..άλλα ντάλα τα μεγάλα, της Παρασκευής το γάλα..
Ή αλλιώς, για να γίνω πιο κατανοητή, γνωρίζεις το "Φωτογραφίζειν";
Ε, εκεί πήγα που λες κι εγώ, για άλλη μια φορά, για να λάβω μέρος.
Το θέμα της συγκεκριμένης φωτογράφησης ήταν "αλλαγή".
Τι λες κοπελιά; Πετάς εκεί, σε μια ξανθιά, τη λέξη "αλλαγή" σκέτη,
χωρίς (μερικούς τόμους) περαιτέρω εξηγήσεις και περιμένεις να συμβεί τι;
Ότι τι δηλαδή; Αλλαγή διάθεσης; Αλλαγή πλεύσης; Αλλαγή σχεδίου;
Αλλαγή βάρδιας; Αλλαγή καιρού; Ή μήπως...αλλαγή βαφής;...
Βέβαια, ο κοινός νους, λέει ότι έπρεπε να καταλάβουμε από μόνοι μας
τι ήθελε η φίλη μας η Μαρία να δείξουμε μέσα από τις φωτογραφίες.
Άσε που μας είχε και ένα παράδειγμα! Ναι, καλά.
Ψιλά γράμματα. Σου λέει {εκ των υστέρων αντιλαμβανόμενο!}
βρες μια φωτογραφία ρε παιδί μου που να δείχνει μια αλλαγή.
Η φωτογραφία να τη δείχνει την αλλαγή!
Όχι να μας την προκαλεί κοιτώντας την!
Τι δεν καταλαβαίνεις;;; {Χριστό, δε φαίνεται;}
Κι αφού λοιπόν έχω στείλει τη συγκεκριμένη φωτογραφία
κι έχω κοτσάρει από κάτω και τον εξής ανεκδιήγητο τίτλο:
Είδες πως αλλάζει η διάθεση με δυο παιδικά χαμογελάκια;
...την στέλνω στο Μαράκι που λες φίλε μου κι όλα καλά.
Περνούσαν οι μέρες κι όλο και κάτι
-απροσδιόριστο- δεν μου πήγαινε καλά.
Ώσπου, ξυπνάω ένα πρωί η ξανθιά και τρώω μια φλασιά!
Ε όχι ρε π@ύστη μου! Εγώ είχα βρει πρώτα μια άλλη φωτογραφία
Ε όχι ρε π@ύστη μου! Εγώ είχα βρει πρώτα μια άλλη φωτογραφία
για να στείλω! Την είχα ξεσκονίσει, την είχα "καδράρει"
κι ήταν έτοιμη για τον διαγωνισμό.
Αλλά...ξεχάστηκα κυρ πρόεδρα...κι έψαχνα να βρω μια άλλη!
Και η...άλλη ήταν η πιο πάνω.
Και η...άλλη ήταν η πιο πάνω.
Και...η...άλλη-άλλη είναι ακόμα στο συρτάρι
και περιμένει δεν ξέρω κι εγώ τι! :)
Κάποιος πρέπει να της το πει παιδιά με τρόπο, της...άλλης.
Κάποιος πρέπει να της το πει παιδιά με τρόπο, της...άλλης.
ότι η ευκαιρία της πέρασε και πάει κι ας πρόσεχε που έμπλεκε!
...Και για την ιστορία, η πιο πάνω φωτογραφία
είναι από την Καππαδοκία, από κάποιο ταξίδι μου εκεί.
Η οποία Καππαδοκία, είναι μια ευλογημένη περιοχή, με άπειρες φυσικές
ομορφιές, αλλά παράλληλα, ιδιαιτέρως φροντισμένη από τους Τούρκους.
Όχι όσο "φροντισμένη" θα έπρεπε βεβαίως,
καθότι, τα παιδάκια της φωτογραφίας, εργάζονται, δυστυχώς.
Ω ναι, πουλούσαν μαζί με τις μητέρες τους
αυτά τα μικρά σουβενίρ που διακρίνετε πίσω τους.
Εξού και τα μικρά πορτοφολάκια...
Τελικά, αρκετά πράγματα δεν είναι αυτό που φαίνονται.
Έτσι κι εδώ, δεν μιλάμε για δυο ανέμελα γλυκά παιδάκια,
αλλά για παιδιά που έχουν μπει στον ζυγό, από την τρυφερή τους ηλικία.
