"ΠΙΣΤΕΥΩ..."
Πιστεύω στα χαλασμένα ρολόγια, γιατί μπορώ να τα φτύνω άφοβα.
Πιστεύω στις πέντε ηπείρους, για τα ωραία χρώματά τους πάνω στο χάρτη.
Πιστεύω στις άδειες κάμαρες, που ξεκλειδώνοντας βρίσκεις καμιά φορά τον εαυτό σου.
Πιστεύω στους τρελούς, την ώρα που προσεύχονται και στις μηλιές το βράδυ που συλλογιούνται.
Πιστεύω στους τρελούς, την ώρα που προσεύχονται και στις μηλιές το βράδυ που συλλογιούνται.
Πιστεύω στα μικρά φτωχά ενθύμια, της μητέρας μου και στην άσπιλη σύλληψη της Παρθένου.
Πιστεύω στη φωνή του ομπρελά, που είναι μια ολόκληρη χαμένη νεότητα.
Πιστεύω στη φωνή του ομπρελά, που είναι μια ολόκληρη χαμένη νεότητα.
Πιστεύω στα ωραία πουλιά, που πετάγονται μέσ’ απ’ τα πιο πικρά βιβλία.
Πιστεύω στο φίλο που συναντάς άξαφνα μέσα σ’ ένα παραμύθι.
Πιστεύω στο απίστευτο, που είναι η πιο αληθινή μας ιστορία.
Πιστεύω στο φεγγάρι, όταν πέφτει στο πηγάδι, για να μη φαίνεται, καθώς σκύβει να το δει, η πλάτη του ραχητικού παιδιού.
Πιστεύω στα σκυλιά, που όταν γαβγίζουν σηκώνουν το κεφάλι, σαν κάποιον να κοιτάζουν που περνάει πιο ψηλά…
ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Η πιο μεγάλη παγίδα είναι η Ποίηση.
Όταν αρχίσει να σε γνέθει μέσα της, δεν αναπνέεις ποτέ ξανά όπως παλιά...Αναζητάς μάταια λίγον αέρα κι εκείνη σε αγνοεί...
Σε κάνει θύμα της και κατοικοεδρεύει στα σουλάτσα του μυαλού σου.
Ξέρεις πόσοι χαθήκαν απελπισμένα, αναζητώντας μιαν έξοδο κινδύνου;...
Δεν βρέθηκε ποτέ κανείς τους ως σήμερα...
Alert...
"Ο ΠΙΟ ΠΙΣΤΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ"
Ναι αλλά εμένα μου αρέσει να είμαι χαμένο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μιας και μεγαλώνοντας δεν βλέπω και να τη βρω την έξοδο κινδύνου θα την προσπεράσω! Να ΄σαι σίγουρη!
Υπέροχος ο Λειβαδίτης!
Καλημέρα Τζόαν!
Καλησπέρα καλό μου παιδί.
ΔιαγραφήΓιατί έχεις χάλια διάθεση σήμερα γμτ, τι συνέβη;
Πάνε τα γέλια και τα.."σουρπρίζ πάρτυ";;;
Χαμογέλα ρε! Τι σου ζητάνε!
Καλησπέρα κι από δω και φιλάκια!
Το "παιδί" μου άρεσε! αχαχαχα!
ΔιαγραφήΝα καλέ; Μου έφτιαξες τη διάθεση!
Είσαι το ναρκωτικό μου!
Φιλιά! :)
Αυτό το λένε..."κόκα" των blogger καλέ!
ΔιαγραφήΌχι ναρκωτικό!
Χαχαχα!
Φιλιά!
Και που να δεις που έκανα σοβαρή δημοσίευση μόλις πριν λίγο !
ΔιαγραφήΑλλά τολμάς; Δε τολμάς!
Κάτι πήρε..ξώφαλτσα το δεξί μου μάτι!
Διαγραφή"Αυτό είναι το καλό το μάτι! Το έχω για τις μακρινές αποστάσεις!"-Ζήκος!
Χαχαχαχα!
Θα..τολμήσω πριν το κλείσιμο!
"Θα έρθω κι ας μου βγει και σε κακό!"
