Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Φεύγουν καράβια στο γιαλό κι εγώ τους γνέφω στο καλό...


Την απόδραση την αντιλαμβάνεσαι από τις απουσίες γύρω σου. Λιγοστεύει αισθητά η βόλτα. Εκείνο το βολτάρισμα, το σουλάτσο που γίνεται -και- μέσω blogs, λειτουργεί ως στατιστικό στοιχείο, σε πολλές περιπτώσεις. Οι απουσίες κάνουν θόρυβο. Όταν ακούς βήματα να απομα-
κρύνονται. Αναρωτιέμαι, λείπουν άραγε τόσοι όσοι δηλώνουν ότι λείπουν ή σιωπούν σκοπίμως;

Είναι δεδομένο ότι αναχωρούν πολλοί εν όψει ενός τριημέρου. Απλά, κάποιοι άλλοι ενδεχο-
μένως να επιλέγουν να ξεκουραστούν ή ακόμα και να επανακτήσουν τις δυνάμεις τους. Είναι κι άλλοι που απλά συντονίζονται με το γενικότερο κλίμα ίσως: φυγή από την καθημερινότητα.
Πάντως αυτός ο κακός χαμός που γινόταν προ κρίσης με τα τριήμερα, δεν υφίσταται εννοείται!

Κι αυτοί που φεύγουν κι αυτοί που μένουν, πιστεύω ότι ο καθένας έχει τα υπέρ και τα κατά. Για κάποιους, απόδραση σημαίνει ευκαιρία για εξοχή, για άλλους ότι θα δουν τους αγαπημέ-
νους τους, άλλοι φεύγουν αναγκαστικά από υποχρέωση κι άλλοι μένουν εντός κι επί τα αυτά. Οι εντός κι επί τα αυτά ίσως ζουν σε πόλεις πιο ήσυχες, με πιο πολλές ευκαιρίες για βόλτες.

Όποιος εξακολουθεί να μένει στο σπίτι και δεν πάει στο πατρικό ή το εξοχικό, ας αναζητήσει διάφορες άλλες ευκαιρίες απόδρασης. Ακόμα κι η κεραμοσκεπή είναι μια καλή ευκαιρία για απόδραση! Όχι καλέ, δεν τρελάθηκα! (λέμε τώρα!) απλά, κάπως έπρεπε να το συνδέσω με τη
φωτογραφία που μου έκανε κλικ στο τέλος! Όσο για την πρώτη φωτογραφία τώρα μόνο ένας στίχος μου έρχεται στο νου: Φεύγουν καράβια στο γιαλό κι εγώ τους γνέφω στο καλό!!

_______________ "o pio pistos filos tou skylou" ________  Foto & Foto ___________

Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

*ΛΟΓΗΣ ΤΑΞΙΔΙΑ Μ' ΕΧΟΥΝ ΤΡΙΚΥΜΙΣΕΙ...


Ασάλευτη δεν είναι καμιά ζωή 
Λογής ταξίδια μ’ έχουν τρικυμίσει
Μ’ είδαν τόποι, μου ανοίξανε ναοί
και τέχνες με περπάτησαν και η φύση.
Κωστής Παλαμάς 13/1/1859-27/2/1943

_______________ "o pio pistos filos tou skylou" _______  Foto & Foto ____________

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Η Φωτογραφία της εβδομάδας: Just walk away just say goodbye..


Η δύναμη της Έλξης...και δυο ζευγάρια μάτια ζευγαρώνουν για να ζήσουν...i know I never loved this way before με όλη τη δύναμη της ψυχής τους. Άμα "βλέπεις" με τις αισθήσεις σου, όλα φιλτράρονται γλυκά. Κι αφήνεσαι. Και χαλαρώνεις. Και δεν ρωτάς τίποτα. Και δεν διεκδικείς τίποτα. Μόνο Ζεις. Ζεις (για) αυτό που έχει συνωμοτήσει να σου χαρίσει το Σύμπαν. Την ευτυχία τού να απολαμβάνεις τις στιγμές πατώντας σε "σίγουρα" μονοπάτια. 

Ταξιδεύοντας: Να ρίχνεις κάπου το βλέμμα σου και να ξέρεις ότι κι ο άλλος κοιτάζει αυτό που βλέπεις κι εσύ and no one else has loved me more. Να βλέπεις ένα μονοπάτι και να ξέρεις ότι ο άλλος θέλει να το περπατήσει δίπλα σου. Να φωτογραφίζεις μια λίμνη και να ξέρεις ότι κι ο άλλος έχει παρει ήδη την φωτογραφική του μηχανή για να την αποτυπώσει.


Να πεινάς και να ξέρεις ότι ο άλλος ψάχνει ήδη εστιατόριο. Να χάνεσαι μέσα σε ένα άγνωστο καλντερίμι και να ξέρεις ότι ο άλλος σε ψάχνει εναγωνίως. With you I've laughed and cried....να νιώθεις μια αδιαθεσία και να ξέρεις ότι ο άλλος θέλει να μάθει αν είσαι καλύτερα. Να ξεχειλίζει το βιτριολικό σου χιούμορ και να ξέρεις ότι κι ο άλλος έχει ήδη έτοιμη την επό
μενη ατάκα. Να γελάς μ' ένα αστείο και να ξέρεις ότι ο άλλος έχει λιποθυμήσει από τα γέλια. 

Να θαυμάζεις ένα σύννεφο και να ξέρεις ότι ο άλλος θα σε φωνάξει ταυτόχρονα για να το δεις. Να ακούς ένα τραγούδι και να ξέρεις ότι δένεις την ανάμνηση σου με τον άλλον που το άκουσες μαζί. Να θέλεις να σχολιάσεις τις βλακείες που ακούς γύρω σου και να 'χεις ''μιλήσει'' με τον άλλον απλά κοιτώντας τον στα μάτια...I've loved you since the day we met.

Να κάθεσαι με παρέα για φαγητό σ' ένα τραπέζι κι ο άλλος να κάθεται αυτονόητα δίπλα ή αντίκρυ σου. Να παλεύεις με τις ανασφάλειες και τις φοβίες σου κι ο άλλος να σε παρηγορεί και τις εξουδετερώνει. Να καταλαβαίνεις το πέρασμα της ώρας μόνο μέσα από τις εναλλαγές νύχτας-μέρας και να ξέρεις ότι ο άλλος δεν θέλει να θυμάται πόσες μέρες έχετε μαζί ακόμα. 


What I wouldn't do just to be with you...να συναντάς τόσο κοντόφθαλμα όσο και ποταπά άτομα που δεν θα είναι ποτέ σε θέση να καταλάβουν ότι με τον άλλον ζεις πολύ πιο πάνω και πιο πέρα από αυτά που εκείνοι δεν είναι ικανοί ποτέ να ζήσουν... Να θες να σφίξεις στην αγκαλιά σου τον άλλον και να παλεύεις για να το αποφύγεις just how I let you go.


Και γύρω σας μεσαιωνικά κάστρα και λίμνες και ποτάμια και φρούρια και βουνά και πάρκα και ποταμόπλοια και σύννεφα και καταιγίδες και ζωγράφοι και μουσικές και γεύσεις και αρώματα και λουλούδια και καλντερίμια και αγγίγματα και φωτογραφικές στιγμές...το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ...so just walk away, just say goodbye.  


Θυμάσαι αυτή τη φωτογραφία; Τη "ζήλεψες". Επειδή την είχαν "συλλάβει" τα μάτια μου και την είχε απαθανατίσει ο δικός μου φωτογραφικός φακός. Αλλά δεν έπρεπε να ζηλέψεις καρδιά μου. Γιατί αυτή η φωτογραφία είμαστε εμείς. Κι εκεί μέσα είμαστε μαζί. Αυτήν την εικόνα την κοίταξαν μαζί τα μάτια μας κι έτσι έμεινε για πάντα "Εμείς". Και τώρα ξέρεις.....just walk away and close the door and let my life be as it was before.......αλλά το ξέρεις πολύ καλά ότι ποτέ πια η ζωή μου δεν θα 'ναι το ίδιο μετά από σένα μωρό μου.
(Προϊόν Μυθοπλασίας Και Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται Ρητά Η Αντιγραφή Και Η Αναδημοσίευση)
______________________________________________________________________________
______________________________________
_______________________________________________________________________

Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

ΕΠΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ!...


Υπάρχει ένα γεγονός που έμαθες τελευταία και σε έκανε να πέσεις από τα σύννεφα;;;
Η Έκφραση "Έπεσα από τα σύννεφα" είναι Ελληνικής έμπνευσης. Στα σχόλια θα δοθεί και η δική μου απάντηση. Καλημέρα με συννεφιασμένο ουρανό! Σας φιλώ γλυκά!
________ "o pio pistos filos tou skylou" ___ Foto ________

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

ΕΚΑΤΟΝ ΠΕΝΗΝΤΑ ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ...


Μέρες τώρα προσπαθώ να βάλω τον εαυτό μου σε μια σειρά. Όχι με το ζόρι. Απλά βαρέθηκα. Βαρέθηκα την πρότερη μου κατάσταση. Εκείνη που δεν περιελάμβανε το διάβασμα βιβλίων! Κι όχι. Δεν μου το επιβάλλει κάποιος άλλος το να "επιστρέψω" στο διάβασμα. Εσωτερική ανάγκη.

150 ημέρες μετά, και σήμερα μόλις αξιώθηκα να τελειώσω ένα βιβλίο, που είχε απομείνει με το άρωμα του φθινοπώρου. Έλεος! Διαμαρτυρόταν ακόμα και το ίδιο! Μεταξύ μας, το βρήκα αρκε
τά θρασύ από μέρους του, το να διαμαρτύρεται εννοώ, γιατί δεν ήταν και τόσο σπουδαίο για! 

