ΕΙΣΑΙ ΑΓΑΠΗ ΑΛΚΟΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙΣ...

"o pio pistos filos tou skylou"

Αναζητείται επειγόντως ο τρόπος που θα αποτρέψει το κακό. Όπου "κακό" βλέπε την έλλειψη ίντερνετ. Ομολογώ ότι κάποιος δοκιμάζει τις αντοχές μου (και σ' αυτόν τον τομέα πια; έλεος!) 

Στο μεταξύ, εγώ δεν είμαι από αυτά τα παιδάκια που μπορεί να με κάνει ο καθένας ότι θέλει κι έτσι αυτές τις μέρες έχω διαψευστεί οικτρά, καθώς ήρθε αυτό το γεγονότο και μου έσπασε τον τσαμπουκά! Πάνω που λες φίλε μου πως δεν καταλαβαίνεις Χριστό, αποφασίζει κάποιος να σου αφαιρέσει το σήμα. Πάρε καλύτερα ρε άνθρωπε το σήμα των τελών κυκλοφορίας! 

Το σήμα του ίντερνετ βρήκες κι εσύ να μου πάρεις;; Διότι, δεν σου κρύβω πως (και) αυτές τις μέρες κατάλαβα πόσο κόλλημα έχω φάει με το μαραφέτι. Κι έτσι κι αρχίσει τα κορδελάκια του, εγώ πάει και τελείωσα... Είναι καθαρά ψυχολογικό το θέμα, με καταλαβαίνεις;

Τις ημέρες που λειτουργεί άψογα το ίντερνετ, είμαι ικανή να κάθομαι και να κοιτάζω την οθόνη σαν το χάνο και να μην κάνω τίποτα! Έτσι και μου την πέσει ανωτέρα βία, ε, τότε με πιάνει η μανία! Το τι ιδέα έχει κατεβάσει το κεφάλι μου αυτές τις "δύσκολες" μέρες, δε λέγεται!

Έχω "γράψει" εγώ κείμενα αυτές τις μέρες;;; Ουουουου! Κάργα. Στο μυαλό μου μέσα εννοώ. Τώρα να δεις που, όταν μου φτιάξουν το ίντερνετ.....ΟΤΑΝ μου φτιάξουν το ίντερνετ με το καλό, θα κολλήσει η βελόνα μου και δεν θα κατεβάζει το μυαλό μου γάλα! 

Θα μου πεις, μα καλά και τώρα πως σου γράφω;; Φωτεινή αναλαμπή! Άντε και του ήρθε του σήματος και μου έκανε το χατήρι, στρώθηκα κι εγώ το χάπατο πάραυτα μπας και χάσω την ευκαιρία! Και τι; Με το ζόρι που λέει ο λόγος έμπνευση (ναι, τραβάτε με κι ας κλαίω!)  

Είναι σαν κάτι παράνομα ζεύγη (τι θα πει τι ζεύγη μάνα μου; παντόφλες μια φορά, δεν εννοώ!) είναι που λες σαν κάτι παράνομα ζευγάρια που σου λέει η άλλη "ξέρεις αγάπη μου, ΤΩΡΑ μπορώ!" κι εσένα πρέπει να σου έρθει η όρεξη για τρελίτσες και κορδελίτσες, ντε και καλά!

Να! Είδες; Τέτοιες κρυάδες γράφω έτσι ξαφνικά κι υποψιάζομαι πως αυτός ο σήμας προσπαθεί να σας προφυλάξει ώρες ώρες από το κρύο χιούμορ μου, αλλά εγώ εκεί, απάνω στο κακό!

Εν συντωνυμία το λοιπόν (αχ, βρε αθάνατε Ζήκο!) και για να το κλείσουμε το -σιγά-το σοβαρό μου θέμα, αυτές τις μέρες απέσπασα (!!) την υπόσχεση πως το αργότερο ως την Πέμπτη θα έχω σήμα!! Κι υπόσχομαι πως θα απαντήσω σε όλα σας τα σχόλια και θα σας έρθω κι επίσκεψη, φίλοι μου αγαπημένοι, γιατί πολύ μου λείπετε τόσες μέρες!

Με μια συγνώμη λοιπόν, σας αφήνω με αυτές τις ωραίες φωτό! Σας ευχαριστώ θερμά για την κατανόηση σας και σας φιλώ γλυκά!! Κάντε κι εσείς βρε παιδιά καμιά προσ-ευχή! Χαχα! 

-Τα' μαθες; Η Petra δεν έχει σήμα! -Γι' αυτό έχει ησυχάσει το κεφάλι μας τόσες μέρες;;;
- Ναι. Και μας απειλεί ότι σε κανά δυο μέρες θα έχει. -Φτου! Γαμώ την ατυχία μου!!

"o pio pistos filos tou skylou" Foto: Googe + perierga.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΟΤΑΝ ΕΣΥ....ΚΟΙΜΟΣΟΥΝ!...

                               "o pio pistos filos tou skylou"

Η Adele και η Mila -μάνα και κόρη- έγιναν διάσημες στο Διαδίκτυο εξαιτίας μιας ασυνήθιστης ιδέας που είχε η πρώτη: Κάθε φορά που η κόρη της κοιμόταν του καλού καιρού εκείνη ξεκινούσε τη δουλειά! Δημιουργώντας απίθανα σκηνικά με ο,τι είχε στο σπίτι, συμπεριλαμβανομένου και του μωρού, απαθανάτιζε στο φακό τις εικόνες που έμοιαζαν να είναι βγαλμένες από…παραμύθι. Σκηνές με «πρωταγωνίστρια» την κόρη σε διάφορες στάσεις και θέσεις ύπνου έγιναν αμέσως hit εξαιτίας της εφευρετικότητας της μάνας αλλά και της γλυκύτητας της κόρης. Από ροκ σταρ και κολυμβήτρια σε δεινή «βιβλιοφάγο» και «ανατολίτισσα», η μικρή δίνει σάρκα και οστά στα όνειρά της, χωρίς, βέβαια, να το γνωρίζει. Γιατί η μητέρα της φρόντισε γι’ αυτό και με το παραπάνω! Απολαύστε την… http://perierga.gr/

"o pio pistos filos tou skylou" 
 Εύχομαι σε όλους μας μια καλή κι ανέμελη Κυριακή! Σας φιλώ γλυκά! 

_______________________________

ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ: ΑΠΟ ΘΗΛΥΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑΜΠΕΡΑΜΕΝΤΟ...

Χαρακτηριστικό της εμμονής μου με το πρόσωπο της Τζένης Καρέζη ήταν μια ασπρόμαυρη φωτογραφία της, με αυτά τα δυο υπέροχα μάτια στο κομοδίνο του νυφικού μου δωματίου.

Η Τζένη Καρέζη είχε "φύγει" στις 27 Ιουλίου 1992. Αρκετούς μήνες μετά, η φωτογραφία της εξακολουθούσε να με συντροφεύει ακόμα και σε μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου. Το συναίσθημα μου με είχε ολοκληρωτικά κατακλύσει κι ο πόνος ήταν ανείπωτος.

   

Δεν την είχα γνωρίσει ποτέ προσωπικά. Αναρωτιέμαι όμως, κάποιους ανθρώπους που γέμισαν τις ατελείωτες ώρες της μοναξιάς μας ή της ξενοιασιάς μας και μας έσωσαν τόσες φορές που ποτέ δεν το έμαθαν οι ίδιοι (κι ίσως και να μην το υποψιάζονταν καν), αναρωτιέμαι αλήθεια, έχει σημασία που δεν τους είχαμε γνωρίσει προσωπικά; Αφού είχαν λειτουργήσει οι ίδιοι τόσο λυτρωτικά από οποιονδήποτε άλλον κάποιες φορές κι αφού τους ήμαστε αιώνια ευγνώμονες!

Η Τζένη είχε θηλυκότητα, πάθος, ταλέντο, νάζι, ταμπεραμέντο, φλόγα, αγωνιστικότητα, βλέμμα!
Τα είχε όλα! Κι όλες τις στιγμές κρεμόσουν απ' τα χείλη της για να ακούσεις την επόμενη ατάκα της....απόψε λέω απόψε, τι θα κάνετε απόψε.. έως....αγάπη μου, άντρα μου μοναδικέ!

Δεν ήξερες αν την προτιμούσες γατούλα ή ερωτευμένη τόσο, που δεν έβλεπε μπροστά της, γιατί την μεθούσε το αντικείμενο του πόθου της, αν την ήθελες να είναι τόσο γουστόζικα αμήχανη και να αντηχεί ως τα τώρα στα αυτιά σου αυτό το αιώνιο "Αθηνάααααααα" της!

Κι ύστερα έπαιρνε το κατόπι για τους αγώνες της Ελευθερίας κι ανέβαζε πάντα στο σανίδι μόνο ο,τι μιλούσε στην ψυχή και ξυπνούσε αγωνιστικά ένστικτα. "Το Μεγάλο Μας Τσίρκο" με τον μεγάλο μας επίσης Νίκο Ξυλούρη κι αμέσως ξεχνούσες την "γατούλα" στο "Μια τρελή τρελή οικογένεια" κι ήθελες να βγεις μαζί της στους δρόμους και να φέρεις τα πάνω κάτω...

