Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

Ο ΤΟΙΧΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΠΟΤΕ ΟΤΙ ΣΕ ΕΚΛΕΙΣΕ ΜΕΣΑ ΤΟΥ...


Το ξάφνιασμα είναι πάντα το ίδιο. Κάθε φορά που ξεκρεμάς τα κάδρα και βλέπεις τα σημάδια.
Μα πως νόμιζες αφελώς, πως, ενώ περνούσαν τα χρόνια, δεν θα είχε περάσει ούτε μέρα πάνω από τους τοίχους; Κατεβάζεις τα κάδρα κι απομένουν μόνο τα καρφιά πάνω σε μαύρες σκιές.

Κι έπειτα, καταπιάνεσαι με το να αδειάσεις το μεγάλο τραπέζι, να αφαιρέσεις την αγαπημένη σου φωτογραφία που έβαζες επάνω σ' αυτό, να τυλίξεις προσεκτικά σε εφημερίδες τα μικρά αναμνηστικά που έφερνες από τα ταξίδια σου στις γειτονιές του κόσμου, να το αποκαλύψεις.

Κι εκεί φαίνεται εκείνο το μικρό σημάδι που είχε γίνει στο ξύλο επάνω στην επιφάνεια, αλλά κι ένα άλλο κομμάτι που είχε αποκοπεί από τη μια του γωνία κι η γυαλάδα που έχανε με τον καιρό. Η καρέκλα σου έχει πάρει το σχήμα της πλάτης σου και κουτσαίνει στο ένα της πόδι.

Οι κούτες γεμίζουν γρήγορα, ενώ παράλληλα αδειάζει το δωμάτιο. Σε μια γωνία στο πάτωμα, βρίσκεις ένα σκουλαρίκι σου, που το θεωρούσες χαμένο από καιρό. Κοίτα να δεις, πόσο εύκολα λοιπόν αδειάζει ένα δωμάτιο, που έκανε χρόνια να φτιαχτεί, με μεράκι και βάσανα.

Κι όταν το δωμάτιο αδειάζει και σου φανερώνεται, όταν το κοιτάς και διαπιστώνεις πως γερνούσε κι εκείνο μαζί σου, όταν μένετε οι δυο σας κι αρχίζετε κι αναπολείτε το παρελθόν, όταν θυμάστε πόσα περάσατε τόσα χρόνια, πόσες πίκρες και χαρές μοιραστήκατε, τότε λυγίζεις στην αγκαλιά του. Το δωμάτιο είναι άδειο, μα δεν έχει χάσει τίποτα από την τρυφερότητα του.

Ίσα-ίσα, έχει έρθει η ώρα του μεγάλου αποχωρισμού κι εκείνο ξέρει ότι σε χάνει, αλλά δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Εξάλλου, μην το ξεχνάς: εκείνο είναι σε πιο μειονεκτική θέση από σένα. Γιατί εσύ φεύγεις, αλλά εκείνο μένει εκεί, αδειανό από την απουσία σου, με το άρωμα σου να έχει διαπεράσει τους τοίχους του, με τις αναμνήσεις σου να έχουν εισχωρήσει στους πόρους του. Κι ενόσω εσύ κλαις, οι τοίχοι του έχουν σκύψει ελαφρώς επάνω σου, για να σε παρηγορήσουν, για να πάρουν λίγο ακόμα από την αύρα σου, για να σε αποχαιρετήσουν.

Ξέρεις ότι έχει έρθει πια η ώρα να φύγεις, αλλά δεν μπορείς να το αποχωριστείς με τίποτα. 
Κοίτα να δεις ειρωνεία, τόσες παγωμένες μέρες πέρασες μέσα του, τότε που το μάλωνες, γιατί το καλοριφέρ ήταν σβηστό, αλλά οι τοίχοι του δεν ήταν ικανοί να σε ζεστάνουν και σήμερα, έχει βγάλει έξω έναν ήλιο, που εισχωρεί από τα μεγάλα του παράθυρα και καίει τα δάκρυα σου. Τα πόδια σου είναι καρφωμένα στο φθαρμένο του δάπεδο και δεν βρίσκεις την πόρτα.