Κι όμως, δεν χάνουν την παιδικότητα τους ούτε στιγμή.
Και χαρίζουν σε εμάς τους μεγάλους, γενναιόδωρα χαμόγελα
και πολύ τα ευχαριστούμε για αυτό...
Για να σας "αποζημιώσω" ακολουθεί και η...άλλη φωτογραφία που λέγαμε ;)
Τον τίτλο δεν τον είχα βρει, αλλά ευελπιστώ να βρείτε εσείς κάτι που να ταιριάζει
με τη λέξη "αλλαγή" τώρα που θα τη δείτε......εκτός κι αν είναι άσχετη και αυτή! Αχαχαχα!
Ευχαριστώ τη Μαρία για την φιλοξενία της κι όσους με ψήφισαν, καθώς επίσης και όσους δεν με ψήφισαν, διότι δεν τους αδικώ! ;)
Διαβάστε εδώ ένα ενδιαφέρον άρθρο για το Trafficking.
.................................. Δαλματικές Ακτές..... Βελιγράδι ..... Σερβία ..................................
..................................................................
❤¸¸.•*¨*•♫ .......... Καλή Κυριακή και γλυκό φιλί! ..........❤¸¸.•*¨*•♫
Κι αν θες κι άλλα...παραμύθια!...κλικ σε...Μια Πέτρα
.......................................................................................
❤¸¸.•*¨*•♫ .......... Καλή Κυριακή και γλυκό φιλί! ..........❤¸¸.•*¨*•♫
Η αλήθεια είναι πως ούτε εγώ ψήφισα τη φωτογραφία σου και μετά στενοχωριόμουν για τα παιδάκια! Θεωρώντας ότι είναι "συγγενικά παιδάκια" του/της blogger που διαγωνιζόταν με τη φωτο αυτή... και μήπως στενοχωρούνταν που δεν έπαιρναν αρκετές ψήφους, όσο άλλες; (Την τρίχα την έκανα τριχιά, άσε!!!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά την παιδική εργασία... το φαινόμενο είναι παγκόσμιο, με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας να κατέχουν τα πρωτεία και δυστυχώς, λόγω της ύφεσης, να παρουσιάζει έξαρση τα τελευταία χρόνια και στις λεγόμενες "ανεπτυγμένες χώρες" της Δύσης...
Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο στο οποίο μας παραπέμπεις, και να μεταφέρω κι εγώ μερικά στοιχεία για τα "καθ' ημάς"...
(...) Πάνω από 100.000 ανήλικα παιδιά, σύμφωνα με τα στοιχεία του Συνήγορου του Παιδιού εργάζονται στην Ελλάδα, ενώ η κρίση τα «ενθαρρύνει» να παρατήσουν το σχολείο για να βοηθήσουν οικονομικά τις οικογένειές τους.Το υπουργείο Εργασίας, «μετρά» 1.500 βιβλιάρια εργασίας ανηλίκων, ενώ η Ελληνική Στατιστική Αρχή υπολογίζει τον αριθμό των εργαζομένων ηλικίας 15-18 ετών σε 8.886 (σύμφωνα με στοιχεία του 2011).
Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο από την άλλη εκτιμά ότι το 70% των μαθητών που διακόπτουν το σχολείο εισέρχονται με κάποιο τρόπο στην αγορά εργασίας. Συγκεκριμένα, παρατηρεί αυξητική τάση στα παιδιά που εγκαταλείπουν το σχολείο.
Στα 100.000 – 150.000 υπολογίζει και το Κέντρο Έρευνας Γυναικείων Θεμάτων τον αριθμό των παιδιών κάτω των 18 που εργάζονται σε μαγαζιά, βιοτεχνίες, εργοστάσια, αγροτικές και τουριστικές εκμεταλλεύσεις, στο δρόμο, σε πορνεία κ.α., όπως παρουσίασε, σε ευρωπαϊκή ημερίδα με θέμα “Trafficking – παράνομη διακίνηση και καταναγκαστική εργασία γυναικών και παιδιών”. (...)
Καλή Κυριακή να έχεις, φιλιά πολλά! ❤
[Άσχετο: Την είδες "από ψηλά" (αερόστατο) την Καππαδοκία;!!!]
