Είκοσι χρόνια δεν είναι τίποτα για μια μεγάλη αγάπη, για έναν μεγάλο Έρωτα. Ακόμα και η ίδια η αιωνιότητα είναι λίγη για να χωρέσει τους μεγάλους έρωτες: την Τέχνη, το χορό, τη Μουσική. Αν θέλαμε να μιλήσουμε για το τάνγκο ας πούμε τόσο πέρα απ' τη δική μας κουλ- τούρα, τόσο πέρα από τη δική μας φιλοσοφία, αλλά παράλληλα, μια τόσο δυνατή ιστορία έρωτα... Όχι μόνο για τον ρυθμό αυτόν καθεαυτόν, αλλά και για όσους τον υποστήριξαν.
Το μακρινό 1935 κάπου στην Κολομβία, ένα αεροπορικό δυστύχημα στερούσε από τους δικούς τους ανθρώπους, κάποιες δεκάδες ανθρώπων όπου αν μη τι άλλο- για οποιονδήποτε άλλον θα 'ταν άλλη μια δυσάρεστη είδηση κι ως εκεί. Κι όμως εκείνο το δυστύχημα έπαιρνε μαζί του στους αιθέρες για πάντα τον Carlos Gardel. Παντελώς άγνωστος σε μας, αλλά τόσο σημαντικός -ανά τους αιώνες!- για τους Αργεντίνους. Τον λάτρευαν έτσι κι αλλιώς,
όσο ζούσε, τον αποθέωσαν όταν πέθανε: "κάθε μέρα που περνά τραγουδά καλύτερα!"
Αν το τάνγκο ήταν χρώμα σίγουρα θα ήταν μια απόχρωση του κόκκινου. Κόκκινο βαθύ! Θα είχε το χρώμα των αργεντίνικων σαλονιών όπου γεννήθηκε. Αν περιέγραφε μια αίσθηση, τότε θα ήταν η αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας μετά από μια ειλικρινή εξομολόγηση των φόβων και των παθών μας. Το τάνγκο είναι στάση ζωής. Είναι μια ακροβασία μεταξύ αρσενικού και θηλυκού πάνω σε ένα μουσικό σκοινί με νότες και χάδια. Είναι ένα μη λεκτικό παιχνίδι, με καβαλιέρους που συνειδητά αυτοσχεδιάζουν ξεπερνώντας τις γραμμές του φύλου τους. Στην Αργεντινή συνηθίζουν να λένε πως είμαστε αυτό που χορεύουμε.
Η αγαπημένη φράση του Gardel: *"είκοσι χρόνια δεν είναι τίποτα" είναι γνωστή ρήση στη Λατινική Αμερική και το άκουσμα της φωνής του σε αμέτρητα τάνγκο παραμένει λατρεία.
Στις 24 Ιουνίου του 1935 ένα αεροπλάνο στέρησε τη φυσική παρουσία του Gardel από τον κόσμο. Η φωνή του θα χαϊδεύει και θα συγκινεί εκατομμύρια αυτιά ανά τον κόσμο, με τον ίδιο τρόπο που θα συγκινεί και θα σπαράσσει κι η απουσία/παρουσία του Μάικλ Τζάκσον όταν άφηνε τα εγκόσμια στις 25 Ιουνίου του 2009. Η Μουσική είναι ένας καλός σύμμαχος και φίλος, εκεί πάνω που λες πως όλα τελείωσαν και δεν υπάρχει από πουθενά..ελπίδα..
Στις 24 Ιουνίου του 1935 ένα αεροπλάνο στέρησε τη φυσική παρουσία του Gardel από τον κόσμο. Η φωνή του θα χαϊδεύει και θα συγκινεί εκατομμύρια αυτιά ανά τον κόσμο, με τον ίδιο τρόπο που θα συγκινεί και θα σπαράσσει κι η απουσία/παρουσία του Μάικλ Τζάκσον όταν άφηνε τα εγκόσμια στις 25 Ιουνίου του 2009. Η Μουσική είναι ένας καλός σύμμαχος και φίλος, εκεί πάνω που λες πως όλα τελείωσαν και δεν υπάρχει από πουθενά..ελπίδα..
