.jpg)
Στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, είχα την τύχη να έχω μια σπάνια Δασκάλα. Που με πολλή δουλειά και αγάπη (προσωπική ενασχόληση με το κάθε παιδί, βόλτες και μαθήματα στην εξοχή και ατελείωτες ώρες στον πολύγραφο, για να έχουμε όμορφες ζωγραφιές και σημειώσεις) είχε καταφέρει να πετύχει από όλους μας την καλύτερη δυνατή απόδοση, χωρίς κανείς να παραπο-
νεθεί, να κουραστεί και, κυρίως, να πλήξει.
Η μνήμη μου από την μεταπολίτευση, ήταν η κρυφή λάμψη στα μάτια της Δασκάλας, όταν μας έλεγε να σκίσουμε μια από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου, αυτή με το "πουλί" και η απορία μας: "Σκίζουμε τα βιβλία και οι δάσκαλοι χαίρονται!;!;"
Μετά, δυστυχώς, γυρίσαμε στην Αθήνα, όπου γνωρίστηκα με την κατάθλιψη του διαμερίσματος σε πολυκατοικία, και με την αφόρητη πλήξη στην σχολική αίθουσα. Αποτέλεσμα; Πέρασα σχε-
δόν όλη την 4η Δημοτικού όρθια, τιμωρία στη γωνία μια κι ο δάσκαλος δεν μπορούσε να βρει άλλον τρόπο να με κάνει να σταματήσω να στριφογυρίζω και να μιλάω με την διπλανή μου.
Την επόμενη χρονιά, με έσωσε ένα δώρο του πατέρα μου, "το βιβλίο των πειραμάτων". Ξεκί-
νησα να κάνω πειράματα πάνω στο μάθημα της Φυσικής που τότε πρωτοκάναμε και είχα την έμπνευση να ζητήσω να τα επαναλάβω στην σχολική αίθουσα. Αυτό ήταν! Ο δάσκαλος βρήκε τον τρόπο να με κρατάει απασχολημένη, απασχολώντας ταυτόχρονα όλη την τάξη.
Μετά άρχισα, εκτός από την Φυσική, να πειραματίζομαι και με το θέατρο οργανώνοντας θεα-
τρικές παραστάσεις με τους συμμαθητές μου. Κι έτσι, ως το τέλος του Δημοτικού, πέρασα εγώ καλά και ο Δάσκαλος καλύτερα!
Ήταν το τέλος της "εποχής της απαγόρευσης της σκέψης". Και η απαρχή της "εποχής της επιβράβευσης της μη-σκέψης. Στο τελείωμα του Λυκείου, με περίμενε και η σημαντικότερη εμπειρία της σχολικής μου ζωής.
Επειδή όμως το ξεκίνησα για μια ιστοριούλα και κοντεύει να μου βγει..σήριαλ, όποιος δεν βα-
ρέθηκε ακόμα, μπορεί να διαβάσει γι αυτό το "τελευταίο επεισόδιο του σήριαλ" εδώ στο φίλο Μαζεστίξ, όπου το είχα δημοσιεύσει σαν σχόλιο (5ο από το τέλος) σε σχετική του ανάρτηση.
νησα να κάνω πειράματα πάνω στο μάθημα της Φυσικής που τότε πρωτοκάναμε και είχα την έμπνευση να ζητήσω να τα επαναλάβω στην σχολική αίθουσα. Αυτό ήταν! Ο δάσκαλος βρήκε τον τρόπο να με κρατάει απασχολημένη, απασχολώντας ταυτόχρονα όλη την τάξη.
τρικές παραστάσεις με τους συμμαθητές μου. Κι έτσι, ως το τέλος του Δημοτικού, πέρασα εγώ καλά και ο Δάσκαλος καλύτερα!
Ακολουθεί Γυμνάσιο Θηλέων, με μπλε ποδιά, κεντημένο το σήμα του σχολείου (ΙΖ), άσπρο γιακά και σφιχτή κορδέλα στο κεφάλι, για να κρατάει φυλακισμένες τις ιδέες. Σε κτίριο, ένα παμπάλαιο νεοκλασικό (που είχε υπάρξει εξοχικό κάποιου... αξιωματικού του Όθωνα!!) Πρόθυμοι σύμμαχοί μας τα ποντίκια, που όλο και κάποιο βρισκόταν εύκαιρο, για να τρομάξει την καθηγήτρια των οικοκυρικών και να χάσουμε το μισητό μάθημα.
Και μετά έρχεται το Λύκειο. Μαζί με το ΠΑΣΟΚ και την πλήρη ανατροπή των σχολικών δε-
δομένων: Τα σχολεία γίνονται μικτά και τα παιδιά, άμαθα στην συνύπαρξη, αποτρελαίνονται, η ποδιά καταργείται και την διαδέχεται το αντίθετο άκρο, αυτό της σχολικής πασαρέλας, ο φόβος αλλάζει στρατόπεδο και οι καθηγητές αρχίζουν να φοβούνται τους μαθητές, περισσότερο από ότι οι δεύτεροι τους πρώτους.
