Τρίτη 23 Απριλίου 2013

ΜΙΑ ΠΛΑΚΑ ΧΡΥΣΟΥ Η ΟΡΓΗ ΜΟΥ...


Κάθε πρωί ακολουθώ την ίδια διαδρομή με το αυτοκίνητο για τη δουλειά. 
Κάθε μέρα συναντώ έναν άνθρωπο. 
Ποτέ στο ίδιο σημείο, γιατί πάντα περπατάει. 
Αλλά πάντα στον ίδιο δρόμο. 
Ο δρόμος εκείνος είναι από τους πιο επικίνδυνους που περνάω καθημερινά. 
Νταλίκες, φορτηγά, στενά σημεία χωρίς ορατότητα, λακκούβες, ανηφόρες, τουλάχιστον ένα τρακάρισμα την εβδομάδα. 
Ο άνθρωπος εκείνος είναι ο πιο ακίνδυνος που συναντώ καθημερινά. 
Σκυφτός, με τα ίδια ρούχα κάθε μέρα, με μια τσάντα στα χέρια, γύρω στα εβδομήντα, εκτός κι αν τον κατάντησε έτσι αυτός ο δρόμος και δείχνει λίγο πριν το τέλος του. 
Ο άνθρωπος. 
Γιατί ο δρόμος δεν τελειώνει ποτέ. 
Ο δικός του δρόμος δεν τελειώνει ποτέ. 
Εκείνο που με συγκλονίζει και με κάνει να ντρέπομαι είναι το πρόσωπο του. 
Όλη η απόγνωση που ξεχειλίζει από τα μάτια του, όλη η παραίτηση που απορρέει από τους σκυφτούς του ώμους, όλη η "πρόκληση" που κάθε μέρα θαρρείς και προ-καλεί τον Χάρο να' ρθει και να τον απαλλάξει. 
Κάθε μέρα παρακαλάω να τον δω, για να ξέρω πως είναι ζωντανός. 
Κι από την άλλη, παρακαλάω να μην υπήρχαν οι συνθήκες, να μην υπήρχαν άνθρωποι σαν κι εκείνον τον άνθρωπο κι ας μην τον γνώριζα ποτέ κι ας μην τον συναντούσα. 
Είναι άστεγος. 
Μόνος. 
Εγκαταλειμμένος. 
Χωρίς ίχνος ζωής μέσα του. 
Η μόνη "ζωή" που υπάρχει για εκείνον, είναι ο θόρυβος των διερχομένων αυτοκινήτων δίπλα του. 
Ξυστά. 
Τίποτα άλλο. 
Μόλις πλησιάζω σ' εκείνη τη λεωφόρο, έχω τα μάτια μου ανοιχτά να δω σε ποιο σημείο θα βρίσκεται εκείνη την ώρα. 
Ποιο..χιλιόμετρο διανύει. 
Πόσα χιλιόμετρα μπορεί να είναι άραγε για εκείνον, εκείνος ο ατελείωτος δρόμος.
Όλη του η "ζωή" αυτός ο δολοφόνος δρόμος.
Όλη του η ζωή σκέτη δολοφόνα... 
Από την στιγμή που τον συναντώ και ύστερα, η μέρα μου έχει διαλυθεί. 
Όχι. Δεν εννοώ πως μου χαλάει το κέφι και πάει η μέρα μου στράφι. 
Εννοώ πως, αυτομάτως μου γυρίζει το μυαλό ανάποδα. 
Γιατί έχουμε αποδεχτεί σε βαθμό κακουργήματος, να υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι-κουφάρια.
Που τους συναντάμε μια στιγμή και την αμέσως επόμενη δυναμώνουμε τη μουσική ή φτιάχνουμε τον καφέ μας ή επιβάλλουμε στους εαυτούς μας να κάνουμε τάχα πως δεν το είδαμε ποτέ αυτό το θέαμα. 
Πως ήταν απλά μια μαγική εικόνα. 
Ένα αποκύημα της φαντασίας μας. 
Είναι αποκύημα της φαντασίας μου κι αυτό που αντίκρισα χθες σε ένα φανάρι; 
Ένας άνδρας, επίσης γύρω στα εβδομήντα, ρακένδυτος, κρατούσε ένα πορτοκάλι στα χέρια και στεκόταν στο πεζοδρόμιο και μιλούσε κανονικά με τον εαυτό του. 
Εκείνος κι εκείνος. 
Κανείς άλλος στον κόσμο. 
Μέσα σε τόσο κόσμο κι εκείνος έρημος και σκότεινος. 
Κλεισμένος σ' ένα φανταστικό δωμάτιο. 
Με μια φανταστική παρέα. 
Κι αν κρίνω κι από το πορτοκάλι;... 
Και μ' ένα φανταστικό φαγώσιμο...
Δεν με διακατέχει κανένας οίκτος. 
Δεν κάνω κανενός είδους λαϊκισμό. 
Φοβάμαι τον εαυτό μου. 
Η οργή μου όσο περνούν οι μέρες, οι ώρες, μεγαλώνει. 
Με θαυμάζω που ακόμα δεν έχω κάνει καμμιά τρέλα. 
Όχι ρε πούστη! 
Δεν τις ανέχομαι αυτές τις καταστάσεις για τους συνανθρώπους μου. 
Δεν ανέχομαι να "κατασκευάζονται" δυστυχισμένοι άνθρωποι, εξαιτίας κάποιων συμμοριών/συμμοριτών που έχουν πληρωθεί για να μας ξεκάνουν. 
Που αν τους τρυπήσεις με ένα πιρούνι, δεν θα τρέξει σταγόνα αίμα από μέσα τους, παρά μόνο σκατά και δηλητήριο. 
Και λεφτά. 
Εκατομμύρια λεφτά για τους κανακάρηδες και τις κανάρες τους. 
Εκατομμύρια εξασφαλισμένα λεφτά για να γεμίζουν τις σαπιοκοιλιές τους,   
τα σαπιομυαλά τους.
Ξεπουλάω μισοτιμής την ανωτερότητα μου.
Εκτιμώ σε τιμή πλάκας χρυσού την οργή μου.
Θέλω να πάρω αμπάριζα και να βγω. 
Θέλω να τους δω να καίγονται στην Πυρά. 
Θέλω να ξυπνήσουμε επιτέλους όλοι μαζί και να τους φωνάξουμε να πάνε όλοι τους στα τσακίδια.
Στο διάολο.
Στην κόλαση. 
Στον Άδη. 
Θέλω να πληρώσουν για τις αμαρτίες τους. 
Να πεινάσουν. 
Να δυστυχήσουν. 
Να ασθενήσουν. 
Να υποφέρουν αμείλικτα. 
Να έχουν έναν αργό κι επώδυνο θάνατο. 
Να ξεψυχούν και να μας βλέπουν μπροστά τους ως Ερινύες. 
Απαιτώ να έρθουν εδώ και τώρα οι Ερινύες. 
Για τους κατά συρροή και κατά συνείδηση Δολοφόνους. 
Διότι οι Ερινύες καταδιώκουν τους Εγκληματίες ακόμα και μετά θάνατον. 
Ως τον Άδη κι ακόμα παραπέρα....      