Να έχουν τις απαιτήσεις τους τα αξιόλογα βιβλία, αλλά και τα ψιλοαναμενόμενα; Ε, όχι, τους πάει πολύ νομίζω! "Όχι παλαμάκια από σένα!" που έλεγε κι ο μοναδικός Ζήκος! Τέλος πάντων  
με τούτα και με κείνα, σήμερα αυτό το βιβλίο έγινε πια παρελθόν, λίγο πριν μπει η Άνοιξη!
(άσχετο: ας μου πει κάποιος ποιο είναι το σωστό: τελοσπάντων; τέλος πάντων; ή τεσπα; χαχα!)

Όχι τίποτα άλλο δηλαδή. Αλλά ξοπίσω του έχει μαζευτεί μια ουρά, από δω ίσα με απέναντι! "Άμα είναι κυρά μου να καθόμαστε να ψειρίζουμε το κάθε βιβλίο 5-6 μήνες, ζήτω που καή-
καμε"!....είπαν τα επόμενα 15;; 17;; βιβλία που γεμίζουν σκόνη και άλλαξαν 10 χρώματα από τα νεύρα τους! Άρχισα ήδη το διάβασμα του επόμενου, το οποίο ελπίζω να μην το γκαστρώσω! 

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ. ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ! ΑΠΡΟΠΟ, ΕΧΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑ -ΞΑΝΑ ΜΑΝΑ- ΜΕ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ. ΚΟΛΛΑΕΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΚΝΕΥΡΙΖΕΙ ΑΦΟΡΗΤΑ!
________ "o pio pistos filos tou skylou" ___ Foto ________

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

24 ΩΡΕΣ...


Δε λένε πως άμα ο οργανισμός σου συνηθίσει σε ένα φάρμακο, παθαίνεις μετά ανοσία; Και
δεν πα' να πίνεις χάπια χάπια χάπια;; Δεν αλλάζει τίποτα! Ο οργανισμός τα βαριέται όλα πια. 
Τα φάρμακα επιδρούν πλέον ως καραμέλες και δεν διαπερνούν ούτε το αίμα, ούτε τίποτα.

Θες να κάνουμε ένα πείραμα; Ποιος ήταν και πότε πέθανε ο Χριστούλας; Πότε πέθανε από τις αναθυμιάσεις η μικρή Σάρα; Ποιο μήνα δολοφόνησαν τον Παύλο Φύσσα; Πότε χρεοκόπησε η Κύπρος; Σε ποια περιοχή σκότωσαν το νεαρό Θανάση, που δεν είχε εισιτήριο στο λεωφορείο; 

Πότε έγινε ο σεισμός στην Κεφαλονιά; Πότε έκλεισε η κυβέρνηση την ΕΡΤ; Πότε έκλεισαν τα ελληνικά πανεπιστήμια; Πότε συνέλαβαν τον Μιχαλολιάκο; Πότε αυξήθηκαν τελευταία φορά τα τιμολόγια της ΔΕΗ; Πότε έγινε η μεγάλη απεργία στα ΜΜΜ; Πότε κατέβηκαν οι αγρότες στην Εθνική οδό; Πότε έκαψαν κάποιοι κάτοικοι του Ωρωπού ένα κουβούκλιο στα διόδια, λόγω της ληστρικής αύξησης αυτών, από την κυβέρνηση; Πότε έκλεισε ο ΕΟΠΥΥ; Πριν από πόσες μέρες απέκλεισαν το κέντρο οι απολυμένοι σχολικοί φύλακες; Πότε μπήκαν σε "διαθεσιμότητα" 2600 περίπου καθηγητές των ΕΠΑΛ; Πότε "απέδρασε" από τις φυλακές ο Χριστόδουλος Ξηρός; Ε;;;

Το μυαλό μας αποσυντίθεται και κομματιάζεται, με τα συμβάντα να λειτουργούν ως ένα κο-
φτερό ψαλίδι. Πως είναι το καλσόν πρίτι κολάν που "δεν σκίζει ούτε με ψαλίδι"; Καμία σχέση!
Ο εγκέφαλος μας λειτουργεί σαν μηχανή του κιμά. Του ρίχνεις ένα γεγονός το πρωί κι ως το βράδυ το έχει πολτοποιήσει. Ούτε 24 ώρες δεν μας χρειάζονται πια για να απορροφήσουμε ένα γεγονός. Αρχίζουμε να αγγίζουμε ακόμα και τα επίπεδα-ρεκόρ: δώσε μας και δυό πληροφορίες την ημέρα και θα δεις ότι ανταπεξερχόμαστε θαυμάσια στο πείραμα! Χασάπικο το κεφάλι μας.

Μα είναι ολοφάνερο αγαπητέ. Μετά από καταιγισμό γεγονότων και πληροφοριών, ο εγκέφαλος παύει πια να αντιδρά στα εξωτερικά ερεθίσματα. Έτσι και μας ρωτήσουν τι φάγαμε χθες, ούτε που θα θυμόμαστε. Κι έτσι παύει πια οποιοδήποτε γεγονός να έχει βαρύνουσα σημασία. Όλα κρέας. Όλα κιμάς. Άλλωστε τι σημασία έχει; Στο επόμενο 24ωρο θα έχει προκύψει ένα νέο γεγονός. Στον επόμενο τόνο, ο,τι και να γίνει, δεν θα μας καεί καρφί! Το Πείραμα πέτυχε.

______ "o pio pistos filos tou skylou" __ Art: Matt Gaser _____

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014


Κάθε φορά που παρατηρείς ένα ζώο πολύ προσεκτικά, έχεις την αίσθηση ότι ένα ανθρώπινο πλάσμα μέσα του σου κάνει πλάκα~Elias Canetti  "o pio pistos filos tou skylou"
______________________________________

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

Η Ζωή Είναι Πολύ Μικρή Για Να Παιδεύουμε Τους Εαυτούς Μας...


Η Ζωή Είναι Πολύ Μικρή Για Να Παιδεύουμε Τους Εαυτούς Μας... Σάκης Μπουλάς 
Θα συμπληρώσω επίσης πως η Ζωή είναι πολύ μικρή για να επιτρέπουμε στον οποιοδήποτε να μας παιδεύει και να μας κάνει τη ζωή δύσκολη. Ας καταλάβει επιτέλους κάποτε αυτός ο οποιοσδήποτε πως δεν δικαιούται να έχει λόγο στην ζωή μας και να κάτσει στη γωνιά του.

Αλλά για να είμαστε και ακριβοδίκαιοι, ο καθένας παρεμβαίνει/επεμβαίνει στις ζωές μας, όσο εμείς του το επιτρέπουμε. Όσο πιο πολύ χώρο παραχωρείς σε κάποιον, τόσο πιο πολύ κατα-
λαμβάνει. Ανεξάρτητα από την σχέση που μας συνδέει με τον κάθε άνθρωπο (ερωτική, οικο-
γενειακή, φιλική, συναδελφική) ο παράδοξος "νόμος" της ανθρώπινης φύσης μας, λέει πως τα όρια/σύνορα, εύκολα καταπατώνται. Π.χ, με μαθηματική ακρίβεια, κάποιος που μας προσέβαλλε μια φορά, θα το επαναλάβει αν εμείς τον συγχωρήσουμε και δεν "του τραβήξουμε το αυτί". 

Η Ζωή Είναι Πολύ Μικρή Για Να Παιδεύουμε Τους Εαυτούς Μας, οπότε, επιτέλους "Χ"
Άντε, γιατί αρκετά καταπιεζόμαστε από τον κάθε "εξουσιαστή" γύρω μας κι επειδή πάρα πολλοί την έχουν δει κάπως, καιρός να αντιληφθούν πως όλα τα πράγματα έχουν όρια και red lines....

______________ "o pio pistos filos tou skylou" ____________________  Foto __________________

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

ΟΥΤΕ ΓΑΤΑ ΟΥΤΕ ΖΗΜΙΑ...


Και ποιος δεν θυμάται την ατάκα: "κόμβος κύριε Μολφέτα μου!", που είχε πει στην ελληνική ταινία "Ούτε γάτα ούτε ζημιά" ο ανεπανάληπτος Βασίλης Λογοθετίδης! Τον οποίο θεωρώ έναν από τους καλύτερους ηθοποιούς, εκείνης της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου!

Ο Βασίλης Λογοθετίδης πέθανε στις 20 Φεβρουαρίου 1960 στο σπίτι του, λίγο πριν φύγει για το Θεατρικό σανίδι, το οποίο και υπηρέτησε πιστά και άξια μέχρι την τελευταία του πνοή. Τα έχουμε ξαναπεί: Ηθοποιοί, που ποιούσαν Ήθος χάραξαν τα χρόνια της αθωότητας μας!! 

Χρόνια τώρα αναζητούμε εμείς οι νεώτεροι οπαδοί όλων εκείνων των ηθοποιών, το μυστικό της επιτυχίας, αλλά και της απέραντης αγάπης που τρέφουμε προς εκείνους αξεπέραστα και ίσως να καταλήγουμε σε μια και μόνο λέξη: απλά αληθινοί! Χωρίς τίποτα το ανεπιτήδευτο!