*Άσχετο, αλλά όχι, δεν την είδα με αερόστατο (150 ευρώ το άτομο γαρ!///πολύ κλέφτες οι Ελληνάρες που το διοργάνωναν!)...αλλά έχω βγάλει τα αερόστατα φωτογραφίες από πολύ ψηλά και είναι υπέροχα! Εσύ την έχεις δει;..μη μου πεις, όχι πες μου! ❤
ΔιαγραφήΟύτε από ψηλά, ούτε από χαμηλά! Φιλικό ζευγάρι την επισκέφθηκε προ 2ετίας-3ετίας και "το διέπραξαν"!... Φυσικά, με όλα τα φωτο-συμπαρομαρτούντα!
Διαγραφή❤
Γενικώς πάντως, η Καππαδοκία είναι από τα πιο ωραία μέρη που έχω δει στον κόσμο! :)
ΔιαγραφήΟύτε που πήρα είδηση το διαγωνισμό...
ΑπάντησηΔιαγραφήλόγω απουσίας μακρόχρονης
αλλά δεν πειράζει επίτρεψέ μου
να σε συγχαρώ εκ των υστέρων
και για τις 2 φωτογραφίες σου....
κάθε μία με την δική της αξία.
Φιλάκια
Ευχαριστώ πολύ Φλωρούκο! Φιλιά :))
ΔιαγραφήΆκου τώρα να δεις τι θυμήθηκα: Είμαι στο Δημοτικό κι ο δάσκαλος μάς φέρνει μια κυρία να μας μιλήσει για τις μαθησιακές δυσκολίες. Την επομένη γράφουμε έκθεση. Εκείνος μας ζητάει να γράψουμε ό,τι καταλάβαμε για τη δυσλεξία κι εγώ ακούω (αν έχω το θεό μου)... δυσπεψία!!!!!!!!!!!! Και, ναι, έγραψα για αυτό το θέμα! Δεν αναρωτήθηκα καν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι που δεν είχα σε καμία υπόληψη σχολείο και δασκάλους (και τους είχα ικανούς για κάθε βλακεία), κάτι που κοιμόμουν σε όλη τη σχολική μου ζωή (διακριτικά, από το ένα μάτι και το ένα αυτί).... έγινα μέσα σε μια νύχτα διάσημη!!!!!!!!!
Δες αυτό, είναι συγκλονιστικό: http://womansmagazine.blogspot.gr/2014/05/1200000.html (δεν είναι διαφήμιση, όντως αξίζει)
Καλό υπόλοιπο Κυριακής! (τις φωτό από το αερόστατο τις έχεις αναρτήσει;;; αν ναι, πού;)
Αλεξάνδρα μου, το είδα το βίντεο :((
ΔιαγραφήΚι εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα ως κοινωνίες.. Φιλιά και καλημέρες :))
Υ.Γ Η ιστορία σου από το σχολείο όλα τα λεφτά! Αχαχαχα!
Καλημέρα Πετράδι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλέ μην απολογείσαι δεν τρέχει τίποτα
κάνεις σαν να έπεσες εκτός θέματος στις πανελλαδικές!!!
Υπέροχες πάντως και οι δύο...τίτλος δεν μου έρχεται...
φιλάκι και καλή Κυριακή
Σιγά μην απολογούμαι! :)) Χαβαλέ κάνω για :) Φιλιά και καλημέρες :)
ΔιαγραφήΕλα συμπεθέρα, τις διάβασα όλες τις αναρτήσεις που έχασα!!! Είχες κι έμπνευση!!! Εσύ κι η Αριστέα φουλ της ανάρτησης!!! Αχαχαχα!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο για τις φωτό πολύ ωραίες κι οι δυο!!! Να σου πω, τα παιδάκια σκέτη γλύκα κι όντως στέκει ως αλλαγή στην διάθεση κοιτάζοντάς τα!!! Για μένα δηλαδή δεν μου φάνηκες εκτός θέματος!!!
Στην δεύτερη φωτό δεν καταλαβαίνω την αλλαγή!!! Μην σου πω θα την ψήφιζα στο τωρινό θέμα που μας έβαλε η Μαρία, το παλιές στιγμές!!!! Αχαχαχα!!!