"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

42 σχόλια:

  1. Αυτο λεγεται και αγανακτηση, καλη μας φιλη...
    Θυμος και αγανακτηση..ΚΑΙ για κεινους που φταινε...ΚΑΙ για τους αλλους..Που πληρωνονται,για να περιθαλπουν και να βοηθανε...ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝΕ...!!
    Ειναι πολλοι οι φταιχτες..Και οι Ερρυνιες, δεν διωκουνε πλεον...
    Η τεραστια δυναμη του παρτακικου συμφεροντος κυριαρχει..Και φτανει,ως και το σημειο...
    Οι πολλοι,να ζητανε την ΕΞΑΛΕΙΨΗ αυτων των ανθρωπων...
    ΟΧΙ για να γλυτωσουν οι ανθρωποι,οι αστεγοι...
    Αλλα για να γλυτωσουν οι ιδιοι..Απο το θεαμα...!!
    Ευχαριστω, για την ευαισθησια σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η εξάλειψη όμως των Δολοφόνων και των Καθαρμάτων γίνεται μόνο με έναν τρόπο Μαχαίρη μου.
      Πως ξέρουν και λένε τα λαμόγια για..άρση μονιμότητας;;;
      Αυτό ακριβώς τους χρειάζεται!
      Πόσα χρόνια ακόμα πια θα προσκυνάμε και θα γλείφουμε εκεί που φτύνουμε;
      Κι αν δεν δοθεί καμμία άλλη ευκαιρία (λόγω..βαρεμάρας..)
      αυτές τις δόλιες τις εκλογές, γιατί τις έχουμε;
      Για να μουντζωνόμαστε πάντα ΜΕΤΑ την απομάκρυνση από την κάλπη;
      Έλεος πια!

      Διαγραφή
  2. Δεν υπάρχει πιο άσχημο πράγμα από την αδιαφορία για την ζωή σου.
    Να φυτοζωείς και να μην σε νοιάζει τι θα γίνει ούτε καν το επόμενο λεπτό.
    Δεν σε νοιάζει αν πεθάνεις, αν πεινάσεις, αν υποφέρεις, αν σε σκοτώσουν.
    Τίποτα το απόλυτο τίποτα.
    Κανένα συναίσθημα λες και πάγωσε η καρδιά κάποια στιγμή και σταμάτησε να δουλεύει αλλά σε βασανίζει επειδή συνεχίζει να χτυπάει.
    Και το χειρότερο όλων ότι η κοινωνία τα έχει προκαλέσει όλα αυτά δηλαδή ΕΜΕΙΣ!!
    Πότε την φυτέψαμε αυτή την αδιαφορία για την ζωή το έχουμε σκεφτεί αυτό όταν περνάμε δίπλα της;
    Θα καταλάβουμε ποτέ;
    Θα κουνηθούμε από τις καρεκλίτσες μας και τους καναπέδες μας;
    ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ!!!!!!!

