Αν ήμουν παγκάκι θα ήθελα να ζούσα μπροστά στη θάλασσα. Ή στο πάρκο της γειτονιάς.
Να είχα κατασκευαστεί από ξύλο οξιάς για να βουλιάζουν οι άνθρωποι στην αγκαλιά μου.
Να περνούσε η ζωή μου ακούγοντας ατελείωτες εξομολογήσεις. Όχι από gossip διάθεση!
Αλλά, επειδή οι άνθρωποι απελευθερώνουν την ανάσα τους σ' ένα παγκάκι. Ξαποσταίνουν.
Αν ήμουν παγκάκι, δεν θα ήθελα να μένω ποτέ μόνο τις νύχτες. Ούτε να φιλοξενώ μοναξιές.
Επειδή την ξέρω καλά τη μοναξιά κι εκείνο το συναίσθημα της εγκατάλειψης, δεν θα ήθελα να το ζουν και οι φιλοξενούμενοι μου. Μυστικά και ψέματα, θα μπορούσα να τα κρατώ για πάντα.
Αν είχα το δικαίωμα της επιλογής, θα προτιμούσα μεγάλους έρωτες. Ανομολόγητους κυρίως.
Δεν ξέρω, αλλά, αυτές οι σιωπές ανάμεσα στα ανομολόγητα συναισθήματα, είναι τόσο ηχηρές.
Σ' ένα παγκάκι μπορεί κανείς να ανοιχτεί. Κοιτάζοντας το άπειρο. Ή ρίχνοντας κλεφτές ματιές.
Μπορεί να 'ρθει και να κάνει δήθεν τον ανέμελο, να ισιώνει βιαστικά τα μαλλιά του, να κοιτά νευρικά το ρολόι του, να ανάβει το ένα τσιγάρο πίσω από το άλλο, να περιμένει με αδημονία.
Κι ύστερα, όταν φτάνει το αντικείμενο του πόθου του, να πλανάται ένα διάχυτο μυστήριο.
Σ' ένα παγκάκι μπορεί να ξετυλιχτεί μια ολόκληρη ζωή σαν ταινία που παριστάνεις τον θεατή.
Μπορεί να μιλάς για τη ζωή σου και να την κινηματογραφείς κατά το δοκούν. Σκηνή-σκηνή.
Να σκηνοθετείς άλλες διαδρομές, να δρομολογείς εσύ τις εξελίξεις και να αλλάζεις το τέλος.
Και το παγκάκι να δείχνει επιείκεια. Να σε συγχωρεί, να σε κατανοεί, να συμπάσχει μαζί σου.
Αν είχα γεννηθεί παγκάκι, θα ρίζωνα σε μεγάλο πάρκο και θα εφημέρευα επί 24ωρου βάσεως.
Αν είχα γεννηθεί παγκάκι, θα ρίζωνα σε μεγάλο πάρκο και θα εφημέρευα επί 24ωρου βάσεως.
(Το Κείμενο Αποτελεί Προϊόν Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται Ρητά Η Αντιγραφή Και Η Αναδημοσίευση)
_____________ "o pio pistos filos tou skylou" _______ Foto (& Google) _________
_____________ "o pio pistos filos tou skylou" _______ Foto (& Google) _________
Οχι....δεν θα'θελα να ημουν παγκακι...
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλα μονιμος αγαπημενος επανω του.
Να λαχταραω την προσμονη!
Αν παλι ομως ημουν
θα ηθελα να ειχα μια και μοναδικη ιδιοτητα:
να μπορω να εξαφανιζομαι
οταν ανεδαιστατα κακομαθημενα κωλοπαιδα
καθονται στη ραχη μου
και βρωμιζουν την αγκαλια μου.
Να τα βλεπω να σκανε κατω....
Στα ισα το παιγνιδι...
Καλημερολουλουδοκαισημεραμευγρασιαναφανκιοιτοιχοι,τοκοκκαλομουμεσα!
Υπομονή... Πλησιάζει ο χειμώνας...
ΔιαγραφήΚαληνυχτοφιλιαμελακιμου! :))
προσωπικα λατρευω τα παγκακια οσο δε παει! δε με νοιαζει το μερος, αρκει να μην ειναι εντελως κατεστραμμενο το παγκακι!
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλακια πολλα αδυναμια! ομορφη μερα ευχομαι! ):
Όμορφη νύχτα για σένα γλυκιά μου Κική!
