Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

"Η ΛΥΤΡΩΣΗ..." ... ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΣΥΝ ΕΝΑΣ ΜΠΛΟΓΚΕΡΣ ...

...διέσχισε το δρόμο, 
κάθισε στο πεζούλι του φράχτη 
που ήτανε πνιγμένος στα γιασεμιά,
 δίπλα σχεδόν στην καγκελόπορτα του κήπου.


Ένα μυθιστόρημα, με...απρόβλεπτες διαστάσεις, ξεκίνησε μια ωραία μέρα από τον Πέτρο και την Αριστέα και συνεχίζεται από 15 γυναίκες στα blogs τους. Εγώ δεν συμμετέχω, αλλά φιλοξενώ την συμμετοχή της φίλης Κλαυδίας άστεγης καταληψία. Κι όμως, παρακολουθώ 
την εξέλιξη από blog σε blog, με κομμένη την ανάσα! Δίνω τα link του Πέτρου, αλλά και 
των κοριτσιών που έχουν γράψει ως τώρα και περνά η σκυτάλη στο Κανελλάκη! Αν και η Κλαυδία μού επέτρεψε να..μικρύνω το κείμενο, το παραθέτω τελικά όπως ακριβώς το έγραψε. Μια μικρή ένσταση την έχω γενικώς: έπρεπε να υπήρχε ένα πλαφόν στον αριθμό των λέξεων!

Πέτρος: Μια συνάντηση 
@ριστέα: Ακολουθώντας το ένστικτο 
Χριστίνα: Ακατανίκητη έλξη 
Κατερίνα Βαλσαμίδη: Η παρεξήγηση 
Έλενα Λ: Χάθηκαν όλα; 
Εκφράσου: Η συμφιλίωση 
Χριστίνα dear-e-diary Πεπρωμένο

Η ΛΥΤΡΩΣΗ Ο Στέλιος παραξενεύτηκε, πάντοτε όταν της τηλεφωνούσε, απαντούσε αμέσως, ποτέ δεν είχε απορρίψει κλήση του, ένοιωσε ένα αδιόρατο τσίμπημα στην καρδιά, ένα περίεργο συναίσθημα, έναν ακαθόριστο φόβο που όμως έσπευσε να διώξει αμέσως "μην αρχίζεις τώρα" μάλωσε τον εαυτό του, ίσως δεν το άκουσε, ίσως δεν μπορεί να μιλήσει τώρα..

Δοκίμασε πάλι σε ένα τέταρτο, σε δέκα λεπτά, σε πέντε, οι κλήσεις πάλι έμειναν αναπάντητες κι ένας κόμπος ανέβηκε στο λαιμό του, "μην κάνεις σενάρια, ανόητε" σκέφτηκε προσπαθώντας να κατανικήσει το κύμα της αγωνίας που άρχισε να σαρώνει τις σκέψεις του.

Πήρε βιαστικά το δρόμο της επιστροφής στο σπίτι, δεν μπορούσε να δουλέψει, δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτα άλλο πέρα από τη Βάσια, αν της είχε συμβεί κάτι, έπρεπε οπωσδήποτε να τη δει, να σιγουρευτεί ότι είναι καλά….

Περπατούσε γρήγορα, έτρεχε σχεδόν και όρμησε στο σπίτι γεμάτος λαχτάρα και προσμονή, φώναξε το όνομά της, την αναζήτησε στο υπνοδωμάτιο, το μπάνιο, το καθιστικό, βγήκε στην πίσω αυλή, πουθενά…..σιωπή και μοναξιά, το σπίτι τακτοποιημένο, το κρεβάτι στρωμένο, ο νεροχύτης καθαρός, η πετσέτα της στο μπάνιο μόνο, ελαφρά υγρή, κρατούσε κάτι από την αύρα της….την ξεκρέμασε και την ακούμπησε στο μάγουλό του, ανάσανε βαθιά προσπαθώντας να εισπνεύσει όσο περισσότερο μπορούσε, σφίγγοντάς την πάνω στο στήθος του, σα να κρατούσε εκείνη.

Ρίχτηκε στον καναπέ και πήρε το τηλέφωνο, για μία ώρα σχεδόν, την καλούσε συνεχώς καπνίζοντας ασταμάτητα, μ΄εκείνο τον κόμπο να του φράζει το λαιμό και το στομάχι του να πονάει σαν να είχε καταπιεί βελόνες και ξυράφια…

Δεν άντεξε περισσότερο στο άδειο σπίτι, προσπαθούσε να θυμηθεί αν του είχε πει ότι θα πήγαινε κάπου, ξανακοίταξε μήπως είχε αφήσει κάποιο σημείωμα, έλεγξε τα μηνύματα στο κινητό του, τίποτα….βγήκε στη μικρή αυλή, στήριξε την πλάτη του στον κορμό της γαζίας και συνέχισε να την καλεί στο τηλέφωνο και να καπνίζει….

Τα μάτια του είχαν γεμίσει σκοτεινιά, μια βαθιά ρυτίδα είχε χαραχτεί ανάμεσα στα φρύδια του και η απελπισμένη καρδιά του χτυπούσε ακατάστατα γεμάτη απόγνωση, ξαφνικά άστραψε μέσα του μια αδιόρατη σπίθα ελπίδας και πήρε το δρόμο για το σπίτι της.

Κατέβηκε με τα πόδια τη Συγγρού σε χρόνο ρεκόρ κι έφτασε από την Πλάκα στη Ν. Σμύρνη, μόλις σε δεκαοκτώ λεπτά, χτύπησε το κουδούνι της γεμάτος ελπίδα και προσμονή, επίμονα, απελπισμένα….τίποτα, καμία απάντηση…..κάθισε αποκαμωμένος στο μαρμάρινο σκαλοπάτι της σιδερένιας εξώθυρας και κράτησε το πρόσωπό του ανάμεσα στις παλάμες του….

Τα αναπάντητα ερωτήματα βομβαρδίζανε το μυαλό του, η στεναχώρια τού έσφιγγε την καρδιά, τη μηνίγγια του χτυπούσαν, το σάλιο του είχε στεγνώσει και είχε μια πικρή στυφή γεύση στο στόμα, η αγωνία τον είχε σχεδόν παραλύσει αλλά κατάφερε να σύρει τα βήματά στην απέναντι πολυκατοικία, διέσχισε το δρόμο, κάθισε στο πεζούλι του φράχτη που ήτανε πνιγμένος στα γιασεμιά, δίπλα σχεδόν στην καγκελόπορτα του κήπου.


Σήκωσε τα μάτια του απέναντι, στον τρίτο όροφο, τα στύλωσε με αγωνία στο μπαλκόνι του διαμερί
σματος της, οι μπαλκονόπορτες κλειστές και τα ρολά κατεβασμένα, κανένα φως, ανα-
στέναξε βαθιά και συνέχισε να της τηλεφωνεί και να γεμίζει το πεζοδρόμιο μισοκαπνισμένα αποτσίγαρα.