Με τον κίνδυνο να φανώ γραφική, είμαι στο όριο ανάμεσα στο κλασσικό πια κλισέ "Η Τζένη ποτέ δεν πέθανε" κι από την άλλη, τέτοιες γυναίκες δεν γεννιούνται συχνά στους αιώνες των αιώνων. Υπερβολή; Μονάχα για όσους δεν έχουν δει τη Τζένη να χορεύει χασάπικο και να γεμίζει με τη χάρη της μια ολόκληρη πίστα. Αρκεί που σήκωνε τη ματιά της και σκορπούσε γαλαζοπράσινες μαχαιριές. Τόσο στο "Τζένη Τζένη" όσο και στο '"Ένας μεγάλος έρωτας".

Είχε μαγνητίσει την καρδιά σου τόσο, που είχες μετατραπεί μαγικά σε Νίκο Κούρκουλο ή Ανδρέα Μπάρκουλη κι ένιωθες αιώνια ευγνωμοσύνη επειδή σε είχε χαϊδέψει το βλέμμα της!

Μια Εικόνα Ίσον Με Χίλιες Λέξεις 

ΟΙ ΜΙΚΡΕΣ ΜΑΣ ΧΑΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ...

"o pio pistos filos tou skylou"

Σήμερα το δίδυμο Αννούλα-Πέτρα ξαναχτυπά με νέες περιπέτειες! Όχι με Παραμύθια!

Με Αλήθειες! Με μικρές και μεγάλες αλήθειες! Με Χαρές που ξεκίνησαν για....μικρές

αλλά είναι οι μεγαλύτερες Χαρές μας! Και προσδοκούμε σε πολλές ακόμα! Αδημονούμε!

Τα χρώματα γνωστά! Ροδομπορδοκόκκινο για την Αννούλα! Μπλε Ρουά για την Πέτρα!

Οι μικρές μας Χαρές είναι τελικά οι μεγαλύτερες! Συμφωνείς Αννούλα μου;

- Το πρωινό φιλί της κορούλας μου και οι αγκαλίτσες της για καληνύχτα!

- Η εφηβική φωνή του αγοριού μου που μετατράπηκε αίφνης σε αντρική!

- Το κρυφό σφιχταγκάλιασμα του εφηβούλη μου, που λέει 

"σ' αγαπώ πολύ, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα"!

- Τα επιχειρήματα του αγοριού μου, που κρύβουν επιμελώς την έλλειψη μου 

"ναι, ρε μάνα! μου λείπεις! επειδή δε σου τηλεφωνώ;"

- Το ζεστό χέρι του άντρα μου, σε δύσκολες και όμορφες στιγμές, 

να σφίγγει το δικό μου!

- Βρε Αννούλα! Μην με ξυπνάς από τον λήθαργο ρε μάνα μου!

- Το ξέφρενο καλωσόρισμα που μου κάνει το σκυλάκι μου σαν επιστρέφω!

- Το ξέφρενο καλωσόρισμα που μου κάνει το σκυλάκι μου σαν επιστρέφω!

- Να ξανανταμώνω με παλιούς αγαπημένους φίλους!

- Αυτή η αίσθηση της σιγουριάς κάθε φορά που ανταμώνω αληθινούς φίλους!

- Τα Ηλιοβασιλέματα! (αυτό το' χω κοινό με τον Μικρό Πρίγκηπα!)

- Η Ανατολή του Ήλιου από το παράθυρο του πατρικού μου σπιτιού!

- Η μυρωδιά του Μαϊστρου πάνω από τα κύματα!

- Τα ροδάκια της βαλίτσας μου στους διαδρόμους των αεροδρομίων!

- Η αγαπημένη μου μουσική στο αυτοκίνητο!

- Η μουσική παντού! 

- Η γεύση από δροσερό κρασί, αφού τσουγκρίσω με φίλους το ποτήρι!

- Η στιγμή της απογείωσης του αεροπλάνου, για άλλες πολιτείες!

- Το ότι βλέπω, ακούω, μυρίζω, αισθάνομαι, αγαπώ, κάθε στιγμή!

- Ο,τι αγαπώ και γεμίζει τα μύχια της ψυχής, της καρδιάς, της μνήμης, κάθε στιγμή!

- Περιμένουμε από όλους εσάς τους φίλους μας να μας μιλήσετε για τις δικές σας χαρές!

Ζητώ συγνώμη απ' τους φίλους που δεν επισκέπτομαι. Έχω πρόβλημα με το ίντερνετ! 

"o pio pistos filos tou skylou" Foto by Sascalia
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΣΚΕΨΗ ΜΕ ΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ...

                   

Είναι ένα βιβλίο μακρόστενο. Και το επισημαίνω το μακρόστενο, γιατί μου θυμίζει κάτι 
ψηλοτάβανα σπίτια που είναι οι τοίχοι τους γεμάτοι ως απάνω με πίνακες. Έτσι κι αυτό το βιβλίο. Είναι ολόκληρες οι σελίδες του με γράμματα. Κενό δεν υπάρχει πουθενά. 

Καμιά σελίδα δεν έχει "λουφάρει"! Όλες τους έχουν συμβάλλει τα μέγιστα κι έχουν δουλέψει 
εντατικά μέχρι τελευταίας γραμματοσειράς! Τερτίπια άλλα δεν έχει ως ντιζάιν. Φρου-φρου κι αρώματα! 382 σελίδες έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους κι έχουν ίσα δικαιώματα στο τελικό αποτέλεσμα. Να δούμε λιγάκι και την τιμή; 4 ευρώ μοναχά δοσμένα σε ένα παζάρι βιβλίων.

Πάμε να το ανοίξουμε λοιπόν; Μμμ! Γράμματα μικρά. Ok! Θα το αντέξω. Ποτέ δεν χώνεψα τα μικρά γράμματα στα βιβλία. Αλλά και ποτέ δεν άνοιξα ένα βιβλίο με προκατάληψη. Μέχρι την πέμπτη του σειρά γνωρίζω ήδη το συναίσθημα. Με έχει τυλίξει η μαγεία του. Αυτό το βιβλίο θα με ξενυχτήσει! Κι ελπίζω να μην διαψευστώ...

Το αγοράζω κι όταν γυρίζω σπίτι το ενώνω ατάκτως με άλλα 17 αγορασμένα ήδη. Κι ύστερα έρχεται η ώρα. Ποιο βιβλίο πρέπει να ανοίξω πρώτο; Με ποιο κριτήριο; Αποφασίζω να είναι κριτήριο μου το σασπένς. Ε! Λοιπόν, σύμφωνα με αυτό το κριτήριο, αυτό το βιβλίο δικαιούται να ανοιχτεί πρώτο!

Κατηγορία: Μυθιστόρημα Τρόμου! Από τις πολύ αγαπημένες μου κατηγορίες! Αν και προτιμώ κυρίως τα ψυχολογικά θρίλερ. Με ρωτάς τι είναι ψυχολογικό θρίλερ; Σύμφωνα πάντα με τα δικά μου κριτήρια, ένα βιβλίο το βαφτίζω ψυχολογικό θρίλερ όταν με τραβάει από το μανίκι νύχτα μέρα, παίζει μεν με το μυαλό μου, αλλά δεν με πετάει ξαφνικά πάνω σε έναν τοίχο, μόνο και μόνο γιατί θυμάται να μου προκαλέσει τρόμο!

Αλλά εδώ μιλάμε για άλλη κατάσταση! Εδώ σου λέω πως αποφάσισα εντέλει να ανοίξω πρώτο αυτό το βιβλίο κι από τότε -από εκείνη τη στιγμή- ένα πράγμα με ενδιαφέρει μόνο: Που είναι ο ήρωας του, Μάικλ Ρίαρντον, τώρα που μιλάμε; Τον......εγκατέλειψα πάνω που μόλις είχε ξυπνήσει από την ύπνωση. Τώρα; 

Τώρα να ξέρεις πως, όποτε θα χάνομαι αυτόν τον καιρό, θα έχω μπλεχτεί στα γρανάζια ενός ψηλοτάβανου (!) βιβλίου! Κι αυτός ο τίτλος ο σημερινός -σκέψη με τη φορά του Ανέμου- είναι δανεικός, από τις ιδιαίτερα φιλόδοξες σελίδες του, ομολογώ!

Κλείνοντας, αναρωτιέμαι, γιατί κάποια βιβλία όπως αυτό, που διαθέτει ιδιαίτερη πένα μα και σασπένς, δεν έχουν την τύχη κάποιων άλλων, που οι πνευματικοί τους γονείς το μόνο που διαθέτουν κυρίως είναι οι σωστές (!) δημόσιες σχέσεις; Αν και είναι και τόσο οικονομικά;

"Αυτοί Που Ποτέ Δεν Κοιμούνται" ξενυχτούν και τους fun τους αυτό το διάστημα! Όπως διάβασα όμως στο ίντερνετ, ο συγγραφέας του βιβλίου Masterton Graham έχει γράψει κι άλλα βιβλία παρόμοιου περιεχομένου (yes!) κι είναι διάσημος στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα;

Απόσπασμα: "Ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσεις ένα ψυχικό τραύμα είναι να εντοπίσεις την περιοχή που υπέστη βλάβη και να δεις τι μπορείς να κάνεις για να τη διορθώσεις"  

 Foto: Google

ΕΧΩ ΚΑΙ ΚΟΤΕΡΟ, ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ;...