δομένων: Τα σχολεία γίνονται μικτά και τα παιδιά, άμαθα στην συνύπαρξη, αποτρελαίνονται, η ποδιά καταργείται και την διαδέχεται το αντίθετο άκρο, αυτό της σχολικής πασαρέλας, ο φόβος αλλάζει στρατόπεδο και οι καθηγητές αρχίζουν να φοβούνται τους μαθητές, περισσότερο από ότι οι δεύτεροι τους πρώτους.
Ήταν το τέλος της "εποχής της απαγόρευσης της σκέψης". Και η απαρχή της "εποχής της επιβράβευσης της μη-σκέψης. Στο τελείωμα του Λυκείου, με περίμενε και η σημαντικότερη εμπειρία της σχολικής μου ζωής.
Επειδή όμως το ξεκίνησα για μια ιστοριούλα και κοντεύει να μου βγει..σήριαλ, όποιος δεν βα-
ρέθηκε ακόμα, μπορεί να διαβάσει γι αυτό το "τελευταίο επεισόδιο του σήριαλ" εδώ στο φίλο Μαζεστίξ, όπου το είχα δημοσιεύσει σαν σχόλιο (5ο από το τέλος) σε σχετική του ανάρτηση.
__________ Foto: Google_____ "o pio pistos filos tou skylou"_________
Ε, ναι! Προφανώς και μόλις διαβάσατε τις αναμνήσεις
της Άννας/Πάρος από τα σχολικά/μαθητικά της χρόνια:
Ε, ναι! Προφανώς και μόλις διαβάσατε τις αναμνήσεις
της Άννας/Πάρος από τα σχολικά/μαθητικά της χρόνια:
Καλά...εγώ, ήταν να μην "τρουπώσω". Τρούπωσα; Έμεινα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Ζήκο. Ξέχασες χθες βράδυ να ελέγξεις το μαγαζί κι εγώ, έμεινα μέσα!
Φιλιά!!!
Καλημέρα Κώστα Βουτσά! Μιας και έμεινες μέσα δεν μου κάνεις κι αύριο μια ανάρτηση;; Αχαχα! Άννα μου τα σχολικά σου χρόνια είχαν απίστευτο ενδιαφέρον (όπως όλων μας άλλωστε!) αν και παρατήρησα ότι δεν έπεφτε ξύλο!!!! Μπράβο βρε θηρίο! Είσαι από τις εξαιρέσεις ομολογώ. Πολλά φιλιά και τα ξαναλέμε αργάμισι!
ΔιαγραφήΈπεφτε και λίγο ξύλο. Ειδικά στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού, θυμάμαι μια φορά που είχαμε φάει όλη η τάξη από μια ξυλιά με τον χάρακα, στην πρωινή προσευχή, μπροστά σε όλο το σχολείο, γιατί κάτι δεν μαρτυρούσαμε (δεν θυμάμαι πια τι).
ΔιαγραφήΤο λινκ σου οδηγεί στον "πεπτωκότα" κόσμο των ενηλίκων. Αυτόν που μπήκαμε, όταν τελειώσαμε το σχολείο.
καλημέρα πετρούλα και στην άννα καλημέρα με τα μαθητικά της χρόνια !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα, Νικόλα! Νομίζω καθένας από μας έχει μια ιδιαίτερη γωνιά στην μνήμη του για τα μαθητικά χρόνια. Είτε για να ανασύρει, είτε για να θάβει αναμνήσεις.
ΔιαγραφήΑυτή η ανάμνηση είναι παράλληλα και η νεότερη ιστορία της Ελλάδας. Από την απαγορευμένη σκέψη στη μη σκέψη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!!!!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΔιαγραφήΓειά σου Αλεξάνδρα! Τώρα που το σκέφτομαι, μήπως κανείς αρχίζει να γερνάει, όταν οι αναμνήσεις του αρχίζουν να γίνονται ιστορία; Μπα! Μάλλον γερνάει, όταν, ανεξαρτήτως ημερομηνίας γέννησης, επαφίεται στην "μη σκέψη".
ΔιαγραφήΔεν τα αλλάζεις με τίποτα όπως και όλοι μας αλλά αυτά μας άλλαξαν τα φώτα από πλευράς μόρφωσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Πάσχα με υγεία για σένα και τους αγαπημένους σου, με πολλές στιγμές ευτυχίας.
Καλή σου μέρα
Οφείλω, πάντως, να αναγνωρίσω, ότι με κάποιον μυστηριακό τρόπο, κάπου εκεί άρχισα να μαθαίνω να αγαπώ την μάθηση. Με ή χωρίς Δάσκαλο.
ΔιαγραφήΚαλή Ανάσταση και Κάθε Καλό σου εύχομαι, Αλέξανδρε.
Πολύ μου άρεσε η ιστοριούλα σου, καθόλου δε θα με χαλούσε να την κάνεις σήριαλ :))) Τρέχω για το "τελευταίο επεισόδιο"... Καλό Πάσχα, Άννα και Πέτρα! Σας στέλνω πολλά φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Πάσχα και σε σένα, Ειρήνη. Να περνάς καλά και να ανθίζεις δημιουργικά στην ζωή και στην τέχνη!
ΔιαγραφήΠολυσήμαντη ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρετίζω την αντίστασή σου!
Εκείνο που πρέπει όμως να σχολιάσω οπωσδήποτε, είναι η καίρια δραματική σου επισήμανση, αγαπητή Άννα:
Ήταν το τέλος τής «εποχής τής απαγόρευσης της σκέψης» και η απαρχή τής «εποχής τής επιβράβευσης της μη-σκέψης».