για την παιδική εργασία... αν είναι δυνατόν.. τα ζούμε βέβαια κι εδώ, με τα παιδάκια που ζητιανεύουν στα φανάρια ή καθαρίζουν τα τζάμια των αμαξιών. Μέσα στα τρένα.. Πιο παλιά δεν μπορούσα να μην δώσω λεφτά, το παραδέχομαι.. Με έπιανε κάτι και φυσικά κι ήξερα ότι θα του τα παίρναν αυτοί που τους βάζαν αλλά σκεφτόμουν αν τα χτυπάνε που πάνε με άδεια χέρια...
Πλέον τους λέω να τους αγοράσω φαγητό. τα περισσότερα φεύγουν. Μάλλον τα χουν δασκαλέψει μόνο για λεφτά.. Πληγή... Οτι κι αν κάνεις αυτά στους δρόμους.. Κι η παρέμβαση της κοινωνίας ποια είναι , να μπουν σε ιδρύματα και να μείνουν εκεί?? Και με αυτό διαφωνώ κάθετα...
Δεν τελειώνει αυτή η κουβέντα όπως και το πρόβλημα, δυστυχώς...
Σε φιλώ Πέτρα μου και καλό υπόλοιπο Κυριακής!!
Στη δεύτερη φωτό για να δεις την "αλλαγή" πρέπει να διαθέτεις πολυυυυυ φαντασία!!! Κάπως έτσι ας πούμε: ο άνθρωπος που γίνεται τελικά φωτογραφία ("κι ύστερα γίναμε μια ωραία φωτογραφία" που λέει και το τραγούδι!) Φιλιά πολλά συμπεθερόνι μου :)
ΔιαγραφήΔεν ξέρω γιατί θυμήθηκα την βραβευμένη φωτογραφία της τριτοκοσμικής πραγματικότητας όπου το όρνιο κοντεύει να φάει το ασθενικό παιδάκι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι την αλλαγή που δείχνουν οι φωτογραφίες να την προκαλούσαν κιόλας, έστω και με προβληματισμό που εμπεριέχεται στα συνοδευτικά κείμενα... μα ο κόσμος πλέον υπάρχει για να ταΐζει τα μάτια, περισσότερο από την ψυχή...
Οπότε.... μας μένει μόνο η .....ψήφος στους προκηρυγμένους διαγωνισμούς και όχι η επανάσταση στους προκηρυγμένους πολέμους.... ε?.........
;-(
Ξεκινώντας από το τέλος, ναι, κάπως έτσι είναι, "η επανάσταση στους προκηρυγμένους πολέμους" προφανώς και δεν μας περιλαμβάνει, μιλώντας γενικώς. Αν μιλήσουμε τώρα για την φωτογραφία με το παιδί και το όρνιο, εκτός του ότι ειπώθηκε ακόμα και ότι ενδέχεται να ήταν προϊόν μοντάζ ή "διαφήμισης" (αν και αυτό δεν αναιρεί τίποτα από την ωμή πραγματικότητα), βρίσκω λίγο υπερβολή την σύγκριση των φωτογραφιών (αν εννοούσατε φυσικά κάτι τέτοιο). Επειδή δεν είμαι επαγγελματίας φωτογράφος (για να "υποκλέπτω" συναισθήματα και να τα αποτυπώνω επί τούτου) θα σημειώσω το πως ένιωθα όταν τράβηξα εκείνη τη φωτογραφία, έτσι για την ιστορία και όχι για να "αιτιολογήσω" τη λήψη της. Θυμάμαι λοιπόν πως βρήκα σε αυτό το παζάρι (και) αυτά τα δυο παιδάκια, τα οποία χάρηκαν όταν θέλησα να τα φωτογραφίσω κι εγώ από την πλευρά μου θέλησα να τα παροτρύνω να χαμογελάσουν ακόμα περισσότερο, όχι για να αποτυπωθούν όμως στον φωτογραφικό μου φακό, αλλά γιατί χαίρομαι να βλέπω χαμογελαστά παιδάκια. Την καλημέρα μου.
ΔιαγραφήΥ.Γ Αν κάνετε τον κόπο να μπείτε στο λινκ του μπλογκ, που απέστειλα την φωτογραφία, θα διαπιστώσετε πως πρόκειται για έναν φιλικό "διαγωνισμό" φωτογραφίας και όχι για "προκηρυγμένο διαγωνισμό".
Καλή σου μέρα και καλή Κυριακή σου εύχομαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντοτε στη ζωή μου στέκομαι μακρυά από διαγωνισμούς. Δεν με συγκίνησαν ποτέ.
