Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

☆ Να μην πάει χαμένη καμία από τις καραμέλες που απομένουν ☆


Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ό,τι έχω ζήσει έως τώρα… Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει. Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.


Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους. Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.


Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίω-μα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο… μετά βίας για την επικεφαλίδα. Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, 
η ψυχή μου βιάζεται… Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα…

Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.


Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή. Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρό-σωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων. Άνθρωποι τους οποίους τα σκλη-ρά χτυπήματα της ζωής τούς δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή. Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.


Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν
Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απʼόσες έχω ήδη φάει. Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου. Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ… Τ
ου Βραζιλιάνου Ποιητή, Συγγραφέα, δοκιμιογράφου, φωτογράφου και μουσικολόγου Mario de Andrade (1893 – 1945).

Αποχαιρετώ διαδικτυακά την χρονιά, με κλειστά τα σχόλια, όχι τίποτα άλλο δηλαδή, αλλά επειδή λέω να σας αφήσω να πάρετε μια ανάσα κι εσείς από μένα! Όποιος θελήσει όμως 
να μου πει...πόσο πολύ του αρέσουν αυτές οι φωτογραφίες(!) του 'χω κι αυτήν εδώ τη λύση: Κλικ! Τα εδώ σχόλια ανοίγουν του χρόνου! Ως τότε...καλή μουσική Παραμονή!


......................................Foto..................o pio pistos filos tou skylou.......................................
    ❤¸¸.•*¨*•♫

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

☆☆ Ποιο θα ήταν για σένα το πιο ευχάριστο τέλος για το 2014; ☆


Αυλαία. Σε λίγα εικοσιτετράωρα μας αποχαιρετάει ο χρόνος.
Άντε να δούμε και τι άλλο μας αποχαιρετάει ακόμα. Ποιος φεύγει οριστικά ή
παίρνει παράταση ζωής. Ποιος έρωτας πεθαίνει και ποιος θα γεννηθεί, που λέει 
και το τραγούδι. Στο μεταξύ, μόλις τώρα δα συνειδητοποίησα ότι σε έχω ταράξει στις
ερωτήσεις τελευταία! Μιά με τα Χριστούγεννα που φεύγουν σαν το νεράκι(!), μιά με το
τέλος του 2014, απορώ πως με ανέχεσαι! Εντάξει, πειράζει που την έχω την απορία μου;
Να ρε παιδί μου, φεύγει μια χρονιά, τι θα επιθυμούσες ας πούμε: να κλείσει με μια αγορά,
με έναν γάμο (φτου φτου φτου! χαχα!) με μια γιορτή, με μια νέα δουλειά, με τα αγαπημένα
σου πρόσωπα αντάμα, με τύχη, με χιόνι, με μια εξαγγελία θυελλωδών ανέμων εκλογών;...
Αυτή τη στιγμή που σου γράφω πάντως, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα χιονίσει. Ή ότι οι 
μετεωρολόγοι μάς τα έπρηξαν (τα αυτιά) με το ίδιο βιολί: θα χιονίσει κάποτε κι αυτό είναι 
δέσμευση. Ο Χριστός κι η Μάνα Του. Έχουν αναγάγει τον κακό μας τον καιρό σε επιστήμη.
Για να μην το κουράζω άλλο, αυτά τα πολύ...σημαντικά είχα να πω και σήμερα κι επίσης:
1) Μου φαίνεται ότι σήμερα έκανα ανάρτηση μόνο γι' αυτές τις φωτογραφίες με τα δέντρα.
2) Αν εξαιρέσουμε τα δεδομένα περί Υγείας όλων μας, εγώ θα ήθελα να κλείσει η χρονιά
και να κλείσει μέσα της σε ένα πηγάδι με νερό, εκείνους τους δυο τυχάρπαστους τύπους, που μας έκαναν τη ζωή κόλαση και μας τίναξαν τα πέταλα. Συνεπώς με 2 ατυχήματα
κλείνει η χρονιά: το ένα δυστυχώς σε φυσικό χώρο και με πέντε νεκρούς και το άλλο πάνω
από μια χώρα, που την κατάντησαν ναυάγιο με χιλιάδες νεκρούς, οι δυο τυχάρπαστοι... 
Όπως όλοι ξέρουμε, ανάμεσα σε δέντρα και μελομακάρονα, προκηρύσσονται εκλογές!
Εγώ εξακολουθώ να περιμένω να ακούσω με τι θα ήθελες να κλείσει η δική σου χρονιά!
Υ.Γ Με τι θα ήθελα εγώ να κλείσει η δική μου χρονιά; Μα έχω "εισακουστεί"! Κι ύστερα λένε πως δεν γίνονται θαύματα! Σήμερα είναι μια χαρούμενη μέρα!