Η καλλιτεχνική, αλλά και άκρως αξιοπρεπής πορεία του μεγάλου μας Λογοθετίδη μπορεί να διαβαστεί από όποιον το επιθυμεί εδώ ή κι εδώ. Αλλά εκείνο το μαγικό, σπιρτόζο, όσο και παιχνιδιάρικο ύφος του, δεν μπορεί να εισπραχθεί από πουθενά αλλού, πέρα από εκείνα τα ξένοιαστα δίωρα, που μας κάνουν να καθηλωνόμαστε μπροστά στις οθόνες μας με πάθος. Αρκούσε και μόνο ένα κελαριστό "♫ ♩ ♬ μπρα μπρα μπρα ♫ ♩ ♬" κι είχαμε γίνει σκλάβοι του!

Στην Ελλάδα του 2014 έχει ξημερώσει μια Τσικνοπέμπτη. Σύμφωνα με την θρησκεία (δεν ξέρω και πολλά ομολογώ) υποτίθεται πως σήμερα τρώνε κρέας, όσοι από αύριο αρχίζουν νηστεία. Λαϊκίζοντας, θα πω πως, η περίοδος της "Νηστείας" μάλλον διαρκεί πολύ περισσότερο, από ο,τι μέχρι το Πάσχα, τώρα πια στη χώρα μας. Τραγικό παράδειγμα οι ουρές Αθηναίων που σχηματίστηκαν το πρωί στη Βαρβάκειο Αγορά, για να πάρουν δωρεάν κρασί και λίγο μεζεδάκι!

Όσοι τσικνίσουν το βράδυ, ας έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους όλα εκείνα τα παιδιά που πάνε νηστικά στο σχολείο κι εκείνους που κοιμούνται στα παγκάκια νηστικοί και μόνοι. Κι όποιοι έχουν έστω κι έναν μεζέ, ας πουν: "πω πω μια χαρά που πήρα κύριε Μολφέτα μου" !!

______________ "o pio pistos filos tou skylou" _____________  Foto  ____________

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Η Φωτογραφία της εβδομάδας: Για μένα ο δρόμος είναι δρόμος...


Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή πες μου έναν προορισμό που σου έρχεται στο νου! Δηλαδή ρε παιδί μου ξύπνησες σήμερα το πρωί και είχες την επιθυμία να πάρεις έναν δρόμο. Την επιθυμία είπαμε, διότι το να ξυπνήσεις πρωινιάτικα -αν έχεις κοιμηθεί βεβαίως βεβαίως!- και να πρέπει να πας στην εφορία σου, δεν είναι επιθυμία, δεύτε τελευταίον ασπασμόν είναι!

Από την άλλη πάλι, το να ξυπνήσεις και να πας......αυτοβούλως στην εφορία, εξόδιο ακολουθία δεν το λες. "Εισόδιο" καλύτερα ή και εθελουσία....είσοδο, εφόσον δεν περιμένεις να έρθει η εφο-
ρία σε σένα, αλλά σηκώνεσαι μια και δυό και πας εσύ σ' εκείνη! Λάθος δρόμο πήρα νομίζω!

Εμ βέβαια λάθος δρόμος πήρα γιατί δεν θέλω ντε και καλά να σε στείλω στην εφορία σήμερα! Έλεος! Για να σου δώσω να καταλάβεις (επιτέλους), εγώ ξύπνησα σήμερα το πρωί και ήθελα να πάρω το δρόμο για το αεροδρόμιο, να μπω σ' ένα αεροπλάνο και να την κάνω από δω! Ο προορισμός δεν μου έχει γίνει ακόμα ξεκάθαρος -ως επιθυμία πάντα!- αλλά είναι λεπτομέρεια.

Ο Δρόμος όμως για τον καθένα μας, είναι κάτι υποκειμενικό. Δρόμος δεν είναι μόνο ένα τα-
ξίδι. Δρόμος είναι και μια επιθυμία, ένας στόχος, ένα όνειρο τρελό που δεν θέλεις να μείνει απατηλό. Δρόμος είναι μια βόλτα στην εξοχή, ένας καφές με φίλους, ένα γήπεδο για τρέξιμο! ;) Δρόμος είναι η παιδική χαρά με το παιδί ή ένα πτυχίο που απόμεινε στη μέση. Δρόμος είναι......


______________ "o pio pistos filos tou skylou" ____________  Foto _____________

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

ΟΤΑΝ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ...


Το Διαδίκτυο δεν είναι η αληθινή ζωή, αλλά για κάποιους το διαδίκτυο είναι η ζωή τους, είτε γιατί δεν υπάρχει -ή δεν θέλουν να υπάρχει ή νομίζουν ότι δεν υπάρχει- τίποτα πέρα από αυτό, είτε γιατί, μέσω του διαδικτύου, κονομάνε φράγκα ή ικανοποιούν κάποια βίτσια.

Σε κάθε περίπτωση αναρωτιέμαι τι από όλα τα παραπάνω είναι πιο επικίνδυνο. Αν θα ήταν σκόπιμο να αναζητήσουμε κάτι κοινό ανάμεσα στις πιο πάνω κατηγορίες, η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό είναι "Μοναξιά". Επειδή όμως, ανάμεσα στους θαμώνες του διαδικτύου είναι τα παιδιά, μάλλον πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά τον ρόλο και την ευθύνη του γονέα.

Θα μπορούσαμε αν θέλετε, να συζητήσουμε σήμερα αυτό το θέμα. Επίσης προτείνω παρακάτω: "Πρόγραμμα μικρών ομάδων πρόληψης για τους κινδύνους στο διαδίκτυο" 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΙΚΡΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΠΡΟΛΗΨΗΣ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

Μικρή Ανοιχτή Ομάδα 21 Φεβρουαρίου 2014
Την Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου θα πραγματοποιηθεί η τρίτη θεματική ομάδα 
για τους κινδύνους στο διαδίκτυο 
με κεντρικό άξονα την αποπλάνηση μέσω διαδικτύου (grooming), 
την παιδική πορνογραφία και το sexting.

Πιο αναλυτικά, θα μιλήσουμε για:
Την διαδικασία με την οποία παιδόφιλοι προσεγγίζουν ανηλίκους μέσω διαδικτύου.
Την παιδεραστία, το προφίλ του δράστη και του θύματος, 
αλλά και τις συνέπειες της πράξης αυτής.
Την εξάπλωση της παιδικής πορνογραφίας και τους παράγοντες που την ευνοούν.
Την νέα μόδα του sexting και τις δυσάρεστες επιπτώσεις της.

Ημερομηνία Συνάντησης:
Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014 και ώρα 6μ.μ -9μ.μ
Για δηλώσεις συμμετοχής ή περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε μαζί μας:
Τηλέφωνα: 210.8627784 - 697.4010876 
e-mail: twnia2@yahoo.gr
Τόπος Διεξαγωγής:
Αχαρνών 264, Αθήνα.

Αυτή η εικόνα ίσως απεικονίζει τις δυο όψεις του Διαδικτύου
______________ "o pio pistos filos tou skylou" ____________________  Foto __________________

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

ΑΠΌ ΤΑ ΑΛΩΝΙΑ ΣΤΑ ΣΑΛΟΝΙΑ...

Από τα αλώνια ως τα σαλόνια, υπάρχουν κάποιοι τύποι που είναι χαμαιλέοντες και γουστάρουν. Είναι όλοι εκείνοι οι τύποι που έμαθαν πως, οι χώρες, οι λαοί, οι άνθρωποι, είναι κτήματα τους!

Είναι οι ίδιοι τύποι που, έχουνε μάθει να αρπάζουν τις καλές -για εκείνους- ευκαιρίες από τα μαλλιά και να αναρριχώνται παντός καιρού και καθεστώτος. Είναι όλοι αυτοί οι τύποι που παριστάνουν τους "διασώστες", που λεηλατούν σπίτια και ζωές, αλλά το γουστάρουν με τρέλα!

Άλλοι τους νομίζουν βλάκες, άλλοι, παντελώς συνειδητοποιημένους, άλλοι τους βλέπουν έτσι ακριβώς όπως είναι: ατρόμητους. Γιατί ξέρουν πως δεν πρόκειται να πάθουν οι ίδιοι τίποτα και ποτέ, αφού "από κάτω" τους βρίσκονται κάτι "μυρμήγκια", από αυτά τα άκακα μικρά μυρμήγκια. 

Αυτοί οι τύποι -οι περί ου ο λόγος- χθες βράδυ φίλησαν την μαεστρίνα τους στο λαιμουδάκι, έκαναν το ζεστό τους το μπανάκι κι έπεσαν σε πουπουλένια στρώματα να ονειρευτούν ο,τι ακριβώς τους διεγείρει: πως θα ξυπνήσουν το πρωί, μετά από έναν χαλαρωτικό υπνάκο, θα ρίξουν μια ξούρα κι ένα άφτερ σέιβ και θα πάνε με τουπέ στο γραφείο, να πετάξουν 10.000 εργαζόμενους στο δρόμο, παράλληλα με 10.000.000 πολίτες, που κοιμούνται ακόμα βαθιά..
_________________________________________
"Στο νέο σύστημα (ΠΕΔΥ) οι ασφαλισμένοι θα έχουν ξανά πρόσβαση σε ιδιώτες γιατρούς που θα συμβληθούν με το ενιαίο σύστημα της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας αλλά πιθανώς και σε μικρές ιδιωτικές μονάδες δεδομένου ότι ήδη πολλοί ιδιώτες σκέφτονται να δημιουργήσουν μικρά κέντρα αφού ο νόμος Άδωνι ανοίγει διάπλατα την πόρτα στον ιδιωτικό τομέα" ~~ http://www.iatropedia.com/articles/read/5969 ~~

"Επτά ημέρες έχουν στη διάθεση τους οι γιατροί, για να επιλέξουν αν θα έρθουν στον ΕΟΠΥΥ ή όχι", δήλωσε ο υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης, στην πρωϊνή εκπομπή του ΑΝΤ1. Κλικ!
"Μόνοι τους κατέστησαν αυτή τη διαδικασία αναπόφευκτη", ανέφερε κι εξήγησε ότι ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε να γίνει η μεταρρύθμιση εν λειτουργία, ωστόσο ανετράπη (!!) λόγω της απεργίας των γιατρών" (!!) Η έκπληξη θα 'ταν να είχε "γκατς" να αναλάβει τις ευθύνες του!