Πάντως η φωτογραφία σου με τα δυό κοριτσάκια είναι απίθανη.
Νάσαι καλά.
Καλημέρα φίλε Ντένη και αν θες, διάβασε το υ.γ μου στο ακριβώς από πάνω σχόλιο μου. Είναι ένας διαγωνισμός μεταξύ φιλικών blogs κι όπως σημειώνει και η οικοδέσποινα "κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας" κάτι με το οποίο συμφωνώ απόλυτα κι εγώ. Σε ευχαριστώ και να είσαι καλά :)
ΔιαγραφήΔεν το έχω με τις φωτογραφίες και γι αυτό διστάζω να παρακολουθώ παρόμοιους διαγωνισμούς΄, όμως και οι δύο φωτογραφίες σου μου αρέσανε και δεν την βρήκα εκτός θέματος......"αλλαγή" στη ζοφερή πραγματικότητα της παιδικης εργασίας σε όλο τον κόσμο...εσύ πάντως το "έχεις" με τις φωτογραφίες και τις δικές σου και αυτές που επιλέγεις να στολίζεις τα κείμενά σου και αυτό είναι ένας από τα ταλέντα σου που θαυμάζω απεριόριστα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπάντησηΔιαγραφή
Να είσαι καλά Κλαυδία μου. Την καλημέρα μου :)
ΔιαγραφήΝα σου πω την αλήθεια η πρώτη μου άρεσε περισσότερο....τα παιδιά πάντα μας αγγίζουν περισσότερο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Κυριακή :)
Καλημερούδια και ευχαριστώ πολύ :)
ΔιαγραφήΑναρωτιόμουν κι εγώ "τι θέλει να πει ο φωτογράφος;" με την πολύ καλή φωτογραφία, αλλά άσχετη με το θέμα του διαγωνισμού. Τώρα εξηγούνται όλα. Άσχετα με το διαγωνισμό όμως, τα κορίτσια μου έκλεψαν την καρδιά με την εκφραστικότητα και το χαμόγελό τους. Ίσως αυτά τα παιδιά τελικά που δοκιμάζονται σκληρά για να επιβιώσουν, είναι κι αυτά που εκτιμούν και χαίρονται τη ζωή τους. Βλέπε παιδιά Ρομά. Έχεις δει ποτέ κανένα να γκρινιάζει και να κλαψουρίζει; Εγώ πάντως όχι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά Πετρουλίνι και καλή βδομάδα να έχεις!
Έχω μόνο μια μικρή ένσταση Μαρία. Νομίζω πως όλα τα παιδιά χαίρονται τη Ζωή (είναι ο κύκλος της ζωής ίσως). Τώρα το πόσο συνειδητά μπορούν και να την εκτιμούν, είναι κάτι που δεν θα "απαιτούσα" ποτέ από ένα παιδί, όσο υπάρχουν ενήλικες που δεν μπορούν να την εκτιμήσουν. (Άσε που πάντα υπάρχει και ο παράγοντας "γεωγραφική θέση", ομολογουμένως μια πολύ μεγάλη συζήτηση...) Καλημερούδια και καλή εβδομάδα επίσης :)
ΔιαγραφήΔεν νομίζω ότι υπήρχε πρόβλημα με τον τίτλο και την φωτογραφία. Θεωρώ ότι
ΑπάντησηΔιαγραφήήταν ξεκάθαρο το μήνυμα! Όσο για την παιδική εργασία έχει αρχίσει και ανθεί
δυστυχώς και στον τόπο μας. Είναι κάτι με το οποίο δεν συμφωνώ. Μόνο όσοι
το έχουν κάνει είναι τα ιδανικά πρόσωπα, για να μεταφέρουν το πώς ένιωθαν όταν
τους συνέβαινε και κανείς άλλος! Οι γονείς μου ήταν από τα τελευταία θα λέγαμε παιδιά
που εργάστηκαν σε πολύ τρυφερή ηλικία. Ωρίμασαν πολύ γρήγορα και πήραν την ζωή
στα χέρια τους, όμως οι αναφορές τους σε εκείνη την εποχή και στις εμπειρίες τους
είναι πάντα γεμάτες θλίψη και το αίσθημα ότι έχασαν κάτι πολύτιμο...!!! Η παιδική ηλικία
δεν επιστρέφει ποτέ και δυστυχώς εν μέρει έμειναν για πάντα παιδιά, που αποζητούσαν
κατά βάθος κάποιον ενήλικα να σταθεί πλάι τους σε δύσκολες στιγμές.
