Το σημείωμα ήταν ιδιόχειρο και κρεμόταν πρόχειρα από ένα καρφί στον βρώμικο τοίχο. Κάθε φορά που άνοιγε το παράθυρο που έβλεπε στην πολύβουη λεωφόρο, με το καθόλου οξυγόνο και την πολλή κίνηση, το χαρτί σειόταν ανάλαφρα και σε προκαλούσε να το προσέξεις: "Σε πείσμα τών καιρών, η άνοιξη θα 'ρθεί!" Ελευθερία! Κι έτσι, όποια εποχή κι αν το διάβαζες, είτε με τις πρώτες βροχές τού φθινοπώρου, είτε με τα πρώτα κρύα τού Νοέμβρη, όσο κι αν σε πάγωναν οι παγωμένοι και βρώμικοι τοίχοι και τα σβηστά καλοριφέρ, το ιδιόχειρο σημείωμα τής γλυκιάς και πάντα χαμογελαστής Ελευθερίας, σου ζέσταινε την ψυχή... ✿ ✿
Η Ελευθερία, με καταγωγή από την Ικαρία. Την Ικαρία τού ραχατιού, την Ικαρία τής ανταλλακτικής οικονομίας, την Ικαρία "με το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής για τα ελληνικά δεδομένα" (μέσος όρος ηλικίας τα 88 έτη!) Την Ικαρία που καταλαμβάνει την πέμπτη θέση στον παγκόσμιο χάρτη τών "μπλε ζωνών", όπου μπαίνουν οι περιοχές με το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής ανά τον κόσμο!!! Κλικ!
Που βρίσκεται τελικά το μυστικό τής επιτυχίας; Στην πολλή φέτα, στο φρέσκο ψάρι και στο λεμόνι; Στην μεσημεριανή σιέστα, που την κρίνουν σχεδόν απαραίτητη; Στο χιούμορ, που, έτσι κι αλλιώς, σώζει ζωές; Στα ικαριώτικα βότανα, στο ντόπιο μέλι, στις "φιλικές κρασοκατανύξεις", στα ξακουστά πανηγύρια τού νησιού ή μήπως... στο σεξ που διαρκεί μέχρι τα βαθιά γεράματα;;
Όπως και να 'χει, η Ικαρία είναι μια όαση μέσα στον κυκεώνα τής κρίσης που βιώνουμε, ένα εκρηκτικό κράμα φιλοσοφίας και θετικής ενέργειας. Γιατί υπάρχει κι αυτή η Ελλάδα! Κι αν υπάρχει κάτι που μπορεί να μας ενώσει, να μας παρηγορήσει, να μας λυτρώσει, να μας ανυψώσει, αυτά τα σκοτεινά χρόνια τής μαύρης φτώχειας, σίγουρα θα 'χει κάτι από βιολί, σ' ένα καλοκαιρινό πανηγύρι: "όταν το βιολί ξεκινά, σε νοιάζει μόνο να μπεις στον κύκλο. Χορεύεις, μεθάς, γελάς, παίρνεις δύναμη απ' το μόνοιασμα τών ανθρώπων"... Ένας ατέρμων χορός έναν δεκαπενταύγουστο στην Λαγκάδα! Σε πείσμα τών καιρών η άνοιξη θα 'ρθεί!!! ✿
Η Ελευθερία, με καταγωγή από την Ικαρία. Την Ικαρία τού ραχατιού, την Ικαρία τής ανταλλακτικής οικονομίας, την Ικαρία "με το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής για τα ελληνικά δεδομένα" (μέσος όρος ηλικίας τα 88 έτη!) Την Ικαρία που καταλαμβάνει την πέμπτη θέση στον παγκόσμιο χάρτη τών "μπλε ζωνών", όπου μπαίνουν οι περιοχές με το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής ανά τον κόσμο!!! Κλικ!
Που βρίσκεται τελικά το μυστικό τής επιτυχίας; Στην πολλή φέτα, στο φρέσκο ψάρι και στο λεμόνι; Στην μεσημεριανή σιέστα, που την κρίνουν σχεδόν απαραίτητη; Στο χιούμορ, που, έτσι κι αλλιώς, σώζει ζωές; Στα ικαριώτικα βότανα, στο ντόπιο μέλι, στις "φιλικές κρασοκατανύξεις", στα ξακουστά πανηγύρια τού νησιού ή μήπως... στο σεξ που διαρκεί μέχρι τα βαθιά γεράματα;;
Όπως και να 'χει, η Ικαρία είναι μια όαση μέσα στον κυκεώνα τής κρίσης που βιώνουμε, ένα εκρηκτικό κράμα φιλοσοφίας και θετικής ενέργειας. Γιατί υπάρχει κι αυτή η Ελλάδα! Κι αν υπάρχει κάτι που μπορεί να μας ενώσει, να μας παρηγορήσει, να μας λυτρώσει, να μας ανυψώσει, αυτά τα σκοτεινά χρόνια τής μαύρης φτώχειας, σίγουρα θα 'χει κάτι από βιολί, σ' ένα καλοκαιρινό πανηγύρι: "όταν το βιολί ξεκινά, σε νοιάζει μόνο να μπεις στον κύκλο. Χορεύεις, μεθάς, γελάς, παίρνεις δύναμη απ' το μόνοιασμα τών ανθρώπων"... Ένας ατέρμων χορός έναν δεκαπενταύγουστο στην Λαγκάδα! Σε πείσμα τών καιρών η άνοιξη θα 'ρθεί!!! ✿