Η ΑΙΘΑΛΟΜΙΧΛΗ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑΣ ΜΑΣ...

Υπάρχει μια Χώρα βυθισμένη στην ύφεση του εγωκεντρισμού της, που αποδεικνύει καθημερινά, πως είναι ένα κουτί με αμέτρητα μικρά κι ασύνδετα κομματάκια, έτσι, που ακόμα κι ένας επίμονος όσο κι επιμελής χομπίστας, δεν θα κατάφερνε ποτέ να τα ενώσει ως ολόκληρο σχέδιο ενός παζλ. 

Πολλές γειτονιές, πολλές πόλεις, πολλά χωριά, μοιάζουν σαν να κατοικούνται από φαντάσματα, σκιές, άλαλους κατοίκους... 

Κάτι αλλαφροϊσκιωτα μίζερα ανθρωπάκια, που περπατούν νυχοπατώντας μέσα στη νύχτα, με τον φόβο μην τυχόν και τρομάξουνε το "τέρας"! 

Όπου "τέρας" βλέπε "Μνημόνιο"...

Το "τέρας" λοιπόν, έχει πάρει...κεφάλι προ πολλού κι έχει κάτσει πάνω από τα κεφάλια μας. 

Σαν την αιθαλομίχλη τις κρύες νύχτες του χειμώνα, που ο άνεμος γυρίζει σε νοτιά και δεν διαλύει το νέφος με τίποτα... 

Δεν τίθεται βεβαίως καν το ερώτημα, πότε στην ευχή αποκοιμήθηκε "γλυκά" ένας ολόκληρος λαός, από την στιγμή που υπάρχουν...τρανές αποδείξεις πως ο ίδιος ο λαός έχει αποφασίσει αυτοβούλως, να παρατείνει την "σιέστα" του μέχρι τελικής πτώσεως...

Η "Ζωή" δείχνει να κινείται σε σουρεαλιστικούς ρυθμούς, κουκουλωμένη από μια ζοφερή πραγματικότητα κι από μια απάθεια...θαρρείς και γυρίζεται κάποια ταινία επιστημονικής φαντασίας κι οι πρωταγωνιστές σε ρόλους slow motion... 

Κάποιοι έφτασαν να μιλήσουν ακόμα και για τα χημικά που ρίχνουν "ειδικά" αεροπλάνα πάνω από τον ελλαδικό χώρο, αδρανοποιώντας απόλυτα, ακόμα κι εκείνους τους πολίτες που κάποτε δήλωναν "αγανακτισμένοι"... 

Πως όμως όλα αυτά τα χημικά, που προσγειώνονται πάνω στα κεφάλια μας, καταφέρνουν και ακυρώνουν δράσεις και αντιδράσεις, σκεπάζοντας επιλεκτικά τα πλήθη σε κατοικίες, γειτονιές, συνοικίες ολόκληρες, αλλά κρατούν μια ολόκληρη Βουλή "μάχιμη" και αλληλοσπαρασόμενη;...

Παραμένει ερωτηματικό μέγα...

Εξαντλημένοι Άστεγοι. 
Κλειδαμπαρωμένοι Άνεργοι. 
"Κουμπωμένοι" Μισθωτοί. 
Φτωχοποιημένοι Συνταξιούχοι. 
Αλλοδαποί Άρτι Αφιχθέντες. 
Νεολαίοι Μετανάστες. 
Νεολαίοι Παραιτημένοι. 
Αστική Τάξη Γυάλινης Σφαίρας. 
Πλουτοκρατία Αυτιστική. 
Συνδικαλισμός με Μαύρο Χιούμορ.
Υγεία στον Γύψο.
Παιδεία Χωρίς Ψωμί. 
Κανάλια Ξεπουλημένα. 
Εκκλησία Απυρόβλητη. 
Δικαιοσύνη Καμένη από "Ήλιο Νοητό". 
Εξουσία Πορωμένη.
Λογική στα Κάγκελα.

Πες μου τώρα εσύ λοιπόν, τι παζλ θα φτιάξεις...

Μην τρομάξεις. 