                                                                                     Πάντως, ένα 24ωρο μετά την προκήρυξη των εκλογών, είδαμε άσπρη μέρα!
...*./ \ .˛* .˛.*.★* *★ 。*
˛. (´• ̮•)*˛°*/.♫.♫\*˛.*...,. ˛_Π_____. * ˛* 
.°( . • . ) ˛°./• ‘♫ ‘ •\.˛.*...../______/~\*. ˛*.。˛* ˛. *。
*(…’•’.. ) *˛╬╬╬╬╬˛°. |田 田 |門|╬╬╬╬ .
¯˜”*°••°*”˜¯`´¯˜”*°••°*”˜¯` ´¯˜”*°´¯˜”*°••°*”˜¯`´¯˜”*° 
*************************************************************Foto*************************************************************   ❤¸¸.•*¨*•♫ ....................................................................................❤¸¸.•*¨*•

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

╰☆╮Γιατί τα Χριστούγεννα έρχονται και φεύγουν τόσο γρήγορα;


Δεν σας φαίνεται κι εσάς ότι τα περσινά Χριστούγεννα σαν να ήταν πριν από λίγους μή-
νες; Όσο μεγαλώνουμε έχουμε την αίσθηση ότι τα χρόνια περνάνε πιο γρήγορα. Όμως πού οφείλεται αυτή η αίσθηση, όταν στην πραγματικότητα οι μέρες και ώρες δεν επιταχύνουν τον βηματισμό τους καθόλου;...

Η καλύτερη εξήγηση είναι ότι οφείλεται στη διαφορά του πως αντιλαμβανόμαστε τα νέα γεγονότα, σε σχέση με το πώς αντιλαμβανόμαστε και θυμόμαστε τα επαναλαμβα
νόμενα συμβάντα. Δεν έχει σημασία αν πρόκειται για τα Χριστούγεννα ή τις πρώτες ημέρες σε μια δουλειά ή την πρώτη ημέρα των διακοπών. Οι νέες εμπειρίες δημιουργούν πιο ζωντανές αναμνήσεις, και όσο συχνότερα ανακαλούμε αυτές τις μνήμες, τόσο βαθύτερα αποθηκεύ-ονται στον εγκέφαλο μας, και τόσο πιο αργά μας φαίνεται να περνάει ο χρόνος.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, όταν είμαστε παιδιά, νιώθουμε ότι τα Χριστούγεννα δεν περνάνε αρκετά γρήγορα, ενώ ως ενήλικες έχουμε την αίσθηση ότι έρχονται και φεύγουν όλο και γρηγορότερα. Όταν ήμασταν παιδιά, τα Χριστούγεννα ήταν μια καινούρια, διαφο-

ρετική και συναρπαστική εμπειρία. Τώρα που είμαστε μεγάλοι, ζούμε τις ίδιες εμπειρίες που ζήσαμε πολλές φορές στο παρελθόν. Όμως όταν βιώνουμε ξανά και ξανά τα ίδια γεγονότα, δεν μας κάνουν μεγάλη εντύπωση και δεν τα συλλογιζόμαστε πολύ, και έτσι όταν ξανάρχονται την επόμενη χρονιά, μας φαίνεται ότι συνέβησαν ξανά πολύ πρόσφατα.

Ένα καλό παράδειγμα αυτού του φαινομένου είναι το εξής: Σκεφτείτε τις τελευταίες δια-

κοπές σας. Ενώ οι πρώτες μία δύο μέρες φαίνονταν σαν να περνούσαν πολύ αργά (κι ίσως να τις θυμάστε περισσότερο σε σχέση με τις επόμενες), εντούτοις γρήγορα φτάνει η μέρα να επιστρέψετε σπίτι... Για τις επόμενες ημέρες των διακοπών είχατε την αίσθηση ότι έφευγαν πολύ πιο γρήγορα. Αυτός είναι κι ο λόγος για τον οποίο πολλοί επιλέγουν να μην πηγαίνουν ξανά στο ίδιο μέρος για διακοπές. *Η πηγή του κειμένου είναι το αντικλείδι.

Στο βιβλίο "The Time Paradox" οι Philip Zimbardo και John Boyd μας συμβουλεύουν να χρησιμοποιούμε το χρόνο με μεγαλύτερη σύνεση: 1) Ζήστε τη στιγμή και δώστε προσοχή σε ό,τι συμβαίνει γύρω σας. 2) Γευτείτε τις θετικές εμπειρίες και δημιουργήστε αναμνήσεις που θα μείνουν για περισ
σότερο καιρό χαραγμένες στο μυαλό σας. 3) Κρατήστε μια αισιό-
δοξη και θετική στάση για το μέλλον. 4) Προγραμματίστε θετικά γεγονότα γα τις γιορτές και να είστε αισιόδοξοι ότι θα περάσετε ωραία. 5) Ξαναζήστε τις αγαπημένες αναμνήσεις σας από προηγούμενες χρονιές. 6) Χαμηλώστε ταχύτητα και απολαύσετε τις διακοπές. 


