Η βροχή κρύωνε έξω, στο δρόμο.
Χτυπούσε το τζάμι και φώναζε, κρυώνω.
Ήτανε, πράγματι, χειμώνας.
Το τζάμι τη λυπήθηκε, της άνοιξε,
την έβαλε μες στο δωμάτιο.
Ο άνθρωπος έγινε έξω φρενών.
Είσαι τρελό, του φώναξε, που ξανακούστηκε
να μπαίνει η βροχή μες στο δωμάτιο; Είσαι τρελό.
Μα είναι βροχή δωματίου, είπε ήρεμα το τζάμι,
δεν ακούς τί ωραία που ηχεί πάνω στο πάτωμα,
πάνω στο τραπέζι, πάνω στο μέτωπό σου;
Είναι βροχή δωματίου
✰*•˛❤˛•*✰✰♡*•˛❤✰✰❤✰✰❤˛•*✰✰♡*•˛❤˛•*✰
Ποίηση: Αργύρης Χιόνης ~ Art: Pinterest
❤¸¸.•*¨*•♫ .............................οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........................❤¸¸.•*¨*•♫
