Τρίτη 12 Μαΐου 2015

╰☆ ΤΙ ΖΗΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ☆╮


Όσο απομακρυνόμαστε από μια εποχή, όλο και πιο καθαρά μπορούμε να δούμε, αλλά και 
να εκτιμήσουμε τους ανθρώπους της εποχής εκείνης και το έργο τους. Κάθε τι αληθινό, θα αντέξει αιώνια στο χρόνο και θα το παραλαμβάνει κάθε επόμενη γενιά διαμάντι ατόφιο.

Αυτό ίσως θα ήταν και μια απάντηση, σε κάθε τύπου ανάλυση που έλαβε χώρα στη χώρα μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, εξαντλώντας το θέμα "Άξιος Εστί ο Σάκης;" Πολύ κακό για το απόλυτο τίποτα μπροστά στους κολοσσούς της Τέχνης, της Ποίησης, της Μουσικής.

Όταν ήμουν μικρό παιδάκι κι άκουγα στο ραδιόφωνο την Αθανασία νόμιζα πως μιλούσε για ένα κορίτσι που το είχαν βαφτίσει Αθανασία..."Τι ζητάς Αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά δε μου δίνεις σημασία κι η καρδιά μου πώς βαστά"...κάποιος άνδρας που ήθελε μια κοπέλα κι εκείνη τού έκανε καπρίτσια. Τη μιά του έδειχνε τον έρωτα της, την άλλη όχι.

Σ’ αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδες, ποιητές κι ένα κλωναράκι δυόσμο δεν τούς χάρισες ποτές..α! ώστε και άπονη η κυρία Αθανασία! Πλανεύτρα δίχως έλεος για κανένα, δεν 'πα
να ήταν από βασιλιάς ως και ποιητής, την ίδια σκληρή στάση είχε υιοθετήσει για όλους! 

Αυτό το τελευταίο ήταν και το μόνο σωστό που είχα αντιληφθεί απ' το τραγούδι. Η απονιά.
Μου πήρε κάποια χρόνια βέβαια μέχρι να καταλάβω για ποια "αθανασία" μιλούσε το άσμα 
κι άλλα τόσα χρόνια όμως για να εμβαθύνω όχι μόνο στο στίχο όσο και τη μουσική, κυρίως μέσα από τα απέραντα νοήματα που ξεδίπλωνε αριστοτεχνικά ο ποιητής Νίκος Γκάτσος

Μια φορά είχα διαβάσει σε μια συνέντευξη του Μάνου Χατζιδάκι πως η σχέση του με το Νίκο Γκάτσο ήταν καρμική. Από κάποια στιγμή και μετά -μετά 50 χρόνια συνεργασίας!- η σχέση ήταν πια οικογενειακή. Πως θα μπορούσε άλλωστε να 'ταν αλλιώς, ύστερα από τόσα χρόνια αδιάλειπτης συνεργασίας-δημιουργίας μέσα από αμέτρητα κοινά μουσικά ταξίδια.

H ΑΘΑΝΑΣΙΑ του Γκάτσου, όπως και κάθε αληθινό τραγούδι, ήταν και παραμένει ένα παι-χνίδι. Η ιδέα του Θανάτου οδηγεί τον αληθινά ελεύθερο άνθρωπο στο να αντιληφθεί βαθιά μέσα του, πως η ύπαρξή Του έχει ημερομηνία λήξεως. Ο Άνθρωπος οφείλει να συμφιλιωθεί με την ιδέα αυτή κι όχι ν’ αγκιστρώνεται από τη ζωή σε σημείο που να μη θέλει να φύγει- πράγμα που όλες οι θρησκείες εκμεταλλεύονται- υποσχόμενες μελλοντική και ατέλειωτη ζωή. Κι όμως είναι τόσο απλό, γι’ αυτό και δύσκολο. Κι ακόμα: Ο Νίκος Γκάτσος είναι ένας μεγάλος δάσκαλος! Μου έδωσε πολλά μαθήματα. Περί ήθους: Μη λογοδοτείς στην Εξου-σία. Θα χάσεις το ταλέντο σου. Μόνο αγνοώντας την θα 'χεις τη δύναμη να είσαι ισχυρός και χωρίς αυτήν και με το δικό σου πρόσωπο. Το ανθρώπινο".. Μάνος Χατζιδάκις

