* Η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στις αναμνήσεις και στις ελπίδες...

Πριν προλάβεις να το αμφισβητήσεις, σκέψου λίγο καλύτερα, εμβάθυνε σε ο,τι διάβασες.

Μέσα σε κάθε λέξη, υπάρχουν πολλές αλήθειες ή και πολλές αντιρρήσεις, όπως και να 'χει όμως, ο όρος περί (αληθινής..) ευτυχίας, είναι υποκειμενικός. Η αληθινή ευτυχία μπορεί 

και να βρίσκεται στις αναμνήσεις, επειδή έχουμε την τάση να κρατάμε τις καλές στιγμές από κάποιες σχέσεις που ανήκουν πια στο μακρινό παρελθόν ή ακόμα κι από το γεγονός ότι μυθοποιούμε στιγμές και πρόσωπα, όταν αυτές/αυτά απομακρύνονται από κοντά μας.

Απ' την άλλη πάλι..η Ελπίδα είναι  λόγος για ευτυχία; Μήπως τελικά "ευτυχία είναι αυτό 

που περιμένουμε να' ρθει" κι ελπίζουμε πως μια μέρα θα..ξημερώσει η Ευτυχία και δεν θα..

ξαναδύσει ποτέ;.. Θα ταχθώ με εκείνη την άποψη που λέει ότι η ευτυχία είναι στιγμές. Οι μικρές ή μεγάλες ανάσες χαράς, τότε που κρατήσαμε την ανάσα μας, για να μας μη φύγει

"η στιγμή που ποτέ δεν πιάνεται"... Μόνο που, όταν η Στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη, μάλλον δεν ξέρουμε ότι ζούμε την ευτυχία. Το πιο πιθανό είναι, πολύ καιρό μετά, να πούμε "ε, ναι, τότε, εκεί, υπήρξα ευτυχισμένη/ος".. Και να κρεμάσουμε ψηλά στο πατάρι τής καρδιάς μας εκείνη την ιερή ανάμνηση, εκείνη που μπήκε οριστικά στο βιβλίο των δυνατών στιγμών.

Πολλοί άνθρωποι κατατάσσουν τα παιδικά χρόνια στα ευτυχισμένα χρόνια τής ζωής τους, μια πιο προσεχτική ματιά όμως στα παιδικά χρόνια, μπορεί να κρύβει για πολλούς, δυσά- ρεστες εκπλήξεις. Συνεπώς ίσως είναι προτιμότερο να κουκουλώνουν τις αναμνήσεις τους μέσα σε ένα πέπλο ευτυχίας και να αφήνουν την ενδοσκόπηση για αργότερα ή για ποτέ..

Όταν όμως η ενδοσκόπηση αναβάλλεται "για ποτέ", η ευτυχία μοιάζει με ένα άλογο που βγαίνει καλπάζοντας στο δρόμο κι εμείς τρέχουμε ξοπίσω νομίζοντας ότι θα το φτάσουμε.

Τώρα θα μου πεις πως κι έτσι σήμερα; Γιατί η συζήτηση περί ευτυχίας; Το έναυσμα μού το έδωσε **ο τίτλος τής ανάρτησης, τα λόγια τού Γεώργιου Δροσίνη που γεννήθηκε στις 9
Δεκέμβρη τού 1859. Ποιητής πεζογράφος δημοσιογράφος στοχαστής.. "Κι᾿ ὅποιος τὸ βρεῖ μέσ᾿ στ᾿ ἄλλα ἀστέρια ἀνάμεσα καὶ δὲν τὸ χάσει σὲ μιὰ ἄλλη Βηθλεὲμ ἀκολουθῶντας το μπορεῖ νὰ φτάσει"... Είναι και που, προχθές το βάρυνα πολύ το κλίμα και...κατόπιν απαί- τησης τού κοινού μου (!) σήμερα καταπιάστηκα με κάτι λιγότερο(;) ανώδυνο.. Αυτήν εδώ
τη συζήτηση πάντως, την αφήνω προσωρινά μόνο, μέχρι να την συνδέσω με μια επόμενη σχετική και η οποία θα έχει σχέση επίσης, και με τις γιορτές που πλησιάζουν. Κλείνοντας
αποχωρώ σιγοτραγουδώντας: "δεν υπάρχει ευτυχία που να κόβεται στα τρία (κομμάτια μπακλαβά!) αποτολμώντας το ερώτημα: πότε ήταν η τελευταία φορά που νιώσατε ευτυχία;

Foto 

❤¸¸.•*¨*•♫ ............................ο πιο πιστός φίλος του σκύλου.............................❤¸¸.•*¨*•♫