    Αχ τι μας κάνεις βρε Πετρούλα τελικά δεν θα το γλυτώσει το ξύλο ο αφεντικός μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ έναν (ιερό) σκοπό έχω τόσο καιρό Ελενάρα μου.
      Να..δείρεις τον αφεντικό!!! Έλεος πια!
      Τι άλλο πρέπει να σου πω, για να τον μαυρίσεις εντέλει στο ξύλο;!
      Χαχαχα!

      Έχω υπομονή και επιμονή, που θα πάει;
      Θα..δικαιωθώ κάποτε! :))

      Διαγραφή
  3. Αχ Joan, έχει πετρώσει η ευαισθησία μας, η συμπόνοια, η αλληλεγγύη, κάθε συναίσθημα για το συνάνθρωπο, τον πένητα, τον ανήμπορο;;;
    Εχουμε γίνει πιόνια αυτής της κοινωνίας που εμείς δημιουργήσαμε και νέκρωσε τα συναισθήματά μας ή τα περιόρισε στα στενότατα όρια του εαυτού μας, άντε και των οικείων μας..... κάποιοι αγανακτούμε, οργιζόμαστε, εκφράζουμε ίσως την οργή μας αλλά δεν φτάνει αυτό για να αλλάξει κάτι....και για τις Ερινύες υπάρχει θέμα, έχουν εξαφανιστεί, αγνοούνται παντελώς......ίσως δραστηριοποιούνται πιά απο το ΄Αδη και πιό πέρα.....ίσως....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα γλυκό μου Χαμόγελο.
      Πάντα παρτάκηδες ήμασταν, μα τώρα το κακό είναι πια μέσα στα σπίτια μας.
      Ακόμα να πάρουμε μπροστά;
      Κακό του κεφαλιού μας..
      Ας περιμένουμε τότε τον ανασχηματισμό, να δούμε ποιο "καινούργιο" παλικάρι θα βουλιάζει από Δευτέρα τα παπούτσια του στην παχυλή μοκέτα του υπουργείου ΤΟΥ.
      Κι όλα καλά...

      Δεν ΕΚΦΡΑΖΩ την οργή μου. ΕΙΜΑΙ οργισμένη. Και θέλω να γίνουμε πολλοί.
      Η οργή προφανώς και δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος,
      σίγουρα όμως αποτελεί κινητήριο δύναμη και σαφώς έχει πια ξεκολλήσει η βελόνα από την αδιαφορία...

      Διαγραφή
  4. ο πινακας στο τελος ειναι συγκλονιστικος..

    για τα υπολοιπα.. αναστεναγμος..

    φιλι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν έχουν Ερινύες αυτοί Πιστέ φίλε, οι Ερινύες είναι για όσους διαθέτουν ίχνη συνείδησης. Εδώ όμως ζούμε σε ένα κόσμο μη ανθρώπων. Διάβαζα γι αυτόν τον Βαγγελάτο, της Μανωλάδας. Αυτός ο τύπος έχει μακρά ιστορία με όπλα, εκβιασμούς, χρέη που δεν εξοφλά από άποψη, τον ξέρει όλο του Ρέντη. Πριν πέντε χρόνια είχαν βρεί εκεί που είχε την αποθήκη του, ένα ολόκληρο οπλοστάσιο. Την ίδια ώρα που δεν πληρώνανε τους εργάτες, αυτός και άλλοι μεγαλοτσιφλικάδες της περιοχής χαλάγανε στην Πάολα χιλιάδες ευρώ σε μια βραδιά! Ποιες Ερινύες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαστε λοιπόν πολλές Ελλάδες,
      οπότε πάνε χαμένες οι ελπίδες για αλλαγή πλεύσης...........

      Διαγραφή
  6. Φιλενάδα αν δεν βοηθάς τότε ποιος ο λόγος να στενοχωριέσαι;
    Συγνώμη που το λέω.
    Αλλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα;
    Αν καθένας μας βοηθούσε έναν, έστω, άνθρωπο, πιστεύω πως ο κόσμος θα ήταν καλύτερος.
    Σε φιλώ πολύ:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χμμ... Φοβερή θεωρία αυτή.
      Βοηθάς; Στεναχωρήσου.
      Δεν βοηθάς; Βούλωστο!
      Εγώ λοιπόν σήμερα, βγήκα να αυτοδιαφημιστώ για την ευαισθησία μου,
      αλλά το κυριότερο, καλό θα ήταν να καταλάβουν οι άλλοι
      πως πουλάω φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
      Στις επερχόμενες εκλογές θα σας στείλω ψηφοδέλτια.
      Όποιος "πείστηκε" ας με "σταυρώσει".
      "Δημοκρατία" έχουμε.