Υ.Γ Ακόμα κι αν δεν ξέρει κανείς μας τον Gardel (εκτός από...εμένα φυσικά...που τον ανακάλυψα...
Ακούστε -και δεν θα χάσετε!- αυτό το τραγούδι, που όλοι εμείς το ξέρουμε...αλλιώς! Art: Bogna Altman
❤¸¸.•*¨*•♫ ............................ο πιο πιστός φίλος του σκύλου.............................❤¸¸.•*¨*•♫
Ομολογώ δεν τον ήξερα πετρούλα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που μας τον γνώρισες όταν θα πάω σπίτι θα τον ψάξω.
Φιλί τεράστιο!
Καλέ, μην αγχώνεσαι, δε γράφουμε διαγώνισμα!
ΔιαγραφήΛατρευω το τανγκο! Φιλια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ, αλλά δεν ξέρω να το χορεύω!
ΔιαγραφήΓεια σου Πετράδι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ με πληροφόρησες δεν είχα ιδέα!!!
Το ταγκό είναι απόλαυση και μυσταγωγία
τρελαίνομαι όταν το παρακολουθώ και πόσο
θα ήθελα να μπορούσα να το χορέψω η άκαμπτη!!!!
Θα ερευνήσω περισσότερο το θέμα σου!!
φιλάκι γλυκό ♥
Άκαμπτη ποιήτρια, πρώτη μου φορά βλέπω!
ΔιαγραφήΑχ τι ωραίο αφιέρωμα και πόσο υπέροχη φωτογραφία!!! Να ΄σαι καλά κοριτσάρα, παίρνω ανάσα όταν σε διαβάζω :)) Σε φιλώ πολύ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι όμως και κάτι αναρτήσεις μου, μόνο ανάσα δεν παίρνει κανείς!
ΔιαγραφήΔεν τον ήξερα ούτε εγώ, τον έμαθα μόλις σήμερα χαχαχα. Το ταγκό είναι σκέτη μαγεία!!!!!!! Το λατρεύω.........
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ Πέτρα μου
Είδατε τι μαθαίνει κανείς από το ίντερνετ; !!
ΔιαγραφήΟύτε εγώ είχα ιδεα, χιχι! Πολύ ωραίο αφιέρωμα γραμμένο, όπως πάντα με τον μοναδικό σου τρόπο! Πολλά φιλιά κοριτσάρα μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ Λίλια μου γλυκιά! :)
ΔιαγραφήΠέτρα μου σε ευχαριστούμε......! δεν την ήξερα την ιστορία...! μας την έδωσες ανάγλυφα με ένα εξαίρετο λυρικό φόντο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το τανγκο και την ιστορία του τι να πει κανείς που να μην τον κυριεύει δέος..
Καλό βράδυ να έχεις κοπέλα μου.
Σοκ και δέος ! Χαχα :)
ΔιαγραφήΑκου και αυτό!!! https://www.youtube.com/watch?v=P0e_QCFiVzU caminito !!! Ακούγεται σε όλες τις σχολές χορού , είδωλο των Λατινοαμερικάνων !!!! Μυσταγωγικός χορός με το σμίξιμο των αισθήσεων χωρίς συντονισμένα βήματα ανάλογα με την εσωτερική ΄΄πάλη΄΄ του ζεύγους!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά ξετρυπώστρα μου !!!
Ώρες ολόκληρες τον άκουσα το Gardel σε διάφορα τάνγκο!
ΔιαγραφήIt takes two to tango!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μόνο για αυτό το διάσημο ιδιωματισμό θα το είχα λατρέψει. πόσο μάλλον τον ερωτισμό που αποπνέει!
Την ιστορία (όπως και τον Carlos Gardel) δεν τα γνώριζα!