                                 

Με κάλεσαν τις προάλλες κάποιοι γνωστοί μου για κυριακάτικο μπάνιο, στο εξοχικό τους κοντά στη θάλασσα. Καταμεσίς του καλοκαιριού κι είπα να πάω. Διέσχισα μια διαδρομή που την θυμόμουν πράσινη. Δεν ήταν πια...

Από παντού έλειπαν δέντρα. Όχι με...δική τους πρωτοβουλία βέβαια. Είχε μεσολαβήσει ανθρώπου χέρι. Ανθρώπου; Απανθρώπου καλύτερα ή μάλλον παλιανθρώπου θα έλεγα. Αντίθετα στη θέση τους είχαν φυτρώσει βίλες! 

Κάτι ωραιότατα διώροφα, τριώροφα, μεζονέτες, ξύλινα, με αυλές, περιφράξεις, πέτρινους τοίχους, συντριβάνια, πισίνες. Στην αρχή σκέφτηκα πως είναι ακόμα πολύ πρωί και δεν θα έχω καλοξυπνήσει. 

"Ότι θέλει βλέπει κανείς στον ύπνο του" που έλεγε κι ο αείμνηστος Βέγγος. Εξάλλου, δεν είχα μόνο την...οφθαλμαπάτη να βλέπω κάθε τρεις και λίγο να πετάγεται μπροστά μου και μια βίλα! Έβλεπα κι αυτοκίνητα. Κυρίως μερσεντικά και σόρρυ για την διαφήμιση παιδιά, μου ξέφυγε! Αφού σιγουρεύτηκα ότι έχω ξυπνήσει πια, μετά άρχισε να μου μπαίνει άλλη ιδέα στο κεφάλι: Που είμαι ρε συ; Πόσα χιλιόμετρα οδήγησα πια και γιατί δεν θυμάμαι να μου ζήτησαν πουθενά διαβατήριο;

Εγώ ήξερα από παλιά πως άμα φτάνεις στα σύνορα έρχονται κάτι τύποι και σου ζητάνε τα χαρτιά σου, λέμε τώρα! Άρα δύο πιθανότητες υπήρχαν: ή πέρασα απαρατήρητη από παντού -σιγά το δύσκολο!- ή είμαι ακόμα στη χώρα μου.

Μα καλά. Η χώρα μου δεν είναι εκεί που ξαφνικά δηλώνουν ΟΛΟΙ πεινασμένοι κι όταν λέμε όλοι εννοούμε όλοι;;; Ευτυχώς όμως Παναγία μου και την τελευταία στιγμή, είδα την διασταύρωση που έπρεπε να στρίψω, άρα όλα καλά λοιπόν, δεν είχα βγει εκτός συνόρων!

Και φτάνω στο σπίτι που λέγαμε! "Σπίτι" δεν θα το έλεγα ακριβώς, όχι τουλάχιστον έτσι όπως το θυμόμουν κι αυτό από παλιά. Μια αλλαγή την είχε υποστεί. Όχι προς το καλύτερο. Προς το καλυτερότερο ! 

Με την αξιοπρεπή του την πέργκολα, ανοιχτό και κλειστό γκαράζ και μια...δόλια πισινούλα κείτονταν δειλά-δειλά, εκεί στην άκρη του κτήματος... Τι να λέμε όμως, με υποδέχτηκαν πολύ θερμά οι άνθρωποι κι ο ιδιοκτήτης με ξενάγησε στον χώρο με πολύ καμάρι. Ψυχούλα ο Θανασάκης!

Εξάλλου, μόλις είχε αποκτήσει κι ένα καινούργιο αυτοκίνητο. Μπίνγκο! Το 12ο...μερσεντικό που είχα μετρήσει από το πρωί που ξεκίνησα ως τώρα! Κι έπειτα άρχισαν τα τυπικά. Fredoccino στη βεράντα και κουβέντα για τα οικονομικά του τόπου, που πάνε από το κακό στο χειρότερο... Είπα κι εγώ να τολμήσω να πω τον πόνο μου, αλλά ο Θανασάκης με πήρε μονότερμα!

Από στέλεχος κομματικό είχε μετατραπεί σε...στελεχάρα. Κι επειδή δεν εμπιστευόταν κανέναν  σ' αυτόν τον τόπο -ποιους εννοούσε άραγε;...- είχε βουτήξει εκεί άρον-άρον κάτι...ψωροχιλιάδες ευρώ και τις είχε...ταξιδέψει στα εξωτερικά, για να' χει το κεφάλι του ήσυχο...

Κι ύστερα θυμήθηκε την δήλωση της Εφορίας και του ανέβηκε η πίεση εκατό! Κι άρχισε να βρίζει πατόκορφα το κράτος, το δημόσιο, τη Μέρκελ, τον Σόϊμπλε, την αντιπολίτευση, τους δημόσιους υπαλλήλους, τον Σάκη τον υδραυλικό, τον καιρό, τον ήλιο, το φεγγάρι... 

Όλοι ευθύνονταν! Όλοι, εκτός από εκείνον, τις επιλογές του, το κόμμα του, τη νοοτροπία του, το περίσσιο θ(ρ)άσος του, την ''σοφότατη'' απόφαση του να φυγαδεύσει τις ''οικονομίες'' του στο εξωτερικό και τη σύζυγο του, που ανακάτευε με...μαεστρία τις πιστωτικές τους κάρτες, σαν να ήταν τραπουλόχαρτα!

Αναγκάστηκα κι εγώ να συγκατανεύσω ευγενικά -όντας φιλοξενούμενη- έριξα και μια ωραιότατη βουτιά στην πισίνα/δεξαμενή νερού  -εξάλλου που θα ξανάβρισκα μια τέτοια ευκαιρία!!- κι αποχώρησα αξιοπρεπώς... 

Με τον Θανασάκη -και με κάθε Θανασάκη- παραμένει ακατόρθωτο να κάνει κάποιος μια...επαναστατική προσέγγιση. Κι όχι γιατί δροσίστηκα στην πισίνα του κι ούτε απλά και μόνο για την φιλοξενία. 

Έτσι κι αλλιώς, η φιλοξενία σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις, έχει περισσότερο τον χαρακτήρα της επίδειξης πλούτου και λιγότερο την συμπόνοια και συμπαράσταση για κάποιον που έχει ψηθεί από το τσιμέντο της πόλης, την ζέστη και το...35ο Μνημόνιο για το..."σώσιμο" του... 

Αλλά, γιατί υπάρχει μια πραγματικότητα που δεν θα πάψει ποτέ να ισχύει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη αυτής της χώρας: Υπάρχουν πολλές ''Ελλάδες'' τελικά, πολλά κοινωνικά στρώματα, πολίτες πολλών ταχυτήτων, ''στελέχη'' -γενικώς- που εξακολουθούν να έχουν και να τρώνε με χρυσά κουτάλια και Θανασάκηδες που δεν έχουν καταλάβει...Χριστό και κυρίως τους είναι από αδιάφορο έως...μπανάλ, να...ανακαλύψουν και να ασχοληθούν με εκείνες τις άλλες ''Ελλάδες'', που ποτέ δεν είχαν -και δεν γούσταραν- τα "σωστά" κονέ, με αποτέλεσμα να καταντήσουν να αναζητούν το...κοντινότερο συσσίτιο της γειτονιάς τους. Ας πρόσεχαν! 

ΒΟΥΤΣΑΣ: -ΕΧΩ ΚΑΙ ΚΟΤΕΡΟ, ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ;

ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ: -ΝΑΙ, ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΚΟΤΕΡΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ ο Θανασάκης!xetos.gr

__________________________________________________________

ΤΙ ΨΗΦΙΖΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ;...

"o pio pistos filos tou skylou"

Σόρρυ κιόλας! Αλλά έχω αρχίσει κι έχω τις υποψίες μου τις καχυποψίες μου τις υπεροψίες μου! Πόσο έχει ο μήνας μωρέ αδερφάκι μου και προπαντός τι μήνα έχουμε; 

Θα ξεχάσουμε κι αυτά που ξέραμε δηλαδή! Έχει πάει ο Ιούλιος 20φεύγα, εγώ τριγυρνάω ώρες ώρες ακόμα με μια ζακέτα, μη σου το πω πως κάποια βραδάκια κοιμάμαι και με κουβερτίνι, τι τρέχει παίδες; Όχι, άμα είναι να μου το πείτε να το ξέρω!

Με ποιανού το μέρος είναι ο καιρός μάνα μου, γιατί με το δικό μας μια φορά, δεν είναι! Κι εντάξει, πες εγώ δεν κόβω φλέβες για το καλοκαίρι, αλλά οι περισσότεροι ρε αδερφέ, κόβουν!

Ώρες είναι τώρα να μας πει κι ο κακός μας ο καιρός ότι είναι με το μέρος του Αντώνη! Και δεν εννοώ βέβαια τον κυρ-Αντώνη τον βαρκάρη τον σερέτη που είναι και μια χαρά άνθρωπος!

