Καλά τώρα, άμα εμφανίζεσαι όταν σχεδόν όλοι οι άλλοι έχουν εξαφανιστεί, δεν το λες και καλό, αλλά από ολότ-ρ-ελα, κάτι είναι κι αυτό. Άλλωστε, η γραφή είναι ανάγκη, ανεξάρτητα από το πόσοι σε διαβάζουν και τι καιρό κάνει εκεί έξω, όταν θυμάσαι εσύ να εμφανιστείς. Α, τώρα που είπα "καιρός", ok, τι χάλι είναι κι αυτό μανίτσα, που περίμενε να έρθει το τριήμερο για να ξελυσσάξει ο σίχαμας (ο καιρός), λες και κάθεται με το -εκδικητικό του- τεφτέρι στο χέρι, για να δει πότε έχουν οι Ελληνάρες κάνα τριήμερο άδεια, ε, αμέσως να 'σου σφήνα κι ο καιρός να σου το χαλάσει για να μάθεις εσύ! Κι άμα γυρίσει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, τσίμπα έναν ωραιότατο καύσωνα για να ξέρεις ποιος έχει τ' απάνω χέρι!☺☺
Εγώ βασικά σήμερα δεν έχω να κάνω και καμιά σοβαρή δήλωση, θα το ΄χεις καταλάβει εδώ και ώρα, αφού έχω ανοίξει αφ' εαυτού μου μια άκυρη "συζήτηση" και τις γνωστές γενικότητες περί καιρού που λέμε στις παρέες, όταν δεν έχουμε να πούμε τίποτα άλλο. Ναι, αλλά μιας και δεν έχω να δηλώσω κάτι βαρύγδουπο δικό μου, θα γράψω μια σοφία κι εγώ που διάβασα στο διαδίκτυο και την βρήκα έκτακτη (άσε που έχει και σχέση με τον καιρό! Ε ρε κόλλημα σήμερα!) "Οι άνθρωποι δεν προσέχουν αν είναι χειμώνας ή καλοκαίρι όταν είναι ευτυχισμένοι" (Τσέχοφ, μουστάκια!), κοινώς όσα γράφω τόσην ώρα περί καιρού, είναι κουραφέξαλα. Κι επειδή σήμερα είμαι ο,τι να 'ναι, τώρα που είπα διάβασμα, έχω βυθιστεί μέσα σε έναν ωκεανό βιβλίων και βγαίνω έξω μόνο που και που, έτσι για να πάρω μια ανάσα κι ύστερα και πάλι στα βαθιά, τα καταγάλανα και ζωογόνα νερά τής λογοτεχνίας... Ναι καλά, κορόιδευε εσύ, εγώ όμως δεν διαβάζω έτσι απλά, για να περάσει η ώρα μαντάμ. Επιμηκύνω το προσδόκιμο τής ζωής μου αν θες να ξέρεις! Συνεπώς επιστρέφω στον "ωκεανό" μου τρέχοντας, αφού στείλω σε όλους σας, τις πιο ...δροσερές ευχές μου για καλό υπόλοιπο! Τα λέμε!☺☺