* Ένα παραμύθι μέσα στο παπούτσι σου...

Αν ξαφνικά βρεις ένα..παραμύθι μέσα στο παπούτσι σου διάβασε το! Η μαγεία αρχίζει:
"Αν όλοι φορούσαν ζωγραφιστά παπούτσια η ζωή τους θα γινόταν πιο φωτεινή, πιο αισιόδοξη και χρωματιστή! Κοιτώντας ένας άνθρωπος κάτω κι αντικρίζοντας τόσα χρώ-ματα, τι στο καλό, ένα χαμόγελο θα ζωγραφιζόταν στο πρόσωπο του και θα έβλεπε τη ζωή του με μεγαλύτερη αισιοδοξία! Αυτός είναι λοιπόν ο στόχος μου!" Δήμητρα Ψυχογιού

Τη Δήμητρα Ψυχογιού την συνάντησα τυχαία στο facebook όταν διάβασα αυτά τα λόγια της, περί ψυχολογίας, μέσω χρωματιστών παπουτσιών! Ο τρόπος που σκέφτεται -θετικά! αλλά κι ο τρόπος που ζωγραφίζει παραμύθια** επάνω σε παπούτσια (κάτω φωτό) ήταν ο λόγος που την αναφέρω εδώ σήμερα αφού νομίζω πως φτιάχνει θαύματα, όχι παπούτσια.
Η λαμπερή προσωπικότητα της είναι διάχυτη, όχι μόνο στα εικαστικά, μα και στα λόγια.
*Η Δήμητρα λέει ότι τα παιδιά επιλέγουν τη Κοκκινοσκουφίτσα και το Μικρό Πρίγκηπα.

Βάζω τα παπούτσια μου και σας κυνηγώ και προχωρώ πιο πέρα στη σφαίρα του ίντερνετ όπου κι ανταμώνω μια κοπελιά σκέτη ζάχαρη, όπου, δεν ξέρω πως την έχει δει και κάθε τρεις και λίγο, βραβεύει κόσμο! Και δεν το κάνει μόνο στα λόγια, παρά κάθεται με πολύ μεράκι και κατασκευάζει και το βραβείο! Πάρε κόσμε να' χεις, για την προσφορά σου(!) 
στον θαυμαστό κόσμο του ίντερνετ. Αυτό, που όλοι μάς θαυμάζουν, μόνο η Χριστίνα το βλέπει, από κει να καταλάβεις αντικειμενικότητα! Χριστινάκι μου, σε ευχαριστώ πολύ!

Το Βραβείο μου από το γενναιόδωρο Χριστινάκι μας -το οποίο και της το ανταποδίδω αναμφίβολα- δεσπόζει στο βάθος  της σελίδας μου στο γκρι πλαίσιο!

Και πάνω που περπατούσα ανέμελα -με δυό παπούτσια πάνινα!- επάνω στον αφρό τού διαδικτύου, πέφτω επάνω στο Ρουλάκι! Διαβάζω, διαβάζω, διαβάζω, και όσο διαβάζω, 
τόσο μου τελειώνει το οξυγόνο, και πουθενά η Ρούλα να μου προσφέρει ένα ποτήρι νερό!
Ευτυχώς που, μετά από μερικά λεπτά, βρέθηκα στην επιφάνεια, σοφότερη και λιγότερο αθώα, αφού, όσα διάβαζα εκεί μέσα, δεν τα είχα φανταστεί να πω; διανοηθεί η ξανθιά!

Το άλλο που δεν είχα διανοηθεί επίσης, είναι ότι θα μιλούσα για παπούτσια σήμερα. Έχω αρχίσει και εκπλήττω ακόμα και τον ίδιο μου τον εαυτό! Αλλά μιας και έφτασε ως εδώ το κακό, τι λείπει; Μια παροιμία μόνο, για να αποτελειωθούμε: Μερικοί άνθρωποι είναι σαν 
τα παπούτσια: όσο πιο φτηνοί είναι, τόσο πιο πολύ θόρυβο κάνουν (εβραϊκή παροιμία) 
Αν και ανακάλυψα μια ατάκα τής Μέριλιν Μονρόε, που πολύ στενοχωρήθηκα που την έμαθα τόσο αργά: δώσε σ' ένα κορίτσι τα σωστά παπούτσια και θα κατακτήσει τον κόσμο
Μμμμ...κι έλεγα κι εγώ τι φταίει και κατάκτησα μόνο τον μισό (κόσμο).. Άσχετο, αλλά μια φορά είχα ένα ζευγάρι μπότες, που χάλασαν μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια, έχουν πε- ράσει σχεδόν δυο χρόνια από τότε που μου χάλασαν κι ακόμα κάθομαι και τις κοιτάζω...
Κι αφού το γυρίσαμε στα πατούμενα σήμερα, ε, πες κι εσύ μια περιγραφή, ποια είναι τα αγαπημένα σου παπούτσια ή ποια ήταν, ακόμα κι από παιδάκι;

Επάνω: Art Αnna Silivonchik - Κάτω: Παπούτσια Nadeen ~ Ζωγραφική: Δήμητρα Ψυχογυιού

Και μην ξεχνιόμαστε, η Mia Petra προτείνει!

Εσείς ακολουθείτε ή...τζάμπα καίει η λάμπα;

Μ' αγαπάτε ή τζάμπα πίνω;!

❤¸¸.•*¨*•♫ ............................ο πιο πιστός φίλος του σκύλου.............................❤¸¸.•*¨*•♫