✿ Μες στα κατάρτια πετούνε οι γλάροι κι εγώ σου λέω έχε γεια...

~ το περιγιάλι ~

Η ομορφιά τού τοπίου μού κόβει την ανάσα. Δεν τολμώ να αναπνεύσω.
Η απεραντοσύνη τού Θεού βρίσκεται κάθε πρωί μπροστά μου.
Η όραση αποδεικνύεται η ισχυρότερη αίσθηση.

Τα μάτια μου είναι το μέσον για να περνούν εντός μου τα τοπία.
Ο σεπτεμβριάτικος ουρανός 

~μωρά/σύννεφα που καθρεφτίζονται στη θάλασσα~
περνά τα σύνορα τού μυαλού μου χωρίς διαβατήριο.

Έτσι, παράνομα κι αυθαίρετα, νιώθω τον ουρανό να κυλάει μέσα από 
το λαιμό μου κατευθείαν στον οισοφάγο. Κάθε κύτταρο του κορμιού μου
είναι σε κατάληψη. Καράβια, γλάροι, γρι-γρι, βυθός, όλα στριμώχνονται γλυκά..

 
για να χωρέσουν μέσα μου. Κι η θάλασσα, αχ, αυτή η θάλασσα τού φθινοπώρου,
μόνο σε κολονάτο ποτήρι θα της ταίριαζε να την πιείς... Σε ψηλό ποτήρι,
με μεγάλες δόσεις, να χωρέσει εκείνη η κρυστάλλινη ομορφιά της η πλανεύτρα, 
και -να δεις που το κάνει επίτηδες- κι όσο πιο Σεπτέμβρης γίνεται, τόσο πιο πλανεύτρα.

~Τα ζωτικά μου όργανα είναι ζωσμένα από κομμάτια ουρανό~

Από φτερουγίσματα περήφανων πουλιών που ξέρουν τι θα πει ελευθερία,
από μικρές παρέες ψαριών που κολυμπούν με τη σιγουριά τής ιδιοκτησίας.
Τα νερά είναι τόσο διάφανα, που θαρρείς πως, ανάμεσα σε μένα και στο βυθό, 
δεν παρεμβάλλεται τίποτα. Όλα είναι παράδεισος. Όλα είναι χρόνος άχρονος.

 
Κι όταν αφήνω κάθε μεσημέρι το περιγιάλι με μεγάλη δυσκολία,
οι σελίδες των βιβλίων έρχονται να συμπληρώσουν τα φθινοπωρινά μερόνυχτα.
Αμέτρητες σελίδες συντρόφεψαν το καλοκαίρι μου, με τέτοια φυσικότητα κι αρμονία,
που ούτε που το κατάλαβα πως ήρθε κιόλας το τέλος τής ξεγνοιασιάς...

Προϊόν Πνευματικής Ιδιοκτησίας Απαγορεύεται Ρητά Η Αντιγραφή Κι Η Αναδημοσίευση

✰*•˛❤˛•*✰♡*•˛❤ ✰❤ ✰ ❤ ✰ ❤˛•*♡✰*•˛❤˛•*✰

Art: Stephanie Lambourne ~ Lisandro Rota ~ Καλό φθινόπωρο με υγεία!

❤...........οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........❤