Λένε...

*Αχ, για να γεννηθείς εσύ κι εγώ, γι' αυτό, για να σε συναντήσω, 
γι' αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου, γι' αυτό, για να σε συναντήσω...

Λένε πως η ζωή περνά γρήγορα κι άλλοι πάλι λένε ότι περνά αργά. Λένε πως υπάρχουν στιγμές που κολλάει ο χρόνος -ενώ τον παρακαλάς να περάσει- κι άλλοτε πάλι, πως περνά τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνεις να χορτάσεις την στιγμή με τίποτα... Ποια στιγμή την ορίζει ο χρόνος και γιατί παίζει με τις επιθυμίες μας; Είναι ο χρόνος ένα κάμωμα τού ανθρώπινου νου ή ένα καπρίτσιο τού Θεού, που θέλει να μας βλέπει "στο τρέξιμο"; Κι αν ισχύει ότι "στην πραγματικότητα δεν ζούμε παρά μερικές ώρες τής ζωής μας", ποιες ώρες θα θέλαμε να ήταν; Κι αυτός ο ύπνος; Που μας "αφαιρεί" από την πραγματική ζωή;

Λένε πως "μόνο οι καλλιτέχνες και τα παιδιά βλέπουν τη ζωή όπως είναι πραγματικά", μα πως να είναι κανείς καλλιτέχνης ή παιδί, όταν η ζωή κυνηγά τον χρόνο κι ο χρόνος τη ζωή; Κοίτα να δεις όμως, που αν μπορούσαμε να βλέπαμε την ζωή μέσα από τα παιδικά μάτια, θα ήταν αλλιώς αξιολογημένες οι προτεραιότητες, κι αν η ζωή περνούσε μέσα από το καλλιτεχνικό πρίσμα, πολλά πράγματα που μας φαντάζουν τεράστια, θα έμοιαζαν μικρά και άνευ σημασίας... 

Δεν ξέρω πότε συνέβη ουσιαστικά, και "γύρισε η πλάκα", και άρχισα να ζω τις στιγμές πολύ πιο "εκεί", δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις βρε παιδί μου... Είναι αυτό που λένε "ΜΕΣΑ στην στιγμή", είναι αυτό το "δεν είμαι πουθενά αλλού αυτήν τη στιγμή, παρά μονάχα εδώ, σε αυτό που γίνεται ΤΩΡΑ, σε αυτό που ΤΩΡΑ ζω"...! 

Είτε αυτό λέγεται θέατρο, τραγούδι, ταξίδι, μια βόλτα στην εξοχή, μια ανατολή, μια γιορτή, μια ταινία, ένα ωραίο βιβλίο, καφές με φίλους, βόλτα με το παιδί, φαγητό με τους γονείς.. Όπως κι αν λέγεται, δεν ξέρω πως συνέβη αυτό το μαγικό, κι έτσι απλά οι στιγμές "μεγαλώνουν", κι ο χρόνος επιμηκύνεται και η ζωή δεν μοιάζει "μιά ανάσα", κι ας λένε "καλημέρα, καληνύχτα, αυτή είναι η ζωή", αφού, αν καταφέρνεις και είσαι ΜΕΣΑ στην στιγμή, η ζωή χτυπά αλλιώς τα ρολόγια... Κι εντέλει, όσο κι αν...περιμένεις να 'ρθει το καλό κομμάτι τής ζωής κι εκεί να αρχίσεις κι εσύ να την ζεις (κι όχι νωρίτερα...), "μην περιμένεις τίποτα. Σήμερα: αυτή είναι η ζωή σου", κι αυτό πρέπει να ζήσεις, αλλιώς θα το χάσεις ακόμα κι αυτό. Έτσι και περιμένεις "τα καλύτερα", ζήτω που καήκαμε ή όπως είπε κι ένας σοφός: κάθε μέρα περίμενα να αλλάξει η ζωή μου, να γίνει κάπως αλλιώς για να αρχίσω να την ζω, μέχρι που κατάλαβα ότι αυτό είναι η ζωή μου!

Foto: Petrova Julian ~ Τα αποφθέγματα με κόκκινα γράμματα, ανήκουν αντίστοιχα στους: Albert Camus ~ Hugo von Hofmannsthal ~ Σενέκας ~ Kurt Tucholsky

Αν δεν διάβασες ακόμα την Ιορδανία Μέρος Δεύτερο έχεις πάντα την ευκαιρία να το κάνεις εδώ! 

Κι αν θες να ζήσεις μια αξέχαστη εμπειρία, που θα σε κρατήσει "μέσα στην στιγμή", πήγαινε στην θεατρική παράσταση "ερωμένες στον καμβά". 

** Ο ποιητής Τάσος Λειβαδίτης έγραψε το ποίημα: "για να σε συναντήσω" για την κόρη του. 
   Με απόλυτη ταπεινότητα το αφιερώνω -μαζί με την σημερινή ανάρτηση- στο Παιδί μου!

✰♡*•˛❤˛•*✰✰♡*•˛❤˛•*✰✰♡*•˛❤˛•*✰

❤¸¸.•*¨*•♫ ............................ο πιο πιστός φίλος του σκύλου.............................❤¸¸.•*¨*•♫