      Πάντως, σαν ΣΩΣΤΗ πολιτικάντισα που είμαι,
      έχω ακόμα να σας πω, πρώτον πως, μας τα' παν κι άλλοι
      και δεύτερον πως στο Λεξικό υπάρχει και η λέξη "Κράτος Πρόνοιας".
      Αλλά δεν υπάρχει μετάφραση στα Ελληνικά.
      (Αυτά τα ελληνικά ακόμα να τα μάθω)





      Διαγραφή
  7. Σε διάβασα από το πρωί αλλά δεν πρόλαβα να αφήσω τ κατιτίς μου!
    Εγώ πάλι τους τις χαρίζω τις Ερινύες. Αν είναι σε αντάλλαγμα να σωθούμε! Δεν με νοιάζει να τιμωρηθούν!
    Τη ζωή μας πίσω μπορούμε να την έχουμε;
    Δεν θέλω εκδίκηση! Αγάπη θέλω σε όλο τον κόσμο!
    Κι αφού δεν δίνεται από το κράτος Πρόνοιας ας κάνουμε εμείς ότι μπορούμε!
    Φιλιά! ♥♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα γλυκό μου.
      Σε διάβασα κι εγώ το πρωί και σκέφτηκα πόσο διαφέρει η ψυχολογία μας.
      Βρήκα μια κάποια εξήγηση.
      Αυτή η πρωτεύουσα είναι η πιο "σίγουρη" μέθοδος
      για να "νοσήσει" κάποιος από την κατρακύλα που έχουμε πάρει.
      Είσαι πολύ τυχερή που είσαι αποστασιοποιημένη.
      Εδώ μέσα (στην πόλη), αν και εργάζομαι μόνο (χωρίς να κατοικώ σε αυτήν)
      μόνο η τρέλα (που πουλάει κάποιος) μπορεί να σώσει.
      Αλλιώς, με μαθηματική ακρίβεια σαλτάρεις..

      Το κείμενο σου ήταν μια όαση για μένα,
      εκεί μέσα στο φρενοκομείο που ήμουν και σε διάβαζα...
      Σε φιλώ γλυκά!

      ΕΠΙΜΕΝΩ: ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΟΙ ΕΡΙΝΥΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΖΩΣΟΥΝ ΣΑΝ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΦΙΔΙΑ!

      Διαγραφή
    2. Μη νομίζεις ...Κι εδώ σκ@τ@ είμαστε! Μόνο όταν γυρίζω στο κάστρο μου ηρεμώ ... Σήμερα ήταν η χειρότερη μέρα ever! Η αδερφή μου, μου είπε αύριο μάλλον να μην πάω για δουλειά...περισσεύω, δεν χρειάζομαι! Άρχισαν οι περικοπές!
      Μπορεί να είναι φαινομενικά οικογένεια, αλλά κι αυτοί αν δεν έχουν δουλειά από που θα με πληρώσουν;;;;;;;
      Άστα να πάνε! Ο κόσμος χάνεται κι εγώ ζωγραφίζω ποδήλατα!
      Άντε μετά να βρω δυνάμεις να πάω να κάνω γυμναστική! :(
      Φιλάκια χαρά μου!

      Διαγραφή
    3. Αριστέα, μόλις που έγραψες το σχόλιο προσπάθησα να μπω στο μπλογκ σου, ο υπολογιστής κόλλησε, μετά τον έκλεισα, μετά έκανε εκατό ώρες να ανοίξει και τώρα που επανήλθα θέλω να σου πω πως, στο τέλος της σελίδας μου υπάρχει ένα μέηλ. Θα σε παρακαλούσα αν θες, να μου στείλεις εκεί το μέηλ σου. Σ' ευχαριστώ, φιλάκια!

      Διαγραφή
    4. Αλό μάι μπιούτιφουλ μάνταμ!
      Ελπίζω να μην με έβριζες μετά! :)))
      Το μέηλ σου το ξέρω! Τώρα που το θυμήθηκα σου είχα στείλει μια μέρα αλλά δεν μου απάντησες ποτέ!
      Το δικό μου είναι tea_airis@yahoo.gr!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
    5. Καλά! Σαν την μάνα μου κι εσύ!
      "Με" παίρνει τηλέφωνο και χτυπάει αλλού!!!
      ΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!
      Ποτέ δεν βρήκα σχόλιο σου εκτός κι αν..μας το φάγανε λάχανο!!!

      ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΣΟΥ ΣΤΕΙΛΩ!
      ΑΠΟΨΕ ΤΑ ΕΦΤΥΣΑΝ ΟΙ ΑΝΤΟΧΕΣ ΜΟΥ...
      ΣΕ ΦΙΛΩ ΓΛΥΚΑ! :)))

      Διαγραφή
  8. Mην εξοργιζεσαι...
    απλα περιμενε...

    https://www.youtube.com/watch?v=kGN2WtDOLC4

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φοβερό το βίντεο...
      Ειδικά εκεί που λέει για την Εφορία!
      Χαχαχαχα!
      Σ΄ευχαριστώ γλυκιά μου Αγριομελούσα!
      Φιλιά πολλά, αν και μόλις κατάλαβα πως οι περισσότεροι από εμάς
      δεν θα περάσουμε ποτέ την πόρτα του Παραδείσου..
      Κάτι είχα υποψιαστεί να σου πω τη μαύρη μου αλήθεια..!

      Διαγραφή
  9. Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Παντού συναντάμε ανθρώπινα ναυάγια και καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια. Ο εαυτούλης μας!

    Στα σοβαρά τώρα.
    Κι εγώ ζω καθημερινά μια παρόμοια περίπτωση με σένα!
    Εδώ και 3 χρόνια συναντώ το πρωί που πάω για δουλειά μια κοπέλα.
    Στον ίδιο δρόμο, την ίδια ώρα, άντε 10-20 μέτρα μπρος πίσω.
    Θέλω να κατέβω να της πιάσω κουβέντα αλλά δεν έχω πιεί ακόμη καφέ…!
    (τώρα πες ότι μαλώνεις…)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Φτιάξτε του έναν καφέ
      σκέτο δηλητήριο..."

      Μαλώνω ρε! Μαλώνω!
      Μέχρι και μουστάκι θα σε έβαζα να ξυρίσεις, αλλά έχε χάρη που πίνω καφέ ακόμη..
      (τον απογευματινό μωρέ!)

      Διαγραφή
  10. Δεν λύνει το πρόβλημα, αλλά βοηθάει να το κατανοήσουμε και να νιώσουμε το μεγαλείο της αλληλεγγύης. Ας κάνουμε μια βόλτα στο κέντρο σ' έναν απ' τους πολλούς ξενώνες αστέγων. Λίγα τρόφιμα, ένα πακέτο τσιγάρα, δυο κουβέντες, ένα χτύπημα στην πλάτη κι όλα αποκτούν ένα νόημα. Για τον ωφελούμενο, αλλά κυρίως για μας.
    Λοιπόν ο καιρός άνοιξε, ας πάρουμε το τρένο κι ας πάμε ως τον Κεραμεικό ένα Κυριακάτικο πρωινό. Έχουν φτιάξει μια καταπληκτική αυλή με χρώματα και φαντασία. Έχουν διάφορες δραστηριότητες και πάνω απ' όλα έχουν ανάγκη να είμαστε πλάϊ τους. Και είναι όλοι τους οι χτεσινοί μας γείτονες.
    http://astegoi-klimaka.blogspot.gr/

    Πέτρα μου αρνούμαι να συμμετέχω στην ομάδα καταγραφής των θυμάτων. Αλλάζω πόστο και περνάω στη δράση. Εδώ και καιρό. Οι θεωρίες τύπου "Δεν αλλάζει ο κόσμος" με αφήνουν παγερά αδιάφορη. Εγώ δουλεύω τον προσωπικό μου κόσμο και μέσα απ' αυτή την εμπειρία, έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος. Όταν είσαι έτοιμη, το κανονίζουμε να πάμε παρέα. Δεν είναι εύκολο, αλλά αξίζει όλο το χρυσάφι της γης.
    Όσο για τους δολοφόνους, ας τους "εκτελέσουμε" απλά με την ψήφο μας.
    Για τα υπόλοιπα, θα φροντίσει ο Πανάγαθος.
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα καλά "Κανελλάκη" μου, αυτό το "όταν είσαι έτοιμη" με μπέρδεψε λίγο..

      Ο Πανάγαθος για ποια φροντίζει αναρωτιέμαι καιρό τώρα...
      Φιλιά!

      Διαγραφή
    2. Όταν το θελήσεις εννοώ. Ετοίμασε τα δέοντα, ειδοποία και φύγαμε...
      Ο Πανάγαθος φροντίζει για τα πάντα. Περίμενε!
      Μπα, βιασύνες...

      Διαγραφή
    3. Τα "δέοντα" τα έχω ετοιμάσει από καιρό.
      Ως άτομο.
      Θα επιθυμούσα βέβαια να τα ετοίμαζε κι ο Πανάγαθος.
      Γιατί, αλλού θα όφειλε να τα στέλνει τα "δέοντα" κι αλλού τα ταχυδρομεί τελικά..
      Εδώ καταστρέφονται καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι.
      Με ταχύτητα..Τρόικας.
      "Δίκαιη μοιρασιά" αυτό δεν το λες..
      Εκτός κι αν πιστεύουμε στο Κάρμα.
      Οπότε τότε αλλάζει ολόκληρο το πλάνο....

