Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

ΚΙ ΑΝ ΠΕΡΠΑΤΩ ΚΙ ΑΝ ΠΕΡΠΑΤΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΩ...

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

"Aλχημιστής"..."Περπατώ..."

Δεν ενιωσα ποτε τοσο αδυναμος στην ζωη μου....


Περπατω σε σοκακια που δεν μου θυμιζουν τιποτα, δεν εχω καμια αναμνηση απο αυτα. Μου ειναι αγνωστα, δεν τα καταλαβαινω. Δεν τα νιωθω, δεν ειναι δικα μου γαμωτο. Δεν εχω αναμνηση απο αυτα. Δεν μου λενε κατι.

Μισομεθυσμενος και ο πονος να κοντευει να με κατερρευσει. 30 χρονων σχεδον αντρας και νιωθω οτι το βαρος με συνθλιβει.


Δεν ανηκω εδω στην Γαλλια, δεν ειμαι γαλλος. Ερχομαι απο αλλου....Η αισθητικη μου, οτι αγαπησα, οτι ερωτευτηκα ειναι αλλου, δεν ειναι σε αυτον τον τοπο...Οτι αγαπω, οτι ερωτευομαι, οτι ειμαι δεν ανηκει εδω, δεν αντηχει στο εδω, δεν με ακουει στο εδω...

Ειμαι Ελληνας....Και καθε φορα ποναω που δεν καταλαβαινω, που δεν με καταλαβαινουν, που οτι θελω να πω χανεται στο αερα...Δεν ειμαι του εδω. Ειμαι του εκει. Ειμαι στην Ελλαδα.Η καρδια μου ολη ειναι στην Ελλαδα. Στην ποιηση και στην θαλασσα. Δεν μπορω να εκφραστω, ειμαι βουβος, δεν ακουν την γλωσσα μου, δεν την ξερουν. Και γραφω εδω. Η γλωσσα μου ειναι η ελληνικη, δεν την αντιλαμβανονται, δεν την εχουν διδαχθει.

Θεε μου δεν ξερουν τι θα πει το νησι για τον ελληνα, αυτη την στενη συνδεση.

Νιωθω ξενος, νιωθω ενα τιποτα, ο,τι αγαπω, οι φιλοι μου, οι ερωτες μου ειναι στην ελλαδα. Δεν ξερουν ποσο πολυ μου λειπουν οι εικονες, το νησι, η θαλασσα, ο ηλιος, η μπουκαμβιλια...



Ξερουν την μπουκαμβιλια διαολε, πως την λενε στα γαλλικα...Ειναι σαν να πεφτει πανω μου ενα ολοκληρο κτιριο και να τσακιζει τα κοκκαλα μου. Νιωθω βασικα ξενος εδω, παντελως αγνωστος. Περπαταω σε σοκακια που δεν με ξερουν, δεν τα ξερω, δεν τα ποναω, μου ειναι αδιαφορα.


Καταλαβαινω τι αγαπω, καταλαβαινω που εχω την καρδια μου, καταλαβαινω τι μου ανηκει.  Μου ανηκει ο,τι ελληνικο, ο,τι εκφραζει τον ελληνα ειναι δικο μου. Γιατι εχω δει τις ιδιες εικονες μαζι του.

Νιωθω μονος Ελυτη, το ξερεις, ποναω, ποναω που δεν μπορω να πω τις λεξεις σου και αυτες να γινουν κατανοητες. Μου λειπει η γλωσσα, μου λειπει η ελληνικα, μου λειπε η εκφραση, τοσο ακριβης και ποιητικη οσο η ελληνικη.


Ποναω Ελυτη ξερεις, ησουν και εσυ μεναστης στο Παρισι. Πως θα μπορουσες ποτε να εκφραστεις στα γαλλικα? Πως θα ελεγες τον λεβαντε, τον μπατη, την τραμουνταντα? Πως? Δεν μπορεις να εκφραστεις πληρως παρα μονο στην γλωσσα που εζησες, που βιωσες, τα αλλα ειναι απλα σαχλες.

Η ξενιτια ειναι φριχτη γαμωτο.....


ΠΗΓΗ


Μια Μπουκαμβίλια Για Έναν "Αλχημιστή"...

