Ε, λοιπόν αυτός ο κορονοϊός μεταξύ πολλών άλλων κακών, ήρθε κι έβαλε φρένο στην ανθρώπινη επαφή. Το φιλί και η αγκαλιά ποινικοποιήθηκαν
Και να πεις ότι μέχρι τότε είχαμε τις αγκαλιές "στο πιάτο" και μας κόπηκαν αιφνιδίως λόγω ανωτέρας βίας, πάει στο καλό. Αλλά όχι. Κόπηκαν μόνο ανάμεσα σε εκείνους που αγκαλιάζονταν έτσι κι αλλιώς. Που αγκάλιαζαν.
Είναι αυτοί που αγκαλιάζουν κι αυτοί που αγκαλιάζονται. Μερικές φορές αυτές οι δυο κατηγορίες δεν "συναντιούνται" ποτέ. Γιατί άμα δεν είσαι βρε παιδί μου "της αγκαλιάς", δε γίνεσαι, ό,τι και να σου κάνει ο άλλος. Κι ακόμα κι αν σε αγκαλιάσει, στην καλύτερη περίπτωση θα κάτσεις σαν αγγούρι. Άκαμπτος. Αμήχανος. Κι όχι ανταποδοτικός. Στανταράκι: άμα δεν είσαι δοτικός, δε γίνεσαι ανταποδοτικός με καμία Παναγία (τίείπατώρα!)
Εκ πείρας στο λέω, αυτοί που δεν αγκαλιάζουν, δεν είναι ότι δεν έχουν τραυματικά βιώματα (όλοι έχουμε) απλά είναι οι χαρακτήρες τους τέτοιοι. Δεν 'πα να λένε οι ειδικοί ότι *χρειαζόμαστε 4 αγκαλιές την ημέρα για να επιβιώσουμε, 8 αγκαλιές την ημέρα για να συντηρηθούμε και 12 αγκαλιές την ημέρα για να αναπτυχθούμε; 1000 αγκαλιές μπορεί να 'χει πάρει κανείς, και να βγει ξινός ωσάν λεμόνι. Αν κι εγώ συμφωνώ ότι πρέπει ο κάθε άνθρωπος να πάρει αγάπη κι αγκαλιά. Μα δες: οι αγκαλιές βελτιώνουν τη διάθεσή μας, ανακουφίζουν τυχόν πόνους, αυξάνουν το αίσθημα ασφάλειας, αυξάνουν την αυτοεκτίμηση, προλαμβάνουν τα εμφράγματα, βελτιώνουν το νευρικό σύστημα, ενδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα, ελέγχουν την αρτηριακή πίεση, βελτιώνουν τη νόσο Αλτσχάιμερ. Όλοι δεν έχουμε ανάγκη τις αγκαλιές; Δεν ισχύει;..
*και όταν τα πουλιά τρέμουνε στο σύρμα τί άλλο να γυρεύουν από μιαν αγκαλιά*
Τις δικαιούμαστε τις αγκαλιές όλοι οι άνθρωποι αλλά και τα ζωάκια. Από την ώρα τής γέννησης -κυρίως τότε- το βρέφος έχει ανάγκη την αγκαλιά τής μαμάς του! Ακόμα κι αν τη χάσει όμως, μια άλλη αγκαλιά είναι ικανή να απαλύνει κάθε πόνο. Τα παιδιά σε όλο τον κόσμο έχουν ανάγκη από αγάπη και αγκαλιά. Μια οικογένεια -έστω και όχι με τη.. χριστιανική έννοια τής λέξης- μπορεί να χαρίσει σ' ένα παιδί την αγάπη που χρειάζεται.
Οι επιστήμονες το τονίζουν: ποτέ δε θα γίνουν ευτυχισμένα τα παιδιά που ζουν και μεγαλώνουν μέσα σε ιδρύματα, γιατί χάνεται το στοιχείο τής ατομικότητας. Το κάθε παιδί πρέπει να μεγαλώνει σαν μοναχοπαίδι, να έχει όλη τη φροντίδα τών γονιών επάνω του. Ακόμα και μέσα στην οικογένεια, το κάθε παιδί δικαιούται ξέχωρη προσοχή, την αγκαλιά του!
Αν είχαμε όλοι αγαπηθεί και αγκαλιαστεί από μωρά, μπορεί και να είχε γίνει καλύτερος ο κόσμος μας. Το πιθανότερο είναι ότι δε θα συμβεί ποτέ αυτό ή θα συμβεί σε ένα ιδανικό σύμπαν. Μέχρι τότε θα γράφουμε για αγκαλιές στα βιβλία, στα ποιήματα, στα Συμπόσια:
και όταν τα πουλιά τρέμουνε στο σύρμα τί άλλο να γυρεύουν από μιαν αγκαλιά
✰*•˛❤˛•*✰♡*•˛❤ ✰❤ ✰*✰ ❤ ✰ ❤˛•*♡✰*•˛❤˛•*✰
*Οικογενειακή θεραπεύτρια Virginia Satir ~ Foto: Pinterest
Προϊόν Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται Ρητά Η Αντιγραφή Και Η Αναδημοσίευση
Αριστέα μου, σε ευχαριστώ για τη φιλοξενία στο Συμπόσιο Ευχαριστώ από καρδιάς κι όσους ψηφίσατε το μικράκι μου: το 8
❤...........οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........❤
