✿ Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου

Δε φταις εσύ, η φαντασία μου τα φταίει...που σ' έπλασε όπως ήθελε αυτή..

Εσύ έχεις τραγουδήσει ποτέ Ευτυχία; Εγώ βάζω άνετα στοίχημα πάντως σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεσαι, εκτός κι αν είσαι ακόμα μωρό, πως δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μη γνωρίζεις έστω κι ένα τραγούδι τής μεγάλης Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Μιά φορά κι έναν καιρό ήρθε στον κόσμο μιά λυγερή. Την πρώτη της ανάσα την πήρε στο Αϊδίνι μα σύντομα το εγκατέλειψε για να αντικρύζει από αλλού το φωτεινό ουρανό.

Αυτή η λυγερή με τη φλόγα στην καρδιά, γεννήθηκε να αγαπά και να παθιάζεται. Πάθη και λάθη. Διόλου σπάνιος συνδυασμός, ικανός όμως να γεμίζει σε σημείο υπερχείλισης, τα κύτταρα τού νου της με στίχους, μιά ανάγκη επιτακτική πριν γεννηθεί ακόμα κι εκείνη η ίδια. Η Ευτυχία στην κορυφή τής πυραμίδας είχε τα στιχάκια, ακριβώς από κάτω έρχονταν όσα αγαπούσε, ως μάνα, κόρη, σύζυγος, ερωμένη, καθόλου νοικοκυρά, σκλάβα τών παθών. Κι όμως, την κορυφή τής πυραμίδας -τα στιχάκια- δεν την λογάριασε ποτέ. Κόσμος πολύς γεννιόταν και πέθαινε με τα τραγούδια της

..κι η Ευτυχία χαλαρή. Λίμνη αρυτίδωτη. Παντρευόταν, έκανε παιδιά, χώριζε, έβρισκε εραστές, δινόταν ολοκληρωτικά ή καθόλου. Ολοκληρωτικά στην αγάπη της για τα παιδιά της και τους φίλους, καθόλου σε χλιαρούς γάμους, ολοκληρωτικά σε μεγάλους έρωτες, καθόλου σε συμβιβασμούς. Τα χρόνια της χαράσσονταν επάνω σε διακυμάνσεις, οι στίχοι της χαράσσονταν επάνω σε άδεια πακέτα τσιγάρων. Κι ύστερα ήρθε ο τζόγος. Τσιγάρα, ποτά, ξενύχτια, τζόγος. Αντρική φιλοσοφία με γυναικείο περιτύλιγμα. Μιά γυναίκα που διαπερνούσε φυσικά τις αντρικές συνήθειες. Κι όμως, κανείς δεν την κατηγόρησε, μα όλοι την αποδέχθηκαν.

Κινούμενη μαγικά μέσα στο χωροχρόνο, έκανε κάθε Έλληνα να μεγαλώνει με τα τραγούδια της.. Εκείνα τα τραγούδια που η ίδια είχε πουλήσει για μιά βραδιά τζόγου, εκείνα τα τραγούδια που σκάρωνε αβίαστα και άφηνε στο έλεός τους, να γίνουν επιτυχίες από μόνα τους! Πώς να καψουρευτεί κανείς δίχως ένα "ρίξτε στο γυαλί φαρμάκι"; Πώς να μερακλώσει δίχως ένα "περασμένες μου αγάπες" ή "στ' Αποστόλη το κουτούκι"; Πώς να ερωτευτεί αθώα δίχως ένα "πήρα απ' τη νιότη χρώματα"; Πώς να μεθύσει δίχως ένα "όλα είναι ένα ψέμα"; Πώς να ταξιδέψει το μυαλό του δίχως ένα "μ' ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό"; Πώς να βαλαντώσει κανείς δίχως ένα "είμ' αητός χωρίς φτερά", γραμμένο με οδύνη για το κορίτσι της που το 'χασε;..

Η Ευτυχία ζούσε σαν τις γραμμές τού τρένου: παράλληλα. Παράλληλα με τις απώλειες, τις χαμένες πατρίδες, τις χαρές, την οικογένεια, τους έρωτες, τον τζόγο, τα πένθη, τις οδύνες, όλα παράλληλα μες στη ζωή που τη δεχόταν όπως ερχόταν. Μιά θεατρίνα σε μπουλούκι, που έμαθε να πίνει απ' το ποτήρι τής ζωής, και το φαρμάκι και το αψέντι. Μποέμισσα καρδιά..

Ούτε στιγμή δεν ένιωσε στιχουργός ή ποιήτρια, κι ας έμεινε στην ιστορία τού τραγουδιού μέσα από τις επιτυχίες της. Η ίδια δεν απέκτησε ποτέ χρήμα για τους στίχους της, αντιθέτως τους χάρισε απλόχερα ή τους πούλησε..δωρεάν..! Η φιλοσοφία της έγινε στίχος κι ο στίχος της φιλοσοφία: "Δε βαριέσαι. Τίποτα δεν υπάρχει. Όλα είναι ένα ψέμα. Μιά ανάσα. Μιά πνοή". Και ποιος άραγε θα μπορούσε να πει λίγο πριν φύγει για πάντα "εγώ τη ζωή μου την περπάτησα όπως ήθελα"; Μόνο η Ευτυχία!

..μα ποιο είναι εκείνο το όνειρο που βγαίνει πάντα αλήθεια και δεν αφήνει χαρακιές στις περισσότερες καρδιές και μιά πληγή στα στήθια.. 

✰*•˛❤˛•*✰✰♡*•˛✰❤✰❤✰❤✰˛•*✰✰♡*•˛❤˛•*✰

Art: Pinterest ~ Igor Morski ~ Σας προτείνω το βιβλίο "η γιαγιά μου η Ευτυχία" 

τής εγγονής της Ρέας Μανέλη ~ Εκδόσεις Άγκυρα ~ Και την ταινία "Ευτυχία" (2019)

Η ανάρτηση είναι  για τον Μπαμπά μου, που τραγουδούσε Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, "παραποιώντας" 

τους στίχους "πετραδάκι, πετραδάκι, για τα σένα το 'χτισα τής αγάπης το τσαρδάκι κι όμως σε απόκτησα..."

❤¸¸.•*¨*•♫ .............................οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........................❤¸¸.•*¨*•♫