ΔΕΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΛΙΚ ΜΕΤΑ...

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

Θέλω να γίνω γλωσσοπλάστης. 

Να βρω κάποιες λέξεις που να μην τις έχετε ξανακούσει. 

Να σημαίνουν "ευχαριστώ" αλλά να μην χαϊδεύουν αυτιά. 

Να αποτυπώνουν την ευγνωμοσύνη μου και μόνο. 

Να περιγράφουν το μέγεθος της χαράς μου. 

Να είναι διθυραμβικές χωρίς έπαρση. 

Να σας τις χαρίσω με όλη μου την καρδιά. 

Σε Σας. 

Που δεν σας έχω δει ποτέ μου. Κι ούτε εσείς εμένα. 

Που πριν από μόλις 82 ημέρες, για τους περισσότερους από εσάς ήμουν παντελώς ανύπαρκτη... Αλλά υπήρχα κάπου στο βάθος. Στο πουθενά. Στο δικό μου μόνο Σύμπαν. 

Και σήμερα.."10.000 κλικ μετά", σας οφείλω την υπόσταση μου στο διαδικτυακό στερέωμα! 

Έχω προσπαθήσει κατά καιρούς να σας μεταφέρω την χαρά μου για την ανταπόκριση σας σ' αυτό το δειλό και τόσο άμαθο βήμα μου. Τα πολλά λόγια όμως θα τα κρατήσω για "ρεζέρβα" για να μπορώ να τα ξοδέψω στην μεταξύ μας επικοινωνία που τόσο την λατρεύω! Προς το παρόν θα αρκεστώ σε μια επισήμανση και σε ένα "δώρο"... 

Αν βλέπετε αυτήν την ιστοσελίδα και σας μοιάζει πιο πολύ με ένα...ρουτινιάρικο μονόφυλλο, είναι γιατί, πολύ απλά, ως εκεί φτάνουν οι "γνώσεις" μου σε σχέση με την τεχνολογία. Ακόμα ψάχνω να βρω "τι πατάμε" κάθε φορά που θέλω να κάνω μια...υπέρβαση! Εξού και οι βλακείες μου κατά καιρούς..! 

Ο λόγος που δεν έχω "αγαπημένα ιστολόγια" και λοιπές...πολυτέλειες, είναι πολύ απλός: δεν ξέρω τι μου γίνεται!!! Κι έτσι πορεύομαι σαν κότα, για να μην...εξαφανίσω ακόμα κι αυτό που έχω δημιουργήσει ως σήμερα (αν ΚΑΙ αυτό το κατάφερα μια μέρα!!!) και δεν πιστεύω να υπάρχει κάποιος που να...πιστεύει πως η δημιουργία του blog μου έγινε "δια χειρός"..."Joan Petra"(...)! 

Εννοείται πως έπεσαν...λυτοί και δεμένοι μέχρι να δείτε εσείς αυτήν την σελίδα στην μπλογκόσφαιρα! Κοινώς: πανάσχετη!!! 

Όλα αυτά, για να μην νομίζετε ούτε κατά διάνοια, πως διακατέχομαι από...εγωκεντρισμό κι ας κόψουν οι άλλοι τον λαιμό τους να με..."στολίζουν" στα "αγαπημένα" τους, ενώ εγώ παραμένω υπεράνω η ψωνάρα!!! 

Την μαύρη μου την τύφλα είμαι αγαπημένοι μου, γι' αυτό δείξτε λίγη ακόμα ...ανοχή!!! 

Σιγά το δύσκολο! Ο πρώτος άνθρωπος είμαι που σας ζητάω ανοχή βρε!... Αμέσως να πέσετε να με φάτε! Άλλοι δεν σας τη ζητάνε καθόλου και τους κάθεστε "σούζα"! Κι εγώ μαζί σας!... 

Άντε να μην το ανοίξω το ρημάδι μου σήμερα μέρα που είναι! Χρονιάρα! 

Το "δώρο" μου λοιπόν για όλους εσάς είναι ένα κομμάτι από εμένα... 

Εμένα, που έχω ταξιδέψει πολύ (αλλά ποτέ...αρκετά), έχω ακούσει εκατομμύρια μουσικές(αλλά ποτέ δεν τις χορταίνω...), έχω διαβάσει αμέτρητα βιβλία(αλλά ποτέ δεν θα προλάβω να τα διαβάσω...όλα!), έχω τραβήξει άπειρες φωτογραφίες(αλλά ποτέ δεν χορταίνει το μάτι μου!), έχω γίνει "μελό" όσο δεν φαντάζεστε(αλλά ποτέ όσο θα...μπορούσα), έχω εξαπολύσει αρκετές καυστικές "ρουκέτες"(αλλά ποτέ όσες δύναμαι ακόμα!), έχω ερωτευτεί μέχρι θανάτου(αλλά...μάλλον επέζησα), έχω κριτικάρει τον εαυτό μου μέχρι αηδίας(αλλά πάντα έχω περιθώρια για...λίγο ακόμα) έχω ταξιδέψει τόσο πολύ με το Νου(αλλά ποτέ δεν τα έχω "δει" όλα...) 

Τα επόμενα 5 μουσικά κομμάτια λοιπόν, αν και δεν είναι ελληνικά(τα αφήνω για άλλη ώρα!), είναι 5 ακούσματα μέσα από την ίδια μου την ψυχή. 

Είναι..."ΕΓΩ"! 

Και σήμερα ανοίγω το παράθυρο της ψυχής μου και σας προσκαλώ να ακούσετε αυτά τα 5 κομμάτια, γιατί για μένα η μουσική είναι "Έρωτας"...και επενδύει μονίμως όλες τις στιγμές της ζωής που δεν έζησα...της ζωής που έζησα...της ζωής που θα ζήσω... 

   
ΣΑΣ ΜΕΡΣΩ! ΩΡΕΝΤΟΥΒΑΡ! ΚΑΙ...

...ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

 Ο Έρωτας Που Έζησα Κι Επέζησα;... 




Ο Έρωτας Που Δεν Έζησα Και Την Γλίτωσα...

Ο Έρωτας Που Θα Ζήσω Γιατί Το Ξέρω...

Ο Έρωτας Για Όσα Δε Βάνει Ο Λογισμός...

Ο Έρωτας Για Το Αεροπλάνο Μέσα Μου...






"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"
...γιατί έτσι γουστάρω...!