Την πρώτη εποχή την έζησα ως μαθητής. Ακόμα έρχεται στον ύπνο μου ο πανάθλιος θεολόγος-γυμνασιάρχης. Ασύλληπτα ασφυκτικές συνθήκες σ’ ένα Γυμνάσιο-στρατόπεδο…
Τη δεύτερη εποχή την έζησα ως καθηγητής. Με απελπισία βίωσα τη διολίσθηση στο άλλο άκρο.
Παρότι στη σύνταξη, οι πληγές ανοιχτές. Και η αγανάκτηση όλο φουντώνει μέσα στην αντίφαση μιας λατρεμένης Πατρίδας, που παραμένει εξτρεμιστική. Πότε στο ένα άκρο, πότε στο άλλο. Σαν καράβι που γέρνει και δε μπορεί να έρθει ποτέ στα ίσα…
Αγαπητέ μου Άρη.
ΔιαγραφήΑυτή η επιβράβευση της μη σκέψης, πολύ με πληγώνει εδώ και χρόνια.
Γι αυτό σ'ευχαριστώ πολύ για την ενθάρρυνση, που, όπως διαπιστώνω στον χώρο των blogs, απλόχερα παρέχεις σε όποιον προσπαθεί για κάτι καλό. Όσο για μένα, η θετική σου παρουσία μου είναι πολύτιμη, στους νέους μου πειραματισμούς να εκφραστώ με γραπτό λόγο δημόσια.
Καλή Ανάσταση σε σένα και την οικογένειά σου!
Καλημέρα!Πολύ όμορφη ιστορία!Μου άρεσε πολύ η φράση "εποχή της επιβράβευσης της μη-σκέψης"!....Πολλά φιλιά, Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Pinelia. Δεν βρίσκεις κι εσύ ότι αυτή η φράση χαρακτηρίζει την εποχή μας;
ΔιαγραφήΚαλή Ανάσταση και σε σένα.
ΥΓ. Σε λένε Πηνελόπη; Όμορφο συνειρμό έφτιαξες με το Pinelia !
ΔιαγραφήΑγαπώ την Κρήτη και ευτυχως και γω είχα πετυχει καλές δασκάλες :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι καλές δασκάλες κάνουν την καλή αρχή. Κι αυτή είναι το "ήμισυ του παντός." Έτσι δεν λένε;
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά Αριάδνη.
Πολυ τρυφερες αναμνησεις της Αννας μας! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο Πασχα και Καλη Ανασταση να εχουμε!
Να περασουμε ομορφα ευχομαι!Φιλακια πολλα!
Καλησπέρα Κική μου. Βλέπεις (όπως έλεγα και στην Νικόλα) το έχει αυτό η μνήμη: σου επιτρέπει να ανασύρεις τις τρυφερές αναμνήσεις και να θάψεις τις... άλλες.
ΔιαγραφήΝα περνάς καλά, Καλή Ανάσταση!
*ΣΤΟΝ Νικόλα, βεβαίως (αχ η πρεσβυωπία!)
ΔιαγραφήΑννούλα, με νεράτζια φορτωμένη, πού χρόνος πια για σκέψη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌποιος σκέφτεται είναι επικίνδυνος ιός για την "υγιή " μας κοινωνία...
Από το σχόλιό σου στου Μαζεστίξ, κρατώ την ανεπάρκεια των "καθαρών" μυαλών.
Όλοι όσοι σκέφτονται πραγματικά καθαρά και στέκονται με περηφάνια ενάντια στην ανοησία
και την υποκρισία είναι για δαύτους ανεπαρκείς!!!!!
Όπως σου είχα γράψει και τότε, Μαγκιά σου!!!!!
Κράτησε σφιχτά το "βιβλίο των πειραμάτων" και μην ξεχνάς ποτέ να πειραματίζεσαι σ' έναν
κόσμο που ξέχασε να ζει...
Αχ εσύ, καλή μου Γλαύκη, πάντα με τον καλό σου λόγο!
ΔιαγραφήΑκολουθώ την συμβουλή σου και κρατάω σφιχτά την διάθεσή μου να πειραματίζομαι. Οι τελευταίοι μου πειραματισμοί με το διαδίκτυο, με οδήγησαν σε θαυμαστές ανακαλύψεις σπάνιων ανθρώπων!!!
Καλή σου Ανάσταση!
Μας ταξίδεψες στα όμορφα σχολικά σου χρόνια τρυφερά με τα τολμηρά σου πειράματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίος κι ενεργητικός τρόπος!
Αχ! αυτή η Σκέψη είναι αγκάθι στις κατεστημένες πολιτικές, πόσο θέλουν να την αιχμαλωτίσουν, να την αλλοιώσουν και να την μεταλλάξουν! Σε κάθε γενιά επιτίθενται κι όλο και κάποιους.... αποκοιμίζουν!
Να είσαι καλά Αννούλα μου κι εύχομαι να πειραματίζεσαι πάντα δημιουργικά!
Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα! Φιλάκια με ζεστή αγκαλιά!:))
Να είσαι καλά κι εσύ Κατερίνα μου, που με ενθαρρύνεις στους καινούριους μου πειραματισμούς
Διαγραφή(εννοώ την δοκιμαστική παρουσία μου στον κόσμο του διαδικτύου :-) )
Καλή σου Ανάσταση, με υγεία.
