"o pio pistos filos tou skylou"
Ναι, το ξέρω, κανείς δεν έχει σε εκτίμηση τις "Παγκόσμιες Ημέρες" αλλά σήμερα η μέρα είναι της εξαίρεσης κι άσε με να την εκλάβω ως τέτοια. Άσε με να θυμηθώ ότι προσπαθώ να ξεχάσω τις υπόλοιπες ημέρες. Τους Πρόσφυγες. Μπορεί αν είχα φιλότιμο, σήμερα να κοκκίνιζα από ντροπή και να το έραβα το ρημάδι το στόμα μου κι αν τόσο πολύ πονούσα πια, ας το άνοιγα τις υπόλοιπες 364. Αλλά για πες μου, για πόσους να κλάψω ακόμα και πόσα δάκρυα να έχουν απομείνει. Το βάρος της σκέψης μου σε δάκρυα, πόσο να ζυγίζει και γιατί να πέφτει επάνω μου και να με καταπλακώνει έτσι. Η αλήθεια είναι πως κρύβει υποκρισία αυτή μου η "κατανόηση", γιατί, για πες, πόσο μπορώ εγώ από το καθιστικό του σπιτιού και μπροστά στην τηλεόραση να έχω το θράσος και να...καταλαβαίνω τους πρόσφυγες, όλους εκείνους που ξεριζώθηκαν κι έχασαν ανθρώπους και ζωές για να αναζητήσουν αλλού, τι άραγε; Τα στατιστικό στοιχεία είναι συγκλονιστικά ανατριχιαστικά: Κάθε ένα λεπτό 8 άνθρωποι αφήνουν πίσω τους τα πάντα. Ότι κι αν συμπεριλαμβάνει αυτό το "για πάντα" ανοίγουν το βήμα κι εξαφανίζονται για προορισμούς που συνήθως δεν ξέρουν που θα τους βγάλουν. Πόσα κότσια χρειάζονται ε;
Άλλοι αφήνουν πίσω τους τους πολέμους, τη φρίκη, την πείνα, τα παιδιά τους τα ίδια κι άλλοι κουβαλούν μαζί με τον ξεριζωμό τους και τα ίδια τους τα παιδιά για να τα σώσουν. Να τα σώσουν από την λαίλαπα ενός πολέμου ενδεχομένως και να βρεθούν που;
Η UNICEF τονίζει ειδικά για τα παιδιά, πως σε εμπόλεμες καταστάσεις όλοι πρέπει να κάνουν τα πάντα για να εξασφαλίσουν την ασφάλεια των παιδιών και τη προστασία των δικαιωμάτων τους τόσο για τα παιδιά που ξε-μένουν όσο και για τα παιδιά-πρόσφυγες.
Πρόσφυγες λέγονται άραγε και οι πάσης φύσεως μετανάστες;
Τα παιδιά μας που ξεριζώνονται καθημερινά πως λέγονται αλήθεια;
Άλλοι αφήνουν πίσω τους τους πολέμους, τη φρίκη, την πείνα, τα παιδιά τους τα ίδια κι άλλοι κουβαλούν μαζί με τον ξεριζωμό τους και τα ίδια τους τα παιδιά για να τα σώσουν. Να τα σώσουν από την λαίλαπα ενός πολέμου ενδεχομένως και να βρεθούν που;
Η UNICEF τονίζει ειδικά για τα παιδιά, πως σε εμπόλεμες καταστάσεις όλοι πρέπει να κάνουν τα πάντα για να εξασφαλίσουν την ασφάλεια των παιδιών και τη προστασία των δικαιωμάτων τους τόσο για τα παιδιά που ξε-μένουν όσο και για τα παιδιά-πρόσφυγες.
"ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΟ"-ΝΙΚΟΣ ΜΩΡΑΪΤΗΣ
Χαθήκανε και το νερό τους έφερε ως εδώ
Αδέσποτα χωρίς χαρτιά με πρόσωπα στεγνά
Εγώ που χρόνια τώρα τριγυρνώ σαν πουλί περιπλανώμενο
μες στη μοναξιά μες στη ξενιτιά που δεν την αντέχω άλλο πια
Ξένος ήμουνα κι εγώ πριν γίνω αφεντικό
πριν χτίσω και φτιαχτώ πριν μάθω να ξεχνώ
Ξένος ήμουνα αλλά εσύ είσαι ο ξένος πια
και δίπλα μου όπως ζεις τη μέρα μου ενοχλείς
Χαθήκαμε μες στην κοιλιά μιας μάνας που ξεχνά
κι απ' το εμείς το ξένο εγώ μού λέει να μισώ
Εγώ που χρόνια τώρα τριγυρνώ σαν πουλί περιπλανώμενο
μες στη μοναξιά μες στη ξενιτιά που δεν την αντέχω άλλο πια....
Πρόσφυγες λέγονται άραγε και οι πάσης φύσεως μετανάστες;
Τα παιδιά μας που ξεριζώνονται καθημερινά πως λέγονται αλήθεια;
Η Παγκόσμια Ημέρα "Ποτέ Πρόσφυγας Πουθενά"
θα γιορταστεί κάποτε στη Γη;
๑۩۞۩๑๑۩۩๑๑۩۞۩๑۩۞۩๑๑۩۩๑๑۩۞۩๑۩۞۩۩๑๑۩۞۩๑ ๑۩۩๑๑۩۞۩๑
๑۩۞۩๑๑۩۩๑๑۩۞۩๑۩۞۩๑๑۩۩๑๑۩۞۩๑۩۞۩۩๑๑۩۞۩๑ ๑۩۩๑๑۩۞۩๑
________________________
Μαζι με το προβλημα των ανεργων..."μικρη ασφαλεια"
ΑπάντησηΔιαγραφήγια τους εκμεταλλευτες των ανθρωπων..Που λεγονται "αφεντικα" και..."Αρχοντες" σ αυτον τον εξαθλιωμενο και ματωμενο κοσμο...
Οι προσφυγγες...
"Μεγαλη ασφαλεια"..Για τα αφεντικα...
Ο θανατος τους..Σφιγγει τα μυαλα των δουλοπαροικων...Και κατεβαζει τα σηκωμενα κεφαλια...
Εκτος απο τον ΧΡΟΝΟ..Που ειναι καποιο χρημα...
Σημερα και ο ΠΟΝΟΣ..Και το ΜΙΣΟΣ...
Περισσοτερο χρημα στοιβαζει στις τσεπες εκεινωνε...
Που ξεχσαν τον Ναζωραιο...
-Μωρε..Παραμυθια ειναι αυτα...
Μονο..Το φθαλμος αντι Οφθαλμου,ισχυει...
Για τους στραβους και τους τυφλους...
Τα αλλα..Παραμυθια τα θενε...!!!
Έδωσες και μια άλλη διάσταση στο θέμα φίλε Μαχαίρη
Διαγραφήμιλώντας για την "μεγάλη ασφάλεια" των αφεντικών...
Αυτή η παράμετρος μάλλον είναι και η σημαντικότερη...
Καλημέρα... το χειρότερο να είσαι πρόσφυγας μέσα στην ίδια σου τη χώρα, η μικρή μου πατριδούλα μοιρασμένη στα δυο από το 74, έφυγαν από το ένας μέρος της Κύπρου και ήρθαν στο άλλο μέρος πρόσφυγες , πρόσφυγες μέσα στην ίδια τους τη χώρα, κάποια βήματα μακριά από τα σπίτια τους!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μου, σήμερα πλήγωσα πολλούς φίλους άθελα μου,
Διαγραφήδεν ήθελα πραγματικά να ξυπνήσω τόσο μαύρες θύμισες...
Σας ζητώ συγνώμη πραγματικά...
Όλα τα σχόλια έχουν και μια άλλη ιστορία πόνου και προσφυγιάς γαμώτο...
Καληνυχτοφιλούθκια Δελφινάκι μου
Καλημέρα Joan μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήπρόσφυγας μπορείς να είσαι από επιλογή κι αυτό δεν είναι κακό.
