ΑΦΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΓΩΝΙΑ...

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

"Φάε! Τα παιδάκια στην Αφρική δεν έχουν να φάνε κι εσύ το πετάς;"...

Αυτή  η "καραμέλα" μας τελείωσε. 
Όχι μόνο γιατί, δεν έπρεπε να ήταν ποτέ αυτό λόγος και επιχείρημα, για να προσπαθούμε να πείσουμε τα παιδιά μας να φάνε όλο τους το φαγητό, αλλά, απλούστατα, όσο κι αν φαντάζει υπερβολικό...η Πείνα δεν είναι πια "προνόμιο" των παιδιών του Τρίτου Κόσμου... 
Ήθελα να μάθαινα κάποτε, ποιος νοσηρός νους εφηύρε αυτόν τον εξευτελιστικό όρο: "Τρίτος Κόσμος"... 
Κάποιοι που ίσως θεωρούσαν -και θεωρούν- τους εαυτούς τους ανώτερα όντα, τρομάρα τους και πως η Μοίρα τους είχε την...φαεινή ιδέα να τους προσγειώσει στις ανέσεις και την αλαζονεία του..."Πρώτου Κόσμου";... 
Όπως και να έχει πάντως, το "αστείο" έλαβε τέλος. 
Οι σκηνές πείνας και εξαθλίωσης είναι πια γεγονός. 
Και προφανώς -προφανέστατα- τώρα που άρχισε να πονάει κι εμάς ο κώλος μας, θυμηθήκαμε την "καημένη" την Αφρική... 
Η Αφρική εκεί ήταν! Χρόνια τώρα, απλά τώρα τελευταία μας..πλησίασε επικίνδυνα... 
Κι όχι από..σεισμό, αλλά από..λιμό! 
Τα στοιχεία είναι ανησυχητικά πολλά, αλλά το πιο ανατριχιαστικό από όλα είναι πως, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα... 
Κάθε μέρα προστίθενται κι άλλα παιδάκια στον τραγικό απολογισμό της υποσίτισης, ή της καθόλου-σίτισης. 
Σε σχολεία, σπίτια, δρόμους, γειτονιές, πλατείες, τα Ελληνόπουλα πεινούν, πλάι σε άλλα παιδάκια, που κατάγονται από άλλες χώρες και που οι γονείς τους νόμιζαν πως εδώ, θα ζούσαν μια καλύτερη ζωή... Νόμιζαν... 
Μια άλλη εξίσου τραγική παράμετρος, είναι πως υπάρχουν γονείς που δεν μπορούν να ζήσουνε τα παιδιά τους και τα εγκαταλείπουν, ή στην καλύτερη περίπτωση, τα δίνουν σε Ιδρύματα για υιοθεσία. 
Τα παιδιά όμως, είναι παιδιά. 
Καημένα. Ανήμπορα. Αθώα. Ανυπεράσπιστα. Θύματα. 
Οι γονείς όμως όλων αυτών των παιδιών, που βρίσκονται άραγε;... 
Θέλω να πω, η κατάθλιψη και "το από κάτω", κρατάει ένα χρόνο, δυο, τρία, κάποτε οι..σκλάβοι ξυπνούν! 
Εξυπακούεται πως οι γονείς που δεν μπορούν να θρέψουν τα παιδιά τους, 99% είναι άνεργοι, ανασφάλιστοι κι αρκετοί από αυτούς ακόμα και άστεγοι. 
Η ένσταση μου δεν είναι στο ότι, εγώ κάθομαι στον καναπέ μου γιατί δουλεύω (που φτάσαμε!) κι εσείς που πεινάτε "τσακιστείτε" να βγείτε στους δρόμους, να πιάσετε τα λάβαρα της Επανάστασης, έλα όμως που το μυαλό μου ώρες-ώρες λειτουργεί ανάποδα κι αναρωτιέμαι, μήπως αυτός ο..."εθελοντισμός" μας κατέστρεψε στην τελική;... 
Με την καλή έννοια πάντα... 
Αν υπάρχουν άνθρωποι -που υπάρχουν κι είναι και πάρα πολλοί- που δουλεύουν και προσφέρουν εθελοντικά, για εκείνους που βρίσκονται σε δίνη, αναρωτιέμαι μήπως αυτό λειτουργεί και ως "παγίδα", μήπως επέρχεται η παραίτηση και η "επανάπαυση" πως...που θα πάει μωρέ...κάποιοι θα βρεθούν να μας δώσουν ένα πιάτο φαϊ, να "ζήσουμε" κι εμείς ρε γαμώτο... 
Το Κράτος όφειλε, εδώ και αιώνες, να παρέχει στους πολίτες του τα βασικά!
Τα αυτονόητα! 
"ΠΡΟΝΟΙΑ" το λένε και ισχύει ακόμα και σε χώρες του ανατολικού μπλοκ κι ας τις είχαμε κι αυτές και τις...σνομπάραμε μέχρι πρότινος, γιατί τέτοιος λαός είμαστε... 
Άρα, από το Κράτος και κατ' επέκταση, από τις εκάστοτε Κυβερνήσεις του, έχει Χρέος ο Πολίτης να απαιτήσει τα αυτονόητα! 
Κι αυτό, πέρα από την ψήφο, δεν μπορεί να συμβεί με κανέναν άλλον τρόπο, παρά μόνο με την διεκδίκηση...χθες!
Συμπαρίσταμαι με τα..μπούνια, με τους τρόπους που γνωρίζω και μπορώ, στις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες (από αυτήν που..κατάντησα κι εγώ να ανήκω) αλλά 1.500.000 άνεργοι ενήλικες, μόνο έναν Δρόμο έχουν να επιλέξουν. 
Αυτόν που οδηγεί στη Μεγάλη Πλατεία... 
Κι όλοι εμείς οι υπόλοιποι, από κοντά! 
Αλλιώς, θα θυσιάζονται καθημερινά στη Λίστα του Αίσχους και της Ασιτίας, υπέρ του Γ@μημένου του Ευρώ, εκατοντάδες χιλιάδες πεινασμένων και εγκαταλελειμμένων παιδιών. 
Τα παιδιά μας...    