Νεκροθάφτης: "Αυτός που δεν θα παραδίδει δημόσια περιουσία, θα αναλαμβάνει την ευθύνη"

Ενώ όποιος ξεπουλάει την δημόσια περιουσία, θα
γίνεται υπουργός της Σαμαροβενιζελικής χούντας!
........είπε ο υπουργός-νεκροθάφτης και γύρισε χωρίς αιδώ στον κόσμο του. Ο υπουργός της χούντας μόνο για την υγεία ενός ενδιαφέρθηκε: για την πάρτη του. Ο υπουργός φασίστας απείλησε τους ιθαγενείς πως, αν αρνηθούν να απολυθούν, θα πληρώσουν το μάρμαρο! Ο υπουργός-νεκροθάφτης απείλησε πως, αν δεν δεχτούν οι εν δυνάμει απο-
λυμένοι να εγκαταλείψουν τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής, θα τους στείλει το πικρό "ραβασάκι" στο σπίτι! Γιατί, μόνο εκείνος έχει το δικαίωμα να κάνει ο,τι γουστάρει! Μα 
τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς, από κάποιον που κάνει την πολιτική του κώ... τουίτερ, ανεβάζοντας ως είδηση την διανυκτέρευση του στη σουίτα πολυτελείας JFK!
_________________________________________________________
 "o pio pistos filos tou skylou" Κλικ:  Το "Άδωνις" βγαίνει από το "Άδης" 
_________________________________________________________

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

ΜΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ...

Α! Δεν συγχύζομαι 
που έσπασε μια ρόδα του αμαξιού
και που έχασα μια αστεία νίκη...

...........με τα καλά κρασιά 
και μες στα ωραία ρόδα
τη νύχτα θα περάσω!

Έχω ευχαριστήσει κι άλλες φορές το Θεό ή τη Μοίρα, που βγήκα (σχεδόν) αλώβητη, μέσα από ένα τροχαίο, μια πυρκαγιά, μια θάλασσα μαινόμενη. Έτσι συνέβη και πάλι προχθές. 
Μετά το πρώτο σοκ και τις τυπικές διαδικασίες που έπονται ενός ατυχήματος, ευχαρίστη-
σα την καλή μου τύχη, αφού για άλλη μια φορά δεν μου συνέβη κάτι ανεπανόρθωτο!

Η χαρά μου ήταν -και παραμένει!- απερίγραπτη, όταν γύρισα σπίτι και είδα την ανταπό-
κριση σας! Αυτός ο ποταμός σχολίων, που εκδήλωνε το ενδιαφέρον σας, με έκανε καλοί μου φίλοι αλοιφή για τους κάλους! Και τι σκέφτηκα, ως ένα τόσο δα μικρούλι δειγματάκι ανταπόκρισης του ενδιαφέροντος σας;; Ένα δώρο! Με την απλή διαδικασία της αυτόμα-
της κλήρωσης, έβαλα τα ονόματα σας -53- με τη σειρά που μου αποστείλατε τα σχόλια, στον "τροχό της τύχης" και ιδού το τυχερό αστέρι, που θα στείλω με όλη μου την αγά-πη ένα βιβλίο Ποίησης του μεγάλου Κωνσταντίνου Καβάφη: Ελένη Φλογερά!

Το Σαββατόβραδο με βρήκε να μεθώ από χαρά (γιατί, αν περίμενα να μεθύσω από κρασί
σώθηκα, αφού δεν πίνω!). Ο λόγος είναι ένα τραγούδι, που με μάγεψε και με ταξίδεψε κι ομόρφυνε τα όνειρα μου, ξυπνώντας με ακόμα και το πρωί, με τη μελωδία του στο μυαλό!
Μα μυστικά δεν θα σου πω...κι αυτή η γλυκιά, ταξιδιάρικη, ταλαντούχα, ευαίσθητη φωνή, ανήκει σε ένα πλάσμα, που το αγάπησα από τότε που το πρωτοείδα, ως παιδάκι!

Σήμερα η γλυκιά μου Άλκηστη είναι μια γυναικάρα ίσαμε εκεί πάνω, με μια καρδιά από ατόφιο χρυσάφι και με τα χαρίσματα της να συναγωνίζονται το μπόι της! Μέσα σε μια Ελλάδα που...τρώει τα παιδιά της, αυτό το πλάσμα γουστάρω να ξεχωρίσει ρε γαμώτο!!
Κι αν υπήρχαν σοβαρά ραδιόφωνα σ' αυτήν τη χώρα (αφού..όλα της τα άλλα είναι τόσο
σοβαρά!..χαχα!) αυτό το τραγούδι θα έπρεπε να ξεχύνεται από τα ερτζιανά νυχθημερόν! Η Κυριακή έχει δυο χαρές: το δώρο της Ελένης  και την Άλκηστη στη διαπασών!
## Ελενάκι μου περιμένω μέηλ με την διεύθυνση σου για να σου στείλω το βιβλίο! ##

Random Integer Generator

12
 "o pio pistos filos tou skylou" ______________  Foto __________________

Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΤΟΥ ΑΔΩΝΙ...


Όχι λόγω μαντικών ικανοτήτων, λόγω γνώσης της κατάστασης. Το γεγονός ότι σήμερα, σχεδόν 5 μήνες μετά, "δικαιώνομαι", είναι ο,τι πιο δυσάρεστο, καθώς απ' αυτήν την εξέλιξη, εκτός από τον Άδωνι κι όλα τα λαμόγια του ιδιωτικού τομέα, δεν βγαίνει κανένας άλλος κερδισμένος.

Για μια ακόμη φορά να διευκρινίσω πως ο ΕΟΠΥΥ είναι το πρώην ΙΚΑ. Κι όσο κι αν θέλη-
σαν κάποιοι να υποβιβάσουν την λειτουργία του, προσέφερε τις υπηρεσίες του σε πάρα πολύ κόσμο, Έλληνες και αλλοδαπούς ασφαλισμένους, από όλους σχεδόν τους φορείς της χώρας.

Εκείνοι που θέλησαν να διαλύσουν στην κυριολεξία, την δημόσια ασφάλιση και τις παροχές της προς τους ασφαλισμένους, ήταν και είναι μόνο οι κυβερνώντες, καθώς, πολύ απλά, αυτή 
η "δουλειά" έχει πολύ χρήμα! Κοινώς.. είναι πολλά -πάρα πάρα πολλά- τα λεφτά, Άδωνι!

Ο τρόπος που διαπραγματεύτηκαν για ΤΟ ΛΟΥΚΕΤΟ του ΕΟΠΥΥ, είναι ο γνωστός: τζογα-
δόρικα! Ο Άδωνις ήρθε από το ΛΑΟΣ με διατεταγμένη υπηρεσία, να πετάξει στην πυρά έναν ολόκληρο λαό και μάλιστα....βάζοντας στοίχημα (!!) -με ποιον άραγε;;;- πως, όσο καιρό θα είναι εκείνος υπουργός, δεν θα απολυθεί κανένας υπάλληλος και γιατρός του ΕΟΠΥΥ!!

Η διατεταγμένη υπηρεσία τελείωσε πριν από μερικές ημέρες, με τον ΕΟΠΥΥ να...αγοράζει λουκέτα για να σφραγίσει όλα τα υποκαταστήματα ανά τη χώρα και τα δημοσιεύματα -στο ίντερνετ- να ξεκινούν σιγά-σιγά να μιλούν για...αντικατάσταση του Άδωνι! Άσε που πηγαίνει να διδάξει (α, ρε πούστη, σε τι μπουρδέλο ζούμε!!!) στο Χάρβαρντ, πως κερδίζονται τα στοιχήματα που βάζει ένας διατεταγμένος για την "υγεία" ενός λαού και πως να το αναπαράγετε!!! Παρεμπιπτόντως, οι διαθεσιμότητες του προσωπικού δεν έχουν πάρει ακόμα ΦΕΚ, αλλά το υπουργείο είναι πανέτοιμο εδώ και καιρό, για να πετάξει απέξω το προσωπικό του ΕΟΠΥΥ!!! Τα ακούσατε εσείς όλα αυτά σε κάνα κανάλι;;;; Είναι όλοι μαζί στο κόλπο!!!
Όσο για κάποιους που αναρωτιούνται πως γίνεται να τηλεφωνούν σε εκείνα τα 5ψήφια και να εμμένουν να τους κλείνουν ραντεβού σε ανύπαρκτα κτήρια, με ανύπαρκτους γιατρούς, η απά-
ντηση είναι απλή και την είπε μια μέρα σ' ένα κανάλι ή ο υπουργός ή κάποιος διοικητής (μου διαφεύγει, γι΄αυτό το αναφέρω με επιφύλαξη) πως, όλες αυτές οι ιδιωτικές εταιρείες με τα 5ψήφια έχουν υπογράψει τριετή σύμβαση, την οποία δεν μπορεί να καταγγείλει το κράτος!!!

