Στα πόσα ποιήματα μπορεί κανείς να ξεχαστεί;
Πόσες σελίδες βιβλίων είναι ικανές να αναστρέψουν το κλίμα;
Πόσα χαμόγελα ευδαιμονίας -υποσχέσεις σαν θεραπεία-
πόσες παρέες αληθινές ή ηλεκτρονικές να επιστρατευτούν;
Πίσω από πόσες μάσκες να κρυφτεί τόση απελπισία;
Μοιάζουμε με ανώνυμα γράμματα,
που ξέρουν πολλά για μας, εμείς όμως δεν ξέρουμε ποιος τα έγραψε...
Εγκλωβισμένοι σ' έναν παράδοξο κύκλο, δίχως αρχή και τέλος.
Κάθε πρωί όλο λέμε "θα αντέξω" και κάθε βράδυ "γέρασα".
Τα βράδια κλαίμε...
Τα βράδια παγιδεύονται τα όνειρα ανάμεσα στις κουρτίνες..
...το πρωί ονειρευόμαστε να αλλάξουμε τον κόσμο...
Παλεύουμε με τα θηρία γύρω μας και μέσα μας, μάχες δίχως αύριο.
Το μέλλον είναι ένας κήπος που επιτέλους αναπαύονται οι νικημένοι...
Κι όταν πτωχεύσουν και χρεοκοπήσουν οι ελπίδες,
η βροχή θα μας ραπίζει και κάθε στέγη θα 'ναι πια παρελθόν.
Πόσες σελίδες βιβλίων είναι ικανές να αναστρέψουν το κλίμα;
Πόσα χαμόγελα ευδαιμονίας -υποσχέσεις σαν θεραπεία-
πόσες παρέες αληθινές ή ηλεκτρονικές να επιστρατευτούν;
Πίσω από πόσες μάσκες να κρυφτεί τόση απελπισία;
Μοιάζουμε με ανώνυμα γράμματα,
που ξέρουν πολλά για μας, εμείς όμως δεν ξέρουμε ποιος τα έγραψε...
Εγκλωβισμένοι σ' έναν παράδοξο κύκλο, δίχως αρχή και τέλος.
Κάθε πρωί όλο λέμε "θα αντέξω" και κάθε βράδυ "γέρασα".
Τα βράδια κλαίμε...
Τα βράδια παγιδεύονται τα όνειρα ανάμεσα στις κουρτίνες..
...το πρωί ονειρευόμαστε να αλλάξουμε τον κόσμο...
Παλεύουμε με τα θηρία γύρω μας και μέσα μας, μάχες δίχως αύριο.
Το μέλλον είναι ένας κήπος που επιτέλους αναπαύονται οι νικημένοι...
Κι όταν πτωχεύσουν και χρεοκοπήσουν οι ελπίδες,
η βροχή θα μας ραπίζει και κάθε στέγη θα 'ναι πια παρελθόν.
Κι όταν ο πατέρας πτώχευσε, πριν μας πάρουν το εξοχικό σπίτι,
έβγαινε στον κήπο και καθόταν κάτω απ’ τη μηλιά,
ήσυχος, σα να μην είχε συμβεί τίποτα, και καμιά φορά χαμογελούσε κιόλας,
όμοιος μ’ ένα παιδί που ύστερα από ένα απόγευμα γεμάτο δάκρυα
αποκοιμιέται το βράδυ αγκαλιά μ’ ένα βασίλειο...
Δεν έχουμε ο ένας τον άλλον. Όλοι είμαστε μόνοι.
Η μοναξιά έχει το ανελέητο χρώμα ενός μουντού απογεύματος.
Ο ουρανός βρέχει ανεκπλήρωτα όνειρα, σαν βαλς αποχωρισμού...
* Τα βράδια κλαίμε...
το πρωί ονειρευόμαστε να αλλάξουμε τον κόσμο...
*...αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη
τι όμορφα, τι όμορφα που μυρίζει η γη
Δεν έχουμε ο ένας τον άλλον. Όλοι είμαστε μόνοι.
Η μοναξιά έχει το ανελέητο χρώμα ενός μουντού απογεύματος.
Ο ουρανός βρέχει ανεκπλήρωτα όνειρα, σαν βαλς αποχωρισμού...
* Τα βράδια κλαίμε...
το πρωί ονειρευόμαστε να αλλάξουμε τον κόσμο...