"Θα θελα να φωνάξω τ᾿ όνομά σου, αγάπη, μ᾿ όλη μου την δύναμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα το φωνάξω τόσο δυνατά,
που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο
καμιά ελπίδα πια να μην πεθάνει."
Αυτό το έχω πάντα μέσα μου.
Υπέροχος ο Λειβαδίτης και ωραία η παγίδα της ποίησης βρε κορίτσι η καλύτερη όλων.
Φιλιά καλημέρα!
Ελενάκι μου καλησπέρα!
ΔιαγραφήΕυτυχώς που γεννήθηκαν εδώ και κάποιοι "Λειβαδίτες"
μπας και σωθούμε κατά κάποιον τρόπο...
Σε φιλώ!
Με αγγίζει βαθύτατα. Ο αγαπημένος μου ποιητής. Θέλω να κάνω και γω ένα αφιέρωμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα.
Και καθημερινό αφιέρωμα να του κάναμε, πάλι δεν θα ήταν αρκετό...
ΔιαγραφήΚάνε κι εσύ και προσκάλεσε μας.
Εν αναμονή.
Καλησπέρα και πολλά φιλάκια!
Ποιος δε θέλει στα αλήθεια να πέσει σε αυτή την παγίδα?..κάνει πιο "ενδιαφέροντα" τα σουλάτσα του μυαλού!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα..φιλιά!
Έτσι...
ΔιαγραφήΣε φιλώ και καλό σου βράδυ me(maria)μου!
Εγώ πάλι θεωρώ την αληθινή ποίηση που κάτι έχει να πει...σαν τη μοναδική έξοδο κινδύνου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό κει μπορείς να δραπετεύσεις από την φριχτή καθημερινότητα.... και να χαθείς στον κόσμο των ονείρων...
Εξακολουθώ να πιστεύω πως τα "μονοπάτια" της Ποίησης είναι "χαοτικά"...
ΔιαγραφήΌχι τόσο για τον αναγνώστη, όσο για τον δημιουργό...
Σκάλισμα ψυχής...
Εξάλλου..."κούραση πιο μεγάλη από την Ποίηση υπάρχει;"-Ντίνος Χριστιανόπουλος.
Άλλος λατρεμένος επίσης, κατ' εμέ...
Φιλάκια πολλά σε σένα ΚΑΙ στο xristin μου το αγαπημένο!
Χάνεσαι στην αληθινή ποίηση;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτον Ελύτη, το Σεφέρη, τη Δημουλά;
BTW Η Δημουλά μπορεί να πάρει το Νόμπελ Λογοτεχνίας(διάβασα χθες).
Εγώ, πάντως δε φοβάμαι να χαθώ στο Ρίτσο.....
Φιλάκια πολλά:)
"Χάνεσαι" με την ευρύτερη σημασία της λέξης...
ΔιαγραφήΕγώ πάντως, όχι μόνο "χάνομαι"..."ματώνω" κιόλας...
BTW...η Κική Δημουλά μου αρέσει πάρα πολύ(έχω κάνει άλλωστε και ανάρτηση).
Οι...δημόσιες σχέσεις της όμως δεν μου αρέσουν καθόλου τελευταία...
Τα "Νόμπελ" αποκτώνται...αλλιώς.
Αυτό καταθέτω εγώ, ως ταπεινή αναγνώστρια...
Σε φιλώ!
Πρόσεξα πως χρησιμοποίησες την λέξη "γνέθει" και μάλιστα μέσα της, που σημαίνει πως,εσύ είσαι το υλικό το ακατέργαστο,εκείνη είναι το εργαλείο, η ηλακάτη, εσένα θα διαχωρίσει και θα σε εξαγνίσει, αφήνοντάς σε λεπτές ίνες, που μόνες τους μπορεί να τρέμουν και να πάλλονται, μα που πολλές μαζί, γίνονται γόρδιος δεσμός!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό είναι η ποίηση για μένα...δύναμη,
μα πόσο αδύναμος στέκω μπροστά της...
Την καλησπέρα μου, σε σένα Joan, και σε όλη την παρέα!!
Απαντώ τούμπαλιν λοιπόν εδώ, για σένα, που δηλώνεις "αδύναμος"(εσύ;),
Διαγραφήαλλά πόσο..δεν είσαι αλήθεια...
