς χάρισες ποτές..α! ώστε και άπονη η κυρία Αθανασία! Πλανεύτρα δίχως έλεος για κανένα, δεν 'πα
να ήταν από βασιλιάς ως και ποιητής, την ίδια σκληρή στάση είχε υιοθετήσει για όλους! 

Αυτό το τελευταίο ήταν και το μόνο σωστό που είχα αντιληφθεί απ' το τραγούδι. Η απονιά.
Μου πήρε κάποια χρόνια βέβαια μέχρι να καταλάβω για ποια "αθανασία" μιλούσε το άσμα 
κι άλλα τόσα χρόνια όμως για να εμβαθύνω όχι μόνο στο στίχο όσο και τη μουσική, κυρίως μέσα από τα απέραντα νοήματα που ξεδίπλωνε αριστοτεχνικά ο ποιητής Νίκος Γκάτσος. 

Μια φορά είχα διαβάσει σε μια συνέντευξη του Μάνου Χατζιδάκι πως η σχέση του με το Νίκο Γκάτσο ήταν καρμική. Από κάποια στιγμή και μετά -μετά 50 χρόνια συνεργασίας!- η σχέση ήταν πια οικογενειακή. Πως θα μπορούσε άλλωστε να 'ταν αλλιώς, ύστερα από τόσα χρόνια αδιάλειπτης συνεργασίας-δημιουργίας μέσα από αμέτρητα κοινά μουσικά ταξίδια.

H ΑΘΑΝΑΣΙΑ του Γκάτσου, όπως και κάθε αληθινό τραγούδι, ήταν και παραμένει ένα παι-χνίδι. Η ιδέα του Θανάτου οδηγεί τον αληθινά ελεύθερο άνθρωπο στο να αντιληφθεί βαθιά μέσα του, πως η ύπαρξή Του έχει ημερομηνία λήξεως. Ο Άνθρωπος οφείλει να συμφιλιωθεί με την ιδέα αυτή κι όχι ν’ αγκιστρώνεται από τη ζωή σε σημείο που να μη θέλει να φύγει- πράγμα που όλες οι θρησκείες εκμεταλλεύονται- υποσχόμενες μελλοντική και ατέλειωτη ζωή. Κι όμως είναι τόσο απλό, γι’ αυτό και δύσκολο. Κι ακόμα: Ο Νίκος Γκάτσος είναι ένας μεγάλος δάσκαλος! Μου έδωσε πολλά μαθήματα. Περί ήθους: Μη λογοδοτείς στην Εξου-σία. Θα χάσεις το ταλέντο σου. Μόνο αγνοώντας την θα 'χεις τη δύναμη να είσαι ισχυρός και χωρίς αυτήν και με το δικό σου πρόσωπο. Το ανθρώπινο".. Μάνος Χατζιδάκις

Ο δίσκος "Αθανασία" κυκλοφόρησε το 1976. Δεν είναι τυχαίο ότι όσα τραγούδια περιλαμ-

βάνει, είναι ιστορίες της ζωής με μεγάλα νοήματα όπως είναι "ο Γιάννης ο φονιάς" κλπ.

Ο Νίκος Γκάτσος -ποιητής, στιχουργός, μεταφραστής- θεωρώ πως είναι μια μορφή απ' τις πιο φωτεινές της Τέχνης. Άλλος ένας σπάνιος καλλιτέχνης, που γέννησε η Ελλάδα, αν και.. εντελώς συμπτωματικά, ανήκει κι εκείνος στην ίδια περίπου περίοδο με κάθε άλλο γνήσιο ποιητή, μουσικό, δημιουργό, που άφησε ως σφραγίδα το στίγμα του στα ελληνικά χρονικά.

Μέσα από μια πλούσια στιχουργική βιογραφία, έφυγε τον Μάη του 1992 στις 12 του μήνα, διαψεύδοντας όσα ο ίδιος έγραφε περί μη..αθανασίας, ανάμεσα σε θνητούς για πάντα.

Όταν η αθανασία φαντάζει σαν "ομορφονιά που δεν την κέρδισε κανείς"..ξεφεύγει 
πια από τα στενά πλαίσια ενός απλού τραγουδιού. Είναι το νόημα της ζωής σε μια στροφή.
Θα 'λεγε κανείς ότι η Μουσική είναι βάλσαμο στην ψυχή του ανθρώπου. Άλλα δεν είναι τόσο απλοϊκή η εξήγηση. Τα τραγούδια εκείνων των εποχών, δεν ήταν μόνο τραγούδια. Ήταν μικρά έργα τέχνης, ήταν οι ίδιες οι ψυχές των ποιητών, σε μικρές ή μεγάλες δόσεις.

Τι λες; Θα γινόσουν ποτέ πρωτοσέλιδο;

Foto Google Η ιστορία του τραγουδιού Αθανασία εδώ!

❤¸¸.•*¨*•♫ ......................................................................................❤¸¸.•*¨*•♫