Το λιγότερο που μπορείς να κάνεις για εκείνο, είναι να αφήσεις το βάζο με τα λουλούδια σε μια γωνία. Να σκύψεις και να φιλήσεις ευλαβικά τους τοίχους του και να κλείσεις την πόρτα. Ξέρεις ότι θα σου πάρει πολλά χρόνια να αποχωριστείς τις μνήμες σου, πως, όσα χρόνια κι αν περάσουν, αυτοί οι τοίχοι θα σε αποζητούν κι όταν βγαίνεις στον ήλιο αναρωτιέσαι, γιατί άραγε δεν συμμάχησε σήμερα ο καιρός με την ψυχή σου, να χιονίζει γύρω σου παγωμένες νυφάδες. 
(Προϊόν Μυθοπλασίας Και Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται Ρητά Η Αντιγραφή Και Η Αναδημοσίευση)
__________________ "o pio pistos filos tou skylou" ______________ Foto _____ Κλικ! _________

52 σχόλια:

  1. Καλημέρα!!!
    Αχ βρε Πέτρα!!!!!! Είναι θαυμάσιο το νοσταλγικό σου κείμενο!!!
    Με συγκίνησες Σαββατιάτικα!!!
    Μάκια καλό μου!!! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και να' ταν μόνο νοσταλγικό........
      Να είσαι καλά πολύτιμο συμπεθερόνι μου!
      Καλημέρα και πολλά φιλάκια χαρά μου! ♥

      Διαγραφή
  2. αδυναμια καλημερα!!!

    λοιπον για σημερα εχω να σου πω καποια πραγματακια διοτι εγω ειμαι ανθρωπος που προσεχει τα παντα στα μπλοκοσπιτακια που επισκεφτετε. χαχαχαχα

    ξερεις βλεπω στις γωνιες σκονη και κανω παρατηρηση! χαχαχα
    καμια σχεση ε, πλακα κανω!

    λοιπον ξεκινω απο το αποφθεγμα!
    εφυγε το κρυο και χαρηκα!

    Πετρα μου τα ειπες ολα!!!
    οντως αυτη ειναι η λεπτομερεια που κανει τη διαφορα!
    συμφωνω απολυτα μαζι σου!
    μακρια απο μας η περιεργια! εμεις θελουμε μονο το ενδιαφερον!

    Και συνεχιζω με την εικονα!
    Τελεια εικονα!
    με το χιονακι μια χαρα!
    να συμβαδιζει με την εποχη μας θα πω ομως, οχι με τη ψυχη μας, ναι;

    Και προχωρω στο κειμενο Εξαιρετικα καλογραμμενο για μενα! Παραστατικο, νοσταλγικο! Σουπερ!
    Μου αρεσε παρα πολυ!

    καλο σκ να εχεις! φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα τα παρατήρησες ε;;; Νομίζεις!! Για το μουσικό κομμάτι που παρέθεσα στο τέλος, δεν βρήκες να πεις τίποτα ωρέ και είναι από τα αγαπημένα μου! Καλημέρα χαρά μου, σε φιλώ γλυκά!

      Διαγραφή


  3. ΥΓ: Δεν έμαθα να δένομαι συναισθηματικά με αυτά που δεν μου ανήκουν.
    Έτσι ο (βέβαιος) αποχωρισμός γίνεται πιο εύκολος. Όταν έρθει η δική μου ώρα (αν προλάβω)
    θα πάρω το καπελάκι μου και θα φύγω και ούτε που θα κοιτάξω πίσω.
    Η ζωή έχει πιο σημαντικά να μου δώσει από την ύλη.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχει σαφώς ένας συμβολισμός στο κείμενο: "Οι τοίχοι" είναι όλα αυτά που περικλείουν μέσα τους τις στιγμές που έχουμε ζήσει κάπου και ως τέτοια, είμαι σίγουρη πως κι εσύ δικαιολογείς το δέσιμο... Καλή σου μέρα ♥ μου και καλή Κυριακή!