Η Βάσια σηκώθηκε από το παγκάκι και μπήκε στο πρώτο ταξί που βρέθηκε μπροστά της, στο Φάληρο είπε στον οδηγό, κοιτάζοντας αδιάφορα από το παράθυρο όσο το ταξί διέσχιζε τη Συγγρού, η κίνηση δεν ήτανε μεγάλη και η γνώριμη διαδρομή της φάνηκε τόσο σύντομη…..το κινητό το είχε βάλει στη σίγαση και το είχε ρίξει στην τσάντα της, είχε δει τις επαναλαμβανόμενες κλήσεις του Στέλιου, αλλά ήτανε αποφασισμένη να μην ενδώσει, με αφάνταστο πόνο και συντριβή, αλλά έτσι έκρινε ότι θα ήτανε πιο εύκολο για εκείνη, αγνοώντας με πείσμα μία ενοχλητική φωνή μέσα της που δεν έπαυε να της επαναλαμβάνει ότι ήτανε εγωίστρια και σκληρή.

Προτίμησε ν΄αγκιστρωθεί με όλες της τις δυνάμεις στη σκέψη ότι το πρόβλημα ήτανε δικό της και μόνη της όφειλε να το αντιμετωπίσει, το πώς, ήτανε άλλη ιστορία.
Κατέβηκε στο Τροκαντερό, εκεί πήγαινε συνήθως όταν ήθελε να ηρεμήσει, να σκεφτεί, να κλάψει….προχώρησε στα γνώριμα βραχάκια, η μέρα ήτανε συννεφιασμένη και ο ήλιος μια κρυβότανε και μια ξεπρόβαλλε από τα σύννεφα ενώ η θάλασσα είχε ελαφρύ κυματισμό που έσκαγε ήπια στα βράχια…..

Κάθησε σ΄εκείνον τον πλακουτσό βράχο, παλιό της γνώριμο κι έβγαλε τα παπούτσια της, άπλωσε τα πόδια της και τα βύθισε στο κρύο αλμυρό νερό, επιδιώκοντας ενδόμυχα να παγώσουν οι σκέψεις της, ο πόνος της ψυχής της, ακόμη και ο χρόνος….

Πίστευε πως τα δάκρυά της είχανε στερέψει, όμως εκείνα άρχισαν και πάλι να τρέχουν από τα μάτια της, να κατρακυλούν στα μάγουλά της και να σταλάζουν στην άκρη του βράχου καταλήγοντας να ενωθούν με τη θάλασσα…

Τι παράξενο, ένα τραγούδι ήρθε στο νου της, απρόσκλητο αλλά απόλυτα ταιριαστό με τα συναισθήματα και τις σκέψεις της "θάλασσα κι αλμυρό νερό, να σε ξεχάσω δεν μπορώ…" την τελευταία φορά που είχε έρθει εδώ ήτανε τότε που είχε τελειώσει η ιστορία με τον Κώστα και τότε είχε κλάψει γοερά γεμάτη οργή και αγανάκτηση γιατί δεν είχε αντιληφθεί έγκαιρα πόσο ρηχός και άχρηστος ήτανε, γιατί είχε σπαταλήσει τα αισθήματά της και το χρόνο της, γιατί είχε φανεί τόσο αφελής, τόσο εύπιστη…..τότε είχε φύγει ανακουφισμένη και απελευθερωμένη από μία καταστροφική σχέση τώρα όμως είχε έρθει ν΄ακουμπήσει τον πόνο της, την απόγνωση της για μια μοίρα πικρή και αδυσώπητη που της στερούσε μαζί με την υγεία της κάθε προοπτική για ένα μέλλον με τον άνθρωπο που ήρθε στη ζωή της τόσο απρόοπτα γεμίζοντας το κενό της με υπέροχα συναισθήματα ….αλήθεια τόσο άτυχη λοιπόν, τόσο καταδικασμένη….

Πόσες ώρες έμεινε εκεί, δεν σκέφτηκε να υπολογίσει, δεν την ενδιέφερε και δεν κοίταξε ούτε μία φορά το ρολόι της, κάπνισε και το τελευταίο τσιγάρο που είχε το πακέτο της και όταν ο ήλιος έγειρε στη δύση και χάθηκε στο βάθος του ορίζοντα βάφοντας τα σύννεφα μ΄εκείνα τα υπέροχα χρυσοκόκκινα χρώματα, τράβηξε τα παγωμένα πόδια της από το νερό , φόρεσε τα παπούτσια της και βγήκε μουδιασμένη στη λεωφόρο να πάρει ταξί.

Ανέβηκε σαν υπνωτισμένη τα σκαλιά και στάθηκε στο πλατύσκαλο μπροστά στην εξώθυρα προσπαθώντας να βρει τα κλειδιά στην τσάντα της, τα μάτια της ήτανε θολά και η καρδιά της βουτηγμένη στην απελπισία όταν αισθάνθηκε δυό μπράτσα να την αγκαλιάζουν από πίσω "για το Θεό τι σου συμβαίνει…τι έπαθες.." άκουσε την πνιχτή φωνή του βραχνή κι αλλοιωμένη από ένταση και πόνο, γύρισε κι έκρυψε το πρόσωπό της στο στήθος του, ξεσπώντας σε αναφιλητά που τραντάζανε ολόκληρο το κορμί της κι εκείνος όμως δεν συγκρατήθηκε, άφησε ελεύθερα τα δάκρυα του να κυλήσουν πάνω στα μαλλιά της, σφίγγοντας την με δύναμη στο στήθος του ……

Ο χρόνος σταμάτησε, εκεί μπροστά στην εξώπορτα της πολυκατοικίας υπήρχανε μόνο οι δυό τους, ακίνητοι, αγκαλιασμένοι και ξέπνοοι χωρίς να λένε κουβέντα, οι καρδιές τους χτυπούσανε γοργά και ακατάστατα ενώ το κιτρινωπό φως από τις λάμπες της εισόδου φώτιζε τα χλωμά μάγουλά τους που ήτανε αυλακωμένα από τα δάκρυα.