Θα μου πεις, η επιστήμη λέει πως, αν είναι ελαφρύ το καλοκαίρι θα είναι κι ο χειμώνας. Ok.
Αλλά αν δεν σ' έχει τσουρουφλήσει ολίγον τι κι ο ήλιος να 'χεις πάρει ένα χρυσαφί, δε λέει!

Εκείνο που με ανησυχεί είναι μήπως ο καιρός τα έχει κάνει πλακάκια με την κυβέρνηση! Στα πλαίσια του Προγράμματος: "Σου σπάω τον τσαμπουκά με κάθε πιθανή ή απίθανη μέθοδο"!

Αυτή η άποψη μού ενισχύθηκε περαιτέρω, βλέποντας αυτόν τον κυριούλη τον Τάσο Αρνιακό.
Ξέρεις, που βγαίνει και λέει τον καιρό. Και περιπλέκει καλλιτεχνικώς καιρό+μνημόνιο 2 σε 1.

Από τότε ψύλλοι στ' αυτιά μου μπήκανε βρε πω-πω, πως μας έχουν κυκλώσει ακόμα και τα φυσικά φαινόμενα. Όχι τίποτα άλλο δηλαδή, αλλά πάνω που μειώθηκε μετά πανηγυρισμών και μπινελικίων εκείνος ο ΦΠΑς και θα μπορούσαμε κι εμείς να πιούμε έναν freddo μόνο με 3,5ευρώ+13%, έρχεται η παγωνιά μες στο κατακαλόκαιρο; Ξένος δάκτυλος, δεν το συζητώ!

Καρατσεκαρισμένο, καθώς τώρα δα θυμήθηκα πως αυτή η Ευρώπη η ξενέρωτη, η παγοκώλα, όλο το χρόνο έχει βαρυχειμωνιά και μόνο φέτος ειδικά θυμήθηκε να κάνει κι αυτή κάτι καύσωνες! Μας δουλεύουνε μέσα στα μούτρα μας παιδάκι μου, φως φανάρι! Μας γλεντάνε! 

Θυμίσου με! Στο τέλος θα μας πετάξουν ένα φθινόπωρο του κερατά, έτσι από το πουθενά κι από κει παν κι οι άλλοι! Έρμαια καταντήσαμε μαντάμ, έρμαια! Ξύπνα! Ξύπνα και διεκδίκησε το καλοκαίρι σου! Ξένος δάκτυλος και στο blog μου, καθώς από χτες δεν είχα σήμα! Τυχαίο;;; 

"o pio pistos filos tou skylou"Foto: Google
_______________________________

ΟΠΟΙΟΣ ΚΟΥΝΗΘΕΙ...ΤΟΥ ΤΗΝ ΑΝΑΨΑ!...

                                                                                              "o pio pistos filos tou skylou"       

     

Όσο βαρύ και να είναι, θεωρώ χρέος προς τον εαυτό μου (μαζοχιστικό μεν!) να παρακολουθώ έναν φασίστα να με αποδομεί ως πολίτη και ως άνθρωπο. Νιώθω ότι οφείλω να ακούω την παράκρουση του κάθε επικίνδυνου φασισταριού που είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία και να μην κλείνω τα αυτιά οικειοθελώς, για να ξέρω τι με περιμένει, πόσο με έχουν ποδοπατήσει κάποιοι διεστραμμένοι και πόσο θύμα τελειωμένο έχω καταντήσει με την ανοχή μου.

Πόσο μάλλον δε, όταν έχει βγει ο φασίστας σε ιδιωτικό κανάλι κυβερνητικών συμφερόντων κι ο μούγγας/στρούγκας παρουσιαστής του δελτίου "ειδήσεων" έχει πιει το αμίλητο νερό και κάθεται σούζα κι ακούει τον φασίστα και δεν κουνάει ούτε βλέφαρο!

Τέτοιοι φασιστότυποι μας κυβερνάνε κι εμείς -ναι, ρε, εμείς, με τα ίδια μας τα χέρια!- πρώτα έχουμε κάνει χαβαλέ περί "μπουμπούκων" και άλλων λοιπών περιττωμάτων και στη συνέχεια έχουμε πάρει το εκλογικό μας βιβλιάριο ωραία ωραία, έχουμε φτάσει μπροστά στην κάλπη κι έχουμε αυτοπυροβοληθεί εξ επαφής! 

Άσε που παίζει κιόλας, να μην το ψάξαμε καν το εκλογικό μας βιβλιάριο και να εξαντλήθηκε η "επανάσταση" μας με μια αποχή, αφού "σιγά! όλοι τους ίδιοι είναι, γιατί να πάω να ψηφίσω;" 

Ψόφα τότε καλύτερα ρε φίλε, αλλά εμένα μη με παίρνεις μαζί. Μπορεί να μην κατέβηκα στην πλατεία (με την τσίκνα, τα πολλά μέτωπα και το κάθε καρυδιάς καρύδι) αλλά στις εκλογές θα πάω και θα παραπάω φίλε μου! Φασιστομπομπούκους που μου κουνάνε το δάχτυλο και με απολύουν μέσα από έναν ΣΚΑΪ, δε γουστάρω ρε να τους επιτρέψω κι άλλο να με μαδήσουνε!

Θα τις "επιτρέψουνε" κάποτε αυτές τις ρημαδοεκλογές, δεν θα τις "επιτρέψουνε"; Του κερατά! Ε, τότε πια θα τα θυμηθείς όλα αυτά φίλε και θα πρέπει να αποφασίσεις με ποιους θα πας. Είναι το προσωπικό χρέος που λέγαμε. Εκτός κι αν το πολύ γ@μήσι προκαλεί επιλεκτική κώφωση!

Πόση ώρα χρειάζονται ρε φίλε τα ΜΑΤ να φτάσουν σ' ένα "επείγον" περιστατικό; Μου το λες;;;
"Θα έχεις δείρει! Θα είσαι κουρασμένος!" Σάσα-Θεά! Φλερτάροντας Ματατζή! (Ντόλτσε Βίτα)

Μάλλον.....χτες! Από την προηγούμενη προφανώς τους είχε απίκο ο φασιστοφασίστας, αλλιώς δεν εξηγείται που ήταν εκεί μέσα -στο νοσοκομείο- και προφύλασσαν τον φασιστοφασίστα, ως όφειλαν! "Επίσκεψη" να σου πετύχει! Πήρε σου λέει ο Υπουργός "Υγείας" τα ΜΑΤ και πήγε "αιφνιδιαστική" "επίσκεψη" σε νοσοκομείο για να "συζητήσει" τα προβλήματα των εργαζομένων και να δει πως θα τους κάνει, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, μη εργαζόμενους! 

Και τα γκλοπς σε παράταξη, για να είναι -κι όχι μόνο να φαίνεται- ποιος κάνει κουμάντο και σ' αυτό το τσιφλίκι! "Κι όποιος κουνηθεί......του την άναψα!" Μένιος Τσαπάρας-Θεός! (Δυο Ξένοι)

Κι απείλησε -μέσω "ειδήσεων"- ο φασίστας, πως σε......επόμενη πρόκληση που θα δεχτεί, θα εφαρμόσει το Νόμο! "Και ποιος είναι ο νόμος;" Αυτό μόνο ΤΟΛΜΗΣΕ να ψελλίσει το ανθρωπάκι/παύλα παρουσιαστής/παύλα δημοσιογράφος! "Θα τους κάνω μήνυση και θα τους απολύσω όλους! Δε θα μου λερώσουν εμένα το ριγέ μου πουκάμισο με τις κωλοδουλειές τους, και καλά πως έχουν δικαιώματα, που τολμούν να θέλουν και να τρώνε, την τύχη μου μέσα!" 

Και για να μην ξεχνιόμαστε, όλη αυτή η επίδειξη δύναμης της φασιστοκυβέρνησης, δια στόματος φασίστα, έγινε για τα νοσοκομεία που ετοιμάζεται να τα κλείσει ο φασιστοφασίστας και να πεθαίνει ο κόσμος κι ο κοσμάκης απέξω. Από τα νοσοκομεία. Στο πεζοδρόμιο. Ε! Από πεζοδρόμιο κάτι παραπάνω θα ξέρουν όλοι αυτοί οι τυχάρπαστοι -πλην ψηφισμένοι από το λαό!- που κρατούν τις τύχες μας στα χέρια τους. Πεζοδρόμια και χαμαιτυπεία, ειδικότης τους!
Αλί σε πολλούς από μας, που είμαστε "επιπέδου" κι όμως κάνουμε τουμπεκί ψιλοκομμένο!!!

"o pio pistos filos tou skylou"   Foto  & Foto

_________________________________

ΩΡΑΙΑ ΠΟΥ 'ΝΑΙ Η ΚΥΡΙΑΚΗ...

                                      "o pio pistos filos tou skylou"

Ωραία που 'ναι η Κυριακή μα να 'ταν πιο μεγάλη πιο αθώα πιο ανέμελη πιο....Κυριακή.