Φίλε "Αλχημιστή" θες να σου βρω λόγια για να σε παρηγορήσω;....
Θες να σου πω πως, κλαίω δυο μέρες τώρα, 
από την ημέρα που μου έστειλαν το κείμενο σου;
Θες να σου πω πως, δεν υπάρχει κανείς που να κλαίει λιγότερο από σένα;
Θες να σου πω πως, μπόρα είναι θα περάσει;
Θες να σου πω πόσο πολύ σε καταλαβαίνω;
Θες να σου πω πως δεν υπάρχει σπίτι σ' αυτήν την χώρα
-της μπουκαμβίλιας, του μπάτη, του Ελύτη-
που να μην κλαίει κι εκείνο για τον "Αλχημιστή" του;
Πες μου τι θες να σου πω για να σε κάνω να πονάς λιγότερο κι εγώ θα το κάνω...
Αν σου έλεγα πως, εμάς που μείναμε πίσω, 
είναι σαν να μας..."ταξίδεψαν" σε έναν άλλον...αιώνα,
θα σε...παρηγορούσα;...
Γιατί εμείς εδώ, ανάμεσα σε μπουκαμβίλιες και μπάτηδες,
εξακολουθούμε να είμαστε απαρηγόρητοι...
Κι αν αυτά τα λόγια μου που διαβάζεις
έχουν μια γεύση αλμυρή,
είναι που το πληκτρολόγιο μου απορρόφησε το συναίσθημα μου
για να στο μεταδώσει αυτούσιο...
"Η Παγίδα" φίλε "Αλχημιστή"
δεν έχει Πατρίδα.
Τσακίζει όπου κι αν βρεθεί.
Κι εγώ γύρω μου βλέπω μόνο παγιδευμένους, 
τόσο πολύ όμως,
που ξεχνούν ακόμα κι έναν Ελύτη:
Μπάτης Με Το Διάφανο Του Φύσημα Γέρνει Πανί Του Ονείρου Μακριά"
Φίλα μας τα παιδιά μας, όπου κι αν τα δεις.
Δεν είναι μόνο στη Γαλλία. 
Μα η Ξενιτιά δεν έχει Πατρίδα.
Σαν η Πατρίδα όμως είναι Ξενιτιά
πες μου που πρέπει να πάω εγώ λοιπόν, 
για να σωθώ...  
"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

26 σχόλια:

  1. "ΑΝΝΟΥΛΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ" ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΜΟΥ...
    Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ σ'ευχαριστώ! Δες και σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση (είμαι λίγο προθύστερη, αλλά έχω καλές προθέσεις :-))
      Άννα

      Διαγραφή
    2. "Τώρα πότε προλάβαμε, πότε τα' παμε, ένας Θεός το ξέρει"!!!-Σταυρίδης-"Κίτρινα Γάντια".
      Για να κλείσουμε κάπως ευχάριστα το βράδυ μας κι αύριο τα ξαναλέμε καλό μου, ναι;
      ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ. ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!

      Διαγραφή
    3. Αχ ! Να πω ότι δεν έχω ιδέα από τον πόνο της ξενιτιάς; Από μετανάστες Έλληνες στην Αμερική γεννήθηκα! Έχω ακούσει τον πόνο της μάνας μου από πρώτο χέρι(εγώ ήμουν μικρό για να καταλάβω τι πάει να πει ξενιτιά). Όμως η ξενιτιά μου στέρησε τον πατέρα μου για 25 χρόνια !
      Αχ βρε Πέτρα μου...πονάει το θέμα απ' όπου κι αν το πιάσεις!

      Καλημέρα χαρά μου κι εδώ! (Κι ας έδωσες κακές συστάσεις στην Αννούλα της Πάρου! Τρελοκαμπέρο μου κι εσύ!)
      Φιλιά!