Σε Mia Petra σε περιμένει το Λεωφορείο "ο πόθος για το όνειρο" και όχι, σήμερα δεν έχει χριστουγεννιάτικο 
τραγούδι (αν κι εγώ  ακούω χριστουγεννιάτικα όλο το 24ωρο--χαχα!)...αλλά το καθιερωμένο πια τραγούδι της 27ης Δεκεμβρίου! Κλικ εδώ! Foto
Τελικά τρέχει ο Χρόνος γρηγορότερα όσο μεγαλώνουμε; Διάβασε εδώ!

❤¸¸.•*¨*•♫ ....................................................................................❤¸¸.•*¨*•

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014

ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ Η ΝΤΟΜΙΝΙΚ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ ΡΟΜΠΙ...


Όλα έγιναν στις 4 Δεκεμβρίου όταν η φοιτήτρια του Πανεπιστημίου Central Lancashire στη Μεγάλη Βρετανία, Ντομινίκ Χάρισον Μπέντζεν έχασε την κάρτα της και ήλθε σε δύ-
σκολη θέση, ενώ βρισκόταν βράδυ σε δρόμο και προσπαθούσε να επιστρέψει σπίτι της.

Ο άστεγος Ρόμπι προσφέρθηκε να της δώσει τα τελευταία του 3,8 ευρώ, προκειμένου εκείνη να πάρει ταξί! Παρότι η κοπέλα αρνήθηκε, δεν ξέχασε την χειρονομία του. Έτσι άρχισε μια εκστρατεία προκειμένου να συγκεντρώσει χρήματα για εκείνον, καλώντας όσους θέλουν, να κάνουν μια προσφορά 3 λιρών, όσα χρήματα δηλαδή της πρόσφερε ο Ρόμπι. Κάλεσε επίσης γνωστούς και φίλους να μείνουν μια νύχτα δίπλα στους άστεγους.


Το εγχείρημα είχε μεγάλη επιτυχία και μάλιστα κάποια στιγμή η ιστοσελίδα έπεσε λόγω των πολλών επισκέψεων. Η Ντομινίκ περίμενε ότι θα συγκεντρώσει 500 λίρες, όμως μαζεύτηκαν 27 χιλιάδες λίρες! Το ποσό που συγκεντρώθηκε, θα δοθεί για να βρεθεί 
ένα σπίτι στον Ρόμπι ενώ, όπως αναφέρει η Γκάρντιαν πλέον, όπως δήλωσε η 22χρονη φοιτήτρια, θα βοηθήσει με τα χρήματα όσο περισσότερους ανθρώπους μπορεί. Πηγή
Τι..μας διδάσκει η παραπάνω ιστορία λοιπόν; Ότι πάλι μόνοι μας -ως πολίτες- καλούμαστε να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα και να συνδράμουμε ο ένας τον άλλον, αλλά και ότι, αν θελήσουμε, μπορούμε να βοηθήσουμε διεξοδικά κάποιους ανθρώπους και να βοηθηθούμε.

Κι επειδή τις προάλλες μιλούσαμε για τις δικές μας επιθυμίες και τα δώρα που θα θέλαμε να λάβουμε αυτές τις ημέρες (ή και γενικώς), αντιστρέφοντας το ερώτημα σήμερα, να μι-
λήσουμε για τα δώρα που έχουμε σκοπό να κάνουμε εμείς στους αγαπημένους μας; Αλλά και με ποιο κριτήριο -εκτός από το οικονομικό- επιλέγουμε τα δώρα που προσφέρουμε;

Βέβαια κάπου διάβασα πως "το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να δώσεις σε κάποιον είναι 
η αποκλειστική προσοχή", αλλά όπως και να το κάνουμε, το Δώρο δεν παύει να είναι ένας συμβολισμός, άρα δεν έχει σημασία το κόστος, αλλά η πραγματική/συναισθηματική αξία.

Υ.Σ Σαμαροαποστολόπουλοικαιξεπουλημένοιεισαγγελείς, είσαστε μια συμμορία από αλήτες. Η πιο ξετσίπωτη 
κυβέρνηση όλων των εποχών. "Ας κλείσουν και τα δικαστήρια και τον Άρειο Πάγο. Έχουμε Σαμάρειο Πάγο". Κλικ!
.................................................................................................
Σε Mia Petra σε περιμένει ένα δώρο κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο! Κι εδώ ένα τραγούδι! Foto Google
❤¸¸.•*¨*•♫ ....................................................................................❤¸¸.•*¨*•

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

Της...κολάσεως!...