*...αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη
τι όμορφα, τι όμορφα που μυρίζει η γη
Προϊόν Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται Ρητά Η Αντιγραφή Και Η Αναδημοσίευση
# Ο τίτλος της ανάρτησης είναι -τι άλλο;- αγαπημένος Τάσος Λειβαδίτης όπως και ο επίλογος.
Μόνο που στον επίλογο ** με τους αστερίσκους ** είναι αποσπάσματα από δυο ποιήματά του # Foto
# Ο τίτλος της ανάρτησης είναι -τι άλλο;- αγαπημένος Τάσος Λειβαδίτης όπως και ο επίλογος.
Μόνο που στον επίλογο ** με τους αστερίσκους ** είναι αποσπάσματα από δυο ποιήματά του # Foto
# Με την καφέ γραμματοσειρά: μια ταπεινή Petra
# Με την μπλε γραμματοσειρά: ο μεγάλος μας Τάσος Λειβαδίτης
# Με την μπλε γραμματοσειρά: ο μεγάλος μας Τάσος Λειβαδίτης
Για όσους δεν πρόλαβαν...
"το ταξίδι ενός φλιτζανιού" ξεκίνησε!
❤ Ας γίνουμε μια μεγάλη παρέα ❤
Σήμερα ταξιδεύουμε με τα Φλιτζάνια
και της Αναστασίας
❤¸¸.•*¨*•♫ ............................ο πιο πιστός φίλος του σκύλου.............................❤¸¸.•*¨*•♫
Συγκλονιστικός ο Λειβαδιτης σου όμορφες οι στιγμές σου για ολα ακεινα τα βραδιά που κλαίμε οσο δεν μας παίρνει ο ύπνος να μας ταξιδέψει σε ονειρα σε φιλω ευχαριστω
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερούδια και φιλιά κι από μένα! Εγώ σε ευχαριστώ. Πολύ :))
ΔιαγραφήΚαλημέρα Πετράδι μου!!! Βρίσκω τον εαυτό μου σε πολλές γραμμές της ανάρτησής σου... και σ' αυτές του Τ. Λειβαδίτη και στις δικές σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί κι αγκαλιά, δικά σου
Μαρίνα
Ανταποδίδω τα μάλα! Φιλιά και καλημέρες :)
ΔιαγραφήΠέτρα μου όταν έχεις Θεό μέσα σου, δεν θα νιώσεις ποτέ μόνος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσε πολύ αυτή η φράση: "όμοιος μ’ ένα παιδί που ύστερα από ένα απόγευμα γεμάτο δάκρυα αποκοιμιέται το βράδυ αγκαλιά μ’ ένα βασίλειο..." πόσες φορές το έχω ζήσει....!
Φιλάκι ❤
Ουφ.. Αυτό είναι όντως πολύ συγκινητικό,
Διαγραφήαλλά πως να μην είναι; Λειβαδίτης βλέπεις! :))
Σ΄ευχαριστώ πολύ που εμπλούτισες την συλλογή με τα Φλιτζάνια μας! ❤
Πάντα ο Λειβαδιτης αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές μας αλλά και συ δεν πας πίσω!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά αν ''το μέλλον είναι ένας κήπος που αναπαύονται οι νικημένοι'' Πέτρα μου.............τότε όντως είμαστε μόνοι...
Καλή σου μέρα!
Τουλάχιστον θα είμαστε μέσα σε έναν κήπο.... :(
ΔιαγραφήΌλοι αγαπαμε Λειβαδιτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλοι ονειρευομαστε μαζι του
Καλημερα αδυναμια
Καλημέρα Κική :)
ΔιαγραφήΔιαβάζοντας τον τίτλο αμέσως σκέφτηκα αυτό που λέω συχνά για μένα. "Την ημέρα παριστάνω τον κλόουν και την νύχτα είμαι η δυστυχισμένη ...Πριγκίπισσα" Χαχαχα! Λατρεύω Λειβαδίτη, όσο δεν πάει! Υπέροχη ανάρτηση Πέτρα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ΚΑΛΗΜΕΡΑ μου! Σε φιλώ!
Όχι από τώρα χαρά μου, όχι από τώρα τέτοιες σκέψεις...
ΔιαγραφήΔεν νομίζω ότι έχω διαβάσει πιο λιτή , όμορφη , εύστοχη , εύστροφη ανάρτηση το τελευταίο διάστημα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤου λόγου το αληθές , έχω την αίσθηση ότι για πρώτη φορά σχολιάζω στο μπλοκ
... παρότι Πέτρα θα έλεγα ότι ανελλιπώς σε παρακολουθώ ...
Μεγάλη μου τιμή αυτά τα λόγια. Καλημέρα και καλό σ/κ :)
ΔιαγραφήΉταν ένας "γόης" της ποίησης
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι παραμένει...μια αυθεντία των συναισθημάτων
κι εσύ ξέρεις να τον διαβάζεις!!!