Κάποτε θα το μάθαινες κι αυτό που θα σου πω. 

Ξέρεις, δεν απογράφησαν ποτέ πουθενά  οι Αρνητές της Πικρής Πραγματικότητας... 

Μόνο βρήκαν για λίγο τον δρόμο που οδηγούσε προς την Μεγάλη Πλατεία στο κέντρο της πόλης κι ύστερα έσυραν νωχελικά, τα βήματα της αυτο-ικανοποιούμενης συνείδησης τους, μπαίνοντας ξανά στο Μετρό κι επιστρέφοντας στο βελούδινο καναπέ του ημιυπαίθριου σαλονιού τους.. 

Εκεί, μακριά από το παράθυρο, και με τετελεσμένο το "καθήκον"... Ως όφειλαν τα "σωστά" φυτά εσωτερικού χώρου, σύμφωνα με τις προδιαγραφές τους, που έτσι κι αλλιώς, έχουν ξεκαθαρίσει προ πολλού πως είναι απλά...διακοσμητικά. 

Σε μέρος σκιερό και δροσερό. Πολύ δροσερό. Με χαμηλές θερμοκρασίες κάπου εκεί κοντά στο μηδέν.

Στο μηδέν των ονείρων, στο μηδέν των αγώνων, στο μηδέν του επαναπροσδιορισμού.  

Το "νοικοκύρεμα", μια παρεξηγημένη έννοια, που εύκολα παρερμηνεύτηκε από χιλιάδες "εαυτούληδες" ως "αρπαγή", "υφαρπαγή", "κεκτημένο δικαίωμα"... 

Κι ύστερα πάλι...αχ! εκείνος ο Λαός!... Ποιος να κάνει πως δεν το βλέπει;... 

Είναι μοιρασμένος σε δυό μέρη: Ο Λαός κι ο Καθρέφτης του. Διχασμένη προσωπικότητα. 

Κι ο Καθρέφτης συναίνεσε, να ενσαρκώνουν εναλλάξ αυτούς τους δυο ρόλους. 

Ο Καθρέφτης του Λαού. 

Κι ύστερα πάλι...ο Λαός του Καθρέφτη. 

Δίκαιη μοιρασιά... 

ΔΕΝ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΕΤΣΙ ΕΥΚΟΛΑ ΟΙ "ΠΛΑΤΕΙΕΣ" ΜΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΟΤΑΝ Η ΚΑΘΑΡΣΗ ΔΕΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΣΤΟ "ΠΑΚΕΤΟ"... 

Δες τους "επαναστάτες" του γλυκού νερού, που ροβόλισαν τον "αναίμακτα αποκτούμενο" οβολό τους και τον στεγανοποίησαν "σε μέρος σκιερό και δροσερό"... 

Τον ταξίδεψαν χιλιάδες μίλια μακρυά από τον "κίνδυνο", κι ελάφρυναν τον ύπνος τους, μ' ακρογιαλιές-δειλινά... 

Το "Περιουσιολόγιο" της Διαφθοράς και του Βολέματος...

Όλοι εναντίον όλων. Κανείς έναντι του εαυτού του. Εκποίηση αξιών: 95%. Ευκαιρία...

"ΝΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ...ΚΑΝΕΝΟΣ".

Τι κοιτάς με απορία το νέφος πάνω από το βλέμμα σου! 

ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΘΑΛΟΜΙΧΛΗ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑΣ ΜΑΣ ΗΛΙΘΙΕ... 

Αιώνες τώρα αποτινάσσουμε "σκλαβιές" από πάνω μας, απλά και μόνο αναμένοντας καρτερικά πότε θα αποφασίσει ο εχθρός να μας εγκαταλείψει από μόνος του... 

Φαντάσου λέει και να γινόμασταν κάποτε "Έθνος"...

(Προϊόν Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται ρητά η αντιγραφή και η αναδημοσίευση)

"Πες μου δεν το βλέπεις πως φοβάμαι το σκοτάδι στο κενό

για ποια...επανάσταση μιλάμε που προσπαθώ όρθιος να σταθώ..."