Ξεχωριστές μαθητικές αναμνήσεις...!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εικόνα με το σκίσιμο των πρώτων σελίδων του βιβλίου και με την κρυφή λαμψη στα μάτια της δασκάλας, δεν ξέρω γιατί... με συγκίνησε...Αυτή η μικρή αλλά συνάμα τεράστια πράξη αντίστασης...!!!
Τα μικρά παιδιά, ξέρουν να διαβάζουν καλύτερα από τον καθένα τα μάτια των μεγάλων. Αν το συνειδητοποιούσαμε αυτό, θα θυμόμασταν να έχουμε πάντα το βλέμμα μας καθαρό.
ΔιαγραφήΣ ευχαριστώ που ήρθες, και που μας μίλησες, Σοφη.
Καλό Πάσχα.
Πολύ όμορφες οι εμπειρίες σου Αννούλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι όμορφα να τις σκέφτεσαι!
Πολλά πολλά φιλιά καλό Πάσχα!
Είναι όμορφα να τις μοιράζομαι, Έλενα.
ΔιαγραφήΠολλά φιλιά και ευχές για Καλό Πάσχα κι από μένα.
Τις ξεκοκκαλισα τις αναμνήσεις σου Αννούλα μου!! Πατριδάκι είσαι κι εσύ;; Εγώ την Κρήτη την γνώρισα στα φοιτητικά μου χρόνια!! 4 στο Ρέθυμνο κι ένα στα Χανιά!!! Ωραία πράματα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛατρεύω τον τρόπο που μας τις δίνεις τις εμπειρίες σου!! Εσύ μια χαρά παιδάκι ήσουν αλλά αν δεν είσαι γρανάζι του συστήματος ουέ κι οϊμέ... Ηθελε θάρρος και κότσια να παραδώσεις το απουσιολόγιο και πολύ καλά έκαναν κι οι έτεροι συμμαθητές σου!! Γιατί όλοι ξέρουμε τι βαθμοθηρία παίζει από το γυμνάσιο και το πανεπιστήμιο και σλουρπ σλουρπ!!!
Μπράβο σου!! Αυτές οι μικρές ή μεγάλες επαναστάσεις , τα όχι μας λένε πολλά για μας!! Τι δεχόμαστε και τι όχι και με πιο κόστος!! Φαντάζομαι ως προς αυτό δεν έχεις επαναπαυτεί και γουστάρεις να πληρώνεις το τίμημα!!!
Και στα δικά μου χρόνια, το 2000 που τέλειωσα το σχολείο έτσι της παπαγαλίας και της άκριτης σκέψης ήμασταν.. Μην νομίζεις και φαντάζομαι αυτό ακόμα συνεχίζεται.. Και μετά βγαίνεις στην αγορά, στην κοινωνία, τρως τα χαστούκια σου κι έρχεσαι στα ίσα σου!!! Ας έχει!
Να ναι καλά τα βιβλία με τα πειράματα κι οι δάσκαλοι οι άξιοι να ονομάζονται έτσι!! :)))
Μπρε συμπεθερούλα μου εσύ δηλαδής περιμένεις να παραιτηθεί κανείς για την σαμπάνια ή το κρασί που τζούρνεψε;;; Χαχαχαχα!! Αυτά είναι πταισματάκια μπροστά στους δικούς μας!!! Εμείς εδώ .. καθηγητές με μάστερ στην κλεψιά!!! Εβίβα!!
Φιλάκια και στις δυο σας κοπελάρες μου!!!!
Μαριλένα-της-τέχνης, το Σύστημα πάντα ήθελε αναλώσιμα γρανάζια. Ξέρεις εκείνο το τραγούδι που λέει : "Είμαι εξάρτημα, εγώ, της μηχανής σας κι ο γιος μου το ανταλλακτικό...."; Αυτό το τραγούδι πάντα με τρόμαζε, ιδίως από τότε που απέκτησα κι εγώ παιδιά.
ΔιαγραφήΚαι ναι, θα συμφωνήσω, ευτυχώς που υπάρχουν και οι δάσκαλοι οι άξιοι να ονομάζονται έτσι.
Φιλιά και ευχές, συμπεθερούλα της σπιτονοικοκυράς μου!
Αννούλα μου δεν ήθελα να τελειώσει η μαθητική σου ιστορία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφα και τρυφερά δοσμένη με έκανε και ξεχάστηκα μπρος στην οθόνη
φτιάχνοντας τις δικές μου όμορφες εικόνες.
Διαβάζοντάς τα δικά σας κείμενα, μαθαίνω κι εγώ σιγά σιγά Φλώρα μου.
ΔιαγραφήΣ ευχαριστώ που βρέθηκες κοντά μου.
Επειδή για τα λυκειακά χρόνια τα έχουμε ξαναπεί, θα σου πω τι θυμήθηκα καθώς διάβαζα τις εμπειρίες σου απ' τα χρόνια του δημοτικού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν έχεις δει μια ταινία (παιδική, αλλά χαριτωμένη), τη "Ματίλντα", που είναι ένα κοριτσάκι με ξεχωριστές ικανότητες, το οποίο το αναλαμβάνει κάποια στιγμή μια δασκάλα που διαπιστώνει τις ικανότητές της και του δίνει την ώθηση να "βουτήξει" στα γράμματα!
