ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ...

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

Ακολουθεί αληθινός χθεσινός διάλογος:

- Δεν μάθαμε τι έγινε με την κοπελιά, που απειλούσε να αυτοκτονήσει το πρωί.

- Άσε με σε παρακαλώ, μη μου μιλάς καθόλου γιατί είμαι κι εγώ λίγο πριν από την...ταράτσα...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Άρον-άρον κουκούλωσαν κι αυτό το θέμα τα "σοβαρά" κανάλια και σάιτ της χώρας χθες:

"Νεαρή κωφάλαλη μητέρα δυο ανήλικων παιδιών, έκανε την...δεύτερη απόπειρα αυτοκτονίας, μέσα σε τρεις μήνες, για οικονομικούς λόγους..."

Η νεαρή κοπέλα, επέλεξε και τις δυο φορές, το ίδιο σημείο για να τερματίσει την ζωή της.
Το κέντρο της πρωτεύουσας. Το κέντρο της Χώρας.

Ήταν η πιο...ηχηρή διαμαρτυρία απόγνωσης, από δυο "άηχα" χείλη...

Ποιοι από όλους εκείνους που μας κυβερνούν -κατόπιν δικής μας συναίνεσης για να μην ξεχνιόμαστε!- ποιοι θα καθίσουν αλήθεια στα σοβαρά, να ασχοληθούν με ένα θέμα που καίει και τσουρουφλίζει...

Θα αποδειχθεί κάποτε πως, μόνο εμείς οι πολίτες "ανακαλύπταμε" τις ειδήσεις τελικά, μέσω κάποιων site και blogs και γινόμασταν μάρτυρες ιστοριών καθημερινής τρέλας... 
Οι κυβερνώντες παραμένουν ερμητικά κλεισμένοι στη γυάλα τους.
Κρυμμένοι στα Δώματα του Μαξίμου, σβήνοντας τα ενοχικά τους βήματα σε παχυλές μοκέτες, δεν θα καταλάβουν ποτέ, πόση δύναμη χρειάζεται ένας άνθρωπος -και δη γονιός- για να φύγει από το φτωχικό αποκούμπι του, να αφήσει κάπου δυο παιδάκια και να ανέβει επάνω σ' ένα ύψωμα "κραυγάζοντας" για βοήθεια... 
"Βοήθεια" κραύγαζε αυτή η κοπέλα, SOS εξέπεμπε για δεύτερη φορά, να μην τους κάνει την χάρη και τους χαρίσει τη ζωή της βορά, προσπαθώντας να διεκδικήσει την αληθινή Ζωή για εκείνην και τα παιδιά της... 
Πως να αντιδράσουν οι αμήχανοι εντεταλμένοι, σε μια τέτοια έκκληση, όταν η διεστραμμένη τους "λογική", το μόνο που μπορεί να δουλέψει και να επεξεργαστεί, είναι... 

μην τυχόν και κάνουνε την χάρη σε κανέναν και τον αφήσουνε να ζήσει, γιατί θα...παρασύρει κι άλλους και θα θελήσουνε να...ζήσουνε κι αυτοί!... 

Κανένα ανθρωποειδές λοιπόν δεν σκέφτηκε να δώσει σ' αυτήν την μητέρα μια δουλειά;
Μια δουλειά και μόνο ρε! 
Για να ζήσουν τα παιδιά της ρε πούστη! 
Τι δεν καταλαβαίνετε ρε σεις;... 
Αλλά είπαμε! Αυτός είναι ο φόβος σας!

Θα...ξυπνήσουν κι άλλοι μετά και θα έχουνε κι εκείνοι το "θράσος" να ζητήσουν δουλειά!... 

Θου Κύριε σήμερα... Φαντάσου φίλε, επάνω σε ποια.."θεματολογία" φτάσαμε να έχουμε"εντρυφήσει": στο..απονενοημένο διάβημα! 
Που κάποτε θεωρούνταν ταμπού και τα περιστατικά ήτανε "δακτυλοδεικτούμενα", ως "οι τρελοί και φευγάτοι" που την "κοπάνισαν" κι οι έξυπνοι έμειναν εδώ να "αναρχοαυτονομούν" με την ησυχία τους!
Είναι φως-φανάρι πως, κάποιος που έχει αποφασίσει να τερματίσει την ζωή του, επιλέγει πιο..."αποφασιστικές" μεθόδους, οι οποίες στο τέλος δυστυχώς, φέρνουν και το τετελεσμένο. 
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πως, ένας άνθρωπος που "τραβάει" επάνω του για δεύτερη φορά τα "φώτα", φλερτάροντας με το "κενό", ή τρελός είναι ή απεγνωσμένος... 

'Η...τρελός από απόγνωση... 

Μα υπάρχει μια ακόμα παράμετρος στα..ενδιάμεσα, εξίσου σοβαρή: πως "διαχειρίζεται" ένας άνθρωπος τα..."ενδιάμεσα" διαστήματα, ανάμεσα σε δυο απόπειρες αυτοκτονίας και προπαντός, πόσο "αίσιο" μπορεί να είναι ρε ξεπουλημένες φυλλάδες, ένα "τέλος" μιας..ανεπιτυχούς αυτοκτονίας και που είναι το..."αίσιο" και για ποιον!
Διότι ως τέτοιο το παρουσιάσατε το θέμα, όσοι το βγάλατε στη φόρα βέβαια. 
Δηλαδή τώρα, τι θέλετε να μας πείτε;
Τέλος τα βάσανα και οι καημοί γι' αυτήν την κοπέλα και τα παιδιά της κι από αύριο ξυπνάει ως δια μαγείας, στη Γη της Επαγγελίας;
Τι ακριβώς άλλαξε μετά το "χθεσινό"" για εκείνη την κοπέλα και λέτε πως "τελείωσε" το θέμα αισίως;... 
Το μόνο που τελείωσε είναι η λογική, που κάποιοι την έχουν απολέσει ολοκληρωτικά και μαζί μ' αυτήν και την ικανότητα χειρισμού της Ελληνικής γλώσσας... 

Βέβαια, διαθέτουν την ικανότητα χειρισμού του...πλήθους κι αυτό "οφείλουμε" να τους το αναγνωρίσουμε...
  
Για τους κυβερνώντες, το χθεσινό "επεισόδιο" δεν υπήρξε καν!...
Για κάποιες "φυλλάδες" πάλι, το θέμα θεωρείται "λήξαν"...απλά, είχαν μια μικρή σελιδούλα κενή χθες κι είπαν να...την γεμίσουν με...

..."το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου"...

Ο επόμενος παρακαλώ... 

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"