Η δεύτερη φωτογραφία σου έχει το στοιχείο της αλλαγής μέσα από τη δυνατότητα που σου δίνει
το άνοιγμα στο σημείο του προσώπου, για να τοτποθετήσεις το δικό σου πρόσωπο εκεί. Έτσι,
κάθε φορά εμφανίζεται κάποιος άλλος στη θέση του πραγματικού εικονιζόμενου και μ' αυτό τον
τρόπο αλλάζεις κι εσύ, που βάζεις το πρόσωπό σου, αλλάζει όμως και ο εικονιζόμενος. Είναι
σαν να μοιράζεσαι μαζί του κι εκείνος μαζί σου κάποια στοιχεία, οπότε υπάρχουν συνεχόμενες
αλλαγές... πςςςςς... ποια είμαι τελοσπάντων!!!!!
Το πέτυχα;;;;
Αν το πέτυχες; Καμία σχέση! Αχαχαχα! Αφού είναι το δικό σου πρίσμα αυτό όμως, οφείλω να το σεβαστώ βεβαίως-βεβαίως, απλά δεν έχει καμία σχέση με το δικό μου πρίσμα, αλλά δεν τρέχει και τίποτα, κουβέντα να γίνεται :)) Καλημερούδια και φιλιά :)
ΔιαγραφήΠέτρα μου και οι δυο φωτογραφίες είναι πάρα πολύ όμορφες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ!!:)
Ευχαριστώ Στέλλα μου και να είσαι καλά! καλή εβδομάδα :)
ΔιαγραφήΜερικές φορές κάποια "λάθη" η παραδρομές δημιουργούν πιο ευχάριστη έκπληξη και ανοίγουν ή ξετρυπώνουν θέματα. Πέτρα μου όμορφο βράδυ Κυριακής να έχεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αυτό είναι και η γοητεία! Καλημέρα και καλή εβδομάδα Γιάννη :)
ΔιαγραφήΕπότισε η μπογιά για τα καλά! αχαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια η διάθεση αλλάζει και τώρα που την είδα εδώ ξανά πραγματικά και συγκινήθηκα και μου άρεσε!
Συνήθως στη Μαρία ψηφίζω τη φωτογραφία ως εικόνα κι όχι πόσο ταιριάζει στο θέμα. Έτσι για την ιστορία!
Είχες δεν είχες πάλι έκανες το θαύμα σου πάντως!
Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα να έχουμε!
ΥΓ: Στο μεταξύ είμαι μεταξύ δημιουργικών στιγμών κι έκανα διαλειμματάκι . Ξέρεις πόση ώρα μου πήρε για να γράψω σωστά τούτες τις αράδες; Δε λειτουργάει μπίτι το ακατοίκητο! ;-)
Φιλούρες!
Επότισε, δε θα πει τίποτα! Αχαχαχα! Καλημερούδια κι από δω λέμε ;)
ΔιαγραφήΗ Μαρία ξέρει τι κάνει!! Διάλεξε ένα θέμα ευρύ, ένα θέμα που μπορεί κανείς να το προσεγγίσει ποικιλοτρόπως... Είναι ενδιαφέρον να βλέπουμε τις διαφορετικές προσεγγίσεις των φωτογράφων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οι δύο φωτογραφίες σου μου άρεσαν πολύ. Συγχαρητήρια!
Φιλάκια πολλά, ξανθούλα μου!
Ευχαριστώ πολύ ομορφιά μου και να είσαι καλά! καλημερούδια και φιλιά :)
ΔιαγραφήΣτην Καππαδοκία γεννήθηκε η γιαγιά μου...! Η γιαγιά Κατίνα της οποίας πήρα το όνομα :-) Θέλω τόσο πολύ να πάω...εκεί στη βαθιά Ανατολία που έσφυζε κάποτε από Ελλάδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφη η φωτό σου!
Φιλάκια!
Είναι από τις πιο ωραίες χώρες που έχω επισκεφτεί και σου εύχομαι να πας οπωσδήποτε! Τα φιλιά μου :)
ΔιαγραφήΤραγική ειρωνεία όντως τα κοριτσάκια!!!Παρ' όλα αυτά η φωτογραφία σου δεν παύει να είναι πανέμορφη! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα!!!