Αλλά δεν ξεχνώ ποτέ (πια) το θάνατο του Μιχαλάκη, δυο μέρες πριν τα γενέθλια μου, που με είχε θλίψει πολύ και δεν ήθελα να γιορτάσω! Είχε τρέλα η αδερφή μου και αναγκαστικά την απέκτησα κι εγώ γιατί μου έχει εξιστορήσει ιστορίες γύρω από κάθε του μουσικό βίντεο κλιπ που ούτε η Βικιπαίδεια δεν τις έχει!
Φιλάκια πολλά !♥
Ολόκληρος Μάικλ μαντάμ! Τι Μιχαλάκης; !!!
ΔιαγραφήΑγαπητή Πέτρα, είδα τα βιβλία που μάζεψες για το καλοκαίρι. Έχω διαβάσει τα έξι από αυτά και μπορώ να σου πω τη γνώμη μου.α) Το σκάφνδρο και η πεταλούδα-εξαιρετικό, το διάβασα πριν πολλά χρόνια.β) πριν έρθεις εσύ-πολύ καλό.γ)Το κορίτσι του τρένου-αποτυχία.δ) Εξοχικό με πισίνα-καλό.ε)Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν-σκληρό αλλά πολύ καλό.στ) Το ποτρέτο του Ντόρια Γκρέι-κλασικό βέβαια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τα γ,δ, και ε έχω γράψει στο blog μου. Τα υπόλοιπα που γράφεις θα τα ψάξω.
Βασίζομαι σε σένα, να το θυμάσαι! Ώστε αποτυχία το κορίτσι του τρένου; :((
Διαγραφήπολύ ενδιαφέρον..μαθαίνουμε.. και εδώ.. και γενικώς στο ίντερνετ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυ, εμένα μου λες!!
ΔιαγραφήΟύτε εμείς τον γνωρίζαμε και σ' ευχαριστούμε που μας τον παρουσίασες με τόσο όμορφο τρόπο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά, Πετράδι αγαπημένο!...
Να είσαι καλά Μαρινάκι :))
ΔιαγραφήTον μυθικό Carlos τον γνώρισα πολύ μικρή, χάρη στη λατρεία που του είχε ο πατέρας μου, όμως ομολογώ ότι το υπέροχο τραγούδι por un cabeza έμαθα ότι γράφτηκε για ένα άλογο, πολύ μεγάλη, μάλιστα το έψαξα παρακινημένη από το άκουσμα του κομματιού και την υπέροχη σκηνή του χορού με τον "τυφλό" Αλ Πατσίνο στην πασίγνωστη ταινία...Σε φιλώ Πέτρα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα κι ένας άνθρωπος που γνώριζε τον Κάρλος! Τη μουσική του εννοώ :)
ΔιαγραφήΚαλέ τρέλα και κακό κι εγώ με τον Μάικλ, παιδούλα!! Ασε!! Τους είχα πρήξει όλους στο σπίτι!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέτρα μου υπέροχο αφιέρωμα!! Δεν τον γνώριζα τον Γαρδέλ!! Το τραγούδι όμως πασίγνωστο!! Είναι και το τάνγκο παιδί μου!! Φλόγα!! (Το κείμενο που μας παραπέμπεις το χει γράψει συμφοιτήτριά μου!! ;))
Κι η φωτό μια νοσταλγία!! Τι είναι για την αιωνιότητα 20 χρόνια;;
Αγάπη κι αγκαλιά συμπεθέρα!!! ♥
Αχ, κι εγώ μαγεύτηκα από τη φωτογραφία!
ΔιαγραφήΑν ισχύει η τελευταία σου πρόταση, θα ειδοποιήσω τον Τσίπρα να εμφανιστεί μεθαύριο στους δανειστές με τρανζιστοράκι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο τρανζιστοράκι είσαι ακόμα; Αμ, αναστήσαμε Αγησίλαε, αναστήσαμε (μάλλον!)...
ΔιαγραφήΟύτε εγώ τον γνώριζα...πολύ θα ήθελα να μάθω τάνγκο, αλλά τώρα πια φοβάμαι μη σκορπίσω η έρμη!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά!
Αυτό δεν το είχα σκεφτεί, με προβλημάτισες τώρα!! :))
Διαγραφή