...ΠΩΣ ΑΡΚΕΙ ΜΙΑ ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΝΑ ΦΕΡΕΙ...

Αέναη ζωοδότρα

Πνοή ζωής, ομορφιά μου,

Τρυφερότατο γλυκό μου Έαρ,

μ’ άγγιξες κι εντός μου αναρίγησα.

Σε κάθε κύτταρο του νου

και του κορμιού μου

οι μυρωδιές σου εισχώρησαν

μυστικά κι απόκοσμα.

Βάλσαμο ψυχής το φως,

οι αποχρώσεις της μορφής σου.

Γοητευτική νύμφη, παιχνιδιάρα,

αναστατώνεις τις καρδιές,

ανατρέποντας τη σιωπή

με τα δικά σου μελωδικά πέπλα.

Κι όμως επιβάλλεσαι χαδιάρικα,

καταλυτικά, Άνοιξη μου!

Επαναστάτρια, αναζωογονητική,

θύελλες εσωτερικές προκαλείς αέναα και πάλι.

Ως αναρχική του σύμπαντος

διεγείρεις το πνεύμα,

εκεί που οι ιδέες ως άλλοι εραστές,

χορεύουν βαλς μετά τον έρωτα.

Ορίζεις και πανηγυρίζεις την αναγέννηση!

Ανίσχυρη αντίσταση,

παράδοση ολοκληρωτική

σε μια θάλασσα

που σ’ αγκαλιάζει απαλά,

που σε παρασέρνει ηδονικά,

βαθιά στα άδυτα…

Έτσι συνάντησες τον άνθρωπο

κι εκείνος αφέθηκε

να δει αλήθειες!

Γλαύκη

Εαρινή επΑνάσταση

Της Άνοιξης αφιχθείσης κι αναμένοντας το Θέρος,

εις τον νου μου μία σκέψις εντρυφεί ιδιαιτέρως.

Του μυαλού και της ψυχής μας της ικμάδας ναρκωθείσης

Και της αξιοπρεπείας των ανθρώπων νεκρωθείσης,

Αναγέννηση πώς νά 'ρθει, εις τον τόπον μας να θάλλει,

όπου τά' χει όλα σαρώσει παρακμής η παραζάλη;

Κι ενώ των Καιρών το σκότος, κάνει άρχοντα το Κρύο

Και την Άνοιξη να μοιάζει με Πρωταπριλιάς αστείο,

Μήνυμ' από τα λουλούδια, μυστικό φυσάει τ' αγέρι,

πως αρκεί μια Παπαρούνα,

την Ανάσταση να φέρει! 

Άννα

Οι συμμετοχές της Γλαύκης και της Άννας στο Συμπόσιο Ποίησης της Αριστέας

_____________ Art: John William Waterhouse ____________ "o pio pistos filos tou skylou"______________