Ο δίσκος "Αθανασία" κυκλοφόρησε το 1976. Δεν είναι τυχαίο ότι όσα τραγούδια περιλαμ-
βάνει, είναι ιστορίες της ζωής με μεγάλα νοήματα όπως είναι "ο Γιάννης ο φονιάς" κλπ.
Ο Νίκος Γκάτσος -ποιητής, στιχουργός, μεταφραστής- θεωρώ πως είναι μια μορφή απ' τις πιο φωτεινές της Τέχνης. Άλλος ένας σπάνιος καλλιτέχνης, που γέννησε η Ελλάδα, αν και.. εντελώς συμπτωματικά, ανήκει κι εκείνος στην ίδια περίπου περίοδο με κάθε άλλο γνήσιο ποιητή, μουσικό, δημιουργό, που άφησε ως σφραγίδα το στίγμα του στα ελληνικά χρονικά.
Μέσα από μια πλούσια στιχουργική βιογραφία, έφυγε τον Μάη του 1992 στις 12 του μήνα, διαψεύδοντας όσα ο ίδιος έγραφε περί μη..αθανασίας, ανάμεσα σε θνητούς για πάντα.

Όταν η αθανασία φαντάζει σαν "ομορφονιά που δεν την κέρδισε κανείς"..ξεφεύγει 
πια από τα στενά πλαίσια ενός απλού τραγουδιού. Είναι το νόημα της ζωής σε μια στροφή.
Θα 'λεγε κανείς ότι η Μουσική είναι βάλσαμο στην ψυχή του ανθρώπου. Άλλα δεν είναι τόσο απλοϊκή η εξήγηση. Τα τραγούδια εκείνων των εποχών, δεν ήταν μόνο τραγούδια. Ήταν μικρά έργα τέχνης, ήταν οι ίδιες οι ψυχές των ποιητών, σε μικρές ή μεγάλες δόσεις.




Foto Google Η ιστορία του τραγουδιού Αθανασία εδώ!
❤¸¸.•*¨*•♫ ......................................................................................❤¸¸.•*¨*•

52 σχόλια:

  1. Λατρεύω αυτές σου τις αναρτήσεις-αφιερώματα, όχι σε γνωστά και χιλιοειπωμένα, αλλά σε αυτά που θα περνούσαν
    τουλάχιστον για μένα , απαρατήρητα! Μαθαίνω και σε ευχαριστώ πολύ!
    Πανέμορφη ανάρτηση! Πραγματικά!
    Με φιλοσοφική χροιά!
    Εγώ το έχω πει με απλά δικά μου λόγια (που δεν είναι ακριβώς δικά μου μάλλον τα υιοθέτησα)....ας σκεφτόμαστε
    καθημερινά το θάνατο, γιατί καταλαβαίνουμε την αξία της στιγμής!

    Φιλούρες Πετρούλα μου♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι να μαθαίνουμε καινούργια πράγματα μέσα από τα blogs! ♥

      Διαγραφή
  2. Πολύ-πολύ ωραίο το αφιέρωμά σου! Και πόσο δίκιο έχεις στις δύο τελευταίες φράσεις του κειμένου σου... έτσι είναι.
    Ίσως γι΄αυτό και δεν μπορώ να ακούσω τα σημερινά ελληνικά τραγούδια με τίποτα. Τους λείπουν τα πάντα.
    Φιλιά, την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχουν και σήμερα ωραία τραγούδια, αλλά είναι η εξαίρεση,
      το αντίθετο δλδ με εκείνες τις χρυσές εποχές!

