Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΗΤΑΝ...ΠΑΝΤΑ...

"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"

Η ηλεκτρική σου κιθάρα είναι στο δωμάτιο σου. 
Νομίζεις πως δεν την ακούω; 
Τις νύχτες σχηματίζει τις νότες που αγαπάς, τις νότες που λατρεύω.. 
Το "nothing else matters" της, γεμίζει τ' αυτιά μου, το μυαλό μου, την ψυχή μου... 
Αυτή η "ροκ μπαλάντα" είναι εσύ.
Όλα είναι "εσύ". 
Εσύ, που έκανες πρόβες στο παιδικό σου δωμάτιο, με τον ενισχυτή στη διαπασών κι εγώ, το μόνο που ήθελα να κάνεις, ήταν απλώς...να το δυναμώσεις... 
Κι ύστερα άρχισα να συνειδητοποιώ πως, όλο και πιο συχνά, αυτή η ροκ μελωδία σχηματιζόταν από τις νότες σου. 
Κι ύστερα κατάλαβα πως, όλες τις στιγμές σου τις γέμιζε αυτή η μελωδία... 
Τη λύπη σου, την χαρά σου, τα όνειρα σου, την πρόβα για το συγκρότημα, τις ανησυχίες σου, τους προβληματισμούς σου, την πλήξη σου, όλα τα γέμιζε και τα επένδυε μουσικά αυτή η μελωδία. 
Κι εγώ απλά..πορωνόμουν μαζί σου. 
Κι αγαπούσα να σείεται το σπίτι ολόκληρο, από τους ήχους της ηλεκτρικής σου κιθάρας.... 
Έφυγες μωρό μου. 
Δεν είσαι πια εδώ. 
Αν μ' ακούσει κανείς θα με πει τρελή. 
Πως κάνω έτσι στ' αλήθεια;... 
Μόνο ως τον...Στρατό έχεις πάει... 
Το αεροπλάνο συνεπές στην ώρα απογείωσης, σε πήρε από δω ένα πρωί και σε προσγείωσε στο "καθήκον για την Πατρίδα"... 
Για ποια Πατρίδα άραγε;
Για εκείνη που τρώει τα παιδιά της και τα καταπίνει αμάσητα;.. 
Για ποια Πατρίδα κάνεις κι εσύ μια θητεία; 
Για εκείνη που, μόλις σε απολύσει από τον στρατό, θα σε "στείλει" κατευθείαν σε μιαν άλλη Πατρίδα για σπουδές κι αναζήτηση μιας καλύτερης μοίρας;... 
Πότε με ρώτησε εμένα "αυτή" η Πατρίδα, αν εγώ θέλω να σε αποχωριστώ;... 
Ποιον ρώτησε αλήθεια, από όλη μας την οικογένεια κι εμείς συμφωνήσαμε, γιατί εγώ δεν θυμάμαι τίποτα τέτοιο... 
"Πατρίδα" να σου πετύχει... 
Αν σου πω πως, τα ακουστικά στ' αυτιά μου παίζουν κι αυτήν τη στιγμή "τη μελωδία σου", θα με πιστέψεις;... 
Είσαι πιο κοντά μου τώρα που ακούω το αγαπημένο σου κομμάτι, το αγαπημένο μου κομμάτι...
Θυμάμαι, μια μέρα που σε πήρα από το στρατόπεδο εκπαίδευσης και στο ραδιόφωνο έπαιζε αυτό το κομμάτι (για φαντάσου!) κι εσύ μου είπες "σε παρακαλώ μπορείς να το αλλάξεις;". 
Μα ακριβώς το ίδιο ήθελα κι εγώ, μη νομίζεις... 
Εσύ να είσαι δίπλα μου και να παίζει κι αυτό το τραγούδι, αλήθεια στο λέω, δεν θα άντεχα για πολύ ώρα, χωρίς να με πάρουν τα δάκρυα... 
Και τώρα έτσι σου γράφω. 
Με Metallica και δάκρυα. 
Έφυγες και δεν ήξερα τι να κάνω. 
Κι ακόμα δεν ξέρω δηλαδή... 
Τις πρώτες μέρες, άκου κάτι τρέλες...δεν έπλενα το ποτήρι σου... 
Εκείνο που είχες πιει νερό φεύγοντας από το σπίτι. 
Μπήκα στο δωμάτιο σου και το άρωμα σου πότισε τα ρουθούνια μου. 
Κρέμασα το μπουφάν σου στην ντουλάπα, έβαλα τα ρούχα στο πλυντήριο, έστρωσα το κρεβάτι σου με τα ίδια σεντόνια, για να μείνει και σ'αυτά επάνω τους η μυρωδιά σου... 
Είναι όλα συγυρισμένα στο δωμάτιο σου μωρό μου.  
Είναι όλα τακτοποιημένα, έτσι όπως δεν είναι ποτέ, όταν εσύ είσαι εδώ. 
Ε, και;...
Αν ήξερες μόνο, πόσο λατρεύω την...ακαταστασία... 
Κι ας είναι όλα χύμα και τρελάδικο. 
Είσαι εδώ κι όλα επιτρέπονται μωρό μου. 
Φεύγεις κι απαγορεύονται οι συγκινήσεις... 
Αυτό ήταν λοιπόν; 
Τελείωσε το "μαζί" μας;... 
Αρχίζει η...πραγματική ζωή; 
Εκείνη που δεν έχει ούτε ξυπνητήρια το πρωί, ούτε μαλώματα γιατί πάλι άργησα εγώ να ετοιμαστώ, ως συνήθως, ούτε την αγαπημένη μας διαδρομή με το αυτοκίνητο, ανάμεσα σε δέντρα και φιλοσοφίες, ανάμεσα σε διαφωνίες που μοιάζαν με τιτιβίσματα;... 
Ποτέ πια;  Ποτέ πια;... 
Ούτε κι αν ζητούσα από τον αχάριστο τον Χρόνο, να μου έκανε τη χάρη και να με γυρνούσε έστω και για λίγο πίσω; 
Σε κείνη την ημέρα που ξυπνούσα από την νάρκωση, 18 χρόνια πριν και ρωτούσα συνεχώς "το παιδί, το παιδί, είναι γερό το παιδί;" κι ο μπαμπάς στο πλάι μου, μου έλεγε: "μην ανησυχείς, λεβέντης είναι!"... 
Εξάλλου, εκείνος σε είχε πρωτοδεί να βγαίνεις μέσα από τα σπλάχνα μου... 
"Τα σπλάχνα μου". 
Αυτό είσαι μωρό μου κι αυτό θα είσαι πάντα... 
Κι εγώ πάντα θα καλούμαι, σε όλες σου τις στιγμές να είμαι "εκεί" για σένα και θα είμαι, στο υπόσχομαι... 
Θα είμαι πάντα "εκεί", για να απορροφώ τις ανασφάλειες σου και τις φοβίες σου και να σου λέω πόσο σ' αγαπώ... 
Κι αν έχεις κάποτε και κάποιες άτυχες στιγμές, απλά να σου υπενθυμίζω πως, πάνω από όλα, σημασία έχει να είσαι εσύ καλά μέσα σου και...nothing else matters.... 
Εξάλλου, εσύ δεν μου το δίδαξες κι αυτό;...
       