Να μη χρειαζόταν να πείσω τον εαυτό μου πως είναι όλα μια χαρά. Γιατί δηλαδή; Έτσι; Γιατί μετά το Σάββατο πρέπει να έχω μια χαρά αναίτια μόνο και μόνο λόγω ημερολογίου; Ok! Ας το κάνω λοιπόν, αλλά να ξέρεις πως δεν πηγάζει από μέσα μου. Είναι μόνο μια πλάνη. Έψαξα και βρήκα μια φωτογραφία να έχει μια ομορφιά. Να συμπληρώσει όσα δεν προσφέρω. Μα αν την κοιτάξεις κι αυτήν καλά-καλά, είναι κατασκευασμένη ομορφιά κι όχι αληθινή. Οι Κυριακές είχαν αντίκρισμα παλιά, όπως τόσα και τόσα άλλα πράγματα. Σηματοδοτούσαν για πολλούς την ημέρα της ξεκούρασης και της ανάπαυλας, των καλών οικογενειακών στιγμών και των περιπάτων. Περίπατο πήγαν όλα. Το μόνο που απομένει ατόφιο, πραγματικό, ανθεκτικό στο Χρόνο, είναι η Μουσική. Ο,τι με σώζει να ονειρεύομαι.(Είναι κι αυτό το Καλοκαίρι φέτος. Τόσο "ήσυχο" κι όμως, θαρρώ πως ακούω βεγγαλικά!)

      

    "o pio pistos filos tou skylou" Foto: Google
________________________________

ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΑΜΟΓΕΛΑΜΕ ΕΙΝΑΙ ΧΑΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ

Θα ήταν πραγματικά άκομψο να πω -ειδικά σήμερα- πως η Αλίκη Βουγιουκλάκη δεν ήταν η αγαπημένη μου ηθοποιός. Διότι αμέσως μετά θα έπρεπε να δώσω εξηγήσεις για όλα αυτές τις μέρες, τις νύχτες, τις Κυριακές, που έπιανα την θέση -κι εξακολουθώ- και καθόμουν μαγεμένη να παρακολουθήσω κάθε της ταινία. Οξύμωρο, ε; Η απάντηση επ' αυτού βρίσκεται στο τέλος του κειμένου, από έναν Σοφό Δημιουργό. Εννοείται πως δεν έχει μείνει τίποτα που να μην έχει ειπωθεί για την Αλίκη. 2-3 πραγματάκια θα πω μόνο καθώς η Αλίκη ήταν η αιτία για την πρώτη μου φορά σε σινεμά -και μάλιστα θερινό- με 2 ανθρώπους που λατρεύω -τους νονούς μου- και το έχω πει παλιότερα. Εκεί λοιπόν, ένα καλοκαιρινό βραδάκι, ανάμεσα σε αγάπη, γιασεμί, έναστρο ουρανό, είδα την πρώτη μου ταινία, με μιαν Αλίκη να βουίζει ακόμα στ' αυτιά μου από την ανάμνηση και τα αρώματα της στιγμής... Μάτια μου μεγάλα, μέλι με το γάλα, γέμισαν οι δρόμοι ουρανό... Η Αλίκη γεννήθηκε σαν σήμερα αλλά για όλους μας νομίζω, δεν καταγράφηκε ποτέ ημερομηνία θανάτου. Δεν απαρνιέται κανείς εύκολα τα παιδικά του χρόνια. Και για τους περισσότερους από μας, τα παιδικά χρόνια είχαν χαρές, ξενοιασιά, παιχνίδι, θάλασσα, Αλίκη..... Ότι άλλο θα θέλαμε να φρεσκάρουμε σήμερα στη μνήμη μας βρίσκεται εδώ. Σε ασπρόμαυρο φόντο λοιπόν το Σάββατο -αυτό, του λατρεμένου μας ελληνικού σινεμά- θα αφήσω τις αναμνήσεις όλων μας να ξεχυθούν, μέσα από ένα από τα πολλά τραγούδια των χρόνων της παιδικότητας. Άλλωστε, είναι νομίζω μια καλή ευκαιρία να χαμογελάσουμε, έστω και νοσταλγικά. Αποτελεί μια προτροπή της ίδιας, της αιώνιας Αλίκης:
             Οι Μέρες Που Δεν Χαμογελάμε Είναι Οι Χαμένες Μέρες

-Ναυσικάααααα
-Όλο Ναυσικάααααα λες! Ξέρεις παιδί μου μάθημα; 
-Ξέρεις! Ξέρεις! (οι συμμαθήτριες) 
-Ξέρεις; Ξέρεις; Ε, λέγε, λέγε!
-Ε, τριάντα καλεσμένους είχαμε χτες το βράδυ κύριε καθηγητά μου!
Με είχανε βάλει κάτω και μου μαθαίνανε κου-καν!
-Έχω ακούσει κι έχω ακούσει παιδί μου δικαιολογίες! Δικαιολογία με κουμ-καν πρώτη μου φορά ακούω!

-----------------------------------------------------------------------------------------

"Μην πεις ποτέ κακό για την Αλίκη 

γιατί είναι η γυναίκα 
που πάντα θα αντιπροσωπεύει 
τα χρόνια της αθωότητας μας"
Μάνος Χατζιδάκις "o pio pistos filos tou skylou"
_________________________________

Η ΑΝΝΟΥΛΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ...

                                                                                                               "o pio pistos filos tou skylou"

Παραμύθι έχει και η σημερινή μας μέρα, αλλά έχει γραφτεί από δυο μικρούλες! Μη βαράς ντε!

Επειδή το ξέρουμε πως δεν κρατιέστε αρχίζουμε ευθύς αμέσως. Αννούλα και Πέτρα εν δράσει!

Με τα ροδομπορδοκόκκινα αφηγείται η Αννούλα! Με τα μπλε-ρουά αφηγείται η Πέτρα!

-Η είσοδος μου στην θαυμαστή χώρα των Bloggers, μοιάζει πολύ με το ταξίδι της Αλίκης στη Χώρα Των Θαυμάτων. 

-Η είσοδος μου στην θαυμαστή χώρα των Bloggers, μοιάζει πολύ με το ταξίδι ενός σαλεμένου σπερματοζωάριου που, ενώ απολάμβανε την ασφάλεια και τη σιγουριά ενός προφυλακτικού, βρέθηκε αίφνης στη Χώρα Της Μήτρας. Μόλις είχε σπάσει. Το προφυλακτικό.

-Μια φορά κι έναν καιρό, η μικρή (λέμε τώρα) Αννούλα, τριγυρνούσε αμέριμνη στα διαδικτυακά λιβάδια, κυνηγώντας ένα άσπρο λαγουδάκι (λήμμα) που το λέγανε Πληροφορία.

-Μια φορά κι έναν καιρό, η μικρή (λέμε τώρα) Πέτρα, τριγυρνούσε πανάσχετη μέσα στα διαδικτυακά δωμάτια, κυνηγώντας ένα άσπρο (ή μήπως ήταν μαύρο;) ποντικάκι (το..."λήμμα" τι είναι μ-Άννα μου;) που το λέγανε Πιαστ' Αυγό Και Κούρευτο!

-Ξαφνικά, σκόνταψε κι έπεσε σε μια ποντικότρυπα (αυτό το ποντίκι του υπολογιστή πάντα την υπονόμευε) που την προσγείωσε έξω από την πόρτα που έγραφε "τοίχο-τοίχο". Όπως ήταν φυσικό, αφού η πόρτα ανήκε σε Γαλάτη Αρχηγό, απ' έξω κρεμόταν ένα φλασκάκι με μαγικό φίλτρο. Η μικρή (μη βαράτε) Αννούλα το ήπιε και αυτό την πήγε πίσω από την πόρτα. Εκεί ανοιγόταν ένας καινούργιος κόσμος. Γεμάτος ομορφιές, πλήθος καινούργια λαγουδάκια-πληροφορίες, αλλά, το σπουδαιότερο, πλήθος καινούργιες πόρτες για να τις ανοίξεις και να εξερευνήσεις τους κρυμμένους κόσμους τους.

-Ξαφνικά, σκόνταψε και έπεσε σε μια τρύπα του όζοντος να την πω; (άσχετο, ε;) που την προσγείωσε καταμεσίς ενός γαλατικού χωριού ή αλλιώς "τοίχο-τοίχο". Καλά ρε συ Αννούλα, αυτός ο τοίχο-τοίχο, έχει βγάλει κόσμο και κοσμάκη στο κουρμπέτι ή ιδέα μου;;; Εκεί (τοίχο-τοίχο πάντα!) δεν ξέρω τι σκατά (σόρρυ κιόλας) ανοιγόταν, αλλά η μικρή Πέτρα δεν ήξερε που παν τα τέσσερα! Κάτι......τετραγωνάκια εκεί δεξιά ήτανε λέει καινούργιες πόρτες για να τις ανοίξει χωρίς να βρεθεί στο κενό (τώρα είναι σίγουρο αυτό μάνα μου; γιατί δεν έχεις ιδέα για τι ασχετία μιλάμε!) Να τα ανοίξω αυτά τα τετραγωνάκια ή;... Anybody there;;; (Σας έσκισα;)

-Μια από αυτές οδηγούσε σ' έναν κόσμο γεμάτο σοφία. Ανήκε σε μια Σοφή Κάμπια με το όνομα "Μαχαίρης" 

-Μαχαίρη μου, εγώ νίπτω τας χείρας μου! Αυτή σε είπε Κάμπια! Εγώ σε λέω Μεταξοσκώληκα!

-Μια άλλη, στον κόσμο του τετραπέρατου τρελοκαπελά Πέτρου.