Ακόμα και στην Ασία και στην Αφρική, τόσοι πολλοί "Ευρω-πέοι" ιθαγενείς μαζεμένοι, δεν υπάρχουν!!! Διότι, αν μη τι άλλο, δεν πίστεψαν πως ανήκαν σε μια Ευρώπη με κοινό νόμισμα!
"Τίτλοι τέλους για την δημόσια περίθαλψη" κι επίσημα λοιπόν! Εννοείται πως θα μπορούσα να έγραφα για μέρες, αλλά επιφυλάσσομαι να επανέλθω, γιατί το κεφάλι μου βαράει ήδη τα-
μπούρλο από την σύγχυση, για όλα τα ξεπουλημένα-διατεταγμένα λαμόγια της χώρας!!
Υ.Γ Σας ευχαριστώ από καρδιάς, για τις ευχές σας! Πόσο συγκινήθηκα!!! Είμαι καλύτερα και θα απαντήσω σύντομα στα σχόλια σας! Σας φιλώ! Καλό Σ/Κ σε όλους!

______________ "o pio pistos filos tou skylou" ______ Foto ___________

Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

ΤΡΑΚΑΡΑ... :(

Όσοι σκέφτηκαν πως χθες έκανα....ντόλτσε βίτα, πλανήθηκαν πλά-
νην οικτράν! Τράκαρα λέμε. Ακριβολογώντας, με τράκαραν! Δεν θες να ξέρεις. Εννοώ πως, αν δεν το έχεις ζήσει, εύχομαι να μη σου τύχει ποτέ. Με μια μίνι περιγραφή, φαντάσου να είσαι στα-
ματημένος, σε κεντρική λεωφόρο με το αυτοκίνητο σου και να νιώσεις αίφνης πως κάποιος σου βαράει το κεφάλι με έναν κα-
σμά! (Εμ;; Τσάμπα συν-έγραψα Φρανγκενστάιν νόμισες; χαχα!) 

Πέρα από την πλάκα, θα σου πω πως δεν είμαι καθόλου καλά. (Ενώ πριν ήμουν!) Δυστυχώς, χτύπησα στον αυχένα. Ο,τι ακρι-
βώς δεν ήθελα (δεν έπρεπε) να μου συμβεί. Και δεν ξέρω και τι θα μου συμβεί παρακάτω, εννοώ πως θα είμαι. Η προηγούμενη, επίσης τραυματική εμπειρία μέσα από ένα τρακάρισμα, με δίδαξε πως, ο αυχένας "πρωταγωνιστεί" πάντα στα τροχαία ατυχήματα και οι συνέπειες σε ακολουθούν για πάρα πολύ καιρό... Ισχύει ολοκληρωτικά η θεωρία πως "το τραύμα πονάει όταν κρυώσει".

Το σοβαρό: υποσυνείδητα, μου ξύπνησαν οι θύμισες, από εκείνο το παλαιότερο (και πολύ σοβαρότερο) τροχαίο ατύχημα που είχα. Νιώθω πάλι τρόμο για το πως θα ξαναβρεθώ στο δρόμο, έστω κι αν δεν ευθυνόμουν για το τρακάρισμα. Απλά ήρθε μια κοπελιά, με τρέλα και κορδέλα κι έπεσε πίσω μου, με όσο γκάζι υπήρχε! Αφού δεν τη χαστούκισα, πάλι καλά! Το αυτοκίνητο μου (μεγαλύτερου κυβισμού από το δικό της) έπαθε σχετικά μικρή ζημιά. Το δικό της το κλαιν οι ρέγγες! Άσε που είχε στο πίσω τζάμι ένα ωραιότατο "Ν"! Συγχύστηκα πάλι!
Έτσι όπως καταντήσαμε,  με έζωσαν τα φίδια για το αν ήταν ασφαλισμένη! Ευτυχώς ήταν και η ασφαλιστική της θα επωμιστεί και τη ζημιά του αυτοκινήτου μου!

Εύχομαι να βελτιώνεται η υγεία μου, αλλά θα επιθυμούσα να κατανοούσατε φίλοι μου και τον λόγο της εξαφάνισης μου. Αν είμαι καλά, έχω να κάνω πολλές επισκέψεις! Άλλωστε αδημονώ! Ας κλείσουμε με την ευχάριστη νότα του τρακαρίσματος: έρχεται η τροχαία και μου ζητάει το μπατσόνι: ασφάλεια, άδεια, δίπλωμα. Του δίνω ασφάλεια, του δίνω άδεια, "δίπλωμα;;" με ρωτάει. "Το έχω στο σπίτι, μέσα στην καφέ τσάντα, δίπλα στα καφέ παπούτσια"! Όποιος νομίζει πως οι μπάτσοι διαθέτουν μόνο δολοφονικά γκλοπς, είναι γιατί δεν έχει δει το βλέμμα τους!!!
Υ.Γ Κάποια στιγμή θα απαντήσω και σε κάποια σχόλια που εκκρεμούν. Καλημέρα και.....Χρόνια Πολλά! (Μπλιαχ!!)

_____________________ "o pio pistos filos tou skylou" _______  Foto _______________________

Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

ΤΟΣΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΚΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΟΣ...


_________________________________________
Σε τούτο τον παραμυθένιο τόπο δεν υπάρχουν άγγελοι μήτε δράκοι. Φοβήθηκαν οι άγγελοι την τόση κακία και το ψέμα και πέταξαν για πιο φιλόξενες γειτονιές στην άλλη μεριά του ήλιου. Κιοτέψανε οι δράκοι μπροστά στους πυκνούς καπνούς που μαύρισαν τον ουρανό και κατάπιαν τη φωτιά τους. Η κακιά μητριά βούτηξε απελπισμένη μες στον καθρέφτη της σαν αντίκρισε την αναλγησία των νάνων που προδώσαν αναίσχυντα τη Χιονάτη για λίγο ανάστημα. 

Η γριά μάγισσα έσκισε τα ξόρκια της. Δεν πιάνουν εδώ μαγικά και ξόρκια! Κι η ωραία κοιμωμένη, χρόνια σε λήθαργο, ανάπηρη πια απ’ την ακινησία, περιμένει μακάρια τον πρίγκιπα να τη φιλήσει.
Μα ο πρίγκιπας χτύπησε στη μπάλα, έπεσε απ’ το ποδήλατο, πήρε καμτσίκι και καβάλησε το καλάμι κι ετοιμάζεται να φορέσει πάλι ζιβάγκο. Του τάξανε προίκα μεγάλη εις τας Εσπέρας. Στο κάτω-κάτω ποτέ δεν την αγάπησε. Και την πριγκιπική στολή, που άλλοι σε ξένα βασίλεια ράψανε στα μέτρα τους, τη φόρεσε για να τη θαμπώσει μην αντικρίσει κατάματα το αδειανό του σαρκίο. Το φιλί του μυρίζει προδοσία κι αυταπάτη.


Τα όρνια μόνο απόμειναν να καιροφυλακτούν πάνω απ’ το ανήμπορο κορμί της κυκλώνοντάς την επίμονα, απειλητικά, όλο και πιο κοντά, πιο κοντά....και τα ιθαγενή σκουλήκια που χαίρονται και χορταίνουν με τη σήψη της. Μια αίσθηση ανατριχίλας τη διαπερνά, όταν τα νιώθει, δυσώδη, αποκρουστικά, αδηφάγα, να σέρνονται πάνω της. Πως δεν τα ‘χε προσέξει τόσο καιρό που την είχαν κυκλωμένη; Πως τα πέρασε για κύκνους, για γλαροπούλια, για ανθρώπους; Πως θάρρεψε τη φυλακή για αγκαλιά;


Κι οι αγωγιάτες, σώμα απ' το σώμα της, βγάζουν τα καπέλα τους και χάσκουν απορημένοι, φοβισμένοι και θυμωμένοι. Τ' αγώι λιγόστεψε, το βυζί στέρεψε κι αυτοί τρώνε τις σάρκες τους. Φύρα ο θυμός τους. Τα σκουλήκια χορεύουν και τη μοιράζουν πρόσφορο. Τα όρνια χειρο-

κροτούν κι ακονίζουν τα δόντια τους.

Μα αυτή δεν κουνά. Τα βλέφαρα πεταρίζει μόνο καθώς κυλούν βουβά τα δάκρυα. Γέρασε, δεν έχει μύες, δεν έχει νεύρα, τα ιερά της κόκαλα σκόνη σκορπισμένη στην ιστορία. Το αίμα των αρχαίων της προγόνων, βαρύ αποτύπωμα κι ανέκδοτο μαζί, έχει παγώσει.


Τόσο παραμύθι κι ούτε ένας από μηχανής θεός! Ούτε ένας Δον Κιχώτης!! 
Κι ο Ήλιος ο νοητός που τη γέννησε της καίει τώρα το πρόσωπο. Ξεράθηκαν τα χείλη της για λίγη ελ-
πίδα. Μη, παρακαλώ σας, μη! Βουρκωμένος αναλογίστηκε, πώς μ' αναλγησία περισσή, οι άνθρωποι σε δράκο τον μεταμόρφωσαν, την αίσθηση της σήψης τους χρεώνοντας του. Και, διπλωμένος στα όμορφα φτερά, σε λυγμούς ξέσπασε, ο Άγγελος του θανάτουΑντιστροφή.
_________________________________________
Οι Άστεγες Καταληψίες: Άννα-Πάρος: Αντιστροφή και Σοφία ΜΒ: Μη παρακαλώ σας μημε τιμούν με τις ιστορίες τους, από "το παιχνίδι με τις λέξεις" της Φλώρας! Κυρίες μου, σας ευχαριστώ για άλλη μια φορά, για την μεγάλη τιμή που μου κάνατε! Έτοιμες; 
_________________________________________
# Παίζοντας κι εγώ με τις λέξεις, 
έδωσα ως Επίλογο στην ιστορία της Σοφίας, το ποίημα της Άννας! 
(Ελπίζω να μην με...βαράτε αμφότερες για την...καινοτομία μου!!!) 
Οι τίτλοι βρίσκονται αντίστοιχα...στο τέλος των κειμένων τους! Ανάποδη γυναίκα! #
_________________________________________

In_Good_Hands__1

________________________________ "o pio pistos filos tou skylou" ________________________  Foto _____________________________

Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2014

Η Φωτογραφία Της Εβδομάδας: Τα Ποιήματα Στο Δρόμο....