                                   
Εκείνο όμως που σταθερά γιγαντώνεται μέσα μου, είναι το πόσο "λατρευτικά" πορεύτηκα, παράλληλα με εκατοντάδες χρονικές στιγμές "βημάτων", που ξεκίνησαν δειλά-δειλά να παιχνιδίζουν στο φως, ύστερα πήρανε τρέχοντας το κατόπι, κάπου στο δρόμο άλλαξαν πορεία και προορισμό, στη συνέχεια "πάτησαν πόδι" και με τον καιρό έγιναν σταθερές κι αποφασιστικές δρασκελιές, τόσο που, αγνόησαν επιδεικτικά τις εντολές του "πύργου ελέγχου", άναψαν τα φώτα πορείας, μπήκανε σε τροχιά πτήσης, άνοιξαν τα φτερά κι απογειώθηκαν με ούριο άνεμο...
                          
Οι Ρίζες Γεννούν Φτερά.
Τα Φτερά Γεννούν Ρίζες...
Καλόν Άνεμο Μωρό Μου... 

(Προϊόν Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται ρητά η αντιγραφή και η αναδημοσίευση)


"ο πιο πιστός φίλος του σκύλου"
http://pistos-petra.blogspot.gr/

46 σχόλια:

  1. Πετα,πουλι μου!
    Ετσι πρεπει να αφηνουμε τα παιδια.
    Να πετανε.
    Κι εμεις πρεπει να ειμαστε παντα
    στην "εκει" εποχη.
    Γιατι αν ειμαστε αλλου
    ειμαστε απλα τελματα
    που τα πνιγουμε.
    Η "ΤΥΧΗ" οριζεται απο Αλλλον
    με δρομο ανθρωπινο υγιους σκεψης.