      Διαγραφή
  3. Kαλημέρα αδυναμία μου!
    Το ξερω αυτο το τραγουδι! Ακουω διαχρονικα κομματια και τα ψαχνω συχνα στο διαδικτυο!
    Πολυ ομορφο αφιερωμα εκανες! Δινεις αγαπη ή μαλλον νιωθω πως επιστρεφεις αγαπη στους καλλιτεχνες που με το εκαστοτε εργο τους καταφεραν να αγγιξουν τη ψυχη σου!

    Φιλακια πολλα πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πετράδι μου, είναι από εκείνες τις φορές που πραγματικά νιώθω αμήχανα γιατί... δεν γνώριζα...
    Είναι περίεργο να υπάρχει κάτι σπουδαίο και να έχεις άγνοια...
    Με άγγιξε πολύ η σημερινή σου ανάρτηση!
    Αγκαλιά και φιλί γλυκό και βροχερό!
    (Πάω να κατασκοπεύσω και τί άλλες απαντήσεις υπάρχουν στα... πρωτοσέλιδα! Ελπίζω εμείς οι σεμνοί που δεν θέλουμε πάνω μας τα φώτα της δημοσιότητας να είμαστε περισσότεροι!)
    ΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όποτε κι αν τους γνωρίσουμε αυτούς τους δημιουργούς, πάντα είναι η σωστή ώρα!

      Διαγραφή
  5. Καλημέρα Πετράδι μου
    Πανέμορφο το σου αφιέρωμα στον Γκάτσο!!!
    Πάντα μια Αμοργός θα με ταξιδεύει
    πάντα ένας στίχος του θα με ακουμπά


    φιλάκι γλυκό πρωινό ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευλογημένοι άνθρωποι κι εμείς τυχεροί που πέρασαν από τη Γη ♥

      Διαγραφή
  6. Πετρούλα μου θα την πω την αμαρτία μου δεν το έχω ακούσει ποτέ.
    Ωραίο το αφιέρωμα που έκανες.
    Θα το ακούσω λοιπόν και θα το μάθω από εδώ από εσένα.
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σίγουρα ξέρεις κάποια τραγούδια από αυτόν το δίσκο, όλοι ξέρουμε.

      Διαγραφή
  7. Παρα πολυ ωραια αναρτηση! Πραγματικα! Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Λατρεύω το χρυσό δίδυμο, Χατζιδάκις-Γκάτσος!!! Αγαπώ την Αθανασία, καθώς και την Ραλλού, τον Κεμάλ, τον ευαίσθητο ληστή, τον Γιάννη τον φονιά... και η λίστα δεν έχει τέλος, μιας και άλλοι πολλοί "έντυσαν" με μουσική, τους ανεπανάληπτους στίχους του Γκάτσου, που ομολογουμένως, είναι καταπληκτικοί και "γυμνοί"!!! Υπέροχο το αφιέρωμα σου Πέτρα μου!!! Σε φιλώ πολύ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχω στα σκαριά κι άλλον έναν δημιουργό-διαμάντι, της ίδιας εποχής επίσης ! Τα λέμε ;)

      Διαγραφή
  9. Αγαπημένα τραγούδια όλα. Σε αυτά τα τραγούδια η Αθανασία έδωσε νερό από την βρύση της και έμειναν αθάνατα. Τραγούδια που σημάδεψαν την γενιά μου.
    Μου τα θύμησες με τούτο το αφιέρωμα σου και τώρα που γράφω το σχόλιο τα έβαλα και τα ακούω.
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μη μου πεις ότι δεν είναι η πιο μελωδική παρέα ε; Φιλιά!