Σε ευχαριστώ πολύ και καλό σου βραδάκι :))
ΔιαγραφήΠοιο διαγωνισμό καλέ; Πάλι στον κόσμο μου ήμουν, ε;;; Πάλι δεν πήρα χαμπάρι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως να σου πω την αλήθεια η πρώτη μου άρεσε περισσότερο, αυτά τα χαμογελάκια δεν τα προσπερνάς εύκολα!!!
Καλή εβδομάδα Πέτρα μου! Φιλάκια πολλά πολλάααααα! :)))))
Είπαμε, η καθεμιά έχει άλλη σημειολογία. Φιλιά και καλή εβδομάδα πιτσουνάκια μου :))
ΔιαγραφήΤον είδα τον διαγωνισμός και η φωτογραφία σου δεν ξέρω αν ήταν άσχετη όπως λες αλλά πάντα ωραία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε αυτό τον διαγωνισμό να σου πω την αλήθεια δεν κοιτάζω ποτέ το θέμα κοιτάω πια φωτογραφία μου αρέσει και μου μένει περισσότερο.
Που έχει κάτι να μου πει.
Προσωπικά μου αρέσει πιο πολύ από την δεύτερη που έβαλες.
Πολλά φιλιά καλή εβδομάδα!
Ευχαριστώ πολύ Ελενοκόριτσο μου! Φιλιά και καλό απόγευμα :)
ΔιαγραφήΚι εγώ ως μαυροτσούκαλο να σου πω, πως απλώς μου άρεσαν οι φωτογραφίες πολύ, χωρίς να καταλαβαίνω τι είναι εντός ή εκτός θέματος :))) Επίσης μου αρέσει πολύ που ταξιδεύεις, τρελαίνομαι!!!! Για τις μικρές ψυχούλες τι να πω;;; Ντρέπομαι για τον κόσμο μας, ειδικά όταν μικροί άνθρωποι εξαθλιώνονται :((( Σε φιλώ γλυκά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμένα μου αρέσει που ταξιδεύω και μακάρι να μπορούσα να ταξίδευα συνέχεια... Φιλιά πολλά :)
Διαγραφή... Και μια ποιητική φωτογραφία:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚική Δημουλά, "Φωτογραφία 1948"
Κρατώ λουλούδι μάλλον.
Παράξενο.
Φαίνετ’ απ’ τη ζωή μου
πέρασε κήπος κάποτε.
Στο άλλο χέρι
κρατώ πέτρα.
Με χάρη και έπαρση.
Υπόνοια καμιά
ό,τι προειδοποιούμαι γι’ αλλοιώσεις,
προγεύομαι άμυνες.
Φαίνετ’ απ’ τη ζωή μου
πέρασε άγνοια κάποτε.
Χαμογελώ.
Η καμπύλη του χαμόγελου,
το κοίλο αυτής της διαθέσεως,
μοιάζει με τόξο καλά τεντωμένο,
έτοιμο.
Φαίνετ’ άπ’ τη ζωή μου
πέρασε στόχος κάποτε.
Και προδιάθεση νίκης.
Το βλέμμα βυθισμένο στο προπατορικό αμάρτημα:
τον απαγορευμένο καρπό της προσδοκίας γεύεται.
Φαίνετ’ απ’ τη ζωή μου πέρασε πίστη κάποτε.
Η σκιά μου, παιχνίδι του ήλιου μόνο.
Φοράει στολή δισταγμού.
Δεν έχει ακόμα προφθάσει να είναι
σύντροφος μου ή καταδότης.
Φαίνετ’ απ’ τη ζωή μου
πέρασ’ επάρκεια κάποτε.
Συ δε φαίνεσαι.
Όμως για να υπάρχει γκρεμός στο τοπίο,
για να ‘χω σταθεί στην άκρη του
κρατώντας λουλούδι
και χαμογελώντας,
θα πει πως οπού να ‘ναι έρχεσαι.
Φαίνετ’ απ’ τη ζωή μου
ζωή πέρασε κάποτε.
