╰☆╮ Αγαπητό μου ημερολόγιο, θέλεις μπουζούκια;...πάμε!╰☆╮

Αγαπητό μου ημερολόγιο, καλά μου το' λεγες εσύ να σε...ενημερώνω συχνότερα, εγώ όμως εκεί, να κάνω του κεφαλιού μου. Κι έτσι κάθομαι τώρα και σου γράφω ο,τι μου κατεβαίνει στο μυαλό. Εννοώ ο,τι θυμάμαι από τα πράγματα και τα θαύματα που έχω ζήσει στη ζήση!

Ιστορίες με αρκούδες, ιστορίες για αγρίους, όπως και να τις πεις, ιστορίες της νύχτας είναι σίγουρα. Και μάλιστα από αυτές τις ιστορίες της νύχτας που τις ακούει η μέρα και γελά! Που λες αγαπητό μου ημερολόγιο, η Ελλάδα δεν είχε πάντα κρίση. Δηλαδή ούτε τώρα δεν ξέρω αν έχει μερικές φορές που κοιτάζω πως ζούνε κάποιοι, αλλά σήμερα άλλα θα σου πω.

Ααααχ... Χρυσές εποχές έχουμε ζήσει αγαπητό μου ημερολόγιο. Θα ξεχάσω εγώ τότε που στα σκυλάδικα δεν έπεφτε καρφίτσα και περιμέναμε όλοι με κομμένη την ανάσα, πότε θα βγει η φίρμα του μαγαζιού; Ένα τέτοιο υπέροχο βράδυ λοιπόν -τα θυμάμαι και δακρύζω! που το Μαγαζί έσφυζε από κόσμο σα να μην υπάρχει αύριο, περιμέναμε όλοι πως και πως να βγει ο φίρμας τού μαγαζιού. Τι θα πει ποιος είναι ο φίρμας; Ο φίρμας είναι (ή μάλλον ήταν) αυτός που για πάρτη του γινόταν της μουρλής το πανηγύρι μέσα στο μαγαζί. Ήταν αυτός που για πάρτη του είχαμε φάει άγριο στριμωξίδι στην πόρτα, μέχρι να καταφέρουμε να εξασφαλίσουμε μια θέση μέσα στο μαγαζί, στο μπαρ μιλώ φυσικά, διότι αν θέλαμε τρα-πέζι, ζήτω που καήκαμε! Έπρεπε να το φυσάγαμε άγριο τον παρά, όχι αστεία! Άσε τα κονέ.

Άνευ "μέσου" δεν έπαιρνες τραπέζι της προκοπής, ούτε για πλάκα! Φυσικά για το πρώτο τραπέζι πίστα, δεν μιλώ καν! Έπρεπε να ήσουν και πολύ ματσό τύπος και να έχεις βρει τον τρόπο να τους αποδείξεις ότι μπορείς να κάνεις τρελό λογαριασμό στο μαγαζί! Από ποτά έως λουλούδια, η "ζημιά" θα έπρεπε να ήτανε μεγάλη, για να σε...τιμήσουν με το πρώτο τραπέζι! Και φυσικά, υπήρχε και "η κάβα"! Πες μου τώρα αγαπητό μου ημερολόγιο ότι δεν κατάλαβες και πάλι τι εννοώ! Εννοώ καλό μου ότι, αν ήσουν ανοιχτοχέρης και μουράτος, μπορούσες να ανοίξεις μια φιάλη κι αν δεν την έπινες όλη (πράγμα σπάνιο), έμπαινε στη μπάντα και σε περίμενε για την επόμενη φορά που θα πήγαινες να έκανες το κομμάτι σου! 

Έτσι που λες κι εκείνο το βράδυ αγαπητό μου ημερολόγιο, το Μαγαζί ήταν σε ετοιμότητα.