    Καλημερα απο καρδιας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. agriomeli μου, τα λόγια σου είναι "από καρδιάς"
      και κάτι τέτοια πολύ με συγκινούν εμένα...
      Όλα τα λόγια σου λοιπόν είναι σωστά, μα,
      κι αυτό το "στάδιο" αν δεν βιωθεί,
      δεν έχει παρακάτω...
      Κι εγώ τώρα είμαι ακόμα στο..βίωμα...
      Σε φιλώ από καρδιάς επίσης γλυκό μου...

      Διαγραφή
  2. Θα σου γράψω το απόγευμα. Τώρα... κλαίω.
    Άννα Πάρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α! καλά οκ! πάει το σχόλιο που σου έγραψα...
      Έλεγα λοιπόν πως το πρωί άνοιξα τον υπολογιστή για 1'
      κι έπεσα στο σχόλιο σου κι έβαλα και πάλι τα κλάματα...
      Έρχομαι να τα πούμε πιο κάτω λοιπόν.

      Διαγραφή
  3. Αν μπορούσα να πατήσω 1000 φορές το σημαντικό, θα το έκανα ...αν είχες το είμαι εσυ αλλες χίλιες....

    Είμαι ακριβώς εσύ!!

    Ο γιος μου είναι φαντάρος...ο γιος μου παίζει ηλεκτρική κιθάρα....το τραγούδι ίδιο, να το τραγουδάμε και να του υπόσχομαι τον ουρανό με τ' αστέρια....ο γιος μου φαντάρος....πριν φύγει για το φανταριλίκι είχε ήδη απομακρυνθεί από το σπίτι η δουλειά του είναι 200χλμ μακριά....μόλις γυρίσει θα ξαναφύγει και πάλι....
    Έλεγα εδώ http://pas-pantou-panta.blogspot.gr/2013/03/blog-post_6.html οτι τα παιδιά ανοίγουν τα φτερά τους.... όλα αυτά είχα στο νου μου!

    Δεν αντέχεται όμως .... η έλλειψη μεγάλη... ειδικά αν είσαι δεμένη, αν είναι το φιλαράκι σου και είσαι η πρώτη που θα πει τα μυστικά του....
    Όμως γι αυτό δεν είμαστε πλασμένες;;;
    Να τα αφήνουμε να ανοιγουν τα φτερά τους .... και να είμαστε περήφανες για τους μικρούς μας πρίγκιπες....

    Φιλιά μαμαδίστικα ....τρυφερά και πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βρε Πασπαρτού, είναι σίγουρο πως δεν έχουμε τον...ίδιο γιο;;;
      Χαχαχα! Να πούμε καμιά μαλακία να περάσει ο..στρατός δλδ, όχι τίποτα άλλο!
      Ευτυχώς που ήμαστε δυο ΜΑΝΕΣ!
      Το φαντάζεσαι να ήμασταν δυο ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ και να είχαμε τα ίδια "κοινά" με τα παιδιά μας;
      Θα κλείνανε σπίτια απόψε! Χαχαχα!

      Όχι, ο γιος μου δεν είναι το φιλαράκι μου, είναι μόνο το παιδί μου.
      Τα έχει ξεκαθαρίσει αυτά τα θέματα ο ίδιος, από..κούνια ακόμα!

      ΦΙΛΑΚΙΑ ΜΑΜΑΔΙΣΤΙΚΑ ΓΛΥΚΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ!

      Διαγραφή
    2. Εμείς μεγαλώσαμε μαζί.... ήμουν μικρή για μαμά, φοιτήτρια ακόμη...

      Εμείς είμαστε φιλαράκια απο την ημέρα που γεννήθηκε....και ευτυχώς αυτή η ισορροπία παραμένει...μαμά είμαι στον μικρό μου γιο.... 8 χρόνια μικρότερος....

      Εχω κοπανηθεί εγω που με βλέπεις με μετάλικα όσο δεν μπορείς να φανταστείς....
      έχω γραψει στίχους για το γκρουπ, εχω ξοδεψει (σε αλλους καιρους) χρήμα για ενισχυτές ....

      Όπως και να έχει .... ανοίγουν φτερά, αλλά ποτέ δεν τελειώνει η έλλειψη .................

      Όνειρα γλυκά!!

      Διαγραφή
    3. "Όπως και να έχει....ανοίγουν φτερά, αλλά ποτέ δεν τελειώνει η έλλειψη".................