Ανεβήκανε στον τρίτο, έξω από την πόρτα του διαμερίσματος ακουγότανε το τηλέφωνο που χτυπούσε επίμονα και διαπεραστικά, η Βάσια δυσκολεύτηκε να ξεκλειδώσει, τα χέρια της τρέμανε και μια αδυναμία την είχε κυριεύσει, μπήκανε στο χωλ, πρόλαβε και σωριάστηκε στο σκαμπό δίπλα στην κονσόλα με τον καθρέφτη, ένιωθε τα πόδια της να μην την κρατάνε, η τσάντα της έπεσε από τα χέρια και το περιεχόμενο κατρακύλησε στο πάτωμα, το τηλέφωνο εξακολουθούσε να χτυπάει, μηχανικά σήκωσε το ακουστικό, "παρακαλώ;.." ψέλλισε αχνά, "Κυρία Νικολάου, προσπαθώ να επικοινωνήσω μαζί σας από το μεσημέρι, δεν απαντούσε ούτε το κινητό ούτε το σταθερό σας τηλέφωνο, είναι πολύ σημαντικό κι ευτυχώς που απαντήσατε τώρα, γιατί αυτή θα ήτανε η τελευταία προσπάθειά μου γι΄ απόψε, έπρεπε να έχω σχολάσει πριν μία ώρα, τέλος πάντων με ακούτε ;" "Σας ακούω, παρακαλώ .." απάντησε ξέπνοα η Βάσια έχοντας τα μάτια της καρφωμένα στα μάτια του Στέλιου που γονατισμένος μπροστά της μάζευε τα πράγματά της από το πάτωμα έχοντας βυθίσει το σκοτεινό βασανισμένο βλέμμα του μέσα στο δικό της .

"Είμαι η Αιματολόγος κυρία Ζώη…….μου έστειλαν ηλεκτρονικά τις εξετάσεις σας για να προγραμματιστεί θεραπευτικό σχήμα αλλά παρακαλώ διευκρινίστε μου κάτι , είστε η κυρία Βασιλική Νικολάου του Ευαγγέλου;" "Όχι, όχι ….του Ευαγόρα» απάντησε σαστισμένα …." "Α ! Μάλιστα! τώρα εξηγούνται όλα, γιατί τα στοιχεία που μου έστειλαν δεν ταιριάζουν με αυτά της καρτέλας σας, ούτε η ηλικία ούτε ο ΑΜΚΑ, προφανώς υπάρχει και δεύτερη ασθενής Βασιλική Ευαγ. Νικολάου, τι μπλέξιμο Θεέ μου, λυπάμαι αφάνταστα για την αναστάτωση και την ταραχή σας αλλά στη δουλειά μου έχω δει πολλά, παλαιότερα υπήρξε ασθενής που έκανε άδικα δύο χημειοθεραπείες, λόγω συνωνυμίας…τι να πω… πρέπει να αναγράφεται και το μητρώνυμο….." το ακουστικό κύλησε από το χέρι της, η έκπληξη είχε ζωγραφιστεί στο πρόσωπό της, ακούμπησε την πλάτη της στον τοίχο χωρίς να μπορεί ν΄ αρθρώσει λέξη, ενώ η φωνή στο τηλέφωνο συνέχιζε…. "δυστυχώς συμβαίνουν αυτά, όχι συχνά, αλλά συμβαίνουν, επικοινωνήστε το συντομότερο με το γιατρό σας, η δική σας διάγνωση αφορά αναιμία, πρέπει να σας χορηγηθεί σίδηρος, ίσως χρειαστείτε και μία μετάγγιση…"

Πήρε μια βαθιά ανάσα, εξακολουθούσε να μην μπορεί να μιλήσει, ο Στέλιος γονατισμένος ακό
μη, ακούμπησε το κεφάλι του στα γόνατά της και τινάχτηκε ξαφνιασμένος όταν χτύπησε 
το κινητό του, ο αριθμός που εμφανίστηκε στην οθόνη ήτανε άγνωστος, όπως κι η φωνή: "Ο κύριος Αγγέλου; Είμαι νοσηλευτής, σας καλώ από την Κλινική ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ, πρόκειται
για τον πατέρα σας..."


________ Foto ___ "o pio pistos filos tou skylou" ________

Για τον Στέφανο καταθέτουμε #

ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΧΟΝΙΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ
IBAN:  GR9201714420006442122811977
swift-bic ΠΕΙΡΑΩΣ: PIRBGRAA
_____________________________________________________________

80 σχόλια:

  1. Κλαυδία μου, περιττό να σου πω πως κρατούσα την αναπνοή μου! Και λόγω του...όγκου (!) κόντεψα να σκάσω, δεν σου κρύβω, αλλά με αποζημίωσες! (δεν μου πήγαινε η καρδιά να σβήσω, αν και -όπως είπα- είμαι υπέρ του πλαφόν στις λέξεις). Η γραφή σου όμως με παράσυρε στο ρέμα -και όχι στο...ποτάμι!- και είμαι σίγουρη ότι το ίδιο θα συμβεί και με τους υπόλοιπους φίλους (σε ο,τι αφορά το ποτάμι εννοώ! χαχα!) Σ' ευχαριστώ για άλλη μια φορά που συνεργαζόμαστε και καλή συνέχεια στην ιστορία! Πολλά γλυκά φιλιά! Την καλημέρα μου σε όλους! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πετράδι μου μεγαλόκαρδο και γλυκόλογο, πως να εκφράσω τις ευχαριστίες μου για την αγκαλιά σου και την πόρτα του σπιτικού σου που τόσο πρόθυμα μου άνοιξες για να στεγάσεις τις γραφές μου......χάρηκα που σε αποζημίωσα και χάρηκα που στόλισες το κείμενό μου με τόσο υπέροχες φωτογραφίες, (στα μάτια μου διαβάζοντάς το εδώ, μου φάνηκε τόσο διαφορετικό.....το αναβάθμισες , το ομόρφυνες, το ανύψωσες) σου αναγνωρίζω αυτό το εκπληκτικό χάρισμα μαζί όλα τα άλλα που έχεις.....ντύνεις τέλεια τα κείμενα.. με εικόνες,.είναι και η θετική αύρα του μπλόκ σου......
      Καλή συνέχεια στην ιστορία, είμαι βέβαιη ότι το Κανελλάκι θα μεγαλουργήσει όπως και οι επόμενες συγγραφείς και ο Πέτρος δεν θα απογοητευτεί από το τόλμημά μας....Φιλιάααααα♥♥♥.

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα!
    Εμένα δεν με ένοιαξε το μέγεθος καθόλου! Κι άλλο να είχε πάλι θα διάβαζα με την ίδια λαχτάρα! Βούτηξα μέσα στις λέξεις και χάθηκα!!!
    Υπέροχο κείμενο! Μαγικό!

    Διόρθωσε μόνο το 14 . Είμαστε 15 οι τσούπρες και ένας άντρας 16 στο σύνολο! (Είδες χάρη που έχει ο Πετράν; Περιτριγυρίζεται από θηλυκές υπάρξεις!)

    Φιλούρες!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αριστέα μου πολύ το χάρηκα πραγματικά και έχασα την αίσθηση του όγκου, είμαι και γενικότερα πληθωρική,
      μου βγήκε και το παράπονο που δεν πήρα είδηση εγκαίρως το προηγούμενο δρώμενο (Φρανγκεστάιν) οπότε
      αφέθηκα και με πήρε το ρέμα, όπως πολύ σωστά διαπίστωσε η λατρεμένη μου οικοδέσποινα παραπάνω....τώρα, αφού γλίτωσα την ηρωίδα, ανυπομονώ για τη συνέχεια.....