      Διαγραφή
  11. Joan μου γλυκειά.
    Αφού η οργή σου αντιστοιχεί σε πλάκες χρυσού,
    πρέπει να είσαι πολύ πλούσια...
    Έχεις βγάλει πολλή οργή γι αυτά τα θέματα και με το δίκιο σου...
    Και ξεσηκώνεις κι εμένα μαζί να νιώθω τόσο οργισμένη,
    επομένως είμαι κι εγώ μαζί σου πλούσια...
    Μόνο που αυτός ο πλούτος δεν βοηθάει τους ανήμπορους, τους ξεχασμένους, τους πονεμένους...
    Βοηθάει εμάς μόνο να προβάλουμε αντίσταση για να μην γίνουμε κι εμείς σαν εκείνους...
    Φιλιά κορίτσι μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η οργή μου μετριέται με τη μονάδα βάρους,
      που κάποιοι άλλοι προμηθεύονται ολόκληρες πλάκες χρυσού
      και (ως φυσική εξέλιξη!) τις φυγαδεύουν κιόλας για να έχουν το κεφαλάκι τους ήσυχο.
      Και υπάρχει κάποιος τάχα,
      που να πιστεύει πως οι πλάκες χρυσού αποκτώνται με τον ιδρώτα του μεροκαματιάρη;;;
      Την ίδια ώρα, άνθρωποι τρελαμένοι κυκλοφορούν στους δρόμους ξυπόλητοι.
      Η δύναμη που ΝΟΜΙΖΩ πως διαθέτω, είναι η αγανάκτηση μου,
      μα και το γεγονός πως εμμένω να παρακολουθώ αυτές τις ακρότητες.
      Τίποτα άλλο δεν ΝΟΜΙΖΩ ότι κάνω ή ότι είμαι.
      Ο καθένας συμβάλει με αυτό που μπορεί.
      Για να μην παρεξηγηθώ (γιατί έχω έναν..μαγνήτη),
      δεν απαρνήθηκα ποτέ τον εθελοντισμό και την αλληλεγγύη.
      Αρνούμαι όμως να δεχτώ πως ο λαός είναι έρμαιο στη μοίρα του
      και το μόνο που ΟΦΕΙΛΕΙ να κάνει, είναι να ανταλλάσσει τα ιμάτια του.
      Και δεν έχει να περιμένει τίποτα από τους κυβερνώντες.
      Παρά μόνο τους προσκυνά.
      Στην ουσία αυτό είναι δουλοπρέπεια (κατ εμέ πάντα).
      Τότε, για ποιο λόγο λεγόμαστε ΚΡΑΤΟΣ και δεν μας αφήνουν στα λιβάδια ελεύθερους..;

      Διαγραφή
  12. Εξαιρετικό συγκλονιστικό κείμενο! Απο τα πιο καλά σου!
    Πάντως σου συνιστώ να έχεις και εσύ κα όλοι μας, δύναμη και αντοχή γιατί αυτά που θα δούμε θα είναι χειρότερα και εφιαλτικά.
    Χρειάζεται δύναμη για να αντέξουμε, να επιβιώσουμε έστω με ψυχική ισορροπία ώστε να προσφέρουμε βοήθεια στους άλλους (στους γύρω μας κυρίως)
    Θα έρθουνε μέρες σκοτεινές, οι εικόνες που σε συγκλόνισαν θα πληθύνουν, δε γίνεται αλλιώς αφού δεν φαίνεται πουθενά η προοπτική αλλαγής- ανατροπής.
    Η λύτρωση θα αργήσει να έρθει. Ο κόσμος δεν είναι ώριμος ακόμα, άσε που τρέφει φρούδες ελπίδες ότι ο καθένας μόνος του μπορεί να τη βολέψει.
    Να είσαι καλά και αν είναι δυνατόν (δεν ξέρω αν ο δρόμος το επιτρέπει), την επόμενη φορά σταμάτα στην άκρη και δώστου του ανθρώπου ένα σάντουιτς ή ένα φρούτο.
    Δεν έχει νόημα να ζεις με τύψεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όμορφη μου Ανατολή, χαίρομαι πάντα όταν μιλάμε, γιατί "γνωριζόμαστε" τόσο καιρό.
      Για να μην σε κουράσω, αν θες διάβασε το σχόλιο μου στη Φλώρα, που θέλησα να εξηγήσω λίγο περισσότερο τι εννοώ. Οι Ερινύες κι αν δεν υπάρχουν, θα πρέπει να ενεργοποιηθούν.
      Αν η Δικαιοσύνη υπνωτίστηκε νωρίς, κάποιος πρέπει να αφυπνιστεί για κάποιους που διαπράττουν ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ και είναι ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ και ή φυλακίζουν καθημερινά τα θύματα τους ή τα ωθούν προς την αυτοκτονία. Επειδή τρέμω όπως κι εσύ για τα χειρότερα, γι' αυτό αντιδρώ (με τον τρόπο μου έστω). Πόσο δίκιο έχεις, ότι πολλοί εθελοτυφλούν και περιμένουν τον Μεσσία! Ε, τότε κι εγώ γιατί να μην περιμένω τις Ερινύες της Μυθολογίας;; Αφού αυτό που ΕΠΕΙΤΡΕΠΟΥΜΕ να ζούμε είναι Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ...