Τα φλιτζάνια τι όμορφα που με συντροφεύουν!!!!
Σε φιλώ γλυκιά Πέτρα μου ♥
Αγαπώ να τον διαβάζω, μέχρι τελικής πτώσεως..♥
Διαγραφή«Δεν έχουμε ο ένας τον άλλον. Όλοι είμαστε μόνοι».
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως,
«όταν πτωχεύσουν και χρεοκοπήσουν οι ελπίδες,
η βροχή θα μας ραπίζει και κάθε στέγη θα 'ναι πια παρελθόν»,
τότε,
«Δεσμοί καινούριοι χτίζονται στο χώμα τής ζωής μας,
έχθρες παλιές διαγράφονται σαν να ’μαστε παιδιά,
όλοι μας πια σκαλίζουμε το χέρσο τής ψυχής μας
και βρίσκουμε πολύτιμη κρυμμένη ανθρωπιά».
(Ο επίλογος ενός αδημοσίευτου ποιήματος για την Κατοχή, όπως βγήκε από τις διηγήσεις τού πατέρα και τής μάνας μου).
Εξαιρετική η πικρή σου ανάρτηση, Πέτρα!
Τι έχουν ζήσει και τι έχουν αντέξει μερικοί άνθρωποι...
ΔιαγραφήΑγαπώ Λειβαδίτη και αγαπώ Πέτρα blogoνονά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να γράψω κι εγώ για το φλιτζάνι μου αλλά δεν έχω προλάβει ακόμα. Ούτε να γράψω το δικό μου, ούτε των άλλων να διαβάσω, επιφυλάσσομαι :)
Εν τω μεταξύ είμαστε τέτοιοι οι άνθρωποι που φοβάμαι μήπως ακόμα και αν αλλάξουμε τον κόσμο και τον κάνουμε έτσι όπως τον ονειρευόμαστε ίσως να κλαίμε και πάλι τα βράδια για όλες τις εκδοχές που και πάλι δεν θα έχουν πραγματοποιηθεί.
Γιατί όπως είπε και ο Λειβαδίτης: "και ίσως μόνο το ανεκπλήρωτο να δίνει νόημα στην ζωή μας"...
Σε γλυκοφιλώ blogoνονά μου :) :)
Ε, καλά κι εμείς εδώ μέσα (σε αυτόν τον τόπο)
Διαγραφήτα καταντήσαμε όλα ανεκπλήρωτα... Τυχαίο; :)
Όπως πάντα σκέψεις και στιγμές πολύτιμες και ζωντανές. Ευχαριστούμε Πέτρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφο το βράδυ σου.
Να είσαι καλά Γιάννη και καλό σ/κ :)
ΔιαγραφήΤὸ βράδυ ἔχω βρεῖ ἕναν ὡραῖο τρόπο νὰ κοιμᾶμαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤοὺς συγχωρῶ ἕναν-ἕναν ὅλους.
Ἄλλοτε πάλι θέλω νὰ σώσω τὴν ἀνθρωπότητα,
ἀλλὰ ἐκείνη ἀρνεῖται.
ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Θ Ε Ο Σ ......
ΔιαγραφήΠωπω τι ομορφο! Πωπω τι ομορφο!
ΑπάντησηΔιαγραφή♥
ΔιαγραφήΕδώ χαλαρώνουμε και απολαμβάνουμε την παρουσίασή σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι το δυνατό σου χαρτί αυτό
γι αυτό να το κάνεις συχνά για χάρη μας.
Φιλιά
Ευχαριστώ τόσο πολύ Φλωρούκο :)
ΔιαγραφήΜέσα στο παιδί που κρύβουμε ,έτσι θα γίνεται θα γευόμαστε τη μοναξιά και τα δάκρυα , το όνειρο μας σαν νοητό ομόκεντρο κύκλο και ίσως μια ονειροπαγίδα συγκρατήσει κάτι λίγο !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ
Ονειρο-παγίδα... Σε φιλώ γλυκά :)
Διαγραφήποσο νοημα κρυμμένο μέσα .... καλημέρες και καλή δύναμη
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή δύναμη, δεν λες τίποτα! :)
ΔιαγραφήΤόσο όμορφη και λιτή απόδοση και με τόσες εικόνες να δημιουργούνται... Ό,τι κι αν σχολιάσω εγώ, θα είναι λίγο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί γλυκό, Πετράδι μου!
Άσε, οι εικόνες -ειδικά από τα βράδια που μυρίζει η γη- είναι μαγικές..