ΔιαγραφήΣε φιλώ! :))
έκανες τις "σκέψεις" του να φαίνονται συναρπαστικές, τα συναισθήματά του πλούσια!
ΑπάντησηΔιαγραφήτην επόμενη φορά που θα περάσω από δίπλα του, θα το κοιτάξω με "άλλο μάτι". αυτό που λέει: νοιώθω αυτά που νιώθεις...
κάτω από ένα συννεφιασμένο ουρανό, ξυπνήσαμε σήμερα, με μιαν υγρασία που κάνουν τα γέρικα κοκαλάκια μου να τρίζουν!
στείλε μου ένα φιλί με ήλιο, την ομίχλη μου να διαλύσει! σε φιλώ, γλυκό μου!
Και τα παγκάκια έχουν ψυχή! Χαχα!
ΔιαγραφήΣου στέλνω ένα φιλί, αλλά είναι με...αστερόσκονη μωρέ, πειράζει;;
Καληνύχτα Βικάκι μου! :))
Εχω τόσες ωραίες αναμνήσεις απο τα παγκάκια του Ζαππείου......σαν παιδί , σαν έφηβη, σαν μαμά, σαν 55+.......κάθησα ανυπόμονα για τη συνέχεια της βόλτας και του παιχνιδιού, αντάλλαξα φιλιά, τάϊσα τα μωρά μου, αναπαύτηκα και δροσίστηκα μετά απο τα ψώνια, κάθησα και κουβέντιασα με φίλες πριν πάμε σινεμά (στην Αίγλη), έμαθα τα νέα τους, τα βάσανά τους,παρηγόρησα και παρηγορήθηκα, απόλαυσα τις χειμωνιάτικες λιακάδες και τις μυρωδιές της άνοιξης, ένα παγκάκι πάντα θα είναι πρόκληση για μένα............σ΄ευχαριστώ για το υπέροχο κείμενο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά! Είσαι σκέτη απόλαυση!
ΔιαγραφήΤα σχόλια σου είναι αναρτήσεις κανονικές!
Γλυκά φιλάκια! :))) Εγώ σ' ευχαριστώ! ;)
Πόσο βασανίζαμε τα παγκάκια της πλατείας Βικτωρίας με τα παιχνίδια μας... πόσες όμορφες εικόνες μου έφερες στο μυαλό με το κείμενό σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαγκάκι σίγουρα δεν θα ήθελα να ήμουν Πετράκι μου... θα προτιμούσα βράχος να βλέπει ορίζοντες ... μα εδώ που τα λέμε μόνο τα παγκάκια δεν έχουν ΔΕΗ, ΟΤΕ, φόρους, παραφόρους, τρίφορους...οπότε λες να αρχίσει η μεταμόρφωση;;
Φιλιά κοριτσάκι μου
Καλημέρα !
Εγώ πάντως είμαι...petra........κι έχω το κεφάλι μου ήσυχο! Χαχα!
ΔιαγραφήΓλυκά φιλάκια Λεβινάκι μου! :))
Καλημερα! Η πρωτη εικονα με γαληνεψε ενω η δευτερη με μελαγχολησε. Τι υπεροχες σκεψεις εκανες! Παντως κι εγω στους βραχους εχω μια αδυναμια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά γλυκιά Πεταλουδίτσα μου και καλό ξημέρωμα!
ΔιαγραφήΣε φιλώ γλυκά! :))
τώρα που το λες θύμαμαι ως έφηβη είχαν ανεστενάξει τα παγκάκια......!!! Γιατί εκείνα τα μηνύματα αγάπης ...Μ + Κ = LOVE!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο οι ταξιτζίδες και τα παγκάκια έχουν ακούσειιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!και τι δεν άκουν τα αυτάκια τους!!!!
Τουλάχιστον οι ταξιτζήδες μπορούν να φέρουν και καμιά αντίρρηση...
Διαγραφήενώ τα καημένα τα παγκάκια! Γλυκά φιλιά Μαράκι μου! :))
Μες στην καρδιά και το μυαλό μου βρίσκεσαι, Petra;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, σ' ένα παγκάκι θα ήθελα αυτή τη χρονική περίοδο να καθόμουν!
Ίσως, βοηθούσε να ξεπεράσω, να προσπεράσω καταστάσεις, πρόσωπα και να βρω και πάλι τον εαυτό μου!
Να αφήσω στη ζεστή αγκαλιά αυτού του καθίσματος ό,τι με φορτώνει, ό,τι με απελπίζει, ό,τι με πονάει, ό,τι είναι περιττό...