Ε, αυτή τη Ματίλντα μου θύμισες με το "βιβλίο πειραμάτων"!
Εκτός των άλλων, ωραίος και ο συμβολισμός της κορδέλας στα μαλλιά "για να κρατά φυλακισμένες τις ιδέες".
Όπως επίσης ευστοχότατα και τα σχόλιά σου σχετικά με την "αλλαγή", ενώ ξεκίνησε για να πολεμήσει την καταπίεση οδήγησε τελικά στην ασυδοσία.
Διαβάζω όλες αυτές τις μέρες τις σχολικές ιστορίες των περισσότερων από εσάς και διαπιστώνω πως δεν έχω δει... τίποτα στα σχολικά μου χρόνια!
Τόσο λίγα χρόνια μετά και είχαν αλλάξει τόσα πολλά...
Μαζεστίξ, η κορδέλα, λόγω τιμής, ήταν μεγάλο βάσανο.
ΔιαγραφήΤην ταινία Ματίλντα, δεν την έχω δει. Μόλις σε διάβασα, έκατσα και είδα το τρέιλερ της ταινίας και σκιάχτηκα από την μορφή της διευθύντριας. Θα την ψάξω στο διαδίκτυο για να την δω σε πρώτη ευκαιρία.
Να περνάς καλά, φίλε μου.
Απορία: γιατί γράφουν διάφοροι στο blog σου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γνωρίζω ιντερνετικά την Αννα ούτε άλλες φίλες σου που γράφουν σχολικές αναμνήσεις.
Αισθάνομαι αμήχανα να σχολιάσω την ανάρτηση ενός ατόμου που μπορεί να είναι και φανταστικό...λέμε τώρα.
Καλή Ανάσταση στην πατρίδα μας:))!
Αγαπητή serenata, σε διαβεβαιώ ότι, αν και έχω φαντασία, δεν είμαι φαντασία.
Διαγραφή(άλλωστε, με γνωρίζουν πάρα πολλοί εδώ, για να αποτελώ κοινή φαντασίωση). Αν ποτέ βρεθείς στην Πάρο, σε προσκαλώ να γνωριστούμε!
Καλό Πάσχα
Σερενάτα καλησπέρα. Η Άννα, η Γλαύκη, η Σοφία ΜΒ και η Κλαυδία είναι τέσσερις φίλες πάρα πολλών μπλόγκερς κι αρθρογραφούν εδώ και πολύ καιρό μέσα στο μπλογκ μου (γιατί όχι άλλωστε;) Μάλιστα τις έχουμε ονομάσει "άστεγες καταληψίες" ! Πέρα από αυτό βέβαια, εκτός του ότι τις 3 από τις 4 τις γνωρίζω και προσωπικά (και υπάρχουν!) αν νιώθεις αμήχανα σε κάποια ανάρτηση, γιατί να σχολιάσεις; Δεν υπάρχει λόγος. Άλλωστε, σε οποιουδήποτε την ανάρτηση -γνωστού ή άγνωστου- κι αν νιώθουμε αμήχανοι, είμαστε ελεύθεροι να μην καταπιεζόμαστε και να μην του σχολιάζουμε, προς Θεού. Πάντως ειχα γράψει προχθές πως σχεδόν όλη τη Μ. Εβδομάδα οι κοπέλες θα γράφουν εδώ μέσα. Να είσαι καλά και καλό σου Πάσχα!
ΔιαγραφήΑγαπημένοι φίλοι, με κάνατε πολύ ευτυχισμένη με τα σχόλιά σας. Θα απαντήσω σε καθέναν ξεχωριστά, δώστε μου, όμως, λίγο χρόνο, γιατί μόλις μπήκα στο σπίτι μου κι έχω πολύ τρέξιμο ακόμα. Εις το επανιδείν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα και στα δυο κοριτσόπουλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφες οι μαθητικές στιγμές σου Άννα
Νομίζω ότι είναι ένα κεφάλαιο που πάντα
θα μας ελκει...τα καλλίτερα χρόνια μας
πολλά φιλάκια γλυκά-γλυκά
Καλημέρα Ελένη.
ΔιαγραφήΚαι βέβαια το κεφάλαιο "μαθητικά χρόνια" είναι πολύ σημαντικό. Πάνω σε αυτό χτίζονται όλα τα επόμενα κεφάλαια της ζωής μας!
Σ'ευχαριστώ που διάβασες το δικό μου :-)
Φιλιά και Καλό Πάσχα!
Πολύ όμορφη η ιστορία σου Άννα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια Πολλά και Καλό Πάσχα και στην Άννα και στην Πέτρα!!!
Και ελπίζω να έρθει και η Ανάσταση στην πολύπαθη πατρίδα μας και να τελειώσει αυτός ο Γολγοθάς!!!
Φιλάκια
Νεφέλη
Αμήν, Νεφέλη, αν και φοβάμαι ότι δεν θα έρθει (η Ανάσταση της Πατρίδας) , αν δεν την φέρουμε εμείς.
ΔιαγραφήΣ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και αντεύχομαι Καλό Πάσχα!