      ΤΑ ΕΙΠΕΣ ΟΛΑ...

      ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ ΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!

      Διαγραφή
  4. Ξερεις αυτος τι νοιωθει;;;
    Να σου ειπω εγω...
    Που πηρα τ αεροπλανο και πηγα...Οπως λες...

    Ενα ΚΕΝΟ...!!

    Μια φοβια...Ενα αγνωστο...
    Θλιβερη σκεψη..Οτι η περιοδος ΧΑΡΙΤΟΣ τελειωσε...Και πλεον θα ειναι ΒΟΡΡΑ στη γατα..Που περιμενει απο κατω...!!
    Τωρα....ΠΕΤΑΜΕ...!!
    Τα σφαλματα και τις μαλακειες μας..ΠΟΤΕ καμμια αλλη δεν θα συγχωρησει...
    Καμμια ζεστη αγκαλια δεν θα μας καλυψει...
    Καμμια τραγουδιστη φωνη, δεν θα μας συντροφεψει...Στον σκοπο...Της δικης μας κιθαρας...!!

    Τωρα...

    Για ολα που..ΕΚΕΙΝΗ απλοχερα..Μας εδινε...

    ΠΟΛΥ πρεπει να αγωνιστουμε..
    Να αποφασισουμε...
    Να επιλεξουμε...
    Να κανουμε λαθη,να ξαναγυρισουμε και ξανα απο την αρχη...
    Και ξανα και ξανα...

    Ωσπου να βρουμε καποιαν..!!..Που να δινει..ΜΕΡΟΣ..Οσων ως τωρα ειχαμε...!!!

    ΓΑΜΟΤΟ...[σκεφτεται...]
    Το ξερει αραγε..Ποσο αγαπηθηκε..Και ποσο αιωνια θα αγαπιεται...


    Απο το σπλαχνο της...!!

    Σηκωνεις το τηλεφωνο...
    -ΜΑΜΑ...;;;

    Κι η φωνη της μονο...Τα γεμιζει ολα...

    -ΜΑΜΑ...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι έρχομαι σε σένα λοιπόοοον...
      Κλάμα; Κλάμα;
      Ότι είπες με έσφαξε κι αυτό το "ΜΑΜΑ" στο τέλος με αποτελείωσε...
      Ως άντρας έδωσες και την άλλη διάσταση εσύ, που έχει πολύ ενδιαφέρον μα τον Θεό...
      Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ φίλε μου Μαχαίρη...
      Ας...κλάψω και λίγο...........

      Διαγραφή
  5. Κοριτσάκι μου γράφεις ότι θα γράφαμε όλες οι μαμάδες για τα σπλάγχνα μας.

    Ναι θα είμαστε για πάντα η σταθερή τους, όπως ήταν και οι μητέρες μας για εμάς … Θα είμαστε πάντα εδώ αν και το ξέρω πως δεν μου ανήκει, δεν είναι κτήμα μου και πρέπει να του δώσω εγώ τον αέρα για να πετάξει μακριά. Όπως ξέρω πως δεν ήθελα να είμαι η φίλη του, δεν τους άφησα να με δουν σαν φίλη, είχαν φίλους ενώ μητέρα είχαν μόνο μια .
    Μητέρα είχαν ανάγκη να είναι το σταθερό χέρι στην ζωή τους, η γνώση, η δύναμη, ο τοίχος που έσκαγαν τα κύματα.

    Νοιώθω χαρά όταν βλέπω τα παιδιά να φεύγουν από τις φωλιές τους, μοιάζουν με τα χελιδόνια που πετάνε μακριά και θα ξαναγυρίσουν τον επόμενο χρόνο πάλι. Έτσι πρέπει … να ανοίγουν τα φτερά τους και να πετάνε για την δική τους ζωή .

    Σε φιλώ και εύχομαι το καλύτερο για σένα και τον γιο σου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις τόσο δίκιο χαρά μου.
      Κι εμείς ΔΕΝ είμαστε φίλοι.
      Είμαστε συγγενείς μόνο!!!
      ΑΑΑ' Βαθμού βεβαίως, αλλά ως εκεί...
      Το παιδί μου είναι πολύ ανεξάρτητο άτομο!
      Κι εγώ πολύ ευσυγκίνητο...

      ΣΕ ΦΙΛΩ ΚΙ ΑΝΤΑΠΟΔΙΔΩ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΜΑΡΙΑ ΣΟΥ!...