Το να είσαι πρόσφυγας από ανάγκη όμως κρύβει μεγάλο πόνο πίσω του
για ότι άφησες πίσω σου (που μπορεί να το άφησες για πάντα),
για ότι ψάχνεις να βρεις μπροστά σου (που μπορεί και να μην το βρεις ποτέ),
για την ευθύνη που σε βαραίνει το εγχείρημά σου αυτό να έχει αποτέλεσμα (που μπορεί και να μην έχει)
για την απόφασή σου να ζεις ανάμεσα σε ανθρώπους διαφορετικής κουλτούρας (που μπορεί να μην γίνει ποτέ και δική σου)
Φιλιά
Εξαιρετικα ευστοχο σχολιο Φλωρα!Ταυτιζομαι απολυτα!!
ΔιαγραφήΚι εγώ προσυπογράφω τα λόγια της πασταφλωρίτσας!
ΔιαγραφήΔεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα έπρεπε κάποια στιγμή να εγκαταλείψω το καλυβάκι μου και να ξεριζωθώ από τα άγια μέρη που γεννήθηκα και μεγάλωσα! Για μένα είναι από τις μοναδικές αλήθειες και χαρές της ζωής μου!
Ίσως να είναι και κακό αυτό το δέσιμο αλλά ...καρκινάκι... περίμενες κάτι διαφορετικό;
Φιλάκια :))))
Ακόμα και οι "κατ' επιλογή", κάποιες απώλειες θα καταγράφουν,
Διαγραφήαλλά σαφώς και δεν συγκρίνονται με τους υπόλοιπους...
Και φυσικά η διαφορετική κουλτούρα είναι πολύ σημαντικός παράγοντας.
Φιλάκια Φλωρούκο μου!
@ Αριστέα μου,
Διαγραφήκι εγώ δεν μπορώ να το διανοηθώ, αλλά πάρα πολλά εκατομμύρια προσφύγων
και μεταναστών δεν θα το είχαν διανοηθεί επίσης,
απλά τα έφερε έτσι η π@υτ@ν@ η ανάγκη...
Την ώρα που η γιαγιά μου κλαίγοντας έφευγε από το σπίτι, ενώ οι Τούρκοι έμπαιναν στο χωριό, ο πατέρας μου γύρισε και της είπε, "τώρα γιατί κλαις σε λίγες μέρες θα είμαστε πίσω πάλι".
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρασαν σχεδόν 40 χρόνια. τον πατέρα μου τον χάσαμε, ενώ δούλευε για να έχει η οικογένεια όλα αυτά που έχασε στον πόλεμο. η γιαγιά μου πέθανε με τον καημό του χωριού της. Μέχρι το τέλος παρόλο που είχε μια καλή ζωή, σκεφτόταν το σπίτι της.
η προσφυγιά είναι πληγή που δεν κλείνει ποτέ.
Ω! Θεέ μου, άνοιξα τους ασκούς του Αιόλου σήμερα...
ΔιαγραφήΑυτά που διαβάζω στα σχόλια σας είναι συγκλονιστικά.....
Ζητώ συγνώμη μέσα από την καρδιά μου...
Φιλούθκια "Μάνα" μου...
Να σου πω την αλήθεια μου...δε σου το χα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν ξεκίνησες το blog ήταν λίγο...κάπως...
Τώρα όσο περνά ο καιρός όλο και περισσότερο με μαγεύει η γραφή σου!
Στο θέμα μας τώρα!
Ποτέ Πρόσφυγας Πουθενά!
Αυτή η μέρα πότε θα θεσπιστεί άραγε;
Πρόσφυγας δεν είναι και η agrimio μας κι ας έχει φύγει με τη θέληση της;
Αυτό που της λείπει η πατρίδα και είναι τόσο μακριά;
Πρόσφυγες είναι και κάποιοι Ινδοί που έχουν μείνει στην Ελλάδα, κοντά στο εξοχικό μου.
Σπαράζει η καρδιά μου που τους βλέπω...
Να βοηθήσεις έναν δε φτάνει!
Πως να τους βοηθήσεις όλους;
Μόνο γι αυτό θα ήθελα μια βδομάδα να ήμουν πολύ πλούσια να βοηθούσα όλους εκείνους που αγγίζει το μάτι μου, που έχουν ανάγκη.
Μια βδομάδα φτάνει;....
Φιλάκι:)
Αμ, εγώ μου το χα;;;
ΔιαγραφήΕξελίσσομαι σε....μεγάλο ταλέντο τελικά!!!