      Διαγραφή
  3. Κατ΄αρχάς να σε καλημερίσω Πέτρα μου και να σου πω μπράβο που φιλοξένησες το κείμενο της Κλαυδίας και έτσι δεν στερηθήκαμε αυτή την υπέροχη συνέχεια που με τόση γλαφυρότητα μας περιέγραψε η Κλαυδία. Ο όγκος του δεν με πείραξε, μη σου πω πως ήθελα και άλλο, τόσο πολύ μου άρεσε. Κλαυδία συγχαρητήρια!
    Φιλάκια και στις δυο σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου σ΄ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και πραγματικά ομολογώ ότι χάρηκα εγώ πρώτα απ΄όλα για τη συμμετοχή μου σ΄αυτό το συλλογικό εγχείρημα.......σίγουρα η συνέχεια μας επιφυλάσσει δυνατές συγκινήσεις !!!
      Φιλιάααα

      Διαγραφή
  4. Καλημερα και απο μενα!
    Συγχαρητηρια στην Κλαυδια.
    Πολυ καλη συνεχεια.
    Προσωπικα δεν τη περιμενα με τιποτα.
    Ο ογκος επισης δε με πειραξε καθολου.
    Σα νερακι διαβαστηκε!
    Να σαι καλα που τη φιλοξενησες!
    Φιλακια και στις 2!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα !!! Επρεπε πάσει θυσία να "σώσω" την ηρωϊδα μας και το πάλαιψα για να βρώ τον κατάλληλο τρόπο, βέβαια το κείμενο βγήκε λίγο "σεντόνι" αλλά χαίρομαι και τη φιλοξενία της Πέτρας και μ τα σχόλιά σας που δηλώνουν ότι δεν βαρεθήκατε....Φιλιάααα

      Διαγραφή
  5. Καλημέρα και στις δυο σας
    Πολύ μου άρεσε η συνέχεια
    Ανατρεπτική και καθόλα λυτρωτική!!!!
    Αποκτά πολύ ενδιαφέρον το στόρυ!!!!

    φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημερούδια Ελένη, χαίρομαι που με τη συνέχεια κατάφερα να ικανοποιήσω τους αναγνώστες και να προχωρήσω την ιστορία με ανατροπή και λύτρωση της ηρωϊδας μας από τα δεινά ... περιμένω κι εγώ από τους επόμενους τη συνέχεια.....το ενδιαφέρον κορυφώνεται..!!!

      Διαγραφή
  6. Μια γλυκιά καλημέρα... που θα είναι καλή η μέρα γιατί ξεκίνησε με άφατη συγκίνηση και άρωμα Κλαυδίας...
    Δεν μέτρησα όγκο και τετραγωνικά... τις ενδιάμεσες φωτογραφίες τις προσπέρασα βιαστικά... έφτασα στο τέλος κρατώντας την αναπνοή μου. Ούτε αυτή δεν ήθελα να μ' ενοχλήσει. Γίνεται να σε μουδιάζει ένα κείμενο κι οι λέξεις του να πέφτουν σα βελόνες στο δέρμα σου; Με την Κλαυδία στο "τιμόνι" του κειμένου, όλα γίνονται τελικά...
    Ένα μεγάλο "Ευχαριστώ" και στις δυο σας. Τα "συγχαρητήρια" δεν αρμόζουν στην περίσταση (νομίζω).
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κανελλάκι μου με συγκινείς πάντα με το γλυκό σου λόγο, πάντως δεν έχεις παράπονο σου παραδίδω τη σκυτάλη με τους ήρωες βουτηγμένους στο κλάμα και την ηρωίδα σωσμένη από τα χειρότερα, τώρα αν προκύψει κανένα συνάχι ή κρυολόγημα από τις τόσες ώρες που είχε τα πόδια βουτηγμένα στο κρύο νερό....δεν ξέρω...το αφήνω σε σένα, να το κουμαντάρεις με την αξεπέραστη πέννα σου όπως εσύ νομίζεις.....Σε φιλώ....

      Διαγραφή
  7. Καλημέρα!!! Αφού διάβασα πρώτα 2 συνέχειες που είχα χάσει , διάβασα με πολλή αγωνία την συνέχεια της Κλαύδιας!!
    Είχα τρομερή ανάγκη αυτή τη λύτρωση!!!!! Το έπλεξες πολύ όμορφα Κλαύδια το στόρυ!! Μου άρεσαν πάρα πολύ οι περιγραφές σου!! Μπράβο!! Ρεαλιστικές, γλαφυρές!! ενιωσα και την αγωνία τους και την ανακούφισή τους!!!! Βέβαια τελειώνει με άλλη ανατροπή αλλά χρειάζεται για την εξέλιξη!!!! :))))
    Μπράβο συμπεθέρα μου και για την φιλοξενία σου! Γενικά κι εγώ είμαι υπέρ του πλαφόν λέξεων αλλά εδώ δεν θα μπορούσα να κόψω λέξεις!!!!! Φιλάκια και στις δυο και καλό σ/κ !!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαριλένα την καλημέρα μου και τις ευχαριστίες μου για το σχόλιό σου, τελικά η ιστορία μέχρις εδώ μας έχει συναρπάσει όλους και η μαγεία συνεχίζεται...!!!Δεν είναι υπέροχο !!!! Προσωπικά έκανα το χρέος μου και είμαι απόλυτα ικανοποιημένη που κατάφερα να σώσω αξιοπρεπώς και αληθοφανώς την ηρωίδα μας, βέβαια παρασύρθηκα είναι η αλήθεια και μακρυγόρησα αλλά ευτυχώς έχω την επιείκειά σας.....Φιλιά καλό Σ/Κ

      Διαγραφή
  8. μου κόπηκαν τα πόδια γιατί εχω ζησει κατι τέτοιο: 7 μηνών έγκυος στα διδυμα οι εξετασεις αιματος δειχνουν πως εχουν σοβαρο προβλημα( από μεγαλοκυτταροϊό)και έπρεπε να μου τα πάρουν δηλ.να τα σκοτωσουμε,οχι να τα γεννησω πιο γρηγορα.....όμως ειχα το ιδιο όνομα και ειχαν μπερδεψει τα ονόματά μας στο εργαστήριο....μετα λυπόμουν την άλλη κοπέλα που είχε το πρόβλημα....τότε όμως θυμαμαι το σοκ του γιατρου οταν ειδε τις εξετασεις και που δεν μπορουσε να μου μιλησει ....μπράβο στην Κλαυδία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νάσια μου σίγουρα στην πραγματική ζωή συμβαίνουνε απίστευτα τραγικά γεγονότα και οι άνθρωποι καλούνται να αντιμετωπίσουνε τις πιο οδυνηρές καταστάσεις......οι ιστορίες αντικατοπτρίζουνε την πραγματικότητα ντυμένη με το μανδύα του φανταστικού......και είναι τόσο εύκολο να κουμαντάρεις τους φανταστικούς ήρωες.....το δύσκολο και το ανυπέρβλητο πολλές φορές είναι η αντιμετώπιση της πραγματικότητας, οι αληθινές δοκιμασίες.....σ' ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μας την αληθινή σου εμπειρία που ευτυχώς είχε αίσια κατάληξη .