ΔιαγραφήΈχεις μια σπουδαία τεχνική κι ένα θαυμάσιο ταλέντο, να συνδέεσαι με κείμενα και σκέψη μεγάλων ποιητών ή συγγραφέων και σε θαυμάζω Πετροκόριτσο! Μακάρι να διατηρήσουμε το κουράγιο και τη δύναμη έστω με δάκρυα, για να μη φτάσουμε "λαθραία" στο αύριο...! Λατρεύω Λειβαδίτη! Να είσαι καλά και να έχεις ένα υπέροχο Σ/Κο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά με μια αγκαλιά από καρδιάς!:))
Κι εγώ τον λατρεύω κι απλά τον ακολουθώ τυφλά, μαθήτρια πάντα...
ΔιαγραφήΚι ο Λειβαδίτης μοναδικός... κι εσύ όμως Πέτρα μου είσαι μοναδική στο είδος σου, γιατί και τα δικά σου τα ταπεινά όπως λες καφέ γράμματα, αγγίζουν και συγκινούν πολύ! Είναι πάντα αυτό που φοβόμαστε να τολμήσουμε, ίσως... γιατί από όνειρα, έχουμε πολλά. Το ρίσκο όμως δεν το παίρνει κανείς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια πολλάάαααα! Υπέροχη η ανάρτησή σου, πλεγμένη εξαιρετικά!
Καλό βράδυυυυ! ♥♥
Θέλησα να προσεγγίσω την σημερινή -τραγική- πραγματικότητα που βιώνουμε..
Διαγραφή'' Και να που φτάσαμε εδώ, Χωρίς αποσκευές... '' Αχ τι με κάμνεις Πέτρα μου, τι με κάμνεις!!! Λατρεύω Λειβαδίτη, λατρεύω κι εσένα συμπεθέρα μου!! Πόσο υπέροχη η συνύπαρξή σου με τον ποιητή!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ διάλογός σας μίλησε τόσο όμορφα μέσα μου!! ♥
Να χεις ένα όμορφο και ξεκούραστο σ/κ αγαπημένη!! Σε φιλώ πολύ!!!
Μα κι ο Λειβαδίτης μάς λάτρευε,
Διαγραφήγι' αυτό μας χάρισε τόσο πολύτιμα δώρα...
...αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όσο κι αν απελπιζόμαστε, όσο κι αν κλαίμε, εκεί θα γελάμε κιόλας και θα βρίσκουμε λόγους να συνεχίζουμε γιατί πολύ απλά πάντα θα μυρίζει όμορφα η γη τα βράδια!
Αχ, μόνο η φύση μπορεί να μας σώσει...
Διαγραφή(αν δεν την κακοποιήσουμε κι άλλο..)
Αγαπημένος ο Λειβαδίτης και πολύ ωραία τα αποσπάσματα που διάλεξες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ :)
ΔιαγραφήΌταν μιλούν δυο ποιητές φρόνιμο είναι να σωπαίνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρκεί που σας άκουσα.
Ένας είναι ο Ποιητής, Πέτρο μου...
ΔιαγραφήΤα υπόλοιπα είναι δικοί μου προβληματισμοί απλά..
ναι, την έκανα τη βλακεία μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήαχ εγώ πάλι δεν κλαίω τα βράδια!
είμαι τόσο γαλήνια το βράδυ...
εκτός κι αν μου τα έχουν κάνει ...ξέρεις εσύ☺
εγώ λέω να βρεις πιο αισιόδοξους στίχους την επόμενη φορά!
ΔΕΝ θα σε αφήνω να με ρίξεις , ούτε εσύ να πέσεις άλλο- τ'ακούς!
οκ είναι δύσκολα εκεί έξω!
αλλά αντέχουμε και χαμογελάμε ..να ☺☺☺
φιλί! ♥
Ναι καλέ, δεν είμαι πάντα τόσο πεσιμίστρια...
Διαγραφή(μπορώ να γίνω κι άλλο! αχαχα!) ☺☺☺ ♥
Ciao Petra!!!... Πολύ ωραίο κείμενο! Bravissima!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή«Για να πάρει τέλος πια η αδικία στον κόσμο…
Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα.
Και τότε
όλα τα βράδια κι όλα τ’ άστρα κι όλα τα τραγούδια
θα ’ναι δικά μας».
(Τάσος Λειβαδίτης)
Ευχαριστώ πολύ Γιάννη μου. Καλά κούλουμα! :)
ΔιαγραφήΥπεροχη αναρτηση αγαπημενη!!Ποσο σκληρα τα βραδυα...ποσο γαληνια τα πρωινα.....!
ΑπάντησηΔιαγραφή"..αλλά τα βράδια τί όμορφα που μυρίζει η γη, τι όμορφα..." 💖
Διαγραφή