ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ...

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

"Το Τανγκό των Χριστουγέννων", ελληνική ταινία σε σκηνοθεσία Νίκου Κουτελιδάκη και σενάριο Βαγγέλη Νάση, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη, βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες την προηγούμενη χρονιά, παραμονές των Χριστουγέννων του 2011.

Επειδή την είχα δει στο σινεμά λοιπόν, θα μου επιτρέψετε να σας πω τη γνώμη μου, αλλά και τους λόγους για τους οποίους σας προτείνω να την δείτε -όσοι είστε σινεφίλ- τα φετινά Χριστούγεννα ή όποια άλλη στιγμή έχετε τη διάθεση τελοσπάντων. Αναζητήστε την σε dvd αλλά και στο You Tube.

Πρωταγωνιστές: Γιάννης Μπέζος, Γιάννης Στάνκογλου, Βίκυ Παπαδοπούλου, Αντίνοος Αλμπάνης.

Το soundtrack της ταινίας είναι σε μουσική του Γιάννη Αιόλου, το τραγούδι "Μια στιγμή για πάντα" είναι σε στίχους Ελένης Ζιώγα κι το ερμηνεύει ο Γιώργος Νταλάρας. 

ΥΠΟΘΕΣΗ: Το 1970, σε ένα στρατόπεδο του Έβρου, ένας υπολοχαγός αναγκάζει έναν φαντάρο να του μάθει τανγκό, ώστε να ζητήσει στην γιορτή των Χριστουγέννων σε χορό τη σύζυγο του αντισυνταγματάρχη με την οποία είναι ερωτευμένος...

ΤΑ ΣΥΝ: 1) Η ατμόσφαιρα της ταινίας: εντελώς "κινηματογραφική", κάτι το οποίο δεν συμβαίνει απαραίτητα με πολλές άλλες ταινίες (ελληνικές και μη) που βγαίνουν στο σινεμά.

2) Η βροχή: που πέφτει κατά τη διάρκεια σχεδόν όλης της ταινίας και προσδίδει μια "μελό" νότα, αλλά παράλληλα προστίθεται μαγικά ως επιπλέον "μουσική επένδυση".

3) Ο Γιάννης Μπέζος: που τον θεωρώ έναν από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του.

Ο Μπέζος (εδώ σε ρόλο δραματικό βεβαίως) διαθέτει το χάρισμα να ερμηνεύει κωμικούς και δραματικούς ρόλους, με την ίδια ευκολία και επιτυχία και μάλιστα, χωρίς να κινδυνεύει ποτέ να ταυτιστεί με έναν από αυτούς τους ρόλους -ως προσωπικότητα- που θα μπορούσε να τον στιγματίσει και να μην τον...πάει παραπέρα. Όσοι είχαν δει στο παρελθόν τα σήριαλ "οι Απαράδεχτοι" -κωμικός ρόλος- αλλά και "Απών" -δραματικός ρόλος- καταλαβαίνουν πολύ καλά τι θέλω να πω.

4) Η ερμηνεία των υπόλοιπων τριών πρωταγωνιστών: που στέκονται δίπλα στον Μπέζο με ιδιαίτερη αξιοπρέπεια. Οι Στάνκογλου και Αλμπάνης δένουν απόλυτα με τους ρόλους τους  κι υπόσχονται κι άλλες επιτυχίες στο μέλλον και η Παπαδοπούλου, που πέρα από την απίστευτη ομορφιά και τη θηλυκότητα της, σε κάνει να πιστέψεις πως υπήρξε όλη της τη ζωή, σύζυγος στρατιωτικού σε ένα ακριτικό στρατόπεδο της χώρας...

5) Η μουσική του Γιάννη Αιόλου: καθηλωτική, ορχηστρική, και απόλυτα...παντρεμένη με την ατμόσφαιρα, τη βροχή και την αγωνία όλων των ηρώων της υπόθεσης.

_______________________________________

ΤΑ ΠΛΗΝ: 1) Πλησιάζοντας προς το φινάλε: μάλλον κάποιος βιαζόταν να κλείσει την υπόθεση, με αποτέλεσμα να συμβαίνουν σημαντικά γεγονότα σε ρυθμό τύπου "περίληψης".

2) Το υπέροχο -πραγματικά- ορχηστρικό τανγκό του Γιάννη Αιόλου, το οποίο δεν επενδύει μουσικά την στιγμή που...επιτέλους χόρεψαν οι δυο πρωταγωνιστές κι ακούγεται ένα άλλο μουσικό κομμάτι, με αποτέλεσμα να πηγαίνει "χαμένο". Πολύ κρίμα...

3) Η μουσική του Γιάννη Αιόλου! Μα θα μου πεις ότι προηγουμένως την ανέφερα στα "συν"! Ακριβώς γι' αυτό το λόγο: είναι τόσο υπέροχη, αλλά δυστυχώς γράφτηκε στην Ελλάδα της μιζέριας και της κρίσης (όπως κι αν νοείται αυτή...), γιατί, κάτω από άλλες συνθήκες, θα έπρεπε να είχε πολυδιαφημιστεί αφενός κι αφετέρου, να είχε σημειώσει ιδιαίτερα υψηλές πωλήσεις...

4) Η ερμηνεία του υπέροχου κατά τα άλλα τραγουδιού "μια στιγμή για πάντα" από τον Γιώργο Νταλάρα. Όχι μόνο δεν ταίριαζε κατά τη γνώμη μου η φωνή του σ' αυτό το μουσικό χάρμα, αλλά ταυτιζόταν, παραδόξως, αρνητικά. Καθώς, δεν εκμεταλλεύτηκε ο Γιάννης Αίολος το "ατού" του, να...απογειώσει αυτό το τραγούδι μέσω μιας καινούργιας, ή έστω λιγότερο...αναμενόμενης αντρικής φωνής και να κάνει την υπέρβαση.

Δεν ακούστηκε -ούτε κι αυτό- κατά τη διάρκεια της ταινίας. Κι άλλο κρίμα...

5) Όσοι δεν την έχετε ήδη δει και το αποφασίσετε τελικά, θα...αναγκαστείτε να την δείτε σε ΟΧΙ κινηματογραφικά μεγέθη, πράγμα που θα σας στερήσει κάτι από την αίγλη της...

Σε κάθε περίπτωση, αξίζει ένα χειμωνιάτικο βράδυ σας, πέρα από τις μικροατέλειες της ταινίας, κάτι που συμβαίνει έτσι κι αλλιώς με το σύνολο όλων των ταινιών, ελληνικών και μη...

Και μη...σταθείτε σε μιζέριες και κριτικές περί...μακιγιάζ κλπ σε κάποιες σκηνές κι άλλες τέτοιες υπερβολές και μικρότητες κατά τη γνώμη μου...

Το σημαντικότερο "ατού" της ταινίας είναι πως πρόκειται για μια αξιοπρεπέστατη ελληνική παραγωγή και...συνέβη στην Ελλάδα!

Υ.Γ Αξίζει να...θυσιάσω κάποια χρήματα μου και να αγοράσω αυτό το υπέροχο -κατ' εμέ

soundtrack του μουσικού Γιάννη Αιόλου...

Το διαφημιστικό σποτ της ταινίας.

Το υπέροχο ορχηστρικό τανγκό.

Το τραγούδι "μια στιγμή για πάντα"