* Καλημέρα Βιετνάμ!...

Ταξιδεύω θα πει παίρνω τον εαυτό μου μαζί και πάμε. Όσα κι αν έχεις αφήσει πίσω σου,
εκείνος που θα είναι οπωσδήποτε μαζί σου στο Ταξίδι, είναι ο εαυτός σου, αυτό που είσαι!

Η ανατολή τής Ανατολής έχει άλλη χάρη. Το αεροπλάνο προσγειώνεται, εσύ απογειώνεσαι.
Η εισβολή σου στην καθημερινότητα των άλλων, μοιάζει σα 'να μπήκες σ' άλλη διάσταση. Το φως που πέφτει επάνω σε κάθε πόλη, σε κάθε χώρα, είναι τόσο διαφορετικό. Ίσως γιατί βλέπεις μια πόλη, μια χώρα, για πρώτη φορά κι είναι όλα τόσο καθαρά κι όλα φαντάζουν σα να χαίρονται πολύ για τη γνωριμία... Μοιάζει εγωιστικό, αλλά η πρώτη σκέψη ήταν μια: Μα που είμαι;..που πάτησα το πόδι μου;..σε ποιο σημείο του χάρτη έφτασε η χάρη μου;

Πέρα από την πλάκα, το γεγονός ότι έχει πάει κάποιος ως το Βιετνάμ κι έχει γυρίσει, είναι από μόνο του γεγονός! Κι όχι γιατί..έχουν πόλεμο ακόμα! (ναι, το άκουσα κι αυτό!), αλλά 

για κάτι ακόμα πιο απλό: επτά πτήσεις, πούλμαν, ποταμόπλοια, ποδήλατα, μηχανάκια, 

και λέω μηχανάκια, διότι, όποιος γνωρίζει τι εστί μηχανάκι στο Βιετνάμ, θα ξέρει και πόσο τυχερός είναι που έχει γυρίσει πίσω, χωρίς να τον έχει "αγκαλιάσει" θανατηφόρα ένα από δαύτα! Στις μεγαλουπόλεις τού Βιετνάμ συμβαίνει το εξής παράδοξο: οι άνθρωποι φορούν μάσκα για τον ήλιο και το καυσαέριο, την ίδια στιγμή που οδηγούν σα να θέλουν να παντ-

ρευτούν το Χάρο! Δεν είναι ότι δεν αγαπούν τη ζωή, είναι ότι πιστεύουν στην καλή τύχη!

Τα συναισθήματα είναι τόσο έντονα. Έρχονται σφόδρα και σε τυλίγουν, σαν τη ζέστη τού Βιετνάμ, μια ζέστη τόσο-όσο κι εκεί που, ακόμα δεν έχεις συνειδητοποιήσει που είσαι,
βρίσκεσαι στα μνημεία τού Πολέμου, στα Μουσεία με το φωτογραφικό υλικό, πατάς άθε- 
λα σου, τα ιερά τους χώματα κι όσο κι αν δεν το πιστεύεις αυτό που σου συμβαίνει, κλαις!
Τα δάκρυα σου είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής σε μια χώρα που, οι Αμερικάνοι πάτησαν 
το βρώμικο πόδι τους, αποφασισμένοι να αφανίσουν μια χώρα, με τον γνωστό χυδαίο τρόπο. Λογάριασαν όμως χωρίς τον νοικοκύρη κι έτσι, οι Βιετναμέζοι, ένας γλυκός όσο 
και φιλόξενος λαός, μετατράπηκαν εκείνοι σε τύραννοι, αποδεκατίζοντας τον τύραννο. 
Ο πόλεμος εκείνος είχε τέτοια δυναμική, που είναι διάχυτη στην ατμόσφαιρα η αύρα του.

Μουσείο Πολέμου με φωτογραφικό αρχείο ~Σαϊγκόν~Βιετνάμ 

Βραβείο Φωτογραφίας Πούλιτζερ 1972  Η μικρή τότε Phan Thi Kim Phuc ένα από τα πολλά θύματα μιας ναπάλμ έτρεχε να σωθεί 
ενώ Αμερικανοί στρατιώτες ακολουθούν. Η φωτογραφία βρίσκεται στο Μουσείο Πολέμου στη Σαϊγκόν~Βιετνάμ. Η Phan Thi Kim Phuc 

ζει σήμερα στον Καναδά, αλλά τα τραύματα στο σώμα της δεν επουλώθηκαν ποτέ... Φαντάζομαι ούτε αυτά στην ψυχή της...

Οι βόμβες ναπάλμ χαρακτηρίστηκαν ως "βρώμικα" όπλα, λόγω των τραγικών συνεπειών που προκαλούν. 

Σημειωτέον ότι αντίστοιχες τέτοιες βόμβες ναπάλμ ρίχνονται σήμερα και στη Συρία...

.......................................................................................................

Λυπάμαι αν σας στενοχωρώ, αλλά ένα ταξίδι στο Βιετνάμ, δεν μπορεί να μην είναι συνυφα- σμένο με τον πόλεμο της χώρας. Ενός πολέμου, που, πέρα από το ότι είναι πρόσφατος

(έληξε μόλις το 1975), πέρα από τα θύματα ενός πολέμου, διέθετε στοιχεία ακραίων μεθό- δων, τόσο από την πλευρά των Αμερικανών εξαρχής, όσο κι από την πλευρά του Βιετνάμ στη συνέχεια. Οι Αμερικάνοι 19 χρόνια μετά, μπορεί να παρέδωσαν τα όπλα κυριολεκτικά,

η ρίψη όμως τόσων χημικών, έχει ως σήμερα τραγικές συνέπειες στις μετέπειτα γενιές.