Μ’ αρέσουν τα ποιήματα που ζουν στο δρόμο, έξω απ’ τα βιβλία: αυτά που τουρτουρί-
ζουν στις γωνιές κι όλο καπνίζουν σαν φουγάρα, που αναβοσβήνουν μες στη νύχτα, σαν Χριστουγεννιάτικα λαμπάκια -όχι αυτά που κρέμονται στα δέντρα της γιορτής, στη θαλπωρή των δωματίων- αλλά εκείνα που τονίζουνε την ερημία των σφαχτών στις μωβ βιτρίνες των συνοικιακών κρεοπωλείων.

Τα σακατεμένα και τα μοναχικά, μ’ αρέσουν: τα ποιήματα-κοπρίτες που περπατούν κουτσαίνοντας στις σκοτεινές άκρες των λεωφόρων: αυτά που τ’ αγνοούν οι κριτικοί κι οι εκπαιδευτικοί του Μωραΐτη· που τα χτυπούν συχνά οι μεθυσμένοι οδηγοί και τα αφήνουν αβοήθητα στο δρόμο. Και τα ποιήματα-παιδάκια, όμως αγαπώ· αυτά που ενώ δεν έχουν μάθει ακόμη την αλφάβητο, μπορούν εντούτοις, με δυο λέξεις τους, να σου κολλήσουν την ψυχή στον τοίχο.

Μ’ αρέσουν, πάλι, τα απελπισμένα κι όμως χαμογελαστά: τα ποιήματα-συνένοχοι· εκείνα που σου κλείνουνε με νόημα το μάτι. Που δεν σου πιάνουν την κουβέντα, δεν σ’ απασχολούν μα συνεχίζουνε το δρόμο τους αδιάφορα: τα ποιήματα-«δεν πρόκειται να σου ζητήσω τίποτε»· αυτά που χαιρετούν μόνο και φεύγουν, όπως μ’ αρέσουνε και τ’ άλλα, τα χαρούμενα, που προτιμούνε τα παιχνίδια απ’ το μάθημα καθώς και τα ποιήματα-παππούδες, γιατί ενώ γνωρίζουνε καλά το μάταιο της ζωής εντούτοις θέλουν 

να το ζήσουν.

Δεν αγαπώ καθόλου τα ποιήματα-γεροντοκόρες που συγυρίζουν, όλη μέρα, τα δωμάτια με τις λέξεις, ούτε και τα ποιήματα-ταγιέρ, τα καθωσπρέπει. Δεν αντέχω και τα ψωνάκια: τα ποιήματα με τα πολλά αποσιωπητικά ούτε και τ’ άλλα που θεωρούν τη φύση μάνα τους κι όλο τη νοσταλγούν χωμένα πίσω απ’ τα γραφεία.

Σιχαίνομαι αυτά που ονομάζονται συμβολικά, τα ποιήματα με μήνυμα, τα λεξιλάγνα και τ’ αφασικά· τα ποιήματα-κυρίες με αλτσχάιμερ. Ούτε και τις συνθέσεις τις μεγάλες αγαπώ: τα ποιήματα-Μπεν Χουρ, αυτούς τους λεκτικούς χειμάρρους που ’ναι γραμμένοι κυρίως για τους κριτικούς κι ας παριστάνουν τους ινστρούχτορες που ενδιαφέρονται για το καλό του κόσμου.

Από την άλλη δεν μπορώ και τα διστακτικά: τα ποιήματα-σαντάλια με καλτσάκι ούτε 
και τα ποιήματα-στρατιωτικό αμπέχωνο και δήθεν Τσε Γκεβάρα, μεσημέρι στη "Λυκόβρυση". Δεν μου αρέσουν τα σοφά που ’ναι γραμμένα από νέους ούτε και τα νεανικά που τα ’χουν γράψει γέροι. Μου γυρίζουν τ’ άντερα τα δήθεν οικολογικά, τα ερωτικά-«καϊμάκι με πολύ σιρόπι» καθώς κι εκείνα που εκλιπαρούν τη γνώμη του αναγνώστη.

Ούτε και τα δικά μου αγαπώ. Μ’ αρέσουν μόνο εκείνα που μου αντιστάθηκαν: αυτά που δεν κατάφερα ποτέ να γράψω. Γι’ αυτό και τα ποιήματα που ζούνε έξω απ’ τα βιβλία αγαπώ: εκείνα που ποτέ δε νοιάστηκαν αν μου αρέσουν. Αυτά που περπατούν αδιάφορα, έξω στο δρόμο, με τα χέρια στις τσέπες και μ’ έχουνε, έτσι κι αλλιώς, χεσμένο.

    August 26th, 2013August 26th, 2013August 26th, 2013
"o pio pistos filos tou skylou" ___ "Τα ποιήματα Στο Δρόμο" ~ Νίκος Χουλιαράς ___ Foto _
_________________________________________

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

ΟΧΙ ΑΛΛΑ "ΔΙΟΔΙΑ" ΣΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΡΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΟΜΑΡΙΑ!

Πολιτικής αλητείας συνέχεια, με τις αυξήσεις στις τιμές των διοδίων να παίρνουν ξανά φωτιά! Φωτιά πήρε κι ένα κουβούκλιο στη Μαλακάσα, αλλά όχι από μόνο του. Από αγανακτισμένους πολίτες. Πολιτικοί αλήτες-αγανακτισμένοι πολίτες=σημειώσατε 1. Όχι που θα κέρδιζαν οι πολίτες! Για πότε θυμήθηκε ο αλήτης μηχανισμός του "κράτους" κι άσκησε διώξεις, δε λέγεται! Δε ζούμε σε χώρα πια. Σε μπανανία ζούμε και τα συχαίνομαι όλ' αυτά τα πολιτικά καθάρματα!

Μην το ψάχνεις. Τα έχουν μαγειρέψει με τις Κοινοπραξίες μιά χαρά να τα φάνε όλα μεταξύ τους τα λιγούρια! Και δεν θα τους κάτσουν ποτέ στο λαιμό;; Δεν θα πάθουν τίποτα ποτέ αυτά τα καθίκια;; Το ερώτημα είναι ρητορικό βεβαίως, αλλά κι εγώ -ως πολίτης- δικαιούμαι να αγανακτώ. "Ο εισαγγελέας άσκησε σήμερα αυτεπάγγελτη δίωξη για τον χθεσινό εμπρησμό, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες, στο "μικροσκόπιο" της ΕΛ.ΑΣ. έχουν μπει τα βίντεο από τα διόδια, προκειμένου να εντοπιστούν και να ταυτοποιηθούν οι δράστες" Παράλληλα, κανένας εισαγγε-
λέας δεν ασκεί δίωξη σ' εκείνους τους καρακλέφτες και λωποδύτες, που τα έκαναν πλακάκια!
Διαβάζω: "Οι συμβάσεις που έχουν ψηφιστεί από τη βουλή δίνουν το δικαίωμα στους κατα-
σκευαστικούς ομίλους να αυξάνουν την τιμή των διοδίων κάθε χρόνο, ανάλογα με τον πληθωρισμό, χωρίς το κράτος να έχει κανέναν απολύτως έλεγχο στο ύψος της τιμής τους"!

Από την άλλη, έχει βρεθεί κανένα τομάρι από σας, στους παράδρομους-καρμανιόλες;; Που, όχι μόνο σας το εύχομαι να βρεθείτε, σας εύχομαι να σας φτιάξουμε κι ένα ωραιότατο "εκκλησάκι" κι άμα επιθυμείτε, κατεβαίνω και σας ανάβω και το καντήλι, έτσι για να γουστάρω! Τομάρια! Βγήκε κι ο Χρυσοχοϊδης (φτου!) αυτός μωρέ, ο Αλ Καπόνε του ΠΑΣΟΚ, που μας το έπαιζε και πολύ νταής παλιά, κόντρα στους "τρομοκράτες" (άσχετο: τον Ξηρό τον ξεχάσαμε;;), αυτός μωρέ, που δεν είχε διαβάσει το Μνημόνιο;;; Διότι, για να γίνεις πρώτη μούρη σε σαμαροβε-
νιζελικό ξεπουλημένο κυβερνητικό σχηματισμό, ένας είναι ο όρος: να μην έχεις διαβάσει το Μνημόνιο! Βγήκε αυτός ο δήθεν τύπος που λες κι απειλούσε δημάρχους κι αντιδημάρχους! 

Δυο πράγματα με αρρωσταίνουν εν προκειμένω: 1) Ότι όλα αυτά τα τυχάρπαστα όντα, που τα κάναμε πρώτες μούρες και τα θεοποιήσαμε, ούτε διόδια πληρώνουν, αφού τα γαμοθύματα οι πολίτες, έχουν γράψει στο κούτελο: "εδώ οι καλοί μαλάκες"! 2) Το πόσο με ενοχλεί, που εμείς (οι μαλάκες) έχουμε γίνει "της ξεπέτας" κι αντιδρούμε στιγμιαία και μετά πάμε γι' άλλα! "Αχ, μωρέ, πόσο σε συμπονώ που πληρώνεις διόδια, αλλά σόρρυ, πάω να κλάψω για το χαράτσι μου"! Κι από την άλλη βέβαια: "τι έγινε; τα πήρες στην κράνα σήμερα, ε; Αχ μωρέ, δεν ξέρεις πόσο σε καταλαβαίνω, αλλά κάνε λίγο υπομονή, αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα! Η Τετάρτη"!