      Διαγραφή
  9. Κλαυδία μου μπράβο! μπράβο! μπράβο! και μην ακούς το... τσιγκούνικο Πετρουλίνι, κανέναν δεν κούρασε το μέγεθος του κειμένου.
    καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Βίκυ μου, ευχαριστώ για το μπράβο σου, χάρηκα που σου άρεσε η συνέχεια που έδωσα στην ιστορία, βέβαια το Πετρουλίνι θα προσπαθήσω να το ακούω, γιατί δεν θα ήθελα με τίποτα οι καλοπροαίρετοι αναγνώστες
      να έχουνε πρόβλημα με το αυχενικό τους καθηλωμένοι στον υπολογιστή για να διαβάζουνε μακροσκελή κείμενα....

      Διαγραφή
  10. Καταπληκτική! Μπράβο Κλαυδία!
    Μπορεί να ήταν μεγάλο αλλά με αγωνία το διάβασα νερό!
    Πέτρα καλό σαββατοκύριακο φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα σ΄ευχαριστώ για το σχόλιο και για το μπράβο, παρασύρθηκα είναι η αλήθεια και προέκυψε αρκετά μακροσκελές το κείμενό μου προσπαθώντας να βρώ τρόπο να σώσω την ηρωϊδα !!! Φιλιά καλό Σ/Κ

      Διαγραφή
  11. Κλαύδια Συγχαρητήρια!!!...απνευστί το διάβασα.Γράφεις υπέροχα!...και σ΄ευχαριστούμε για την θεόσταλτη ανατροπή, στη ζωή των πρωταγωνιστών.Όσο για το ...συνεχίζεται...ξανά μπράβο...ας δούμε τι θα γίνει και μ΄εκείνον τον έρημο πατέρα του Στέλιου! Μπράβο και στη φίλη μας Πέτρα, που σε φιλοξένησε..άξιζε το χώρο της και την ενέργεια του.. και με το παραπάνω.Καλή συνέχεια και καλή έμπνευση στην επόμενη κοπέλα.Φιλιά και στις 2 σας.
    ΥΓ. Οι φωτογραφίες που συνόδευσαν το κείμενο, υπέροχες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Georgette χαίρομαι πραγματικά που χαρήκατε διαβάζοντάς ,όσο κι εγώ γράφοντας. Πάντως δεν έχεις παράπονο και τη θεόσταλτη ανατροπή κατάφερα να κάνω και τον άρρωστο πατέρα να φέρω στο προσκήνιο....τώρα περιμένουμε όλοι εναγωνίως τις επόμενες συγγραφείς να μας συναρπάσουνε με την εξέλιξη της ιστορίας......οι φωτογραφίες της Πέτρας, πάντοτε εξαιρετικές !!!! Τα φιλιά μου...

      Διαγραφή
  12. Με τέτοια γραφή και τέτοιο πλέξιμο κι άλλο τόσο να ήταν θα το βγάζαμε στο φτερό και θα θέλαμε κι άλλο. Τι να πω;; Συγχαρητήρια, Κλαυδία. Την συνέχισες υπέροχα!! Μας έκανες να το διαβάσουμε με μια ανάσα. Και πάνω που πήραμε ανάσα ανακούφισης γι' αυτούς τους δύστυχους, εκεί μας πρίζωσες πάλι. :P

    Φιλιά πολλά και στων δυο τα μουτράκια!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Lysippe, σ΄ευχαριστώ από καρδιάς για το όμορφο σχόλιό σου και είναι γεγονός ότι έχω εισπράξει τη μέγιστη ικανοποίηση από όλη αυτή τη διαδικασία, διάβασμα, συμμετοχή, γραφή, αναμονή για τη συνέχεια, ανατροπές, εκπλήξεις....όπως όλοι φαντάζομαι όσοι συμμετέχουν σ΄αυτή την υπέροχη εμπειρία και καταθέτουν κομμάτια της ψυχής τους στα κείμενά τους.....έκανα φιλότιμες προσπάθειες να ανταποκριθώ στην πρόκληση και περιμένω με αγωνία τη συνέχεια....Φιλιάαααα

      Διαγραφή
  13. Ετρεξε η έρμη Κλαυδία να μαζέψει τα ασυμάζευτά μου....Υπέροχο το κείμενο σου Κλαυδία!! Πολύ ωραίες οι περιγραφές σου... Ηταν σαν να τους βλέπαμε, πολύ ζωντανή περιγραφή!!!

    Πάντως είναι πολύ περίεργο να βλέπεις το πώς συνεχίζει κάποιος άλλος την ιστορία σου! Το πόσο μακριά το πάει από εκεί που το πήγαινες εσύ!!! Φαντάζομαι τον καημένο τον Πέτρο πώς θα αισθάνεται με όλες εμάς που πεθαίνουμε τους ήρωες του, τους βάζουμε να τσακώνονται, να ερωτεύονται από την αρχή κτλ, κτλ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστίνα μου ανταποκρίθηκα όσο καλλίτερα μπορούσα ..... , είχες παίξει με πολύ δυνατά χαρτιά στο ωραίο κείμενό σου οπότε δεν είχα και πολλές επιλογές...ή την έσωζα ή τη χάναμε την κοπελιά στο άνθος της ηλικίας της. Κάποια στιγμή, δεν σου κρύβω, μου πέρασε από το μυαλό να την αφήσω να πέσει στη θάλασσα και κάποιος να τη σώσει, βάζοντας κι άλλον στο παιχνίδι, αλλά θα ξεπερνούσα τις 3000 λέξεις και άντε να έβρισκα μετά φιλοξενία , καταλαβαίνεις λοιπόν ότι για εντελώς ιδιοτελείς λόγους προτίμησα τη σωτηρία.......Ο Πέτρος τώρα ας οπλιστεί με υπομονή γιατί είναι οφθαμοφανές ότι έχουμε γκαζώσει και έχουμε πορωθεί ......ευτυχώς που δήλωσαν ενδιαφέρον συμμετοχής μόνο 15 άτομα (κυρίες) !!!!

      Διαγραφή
    2. Οφθαλμοφανές........από τον ενθουσιασμό μου τρώω γράμματα ....