      Διαγραφή
  6. Αγγιξες ευαισθητη χορδη μανα-γιου!Την μανα μου μονο που δεν την πηραν τεσσερις εξω απτο στρατοπεδο την ωρα που παρουσιαζομουν.
    Καλη μερα να εχεις! ο χρονος κυλαει γρηγορα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΕΣΥ "GATO" ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΣ ΠΡΩΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ!!!
      Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ!

      Ε, λοιπόν εγώ όχι, δεν έκλαψα έξω από το στρατόπεδο!
      Μετά όμως..βαλάντωσα!
      Για να μην με δει και γίνει κι εκείνος πιο σκατά...
      Σκέφτηκα αυτά που έλεγε ο Μαχαίρης πιο πάνω
      κι έκανα πέτρα την καρδιά...

      ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΘΑ ΧΑΡΩ ΝΑ ΤΑ ΛΕΜΕ ΣΥΧΝΑ! ΦΙΛΙΑ!

      Διαγραφή
  7. Σε διάβασα με διαλείμματα!
    Τι κι αν δεν γέννησα. Ξέρεις πόσο σε νιώθω!
    Βούρκωσα! Δυο λεβέντες μου πήγαν φαντάροι. Κι ένιωσα μία από τα ίδια κι εγώ.

    Κι άντε να σου γράψω κάτι μετά από αυτό, για το καταπληκτικό σχόλιο που μου άφησες! (Το'χεις τάμα εσύ να μπαίνεις στα σαχλά μου!)
    Φιλιά αγαπημένη!
    Το απόγιομα πάλι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήρθα και σε ξαναδιάβασα . Με την ησυχία μου!
      Για να δακρύσω πάλι!
      Αχ αγαπημένη!

      Διαγραφή
    2. Κοριτσάκι, το πρωί μπήκα και σε διάβασα από την δουλειά.
      Πήγα να σου αφήσω και σχόλιο, αλλά πάτησα μια μαλακία-κουμπί(τι περίμενες κι εσύ!)
      και το έχασα το σχόλιο...
      Σου το γράφω από δω λοιπόν: μην αφήσεις κανέναν κερατά
      να σου πουλάει τρέλα και να σε πάρει από κάτω...
      Δεν αξίζει τον κόπο, πίστεψε με... Με..εννοείς τι εννοώ;;;

      Έτσι μπράβο... Κι όχι άλλη ευκαιρία... Απλά, θα την εκμεταλλευτεί...
      Να τον ακούς τον καπετάνιο...

      Διαγραφή
  8. Καλή μου φίλη.
    Ποτέ μην λες "ποτέ πια".
    Η σχέση σας, ο δεσμός που έχετε οικοδομήσει, είναι ακατάλυτος. Σε κάθε στροφή του δρόμου σας, είτε σας χωρίζει απόσταση είτε όχι, θα συνεχίζεται η διαλεκτική που ξεκίνησε μεταξύ σας, όταν μέσα από τα σπλάχνα σου, επικοινωνούσε μαζί σου με τα σκιρτήματά του.
    Αυτή του η θητεία, έχει σύντομη ημερομηνία λήξης. Θα βγει, με την αυτοπεποίθησή του τονωμένη ( το νίκησα το θηρίο, ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ), πιο ώριμος και πιο έτοιμος για την μεγάλη θητεία της ζωής. Και πάλι θ' ανταμώσετε και να είστε καλά, να χωρίζεστε και να ξανανταμώνετε για πολλά πολλά χρόνια. Η προσμονή της επιστροφής, απαλύνει τον πόνο του αποχωρισμού ("τόξερα πως θα γύρναγες κι ήταν γλυκός ο πόνος").
    Ξέρεις, (ποτέ κανείς να μην το νιώσει, όμως...) αυτοί που έχασαν ένα παιδί, έχουν με αμετάκλητο πόνο καταλάβει πως, το σπλαχνο μας, όπως και όλοι οι αγαπημένοι μας, δεν είναι δώρο της ζωής για μας, αλλά μονάχα ευτυχία δανεική. Έτσι που, μπορούμε να καλοδεχόμαστε σαν θείο δώρο, ακόμα και την αγωνία της καρδιάς μας καθώς περιμένει πότε θα ΞΑΝΑΔΟΎΜΕ τον αγαπημένο μας!
    Συγγνώμη για την πολυλογία. Είναι που τα λέω και στον εαυτό μου, τώρα που ο γιος μου (με πυρετό, αγκαλιά με την άλγεβρα) παίρνει φόρα κι ετοιμάζεται για το πρώτο του, μακρινό, πέταγμα μακριά μας....
    Σε φιλώ.
    Άννα Πάρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υ/Γ. Μόλις χθες, μου φόρεσε στ αυτιά τ ακουστικά και μου έβαλε να ακούσω το Nothing else matters.
      -"Πώς σου φαίνεται μαμά; "
      Άννα