      Διαγραφή
    4. @ Αριστέα:
      1)Οφείλω πρώτα μια..ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Προς "Άννα-Πάρος" κι όλους μου τους φίλους, έχω να πω πως, "η ζωή είναι ωραία" με..Αρχηγό την Αριστέα, είναι από τα αγαπημένα μου blogs, που παρακολουθώ πάνω από έναν χρόνο τώρα(με..μικρά διαλείμματα, λόγω..βλαμμένου υπολογιστή!), γιατί το θεωρώ άκρως ενδιαφέρον από όλες τις απόψεις!:)
      2)Αριστέα, σήμερα ξεκίνησα την μέρα μου "νομίζοντας" πως είχα πολύ χιούμορ! Στη συνέχεια όμως αποδείχτηκε πως λέω..κρυάδες! Όσοι με ξέρουν λίγο παραπάνω, ξέρουν πως το "παθαίνω" αυτό που και που... Επειδή μπήκα πριν λίγο καιρό στον κόσμο του blogging, καιρός να αρχίσω να ξεχωρίζω τι σημαίνει "τα χώνω" και τι σημαίνει "χώνομαι".. Που θα μου πάει; Θα το μάθω κι αυτό!:)))

      ΔΗΛΩΝΩ ΔΗΜΟΣΙΩΣ ΛΟΙΠΟΝ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΤΡΕΛΟΚΑΜΠΕΡΟ!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
    5. αχαχα! Μαζί κάναμε είσοδο! Με το που ανοίγω τσουκ έρχεται mail η απάντησή σου!
      Καλέ δεν πιστεύω να νομίζεις ότι θίχτηκε έστω και στο ελάχιστο! Αφού μ'αγαπάς και σε αγαπάω βρε κουτό( Καρβέλας αν θυμάμαι καλά!)
      Το σημερινό σου πρωινό πέρασμα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη!
      Σε φιλώ ματς μουτς!
      Και τώρα ήσυχη μπορώ να φάω!

      Διαγραφή
    6. Αφού πήρα το "πράσινο" φως λοιπόν, μπορώ να το παραχοντρύνω!
      Τι θα φας τρομάρα σου; Γλυκό δεν τρως, λευκό ψωμί δεν τρως, λιπαρά δεν τρως!
      Κανά μαρουλάκι με..εσάνς γιαουρτιού, σε βλέπω να τρως και να λιμοκτονείς!

      *Αφιέρωση..Καρβέλα;;; Τι να πω κι εγώ που θα πάω Βίσση οσονούπω!
      Πολύ "κουλτούρα" πέφτει βρε μάνα μου, μεταξύ "τρελοκαμπέρηδων"! :)

      Διαγραφή
    7. αχαχα! Κοτοπουλάκι με σαλατούλα! Χωρίς εσάνς!
      Είμαι σε πρόγραμμα να χάσω 3 ή και περισσότερα κιλά! :)))) Ό,τι μου κάτσει !


      Διαγραφή
    8. Τρώγε λέμε! Μ' ένα υπολογιστή παραμάσχαλα, τι περιμένεις;;;
      Την δίαιτα "τα ποντίκια μάς αδυνατίζουν" εφαρμόζεις;:))))

      Διαγραφή
    9. Καλή μας Joan, μην στενοχωριέσαι για
      λεπτομέρειες :)
      Σ'συτήν την μπλογκογειτονιά, πρωτοβρέθηκα πηδώντας μέσα από ένα ανοιχτό παράθυρο του "τοίχου - τοίχου". Γοητεύτηκα από τα άτομα που συνάντησα, γιατί όλοι, γνωρίζοντας και αποδεχόμενοι τις αδυναμίες τους και την διαφορετικότητα μεταξύ τους, είχαν τελικά κάτι να πουν. Σ' ένα κλίμα οικειότητας . Χωρίς φτιασιδώματα και αναστολές, αλλά κρατώντας μαγικά την αίσθηση του μέτρου.
      Κι αυτό μετράει. Είναι κάπως σαν το ταξίδι της Αλίκης στην Χώρα των θαυμάτων, αλλά ανάποδα : από έναν κόσμο παράλογο κι ανισόρροπο, σ' έναν κόσμο συνεννόησης και δημιουργικής ισορροπίας. Καλό ταξίδι, λοιπόν, σε όλους μας, σ'συτήν την πορεία, όπου, χωρίς παρεξηγήσεις, βοηθάμε ο ένας τον άλλο να γίνουμε... καλύτεροι Άνθρωποι.
      Πολλά φιλιά.
      Άννα Πάρος.