-Πλάκα κάνεις τώρα, έτσι;;; Τρελοκαπελάς αυτός ο....παλιοΠέτρος κι εγώ τσάμπα τόσα καπέλα;

-Μια άλλη πάλι, τη διαφέντευε μια ιπτάμενη (μπαίνει και σε αεροπλάνο) γάτα με χίλια πρόσωπα και το μυστηριώδες όνομα Joan Petra.

-Αμ, δεν θες να δεις κακομοίρα μου γάτα σε αεροπλάνο! Θα σου φύγει το ρίμελ απ' το φόβο!

Κι από την άλλη, είναι το Joan Petra μυστηριώδες όνομα;;; Αχαχούχα!!! Ε, τότε αυτός ο έρμος ο John Avlakiotis, τι να πει; Εκεί να δεις μυστήριο! Ακόμα τον ψάχνουνε σου λέει!

-Μέσα στον κόσμο της οποίας, βρήκε την πόρτα-είσοδο για το βασίλειο της Λευκής Πριγκίπισσας Της Καλοσύνης Αριστέας.

-Αμ, δεν στα' πανε καλά κυρά αποτέτοια μου! Δεν θα πληρώνω εγώ με τα ωραία μου ποσοστά τη Λευκή Πριγκίπισσα, για να στα δίνει εσένα για να........την κάνεις Βασίλισσα!!! Για μαζευτείτε εδώ μέσα, γιατί παράγινε! Δε θέλω και πολλά εγώ! Εμένα που με βλέπετε είμαι παλάβρας εγώ! Παίρνω το καπελάκι μου (το ψάθινο) και φεύγω κυρία Αννουλίτσα μου κι Αριστουλίτσα μου!

-Και κάθε πόρτα έκρυβε πίσω της κι άλλες πολλές, που κάθε μια άνοιγε στο δικό της υπέροχο κόσμο. Το ντόμινο από πόρτες είναι τόσο μεγάλο, που το παραμύθι μας βρίσκεται ακόμα στην αρχή, προβλέπεται δε, να ξεπεράσει τις Χίλες Και Μια Νύχτες Της Χαλιμάς. Γιατί η Αννούλα ερωτεύτηκε τα Χίλια Και Ένα Παράλληλα Σύμπαντα Της Μπογκοχώρας και λάτρεψε τη θαυμαστή ευκαιρία να δημιουργήσει Φίλους. Γιατί αυτό είναι η Χώρα Των Θαυμάτων: η Χώρα Των Φίλων.... Πόσο σας ευχαριστώ Φίλοι για τις πόρτες που μου ανοίξατε!......

-Μμμμμ! Κάθε λιμάνι και καημός, κάθε καημός και δάκρυ! Που έπεσες μαντάμ; Στο λάκκο με τα φίδια; Δηλαδή εσύ βάλθηκες να απαξιώσεις κοτζάμ Φώσκολο, που τσάμπα έγραφε μια "Λάμψη" αιώνες τώρα! Ισχύει και τούμπαλιν: Η Χώρα Των Θαυμάτων είναι η Χώρα Των Φίλων! Κι αν σας άρεσε το παραμύθι μας, δεν το' χουμε σε τίποτα να το πάμε αλά Φώσκολο! Εξάλλου, υπάρχουν τόσοι πολλοί ακόμα διαδικτυακοί Φίλοι που τους αγαπάμε! Συνεχίζεται!...

"o pio pistos filos tou skylou" Foto
________________________________

Η ΦΡΙΚΩΔΗΣ ΕΞΑΡΣΗ...

                                                                          "o pio pistos filos tou skylou"

Ο φίλος μου στο τηλέφωνο ήταν βαθιά ταραγμένος από το θάνατο της πριγκίπισσας Νταϊάνας. Όπως έμαθα αργότερα, θα περνούσε την Κυριακή του στημένος μπροστά στην τηλεόραση.

Παρ' όλα αυτά, σε αυτό το αρχικό τηλεφώνημα έπιασα στη φωνή του κάτι που αναπόφευκτα θα ονόμαζα φρικώδη έξαρση, την έξαρση του ανθρώπου που γνωρίζει πως είναι κομιστής, όχι απλώς κακών ειδήσεων, αλλά συνταρακτικά κακών ειδήσεων...

Ήταν εμβρόντητος, αλλά και φανερά συνεπαρμένος. Και μολονότι ο ίδιος θα αρνιόταν μετά βδελυγμίας αυτό τον ισχυρισμό είμαι σίγουρος ότι θα εκνευριζόταν ίσως και να απογοητευόταν ακόμα, αν απαντούσα στην αρχική του παρατήρηση μουρμουρίζοντας: "ναι, είναι τρομερό!"

Όλοι ξέρετε τι εννοώ. Μιλάω για αυτή την ανατριχιαστική έξαψη που αισθανόμαστε όταν επικοινωνούμε με κάποιον ο οποίος δεν έχει μάθει ακόμα συνταρακτικά κακές ειδήσεις που αφορούν κοινούς φίλους, γνωστούς, συναδέλφους, και φυσικά ευρέως γνωστές διασημότητες.

Είναι ένα είδος έξαψης, που καμία σχέση δεν έχει με την χαιρεκακία, αυτή τη διεστραμμένη ικανοποίηση που, μερικοί από μας, νιώθουμε με τις ανατροπές που βιώνουν οι φίλοι μας και μπορεί να συνυπάρξει απόλυτα με την πραγματική, ειλικρινή θλίψη.

Αλλά, αν υπάρχει κάτι που μπορεί να καταχωρηθεί απόλυτα κάτω από τη στερεότυπη φράση "ανθρώπινη φύση", σίγουρα είναι αυτή η καταπιεσμένη έξαρση που αισθανόμαστε όταν γνωστοποιούμε πληροφορίες.

Πληροφορίες που, σαν τη φρέσκια μπογιά, είναι ακόμα νωπές και έχουν να κάνουν με την απόλυση ενός γνωστού, ένα διαζύγιο, ένα ατύχημα, μια σύλληψη, μια αυτοκτονία ή την περίπτωση ενός μη αναστρέψιμου καρκίνου...  ~ Gilbert Adair ~ "Κλειστό Βιβλίο"

Το σοβαρό σχόλιο: Κι επειδή αφορά την ανθρώπινη φύση, ας μη βιαστούμε άρον άρον να το αποτινάξουμε βίαια από πάνω μας ακόμα και ως σκέψη, ενοχικά κι απόλυτα. Ισχύει ενίοτε.

Το αστείο σχόλιο: Ποιος δεν είδε την απίστευτη γκάφα του Αντώνη με τα μικρόφωνα ανοιχτά, να του την πω εγώ με την φρικώδη έξαρση που με διακρίνει! Το μόνο που τον ένοιαζε τον τύπο ήταν το επικοινωνιακό του προφίλ! Έκανε πρόβες (μυαλό δεν βάζει αυτός τελικά!) για να πάρει το σωστό μελό ύφος (πάλι τα ίδια!) αλλά γλώσσα λανθάνουσα! Χαχα!

       Επιτέλους, από σήμερα απενοχοποιείται το μπινελίκι! Ζήτω το μπινελίκι! 
      -Γαμώ το κεφάλι μου, Μαλάκα! Πάλι πρέπει να "γυρίσω" τη μελό σκηνή!! 
      -Το κεφάλι σου γάμα το όσο θες. Εμάς πότε θα σταματήσεις να μας γαμάς.
       Εδώ: Στον καλό φίλο Λωτοφάγο μπορείς να απολαύσεις το υπερθέαμα 0.13'' 

"o pio pistos filos tou skylou" Foto & Foto

_______________________________

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ...

                                                                        "o pio pistos filos tou skylou"

Πόσο θα ήθελα να σου πω ένα ολόκληρο παραμύθι σήμερα και να σε κοιτώ όσο τρως το φαί σου! Την τελευταία φορά που το έκανα, εσύ ήσουν ένα τόσο δα μικρό μωράκι, το θυμάσαι; Δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν είχες καθόλου όρεξη κι εγώ μια μέρα το πήρα προσωπικά κι είπα να κάτσω εκεί μαζί σου και να βρω όλους τους τρόπους μέχρι να σε καταφέρω να φας!

Θα ήταν καλύτερα αν ερχόσουν την ίδια πάντα ώρα, είπε η αλεπού. Αν έρχεσαι για παράδειγμα στις τέσσερις το απόγευμα, από τις τρεις θ' αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη. Όσο περνάει η ώρα τόσο πιο ευτυχισμένη θα νιώθω. Στις τέσσερις πια θα κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα και θ' ανησυχώ. Θα ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας. Αν έρχεσαι όμως όποτε λάχει, δε θα ξέρω ποτέ τι ώρα να φορέσω στην καρδιά μου τα γιορτινά της...

Σε τάιζα! Κι άρχισα να σου λέω μια ιστορία ότι μου κατέβαινε στο κεφάλι δηλαδή και ξεκίνησα με μια ντομάτα! Το θυμάμαι αυτό πάρα πολύ καλά! Κι είπα μετά να προσθέσω στο παραμύθι μου κι άλλα ζαρζαβατικά κι εκείνα όλα μαζί έστησαν έναν διάλογο, σκέτη τρέλα! Θα πέρασε και μια ώρα σχεδόν κι εγώ έλεγα, έλεγα, χείμαρρος είχα γίνει...