      Διαγραφή
    2. Πιο ψύχραιμη εδώ λοιπόν, είσαι στην ίδια γραμμή πλεύσης με τον Μαχαίρη...
      ΝΑ ΜΟΥ ΦΙΛΗΣΕΙΣ ΤΟ ΚΑΜΑΡΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΑ!!!
      Και δεν με κάνεις εσύ να κλαίω, "το' χω" από μόνη μου το..χάρισμα...

      Υ,Γ ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΛΕΕΙ;;; ΣΟΥ ΕΒΑΛΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΤΟ..ΙΔΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ;;; ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ!
      ΠΟΣΟ ΚΛΑΜΑ ΑΚΟΜΑ ΑΠΟΨΕ...
      ΛΙΩΜΑ ΓΙΝΑΜΕ ΡΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΙΕΙ ΓΟΥΛΙΑ...

      ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΝΝΟΥΛΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ! ΑΝΝΟΥΛΑ ΜΟΥ...

      Διαγραφή
  9. Υπάρχει κάποιος τρόπος να την κρατήσω 8 χρονών για πάντα;
    Τι καλά που θα ήταν!

    Γράφεις ακριβώς ότι νοιώθουμε όλες οι μαμαδες joan μου.
    Να είναι ευτυχισμένα εκεί που πάνε και τίποτα άλλο.
    Εμείς θα είμαστε εκεί πάντα και θα τα λατρεύουμε.
    Αυτό άν ξέρουν και τοθεωρούν δεδομένο θα νοιώθυν και αυτά καλά.
    Φιλιά πολλά μανούλα και να είναι γερό και ευτυχισμένο όπου και αν είναι το καμάρι σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω! Θεέ! Τι πήγα κι έγραψα σήμερα, τι το' θελα.. Πόσο κλάμα ακόμα, πόση συγκίνηση...

      ΚΡΑΤΑ ΤΗΝ ΓΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ, ΔΩΣ' ΤΗΣ ΠΟΛΛΕΣ-ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΑΓΚΑΛΙΕΣ,
      ΓΙΑ ΝΑ' ΧΕΙΣ ΝΑ ΤΙΣ ΘΥΜΑΣΑΙ ΟΤΑΝ ΠΕΤΑΞΕΙ ΜΕ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΙ' ΑΥΤΗ, ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ...

      ΦΙΛΑΚΙΑ ΕΛΕΝΑΡΑ ΜΟΥ ΣΕ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΛΑΣΤΑΡΙ ΣΟΥ...
      Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΓΡΗΓΟΡΑ, ΓΙ' ΑΥΤΟ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕ ΤΗΝ..ΤΩΡΑ!!!

      Διαγραφή
  10. Δακρυσα με το post σου! Ευχομαι τα καλυτερα για σενα και το παιδι σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΣΕ ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΩ ΜΕΣΑ ΣΤΑ...ΔΑΚΡΥΑ.
      ΣΟΡΡΥ ΜΩΡΕ, ΕΤΣΙ;
      ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΛΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΓΕΛΑΜΕ ΕΔΩ ΜΕΣΑ...
      ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΑΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ...
      ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΑΝΑΡΘΕΙΣ ΚΙ ΑΥΡΙΟ ΚΑΙ ΜΕΘΑΥΡΙΟ ΚΛΠ...

      ΣΕ ΦΙΛΩ ΚΑΛΟ ΜΟΥ ΚΑΙ Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ...
      ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΒΡΑΔΥ!

      Διαγραφή
  11. Καλως σε βρήκα.. Θα σου πω την αλήθεια, είδα το τραγούδι και δεν ήθελα να σε διαβάσω. Προχώρησα με μισή καρδιά. Ένα πολύ αγαπημένο μου τραγούδι που πλέον δεν θέλω να το ακούω, με πονάει. Θυμίζει πόνο και τίποτα άλλο. Και μετά από έρχεται το μίσος..και ούτε να μισώ θέλω..

    Σε διάβασα με μισή καρδιά..και τελικά μου την κομμάτιασες. Μάνα δεν είμαι..μα με έκανες να έρθω στην θέση σου. Να αποχαιρετήσω τον γιό που δεν έχω. Όσες φορές έχω διαβάσει μάνα να μιλάει για τα παιδιά κομματιάζομαι.. δεν υπάρχουν πιο δυνατές εξομολογήσεις..