      Διαγραφή
  4. Νοσταλγικό και γλυκόπικρο κείμενο Πετροκόριτσο! Εγώ θα πω αφήνουμε πίσω το παρελθόν, κρατάμε τις μνήμες, γιατί είναι οι εμπειρίες κι η ίδια η ζωή μας, όσο κι αν πονάνε (οι περισσότερες ίσως) και θα συμμαχήσω με το μέλλον, με όση δύναμη μου έχει απομείνει! Να σου ευχηθώ Καλές Γιορτές Πέτρα μου, με Υγεία, χαρά κι ένα ευτυχισμένο τι 2014 για σένα κι όσους αγαπάς! Έχω φιλοξενούμενους για τις γιορτές κι ίσως να μην προλαβαίνω να περάσω όσο θα ήθελα από το σπιτάκι σου, αλλά θα τα πούμε όπως και να χει! Φιλιά γλυκά με αγάπη!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν αφήνεται έτσι πίσω ένα παρελθόν (ειδικά αν είναι......φρεσκοσκαμένο), προϋποθέτει να βιωθούν κάποια στάδια, που δεν τα γλυτώνει κανείς ποτέ, όταν αποχωρίζεται μια κατάσταση. Καλές γιορτές με υγεία για σένα και τους αγαπημένους σου γλυκιά μου Κατερίνα! Να περάσετε υπέροχα κι εμείς θα τα πούμε σύντομα! Σε φιλώ γλυκά!

      Διαγραφή
  5. Γιατί αυτό έτσι είναι!!!
    Δεν ωφελεί να στεναχωριόμαστε για τα ντουβάρια Πέτρα μου!
    Αυτά τα ξαναβρίσκεις και δημιουργείς καινούριες εικόνες και αναμνήσεις!
    Εμείς να 'μαστε καλά να τα ευχαριστιόμαστε!
    Τα φιλιά μου ευαίσθητο κορίτσι!!!

    Υ.Γ Τι θα γίνει με την φωτογραφία με τον ελέφαντα, τώρα που έμαθες να τις ανεβάζεις, πρέπει να μας την δείξεις να ευθυμήσουμε και λίγο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ας ξαναπώ ότι "τα ντουβάρια" είναι συμβολισμός, καθώς, μέσα στα ντουβάρια αρκετοί από μας έχουμε ζήσει μια ζωή ολόκληρη!

      Υ.Γ Αν θες να δεις ελέφαντα (και γαϊδούρι μαζί, δυο σε ένα!) στείλε μήνυμα στον "άντε να μην πω" να σου στείλει μια από κει που πήγε κι ελπίζω να μείνει για πάντα, μπας και ξεβρωμίσουμε λίγο ακόμα..... Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  6. Βλεπω ο γραφων ειναι ρωμαντικος..Αλλα οι αναγνωστες πραγματιστες...!!
    Ωστε..Δεν δενεστε με τα αντικειμενα;;;;

    Εγω αντιθετως δενομαι...Και με τα ντουβαρια και με τα αντικειμενα και με τα ρουχα, και με τα...μηχανηματα και με ολα......
    Οταν απολυθηκα ΠΧ...
    ΠΥΓΚΩΣΑ διοτι ο ΤΟΡΝΟΣ εχει το σημαδι απο το χερι μου..Τοσα χρονια που ειμαστε μαζι....

    Αλλα ειναι στον καθε ανθρωπο να σκεφτεται,ετσι..Η αλλοιως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ δένομαι απόλυτα με ντουβάρια, πράγματα και καταστάσεις φίλε Μαχαίρη. Μπορεί να είναι λίγο πικρό αυτό που θα πω, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις, πιο πολύ δέθηκα με ντουβάρια αληθινά, παρά με κάποιους που υπήρξαν "ντουβάρια" σε ότι αφορούσε την απαίσια συμπεριφορά τους....... Καλημέρα φίλε μου!

      Διαγραφή
  7. Δένομαι κι εγώ συναισθηματικά
    με ότι με περιβάλλει κι εμφυσώ ζωή
    στα πράγματα γύρω γι αυτό οι αποχωρισμοί
    όταν συμβούν είναι πολύ οδυνηροί!!!
    Σπουδαίο το κείμενό σου πραγματικά το ζήλεψα