      Διαγραφή
    10. Υ/Γ Είδες, χώνομαι κι εγώ, αλλά κάπου παραπάνω άκουσα το όνομα μου! :-)

      Διαγραφή
    11. Α! Ρε Πάρο!
      ΤΙ ΑΤΟΜΑ ΓΕΝΝΑΣ!
      Μακάρι να συναντηθούμε κάποτε όλοι μας και σε άλλους αγώνες...
      Γιατί αρκετοί αξίζου(με)ν τον κόπο:)))
      Φιλάκια Αννούλα της Πάρου!

      Διαγραφή
  2. Το κείμενο του Αλχημιστή το γνωρίζω και θα του απαντούσα ακριβώς τα ίδια.
    Δεν ξέρω πια Joan ποιόν να στηρίξω ψυχολογικά, πως να τον στηρίξω όταν
    ξενιτιά κατάντησε η ίδια μας η πατρίδα και μας διώχνει ... για που ?
    Πονάμε όπως το γράφεις κι αν μιλάμε για άσχετα θέματα, αν μιλάω για τα λουλούδια,
    για τον κήπο, για τις γάτες, για τους φίλους μου δεν σημαίνει πως ξέχασα τον πόνο μου.
    Βλέπω να χάνεται μια ολόκληρη γενιά, τα παιδιά μας ... όπως χάθηκε μια γενιά μετά τον πόλεμο,
    όλοι εκείνοι που έφυγαν μετανάστες σε κάθε μήκος και πλάτος της γης ... έτσι και τώρα!
    Δεν ξεχάσαμε τους ποιητές μας Joan,
    αν είμαστε ακόμα ζωντανοί και προχωρούμε σε αυτούς το οφείλουμε που με τους στίχους τους
    μας δίνουν κουράγιο για μια Ελλάδα που επέζησε στα δύσκολα και οφείλει να επιζήσει και τώρα.

    Σε φιλώ πολύ
    και σου εύχομαι καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Levina μου, αυτό που έχω καταλάβει τον τελευταίο καιρό,
      είναι πως, λίγο πολύ, όλοι είμαστε στις μαύρες μας...
      Όπου κι αν βρίσκεται ο καθένας μας, εντός ή εκτός των τειχών...
      Ας ήταν γιατρειά ο Ελύτης, κι όλοι μας οι μεγάλοι Ποιητές,
      να τους διαβάζαμε ολημερίς και να απάλυνε ο πόνος...
      Φιλάκια και καλή εβδομάδα για όλους, αμήν!

      Διαγραφή
  3. κι εγω οπως ολοι πια, εχω φιλους που εφυγαν στο εξωτερικο.
    μια για δουλεια, 2 για μεταπτυχιακα. εμειναν εκει και τους αρεσει. δεν εχουν σκοπο να γυρισουν πισω για κανεναν λογο.
    κατα τη γνωμη μου, καλα κανουν.. αν ειχα τη δυνατοτητα, θα εφευγα κι εγω.
    χωρις δευτερη σκεψη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μικρό μου, πουθενά δεν είναι όλα ρόδινα.
      Το θέμα είναι να υπήρχε η δυνατότητα να ήταν η ζωή μας..αλλιώς!
      Κι αυτό φαίνεται πως δεν είναι στο χέρι μας και μας πονάει όλους πάρα πολύ...
      Δεν ξέρουμε να το παλέψουμε; Είναι ανίκητο;
      Δεν έχω δυστυχώς την απάντηση...
      Σε φιλώ μικρούλι μου.

      Διαγραφή
  4. Αυτοξεκληριστηκαμε...
    Αυτοεξοριστηκαμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ το φοβάμαι agriomeli μου,
      πως η κατάσταση είναι κατά πολύ μεγάλο μέρος,
      προϊόν λανθασμένων επιλογών(ως λαός)...
      Λυπηρό δεν είναι;...