Ωραιες οι αναμνησεις σου,οι λυκειακές σου συμπιπτουν με το δικό μου ξεκινημα ως καθηγητή,γι'αυτο θα μου επιτρεψεις μια μικρή δόρθωση,τα γυμνάσια-λύκεια στα αστικά κέντρα πρωτολειτούργησαν ως μεικτά τη σχολική χρονιά 79-80 και όχι επι ΠΑΣΟΚ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Βασίλη - ΑΠΟΥΡΩ, σε ευχαριστώ για το σχόλιο.
ΔιαγραφήΕγώ πήγα στο Λύκειο το 80-81. Την προηγούμενη χρονιά, στο Γυμνάσιο, για κάποιο λόγο δεν πήραμε αγόρια στο σχολείο. Τότε δεν ψήφιζα, βέβαια, αλλά θυμάμαι καλά το κλίμα της εποχής και ότι αρκετό καιρό πριν βγει το ΠΑΣΟΚ, υπήρχε μια ατμόσφαιρα "επικείμενης αλλαγής", που έφερνε διάχυτη ευφορία σε πολύ κόσμο . (και πού νά 'ξεραν!)
Με αυτό το "κλίμα αλλαγής", λοιπόν, έχουν συνδεθεί μέσα μου οι συγκεκριμένες αναμνήσεις και θέλησα να το μεταφέρω.
Η επικοινωνία μας, ήταν χαρά και τιμή για μένα.
Καλή σου Ανάσταση!
Για μένα, όλα μου είναι πολύ κοντά, γιατι τα σχολικά χρόνια όλοι τα ζούσαμε πάνο κάτο ίδια, εμείς είχαμε τον Φράνκο, και εσείς είχατε άλλα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά και καφεδάκι. Καλό σου Πάσχα.
Αγαπητή-έ φίλη-ε, χαίρομαι πολύ που βρέθηκες κοντά μου.
ΔιαγραφήΈχεις δίκιο, όλοι οι λαοί, ειδικά εδώ γύρω από την Μεσόγειο, πάνω κάτω τα ίδια περνάνε (αλλού περνάνε και χειρότερα). Γι αυτό έχουμε κάθε λόγο να είμαστε όλοι μια αγκαλιά.
Καλό Πάσχα και σε σένα.
Αννούλα, είναι η Βερόνικα, κατοικεί στην Ισπανία και πριν λίγες μέρες έγραψε κι εκείνη τις αναμνήσεις της από τα σχολικά της χρόνια εδώ: http://logokrisiaikostuprotueona.blogspot.com.es/2014/04/blog-post_12.html
ΔιαγραφήΩραίες και οι σχολικές αναμνήσεις του Μαζέστικ καλοσύνη σου που μας βάζεις το link του, αλλά και οι δικές σου δεν πάνε πίσω... εξάλλου εσένα ξέρω και σε σένα σχολιάζω!!! ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαθώς διαβάζω τις αναμνήσεις των φίλων blogger, διαπιστώνω πως είχα τη τύχη να φοιτήσω σε ιδιωτικό μικτό σχολείο (εξ ου που όλα τα σχολικά χρόνια, ο έρωτας ήταν η καλύτερη μου ανάμνηση!), ούτε τα καλλιτεχνικά, ούτε η μουσική, ούτε τα οικοκυρικά!!! χαχαχα!
ΑΦιλάκια και θα επανέλθω για ευχές! :)
Μου δίνει ιδιαίτερη χαρά και τιμή, αγαπητή παραμυθομαγισσούλα Στεφανία, που διαπιστώνω ότι με "ξέρεις".
ΔιαγραφήΈδωσα το link για το τελευταίο "κεφάλαιο" της ιστοριούλας μου, ώστε να παραπέμπει εκεί που το είχα πρωτογράψει, για δύο λόγους.
α) Το κομμάτι αυτό ήταν μεγαλούτσικο και δεν ήθελα να κουράσω περισσότερο την ευγενική σπιτονοικοκυρά μου.
β) Το blog του Μαζεστίξ, ήταν για μένα η πύλη που μου άνοιξε την είσοδο για τον κόσμο του διαδικτύου και πώς να το κάνω, μια αδυναμία του την έχω!
Καλή Ανάσταση σου εύχομαι, με υγεία και κάθε καλό.
Ρε Αννούλα απ' την Πάρο, συντεκνάκι απ' την Κρήτη είσαι τελικά; Τι λες τώρα;;;; Πολύ το χάρηκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αναμνήσεις σου έχουν την αύρα της εποχής εκείνης και οι διαπιστώσεις σου περί σκέψης, είναι πολύ σοφά γραμμένες. Πριν πάω και στον Μαζεστίξ για το δεύτερο γύρο, σου αφήνω εδώ την εκτίμησή μου και τις εγκάρδιες ευχές μου για τις Πασχαλινές μέρες! Να περάσεις πολύ πολύ όμορφα και ξεκούραστα!
Φιλιά πολλά!!!
Μαρία μου, δεν κατάγομαι από την Κρήτη, αλλά το ότι έζησα εκεί (λόγω μετάθεσης του πατέρα μου) σ αυτά τα τόσο καθοριστικά για την διαμόρφωσή μου χρόνια, με κάνει να την νιώθω σαν δεύτερη πατρίδα μου και θα έχει πάντα ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
Διαγραφή(η Πάρος είναι η... τρίτη μου πατρίδα, μια και κατάγομαι από το Ζαγόρι της Ηπείρου).