      Διαγραφή
  14. Πολ΄θ όμορφη η συνέχεια Κλαυδία μου!
    Την ρούφηξα θέλω να σου πω ούτε που κατάλαβα μεγέθη!
    Φοβερή ανατροπή έχει εξελιχθεί σε καταπληκτική ιστορία άντε να δούμε και την συνέχεια!
    Πετροκόριτσο μπραβο για άλλη μια φορά για την φιλοξενία!
    Φιλιά και στις δύο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελενα σ΄ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, ας όψεται η αρχική ιστορία του Πέτρου που ήτανε εξαιρετική και προέτρεψε το γυναικείο ενστικτό μας, τη φαντασία μας και την περιπετειώδη πλευρά μας να θέλει συνέχεια και χειροπιαστή κατάληξη....!!! Δεν αποδεχτήκαμε τη θέληση του αρχικού συγγραφέα να αφήσει να πλανιέται η αμφιβολία, αρπαχτήκαμε από τον αιωρούμενο ερωτισμό και σπεύσαμε να κάνουμε τους ήρωες ζευγάρι ξεδιπλώνοντας η κάθε μία με το δικό της τρόπο, την ιστορία τους.....Μας βρίσκω όλες υπέροχες !!! Φιλιάαααα

      Διαγραφή
  15. Stonegirl, καλά που δεν έσβησες τίποτε!!
    Φοβερή αφήγηση, που αναγνώστηκε σε χρόνο αστραπή!!!
    Μπράβο, Κλαυδία!!!!
    Το εγχείρημα πάρα πολύ δύσκολο, για να είναι καλά δεμένο και να κρατά αμείωτο
    το ενδιαφέρον του αναγνώστη, λόγω του μεγάλου αριθμού των ατόμων που συμμετέχουν
    στη συγγραφή της ιστορίας και των διαφορετικών προσωπικοτήτων τους.
    Μέχρι εδώ, εξαιρετικά!!!!
    Α, ρε Πέτρο, τι κάνεις!!!!
    Φιλιά και στη σταρ της μπλογκογειτονιάς, ναι σε σένα αναφέρομαι little Stonegirl!!!
    Γλαύκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλαύκη με μεγάλη ικανοποίηση διαβάζω το σχόλιό σου, τελικά μέσα από αυτό το εγχείρημα ανακάλυψα δυνατότητες που δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν, ζώ την ιστορία των ηρώων μέσα από γραφές διαφορετικών ατόμων που με καθηλώνουν και με κρατούν σε αγωνία, ανυπομονώ για τη συνέχεια, εκπλήσσομαι για κάθε ανατροπή, συμπάσχω και απολαμβάνω στο μέγιστο βαθμό την ευλογημένη δημιουργικότητα των ατόμων που συμμετέχουν ....και τη βρίσκω μαγική, υπέροχη, δώρο Θεού πραγματικά !!! Οσο για την Πέτρα, ένας επίγειος άγγελος....!!!

      Διαγραφή
  16. Σαν γάργαρο νεράκι η αφήγηση και μια να σε ρίχνει στην άβυσσο , μια να
    σε πετά ψηλά... και η αγωνία για την επόμενη στιγμή τι θα συμβεί να
    χτυπά κόκκινο!
    Υπέροχη διήγηση Κλαυδία!
    Δεν νομίζω πως ήθελα να σταματήσει εκεί... καμιά δεκαριά σελίδες ακόμα
    από τα χεράκια σου θα τις διάβαζα ευχαρίστως ...
    Μπράβο...

    Τα φιλιά μου Πετράκι μου και Κλαυδία...
    καλό απόγευμα σας εύχομαι :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Levina είχανε κάνει τόσο καλή δουλειά οι προηγούμενες συγγραφείς, ώστε δεν είχα παρά να τις μιμηθώ και να βάλω τα δυνατά μου για τη σωτηρία της ηρωϊδας μας από τις χημειοθεραπείες και την κακή πρόγνωση του πεπρωμένου...... σε παρακαλώ μη μου δίνεις θάρρος σχετικά με την έκταση των κειμένων, γιατί αν ενδώσω, θα αντιμετωπίσω πρόβλημα φιλοξενίας στο μέλλον......κινδυνεύω να γίνω ανεπιθύμητη λόγω ανοικονόμητης πολυγραφίας .... είμαι σίγουρη ότι θα έχουμε την ευκαιρία για περισσότερο διάβασμα στις επόμενες συνέχειες όπου υποψιάζομαι ότι μας επιφυλάσσονται πολύ ενδιαφέροντα γεγονότα !!!!....Φιλιάαααα

      Διαγραφή
  17. Αχχχχ.... Θελω κι αλλο :p
    Πολυ χαρηκα αυτη την ανατροπη.Καπου εκει ειχε παει το μυαλο μου και μενα πως θα γινοταν!
    Ελπιζω να μην αλλαξετε γνωμη μετα. Χεχεχε
    Περιμενω την συνεχεια !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία δεν είναι κι εύκολο να ξεφύγει κανείς από το πεπρωμένο, βρήκα κι εγώ τον πιο βολικό τρόπο, τώρα τι θα γίνει μετά , εξαρτάται από την έμπνευση των συγγραφέων που θα πάρουνε τη σκυτάλη....
      Ανυπομονώ κι εγώ για τη συνέχεια !!!!

      Διαγραφή
  18. Υπέροχη γραφή, έκανες καλά που φιλοξένησες ένα τόσο όμορφο κείμενο! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε Εύα το κειμενό μου, ομολογουμένως όλες οι συνέχειες της ιστορίας που δημοσιευθήκανε μέχρι τώρα, ήτανε εξαιρετικά και στο μπλόκ της Πέτρας, όσον καιρό το παρακολουθώ έχω διαβάσει εξαιρετικά κείμενα, ποιήματα, αφιερώματα, είμαι ευγνώμων που με φιλοξένησε και δεν θα πάψω να την ευχαριστώ γι΄αυτό..!!!..

      Διαγραφή
    2. ΄Ολες οι συνέχειες ήτανε εξαιρετικές.....και σίγουρα οι επόμενες θα μας καταπλήξουνε ακόμη περισσότερο !!!

      Διαγραφή
  19. Απιστευτο!Συγκλονιστικο! Δεν εχω λογια!Οι περιγραφες των συναισθηματων; Λες και το ζουσα εγω! Οι περιγαρφες των κινησεων, του μερους, των εκφρασεων; ΕΛΙΩΣΑ!!!! Κι αλλο τοσο να ηταν παλι θα το διαβαζα με μια ανασα! Κλαυδια, μαγικο! Μα τω Θεω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εκαναν τόσο καλή δουλεία όλες οι προηγούμενες συγγραφείς ώστε δεν μπόρεσα να αποστασιοποιηθώ και αφέθηκα να κυριευθώ από το δράμα των ηρώων και την σφοδρότητα των συναισθημάτων τους, οπότε, ψάρι γαρ, μου βγήκε όλη αυτή η συναισθηματική φόρτιση στο κείμενο, αφού προηγουμένως φρόντισα την αποφυγή του πεπρωμένου και τη λυτρωτική σωτηρία της ηρωίδας μας.....μαγικό δεν θα πείς τίποτα !!!!