      Διαγραφή
  5. Και δεν είμαι και καλή παρηγορίτρα. Και όποτε συζητάω μαζί του κάτι τέτοια με πιάνουν τα κλάματα. Και όλο την μητέρα του σκέφτομαι. Που τον στερείτε. Όπως η δική μου εμένα...
    ... και ένα δάκρυ κύλησε πάλι.
    Ουφ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι "Αλχημιστές" μας γεμίζουν τις καρδιές μας με Ελύτη.
      Μα δεν χορταίνουν αυτές οι αδηφάγες οι αποστάσεις...
      Έχουνε κάτι τρελές απαιτήσεις...
      Απαιτούν και φυσική παρουσία...

      Διαγραφή
  6. Κάθε ψυχή που αναγκάζεται ν' αφήσει αυτόν τον τόπο...
    είναι τεράστια απώλεια για όλους.
    Και έχουμε τόσες απώλειες καθημερινά...
    Δεν αντέχονται...
    Φύγαν τα νιάτα μας και στο τέλος μετά από κάποια χρόνια ξερά κορμιά χωρίς ζωντάνια
    θα προσμένουμε τους καλύτερους που έφυγαν να έρθουν απλά για καλοκαιρινές διακοπές....
    Καλό βράδυ... είμαι έτοιμη να με πάρουν τα ζουμιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν ήξερες πόσο σε νιώθω.
      Αν το ήξερες μόνο...
      Μα να σκεφτόμαστε κι εκείνους
      που έρχονται στιγμές και λυγίζουν.
      Μα πάλι σηκώνονται. Το ξέρω αυτό πολύ καλά...
      Μόνο λίγο καιρό "ξαποσταίνουν"
      κι ύστερα πάλι υψώνουν το Ανάστημα...
      ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ "ΑΝΕΜΟ".

      Διαγραφή
  7. Συγκλονιστική η εξομολόγηση. Εκεί που όλα όμως δείχνουν αδιέξοδα, ας σκεφτόμαστε κι όσους βιώνουν χειρότερες καταστάσεις, ως πολιτικοί ή οικονομικοί μετανάστες. Που κινδύνευσαν τη ζωή τους, που έχασαν οικογένειες και φίλους σε άθλια ταξίδια και ατέλειωτες πεζοπορίες. Και ζουν με ζωώδεις συνθήκες, εξαθλιωμένοι, παράνομοι και δίχως καμιά προοπτική.
    Δεν μ' αρέσουν οι συγκρίσεις και τα παρήγορα λόγια, αλλά ζώντας αυτό τον παραλογισμό, με ανθρώπους-ζόμπυ τριγύρω μου, εκτιμώ όλα όσα θεωρούσα δεδομένα. Και θυμίζω στους φίλους που αποφάσισαν τη φυγή απ' το να μείνουν εδώ και να το πολεμήσουν, να δίνουν τη μάχη τους και να μη σκύβουν το κεφάλι. Τουλάχιστον έχουν κάποιες πιθανότητες για επιστροφή ή βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου.

    Τα σέβη μου τρελλοκαμπέρω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με το καλό να μας ξανάρθουν λοιπόν εδώ τα Ξενάκια μας...
      Αλλά, με καλύτερες συνθήκες.
      Γιατί το αξίζουν..!

      Υ.Γ Καλά ρε μάνα μου, με "ω" γράφεται το "τρελοκαμπέρο";
      Πες το μου ντε κι έψαχνα στα λεξικά για την ορθογραφία του!
      Γιατί την..σημασία του την ξέρω πολύ καλά!:)))

      Διαγραφή
    2. Aνέκαθεν! Δεν είναι ουδέτερο. Όπως η "Αστέρω" ένα πράμα...

      Διαγραφή
    3. Ή...η "Φεγγάρω" αντιστοίχως!
      Από αύριο λοιπόν, αλλάζει η..επωνυμία της "τρελοκαμπέρικης" συμμορίας!
      Χαχαχαχα!

      Διαγραφή

ΦΙΛΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ TOY BLOG ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ GDPR~ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ!

ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ: ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΝΟΜΟΣ 2121/1993 Copyright © Mia Petra

Απαγορεύεται από το δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας η καθ' οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση και ιδιοποίηση τών κειμένων μου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑΣ -Mia Petra-
***IMPORTANT NOTE***:The reproduction, publication, modification, transmission or exploitation of any work contained herein for any use, personal or commercial, without my prior written permission is strictly prohibited.