Φίλε Γιάννη, σε ευχαριστώ όπως πάντα! :)
ΔιαγραφήΕίμαι κατά της παιδικής εργασίας και εκμετάλλευσης (αν και στη συγκεκριμένη φωτογραφία, όπως λες, δεν υπάρχει εκμετάλλευση μιας και εργάζονται με τη μητέρα τους).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε άνθρωπος πρέπει στα "τρυφερά" του χρόνια να παίζει και να μορφώνεται, όχι να δουλεύει.
Ας γίνω όμως και λίγο αιρετικός. Τα παιδιά αυτά δουλεύουν όπως δούλευαν και τα ελληνόπουλα (και σε πολύ χειρότερες συνθήκες!) πριν 40-60-100 χρόνια. Παιδιά που αναγκάζονταν να εργαστούν, κυρίως στους αγρούς, για λόγους επιβίωσης. Ελάχιστοι είχαν πρόσβαση στη μόρφωση και ελάχιστοι μορφώνονταν.
Για παιχνίδια ούτε λόγος. Έπαιζαν μέ ό,τι έφτιαχναν μόνα τους με ό,τι εφεύρισκε το μυαλουδάκι τους.
Έχω την εντύπωση ότι αυτοί οι άνθρωποι που μεγάλωσαν έτσι, ήσαν καλύτεροι από εμάς. Αγράμματοι, χωρίς ανέμελα παιδικά χρόνια και ευχάριστες παιδικές μνήμες, αλλά πιο χρήσιμοι.
Δούλεψαν, ξεπατώθηκαν, πολέμησαν (μεταφορικά και κυριολεκτικά) και κατάφεραν πράγματα που σήμερα ακούγονται απίστευτα.
Με λίγα λόγια, ανθρώπους που δουλεύουν (κακώς!) από μικροί, δεν τους φοβάμαι. Φοβάμαι αυτούς που μεγαλώνουν με τηλεόραση.
Αυτή η Ελλάδα ήταν τόσο διαφορετική από τη σημερινή... Κι όπως όλοι ξέρουμε, υπάρχουν πάρα πολλές "τριτοκοσμικές" (τι χυδαία λέξη!) χώρες, που τα παιδιά, όχι μόνο εργάζονται, αλλά λιμοκτονούν δυστυχώς...
ΔιαγραφήΤα παιδάκια είναι υπέροχα! Η δεύτερη τραβήχτηκε στις Δαλματικές Ακτές ή στο Βελιγράδι; Είναι μία ή μία μέσα στην άλλη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Η μία προγιαγιά μου ήταν Καππαδόκισσα. Από την Καισάρεια.
Η Καππαδοκία όπως γράφω και πιο πάνω, είναι μια υπέροχη περιοχή. Απίστευτης φυσικής ομορφιάς και όχι μόνο.
ΔιαγραφήΗ φωτογραφία είναι μία. Αυτό που βλέπεις δεξιά, είναι μια αφίσα αφημένη στον πεζόδρομο που βρίσκεται και το άγαλμα αριστερά της. Η Σερβία δεν ανήκει στις δαλματικές ακτές;
Η Σερβία δεν έχει θάλασσα! Δαλματικές Ακτές λέμε συνήθως την Κροατία. Άντε και Βοσνία και Μαυροβούνιο.
ΔιαγραφήΘα με κάνεις να ξεχάσω όσα με τόσο κόπο έμαθα!
Άργησα να σου απαντήσω, γιατί διάβαζα γεωγραφία! Αχαχαχα! Ε, εγώ φταίω που όλοι οι πράκτορες (οι ταξιδιωτικοί λέμε) συμπεριλαμβάνουν και την Σερβία μέσα στις δαλματικές ακτές; Αν μη τι άλλο, υπήρξε Δαλματία :) "Στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Αυστροουγγαρία διαλύεται και η Δαλματία για άλλη μια φορά μοιράζεται ανάμεσα στα βασίλεια της Κροατίας, της Σερβίας, της Σλοβενίας και της Ιταλίας". Βικιπαίδεια.
ΔιαγραφήΚαππαδοκία; Από την Καππαδοκία ήταν η προγιαγιά μου κι ήταν έτσι ξανθούλα σα τα παιδάκια και το πέρασε το γονίδιο σε όλη τη φαμίλια μέχρι και τα δισέγγονά της! Έχω μεγάλη περιέργεια να πάω στη χώρα του Αϊ Γιώργη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα πας γιατί είναι πανέμορφη!
Διαγραφή