Έχεις ιδέα από ανάποδο άνθρωπο; Αν όχι, μπορείς να κοιτάξεις (άμα με δεις) εμένα!
Όχι, πες...πως θα σου φαινόταν εσένα, αν τα παραπάνω γλυκά, τα έβλεπες...αλλιώς;
Τι θα πει πως αλλιώς μάνα μου; Ας πούμε, τους κουραμπιέδες χωρίς ζάχαρη άχνη(!)
αλλά και χωρίς αμύγδαλα, αλλά και τα μελομακάρονα με κάργα σοκολάτα λέμεεεε!!
Τους ενδοιασμούς σου, τους γνωρίζω από πέρυσι βέβαια, αν και εγώ πιστεύω πως..
περί ορέξεως...συζήτηση κομμένη! Κι επειδή δεν έχω σκοπό να μιλώ για μένα, καθότι
είναι κομματάκι εγωιστικό, πάμε να σου δείξω σήμερα συνταγές γλυκών και ποτών!
Που λες, αν θέλεις να προσέξεις και την δίαιτα σου -μέρες που είναι- δες εδώ συνταγή
με σοκολατένια μελομακάρονα με λίγες θερμίδες (!) προσφορά της Petra στην Λυσίππη
με πολύυυυυυυυυυ αγάπη για το αγα-πόνι! Προσοχή παιδιά: το ένα μελομακάρονο έχει
μόνο 130 θερμίδες! Αχαχαχα! Το πόσο γελάσαμε με αυτό το αστείο κι εγώ και το μικρό
αγα-πόνι, δε λέγεται! Αλήθεια, το κανονικό μελομακάρονο πόσες θερμίδες έχει δλδ; 140;



Πέρα από την πλάκα, όποιο γλυκό γίνεται με λιγότερη ζάχαρη από την συνηθισμένη 
δόση, προφανώς και είναι καλύτερο, άρα εδώ θα προτείνουμε και χριστουγεννιάτικα 
κουλουράκια/μπισκοτάκια με λιγότερες θερμίδες, επειδή περιέχουν λιγότερη ζάχαρη.
Παν μέτρον άριστον νομίζω. Κι αν κάποιος προσέξει και δεν πέσει με τα μούτρα μέσα
στα ταψιά και τις κατσαρόλες, προφανώς..δικαιούται να φάει κι ένα γλυκό βρε αδερφέ.
Όλα αυτά τα συζητάμε, χωρίς να ξεχνάμε πως κάποιοι δεν έχουν να φάνε ούτε τα βασικά.
Αυτό βρίσκεται πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Ας πούμε, δεν κατάλαβα γιατί να 
μην αγοράσουμε ένα κοτόπουλο και να το μαγειρέψουμε την ημέρα των Χριστουγέννων
αντί να μας φάει το "σύστημα" που επιβάλει και καλά γαλοπούλα, που είναι πιο ακριβή!
Στο μεταξύ πέρα από τα παραδοσιακά ή μη, γλυκά, αλλά και τα φαγητά, υπάρχουν και τα
ροφήματα. Τα ζεστά ροφήματα για τις γιορτές και όχι μόνο! Ζεστό κρασί με μπαχαρικά ή 
τσάι με ρούμι! (αρκεί να έχεις ρούμι...εγώ δεν έχω ποτά γενικώς, είναι ακριβά τα άτιμα)
Πάρε εδώ πέντε συνταγές πάντως κι αν διαθέτεις τα υλικά, δοκίμασε τες (τις συνταγές). 
Σημείωση: η συνταγή για το ζεστό κρασί δεν είναι πολύ ακριβή και είναι και πρωτότυπη.

....................... Foto Google Κλικ με μουσική στο τζάκι! .....................

1) Μάθε τι...υπάρχει κάτω από το δέντρο σου με ένα μόνο κλικ!
2) Και μια σοκολάτα ρόφημα με ένα μελομακάρονο, μια χαρά είναι!
3) Πάνω από όλα όμως, είναι η μεσογειακή διατροφή! Δες να ξέρεις.
4) Τι έμαθα λες εσύ χθες; Ότι υπάρχει ένα "μουσείο συναισθημάτων"!

❤¸¸.•*¨*•♫ ....................................................................................❤¸¸.•*¨*•

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ 515 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ


Ξεχνάμε διαρκώς ότι Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα. Αλλά και η Θεσσαλονίκη! 
Χαχα! Όχι, στα σοβαρά τώρα, επειδή υπάρχουν πολλοί φίλοι στην Θεσσαλονίκη,
καιρός να μιλήσουμε και για τα εκεί δρώμενα, τα οποία είναι και τόσο σημαντικά!