      Διαγραφή
  10. Το ήξερα συμπεθέρα μου ότι θα το έκανες αυτό το αφιέρωμα!! Οπως έκανες και πέρσυ, έτσι και φέτος!! Είσαι φοβερή!!
    Το ίδιο pdf είχα κατεβάσει κι εγώ τις προάλλες μιας που ξαναέπιασα ολόκληρη την Αμοργό αυτή τη φορά!!
    Τι άνθρωποι ρε παιδί μου.. Άγιοι άνθρωποι, όχι με την έννοια του αναμάρτητου αλλά με την έννοια ότι κοινωνούν ψυχή.. Τέτοιες μεταγγίσεις μας κρατάνε ακόμα όρθιους.. Δεν έχω κάτι άλλο να πω..
    Μνημονικό η αθανασία.. Σε φιλώ κούκλα μου!! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στην σκοτεινή εποχή του Μνημονίου, μόνο το Μνημονικό καθιστά την Αθανασία ♥

      Διαγραφή
  11. Ο θεός Χρόνος λοιπόν, ξεκαθαρίζει το τοπίο και στον πολιτισμό.
    Κι ο καθένας μας επανεκτιμά την αξία αυτών που παίρνει, μεγαλώνοντας και όχι μόνο αγανακτώντας, μέσα σ’ αυτήν την «όμορφη και παράξενη πατρίδα».
    Με πολύ πρωτότυπο τρόπο παρουσιάζεις, φίλη Πέτρα, τη σημερινή επέτειο, σε αντιδιαστολή με τις συνήθεις κοσμητικές αναφορές τού πλήθους των καθημερινών σχολιαστών.
    Κι έτσι γίνεται η φιλοσοφημένη (μέσω αθανασίας) ανάρτησή σου ένα πετραδάκι στο οικοδόμημα του Ελληνικού μας πολιτισμού. Ενός οικοδομήματος, που το θεωρώ μοναδικό, κι ας είναι ο περιβάλλων χώρος γεμάτος σκουπίδια…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. .."ένα πετραδάκι στο οικοδόμημα του Ελληνικού μας πολιτισμού"...υπερβολικά τιμητικό, για άλλη μια φορά, το σχόλιο σου Άρη και σε ευχαριστώ πολύ :))

      Διαγραφή
    2. Αν αγαπητή μου Πέτρα, την ανάρτησή σου αυτή την υπέγραφε κάποιο γνωστό όνομα από τον δημοσιογραφικό ή καλλιτεχνικό ή συγγραφικό χώρο, και την ανέβαζε στο Facebook, θα μάζευε καμιά πεντακοσαριά «μ’ αρέσει». Αν αφήσουμε στην άκρη εκείνους που θα δήλωναν «μ’ αρέσει» χωρίς να το …διαβάσουν, οι υπόλοιποι, αν διάβαζαν την ίδια ανάρτηση με μια άγνωστη υπογραφή, θα έβαζαν πολύ λιγότεροι το «μ’ αρέσει». Αυτή είναι μια πραγματικότητα.
      Μια καλή διαδικτυακή φίλη μού είχε υποδείξει κάποτε το πείραμα με το βιολιστή στο μετρό: https://www.youtube.com/watch?v=vX9CpPnTMdw
      Μένει λοιπόν στους γράφοντες, γνωστούς και μη, να ανιχνεύουν στα σχόλια που μαζεύουν, τα γνήσια. Τα σχόλια δηλαδή που είναι αυθόρμητα και απαλλαγμένα από σκοπιμότητα ή την ανάγκη τής ανταποδοτικότητας… Είναι μια ωραία άσκηση αυτό!
      Όπως κι αν έχει όμως το πράγμα, εκείνο που αξίζει για έναν δημιουργό είναι η ικανοποίηση που νιώθει, όταν τελειώσει το έργο του και του αρέσει πολύ. Θεωρώ πως ένα βασικό συστατικό τής (βραχύβιας πάντοτε) ανθρώπινης ευτυχίας, είναι η ψυχική ευφορία που προκύπτει ως αποτέλεσμα της δημιουργικότητας.
      Οι έπαινοι επαϊόντων και μη, είναι ευχάριστοι, αλλά υπάρχει η αμφιβολία τής γνησιότητάς τους. (Μια σχετική μου ανάρτηση φέρει τον τίτλο «Πόση αλήθεια». Τον Ιούνιο θα υπάρξει μια άλλη για τα εγκώμια).
      Προσωπικά, θεωρώ πως οι υποκριτικοί έπαινοι συνιστούν μια μορφή εξαπάτησης. Αλλά αυτό μπορεί κανείς να το αντιπαρέρχεται, όταν το διαπιστώνει.
      Κλείνοντας θέλω να ξανατονίσω τη γλαφυρότητα των γραπτών σου, το χιούμορ, τους αξιόλογους προβληματισμούς, το πολιτικό αισθητήριο.
      Και να ευχηθώ βέβαια καλή συνέχεια.