Να κάνω θετικές σκέψεις, να ονειρευτώ, να εμπνευστώ και ν' αρχίσω πάλι από την αρχή!!
Τόσο χάλια αισθάνομαι...
(Χτύπησες φλέβα σήμερα σε μένα, Joan!)
Ένα παγκάκι, λοιπόν! Τόσο καλά!!!
Γλαύκη
Πολύ χαίρομαι που διασταυρώθηκαν οι σκέψεις μας Γλαύκη μου!
ΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα και πολλά φιλιά! :))
(Κράτα γερά καλό μου.........)
Εσύ δεν είσαι που αγαπάς Παπάζογλου;
ΑπάντησηΔιαγραφή" Εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι στιχάκι,
είμαι στιχάκι της στιγμής,
πάνω σε τοίχο φυλακής
ή σε παγκάκι"
Το παγκάκι είναι και κρεβάτι για πολύ κόσμο στις μέρες μας.
Σε φιλώ, πολύ ιδιαίτερο το κείμενό σου, καλό σου απόγευμα ;))
Τον λατρεύω τον Παπάζογλου......
ΔιαγραφήΔυστυχώς, είναι και κρεβάτι και σπίτι στις μέρες μας το παγκάκι....
Σε φιλώ γλυκά! :))
Κάποια στιγμή δύσκολη, απόθεσα το σώμα μου πάνω σ' ένα παγκάκι
ΑπάντησηΔιαγραφήκι ευχαρίστησα το Θεό που το φανέρωσε μπροστά μου
για ν' ακουμπήσω τον πόνο μου.
Φιλιά μελαγχολικά γιατί ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτή τη στιγμή...
Εγώ και το παγκάκι...
Γλυκό μου πλάσμα, με συγχωρείς αν σε στενοχώρησα σήμερα........
ΔιαγραφήΠολλά φιλάκια Φλωρούκο μου! :))
Σε ένα παγκάκι μπροστα στην θάλασσα να ήμασταν τώρα και να τα λεγαμε πετροκόριτσο τι ωραία ανάρτηση!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλια.
ΝΑΙ ΡΕ ΣΥ!!!!!!!!!!!!!!!!
ΔιαγραφήΑυτό κανονίζεται ξέρεις, ε;;;; !! Φιλιά γλυκά!! :)))))
Όμορφη έμπνευση να ρίξεις απόψε τους προβολείς στα (αδικημένα) παγκάκια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνειρμικά πλέον, ο νους μας πάει στα παγκάκια που έχουν μετατραπεί σε αυτοσχέδια κρεβάτια...
Και στις μεγάλες πλατείες που ενοχλεί η θέα των αστέγων, τα ξηλώσανε για να "αναπλάσουν" το χώρο.
Οι σύγχρονοι "σερίφηδες"...
Φιλιά Πέτρα μου!
Οι σύγχρονοι "σερίφηδες" γλυκιά Μαρία, δεν βρίσκουν καμία αντίσταση από πουθενά δυστυχώς... Αχ, πόσα χρόνια θα τους κοιτάμε ακόμα, για πόσο θα έχουμε ακόμα βλέμμα... Καλημέρα, σε φιλώ! :))
Διαγραφή:( εμένα μου άρεσε που χάραζαν επάνω αρχικά και ημερομηνίες... Κάποιες φορές άμα τα βλέπω αναρωτιέμαι αν εκείνοι που το έγραψαν αγαπιούνται ακόμα και πού να βρίσκονται αυτή τη στιγμή....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜελαγχολικά φιλιά Πετρούλα μου, και ωστόσο πολύ-πολύ γλυκά!!!!
Καλό βράδυ!! Σμουυυυυυυυτς!!! :* :* :*
(πάω στις προηγούμενες αναρτήσεις...)
Στο λέω εγώ....όχι μόνο δεν αγαπιούνται, μα έχουν ξεχάσει και τελείως εκείνα τα παγκάκια και τα δέντρα, που επάνω τους χάραζαν τα αρχικά. Κυρίως όμως έχουν ξεχάσει αυτά τα "αρχικά".......
ΔιαγραφήΚαλημέρα καρδιά μου και.....ΘΕΡΜΕΣ ΕΥΧΕΣ ΚΙ ΑΠΟ ΔΩ!!!!
(Α! Ρε Αλέξανδρε! Παιδί τζιμάνι είσαι μάνα μου και πάντα τέτοια!!! ;)
Αν γίνεις παγκάκι να μας δηλώσεις το μέρος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια σένα γίνομαι και άστεγος!