Ένα εστιατόριο στη Θεσσαλονίκη, διαφορετικό από όλα τα υπόλοιπα, ήρθε να αλλάξει τα δεδομένα στον χώρο της εστίασης. Στους Μάγειρες θα βρεις σπιτικό φαγητό σε προσιτές τιμές (3-5€), ενώ μπορείς να δοκιμάσεις και τον μπουφέ, όπου με 7 ευρώ επιλέγεις φαγητό, σαλάτα, αναψυκτικό, ψωμί και γλυκό. Αυτό όμως που κάνει τους Μάγειρες να ξεχωρίζουν είναι η κοινωνική τους ευαισθησία. Το προσωπικό του προέρχεται αποκλειστικά από τις κοινωνικές ομάδες που χρειάζονται στήριξη. Μακροχρόνια άνεργοι, ανύπαντρες ή χωρισμένες μητέρες, θύματα ενδοοικογενειακής βίας που δε θα μπορούσαν 
να βρουν αλλού δουλειά, εργάζονται στο εστιατόριο κι έχουν την ευκαιρία να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους. Επίσης, τίποτα δεν πάει χαμένο στους Μάγειρες

Το φαγητό που περισσεύει, δεν καταλήγει στα σκουπίδια ούτε σερβίρεται την επόμενη μέρα. Μοιράζεται κατευθείαν στο συσσίτιο της Εκκλησίας του Αγ. Γεωργίου στη Νεά-πολη. Κάτι αντίστοιχο γίνεται και με τις μισοφαγωμένες μερίδες. Πηγαίνουν στη φιλο-ζωική εταιρεία «Άργος». Όλα τα προϊόντα και τα υλικά, που χρησιμοποιούνται στην κουζίνα, είναι ελληνικάΕδώ τρώνε όλοι. Δε γίνονται ταξικές διακρίσεις. Δίπλα σου μπορεί να καθίσουν για φαγητό ο πιο φτωχός και ο πλούσιος πολίτης. Και δε θα έχει κα-
μία σημασία ποιος είναι ποιος. Ούτε θα κοιτάζονται περίεργα ούτε θα σνομπάρει ο ένας τον άλλον. Όπως επίσης, θα δεις να συνυπάρχουν όλες οι ηλικίες. Οι Μάγειρες βρίσκον-
ται επί της Βασ. Ηρακλείου 42 (τηλ. 231 027 2379) και στο Facebook. Λία Τσαπανίδου Πηγή


Και, με κάτι εξίσου πρωτότυπο, συνεχίζουμε από την αγαπημένη Θεσσαλονίκη: Η επιγρα-φή του μαγαζιού είναι ένα βαλιτσάκι με θήκες και πολλά διαφορετικά κουμπιά. Και πάνω αναγράφεται το όνομά του, που δε θα μπορούσε να είναι άλλο από το Κουμπί. Μπαίνον-τας μέσα, επιβεβαιώνεις ότι πρόκειται για έναν χώρο που δημιουργήθηκε με πολύ μεράκι. Όλα είναι χειροποίητα, φτιαγμένα με προσοχή στη λεπτομέρεια. Τα χρώματα του χώρου σου φτιάχνουν τη διάθεση ενώ η μουσική που ακούγεται διακριτικά σε χαλαρώνει. Αποκτάς δηλαδή τη διάθεση που χρειάζεται, για να δημιουργήσεις. Τι;;; Ό,τι θέλεις εσύ! Μπορείς να πλέξεις, να ράψεις, να φτιάξεις δώρα για αγαπημένα σου πρόσωπα, πίνοντας το ρόφημα ή το ποτό σουΔύο ραπτομηχανές, μια χειροκίνητη μηχανή κοπής διαφόρων υλικών, ένα εργαλείο για υφασμάτινα κουμπιά, πολλά υφά-σματα, κορδέλες, κουμπιά (φυσικά), νήματα και πολλά ακόμα υλικά, βρίσκο-
νται στη διάθεσή σου. Καφές και πλέξιμο λοιπόν, συνδυασμένα! Λία Τσαπανίδου Πηγή

Αποχαιρετώντας την Θεσσαλονίκη, προτείνουμε τις θεατρικές παραστάσεις των ημερών.
Κι έχουμε επιστρέψει και πάλι στην Αθήνα: Δυο ενδιαφέρουσες προτάσεις για bazaar αφενός και για τον ιδανικό συνδυασμό καφές με βιβλίο, κλείνουν την σημερινή ημέρα.
Με ένα κλικ εδώ δείτε τα bazaar της χώρας. Και με ένα κλικ εδώ καφές και βιβλίο 2 σε 1.
Φινάλε με αναδρομή στο μακρινό παρελθόν: 20/12/1970: Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπα-δόπουλος δηλώνει πως οι εκλογές θα γίνουν όταν αυτός, ως φορέας της εντολής του ελλη-
νικού λαού, εκτιμήσει ότι μπορούν να γίνουν! Κάτι αηδιαστικές ομοιότητες βρε αδερφέ.
19/12/1843: Ο Άγγλος συγγραφέας Κάρολος Ντίκενς εκδίδει το διήγημα Χριστουγεννιάτι-κη Ιστορία: A Christmas Carol Επίκαιρο όσο ποτέ και τόσο πλούσιο σε νοήματα!
Αναζητούμε τα "μπισκοτάκια αγάπης" του "Make-A-Wish" κι ένα ωραίο video!