Νιώθω πάρα πολύ όμορφα, όταν διαπιστώνω ότι με διαβάζεις.
Καλή Ανάσταση, σου εύχομαι και σου στέλνω την αγάπη μου!
Γεια σου επαναστάτρια Αννούλα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάμαι πολύ καλά το σχόλιο σου στον Μαζεστίξ ( αν και μπήκα το πρωί και το διάβασα άλλη μία!)
Πολύ μου άρεσε η ανταρσία σου!
Σε διάβασα ή μάλλον σ εαπόλαυσα το πρωί στη δουλειά αλλά δεν μπορούσα να καταθέσω το θαυμασμό μου!
Τα φιλιά μου και την αγάπη μου Αννούλα μου γλυκιά!
Πέτρα μου; Πού βρήκες τις φωτογραφίες με την Αννούλα του παλιού σχολικού; Εξαιρετικές!
Καλή μου πολυτεχνίτισσα , όπως θα κατάλαβες, κουβαλάω αρκετή τρέλα στο κεφάλι μου και κατά διαστήματα την εκφράζω!
ΔιαγραφήΚαι τα δικά μου φιλιά και την αγάπη μου σου στέλνω, να περάσεις Χαρούμενη Ανάσταση στο πανέμορφο φρεσκοασπρισμένο σπίτι σου!
Αννα μου με συνεπήρε και αυτή η διήγησή σου, σε καμάρωσα, σε χάρηκα....τελικά το σύστημα δεν μας ισοπέδωσε όλους, κάποιοι μπορέσανε , με τον τρόπο τους, να αντισταθούνε στη "μη σκέψη".....ανήσυχ ό σου πνεύμα,το ερευνητικό , το ζωντανό ....κρίθηκε "ανεπαρκές" ...απο τους ανεπαρκέστερους των διδασκάλων......τι να πώ έζησα με την ελπίδα ότι οι επόμενες γενιές θα βιώνανανε τα καλλίτερα, απογοητεύτηκα οικτρά όταν οι κόρες μου ξεκινήσανε το σχολείο (1985 και 1990)......δεν υπήρχανε ξύλο και τιμωρίες αλλά πλήρης αδιαφορία, αμάθεια, επιβράβευση της ήσσονος προσπάθειας, καταλήψεις......αποτροπιασμός.....προσπαθούσα να τους καλύψω τα κενά με ιδιαίτερα μαθήματα, τελειώσανε και οι δύο το Πανεπιστήμιο (διδακτορικό στη Βιολογία η μεγάλη, Αγγλική Φιλολογία η μικρή) χωρίς να έχουνε μάθει σωστά ελληνικά..... χωρίς να έχουνε διαβάσει επαρκώς κλασσική λογοτεχνία....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠετράδι μου, οι συμπεριφορές των δημοσίων λειτουργών άλλων χωρών, ουδεμίαν σχέσιν έχουσιν με τους αντίστοιχους της ημεδαπής....οι δικοί μας αποτελούν ξεχωριστή μοναδική κατηγορία στον πλανήτη και μάλλον σε ολόκληρο το γαλαξία .......απαιτούν και παίρνουν χοντρες μίζες, ποσοστά, πανάκριβα δώρα, (το κρασί τον 3000 είναι μάλλον ευτελές για τους δικούς μας) εδώ ένα αξιοπρεπές δώρο πρέπει να υπερβαίνει σε αξία τα 4 μηδενικά....δεν είναι ψιλικατζήδες οι άνθρωποι....όσο για παραιτήσεις, αυτή είναι μία εντελώς άγνωστη πρακτική.
Αγαπητή Κλαυδία, αφού σου ευχηθώ να χαίρεσαι τις κόρες σου και να καμαρώνεις πάντα για την πρόοδό τους, να συμφωνήσω ότι κι εμένα με τρομάζει αυτή η συνήθεια επιβράβευσης της ήσσονος προσπάθειας. Και προσπαθώ τουλάχιστον να μάθω στα παιδιά μου να βάζουν στόχους και να αγωνίζονται γι αυτούς.
ΔιαγραφήΚαλή Ανάσταση, με υγεία, Κλαυδία μου
Μια ακόμα εξαίρετη παρουσίαση εδώ.......ειλικρινά σας απολαμβάνω. Νομίζω δεν την συναντάς εύκολα αυτή την όμορφη ιδέα σε ένα μπλογκ να εκφράζονται πολλοί άνθρωποι. Και μάλιστα με έναν τρόπο προφανώς λυρικό. Καλό σας βράδυ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ, αγαπητέ Γιάννη, απολαμβάνω να συμμετέχω και να μοιράζομαι στιγμές δημιουργίας με αυτήν την όμορφη παρέα. Κι ας είναι ο χρόνος μου τόσο πιεσμένος, που καμιά φορά νιώθω ότι κάνω αγώνα δρόμου.
ΔιαγραφήΚαλό Πάσχα σου εύχομαι.