      Διαγραφή
    3. Τα ατόφια -σαν χρυσάφι- σχόλια, τα αφήνω ασχολίαστα, προς τέρψη φίλε Άρη.
      Παράλληλα χαίρομαι, διότι μια ανάρτηση σαν κι αυτήν εδώ:
      http://pistos-petra.blogspot.gr/2013/06/blog-post_24.html
      εμμένει να βρίσκεται μέσα στη δεκάδα των δημοφιλέστερων αναρτήσεων μου "γενικώς" κι αυτό με κάνει πολύ χαρούμενη... Τον έχω δει κι εγώ το βιολιστή! Την καλημέρα μου :)

      Διαγραφή
  12. Πέτρα μου, όντως αυτές οι αναρτήσεις σου είναι γεμάτες πολιτισμό και μια λυρικότητα εξαιρετική. Δύσκολα μπορεί κάποιος να μην ακουμπήσει έστω και για λίγο στον όμορφο κόσμο της τέχνης που αναφέρεσαι.
    Σε δύσκολες εποχές, οι αναφορές αυτές είναι πνευματική καθοδήγηση σε έναν λαό που έχει ανάγκη να ξαναβρεί τις πολιτιστικές και πνευματικές του ρίζες.
    Καλό απόγευμα περήφανος για σένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι πάντα Γιάννη... Θέλω να πω, δες τη σημερινή ανάρτηση και τα ξαναλέμε!! :)

      Διαγραφή
  13. Μια ανάρτηση μέσα από την καρδιά βγαλμένη!
    Ταυτίζομαι με κάθε δική σου και δική τους λέξη!
    Πριν από αρκετές μέρες σκεφτόμουν ν' αναρτήσω στίχους του Γκάτσου, στους οποίους
    έπεσα τυχαία επάνω. Θα το κάνω ίσως κάποια στιγμή.
    Ήταν ανεπανάληπτος και μεγάλο σχολείο!
    Για τη γλυκόπικρη ζωή...
    Μία είναι, περνά και χάνεται σαν γοητευτική ανεξάρτητη γυναίκα, ας μην την σπαταλάμε!
    Να την αρπάζουμε από τα μαλλιά... μπορούμε; Κι ας μην μας κάθεται όπως θα θέλαμε...
    Μια τέτοια γυναίκα δεν κάθεται εύκολα στον καθένα... θέλει τσαγανό, για να την τιθασεύσεις...
    Βρε, τι αμπελοφιλοσοφίες έπιασα απογευματιάτικα...!!!

    υ.γ.
    Από εκεί στο στέκι ζητώ κάτι διευκρινίσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μερικές φορές πάντως Γλαύκη μου, δεν την σπαταλάμε εμείς, μας την σπαταλούν άλλοι... Μεγάλη συζήτηση..

      Διαγραφή
  14. Είμαι από τους άσχετους. Δεν γνώριζα το κομμάτι, δεν το είχα ακούσει ποτέ και σε ευχαριστώ που μου το γνώρισες.
    Βλέπεις είμαι πολύ μικρότερός σου και έχω μεγαλώσει με Ρουβά και Ρέμο. :))
    Αυτή τη στιγμή έχω βάλει και ακούω ολόκληρο τον δίσκο.

    ΥΓ: σκέφτομαι με θλίψη ότι σε μερικές δεκαετίες οι δύο που προανέφερα θα αναφέρονται ως ...κλασικοί!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μου κάνει εντύπωση που δεν το γνώριζες, αλλά σου δίνω έλα ελαφρυντικό, λόγω ηλικίας αφού! :))))))))))

      Διαγραφή
  15. Με αυτούς τους μοναδικούς ανθρώπους μεγαλώσαμε εμείς με αυτούς μεγαλώνουνε και τα παιδιά μου . Τα τραγουδια- ποιήματα της Αθανασίας από τα πιο αγαπημένα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το καλύτερο είναι αυτό γλυκιά μου! Η "Αθανασία" άλλωστε παραμένει αθάνατη..!