Φίλοι μου, όποιος έχει υπόψη του κάποια εκδήλωση ή bazaar κλπ. 
σε οποιαδήποτε πόλη, ας μας τα προτείνει, εδώ στα σημερινά σχόλια. 
Ακόμα: "Θέλω να με αγαπήσουν" Κλικ εδώ!
................................................................................................
Κάτω από το δέντρο εσύ τι περιμένεις να βρεις; 
Πάτα κλικ εδώ να μάθεις και να μας πεις κι εσύ!
............................................... Foto  .............................................
❤¸¸.•*¨*•♫ ....................................................................................❤¸¸.•*¨*•

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

ΜΕ ΠΟΥΠΟΥΛΕΝΙΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣE ΠΟΥΠΟΥΛΕΝΙΑ ΜΑΞΙΛΑΡΙΑ...



«Μην ξεγελιέστε από τα γκρίζα μαλλιά, τα ρούχα και τις συζητήσεις για την οικονομία. Μεγαλώνουμε, φεύγουμε απ' το σπίτι, φτιάχνουμε τις δικές μας οικογένειες, η ζωή απλώνει στρώματα λήθης πάνω στα παιδικά μας χρόνια, αλλά ό,τι ζήσαμε ως παιδιά, οι βασικές μας ανασφάλειες, οι πρωταρχικοί μας φόβοι, και όλες οι πληγές, απλώς μεγαλώνουν μαζί μας. Γινόμαστε ό,τι χάσαμε. Ψηλώνουμε, ασπρίζουμε, γερνάμε, αλλά στην ουσία είμαστε πάντα κάτι παιδιά, που τρέχουν πάνω-κάτω σε μια αλάνα προσπαθώντας απεγνωσμένα 
να χωρέσουν στη ζωή». Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης Ηθοποιός-Σκηνοθέτης.

Σε ένα άγνωστο, αυταρχικό καθεστώς, ένας συγγραφέας ανακρίνεται από δύο αστυνομι-κούς ερευνητές για τις παράξενες ιστορίες που έχει γράψει. Ιστορίες με παιδιά. Όχι, όμως, “για παιδιά”. Κάποιες αστείες και τρυφερές, κάποιες σκληρές και ζοφερές. Είναι, λοιπόν, κακό να γράφεις ιστορίες; Τι ακριβώς έχει συμβεί στην πόλη; Αυτό που έχει συμβεί στην πόλη της Αθήνας πάντως, για δεύτερη συνεχή σεζόν, είναι μια θεατρική παράσταση, που έχει ταράξει τα λιμνάζοντα νερά κι έχει προκαλέσει το αδιαχώρητο. Δικαίως. Ένας είναι ο υπαίτιος: Ο Πουπουλένιος. Του Martin Mc Donagh. Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Κων/νος Μαρκουλάκης, ο οποίος και πρωταγωνιστεί μαζί με έναν υπέροχο Νίκο Κουρή, τον αναμε-νόμενα καταπληκτικό Γιώργο Πυρπασόπουλο, τον συμπαθή Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο.

Τι συνέβη σ' όλους μας, όταν ήμασταν παιδιά; Συνεχείς ανατροπές, αστυνομική πλοκή, χιούμορ, ευφυείς διάλογοι, στοιχεία θρίλερ, με τη βία και την τρυφερότητα να συνυπάρ-χουν, εξελίσσουν ένα παραμύθι που ισορροπεί ανάμεσα στον κωμικό παραλογισμό και στη γνήσια κλασική τραγωδία. Με την κωμωδία να παρεισφρύει στο δράμα κι αντιστρόφως, ο θεατής δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, παρά να μείνει για 2 ώρες καρφωμένος στη θέση του.

Έτσι, καρφωμένη έμεινα κι εγώ, για περίπου δυο ώρες, με την ευνοϊκή συγκυρία να βρί-σκομαι στην δεύτερη θέση, τόσο κοντά στη σκηνή, που ακούγονταν ακόμα και οι ανάσες.
Κι επειδή, εκείνη η κριτική/παρουσίαση του έργου, που διάλεξα να σας παρουσιάσω, με καλύπτει απόλυτα, δεν θα σας κουράσω με περιττά λόγια, παρά μόνο με μια παράκληση: όποιος βρίσκεται σ' αυτήν την πόλη κι αγαπά το καλό θέατρο, μη χάσει τον Πουπουλένιο.