    Να περνάς καλά Πετράδι μου
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, είναι πολύ οδυνηροί οι αποχωρισμοί γλυκιά Ελένη. Να συμπληρώσω μόνο πως, ειδικά εσύ, δεν έχεις λόγους να ζηλεύεις κείμενα (και ξέρω ότι το λες με ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΕΝΝΟΙΑ), καθώς, κάθε κείμενο σου με ανεβάζει ένα ακόμα σκαλάκι, κάθε φορά που σε διαβάζω! Αμοιβαία η εκτίμηση! Σε φιλώ γλυκά και -αν και στο έχω ξαναπεί- λατρεύω το "πετράδι"! :))

      Διαγραφή
  8. Δεν δένομαι ιδιαίτερα με τα αντικείμενα, όμως μια παγωμάρα την αισθάνομαι κάθε φορά που μετακομίζω και κοιτάζω το άδειο σπίτι που μέχρι χθες στέγαζε τη ζωή μου κι ό,τι αγαπώ. Την αισθάνομαι και κάθε φορά που περνάω έξω απ' τα παλιά μου σπίτια και δεν μπορώ πια να μπω μέσα να δω πως είναι! Περίεργο συναίσθημα! Όμως κάθε μετακόμιση είναι κι ένα νέο ξεκίνημα! Προχωράμε μπροστά! (Τι μου θύμισες τώρα! Το καλοκαίρι πρέπει να μετακομίσω πάλι!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχουν και "μετακομίσεις" που δεν σηματοδοτούν απαραίτητα μια νέα αρχή (και δεν είναι καθόλου μακάβριο το σχόλιο μου! χαχα!) Καλημέρα Σοφία μου και καλή Κυριακή!

      Διαγραφή
  9. Κι ενώ εσύ προσπαθείς να πιαστείς απ' τα ντουβάρια και οι σκέψεις σου δεν σε αφήνουν να τα αποχωριστείς,
    κάποιοι άλλοι περιμένουν με αγωνία να φύγεις, να βάψουν τα ντουβάρια, να διώξουν από πάνω τους τη μυρωδιά σου,
    την παρουσία σου την ύπαρξή σου, για να τα βρουν άδεια να αρχίζουν να εναποθέτουν εκείνοι τις μυρωδιές τους και τη ζωή τους.
    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ή να τους δώσουν μιά και να τα σωριάσουν σε συντρίμμια.......
      (πάντα υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος....) Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  10. Πριν δυόμιση μήνες μάζεψα κι εγώ σε κούτες τα πραγματάκια μου. Τη μολυβοθήκη μου, την κούπα μου, το καμινέτο και το μπρικάκι μου. Χάιδεψα απαλά το ξύλο, την κατακόκκινη καρέκλα μου που τη γυάλιζα μία στο τόσο και με έλεγαν σχολαστική, τον υπολογιστή μου που τόσες στιγμές είχαμε μοιραστεί και που στα αγαπημένα του άφησα πίσω πολλές σελίδες και δυο μήνες ψάχνω ακόμα να τις ανακτήσω...
    Τον νιώθω τον πόνο σου κι ας είναι μικρότερο διάστημα το δικό μου το δέσιμο.

    Δεν υπάρχουν λόγια. Μονάχα σιωπές.
    Εύχομαι όλα να είναι ένα κακό ψέμα.
    Την αγάπη μου Πετρούλα μου!♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποτέ σε αυτές τις καταστάσεις δεν είναι όλα ένα κακό ψέμα, παρά μόνο μια πικρή (ανάμικτη με οργή) αλήθεια... Σε φιλώ και καλή σου μέρα!

      Διαγραφή
  11. Πόσο νοιώθω τα σημερινά σου λόγια , έστω και αν είναι προιόν μυθοπλασίας ! Πριν 17 χρόνια στην άλλη άκρη του Ειρηνικού μάζευα , άφηνα , έκλαιγα , σπαρταρούσα , ανησυχούσα για τη νέα πατρίδα , Πονώ ακόμα και αν με ρωτήσεις δεν ξέρω να σου πω άν άξιζε τόσος πόνος παρά το γεγονός ότι αγαπώ πολύ την πατρίδα μου δεύτερη η πρώτη πάλι δεν ξέρω.
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ σε νιώθω απόλυτα, καθώς έχω βιώσει πολλούς αποχωρισμούς και γνωρίζω απόλυτα το συναίσθημα...... Να είσαι καλά γλυκιά μου Νικόλ και καλή σου μέρα! Σε φιλώ!