      Διαγραφή
  16. Και να'μαι κι εγώ λοιπόν.
    Εξαιρετική ανάρτηση! Μπράβο σου! Απλά και όμορφα, όπως ακριβώς πρέπει να είναι τα όμορφα. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλωσόρισες μέσα από την καρδιά μου Νότα ή νο-τα ! Θα χαρώ να τα λέμε! :)

      Διαγραφή
  17. Και πάντα η μελοποίηση βοηθάει πάρα πολύ στην εμπέδωση και την κατανόηση κάποιων στίχων, το λέω αυτό γιατί ένα ποίημα γυμνό μου φαίνεται πάντα πιο δυσνόητο.

    Η τελευταία ερώτηση λίγο με τρομάζει, συνήθως οι εγκληματίες γίνονται πρωτοσέλιδο και η Μενεγάκη.. :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως, σε κάποιες περιπτώσεις, η μελοποίηση απογειώνει ένα, έτσι κι αλλιώς, καταπληκτικό ποίημα!

      Υ.Γ Ανάρτηση είναι η τελευταία ερώτηση! Έχει και λινκ, πάτα! :)

      Διαγραφή
  18. Να σου πω την αλήθεια δεν την γνώριζα την "Αθανασία"
    Είναι κάποιοι άνθρωποι όμως που έχουν ταλέντο και αυτό δεν κρύβεται!
    Καλή συνέχεια :)

    υ.γ. ωραίες οι φώτο :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είναι απλό ταλέντο, είναι χάρισμα, ευτυχώς για εμάς...
      Ευχαριστώ για τις φωτό :)

      Διαγραφή
  19. Ciao Petra!... Μέγας ο Γκάτσος!!!...
    Ένα μικρό απόσπασμα από την "Αμοργό" το μόνο του βιβλίο ποίησης:


    "Δεν ωφελεί το παράπονο"

    «…Tι να μου κάμει η σταλαγματιά που λάμπει στο μέτωπό σου;
    Tο ξέρω πάνω στα χείλια σου έγραψε ο κεραυνός τ’ όνομά του
    Tο ξέρω μέσα στα μάτια σου έχτισε ένας αητός τη φωλιά του
    Mα εδώ στην όχτη την υγρή μόνο ένας δρόμος υπάρχει
    Mόνο ένας δρόμος απατηλός και πρέπει να τον περάσεις
    Πρέπει στο αίμα να βουτηχτείς πριν ο καιρός σε προφτάσει
    Kαι να διαβείς αντίπερα να ξαναβρείς τους συντρόφους σου
    Άνθη πουλιά ελάφια
    Nα βρεις μιαν άλλη θάλασσα μιαν άλλη απαλοσύνη
    Nα πιάσεις από τα λουριά του Aχιλλέα τ’ άλογα
    Aντί να κάθεσαι βουβή τον ποταμό να μαλώνεις
    Tον ποταμό να λιθοβολείς όπως η μάνα του Kίτσου.
    Γιατί κι εσύ θα ‘χεις χαθεί κι η ομορφιά σου θα ‘χει γεράσει.
    Mέσα στους κλώνους μιας λυγαριάς βλέπω το παιδικό σου πουκάμισο να στεγνώνει
    Πάρ’ το σημαία της ζωής να σαβανώσεις το θάνατο
    Kι ας μη λυγίσει η καρδιά σου
    Kι ας μην κυλήσει το δάκρυ σου πάνω στην αδυσώπητη τούτη γη
    Όπως εκύλησε μια φορά στην παγωμένη ερημιά το δάκρυ του πιγκουίνου
    Δεν ωφελεί το παράπονο..».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άλλο ένα υπέροχο ποίημα, όπως πάντα φίλε Γιάννη και σε ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  20. Εξαιρετική ανάρτηση, Πέτρα μου! Ακούσματα γνωστά, όπως και τόσα άλλα εκείνων των σπουδαίων και άξιων καλλιτεχνών! Μας έδωσες μια γλυκιά μουσική επιρροή με προσεγμένο προβληματισμό...! "...ποια παράξενη θυσία η ζωή να σου χρωστά" Θεωρώ πως η θνητή ζωή μας τερματίζεται εκεί που πιστεύει κανείς πως θα είναι αθάνατος.
    Να είσαι καλά Πετροκόριτσο και να έχεις ένα υπέροχο απόγευμα!
    Φιλιά πολλά με μια αγκαλιά!:)) ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά Κατερίνα μου. Θεωρώ την "Αθανασία" έναν από τους πιο σημαντικούς ελληνικούς δίσκους.

