✿ Πένθος...

.................................................................................................................

Οι πένθιμες ημέρες έχουν μιά έπαρση ανεξήγητα όμοια με εκείνες τις ταξιδευτικές ημέρες. Είναι εκεί που θέλεις να πλανάσαι ότι εσύ και μόνο εσύ, έχεις μπει σε μιά άλλη διάσταση, κι όλοι σου οφείλουν σεβασμό και προσοχή, όλοι θα πρέπει να "παραμερίσουν" γιατί εσύ και μόνο εσύ τυγχάνει να πενθείς ή  να ταξιδεύεις, μέχρι που τρως το χαστούκι σου και συνέρχεσαι, όταν ανακαλύπτεις ότι πριν από εσένα, εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι έχουν ζήσει στην ίδια χώρα: τού Πένθους... Κι έχουν..επιζήσει.

..........................................................................................................................

Ξυπνάς κάθε πρωί, και είναι αλήθεια. Αλλά μπορεί και να μην είναι..

..........................................................................................................................

Προσπαθώ τόσο καιρό να σε κάνω κείμενο Μπαμπά μου. Να χωρέσω μιά ζωή μαζί σου μέσα σε ένα κείμενο. Όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί θέλω. Θα μπορούσε να το πει κανείς "επικήδειο", αλλά εσύ δεν έχεις πεθάνει... Έχεις;... Ήθελα να 'ξερα ποιος διάλεξε την λέξη "θάνατος", είναι τόσο σαρωτική, ακόμα κι ο ήχος που κάνει η λέξη όταν προφέρεται είναι ύπουλα συριχτός. Σαν του φιδιού τον ήχο. Δηλητηριώδες φίδι ο Θάνατος...

Δεν ξέρω πότε έπαψες να είσαι μόνο ο μπαμπάς μου, μπαμπά, κι έγινες και το παιδί μου, αλλά συνέβη. Συνέβαινε σταδιακά κι ανώδυνα δίχως να χάσεις ούτε στιγμή τον ρόλο τού πατέρα. Διττός ρόλος που ποτέ δεν συγκρούστηκε μέσα μου, και που ποτέ δεν έχασα το συναισθηματικό όφελος. Ποτέ δεν έχασα και δεν θα χάσω αυτόν το αδιάρρηκτο δέσιμο που είχαμε εμείς οι δυό, ακόμα κι όταν φαινόταν ότι υπήρχε ανάμεσά μας ένας ψηλός τοίχος. * Τόσο κοντά σου υπήρξα..που κρυώνω πλάι στους άλλους...

Κι έτσι έγινες το μωρό μου, μπαμπά. Το γλυκό μου το μωρό. Δεν γερνούσες, γινόσουν μωρό. Ένα μωρό που είχε την ανάγκη από πολλά χάδια, και φιλιά, και αγκαλιές, και σ' αγαπώ. Ήταν ακριβώς όλα αυτά που ήθελα κι εγώ να σου δώσω, να παίρνω αγάπη μέσα από την αγάπη που σου έδινα, να παίρνεις κι εσύ όσα είχες στερηθεί ως ορφανό μωρό που υπήρξες... Έτσι, μέχρι το τέλος. Κι ακόμα και μετά από αυτό, γατάκι μου...

Από την πρώτη ημέρα που μπήκες στο νοσοκομείο, το ένστικτό μου δεν ήταν για καλό, μπαμπά μου. Όσο κι αν δεν ήθελα να το πιστέψω, έβλεπα ότι πλησίαζε η ώρα που θα σε νικούσε εκείνος που δεν νικήθηκε ποτέ... Τι κι αν εσύ για δεκαετίες ολόκληρες είχες νικήσει στην ορφάνια, στην πείνα, στη φτώχεια, στον πόλεμο, στην εξορία, στην αχαριστία, στην αρρώστια.. Τώρα ο κύκλος πλησίαζε να κλείσει. Οριστικά. Σκορπώντας στο σύμπαν τις γεμάτες στιγμές που έζησες, εκείνες που από τον πόνο και την πείνα, πέρασες στην χαρά και στον αγώνα για καλύτερες ημέρες, που ήρθαν, δημιουργώντας, ονειρεύοντας, διαβάζοντας, ταξιδεύοντας, ζώντας. 

Όλους τους φόβους σου διέψευσες μπαμπά μου, όλους, κι ακόμα έναν, σαν τραγουδούσες "νύχτωσε χωρίς φεγγάρι, το σκοτάδι είναι βαθύ, κι όμως ένα παλικάρι δεν μπορεί να κοιμηθεί".. αφού, με την μεγαλύτερη πανσέληνο τού χρόνου εσύ κοιμήθηκες γλυκά και για πάντα...

Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου, κόπηκε η ανάσα μου, κι αμέσως μετά έκλεισε η φωνή μου, η καρδιά μου άνοιξε στα δυό, τα δάκρυα δεν στερεύουν, η ψυχή μου πονά, οι νύχτες με στοιχειώνουν. Μιά τρύπα που ολοένα και μεγαλώνει, με ακολουθεί σε κάθε μου βήμα παραμονεύοντας να με καταπιεί στο αχανές της μαύρο. Εγώ χωρίς εσένα. Ψέμα. Μεγάλο ψέμα... Και ζω μονάχα για ένα: υποσχέσου μου πως θα σε ξαναβρώ, μπαμπά μου, κι ορκίσου στο σύμπαν πως θα μ' αγαπάς κι από εκεί πάνω. Έφυγες και κάνει πολλή προδοσία εδώ κάτω. Και φυσάει υποκρισία..

...............................................................................................................

...................................................................................................................

Ας ανοίξουν οι ουρανοί σήμερα κι ας ακουστεί "το πιτσιρικάκι" για το γλυκό μου Μπαμπά..

...................................................................................................................

Art: Нино Чакветадзе ~~ "Εγώ και το Πένθος" 

✰♡*•˛❤˛•*✰✰♡*•˛❤˛•*✰✰♡*•˛❤˛•*♡✰

 ❤¸¸.•*¨*•♫ ..........................οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο..........................❤¸¸.•*¨*•♫