    Να είσαι καλά και εσύ και ο γιός σου και εύχομαι να περάσει ο χρόνος τόσο γρήγορα που ούτε θα το καταλάβετε! Σου στέλνω τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσύ είσαι πολύ παιδί-τζιμάνι!!!
      Σε πήρα χαμπάρι εγώ, να το ξέρεις...
      ΠΟΛΥ ΞΗΓΗΜΕΝΟ ΑΤΟΜΟ, ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!

      Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ καλό μου για όλα και να ξέρεις:
      αυτό που είμαστε, είναι αυτό που μας έκαναν οι γονείς μας...
      Κι εσύ πρέπει να έχεις θαυμάσιους γονείς...
      Σε φιλώ γλυκό μου πλασματάκι...
      Να είσαι πάντα καλά!

      Διαγραφή
  12. Η πιο δύσκολη γέννα είναι αυτή... Η πιο επώδυνη και η πιο σκληρή ματαίωση που βιώνουμε ως μανάδες.
    Αυτό που περιγράφει ο Μαχαίρης (είναι σπεσιαλίστας των ανθρώπινων αισθημάτων ο άνθρωπος!), είναι ό,τι ακριβώς νιώθουν τα βλαστάρια μας. Τσεκαρισμένο φιλενάς!
    Ας τ' αφήσουμε να απογαλακτιστούν ήρεμα και διακριτικά, λέγοντάς τους πως πάντα θα είμαστε "εκεί"...

    Το περιέγραψες τέλεια... δάκρυσα απ' το κείμενό σου. Καλή δύναμη σου εύχομαι ολόψυχα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ επειδή κλαίω ώωωωωρες ατελείωτες, λέω να πω και κάτι άλλο:
      Ενόσω σας γράφω, ο..φαντάρος έστειλε μήνυμα πως είναι θαλαμοφύλακας.
      Κι εγώ θυμήθηκα τις "Σαββατογεννημένες":

      Χοσέ: -εγώ απόψε είμαι θαλαμοφυλάκα! Εσύ;(στην κοπέλα του)
      Κοπέλα: -εγώ απόψε είμαι...έγκυος!
      Χοσέ: -αλήθεια; τι ώρα;;;
      Κι ύστερα εκείνη του το είπε στα Ισπανικά κι ο Χοσέ έπεσε από το δέντρο!!!
      ΧΑΧΑΧΑΧΑ!

      Η ΒΡΑΔΙΑ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΣΕ..ΚΑΥΣΙΓΕΛΟ...!

      Διαγραφή
  13. Καταπληκτικό κείμενο...όλες οι αλήθειες μιας μάνας μαζεμένες!!
    Χριστέ μου, είναι όλα όσα θα λέγαμε όλες μας!!..όσα έχουμε σκεφτεί κι όσα έχουμε νιώσει μπαίνοντας στα δωμάτιά τους όταν φεύγουν..
    Καλή δύναμη σε όλες μας!!!...φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΜΙΛΑΕΙ Η ΜΑΝΑ...ΜΑΝΑ ΜΟΥ!
      ΓΙ' ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΜΑΖΕΜΕΝΕΣ...

      ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΜΑΣ, ΟΠΩΣ ΤΟ' ΠΕΣ
      ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΑΣ...

      ΣΕ ΦΙΛΩ ΓΛΥΚΑ!

      Διαγραφή
    2. Καλή δύναμη και υγεία στα παιδιά μας, πρώτα πρώτα...εννοείται...να είσαι καλά!

      Διαγραφή
    3. Όλοι να είμαστε καλά, αμήν Παναγία μου!

      Διαγραφή
  14. Θα πω κάτι κι ας θεωρηθώ άπονος ή ιερόσυλος!!
    Ελπίζω αυτά τα λόγια, αυτή την ψυχολογία, να μην τα βγάζεις μπροστά του,
    ή όποτε μιλάτε στο τηλέφωνο...δεν μπορείς να φανταστείς πόσο θα τον ρίχνεις!!
    Καλό σου βράδυ και...μάνα κουράγιο!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε παραπέμπω στην απάντηση που έγραψα πιο πάνω στον "Gato", οπότε θα καταλάβεις...
      Όχι, δεν κλαίω μπροστά του, ούτε στο τηλέφωνο..
      Ίσα-ίσα, είμαι πάρα πολύ ψύχραιμη και..μάχιμη!(ως μάνα..φαντάρου!)
      Τον πόνο μου τον λέω μόνο στους άλλους κι εκεί,
      μπροστά τους, δεν διστάζω να κλάψω κιόλας...
      Καλό σου βράδυ.