      Διαγραφή
  21. Δε θα πω πολλά.
    Θα πω μόνο εύγε για το εξαιρετικό αφιέρωμα...που κερδίζει με τον τρόπο του την αθανασία!!
    Φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ωραία τα λες αστέρι,
    μιλάς για έναν από τους αγαπημένους μου... εκτός από τα ττραγουδια του (βλέπε Το Δίχτυ!) μου αρέσει πολύ το θεατρικό που έχει μεταφράσει ( Ο ματωμένος γάμος... )... τι να πω... ΑΨΟΓΟΣ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Το θέμα με σένα Πέτρα μου είναι ότι μιλάς/γράφεις με έναν δικό σου, τόσο διαφορετικό τρόπο που με... πλανεύεις! Με έκανες να ανοίξω utube και να συνοδεύσω το κείμενό σου με τα τραγούδια.

    Να έχεις μια πολύ όμορφη μέρα
    Ελένη
    https://myfortysomethingworld.wordpress.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ κι ανταποδίδω τα μάλα Ελένη μου! Έχω πρόσφατες αποδείξεις άλλωστε ;)

      Διαγραφή
  24. Τι ωραίο αφιέρωμα Πέτρα μου. Μου λείπει να διαβάζω τέτοιου είδους αναρτήσεις.
    Ο Γκάτσος ήταν έτη φωτός μπροστά από την εποχή.
    Μου αρέσουν οι συμβολισμοί στα τραγούδια, που τα πιάνουν λίγοι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακόμα κι από τη δική μας εποχή, και πάλι πιο μπροστά είναι. Καλό μεσημέρι Κατερίνα :))

      Διαγραφή
  25. Ανέδειξες με τον ωραίο σου λόγο μια σπουδαία προσωπικότητα! Είναι μεγάλο κεφάλαιο για τον πολιτισμό μας και η απώλειά του δυσαναπλήρωτη. Εντυπωσιάστηκα από την μεγάλη αυτή μορφή, πρώτη φορά πριν πολλά χρόνια όταν διάβασα μια παρουσίαση του έργου του που συνοδευόταν από προσωπική του συνέντευξη, στο λογοτεχνικό περιοδικό "ΛΕΞΗ".
    Η ανάρτησή σου τον έφερε πάλι στο νου μου με τον καλύτερο τρόπο.
    Μου αρέσει πολύ! Σ' ευχαριστώ Πέτρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ για τα όμορφά σου λόγια, Μαράκι μου!⭐
      Βέβαια, για τον τεράστιο Γκάτσο τί άλλο να πω; Προσκυνώ..

      Διαγραφή

ΦΙΛΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ TOY BLOG ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ GDPR~ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ!

ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ: ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΝΟΜΟΣ 2121/1993 Copyright © Mia Petra

Απαγορεύεται από το δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας η καθ' οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση και ιδιοποίηση τών κειμένων μου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑΣ -Mia Petra-
***IMPORTANT NOTE***:The reproduction, publication, modification, transmission or exploitation of any work contained herein for any use, personal or commercial, without my prior written permission is strictly prohibited.