*Πλέον τα φαγητό για τους μαθητές, όσο εξοργιστικό και αν ακούγεται, αποτελεί «είδος πολυτελείας»... «Για μερικά παιδιά αυτό είναι το μοναδικό γεύμα της ημέρας... 

Όσο κι αν αυτό ακούγεται απίστευτο. Ακόμη και σε ένα παιδί να συμβαίνει αυτό, καταλαβαίνετε τη σοβαρότητα της κατάστασης» αναφέρει στο Βήμα της Κυριακής ο καθηγητής.  «Μια μέρα ένα παιδί θα πεινάει περισσότερο και κάποιο άλλο λιγότερο. Θα του δώσει το γεύμα του, θα πιει και το δεύτερο γάλα από ένα άλλο παιδί που δεν το θέλει... Κινούνται ομαδικά» συμπληρώνει ένας συνάδελφός του. Είναι εκπαιδευτικοί από σχολεία όπου παιδιά πεινούν και βρίσκουν καταφύγιο στις δωρεές ιδρυμάτων και ιδιωτών. Ήδη ξεπέρασαν τα 1000 τα αιτήματα από δημοτικά σχολεία της Αθήνας προς το Δημοτικό Βρεφοκομείο της πόλης για μερίδες φαγητού. Η κατάσταση στα σχολεία πάντως αποκαλύπτει μια κοινωνία που μαστίζεται από φτώχεια: σε έρευνες του ιδρύματος Νιάρχου, τρεις στους δέκα μαθητές (29,32%) δηλώνουν ότι αισθάνονται επισιτιστική ανασφάλεια με ύπαρξη πείνας. Οι «κύριοι» κυβερνώντες οδηγούν χιλιάδες μαθητές στον υποσιτισμό! Και το χειρότερο είναι ότι το γνωρίζουν...

                                                                                                                     newsbomb.gr

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"