Ο φοβος αλλαξε στρατοπεδο,...ποσο δικιο εχεις,δεν ειναι μονο οτι ελειψε ο φοβος των μαθητων προς τους καθηγητες ,δυστυχως ελειψε και ο σεβασμος!!Και δυστυχως για την αμφισβητηση δεν ευθυνεται μονο η οικογενειακη κουλτουρα του μαθητη αλλα και ο ιδιος ο δασκαλος που αδυνατει να εμπνευσει!!Δεν ειμαι σιγουρη αλλα πιστευω οτι ο σεβασμος εμπερικλειει και στοιχεια φοβου,ειναι ενας συνδυασμος γλυκυτητας και αυστηροτητας!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο Πασχα Αννουλα!!
Όπως πολύ σωστά το θέτεις, αγαπητή φίλη, ο σεβασμός εμπνέεται, δεν εξυπακούεται. Και για να μπορέσει να τον εμπνεύσει, ο καθηγητής/δάσκαλος, θα πρέπει πρώτα να σέβεται ο ίδιος απεριόριστα το λειτούργημά του και να το τοποθετεί τόσο ψηλά, ώστε να παραμένει συνεχώς σε εγρήγορση, προκειμένου να ανταποκριθεί. Έτσι νομίζω, τουλάχιστον.
ΔιαγραφήΤα φιλιά μου και ευχές για Καλό Πάσχα!
Σ ευχαριστώ, Μαρία - Έλενα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια κι από μένα.
Καλημέρα, Αννούλα! Δεν θα μπορούσες να εκφράσεις καλύτερα τη μετάβαση από την απόλυτη συντήρηση στην κακώς εννοούμενη προοδευτικότητα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζοντας την ιστορία σου και τις ιστορίες των άλλων φίλων, καταλήγω ότι τελικά τα σημαντικότερα μαθήματα που μας δίνει το σχολείο είναι αυτά που προκύπτουν από τις δύσκολες στιγμές πέρα κι έξω από αυτό καθαυτό το εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Είπες όχι σε ό,τι ήταν αντίθετο με τις αρχές σου παρά τις συνέπειες και αυτό είναι προς τιμή σου.
Σου εύχομαι το βιβλίο των πειραμάτων να αποτελεί πάντα πηγή έμπνευσής σου!
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Αγαπημένη μου συνάστεγη Σοφία! Οι πειραματισμοί φαίνεται πως από τότε μου έγιναν κουσούρι, γι αυτό και μέχρι τώρα δεν έχω κουραστεί να πειραματίζομαι και, ενίοτε να... τσουρουφλίζομαι, σε μια μακριά πορεία αναζήτησης του εαυτού μου :-)
ΔιαγραφήΣε φιλώ ζεστά και σου εύχομαι Καλή Ανάσταση!!!
αννα μου πολυ ενδιαφεροντα τα μαθητικα σου χρονια.ελευθερο καο δημιουργικο το πνευμα σου κι ο δασκαλος δε διστασε να το εκμεταλλευτει σωστα.σε φιλω καλη ανασταση να εχετε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά που βρέθηκε διέξοδος, Ομορφοπεταλούδα μου, γιατί με αυτό το "ελεύθερο πνεύμα" ο δάσκαλος στην αρχή είχε βρει τον μπελά του :-D
ΔιαγραφήΦιλάκια και ευχές για υγεία και Καλή Ανάσταση!
Απ’ όσο μπορώ να θυμάμαι ποτέ κανένας συμμαθητής μου απουσιολόγος δεν έθεσε θέμα να απαλλαγεί από το απουσιολόγιο. Ούτε στο Τμήμα μου, ούτε και σε κανένα άλλο. Μάλλον θεωρείτο τίτλος τιμής, κάτι σαν «δεξί χέρι» του καθηγητή (ενδεχομένως και το ‘καρφί’ τους).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορώ να θυμηθώ ακόμη και σήμερα μερικούς. Γόνοι λεφτάδων με ακριβά ιδιωτικά φροντιστήρια. Όντας οι καλύτεροι μαθητές αργότερα μπήκαν από τους πρώτους των πρώτων στα Πανεπιστήμια (το σχολείο μου ανέκαθεν φημιζόταν για τις πρωτιές στα ΑΕΙ).
Σε αυτό όμως που θέλω περισσότερο να σταθώ είναι η αναφορά σου πως σήμερα έχουμε περάσει στο αντίθετο άκρο. Κάποιοι ανεγκέφαλοι - που δυστυχώς κατόρθωσαν να επηρεάσουν και σχεδόν όλους τους άλλους μαθητές - θεώρησαν (και θεωρούν) μαγκιά το να κάνουν καταλήψεις χωρίς ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΟΥΣΙΑ, το να γκρεμίζουν τα σχολεία, το να κλέβουν τις τάξεις, το να εξευτελίζουν καθηγητές. Το κάθε ζαβό θεωρεί προσωπική του περιουσία το δημόσιο σχολείο ώστε να ασελγεί επάνω του.
Σημεία των καιρών.
Που δυστυχώς κρατούν δεκαετίες τώρα…
Σημεία των καιρών, όπως πολύ σωστά λες, φίλε Πέτρο. Είναι, όμως, οι καιροί μέσα στους οποίους ζούμε το παρόν μας. Και είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να κάνουμε κάτι (έστω να προσπαθήσουμε) για ν'αλλάξουν τα στραβά.
Διαγραφή(πάντα αθεράπευτα αισιόδοξη!)