      Διαγραφή

  12. Καταπληκτικό!!!
    Μια δεύτερη λέξη θα το μείωνε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά γλυκούλα μου, πολλά φιλάκια και καλή σου μέρα! :)

      Διαγραφή
  14. Απαντήσεις
    1. Έπεσες κι εσύ σε μια ανάρτηση από τις "καλές'!! Χαχα! Κι όμως, υπάρχουν και μέρες που κάνουμε και χιούμορ! Να είσαι καλά Σοφάκι μου και φιλιά στα βλαστάρια σου! Καλή σου μέρα!

      Διαγραφή
  15. Είναι κι αυτό μια ματαίωση. Ένας αποχωρισμός... Μου θύμισες την ταινία με τον Αντωνάκη και την Ελένη, ξέρεις... Όταν επέστρεψαν στο υπό κατεδάφιση σπιτικό τους και στον τοίχο της κάμαρας, ήταν χαραγμένο το κεφαλάρι του κρεβατιού τους... Μοναδική σκηνή! Και μοναδικό το κείμενό σου!
    Άντε ρε "Καραβάγκο", μας έκανες σκόνη πάλι απόψε :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στο μεταξύ (ως συνήθως συμβαίνει) κάποια πράγματα τα εκτιμούμε όταν τα χάνουμε (ως τότε τα θεωρούμε δεδομένα..) Σε φιλώ και καλή σου μέρα!

      Διαγραφή
  16. 47 χρόνια, 17 μετακομίσεις. Αν η μισή μου καρδιά, γιατρέ, βρίσκεται εδώ πέρα, η άλλη μισή... σε όλη την
    Ελλάδα βρίσκεται.
    Εδώ που είμαι τώρα, ελπίζω να μείνω· σε πείσμα των καιρών και της τρόικας, που μου δείχνουν ξεδιάντροπα το δρόμο της ξενιτιάς...
    Εσύ, καρδιά-μου-όχι-από-πέτρα, πού είσαι;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλα μου ντε! Που είμαι;; Παντού και πουθενά!
      Ωστόσο κι εγώ πιστεύω πως, σε πείσμα των καιρών, θα μείνετε εκεί που επιλέξατε και αγαπάτε περισσότερο... Σε φιλώ γλυκά και καλή σου μέρα Αννούλα!

      Διαγραφή
  17. Αχ Πέτρα μου με συγκίνησες πάλι......
    Πολύ γλυκόπικρη η ανάρτηση.
    Να είσαι καλά να βρεις άλλα δωμάτια, να φτιάξεις άλλες αναμνήσεις!

    Πολλά φιλάκια γλυκιά μου:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είναι καλά όλοι οι άνθρωποι κι ας βρουν δωμάτια, καθώς κάποιοι δεν διαθέτουν πια ούτε καν ένα δωμάτιο...... Καλή σου μέρα Σερενάτα!

      Διαγραφή
  18. Πετρούλα μου,
    τώρα που τελείωσα το διάβασμα της μυθοπλασίας σου νιώθω μια γλυκιά μελαγχολία και νοσταλγία.. όχι μόνο για γραφεία που έμειναν πίσω μα και μέρη.. Αχχ!
    Πολλά γλυκά φιλιά και να έχεις ένα ευχάριστο Σαββατόβραδο! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακούω και εγώ την αγαπημένη μου μουσική από δω! Δεν είσαι μόνη! :) ♥

      Διαγραφή
    2. Κι εγώ γι' αυτά τα "μέρη" που χάνουμε όλοι μας κάποτε, έγραψα μια μικρή ιστορία. Σε φιλώ γλυκά περιστεράκι μου και να είσαι καλά! Καλή Κυριακή!

      Διαγραφή
    3. Α! Εξακολουθώ να αφήνω το ίδιο μουσικό κομμάτι να παίζει! Ας ελπίσουμε ότι, εκτός από σένα, θα το ακούσουν και κάποιοι άλλοι! ♥ Φιλάκι γλυκό!