Ρε σεις, εδώ "ξημέρωσε μια άλλη μέρα" σε κοτζάμ "Όσα παίρνει ο άνεμος" και παρόλα αυτά τους πήρε και τους σήκωσε εκεί μέσα, εμείς τι ευελπιστούμε από Κοινοπραξίες Καθαρμάτων;; Δεν είναι χώρα πια αυτό αγάπη μου, δεν είμαστε λαός. Χωνευτήρι είμαστε. Ποια "διόδια" φίλε; 

Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

ΦΙΛΕ, ΖΩ ΕΝΑ ΘΡΙΛΕΡ!...ΣΚΕΤΟ FRANKENSTEIN TALE(S)!...


Ψυχή. Ξημερώνει κι εκείνος πρέπει να ξεφορτωθεί το άψυχο σώμα χωρίς να τον αντιληφθούν. Κάτω από το κεφάλι του νεκρού οι κηλίδες αίματος έχουν ποτίσει το χώμα κι οι υγρές τούφες των μαλλιών του ξεπροβάλλουν σαν βδέλλες έτοιμες να ρουφήξουν το πηχτό αίμα. Σέρνει το πτώμα από τα πόδια. Μπροστά του ο τοίχος στάζει ακόμα λίγες σταγόνες από το κόκκινο υγρό. Σταματά και συνειδητοποιεί ότι τον παρακολουθεί μια γάτα που ξεπρόβαλε από το σκοτεινό στενό. Οι παλάμες του έχουν ιδρώσει. Αφήνει απότομα τα νεκρά μέλη να χυθούν άχαρα στο χώμα.

Πιέζει το στόμα του στο εσωτερικό του αριστερού του αγκώνα και σφίγγει τα δόντια, σχεδόν πονάει, αλλά στέκεται αδύνατον να κρατήσει το κρασί που έπιναν μαζί μέχρι πριν λίγες ώρες και αναπόφευκτα αδειάζει το περιεχόμενό του στομαχιού του, ένα δύσοσμο μίγμα από κρασί, σάλια και φιστίκια, στη δεξιά σόλα του παπουτσιού.

Το κεφάλι του βαρύ. Ζαλίζεται. Χάνει την ισορροπία του προσπαθώντας να αποφύγει τον εμετό του. Σκουπίζει τα βρώμικα γένια και απομακρύνει τον ιδρώτα από το μέτωπο και τον σβέρκο. Οι ανάσες του, κοφτές και συνεχόμενες προδίδουν την μακάβρια πράξη του. Κανείς δεν θα πιστέψει ότι επρόκειτο για ατύχημα. Η γάτα συνεχίζει και τον παρακολουθεί επίμονα. Με μάτια ορθάνοιχτα, καταπράσινα. Είναι βέβαιος ότι εκείνη αποφεύγει να τα ανοιγοκλείσει μην τυχόν και της ξεφύγει. Κι η γάτα κοιτάζει πότε το ακίνητο σώμα και πότε αυτόν με το ίδιο πάντα βλέμμα που υπνωτίζει. 

Αν μπορούσε θα έφτυνε και την γλώσσα του για να ξεφορτωθεί την αηδιαστική πικράδα που πλημμυρίζει τον ουρανίσκο του. (Μαριλένα)
_________________________________________
Στο κεφάλι του βαράνε σφυριά. Κάτι που δεν κολλάει πολύ με την κατάσταση που ζει, τον ταράζει. «Μα, τι στο καλό;» Ανοίγει τα μάτια του και κοιτάζει γύρω του τους τέσσερις τοίχους του δωματίου. Ο θόρυβος έρχεται απ’ το διπλανό διαμέρισμα. Συνειδητοποιεί πως κοιμόταν. Ένας αναστεναγμός ανακούφισης βγαίνει απ τα σωθικά του. Τι περίεργο όνειρο, αναρωτιέται.

Θυμάται τι μέρα είναι και αρχίζει να ετοιμάζεται με γρήγορους ρυθμούς αλλά με προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια. Είναι η μέρα που θα δει την κόρη του. Έχει να την δει δύο εβδομάδες, έτσι αποφάσισε το δικαστήριο. Αυτός ο χωρισμός του κόστισε την ίδια του τη ζωή. Από τότε είναι ένας ζωντανός-νεκρός που περιμένει να περάσουν οι μέρες για να την δει και αυτό με επίβλεψη! Είπαν πως ήταν επικίνδυνος για την οικογένεια του, πως τους έκανε κακό αλλά εκείνος δεν θυμάται τίποτα από αυτά που τον κατηγορούν.

Το μόνο που ξέρει είναι πως την αγαπά πολύ και θα έκανε τα πάντα για εκείνη. Βάζει το καλό του, καθαρό κοστούμι ενώ τρελές σκέψεις περνούν απ το μυαλό του. «Όχι» μονολογεί, «έτσι θα την χάσω για πάντα». Φορά τα γυαλισμένα του παπούτσια και χτενίζει με μανία τα μαλλιά του. Πολύ σχολαστικά κοιτάζεται στον καθρέπτη πριν φύγει. Όλα πρέπει να είναι τέλεια, σκέφτεται. Τίποτα δεν πρέπει να φανερώσει τον πόνο του.

Φτιάχνει ένα γρήγορο σάντουιτς και βγαίνει από το σπίτι. Συνήθως δεν τρώει τίποτα το πρωί και θυμάται πως είχε βουρτσίσει τα δόντια του αλλά έχει μια άσχημη πικρίλα στο στόμα του που επιμένει…. (Κατερίνα)
_________________________________________
Το σάντουιτς κάνει το στομάχι του να ανακατεύεται, ενώ η πικρίλα δε φεύγει με τίποτα.
Ξεκλειδώνει το αυτοκίνητο και κοντοστέκεται νιώθοντας περίεργα. Σαν να τον κοιτούν.
Γυρνάει αργά και αντικρίζει τα καταπράσινα μάτια μιας γάτας. Καρφώνονται σαν μαχαίρια στο μυαλό του, σκαλίζοντας το με άγριες διαθέσεις. Όλα γύρω του μπερδεύονται και ζαλίζεται. Παίρνει βαθιές ανάσες και μπαίνει στο αυτοκίνητο, με τη σκέψη στην κόρη του. Στην μονάκριβή του, που δεν τον αφήνουν να πλησιάσει χωρίς επίβλεψη.

Φτάνει στο σπίτι που έμενε μέχρι πριν λίγο καιρό και χτυπάει το κουδούνι.
Του ανοίγει μια άγνωστη γυναίκα. Συγκρατεί τον εαυτό του, τα συναισθήματά του, τη χολή του, μέχρι που τα μάτια του καρφώνονται στα δικά της και η ανάσα του κόβεται.
Πράσινα, σαν της γάτας, σκέφτεται. Γιατί αυτό έχει τόση σημασία;
Εκείνη προσπαθεί να είναι ευγενική, αλλά είναι ψυχρή. Του εξηγεί τον ρόλο της και πηγαίνει να φέρει το παιδί.
Κοιτάζει γύρω του και παρατηρεί με πόνο, πως όλες οι φωτογραφίες που απεικόνιζαν τους τρεις τους λείπουν. Το «τέλος» καρφώνει τα δόντια του στην ψυχή του.
 
Αρχίζει να τρέμει για άλλη μια φορά, αλλά η φωνούλα της Ελένης που τρέχει ήδη στην αγκαλιά του, τον τραβάει την τελευταία στιγμή από την άβυσσο.
Τη σηκώνει ψηλά και χώνει το πρόσωπο στο λαιμό της να μυρίσει την λατρεμένη μυρωδιά.
Μια άλλη μυρωδιά μεταλλική προσπαθεί φευγαλέα να εισχωρήσει στα ρουθούνια του, αλλά τη διώχνει. Μια μυρωδιά εφιάλτη.
Χαϊδεύει τρυφερά το πρόσωπο και τα μαλλιά του παιδιού και τότε βλέπει τους λεκέδες γύρω από τα νύχια του. (Μαρία)
_________________________________________
Έντονο ρίγος τον διαπερνά και οι χτύποι της καρδιάς του δυναμώνουν. Προσπαθεί να βάλει σε μια τάξη το μυαλό του και η εικόνα της κόρης του τον επαναφέρει στην πραγματικότητα. Δεν πρέπει να χάσω τον εαυτό μου, σκέφτεται, όχι τώρα.
Τον ρωτά που ήταν όλο το βράδυ που του τηλεφωνούσε. Σαστίζει. Είχε βγει μια βόλτα μέχρι το κοντινό δάσος της περιοχής του, να αδειάσει το μυαλό του από τις κακές σκέψεις. Συνάντησε έναν γνωστό του και το μόνο που θυμάται, πως ήπιαν πολύ. Από εκεί και πέρα το απόλυτο σκοτάδι μέχρι που ξύπνησε από τον εφιάλτη. Τα χάπια που του έδωσε ο γιατρός τελικά δεν τον βοηθούν, διαπίστωσε. Ψέλλισε μια δικαιολογία, την φίλησε κι έφυγε βιαστικά χωρίς να κοιτάξει πίσω του. Όχι γιατί φοβόταν μήπως καταλάβουν την αναστάτωσή του αλλά γιατί ένιωθε ακόμα το έντονο βλέμμα εκείνης της γυναίκας να τον διαπερνά.