      Διαγραφή
    2. Εγώ δεν κλαίω ποτέ...το έχω σε κακό..δε θέλω να τα συνοδεύει το κλάμα ούτε καν κρυφό..αλλά εκείνο το σφίξιμο που πλακώνει το στήθος και δυσκολεύει την ανάσα δε φεύγει εύκολα!
      και να απαντήσω και στην ερώτηση του Ανταίου...στα παιδιά μας είμαστε ψύχραιμες και τους δίνουμε και θάρρος..είμαστε εδώ για να τα στηρίζουμε..όχι για να μας στηρίζουν...

      Διαγραφή
    3. Κι εγώ όλο λέω πως δεν θα κλαίω κι όλο αθετώ την υπόσχεση μου...
      Είμαι για..κλάματα τελικά!
      Χαχα!

      Διαγραφή
  15. Οταν εφυγε η μικρη μου για σπουδες ,της ανοιξα την πορτα και της ειπα"πετα,πυλι μου με τα δικα σου φτερα"Με φιλησε κι εφυγε ευτυχισμενη,αποφασισμενη να αναμετρηθει με τη ζωη της κι εγωπλανταζα στο κλαμα βλεποντας το τακτοποιημενο δωματιο και νοσταλγωντας την ακαταστασια με τα χιλιαδες κομμικς σπαρμενα παντου.Ετσι ειναι φιλεναδα!Το να εισαι μανα ειναι το πιο συγκλονιστικο και το πιο σπαραχτικο πραγμα ταυτοχρονα! ΦΙΛΙΑ!! ΒΑΣΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΠΩ ΡΕ ΣΥ...
      ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΚΟΜΜΑΤΙΑ...
      ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΡΗΜΑ -ΩΣ ΣΥΝΗΘΩΣ- ΤΟ ΕΙΠΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΣΥ: ΠΛΑΝΤΑΖΑ...

      ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ!!! ΒΑΣΑΡΑ ΜΟΥ!

      Διαγραφή
  16. Παραλίγο να το χάσω πάλι....
    Και με κάνεις και κλαίω παλιοκόριτσο...
    Σε λίγους μήνες φεύγει κι εμένα το μικρό μου αγόρι...
    Η μοίρα μου το έχει να στέλνω τις αγάπες μου στο στρατό.
    Πρώτα έστειλα τον άντρα μου, μετά το μεγάλο μου γυιό, σε λίγο και τον μικρό...
    Έχει σημασία και σε τι φάση βρίσκεσαι... όταν φεύγει το παιδί σου...
    Σου εύχομαι η αγωνία σου να καταλαγιάσει, να αισθανθείς πως το παιδί σου θα είναι καλά εκεί,
    και να ηρεμήσεις περιμένοντας το χρόνο να περάσει...
    Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εσύ χριστιανή μου, όλο την φανέλα του φαντάρου πλέκεις;
      Έλεος πια!
      Μέχρι και τον..άντρα σου έστειλες φαντάρο;;;
      Oh! MY GOD!
      Tι κούραση...
      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  17. Απαντήσεις
    1. Μεγάλη μου τιμή, ανώνυμη/ε φίλη/ε μου...
      Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  18. Αχ.... Άντε μωρέ...με έκανες να κλαίω... Δεν ξέρω για τι από όλα... Για όλα μάλλον...
    Κάτι με κάνει να πιστεύω πως αυτός είναι ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής μας............. (αδίκως..?)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι αδίκως! Δικαίως!!!
      Κι εγώ με.....έκανα και έκλαψα απόψε.......(κουβέντα στην κουβέντα....)
      Αλλά εσύ μην κλαις. Οι χαρές έπονται! Γλυκά φιλάκια μάτια μου! :)))

      Διαγραφή

ΦΙΛΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ TOY BLOG ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ GDPR~ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ!

ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ: ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΝΟΜΟΣ 2121/1993 Copyright © Mia Petra

Απαγορεύεται από το δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας η καθ' οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση και ιδιοποίηση τών κειμένων μου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑΣ -Mia Petra-
***IMPORTANT NOTE***:The reproduction, publication, modification, transmission or exploitation of any work contained herein for any use, personal or commercial, without my prior written permission is strictly prohibited.