-Πήγαινε να δεις τα τριαντάφυλλα. Θα καταλάβεις πως το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο. Θα ξανάρθεις να με αποχαιρετήσεις και θα σου χαρίσω ένα μυστικό. Ο μικρός πρίγκηπας πήγε να ξαναδεί τα τριαντάφυλλα. -Δε μοιάζετε καθόλου με το δικό μου τριαντάφυλλο, δεν είσαστε τίποτα ακόμα, τους είπε. Κανείς δε σας έχει εξημερώσει και δεν έχετε εξημερώσει κανέναν. Είσαστε όπως η αλεπού μου. Μια αλεπού ίδια μ' άλλες εκατό χιλιάδες. Γίναμε όμως φίλοι και τώρα είναι μοναδική στον κόσμο. 

Και τι δε θα ΄δινα στον κόσμο για να είχα γράψει σ' ένα χαρτί αυτό το παραμύθι... Όχι από ματαιοδοξία (αλλά από ματαιοδοξία! χαχα!) αλλά μόνο και μόνο επειδή σε κατάφερα τελικά εκείνη την ημέρα κι έφαγες όλο το φαγητό σου...! Πιο πολύ όμως θα θελα να γυρνούσα και πάλι σ' εκείνη τη στιγμή, έτσι, για να ξαναδώ εκείνο το λατρεμένο σου μωρουδίστικο βλέμμα να με κοιτάζει εκστασιασμένο και να περιμένει το παρακάτω με απίστευτη αγωνία...

-Να το μυστικό μου, είπε η αλεπού. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν. -Την ουσία τα μάτια δεν την βλέπουν, επανέλαβε ο μικρός πρίγκηπας για να το θυμάται. -Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλο σου που το κάνει τόσο σημαντικό. -Είναι ο χρόνος που ξόδεψα για το τριαντάφυλλο μου...είπε ο μικρός πρίγκηπας για να το θυμάται. -Οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού. Μα εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος για ότι έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλο σου.... -Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλο μου, ξανάπε ο μικρός πρίγκηπας για να το θυμάται....

Κι έτσι σήμερα που γιορτάζεις ανθισμένο τριαντάφυλλο μου σου είπα άλλο ένα παραμύθι. 

Ξέρω πως είναι το αγαπημένο σου! Κι είναι γραμμένο στα κιτάπια της καρδιάς σου! Κι όπου κι αν είσαι, νύχτα μέρα, είσαι πάντα το τριαντάφυλλο μου κι είμαι υπεύθυνη γι΄ αυτό! Πίστεψε με, μιλώ μόνο με την καρδιά μου γιατί μόνο μ' αυτή βλέπω καλά! Σ' αγαπώ ανηψούδι(α) μου! 

"o pio pistos filos tou skylou" Foto & Foto

_______________________________

ΚΟΥΛΑ, Μ' ΑΚΟΥΣ; ΠΟΛΥ Κ@ΛΟΠΑΙΔΟ Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ...

Εμένα ο μπαμπάς μου εργάζεται σκληρά και μεθοδικά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Μη σου πω κι από τότε που δεν τον θυμάμαι (τον εαυτό μου).

Η δουλειά του ήταν από πάντα πολύ σημαντική κι έτσι, όλη η οικογένεια είχε τον χαβά του! Μιλάμε για πάρα πολύ πόρωση, που άρχισε σιγά-σιγά να μας γίνεται βίωμα μέσα στο σπίτι.

Κι όπως καταλαβαίνεις, όταν ερχόταν η ώρα των σπουδών για τα παιδιά της οικογένειας τι να περίμενε κανείς; Όλα σπουδάζαμε λίγο πολύ τα ίδια, προκειμένου να καταλήξουμε κάποια μέρα και να πάρουμε εμείς τη δουλειά του μπαμπά. Πρωτότυπο. Κλασσικοί Ελληνάρες!

Ωχ! Τόση ώρα σου μιλώ κι ακόμα να σου πω τι δουλειά κάνει ομπαμπάς μου!
Πολιτικός είναι μάνα μου! Θα μου πεις πως το...πολιτιλίκι είναι δουλειά κληρονομική;

Κάργα! Πιο κληρονομική πεθαίνεις!

Δηλαδή.....οι άλλοι πεθαίνουν, γιατί εμένα ο μπαμπάς μου δεν θα πεθάνει ποτέ! "Θα σας θάψω όλους" μας λέει και να σου πω τη μαύρη μου αλήθεια, τον πιστεύουμε!

Κι έτσι που λες, όοοοολη η οικογένεια αρχίσαμε να βγαίνουμε από νωρίς στο κουρμπέτι! Και με πολύ μεγάλη επιτυχία ομολογώ! Δεν υπάρχει ένας από όλο το σόι που να ήθελε να ασχοληθεί με τα πολιτικά και δεν τα κατάφερε! Κι όποιος δεν ήθελε; Με το ζόρι!

Πατέρας, αδερφή, γαμπρός (πάει αυτός, τον...ξεπαστρέψαμε νωρίς! τον πρώτο δλδ, ο επόμενος μας αντέχει ακόμα!), ανίψι, εγώ! Να σου πω την αλήθεια μόνο τα παιδιά μου δεν ασχολούνται με την πολιτική.

Τι γιατί μάνα μου; Πάνε ακόμα στο σχολείο! Αλλά κακομελέτα κι έρχονται και αυτά από κοντά! Όχι, που θα σας χαριστούμε! Θα σας εξαφανίσωμεν!

Εμένα άλλο με απασχολεί τώρα. Ο μπαμπάς που είναι σχεδόν έναν αιώνα (!) μέσα στα πράγματα, έχει κάνει του κόσμου τις....ομορφιές χρόνια ολάκερα τώρα! Τι υπουργιλίκια, τι πρωθυπουργιλίκια, τι συνωμοσίες, τι τρικλοποδιές, τι αποστασίες, τι συμφωνίες, τι ξεφτιλίκια!

Στα ίδια χνάρια βαδίζει κι η αδερφούλα μου με εξίσου μεγάλη επιτυχία οφείλω να πω. Εγώ πάλι, τι να σου πω! Όχι ότι δεν είμαι ευχαριστημένος με τον εαυτό μου, αλλά να βρε παιδί μου... Ήθελα να είχα κάνει κι εγώ κάτι και να είχε κάνει πολύ (ντόρα) ντόρο!

Θα μου πεις, μικρός είσαι ακόμα βρε αδερφέ, έχεις καιρό! Πλλλάκα με κάνεις τώρα; Στην ηλικία μου ο μπαμπάς τα είχε κάνει ήδη κεραμιδαριό, η αδερφή μου επίσης είχε διαπρέψει σε αυτόν τον τομέα, εγώ πάλι.....άστα, να σκάσω είμαι!

Πάνω λοιπόν που είχα τις μαύρες μου κι είχα αρχίσει να πλήττω, να σου πετιέται μια χρυσή ευκαιρία: ένα υπουργιλίκι! Κι από που λες εσύ ότι μου ήρθε αυτό το χαρμόσυνο το γεγονότο! Όχι, αν το 'βρεις!

Από έναν κυριούλι που παλιά δεν αντάλλασσε ούτε μια ματιά με τον μπαμπά (μόνο  ...αποστασίες αντάλλασσαν!) Αλλά μετά άρχισαν να ανταλλάσσουν. Ματιά. Και μετά ο κυριούλης άρχισε και πάλι τα στραβά (τα μάτια) και μετά άρχισε το ίδιο βιολί και με την αδερφούλα μου.

Κι εκεί πάνω που όλοι νόμιζαν πως δεν θα ξαναφιλίωσουμε ουδεπόποτε με τον κυριούλι και να πάει στο διάολο να πάει, πως έγινε η τρίπλα κι αρχίσαμε πάλι τα πίτσι πίτσι! Τεσπα......

Για να μην σε ζαλίζω κι εσένα τώρα με τα δικά μου, θα σου πω ένα παράπονο κι ύστερα θα σου αδειάσω τη γωνιά. Πάω που λες προχτές στο υπουργείο μου και τι μαθαίνω; Σήμερα λέει έχουμε να κάνουμε απολύσεις! Θα απολύσουμε νομιστεράκια!

Όχι ρε πούστη μου! Κι αφού σας έχω πει! Πλήττω θανάσιμα με τις απολύσεις! Είναι πολύ ψυχοφθόρες! Μου ανεβάζουν καλά-καλά την αδρεναλίνη και μετά με ρίχνουν, μετά μου προκαλούν υπερένταση και δεν κοιμάμαι τώρα πια τα βράδια! Είναι αυτό βιολί; Σκωτσέζικο ντους μου κάνετε;

Δεν είναι εύκολο ακόμα κι από συναισθηματικής απόψεως! Όχι, κοίτα τα εσύ (εκεί, στη πρώτη φωτογραφία) και πες μου. Ποιο από όλα να πρωτο-απολύσω, μου το λες σε παρακαλώ; Δηλαδή από την ταράτσα ως κάτω στο δρόμο, όλα κάνουν και καλά, ότι με κάτι ασχολούνται!