Θα με κάνεις να εύχομαι να γίνω παγκάκι!
ΔιαγραφήΝα σου πω, από το να γίνω άστεγος, το προτιμώ........ :(
Καλημέρα και γλυκά φιλιά! :))
http://princess-airis.blogspot.gr/2012/10/blog-post_7643.html
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://princess-airis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_16.html (Σε αυτό το δεύτερο λινκ είναι που αγάπησα τη Φλώρα μας!)
Και τα δύο μιλούν για παγκάκια!
Φιλάκια!
Και τα λέμε πάλι, ναι;
Καλημέρα Αριστουλάκο μου (από το "στρατηγάκο μου")
ΔιαγραφήΔυνατά ρε! Εγώ θα σου τα λέω;;;;;;;;
(εγώ θα σου τα λέω, γιατί εσύ ξεχνιέσαι και σε πατάνε..........)
Σε φιλώ γλυκά! :)))
Πραγματικά ωραίο θέμα, να ξανοιχτείς σε έναν διάλογο με το διπλανό σου παγκάκι ή το απέναντι, πραγματικά ατέλειωτη συζήτηση, ένα βιβλίο ολόκληρο..... καλό βράδυ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά! Ανταλλαγές εμπειριών ανάμεσα σε παγκάκια;;;
ΔιαγραφήΤόμοι ολόκληροι!! Καλημέρα, σε φιλώ γλυκά! :))
E τώρα τι να πω γι αυτή την ανάρτηση;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαγικές και οι δύο εικόνες.. ωραία η σκέψη σου σ' αυτό το ποστ! :)
Φιλάκια! Καλό βράδυ!
Να είσαι καλά γλυκιά μου paloma!
ΔιαγραφήΣε φιλώ γλυκά και να έχεις μια όμορφη μέρα! :))))
Εγώ πάλι νομίζω, πως έχω γεννηθεί... παγκάκι. (τό'χω το κουσούρι εκ γενετής, που λένε).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι να δεις, που τις πιο πολλές φορές, μ'αρέσει .
Είναι όμως και φορές που τα πόδια λυγίζουν.... και τότε και το παγκάκι, ψάχνει κάπου ν'ακουμπήσει...
Αδέρφι μου, που ήσουν τόσα χρόνια!! Ραντεβού στο πάρκο μας!!
ΔιαγραφήΣε φιλώ γλυκά Αννούλα μου και καλή σου μέρα, με δύναμη λέμε!! :)))
(είδες;; σας δίνω και θάρρος!!)
Αν ημουν παγκακι,θα ηθελα να ημουν στην Κυψελη για να αραζουν οι μελαμψες μαναδες με τα υπεροχα μωρακια τους και να με κοιτα με ζηλεια η μεγαλη ποητρια με τη μικρη καρδια!Πολυ ποιητικη η προσεγγιση σου,φιλεναδα!Σε γλυκοφιλω! ΒΑΣΩ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠω πω.........σπόντα!!
ΔιαγραφήΆντε τώρα εγώ να ανεβάσω καμιά μέρα δική της ποίηση......... Χαχα! :)
Γλυκά φιλάκια καλημέρας ΒΑΣΑΡΑ ΜΟΥ! :))))
Αχ βρε Joan!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν θέλεις μπορείς να μας κάνεις λιώμα!
Τι όμορφο κείμενο είναι αυτό!
Πάω να κλάψω στο.....παγκάκι!
Τα φιλιά μου
Ελπίζω να μαζεύτηκες πια στο σπίτι, ύστερα από τόσες ώρες, ε;; !!
ΔιαγραφήΗλιόλουστη καλημέρα και φιλάκια γλυκά! :))
Παγκάκι έ? Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς! Τα κρυφά ραντεβού, τα κλεφτά φιλάκια, με πασατέμπο ή σταυρόλεξο για να περάσει η ώρα ώσπου να φανεί το...αμόρε, με κλάμα γιατί ενώ περίμενες δεν πληρώθηκες και δεν είχες ούτε το εισιτήριο να γυρίσεις σπίτι, με φλύαρα κους- κους, γι' ανάπαυση.....χιλιάδες αιτίες, όμορφες ή άσχημες. Σήμερα βέβαια έχει κι άλλου είδους χρήση, ως παράγκα, κρεβάτι, ή σπίτι. Ναι, αυτόν το νέο, σύγχρονο πολιτισμό ντε, του εξαθλιωμένου, του άνεργου - άστεγου που μας προωθούν οι θλιβεροί ηγέτες του τόπου. Στο χάλασα λίγο μα έτσι μου βγήκε γιατί το συναντώ καθημερινά, δυστυχώς. Πάντως ήταν πολύ ωραίο το θέμα σου έδεσε με τις φωτό άψογα! Φιλιά πολλά γλυκιά μου Joan!:))
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μου το χάλασες καθόλου χαρά μου.