      Διαγραφή
  13. Καταλαβαίνω την οργή σου..κι εγώ οργίζομαι...και φοβάμαι...και απ'όλα...
    Δεν είμαι καλός άνθρωπος..κάποτε ήμουν αγαθός άνθρωπος (το καλύτερο θύμα για πάσης φύσεως κοράκια)...επιζητώ λοιπόν την τιμωρία των ενόχων για να αποκατασταθεί η ισορροπία...όπου υπάρχει έγκλημα υπάρχει και τιμωρία...ας μην το ξεχνάμε...όσοι δολοφόνησαν τις ζωές μας και τα όνειρά μας αξίζουν την εσχάτη των ποινών...όλοι τους!! ...εμείς αξίζαμε την εσχάτη των πεινών?..
    Το χρήμα στο λαιμό τους..να γίνει θηλιά να τους πνίξει μια μέρα!!!!
    Φιλιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ότι συνυπογράφω δεν χρειάζεται να το πω. Το έχω κάνει ήδη...
      Σε φιλώ γλυκά και σ' ευχαριστώ φιλάρα μου!
      Τα κοινά όνειρα σε αρκετές περιπτώσεις, έδωσαν ελπίδα για το παραπέρα.
      Για το..παρακάτω φοβάμαι μόνο συνεργατάρα μου...

      "Η ΕΣΧΑΤΗ ΤΩΝ...ΠΕΙΝΩΝ".! ΕΓΡΑΨΕΣ! (Γράφε βιβλία να' χουμε να πουλάμε!! :)))

      Διαγραφή
  14. Ας κάνουμε ο καθένας ό,τι μπορεί για να ανακουφιστούν αυτοί οι άνθρωποι και για να μην προστεθούν καινούριοι. Ας στηρίξουμε πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, πολιτισμού, αυτοδιαχείρισης. Κάθε μας ευρώ να πιάνει τόπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε Λωτοφάγε έχεις δίκιο.
      Καθημερινά όμως -στη δουλειά μου- κάνουμε ψυχολογική υποστήριξη σε πολίτες/συνανθρώπους μας, που έρχονται να εξυπηρετηθούν και φεύγουν άπραγοι και με την απόγνωση στο βλέμμα και στην τσέπη, επειδή το κράτος τους πέταξε στα κάγκελα και εμείς νιώθουμε αδυναμία, ντροπή και οργή, που δεν είμαστε συνεπείς (μέσω του κράτους) απέναντι τους.
      ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΛΑΙΕΙ ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΜΑΣ.
      Γι' αυτά που ΔΕΝ τους παρέχει το κράτος.
      ΑΥΤΑ δεν μπορούμε να τους τα εξασφαλίσουμε εμείς (οι συμπολίτες εννοώ).
      ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΕΧΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ!
      ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ.
      ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΟΡΓΗ........

      Διαγραφή
  15. Τον ειδες...διαισθανθηκες την αγωνια του...του μιλησες;..ή απλα,ακουσες τη σιωπη του;;
    Ξερεις ,κιεγω καθημερινα ακουω τετοιες σιωπες..και δε κανω τιποτε γι αυτες..απλα μιλαω για τη καταντια της χωρας ..δεν αισθανομαι ομως καλος ανθρωπος!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μήπως αισθάνομαι εγώ;;;...
      Κυρίως αισθάνομαι αδύναμος άνθρωπος κι αυτό είναι άλλος ένας λόγος που νιώθω οργή!

      Η σιωπή του είναι ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ σ' έναν δρόμο ταχείας κυκλοφορίας...
      Α! Και περπατάει πάντα κόντρα στο ρεύμα... Ανατριχιαστικό..
      ΓΑΜΩΤΟ!

      Διαγραφή
  16. Λυπούμαι που κατάντησαν έτσι οι χώρες μας και οι καταστάσεις..που μας τις κατάντησαν μάλλον..και ποιοι τα πληρώνουν πάντα; αυτοί που δεν ευθύνονται.. Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βάλαμε το χεράκι μας κι εμείς δυστυχώς γλυκό μου ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ...
      ΦΙΛΟΥΘΚΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΑΣ ΜΑΝΑ ΜΟΥ! :)))
      ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΒΡΑΔΑΚΙ!

      Διαγραφή
  17. Ρούφηξα κάθε λέξη... Βρήκα ένα κομμάτι του εαυτού μου και της ζωής μου λίγο από την μεριά σου λίγο από την μεριά του... Ξέρεις έχω γράψει κάποια ποιήματα με σκοπό να πάρω μέρος σε ένα διαγωνισμό γι' αυτό αδημοσίευτα ακόμα και δεν συμπλήρωσα και τα δέκα απαιτούμενα ώστε να τα στείλω... Πολύ φοβάμαι θα εκπνεύσει η προθεσμία... Ε λοιπόν σε κάποια σημεία ακουμπάμε... Αν τελικά ΔΕΝ τα καταφέρω θα τα δεις δημοσιευμένα και θα καταλάβεις... Άνεργος, φοβάμαι το αύριο, περπατάω πολύ και βλέπω γύρω μου, συγκρίνομαι με το καλύτερο και το χειρότερο, παραμιλάω πια (όπως και πολλοί άλλοι γύρω μου), δεν με χωρίζουν πολλά ούτε από εσένα, ως θεατής, ούτε από τον άγνωστο ως θέαμα... Συμμερίστηκα την οργή σου σε κάποια άλλα. Με τάραξε η απάντησή σου η τελευταία...

    Μήπως αισθάνομαι εγώ;;;...
    Κυρίως αισθάνομαι αδύναμος άνθρωπος κι αυτό είναι άλλος ένας λόγος που νιώθω οργή!

    Η σιωπή του είναι ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ σ' έναν δρόμο ταχείας κυκλοφορίας...
    Α! Και περπατάει πάντα κόντρα στο ρεύμα... Ανατριχιαστικό..
    ΓΑΜΩΤΟ!

    Ε λοιπόν ΕΙΣΑΙ και Άνθρωπος και ΚΑΛΌΣ Άνθρωπος... Στο λέει ένας που απέχει το ίδιο ανάμεσά σε σένα και στους δυο άγνωστους ήρωες... Από σένα με χωρίζει η μόνιμη εργασία, από εκείνους κάποιοι άνθρωποι που με νοιάζονται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σπύρο, θυμάσαι κάτι γέλια που ρίξαμε ένα βράδυ;
      Μου τα έβγαλες ξινά...
      Τι ακούω βρε φίλε μου;
      Έχει παγώσει το αίμα μου.
      Αλήθεια στο λέω, σου βγάζω το καπέλο και πάλι νιώθω ένα αχάριστο πλάσμα...

      Μα πόσο θέλω να (ΜΗΝ) δω τα ποιήματα...
      Τρέχα να προλάβεις τον διαγωνισμό. Μόνο αυτό σου λέω...
      Και σε παρακαλώ μην μου λες ότι είμαι καλός άνθρωπος, γιατί εγώ νιώθω πολλές φορές πολύ σκ@τ@ς τύπος...
      Καλό σου βράδυ φίλε μου.
      (Όσο περνάει ο καιρός κι εγώ παραμιλάω και όλο και πιο πολύ ανησυχώ...)

      Διαγραφή
    2. Ξέρω ΑΚΌΜΑ να χαμογελώ με τα χαριτωμένα και να γελώ με τα αστεία, να κάνω και να λέω αστεία... ΔΕΝ ΜΟΥ ΤΟ ΈΚΛΕΨΑΝ ΑΚΌΜΑ ΑΥΤΌ..... Όσο κι αν πάσχισαν και πασχίζουν... Κι εσύ με κέρασες γέλιο με μια πραγματικά αστεία (καλώς εννοούμενα) ανάρτηση! Καθόλου ξινά δεν βγήκαν! Απλά κάναμε διάλειμμα στην μιζέρια γύρω και μέσα μας... Και καλά κάναμε... Και σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ που μου έδωσες αφορμή να μην ξεχάσω το γέλιο!
      Με την ευκαιρία, άφησα και σχόλιο παραπομπή στην εκατοστή μου ανάρτηση στην ανάρτησή σου Γράμμα στο παιδί μου...

      Διαγραφή
    3. Μπλέξαν οι παραπομπές απόψε! Της παραπομπής το κάγκελο!
      Χαχαχα!

      Διαγραφή

ΦΙΛΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ TOY BLOG ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ GDPR~ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ!

ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ: ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΝΟΜΟΣ 2121/1993 Copyright © Mia Petra

Απαγορεύεται από το δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας η καθ' οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση και ιδιοποίηση τών κειμένων μου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑΣ -Mia Petra-
***IMPORTANT NOTE***:The reproduction, publication, modification, transmission or exploitation of any work contained herein for any use, personal or commercial, without my prior written permission is strictly prohibited.