Για του λόγου το αληθές:
~~10/3/2013~~
"Κάπου χαθήκαμε μέσα σε λέξεις και νοήματα.
Απεμπολήσαμε την ομορφιά του απέριττου,
και στης ασχήμιας το ναό, θυσίες κάνουμε!
Την ευθεία διαστρεβλώσαμε, και βγήκαμε,
σε έλη και σε βάλτους λασπωμένους.
Του κάλλους υπερίσχυσε ο κάλος,
κι αντί του μέτρου, το χιλιόμετρο ισχύει..."
http://tomaganopigado.blogspot.gr/
*Μακάρι να είχα μάθει να κάνω παραπομπή σε άλλο blog, τρομάρα μου...
Είναι ΑΥΤΟ.."αδυναμία";...
Καλησπέρα κι από εμάς!
Πιστεύω στις αναπάντεχες αναρτήσεις, που όταν τις διαβάζω συναντάω κάπου μέσα στις λέξεις τους, ένα κομμάτι απ' τον εαυτό μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω πως οι καλύτερες παρέες στήνονται σ' ένα απρόσμενο σμίξιμο ανθρώπων με ομοιοκατάληκτα πάθη.
Λατρεύω να παρασύρομαι απ' τις οικείες "φωνές" και να κάνουμε όλοι μαζί σπονδές στην ελπίδα και στην ανθρωπιά, και να ξορκίζουμε τα σεκλέτια με αστεία και πειράγματα και να κρατάμε την ελπίδα να σιγοκαίει ρε γαμώτο... Μικρές καθημερινές νίκες στο φόβο μας.
Ας το νομίζουμε μικρό και ασήμαντο. Έχει δυναμική!
Σ' ευχαριστώ Τζόαν...
Αυτά όλα εξαιτίας του Λειβαδίτη φαντάζομαι!
ΔιαγραφήΓιατί..."το είπες όλο μαζί, δεν το ξεκαθάρισες!"
Άει, καλά κρασά!...
Διαγραφή"...Η Άνοξη, τα πουλάκια τσίου τσίου, το νεράκι φλα φλα φλα, τα ψαράκια... τίποτα..."
ΧΑΧΑΧΑΧΑ!
Διαγραφή"Πόσο μ' αρέσουν οι καραμελίτσες
ήθελα να' χα δέκα σακκουλίτσες"!
Α! Για το "καλά κρασά" μάθε και λίγη ορθογραφία: "καλά κρασσσσσά" το λένε μάνα μου!
Xαμενη ειμαι κι εγω στους λαβυρινθους της ποιησης,περιδιαβαινοντας στων ιδεων την πολη..Ο Λειβαδιτης αγαπημενος οπως ο Βαρναλης κι ο Αναγνωστακης.Ποιητες που οχι μονο θεραπευαν την τεχνη αλλα δικαιωναν και τον τιτλο του πνευματικου ανθρωπου που ειναι μπροσταρης στους κοινωνικους αγωνες."Μα ποιος με πονο θα μιλησει για ολα αυτα;"γραφει μεσα απο τη φυλακη μελλοθανατος ο Αναγνωστακης για το ρολο της ποιησης σε χαλεπους καιρους. Κατι που δεν κανει η Δημουλα που παρολο το αναμφισβητητο ποιητικο χαρισμα της μαλλον τα εκανε πλακακια με την εξουσια ψελλιζοντας μονο κατι κοινοτυπιες για τη σημερινη τραγωδια.ΦΙΛΙΑ ΒΑΣΩ
ΑπάντησηΔιαγραφήΒΑΣΑΡΑ ΜΟΥ, σε παραπέμπω απλώς στο σχόλιο που έγραψα στην serenata...
ΔιαγραφήΦιλάκια πολλά και καλό βράδυ για όλους, αμήν...
Εγω παλι...
ΑπάντησηΔιαγραφήπιστευω πως δεν την παλευω!!!
(διττη εννοια)
Καλησπερα και Καληνυχτα συναμα...
Σώπασε κυρά...
ΔιαγραφήΜην λες τέτοια λόγια...
Κάνε -ΚΑΙ εσύ- λιγάκι υπομονή...
Καληνύχτα και...χαλλλαρά, όσο γίνεται...