ΔιαγραφήΕγώ ως σωστό...."παγκάκι" τα ξέρω όλα αυτά και με το παραπάνω!!!
Καλησπέρα, γλυκά φιλιά! :)))
Aπο τις ομορφότερες αναρτήσεις που έχω διαβάσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα PsychoticSmile!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια!
Κρίμα που δεν μπορώ να σου ανταποδώσω κι εγώ την επίσκεψη........
Όπως και να έχει, να είσαι καλά και να περνάς από δω όποτε θέλεις! Καλό σου βράδυ! :)
Αν είχες γεννηθεί παγκάκι θα ήσουν το πιο τρυφερό, το πιο γλυκό, το πιο ανθρώπινο παγκάκι...αλλά είμαστε τυχεροί που γεννήθηκες άνθρωπος και απολαμβάνουμε τις σκέψεις σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα!
Πω πω........με έκανες........χλοοτάπητα κάτω από το παγκάκι!! χχχχχ
ΔιαγραφήΚαλό σου ξημέρωμα επίσης γλυκό μου! :))
Παγκάκι, ε; Κρίμα που τα περισσότερα τα έχουνε ξηλώσει.. Τους χαλάνε βλέπεις την αισθητική!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ξηλωμένες" και οι συνειδήσεις. Τι άλλο μας απέμεινε άραγε;
Φιλί γλυκό από Μελβούρνη
Ξηλωμένες αξιοπρέπειες, αλλά αυτό μάλλον είναι λεπτομέρεια τώρα πια........ Γλυκό φιλί από μια Ελλάδα που (δεν) αντιστέκεται, από μια Ελλάδα που (δεν) επιμένει.....
ΔιαγραφήΑν είχα γεννηθεί παγκάκι
ΑπάντησηΔιαγραφήστο 2013...
...οι σανίδες μου θα καίγονταν σε κάποιο τζάκι και τα μέταλλα σε κάποιο χυτήριο...
... :)…Αν όμως γεννιόμουν παγκάκι θα’θελα ν’αγνάντευα την θάλασσα και ας μ’έτρωγε η αλμύρα. Θα’ξερα ιστορίες θαλασσόβγαλτες και θα φωτογράφιζα κάθε μέρα το παιχνίδισμα του ήλιου. Εικόνες που δεν χάνονται και αποτυπώνονται σε κάθε βλέμμα εγώ σαν πότισμα θα είχα, να ζώ και να χαρίζω...
Μα, μεταξύ μας, εγώ νησί θα’θελα να ήμουν κι εκεί απά, παγκάκια ας σκαρφάλωναν των σχολιαστών σου ονειρεμένα.
Άντε, είχες δεν είχες, πάλι βρήκες ευκαιρία να αγναντεύεις το απέραντο γαλάζιο!
ΔιαγραφήΚαλή σου μέρα, καλό Σαββατοκύριακο! :)
τωρα εγω τι να πω για αυτο το κειμενο!!!!Νασαι καλα και να συνεχιζεις να μας μαγευεις με τις περιγραφες σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά, σ' ευχαριστώ πολύ και καλό τριήμερο! :))
ΔιαγραφήΜια ανάρτησή σου που δεν είχα διαβάσει (δεν είχαμε γνωριστεί ακόμα, ίσως;) Όπως και να έχει, οι σκέψεις σου για τα παγκάκια είναι και δικές μου σκέψεις. Μπορεί να αποτελούν ένα κάθισμα "δανεικό" όπου ξαποσταίνουμε για λίγο, όμως μερικές φορές αλληλεπιδρούμε με τέτοιο τρόπο μαζί τους, ώστε όταν σηκωνόμαστε ξανά από εκεί κάτι έχει αλλάξει. Αν είχαν φωνή τα παγκάκια θα είχαν πολλά να πουν. Μου άρεσε που έγινες για λίγο η φωνή τους. Φιλιά πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα σε όλα τα άλλα, έχουν ξεχωριστή θέση
Διαγραφήκαι στις καρδιές τών φωτογράφων, κι όχι άδικα ;)