╰☆╮☆ Σαν ήμουνα παιδί κι εγώ φτερούγισα απ’ την κούνια...

Ο Πυθαγόρας θαρρείς πως γεννήθηκε μ' ένα τσιγάρο στα χείλη. Βύζαινε, διάβαζε, κοιμόταν, ξυπνούσε, μα το τσιγάρο εκεί, στα χείλη... Ο μικρός Πυθαγόρας μεγά-

λωνε έτσι όπως είχε γεννηθεί: αγωνιστής. Εκείνο που ήξερε να σκαρώνει καλά, ήτανε στίχοι: "σαν ήμουνα παιδί κι εγώ φτερούγισα απ'τη κούνια όμως μαχαίρια έβλεπα στης Πόλης τα καντούνια"... Κάθε φορά που ο Πυθαγόρας περνούσε την πόρτα τού σχολείου, ο καθηγητής του αναρωτιόταν "εσύ δεν έχεις επώνυμο;" Κι ο Πυθαγόρας απαντούσε: "Ένας είναι ο Πυθαγόρας, όλοι με ξέρουν, δεν χρειάζεται το επώνυμο".. Κι ούτε που χρειάστηκε ποτέ. Ο Πυθαγόρας έτσι πορεύτηκε σ' όλη του τη ζωή. Με ένα τσιγάρο στα χείλη νύχτα μέρα έφτιαχνε στίχους. Και σενάρια.

Τα τραγούδια του εξαπλώνονταν μέσα στα ερτζιανά και γέμιζαν τις καρδιές λαχ-

τάρες. Οι ερωτευμένοι στέναζαν κάτω από τα παράθυρα, κάθε φορά που άκουγαν τον Στελάρα να δηλώνει: "είμαι τής ζωής σου ο ένας, δε με σβήνει κανένας, κι αν με άλλους μιλάς, κι ώρες ώρες γελάς, κατά βάθος πονάς γιατί σκέφτεσαι εμένα"...

Ο Πυθαγόρας το ήξερε καλά ότι ο ντουνιάς ήταν ψεύτικος, τόσο πολύ, που μόνο ένα τσιφτετέλι τού άξιζε, έτσι για την αλητεία ρε γαμώτο! "Τέλι τέλι τέλι κάλ-

πικε ντουνιά σ' έμαθα εντέλει δε με ρίχνεις πια", και το σέρτικο κρεμόταν απ΄ τα χείλη, όμοιο με προέκταση τού μυαλού. Ήταν το ίδιο μυαλό που ένα βράδυ μέσα σε δαχτυλίδια καπνού, πήρε το πρώτο καράβι και πέρασε απέναντι, στη Σμύρνη.

"Η Σμύρνη μάνα καίγεται" έγραψε στο χαρτί του, όχι γιατί τις έβλεπε τις φλόγες, αυτές είχανε πια περάσει στο στάδιο τής στάχτης, αλλά γιατί το βίωμα τών γο-

νιών ήτανε σκέτη κάμερα κι όλα τα είχε "μαγνητοσκοπήσει"... Είχανε τον τρόμο ακόμα στα μάτια, τόσο έντονο, που μέσα τους καθρεφτίζονταν ολόκληρες εικόνες.. Ο Πυθαγόρας τις έκανε στιχάκια κι ο Καλδάρας τις έντυνε με μουσική. "Μες στου Βοσπόρου τα στενά", ο Πυθαγόρας κι ο Απόστολος, αφουγκράζονταν τον πόνο τής προσφυγιάς και τον εχάρασσαν με την βελόνα τού πικ απ, επάνω σε ένα δίσκο. Η 

"Μικρά Ασία" ξαναγεννιόταν απ' τις στάχτες της, πάνω στον πόνο τού ξεριζωμού "πέτρα πέτρα χτίζανε μια φτωχή γωνιά" τα διαλυμένα όνειρα, ενόσω τα "δυό πα-

λικάρια τ' Αϊβαλί" παρέδιδαν στην ελληνική δισκογραφία έναν απ' τους σημαντι-

κότερους δίσκους τής ελληνικής μουσικής ιστορίας... Γιατί εκεί μέσα, πότε με το μεράκι -"πήρε φωτιά το Κορδελιό, καίγονται τα μορτάκια"- πότε με το παράπονο -"μάνα μου ο ξένος τόπος είναι φυλακή", κάθε πονεμένος, ξεριζωμένος, κατατρεγ-

μένος, έβλεπε την πατρίδα του, που είχε σβήσει προ πολλού. Εκείνη την Πατρίδα που οι νοσηροί εχθροί, την είχαν παραδώσει στις φλόγες, μαζί με τις ζωές τους... 

Κοίτα να δεις που οι Πρόσφυγες όλου τού κόσμου, είχανε βρει έντεκα τραγούδια γραμμένα για να συντροφεύουν τις μνήμες τους. Να τις ξυπνάνε, να τις απαλύ-

νουν, κι ενίοτε να μπαίνουν σε καράβια νοερά και να πατούν και πάλι το πάτριο έδαφος.. Κι όταν ο πόνος γίνεται βαρύς, τόσο που δεν αντέχεται, να στέκονται στα μισά τού δρόμου, εκεί που το καραβάνι ξαποσταίνει, ψιθυρίζοντας..."φέρτε μου νερό να ξεδιψάσω και μια πέτρα για να ξαποστάσω, τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω από όσα πέρασα". Ο μεγάλος Πυθαγόρας, με τσιγάρο έφυγε στα χείλη, 7 χρόνια μετά την κυκλοφορία τού δίσκου "Μικρά Ασία". Ενός δίσκου που παραμένει τρα-

γικά επίκαιρος αποτίοντας φόρο τιμής στης προσφυγιάς τα βάσανα. "Μα το βρά-

δυ που 'ρχεται τ' όνειρο μας παίρνει στην Πέργαμο μας φέρνει και το Μαρμαρά"

............................................................................................

............................................................................................
** Ο τίτλος τής ανάρτησης είναι στίχος τού Πυθαγόρα από τον δίσκο "Μικρά Ασία". 
Όποιος δεν είχε την τιμή να τον ακούσει, ας το κάνει αμέσως τώρα εδώ! Ο δίσκος είναι 
ένα από τα πιο σπάνια διαμάντια τής ελληνικής μουσικής δικογραφίας 
σε στίχους τού Πυθαγόρα και μουσική τού αξέχαστου Απόστολου Καλδάρα. Ερμηνεύουν οι: 
 Γιώργος Νταλάρας και Χάρις Αλεξίου (στην πρώτη δισκογραφική της παρουσία!) Foto: Facebook 

............................................................................................................
Εσύ;..ακόμα δεν ήρθες στο ραντεβού για τις Γειτονιές; 

Με ένα κλικ μπορείς να κλείσεις θέση! Σε περιμένουμε!

............................................................................................................

Σήμερα πάμε βόλτα στη γειτονιά τής Γλαύκης τής Μαρίας

.................................................................................................................

SOS! ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΠΑΥΛΟ ΒΟΗΘΑΜΕ ΟΛΟΙ ΕΔΩ! 

❤¸¸.•*¨*•♫ ............................ο πιο πιστός φίλος του σκύλου.............................❤¸¸.•*¨*•♫