(λέμε καμιά μ@λ@κί@ να ελαφρύνουμε το κλίμα...)
Και εννοείται πως μόνο οι φτωχοί βοηθάνε τους φτωχούς.
Οι πλούσιοι είναι "βόηθα με φτωχέ να μην σου μοιάσω"!...
Γιατί ο φτωχός μπορεί να καταλάβει την πείνα του φτωχότερου.
ΔιαγραφήΕγώ δεν πείνασα αλλά άκουσα πολλές ιστορίες από τον πατέρα μου και νομίζω απ' αυτόν έμαθα......
Κι ας ευχηθούμε να μην μάθουμε κιόλας,
Διαγραφήέτσι όπως μας έκαναν οι καθαρματίες!
Είναι πολύ δύσκολο πράγμα η προσφυγιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν την έχω ζήσει αλλά μου έχει μεταφέρει πολλά η γιαγιά μου για τον διωγμό τους από την Σμύρνη.
Πράγματα δύσκολα όχι μόνο για τον διωγμό αυτόν καθαυτόν αλλά και για το δύσκολο κλίμα που βρήκαν εδώ.
Ξένοι παντού χωρίς καμιά πατρίδα να κρύψουν την δυστυχία τους και την φτώχεια τους.
Μεγάλο θέμα πετροκόριτσο και μακάρι να μην ξαναυπάρξει κανένας στον κόσμο,
που θα αναγκαστεί να φύγει μακριά από το σπίτι του.
Φιλιά πολλά!
Όλοι έχουμε από μια ιστορία τελικά...
ΔιαγραφήΚι εμένα η γιαγιά από Σμύρνη είχε έρθει...
Πολύ........"συνωστισμός" σ' αυτό το λιμάνι,
που λένε και οι -προκλητικά- ανιστόρητοι...
Σε φιλώ γλυκά καλό μου!
Μου μαύρισες την ψυχή, άσε, άσε, μην πεις τίποτα... εκατό τούβλα πάνω στην καρδιά μου έριξες σήμερα, να το ξέρεις :(
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι σημαίνει να αφήνεις τα πάντα πίσω, ξέρεις; Εύχομαι όσο γίνεται λιγότεροι πλέον να χρειαστεί να το μάθουν...
Βρε Τζόαν, βρε Τζόαν, γιατί μου το κακοκαρδίζεις το παιδί? Σε 8 μέρες φεύγει, είναι ανάγκη να του το θυμίζουμε από τώρα??
Διαγραφή:(((
Ξέχνα το εσύ, ΕΓΩ θα σου βρω δουλειά και σε λίγο καιρό θα γυρίσεις, μη στενοχωριέσαι :)
@ Alex, χαρά μου, σου ζητώ ταπεινά συγνώμη, μέσα από την καρδιά μου...
ΔιαγραφήΈχω κι εγώ στην οικογένεια ξενάκια και ξέρω πως είναι...
Σε παρακαλώ να κάνεις υπομονή κι όπως λέει και το Pink μας,
κάτι θα γίνει, δεν μπορεί...
Την αγάπη μου την έχεις πάντως, το ξέρεις ε;......
@ Pink γλυκούλα μου, δεν ήθελα να τον στενοχωρήσω, αλήθεια :(((
ΔιαγραφήΑλλά είσαι τόσο τρυφερή, έχει εσένα κι όλα θα πάνε καλά...
Σας φιλώ γλυκά, πιτσούνια μου...
Μην ανησυχείς Πετρούλα μου, το ξέρω :)
ΔιαγραφήΌλα καλά! χαχαχαχαχ
Πρόσφυγας γίνεσαι από ανάγκη , όχι από επιλογή , φεύγεις αφήνοντας πίσω σου τα πάντα γιατί δεν σε θέλουν , απειλείται η οικογένεια .Τώρα τι θα βρεις εκει που πας ? Σώζεις τη ζωή σου ίσως μα οι νύχτες σου στοιχιώνονται από το διωγμό , τη βία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓνώρισα τη γιαγιά Κατερίνα που έφυγε απο τα κατεχόμενα , μόνο με το παιδί της , τον άντρα της δεν τον βρήκε ποτέ.Τα υγρά μάτια της και τα σφιγμένα χείλη , άταν μιλούσε έλεγε πολλά.