Φυσικά και δεν ταιριάζουν οι εικόνες με τα θέματα που καταπιάνομαι σήμερα, αλλά είναι στα πλαίσια "των ημερών", σε εκείνα τα πλαίσια που...υποσχέθηκα σε μένα και σε σας, να μην μιλήσω για πολιτική και επικαιρότητα. Αλλά σήμερα, μου είναι αδύνατον να μην...ξε- προβοδίσω με τον δικό μου τρόπο, έναν πρόεδρο της "δημοκρατίας", που μας αποχαιρετά. 
Δεν είναι τυχαίο στη λέξη πρόεδρος το "π" με μικρό γράμμα. Κι ούτε είναι τυχαία τα εισα- γωγικά στην λέξη "δημοκρατία". Σε έναν πρόεδρο που...έλαμψε δια της απουσίας του,
σε μια δημοκρατία που είναι δικτατορία, αυτό μας έλειπε δα, να βάζουμε και κεφαλαία!
Σε κάποιον που βολεύτηκε με τον τίτλο του και που ποτέ, τίποτα δεν τον ταρακούνησε τόσο, που να ανοίξει έστω και μια φορά το στόμα του και να πει ένα "φτάνει πια", ο μόνος αποχαιρετισμός που του πρέπει, είναι, όχι μόνο να ξεχάσουμε ότι πέρασε -και αυτός- από τη ζωή μας, αλλά, να παρακαλάμε να μην τον θυμόμαστε, για να μην μας ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, έτσι όπως αναμένεται να μας ανεβαίνει κι αν εκλεγεί ο "μιλημένος" κος Δήμας!

Σε "μιλημένους" διακοσμητικούς προέδρους, που η χρησιμότητα τους είναι παρόμοια με ενός σπασμένου τραπεζιού στη γωνία ενός δωματίου, δεν υπάρχουν και πολλά να πεις. Αφού ο απερχόμενος δεν χαμπάριασε Χριστό, όσα σκάνδαλα κι αν έσκασαν με αυτήν την κυβέρνηση, αφού δεν ίδρωσε το πουπουλένιο του μαξιλάρι, με όσα δράματα και αν παίχτηκαν κατά τη διάρκεια της θητείας του, σε τόσα σπίτια, αφού δεν τον συγκίνησαν ούτε οι τόσες αυτοκτονίες, ούτε καν οι...εν δυνάμει αυτοκτονίες νέων παιδιών, ας πάει 
κι ας μην γυρίσει! Η υστεροφημία του τον ενδιέφερε μόνο για τα "μιλημένα" επίσης, βιβλία της Ιστορίας. Τι κρίμα, που έστω και την ύστατη στιγμή, δεν άνοιξε το "μιλημένο" στόμα του, να αρθρώσει ένα "όχι". Τελικά δεν κάνουν μόνο οι πράξεις τις δικτατορίες, τις κάνουν και...οι απραξίες... Κυρίως αυτές. Όχι "κύριε" απερχόμενε, δεν κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου. Αυτός είναι χάρισμα σου, στα πουπουλένια στρώματα που επέλεξες να κοιμάσαι τα τελευταία 10 χρόνια κι ας καιγόταν γύρω σου το πελεκούδι! Τόσο λίγος! Όποιος έχει το "βίτσιο" της επικαιρότητας, ας διαβάσει αυτό το λινκ. Οι υπόλοιποι, τραγουδάκι γιορτινό!
............................................... Foto  .............................................
Αλήθεια, κάτω από το δέντρο...
εσύ τι περιμένεις να βρεις; Πάτα κλικ εδώ!
 ❤¸¸.•*¨*•♫ ......................................................................................❤¸¸.•*¨*•

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Η Φωτογραφία Της Εβδομάδας: Η Συνταγή Των Χριστουγέννων!


╭✿ Εντάξει, μπορεί να μην είμαι και ο Τσελεμεντές, αλλά όλοι δικαιούμαστε
   ╰✿ να αυτοσχεδιάζουμε. Σε ο,τι με αφορά, αυτό συμβαίνει συχνά-πυκνά στην 
       κουζίνα μου, και μη γελάς!...σε βλέπω!...κι αν θες να ξέρεις, ο παππούς μου 
ήταν μάγειρας! Όχι επαγγελματίας, αλλά μαγείρευε πολλές φορές στο σπίτι, 
με πολύ μεγάλη επιτυχία! Θα τον μιμηθώ. Με μια συνταγή 
"πιο αυτοσχεδιασμός πεθαίνεις" κι όποιον πάρει ο...Άγιος Βασίλης! 
Μέρες που είναι γιορτινές, κι έτσι όπως εξελίχθηκα κι εγώ, 
σε "επαγγελματία" blogger {εννοώ αναρτώ συστηματικά τώρα πια},
ε, θα γράψω κι εγώ την δικιά μου συνταγή, να πάει στο διάο.. να πάει!