Ναι, αλλά από την άλλη, καταλαβαίνεις κι εμένα τη θέση μου! Είπε ο κυριούλης να απολύσω; Τέλος! Θα κάνω την καρδιά μου πέτρα και θα τις υπογράψω αυτές τις γ@μημένες τις απολύσεις. Επιτέλους, να τελειώνουμε κάποτε με αυτό το μαρτύριο, πρέπει να κοιμηθώ κι εγώ σαν τον άνθρωπο παιδιά!

Το καλύτερο που μπορώ τουλάχιστον να κάνω είναι η καλύτερη επιλογή ως προς το ποιο νομιστεράκι θα πάει για φούντο σήμερα και θα χάσει τη δουλειά του! Δε γ@μιέται! Θα κάνω μια κλήρωση κι ότι βγει!

Βαριέμαι πεινάω νυστάζω κατουριέμαι! Να τελειώνουμε γιατί με περιμένει ο μπαμπάς στο σπίτι. Αυτόν τον καιρό καταστρώνει τα σχέδια του επόμενου αιώνα κι είναι μέσα στα νεύρα! Ε, μην την πληρώσω και πάλι εγώ -δε λέει- άσε γιατί όποτε νευριάζει με λέει κωλόπαιδο.... 

- Κούλα, μ' ακούς; Πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος...

 "o pio pistos filos tou skylou" Foto: Sergey Tyukano
________________________________

ΕΝΑΣ ΑΡΙΘΜΟΣ...

Τι υπέροχος καιρός σήμερα! Δεν μπορώ να αποφασίσω:
    Να φτιάξω τσάι ή να κρεμαστώ; Άντον Τσέχωφ

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

Στο σύντομο αφήγημα του Τσέχωφ «Ένας Αριθμός» 

η δεσποινίς Ιουλία αντιπροσωπεύει τον άβουλο ανθρώπινο τύπο 

που δεν τολμά να διεκδικήσει τα δικαιώματά της 

και συχνά πέφτει θύμα οικονομικής και κοινωνικής εκμετάλλευσης. 

O Τσέχωφ σκιαγραφεί με απλό και ευτράπελο τρόπο την παθητική ψυχολογία

η οποία χαρακτήριζε σε μεγάλο βαθμό τη γυναικεία συμπεριφορά 

τα παλαιότερα χρόνια.

Τις προάλλες φώναξα στο γραφείο μου τη δεσποινίδα Ιουλία τη δασκάλα των παιδιών. Έπρεπε να της δώσω το μισθό της.

          - Κάθισε να κάνουμε το λογαριασμό, της είπα. 
Θα 'χεις ανάγκη από χρήματα 
και συ ντρέπεσαι να ανοίξεις το στόμα σου... 
Λοιπόν... Συμφωνήσαμε για τριάντα ρούβλια το μήνα...

         - Για σαράντα.

          - Όχι, για τριάντα, το έχω σημειώσει. 

Εγώ πάντοτε τριάντα ρούβλια δίνω στις δασκάλες... 

 Λοιπόν, έχεις δύο μήνες εδώ...

         - Δύο μήνες και πέντε μέρες...

         - Δύο μήνες ακριβώς... Το 'χω σημειώσει... 

Λοιπόν, έχουμε εξήντα ρούβλια. 

Πρέπει να βγάλουμε εννιά Κυριακές...δε δουλεύετε τις Κυριακές. 

Πηγαίνετε περίπατο με τα παιδιά. Έπειτα έχουμε τρεις γιορτές...

         Η Ιουλία έγινε κατακόκκινη 
και άρχισε να τσαλακώνει νευρικά την άκρη του φουστανιού της, 
μα δεν είπε λέξη.

         - Τρεις γιορτές... μας κάνουν δώδεκα ρούβλια το μήνα... 

Ο Κόλιας ήταν άρρωστος τέσσερις μέρες και δεν του έκανες μάθημα... 

Μονάχα με τη Βαρβάρα ασχολήθηκες... 

Τρεις μέρες είχες πονόδοντο και η γυναίκα μου σου είπε να αναπαυτείς μετά το φαγητό... Δώδεκα και εφτά δεκαεννιά. 
Αφαιρούμε, μας μένουν... 

Χμ! σαράντα ένα ρούβλια... Σωστά;

         Το αριστερό μάτι της Ιουλίας έγινε κατακκόκινο και νότισε. 

Άρχισε να τρέμει το σαγόνι της. 

Την έπιασε ένας νευρικός βήχας, έβαλε το μαντίλι στη μύτη της, μα δεν έβγαλε άχνα.

         - Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς έσπασες ένα φλιτζάνι του τσαγιού 

με το πιατάκι του... 

Βγάζουμε δύο ρούβλια... 

Το φλιτζάνι κάνει ακριβότερα γιατί είναι οικογενειακό κειμήλιο μα δεν πειράζει... 
Τόσο το χειρότερο! Προχωρούμε! 
Μια μέρα δεν πρόσεξες τον Κόλια, ανέβηκε ο μικρός στο δέντρο 
και έσκισε το σακάκι του... 
Βγάζουμε άλλα δέκα ρούβλια... 
Άλλη μια μέρα που δεν πρόσεχες, έκλεψε μια καμαριέρα τα μποτάκια της Βαρβάρας. Πρέπει να 'χεις τα μάτια σου τέσσερα, γι' αυτό σε πληρώνουμε... 
Λοιπόν, βγάζουμε άλλα πέντε ρούβλια. 

Στις δέκα του Γενάρη σε δάνεισα δέκα ρούβλια...

         - Όχι, δεν έγινε τέτοιο πράμα, μουρμούρισε η Ιουλία.

         - Το 'χω σημειώσει!

         - Καλά...

         - Βγάζουμε είκοσι επτά ρούβλια, μας μένουν δεκατέσσερα.

         Τα μάτια της Ιουλίας γέμισαν δάκρυα. 
Κόμποι ιδρώτα γυάλιζαν πάνω στη μύτη της. 
Κακόμοιρο κορίτσι!

         - Μα εγώ μια φορά μονάχα δανείστηκα χρήματα. 

Μονάχα τρία ρούβλια, από την κυρία, μουρμούρισε η Ιουλία και η φωνή της έτρεμε... Αυτά είναι όλα όλα που δανείστηκα.

         - Μπα; Και 'γω δεν τα είχα σημειώσει αυτά.

 Λοιπόν, δεκατέσσερα έξω τρία, μας μένουν έντεκα. 

Πάρε τα χρήματα σου, αγαπητή μου! 

Τρία... τρία, τρία... ένα και ένα... Πάρ' τα...

         Και της έδωσα έντεκα ρούβλια. 

Τα πήρε με τρεμουλιαστά δάχτυλα και τα έβαλε στην τσέπη της.

         - Ευχαριστώ, ψιθύρισε.

         Πετάχτηκα ορθός και άρχισα να βηματίζω πέρα δώθε στο γραφείο. 

Με έπιασαν τα δαιμόνια μου.

         - Και γιατί με ευχαριστείς;

         - Για τα χρήματα.

         - Μα, διάολε, εγώ σε έκλεψα, σε λήστεψα! 

Και μου λες κι ευχαριστώ;

         - Οι άλλοι δε μου 'διναν τίποτα....

         - Δε σου 'διναν τίποτα! 

Φυσικά! Σου έκανα μια φάρσα για να σου γίνει σκληρό μάθημα. 

Πάρε τα ογδόντα σου ρούβλια! Τα είχα έτοιμα στο φάκελο! 

Μα γιατί δε φωνάζεις για το δίκιο σου; 

Γιατί στέκεσαι έτσι σαν χαζή; 

Μπορείς να ζήσεις σ' αυτό τον κόσμο αν δεν πατήσεις λίγο πόδι, 
αν δε δείξεις τα δόντια σου;
Γιατί είσαι άβουλη;

Μουρμούρισε μερικά ευχαριστώ και βγήκε..

Άντον Τσέχωφ 29/1/1860-15/7/1904
Κορυφαίος Ρώσος θεατρικός συγγραφέας και διηγηματογράφος. 
Αγαπημένα θέματα του έργου του είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, 
η μετάβαση από τον παραδοσιακό τρόπο ζωής σε νεότερους κοινωνικούς σχηματισμούς που σηματοδοτούν αλλαγές στα ανθρώπινα συναισθήματα, 
στις νοοτροπίες και στις αντιλήψεις. 
Τόσο στα διηγήματα όσο και στα θεατρικά του έργα 
σκιαγραφεί αυτές τις κοινωνικές καταστάσεις με απλότητα, 
ειλικρίνεια αλλά και χιούμορ 
όπως διαπιστώνουμε και από το διήγημα που ανθολογούμε. 
Χάρη σε αυτά τα γνωρίσματα του έργου του, 
η γραφή του παραμένει επίκαιρη και δημοφιλής 
όπως αποδεικνύουν κυρίως οι επιτυχημένες παραστάσεις 
των γνωστότερων θεατρικών του έργων: 
O Θείος Βάνιας (1896)  Τρεις Αδερφές (1900-1001),
 O Βυσσινόκηπος (1903-1904) Ο Γλάρος κ.ά.
Foto: Google  &  Κείμενο: http://digitalschool.minedu.gov.gr/  "ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"
______________________________
______________________________
15 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974: ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
_______________________________