      Διαγραφή
  20. Εξαιρετικο Κλαυδια , πολυ συναισθημα αλλα και πολυ σασπενς,...ξερεις διαβαζα και εβλεπα εικονες!
    Ακομα και τη λυση του δραματος στο τελος την εντυσες με τοσες αληθοφανεις λεπτομερειες που δε φανταξε καθολου απλοικη!!Πηρες καλη πασα απο την Χριστινα(εγω εκει μπηκα στο στορυ!!) ,αλλα κι εσυ απογειωσες την εξελιξη!
    Πετρα μου,ωραια σκηνογραφια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Afra μου, οι δυνατές επιλογές της Χριστίνας με έκαναν να ξεπεράσω τον εαυτό μου, ενώ προετοιμαζόμουνα για περιήγηση στην Πλάκα και τις ιστορικές της αναφορές, για ρομαντικές βραδιές μ΄αιγόκλημα και γιασεμί (που λέει και το τραγούδι ) ίσως και με λίγο χιούμορ, βρέθηκα να σώζω την ηρωίδα μας από το πεπρωμένο της και να βάζω τον ήρωά μας να καπνίζει τρία πακέτα τσιγάρα.....είμαι περίεργη για τη συνέχεια που θα δώσουνε οι επόμενες συγγραφείς, σκηνογράφοι, σεναριογράφοι....

      Διαγραφή
  21. Απαντήσεις
    1. Καμία συνέχεια μέχρι τώρα δεν μας έχει απογοητεύσει και τα καλλίτερα έπονται........περιμένουμε να απολαύσουμε την εξέλιξη της ιστορίας.... Φιλάκια !!!

      Διαγραφή
  22. Ευτυχώς που την (και μας) έβγαλες αμέσως από το θάνατο. Αλλιώς αυτός ο Στέλιος θα αποδεικνυόταν πολύ κατσικοπόδαρος!!!
    Και αφού διαβάσαμε ένα ολόκληρο κατεβατό εκατέρωθεν πόνου και μοναξιάς και στο τέλος ήρθε η λύτρωση, πριν προλάβει να σκάσει το χειλάκι μας έσκασε το μαντάτο για τον πατέρα.

    Αυτή τη στιγμή αισθάνομαι σα να μου κρατάς το κεφάλι και να μου το ανεβοκατεβάζεις στο γεμάτο νερό νεροχύτη. Με ξελίγωσες!!! :)) :((

    Προσωπικά δεν με απασχόλησε καθόλου ο αριθμός των λέξεων. Άλλωστε όταν αγοράζεις ένα βιβλίο δεν κοιτάς να πάρεις αυτό με τις λιγότερες σελίδες. Και εδώ μιλάμε για ένα βιβλίο "ζωντανό", που γράφεται αυτή τη στιγμή.


    ΥΓ: Και μην ακούς την οικοδέσποινα που διαμαρτύρεται. Αφού ως γνωστόν τα πάντα είναι θέμα …μεγέθους!
    ΄-)
    Ξανθιά … πες τώρα ότι μαλώνεις…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χώνομαι σφήνα αλλά Πέτρο μου ( καταρχήν καλησπέρα) αγωνιώ κάθε φορά για το σχόλιο σου. Σε κάθε συνέχεια!
      Χαίρομαι που ως τώρα σε έχουμε ..κερδίσει να πω;
      Εύχομαι ως το τέλος ( κι είμαι σίγουρη ότι θα είναι έτσι) μα μείνουμε γοητευμένοι και περήφανοι όλοι που πήραμε μέρος σε αυτή την πρόκληση!

      Α καλά ...νομίζω ότι θα πρέπει (εκτός από τις αυτοτελείς ιστορίες του καφενείου που θα ακολουθήσουν, να ετοιμάζουμε και το επόμενο ... συνεργατικό μας διήγημα! ) αχαχαχα!!!

      Φιλιά σε όλους!

      Διαγραφή
    2. Πέτρο κατ΄αρχάς σπεύδω να βγάλω το κεφάλι σου από το νεροχύτη, έδωσα μάχη με την έκταση του κειμένου προκειμένου να σώσω την ηρωίδα (θα μπορούσε άνετα να είναι το διπλάσιο) αλλά θεώρησα πρέπον να βγάλω από τα αζήτητα και τον έρμο πατέρα.....τον βαριά άρρωστο που δεν απασχόλησε καθόλου μέχρι τώρα τον ερωτοχτυπημένο ήρωά μας, από εκεί και πέρα αφήνω το πεδίο ελεύθερο στις επόμενες συγγράφουσες να κάνουνε παιχνίδι.....και τα πάντα μπορούν να συμβούν εκτός του μοιραίου.....συμφωνείς;;;;;

      Διαγραφή
    3. Τα πάντα όμως!
      Ο πατέρας, όντως, πήγε πολύ "στην άκρη". Ο Στέλιος φαίνεται πως έχει παρατήσει και τη δουλειά του και τον πατέρα του αφού σχεδόν συνέχεια είναι με την Βάσια και δεν του έχει μείνει μυαλό για τίποτα άλλο.
      Να είσαι σίγουρη πως αν η ιστορία γραφόταν από άντρες μπλόκερς τα πράγματα θα είχαν πάρει εντελώς διαφορετικό δρόμο.
      Άντε να δούμε λοιπόν πως θα εξελιχθεί και που θα καταλήξει.

      Διαγραφή
    4. Πέτρο καλημέρα, είμαι σίγουρη ότι αν η ιστορία γραφότανε από άνδρες μπλόκερς, θα είχε εντελώς διαφορετική εξέλιξη, ουδέν αληθέστερον τούτου, η γυναικεία ψυχοσύνθεση έχει εκφραστεί εδώ σε όλο της το μεγαλείο και δεν σου κρύβω ότι κι εγώ (ψάρι βεβαίως που κολυμπάει στο συναίσθημα) κάπου ήθελα να βάλω τους ήρωες να ψάχνουνε και για καμιά δουλειά γιατί καλός ο έρωτας αλλά με άδειο στομάχι.....δεν βοήθησες κι εσύ όμως.....τους έβαλες να συναντηθούνε σ΄εκείνο το ρομαντικό παραδοσιακό καφενεδάκι στην Πλάκα δεν επέλεξες την εντελώς ρεαλιστική ουρά στον ΟΑΕΔ.....πχ......

      Διαγραφή
  23. Καθηλώθηκα και με το κείμενο και με την εικονογράφιση! Μπράβο!

