* ΦΤΟΥ! Ο ΧΘΕΣΙΝΟΣ Ο ΤΙΤΛΟΣ, ΤΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!...

-Μάνα, θες να αγοράσουμε ένα γαϊδούρι;
-Γιατί; Θες να πεις ότι...δεν έχουμε ήδη ένα; Να πληρώσω κι από πάνω;
-Θα το φροντίζω και θα το αγαπώ.
-Πότε; Προ φαγητού ή μετά; Μη με συγχύζεις παιδί μου πρωινιάτικα.
-Γιατί το λες αυτό ρε μάνα; Εγώ τα αγαπώ τα ζώα. 
-Ναι. Τα λούτρινα επί του καναπέως.
-Δε θυμάσαι όταν είχα αυτό το γλυκούλι το χαμστεράκι;
-Ξεχνιέται αυτό; Που με το που σε έβλεπε (μια στο τόσο) έδινε πάρτι 
και ρεσιτάλ ικανοτήτων, για να σε δελεάσει και να του δώσεις σημασία.
-Ε, όχι και μια φορά στο τόσο. Τώρα με αδικείς!
-Σε αδικώ! Θα ξεχάσω εγώ που ήταν καλοκαίρι και πήγαινες στα μπάνια του λαού
και μετά πήγες στο καπάκι και μια ωραιότατη κατασκήνωση 
και στο μεταξύ είχα παραγνωριστεί τόσο με το χάμστερ, που με φώναζε "μαμά".
-Δεν έπρεπε να μου θυμίσεις τον μακαρίτη τον Χάμστερ. Στενοχωρήθηκα τώρα... :(
-Αμ, εγώ τι να πω; Που δεν μου έφτανε ο καύσωνας, είχα να κηδέψω κι εκείνο το δόλιο.
Άσε το κλάμα που έριξα και δεν μπορούσα να συνέλθω. Ακόμα βλέπω στον ύπνο μου 
το χάμστερ να μου χαμογελάει και να κάνει ρόδα, σαν ζογκλέρ σε τσίρκο!
-Και το αγαπημένο μου το ιγκουάνα... :(
-Ναι. Σαν τον Λάζαρο στο "είσαι το ταίρι μου" ήσουν. 
Αντί για...πέτο, είχες ένα ιγκουάνα μονίμως στον ώμο σου!
-Θες να πεις ότι δεν το συμπαθούσες; 
-Εγώ δεν το συμπαθούσα βρε; Βρε, αν δεν το συμπαθούσα εγώ, 
να πέσει φωτιά να με κάψει! Εκείνου του γύριζε το μάτι ανάποδα όταν με έβλεπε!
-Δεν του γύριζε το μάτι ανάποδα. Έτσι κοιτάνε τα ιγκουάνα.
-Με μισό μάτι; Δεν μου 'φτανε η Ευτέρπη στο γραφείο; Να 'χα έναν εχθρό κι εντός οικίας;
-Εντάξει. Πάει, πέθανε κι αυτό. Τι κατάλαβες; 
-Τι κατάλαβα; Τι κατάλαβα; Που αυτό δεν ήταν ένας απλός θάνατος. Ντεζαβού ήτανε! Πάλι καλοκαίρι ήτανε, πάλι κατασκήνωση έλειπες, μπαίνω να ταϊσω το ιγκουάνα 
κι ήταν η πρώτη φορά που δεν με κοιτούσε με μισό μάτι!
-Με τι σε κοιτούσε;
-Με το θλιμμένο βλέμμα της αγελάδας! Με ζώσανε τα φίδια. Μια και δυο, πάω σε κτηνίατρο. Το και το, του λέω κι αυτός: "αποχαιρέτα το ιγκουάνα που χάνεις"...
Ρε, τι χάπια, ρε τι διατροφές, ρε τι γλυκόλογα... Πάει ο Κίτσος... Πάλι στα μαύρα εγώ :((
-Άστα αυτά και δεν θα με κάνεις εσύ να νιώσω τύψεις. Θυμάσαι εκείνο το μωρό γατάκι;
-Αυτό δεν πέθανε όμως παιδί μου.
-Δεν πέθανε γιατί ήταν εφτάψυχο, αλλά εσύ φρόντισες να το κάνεις εξάψυχο σε μια μέρα.
-Ε, εγώ φταίω; Που να φανταστώ ο άνθρωπας, που πήγε και τρύπωσε;
Βάζω μπροστά τη μίζα του αυτοκινήτου και μου μύριζε ξαφνικά σαν...φρικασέ καμένο!
-Τι φρικασέ μάνα μου που φρικάρισα εκείνη τη μέρα; Μα να κόψεις το αυτί του μωρού;
-Εγώ του το έκοψα; Που μέχρι τον Πανάγο που 'χει το συνεργείο έψαξα, για να δω τι συνέβαινε; Που ακούστηκε...γατί, να έχει τρυπώσει στη μηχανή του αυτοκινήτου;;; 
Δε μου λες παιδί μου, άσχετο, το...σκυλί μας το είδες σήμερα;
-Πλάκα κάνεις! Τι θες να πεις ρε κακούργα μάνα;
-Τίποτα παιδί μου. Να, έλεγα μήπως φέτος να μην πήγαινες κατασκήνωση...
-Ποια κατασκήνωση ρε μάνα; Έχεις τρελαθεί; Εγώ έχω απολυθεί κι από φαντάρος!
-Ιιιιιιιιι!!! Πως περνάνε έτσι αυτά τα ρημάδια τα χρόνια αγόρι μου, παλικάρι μου! 

...................................... "o pio pistos filos tou skylou" ........................................................ Foto Google ..................................

Ανοιχτή παραμένει η πρόσκληση στο blog μου

Μια Πέτρα

................................................................................................................