Τα γκαρσόνια γέμιζαν και άδειαζαν επιμελώς τα τασάκια, οι λουλουδούδες τσέκαραν τα καλάθια για να είναι..επαρκή κι όλος ο κόσμος περίμενε τον φίρμα με κομμένη την ανάσα. Το έργο το είχα ζήσει πολλές φορές, αυτό το βράδυ όμως το σκηνικό που επακολούθησε, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο! Με το που βγαίνει αγαπητό μου ημερολόγιο ο τραγουδιστής 

δεν έγιναν απλά τα αναμενόμενα: τα λουλούδια δεν έφευγαν με τα καλάθια, τα τραπέζια δεν αναποδογύρισαν, οι φιάλες δεν άνοιξαν κατά ριπάς. Διότι εκείνο το βράδυ εκεί μέσα, δεν ήταν άλλος ένας λεφτάς τύπος, που θα ξόδευε ένα παλαβό ποσό ακόμα. Εκείνο το βράδυ εκεί μέσα ήταν Ο λεφτάς, Ο παρανοϊκός, Ο πιο "γαμάω" από κάθε άλλον "γαμάω" θαμώνας. Δίνει παραγγελιά που λες κάποιος κι όλοι περιμένουμε να δούμε το παρακάτω: 

Κι ανεβαίνει στην πίστα μπροστά στον τραγουδιστή ένας τύπος, γύρω στα 65, κλασσικός κουτσαβάκης, με το μουστακάααακι του, το κοστουμάκι του, γραβάτα, κομπολόι, ύφος 1000 καρδιναλίων, ζητά από τον τραγουδιστή το τάδε κομμάτι κι ύστερα βγάζει το κινητό του! Το τραγούδι δεν ήταν μια απλή παραγγελιά, η...διαταγή ήταν σαφής: να κρατήσει 

το τραγούδι σχεδόν διπλάσιο χρόνο από το κανονικό, ίσως και παραπάνω. Όση ώρα διαρ-

κούσε το τραγούδι, συνέβαιναν τρία πράγματα ταυτόχρονα: 1) Όλες οι λουλουδούδες του μαγαζιού έραιναν τον τραγουδιστή με λουλούδια, μαζί με τα καλάθια, ασταμάτητα όμως! 2) Ο θαμώνας -ο περί ου ο λόγος!- είχε καλέσει στο κινητό του έναν...αριθμό κι είχε βάλει το κινητό επάνω στο μικρόφωνο. 3) Ο ίδιος θαμώνας είχε ανοίξει τις τσέπες του κι έραινε με...χιλιάρικα, με πολλά χιλιάρικα, με πάρα πολλά χιλιάρικα, τον τραγουδιστή! Με έναν πρόχειρο υπολογισμό -μόνο στοιχήματα που δεν έπεφταν γύρω γύρω, όση ώρα διαρκούσε το τραγούδι, ο τύπος έριξε επάνω στον τραγουδιστή σχεδόν ένα εκατομμύριο δραχμές!

Ε όχι αγαπητό μου ημερολόγιο, δεν έχει παρακάτω! Τι άλλο θα περίμενες να σου γράψω 

πια για να συγκλονιστείς; Ότι νοσταλγώ..τη δραχμή; Ότι νοσταλγώ τα σκυλάδικα; Ή ότι νοσταλγώ την εποχή που, η μόνη μας έννοια ήταν αν θα βρίσκαμε θέση στα μπουζούκια; 

Αγαπητό μου ημερολόγιο κάποτε ήμουνα πουλί και μ' αγαπούσανε πολλοί. Αλλ' ας όψεται 

η κοινωνία η κακούργα, που άλλους τους ανεβάζει κι άλλους τους κατεβάζει στα τάρταρα!

Υ.Γ Αυτή είναι η συμμετοχή μου στις "Ιστορίες της νύχτας" της Αριστέας.

Κι άλλο Υ.Γ Όποιος δεν πρόλαβε να διαβάσει την ανάρτηση: "Της Δικαιοσύνης ήλιε Α-νοητέ" μπορεί να το κάνει τώρα!

Art karla Gerard

Κλικ σε Μια Πέτρα...

❤¸¸.•*¨*•♫ ......................................................................................❤¸¸.•*¨*•♫