Από τον καναπέ τι να νοιώσεις?
Φιλιά
Άσε, διαβάζω τα λόγια σας κι έχω συγκλονιστεί...
ΔιαγραφήΚι αυτά τα Κατεχόμενα, πολύ μεγάλη πληγή Παναγία μου...
Σε φιλώ nikol μου, καλό βράδυ.
Για τα παιδια μας ,θα προτιμουσα(θελω να ονειρευομαι)μια πιο light και αισιοδοξη εκδοχη της λεξης ξεριζωμος οπως
ΑπάντησηΔιαγραφή..βραχυπροθεσμη, εκουσια μεταναστευση με δυνητικα μελλοντικα οφελη σε οικονομικο και πολιτισμικο
επιπεδο!!
Καλως σας βρισκω Joan!!
Καλωσόρισες και είδες ε;
ΔιαγραφήΣου έκανα την καρδιά περιβόλι (κι εσένα...)
Κι αυτό που περιγράφεις για τα παιδιά μας,
να σου έλεγα πως με παρηγορεί;
Θα ήταν ψέμα.......
Καλό σου βράδυ AFRA μου.
κ εισαι ξενος εκει που πας, αλλα ξενος κ εκει απ'οπου εφυγες..
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλι!
ΕΓΡΑΨΕΣ.....
ΔιαγραφήΦιλί κι ελπίζω να τελείωσε ΚΑΙ η δική σου εξεταστική επιτέλους!
αααχ, 2 ακομα και τελος!
ΔιαγραφήΆντε να ξεμπερδέψεις πια, πολύ βάσανο λέμε!
ΔιαγραφήΣε φιλώ μικρουλάκι μου! :)))
Οι παππούδες μου ήταν πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη. Ήρθαν εδώ με την ανταλλαγή. Με τις αφηγήσεις τους μεγάλωσα. Τη νοσταλγία για όσα αφήσαν στην πατρίδα, τη φτώχεια και τις δυσκολίες που συνάντησαν εδώ για να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους από την αρχή, τις παράξενες τουρκικής προέλευσης λέξεις που χρησιμοποιούσαν στον καθημερινό τους λόγο μέχρι τα τελευταία και μ' έκαναν να γελάω (Τι θα πει αυτό, παππού;)... Η προσφυγιά μου ήταν τόσο οικεία που ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πως είναι δυνατόν οι Έλληνες που έχουν ζήσει τον ξεριζωμό και τη μετανάστευση τόσο πρόσφατα, να δείχνουν τέτοιο μένος για τους σύγχρονους μετανάστες οποιασδήποτε καταγωγής. Τόσο εύκολα ξεχνάμε; Ακόμη και σήμερα όταν ακούω το "Τζιβαέρι" βουρκώνω κι όταν με ρωτάνε για την καταγωγή μου λέω πως βασικά είμαι Θρακιώτισσα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "ποτέ πρόσφυγες πουθενά" είναι απλώς μια ευχή. Όσο υπάρχουν πόλεμοι, θα υπάρχουν και πρόσφυγες.
Σοφία
Μα, τι ιδέα ήταν αυτή που είχα σήμερα (θεματικώς).
ΔιαγραφήΑυτά που γράφετε στα σχόλια σας είναι τόσο συγκλονιστικά,
τα σχόλια και μόνο είναι μια ανάρτηση από μόνα τους...
Σε φιλώ γλυκιά μου, φιλιά στο μικρούλι! :)
Μεγάλη πληγή η προσφυγιά...μια πληγή που ποτέ δεν κλείνει, που συνέχεια ανοίγει και αιμορραγεί...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤη σκηνοθετούν οι "μεγάλοι" από χρόνια και κάθε φορά απλά αλλάζουν οι πρωταγωνιστές...αυτό το έργο όμως θα παίζεται για πάντα..επειδή έτσι τους βολεύει..
Φιλιά μελαγχολικά!
Το θέμα είναι πως υπάρχει και θα υπάρχει η προσφυγιά, ο ξεριζωμός...
