Η Φωτογραφία της εβδομάδας: Just walk away just say goodbye..

Η δύναμη της Έλξης...και δυο ζευγάρια μάτια ζευγαρώνουν για να ζήσουν...i know I never loved this way before με όλη τη δύναμη της ψυχής τους. Άμα "βλέπεις" με τις αισθήσεις σου, όλα φιλτράρονται γλυκά. Κι αφήνεσαι. Και χαλαρώνεις. Και δεν ρωτάς τίποτα. Και δεν διεκδικείς τίποτα. Μόνο Ζεις. Ζεις (για) αυτό που έχει συνωμοτήσει να σου χαρίσει το Σύμπαν. Την ευτυχία τού να απολαμβάνεις τις στιγμές πατώντας σε "σίγουρα" μονοπάτια. 

Ταξιδεύοντας: Να ρίχνεις κάπου το βλέμμα σου και να ξέρεις ότι κι ο άλλος κοιτάζει αυτό που βλέπεις κι εσύ and no one else has loved me more. Να βλέπεις ένα μονοπάτι και να ξέρεις ότι ο άλλος θέλει να το περπατήσει δίπλα σου. Να φωτογραφίζεις μια λίμνη και να ξέρεις ότι κι ο άλλος έχει παρει ήδη την φωτογραφική του μηχανή για να την αποτυπώσει.

Να πεινάς και να ξέρεις ότι ο άλλος ψάχνει ήδη εστιατόριο. Να χάνεσαι μέσα σε ένα άγνωστο καλντερίμι και να ξέρεις ότι ο άλλος σε ψάχνει εναγωνίως. With you I've laughed and cried....να νιώθεις μια αδιαθεσία και να ξέρεις ότι ο άλλος θέλει να μάθει αν είσαι καλύτερα. Να ξεχειλίζει το βιτριολικό σου χιούμορ και να ξέρεις ότι κι ο άλλος έχει ήδη έτοιμη την επόμενη ατάκα. Να γελάς μ' ένα αστείο και να ξέρεις ότι ο άλλος έχει λιποθυμήσει από τα γέλια. 

Να θαυμάζεις ένα σύννεφο και να ξέρεις ότι ο άλλος θα σε φωνάξει ταυτόχρονα για να το δεις. Να ακούς ένα τραγούδι και να ξέρεις ότι δένεις την ανάμνηση σου με τον άλλον που το άκουσες μαζί. Να θέλεις να σχολιάσεις τις βλακείες που ακούς γύρω σου και να 'χεις ''μιλήσει'' με τον άλλον απλά κοιτώντας τον στα μάτια...I've loved you since the day we met.

Να κάθεσαι με παρέα για φαγητό σ' ένα τραπέζι κι ο άλλος να κάθεται αυτονόητα δίπλα ή αντίκρυ σου. Να παλεύεις με τις ανασφάλειες και τις φοβίες σου κι ο άλλος να σε παρηγορεί και τις εξουδετερώνει. Να καταλαβαίνεις το πέρασμα της ώρας μόνο μέσα από τις εναλλαγές νύχτας-μέρας και να ξέρεις ότι ο άλλος δεν θέλει να θυμάται πόσες μέρες έχετε μαζί ακόμα. 

What I wouldn't do just to be with you...να συναντάς τόσο κοντόφθαλμα όσο και ποταπά άτομα που δεν θα είναι ποτέ σε θέση να καταλάβουν ότι με τον άλλον ζεις πολύ πιο πάνω και πιο πέρα από αυτά που εκείνοι δεν είναι ικανοί ποτέ να ζήσουν... Να θες να σφίξεις στην αγκαλιά σου τον άλλον και να παλεύεις για να το αποφύγεις just how I let you go.

Και γύρω σας μεσαιωνικά κάστρα και λίμνες και ποτάμια και φρούρια και βουνά και πάρκα και ποταμόπλοια και σύννεφα και καταιγίδες και ζωγράφοι και μουσικές και γεύσεις και αρώματα και λουλούδια και καλντερίμια και αγγίγματα και φωτογραφικές στιγμές...το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ...so just walk away, just say goodbye.  

Θυμάσαι αυτή τη φωτογραφία; Τη "ζήλεψες". Επειδή την είχαν "συλλάβει" τα μάτια μου και την είχε απαθανατίσει ο δικός μου φωτογραφικός φακός. Αλλά δεν έπρεπε να ζηλέψεις καρδιά μου. Γιατί αυτή η φωτογραφία είμαστε εμείς. Κι εκεί μέσα είμαστε μαζί. Αυτήν την εικόνα την κοίταξαν μαζί τα μάτια μας κι έτσι έμεινε για πάντα "Εμείς". Και τώρα ξέρεις.....just walk away and close the door and let my life be as it was before.......αλλά το ξέρεις πολύ καλά ότι ποτέ πια η ζωή μου δεν θα 'ναι το ίδιο μετά από σένα μωρό μου.

(Προϊόν Μυθοπλασίας Και Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται Ρητά Η Αντιγραφή Και Η Αναδημοσίευση)
______________________________________________________________________________

______________________________________

{ Ευχαριστώ από καρδιάς τη Μαρία Νι και το "Φωτογραφίζειν" για την φιλοξενία! Κι όσους με ψήφισαν!}  "o pio pistos filos tou skylou" 

_______________________________________________________________________