Οδήγησε βιαστικά προς το δάσος και ταυτόχρονα καθάριζε τα χέρια του. Ίσως το σημείο εκείνο που καθόταν χθες να του θύμιζε τι συνέβη. Το κεφάλι του κόντευε να εκραγεί μέχρι που άκουσε τις σειρήνες. Περιπολικά και ασθενοφόρο βούϊζαν ασταμάτητα. Ένας αστυνομικός έκανε νόημα σε όλα τα αυτοκίνητα πως δε μπορούν να περάσουν από το δρομάκι που οδηγεί προς το δάσος. Κατέβασε το παράθυρο και ρώτησε έναν ηλικιωμένο περαστικό αν γνώριζε κάτι. "Τι να σου πω άνθρωπέ μου. Φόνος είπαν. Αμερική γίναμε πια. Γύρνα πίσω, θα διακόψουν λένε την κυκλοφορία για αρκετή ώρα."

Κάνοντας απότομα όπισθεν, ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε από το πορτ μπαγκαζ..

Προμηνύεται δύσκολη μέρα.. Και οι δυνάμεις του έχουν ήδη αρχίσει να τον εγκαταλείπουν... (Κατερίνα Β.)
_________________________________________
«Θα πρέπει να χάσατε τις αισθήσεις σας την ώρα που οδηγούσατε.
Ευτυχώς, ήσασταν ακινητοποιημένος κι έτσι αποφύγατε τα χειρότερα».
«Πού βρίσκομαι;» ρώτησε ξέπνοα την ασπροντυμένη γυναίκα που του έπαιρνε το σφυγμό.

Δεν τον άκουσε. Στ’ αυτιά της είχε τα ακουστικά του πιεσόμετρου.
Θα πρέπει να ήταν ανησυχητική η πίεση, γιατί κάρφωσε απότομα τη ματιά της πάνω του. Δυο καταπράσινα σμαράγδια, ένιωσε να τον συνθλίβουν. Κάπου είχε ξαναδεί αυτά τα μάτια. Ήταν αδύνατον όμως να ανακαλέσει τη μνήμη του.

- Άγιο είχατε! Ξέρετε… περάσατε ένα λιποθυμικό επεισόδιο. Αν δεν σας έφερνε εγκαίρως ο φίλος σας στο πρώτο ιατρείο που βρέθηκε μπροστά του, ίσως και να μην ζούσατε. Θα’πρεπε 

να είχατε υποψιαστεί ότι κάτι τρέχει με την καρδιά σας, απ’ τη δυσχρωμία στα δάχτυλά σας. Δείτε… Είναι σχεδόν μπλε το περίγραμμά τους… Σας έχω γράψει μια σειρά εξετάσεων. Δυστυχώς , πέρα απ’ τις πρώτες βοήθειες, δεν μπορώ να προσφέρω περισσότερα. Θα πρέπει να πάτε κατευθείαν νοσοκομείο!»
- Συγνώμη… είπατε πως μ’ έφερε ένας φίλος... Μα εγώ ήμουν μόνος. Είμαι σχεδόν βέβαιος...
- Έχετε προφανώς κενά μνήμης απ’ το ισχυρό σοκ που περάσατε. Σας έφερε ένας ηλικιωμένος, με μακριά γένια και αρκετά... απεριποίητος. Ήταν πολύ ταραγμένος και σας έσερνε σχεδόν απ’ τα πόδια. 
- Μα......δεν είναι νεκρός;
- Όχι για όνομα του Θεού! Πώς σας ήρθε αυτό;
- Άκουσα κάτι σειρήνες στην περιοχή... Νόμιζα ότι του συνέβη κάτι...
- Λέτε για το ατύχημα που έγινε το πρωί; Μα όχι, πώς το συνδυάσατε; Μια γυναίκα βρέθηκε νεκρή. Μάλλον πρόκειται για αυτοκτονία….... (Μαρία)
_________________________________________
.......είπε η γιατρός και βγήκε από το δωμάτιο, ένα λευκό βορινό δωμάτιο, μ' ένα μεγάλο παρά-

θυρο στη μέση και θέα στο δρόμο. Σουρούπωνε και τα φώτα της μικρής πόλης άναβαν σιγά σιγά. "Αυτοκτονία;" σκέφτηκε μόλις έμεινε μόνος κι έπειτα μια τρελή σκέψη άρχισε να ζυμώ-
νεται στο μυαλό του. Δίπλα στο σιδερένιο κρεβάτι, επάνω σε μια καρέκλα, είδε το πανωφόρι του. Με λίγη προσπάθεια σηκώθηκε από το κρεβάτι.    

- Πως είστε; Νιώθετε καλύτερα; ρώτησε η γιατρός από το γραφείο της, στο διπλανό δωμάτιο.
- Ναι, σας ευχαριστώ πολύ, είμαι λίγο καλύτερα, αλλά επειδή με ανησύχησαν τα λόγια σας λέω να ακολουθήσω τη συμβουλή σας και να πάω στο κοντινότερο νοσοκομείο.
- Να σας καλέσω ένα ταξί;
- Ω, μα για όνομα του Θεού, είστε πολύ ευγενική, αλλά πιστέψτε με, νιώθω καλά για να μπορέσω να αναζητήσω ένα ταξί μόνος μου. Θα μου επιτρέψετε όμως να περάσω μια από τις προσεχείς ημέρες, να σας δώσω κάποια χρήματα για τις φροντίδες σας. Βλέπετε, δεν βρήκα επάνω μου πορτοφόλι.
- Ούτε που να το σκέφτεστε! Έκανα απλά το καθήκον μου. Να πάτε στο καλό και να προσέ-
χετε. Αν σας βγάλει κάποτε ο δρόμος, περάστε μόνο να μου πείτε για τις εξετάσεις που σας έγραψα. Εύχομαι να πάνε όλα καλά" είπε, καρφώνοντας επάνω του ένα σμαραγδένιο βλέμμα.

Όταν βγήκε στο δρόμο είχε πια νυχτώσει. Το κρύο ήταν τσουχτερό και σήκωσε το γιακά του παλτού του. Αλήθεια, τι είχε συμβεί άραγε και που να βρισκόταν το αυτοκίνητο του; Κανονικά θα έπρεπε να πάει στην αστυνομία, να ζητήσει να τον βοηθήσουν εκείνοι για να το αναζητήσει.

"Θα ήσουν τρελός!" μουρμούρισε στον εαυτό του, με ένα παγωμένο γέλιο. Κοίταξε γύρω του. Στο βάθος διέκρινε την εκκλησία με το μεγάλο ρολόι. Δεν άργησε να προσανατολιστεί. Πέρασε μέσα από τα σκοτεινά πλακόστρωτα στενά, που οδηγούσαν στο πάρκο. "Έπιστρέφω"! σφύριξε. 

Ο δολοφόνος γυρίζει πάντα στον τόπο του εγκλήματος....... (Petra)
_________________________________________
_________________________________________
_________________________________________
Η καταπληκτική ιδέα αυτού του παιχνιδιού ανήκει στη Μαριλένα κι ακολουθούν οι κανόνες:
«Ήρθε η ώρα για το παιχνίδι μας, λοιπόν! Frankenstein tale(s), που σημαίνει γράφουμε μια κοινή ιστορία που πηγαίνει από blog σε blog, η οποία είναι συρραφή πολλών μικρών ιστοριών. Όπως το ”αγαπημένο” τέρας του Βίκτορ Φρανκενστάιν που υπήρξε συρραφή από πολλά και διαφορετικά μέλη πτωμάτων! Μέχρι να καταλήξει στο τέλος της, κανείς μας δεν 

θα ξέρει ποιο θα είναι αυτό! Έλαβαν συμμετοχή 14 bloggers και με την σειρά που άφησαν σχόλιο στη σχετική ανάρτηση/πρόσκληση, θα εξελίσσεται η ιστορία μας μέχρι το τέλος της. 
Ο καθένας έχει στη διάθεσή του έως 3 μέρες να αναρτά την συνέχεια της ιστορίας όταν φτάνει η σειρά του, με όριο έως 250 λέξεις».

Τα blogs που συμμετέχουν είναι τα εξής:
Μαριλένα από http://marilenaspotofart.wordpress.com/
Κατερίνα από http://apopsitexnis.blogspot.gr/
Μαρία από http://mytripssonblog.blogspot.gr/
Κατερίνα από http://positive-thinking-greece.blogspot.gr/
Μαρία από http://toapagio.blogspot.gr/
Petra από http://pistos-petra.blogspot.gr/
Έλλη από http://funkymonkey-handmadecreations.blogspot.gr/
Αριστέα από http://princess-airis.blogspot.gr/
Κάτια από http://katitimou.blogspot.gr/
Πηνελόπη από http://pineliapin.blogspot.gr/
Φλώρα από http://texnistories.blogspot.gr/
Άννα από http://www.kloanna.blogspot.gr/
Μιράντα από http://m-belladonna.blogspot.gr/
Κική από http://ekfrastite.blogspot.gr/

Σκυτάλη στην Έλληhttp://funkymonkey-handmadecreations.blogspot.gr/

_____________________ "o pio pistos filos tou skylou" _______  Foto  στο βάθος ___________________

ΦΙΛΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ TOY BLOG ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ GDPR~ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ!

ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ: ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΝΟΜΟΣ 2121/1993 Copyright © Mia Petra

Απαγορεύεται από το δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας η καθ' οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση και ιδιοποίηση τών κειμένων μου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑΣ -Mia Petra-
***IMPORTANT NOTE***:The reproduction, publication, modification, transmission or exploitation of any work contained herein for any use, personal or commercial, without my prior written permission is strictly prohibited.