ΔιαγραφήΚαι εμείς (εννοώ όσοι είμαστε στον τόπο μας)
δεν ξέρουμε να το διαχειριστούμε και να το προσεγγίσουμε αυτό το θέμα
και νιώθουμε πολύ αμήχανοι κι αδύναμοι...
Ανταποδίδω μελαγχολικά φιλιά...
Ναι μάλιστα. Άμα ακούω για Παγκόσμιες Ημέρες & τσιτάτα τύπου "Ποτέ Πρόσφυγας Πουθενά", είμαι βέβαιη πως πρόσφυγες θα είναι παντού και ολοένα θα πληθαίνουν. Οι μετακινήσεις πληθυσμών είναι το δυνατό χαρτί σ' όσους φροντίζουν για το "ξεσκαρτάρισμα" του πλανήτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ να καταθέσω μόνο μπορώ, πως συγκινήθηκα με το παράπονο μιας φίλης από Βόρειο Ήπειρο. "Δεν έχουμε πατρίδα. Κι εκεί ξένοι κι εδώ πιο ξένοι..." Το ίδιο ακριβώς έχω διαβάσει σε μαρτυρίες Ελλήνων που διώχτηκαν απ' τη Μικρά Ασία. Η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Το "Ποτέ Πρόσφυγας Πουθενά" το είπα όπως έγραψε κάποιος φίλος πιο πάνω,
Διαγραφήως ευχή, ξέρω πως δεν θα εκλείψει ποτέ αυτό το φαινόμενο,
γιατί είναι μια καλοστημένη παγκόσμια επιχείρηση
και τα θύματα είναι πάντα οι φτωχοί κι ανήμποροι...
Σε φιλώ "Κανελλάκη" μου.
Αυτός ο εύθραυστος γαλάζιος πλανήτης χωράει όλα τα παιδιά του. Μόνο ένα είδος δεν χωράει πουθενά: το ανθρώπινο. Κι έχει βαλθεί, αιώνες τώρα, να εξοντώσει τα άλλα είδη, με την ίδια ηδονή που εξοντώνει και τον εαυτό του. Σαδιστικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπολαμβάνοντας τον πόνο των αδυνάμων και πυρπολώντας τα πάντα στο διάβα του. Σε όλους τους αιώνες, με όλα τα πολιτεύματα.
Μυστήριο πράγμα. Ποτέ δεν θα καταλάβω το γιατί.
Αν υπάρχει θεός, μας κάνει άγρια πλάκα.
Όποιος Θεός κι αν είχε την φαεινή ιδέα να μας δώσει φαιά ουσία
Διαγραφήσίγουρα θα έχει πάθει την πλάκα του ακόμα κι αυτός
με τον τρόπο που την διαχειριζόμαστε: εις βάρος μας!
Σε διάβασα από χθες το βράδυ αλλά δεν μπορούσα να σχολιάσω. Διάβασα σήμερα όλα τα σχόλια και είδα ότι δεν πάτησες μόνο τις δικές μου χορδές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά πάντως, η ζωή δεν είναι μόνο χαχαχούχα!
Η προσφυγιά είναι ένα έγκλημα διαρκείας με ρίζες στα βάθη των αιώνων. Ειδικά στην Ελλάδα. Είναι όντως αδύνατο να μπεις στη ψυχοσύνθεση του πρόσφυγα. Είναι άλλο να βλέπεις στη τηλεόραση καραβάνια σε πορείες χιλιομέτρων με τα λιγοστά τους υπάρχοντα να περπατάνε προς το άγνωστο και άλλο να σου χτυπήσουν μια μέρα την πόρτα και να σου πουν «τα μαζεύεις και φεύγεις»!
Πολλά φιλιά ρε κολλητάρι. Θα χαθώ για λίγες μέρες. Όποιος με αναζητήσει θα με βρει στις παραλίες της Κυλλήνης ανάμεσα σε ούζα και ψαρομεζέδες.
Πρόσφυγας στην παραλία της Κυλλήνης;;;
ΔιαγραφήΚαι ανάμεσα σε ούζα και ψαρομεζέδες;;;
Πίκραααααααα!
Καλά να περάσεις ρε Ακυβέρνητε τύπε!
Σε φιλώ γλυκά! :)))