Δεν σας κρύβω ότι τρόμαξα να συνέλθω από την συναισθηματική φόρτιση των όσων έμα- θα κι είδα, το μόνο "θετικό" όμως ήταν ότι όλα αυτά συνέβησαν στην αρχή του ταξιδιού. 

*Ο τίτλος τής ανάρτησης είναι από ταινία με τον ομώνυμο τίτλο, το θέμα της όμως είναι εξοργιστικό, καθότι φωτογραφίζει τη ζωή των Αμερικανών δημοσιογράφων στο Βιετνάμ.

Το ακραίο είναι πως στα μνημεία υπήρχαν αμερικανικά όπλα, που μπορούσες να "ρίξεις" βολή! Παράλληλα όμως υπήρχαν διάχυτα ένα αντιαμερικανικό κλίμα και μια απέχθεια.

Ο καλύτερος τρόπος για να ξεχαστεί κανείς από όλα τα παραπάνω περί πολέμου, είναι μια βόλτα στα καφετιά νερά τού ποταμού Μεκόνγκ. Καινούργιο δέος νιώθει κανείς, αφού ο ποταμός Μεκόνγκ είναι συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε Βιετνάμ-Λάος-Ταϊλάνδη και ήταν η δεύτερη βαρκάδα στα νερά του, αφού η πρώτη ήταν στο ταξίδι μου στην Ταϊλάνδη το 2013.

Στις όχθες τού ποταμού Μεκόνγκ. Στο...τσακίρ κέφι, το "μενού" διαθέτει κοκορομαχίες, έτσι για το χαβαλέ!

Ε ναι! Εδώ εγώ βρίσκομαι επάνω σε αυτήν τη γόνδολα και απαθανατίζω την γονδολιέρισσα από απόσταση αναπνοής!

Κι εδώ...πρακτικός τρόπος απλώματος των ρούχων στις φτωχογειτονιές τού Βιετνάμ

Το Βιετνάμ είναι μια συναρπαστική χώρα. Η φυσική ομορφιά τού τοπίου, η ιστορία του, 

οι φτωχογειτονιές με τα γνήσια χαμόγελα των κατοίκων, η κουλτούρα τους, τα φαγητά τους, ο τρόπος που ζουν ανεπιτήδευτα, μα τόσο φιλοσοφημένα, και κυρίως η ηρεμία τους. 

Αφού επέστρεψα από το ταξίδι, κάποιος με ρώτησε πως "μου ήρθε" και πήγα στο Βιετνάμ

με ένα ύφος δεδομένης άγνοιας, αφού σαφώς δεν ήξερε ούτε που βρισκόταν η χώρα στον χάρτη. Εριστικά του απάντησα πως ο πόλεμος έχει τελειώσει, άρα γιατί όχι; "Μα τι μπο- 

ρεί να έχει ενδιαφέρον το Βιετνάμ;" επέμενε, όμως δυσκολεύτηκα πολύ να του μιλήσω για τον διανοητή και φιλόσοφο Κομφούκιο, για το Ναό τής Λογοτεχνίας στο Ανόι του Βιετνάμ που είναι αφιερωμένος στον Κομφούκιο και κάθε χρόνο χιλιάδες απόφοιτοι σχολών ορκί- ζονται εκεί και παραλαμβάνουν ομαδικά τα πτυχία τους, μέσα σε ένα κλίμα γιορτής και γενικής ευφορίας. Μάλλον είναι φυσικό, αφού όλα τα παιδιά είναι δεδομένο ότι θα βρουν δουλειά, καθώς η ανεργία στο Βιετνάμ αγγίζει τα όρια τού μηδενός κι όλοι έχουν μέλλον..

Αν σκέφτεσαι για ένα χρόνο φύτεψε ένα σπόρο. Αν σκέφτεσαι για 10 χρόνια φύτεψε ένα δέντρο. Αν σκέφτεσαι για 100 χρόνια δίδαξε ανθρώπους Κομφούκιος

Λίγο πριν πάμε στο δεύτερο μέρος του ταξιδιού, θα προσθέσω πως, ως ταξιδεύτρια ήθελα δυο πράγματα: να ταξιδέψω έστω και μια φορά με την Qatar-air και να πάω κάποτε στο Βιετνάμ. Η τύχη το θέλησε να συνδυαστούν αυτά τα δυο! Αισθάνομαι διπλά χαρούμενη!

Η αρχή τού ταξιδιού έγινε από εδώ. Ακολουθεί φωτορεπορτάζ με..μια Petra! Συνεχίζεται

......................................................................................................

Υ.Γ Το παρόν κείμενο υπόκειται στους νόμους περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή! Οι...συνήθεις ύποπτοι το πιάσανε το υπονοούμενο...

Η φωτό στην κορυφή είναι από εδώ Για πολλές ακόμα φωτό δες εδώ και εδώ επίσης. Μουσικό κλικ εδώ!

Ταξίδι σημαίνει ο κάθε δρόμος να σε πηγαίνει
στην άκρη τού εαυτού σου... Μαλβίνα Κάραλη

❤¸¸.•*¨*•♫ ............................ο πιο πιστός φίλος του σκύλου.............................❤¸¸.•*¨*•♫