╰✿╮Για πρώτο πιάτο θα σου πρότεινα ένα 
"ετοιμάσου να ησυχάσει το κεφάλι σου από μένα".
Για να...μην φας όμως πολύ, επειδή σου έχω γλαρόσουπα, 
σου διευκρινίζω ότι δεν έχω σκοπό να εγκαταλείψω το blogging 
{ούτε λόγω εορτών!απλά θα περάσω σε μια άλλη φάση.
Επειδή τα Χριστούγεννα είναι απειλητικά κοντά, 
μέχρι και την Πρωτοχρονιά, λέω να μην "σερβίρω" τα ίδια και τα ίδια, 
επικαιρότητα+επικαιρότητα, εκτός πια κι αν συμβεί κάνα τρελό γεγονότο, 
που σε αυτήν τη χώρα, το αποκλείω κατηγορηματικά!  Άδικο έχω;

Για δεύτερο πιάτο θα σου πρότεινα μια...
ηθελημένη φυγή από την πραγματικότητα.
Από τα πιο δύσκολα πιάτα, δεν σου κρύβω. 
Και κάθε φορά που το δοκίμασα,
την έκανα την κουζίνα σκατά, μετά συγχωρήσεως. 
Αλλά, επειδή η πραγματικότητα βλάπτει σοβαρά την υγεία 
και κάθε Χριστούγεννο...σούρνεται και μια κατάθλιψη,
θα προσπαθήσω να το κάνω λίγο πιο ανάλαφρο 
το πιάτο αυτή τη φορά, προς αποφυγή
στομαχικών {και εγκεφαλικών} διαταραχών. 
Σε κάθε περίπτωση, μια σόδα σώζει κόσμο!

Για τρίτο πιάτο και επάνω που έχεις αρχίσει να φωνάζεις βοήθεια, 
λόγω πολλών θερμίδων, προτείνω εντυπωσιακές φωτογραφίες, έτσι,
για παρηγοριά, μη νομίζεις. Η Φωτογραφία ευφραίνει το μάτι και
╭✿╯το σουφλέ σοκολάτας ευφραίνει την ψυχή, ρώτα όποιον θέλεις!
Και τώρα που είπα "σουφλέ", για επιδόρπιο σου προτείνω κάτι,
╰✿╮που εγώ το προτιμώ για πρωινό {κι απογευματινό μη σου πω!}
Που λες, εγώ το αβοκάντο ούτε που να το φανταστώ. Ώσπου δοκίμασα
μια συνταγή στιγμιαία και μαγική και κόλλησα: Ένα ώριμο αβοκάντο,
το λιώνουμε μαζί με σχεδόν ένα κ.γ μέλι και σχεδόν ένα κ.γ κακάο...
και το απλώνουμε σε φρυγανιά {εγώ τρώω μόνο ολικής αλέσεως}.
Δεν θες να ξέρεις! Εκεί που λες "και σιγά, τι είναι αυτή η βλακεία
που τρώω τώρα", εκεί παθαίνεις ΤΟ κόλλημα και θες λίγο ακόμα!

Το χωνευτικό της ημέρας σερβίρεται σε μορφή αποφθέγματος:
Είτε γράψε κάτι που να αξίζει να διαβαστεί
╭✿╯είτε κάνε κάτι που να αξίζει να γραφτεί.
Τι είπες τώρα καλέ μου Benjamin Franklin μου! Εντό στο Ελλάντα,
όπου όλοι θεωρούμε ότι αυτά που γράφουμε αξίζουν να διαβαστούν
και αυτά που κάνουμε, αξίζουν να γραφτούν {με χρυσά γράμματα!}
δεν περνάνε αυτά! Γι' αυτό σου λέω κλικ με υπέροχο video clip!




 ❤¸¸.•*¨*•♫ .....................................................................................❤¸¸.•*¨*•

ΦΙΛΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ TOY BLOG ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ GDPR~ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ!

ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ: ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΝΟΜΟΣ 2121/1993 Copyright © Mia Petra

Απαγορεύεται από το δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας η καθ' οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση και ιδιοποίηση τών κειμένων μου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑΣ -Mia Petra-
***IMPORTANT NOTE***:The reproduction, publication, modification, transmission or exploitation of any work contained herein for any use, personal or commercial, without my prior written permission is strictly prohibited.