      Διαγραφή
  19. Αν το καλοσκεφτείς είναι και θα μείνει ένα άχαρο τεράστιο κουτί που εσύ του έδωσες ζωή και στέγασε, μαζί σου στους χώρους του ευτυχισμένες και μη στιγμές σου.
    Κράτα τις καλύτερες αναμνήσεις σου.
    Καλή συνέχεια στο δρόμο σου.
    Όμορφο βραδάκι να έχεις !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Που να μην είχα γράψει κιόλας ότι είναι προϊόν μυθοπλασίας! Χαχα! Τεσπα. Όλοι μας έχουμε αποχωριστεί κάποτε δωμάτια ή καταστάσεις που μας έχουν χαράξει στο διάβα της ζωής μας! Καλό μεσημέρι Αλέξανδρε!

      Διαγραφή
  20. Πού πας, Πετρουλίνι;
    Γλαύκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Fresh air,παιδια...fresh air.
    Τιποτα που να μας κραταει πισω.
    Και η λιγη(ή πολλη ζηση)
    μαζι με τον τοιχο...τι να λεει?
    Σε ντουβαρι τα λεγαμε.

    καλησπερολουλουδοπουκαλωσοριζειτοαντιο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρω κάτι "ντουβάρια" που επενδύσαμε άδικα τα όνειρα μας και κάτι ντουβάρια που, ευτυχώς που είχαν αυτιά και άκουσαν το κλάμα μας και το παράπονο μας....... Καλησπεροφιλιά!

      Διαγραφή
  22. "Λυπήθηκαν μεγάλως στον αποχωρισμό τους.
    Δεν τόθελαν αυτοί,ήταν οι περιστάσεις."
    Αν είναι δύσκολο να αφήσεις πράγματα,ύλη που λέει και ο Πέτρος, γιατί έζησες χρόνια με αυτά,σκέψου όταν αποχωρίζεσαι πρόσωπα.Οδύνη και γι αυτούς που μένουν αλλά και γι αυτούς που φεύγουν αν συναντήθηκαν βαθιά και πραγματικά.
    Μέρες που είναι ας σκεφτόμαστε πιο αισιόδοξα.
    Καλά χριστούγενα
    Άρτεμις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί "οι μέρες που είναι" να κουκουλώνουν τα συναισθήματα των ανθρώπων;; Λίγο (έως πολύ) καταπιεστικό, δεν βρίσκεις;; Καλά Χριστούγεννα Άρτεμις.

      Διαγραφή
  23. καλημερα ρυαισθητο πετροκοριτσο.
    δεν ειναι ο χρονος ποτ μας δενει με τα πραγματα και τους ανθρωπους αλλα οι εμπειριες και οι αναμνησεις...διαβαζοντας σε σκεφτομουν ποσο περισσοτερο αγαπησα σπιτια που με φιλοξενησαν για πολυ λιγοτερο απο το τωρινο μου σπιτι και ποσο ακομα μου λειπουν και με τσουζει να τα θυμαμαι...η θαλπωρη τους κι οι στιγμες μας τα εχουν κανει πολυτιμα κι ας μη γερασαμε μαζι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποιος μίλησε για τον χρόνο;;
      Πάντα οι καταστάσεις μάς δένουν με χώρους και ανθρώπους, όχι οι χρονικές διάρκειες, που σε αρκετές περιπτώσεις, είναι απλά η δύναμη της συνήθειας... Καλό μεσημέρι πεταλου(λου)δένια μου!

      Διαγραφή
  24. Πόσο συγκινητικά έγραψες για αυτό που όλοι έχουμε ζήσει τόσες και τόσες φορές!
    Υπέροχο κείμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου, σ' ευχαριστώ πολύ! Πολλά φιλιά και καλή σου μέρα!

      Διαγραφή
  25. Τι υπέροχο κειμενο συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά φίλε μου. Σ' ευχαριστώ πολύ!
      Καλή χρονιά με υγεία! Σε φιλώ!

      Διαγραφή

ΦΙΛΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ TOY BLOG ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ GDPR~ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ!

ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ: ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΝΟΜΟΣ 2121/1993 Copyright © Mia Petra

Απαγορεύεται από το δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας η καθ' οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση και ιδιοποίηση τών κειμένων μου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑΣ -Mia Petra-
***IMPORTANT NOTE***:The reproduction, publication, modification, transmission or exploitation of any work contained herein for any use, personal or commercial, without my prior written permission is strictly prohibited.