    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Είναι γεγονός αυτό φίλε Hengeo, στης Πέτρας το μπλοκόσπιτο τα κείμενα συνοδεύονται πάντα από εξαιρετικές φωτογραφίες, έχει κληρονομικό χάρισμα η οικοδέσποινα σ΄αυτόν τον τομέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Κλαυδία μου ήμουν σίγουρη ότι στα χέρια σου θα σωζόταν , πόσο δίκιο είχα να πω στο σχόλιο της Χριστίνας μήπως έκαναν λάθος οι γιατροί ; Αλλά και εσύ έβαλες στο μάτι το μπαμπά.
    Σε φιλώ με την αγάπη μου .
    Πέτρα μου ευχαριστούμε για τις όμορφες φωτό. φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νικόλ μου σ΄ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιό σου, εσύ το ψυχανεμίστηκες το λάθος κι εγώ το έκανα πραγματικότητα για να πλεχτεί η συνέχεια, δεν ξέρω αν κάποια άλλη συγγραφέας θα προτιμούσε να συνεχιστεί η ιστορία μέσα από την οδύνη των χημειοθεραπειών....εγώ σίγουρα δεν θα ήθελα να βάλω τους ήρωές μας σ΄αυτή τη δοκιμασία.Φιλιάααα♥♥♥

      Διαγραφή
  26. πωπω!! αυτό θα πει ανατροπή!!!!!!! έχω κολλήσει τρελά με την ιστορία!!!! πολύ ωραία γραφή!!!!! :) τα φιλιά μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή σου μέρα evonita, η ιστορία προχωράει πνιγμένη στο συναίσθημα, τον έρωτα και τις ανατροπές....αβέβαιη η εξέλιξη, το μόνο βέβαιο είναι ότι την απολαμβάνουμε όλοι !!! Φιλιά.

      Διαγραφή
    2. είναι απολαυστικές όλες!!!!! κάθε φορά ανυπομονώ για τη συνέχεια!!! πολύ ωραία πρωτοβουλία!!! :)

      Διαγραφή
  27. Αφού διάβασα τις τελευταίες πέντε συνέχειες μονορούφι, ένα έχω να πω, κορίτσια: Τον φάγατε τον Φώσκολο!!! (με την καλή έννοια!)
    Κλαυδία, ευτυχώς την έσωσες την κοπέλα στο τέλος! Την Κανελλάκη δεν τη φοβάμαι!
    Πέτρα είσαι η προσωποποίηση της φιλοξενίας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Σοφία καλημέρα, τώρα που το λές σκέπτομαι ότι όταν ολοκληρωθεί θα είναι μια χαρά σενάριο για σήριαλ , ελληνικό μάλιστα τοποθετημένο στην Πλάκα, κάτω από την Ακρόπολη, με το συναίσθημά του, τις ανατροπές του, τους ερωτευμένους του ήρωες.....το Κανελλάκι μας σίγουρα θα μεγαλουργήσει και θα παραδώσει στις επόμενες ευκαιρίες για συγκλονιστικές ευκαιρίες κορύφωσης της αγωνίας ......Η μοναδική μας Πέτρα είναι ο Ξένιος Δίας των άστεγων κι εγώ είμαι ευγνώμων και πανευτυχής ταυτόχρονα που είμαι φιλοξενούμενή της !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Κλαυδία μου, δεν άντεχα να μη σας διαβάσω πριν κλείσω τον υπολογιστή μου για μια εβδομάδα τουλάχιστον.
    Με μάγεψες και πάλι. Ξέρεις πόσο fun είμαι στο γράψιμό σου.
    Σήμερα όμως με ξεγέλασες.
    Άφησες τις αφηγήσεις με εικόνες και αρώματα του παρελθόντος
    και διαπίστωσα με νέα γραφή πολύ πιο σύγχρονη αλλά εξίσου ωραία
    στην οποία κυριαρχεί το πάθος που χαρακτηρίζει τα συναισθήματα των νέων ανθρώπων.
    Κλαυδία μου, σου χρωστάω πολλά που έχουν μείνει στην άκρη....
    ντρέπομαι που είμαι εξαφανισμένη, όμως ελπίζω όταν βρεθούμε ότι θα καταλάβεις.
    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φλώρα μου γλυκιά, είπα να ανακαινιστώ λίγο, αλλά η αλήθεια είναι ότι με παρέσυραν οι προηγηθείσες κοπελιές
      και προσαρμόστηκα στο κλίμα γραφής από την άλλη η στενή επαφή με τα μπλόκ της Πέτρας, της Μαρίας, της Αριστέας και των άλλων κοριτσιών που συνάντησα στο μπλοκοπεριβόλι μου εμφύσησαν προς μεγάλη μου έκπληξη και χαρά μία ανανεωτική διάθεση γραφής που μπόρεσες να διακρίνεις σ΄αυτό μου το κείμενο....
      Σχετικά με την εξαφάνισή σου τώρα, σίγουρα έχεις τους λόγους σου που είναι σεβαστοί ,εύχομαι σύντομα να διευθετήσεις τις υποχρεώσεις σου και να συναντηθούμε ,το γνωστό παρεάκι, να τα πούμε από κοντά, μέχρι τότε ....Φιλάκια ♥♥♥

      Διαγραφή
  30. Κάτι είδα και στην αγαπητή Αριστέα, αν 1κατάλαβα ο Πέτρος ξεκίνησε μια ιστορία την οποία συνεχίζει όποιος θέλει από το σημείο που την άφησε ο προηγούμενος...!? Ωραίο φαίνεται κι ενδιαφέρον...πρέπει να βρω χρόνο!!!!
    Καλή σου μέρα..να έχεις ένα όμορφο σαββατοκύριακο :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ετσι ακριβώς έγινε, έγραψε ο Πέτρος μία υπέροχη ιστορία χωρίς όμως σαφές τέλος, άφησε να αιωρείται ένα ουσιαστικό ερώτημα και η Αριστέα είχε την ιδέα να πάρουνε την υπόθεση στα χέρια τους όσες επίδοξες συγγραφείς θα το ήθελαν (τελικά μαζευτήκανε 15) και η ιστορία συνεχίζεται πηγαίνοντας στα αντίστοιχα μπλοκς κάθε φορά.....μέχρι να καταλήξει στο 15ο όπου έχει οριστεί να δοθεί και το τέλος.....

      Διαγραφή
  31. Καλημέρα!
    Κλαυδία μου, μπράβο, εξαιρετικό το κείμενό σου! Και τι ανατροπή! Όσο για το μέγεθος, ούτε που το πρόσεξα.
    Πέτρα μου, συγχαρητήρια για τη φιλοξενία!
    Φεύγω για της Μαρίας τώρα, να διαβάσω και εκεί (δε σας προλαβαίνω, βρε κορίτσια!!!)
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Ελλη μου χάρηκα που σου άρεσε και ομολογώ ότι το χάρηκα κι εγώ το ίδιο, μπορεί να το ξεχείλωσα λίγο άλλα κατάφερα να σώσω την κοπελιά από τις χημειοθεραπείες.....!!! Ανυπομονώ για τις συνέχειες και τρέχω κι εγώ στη Μαρία.....!!!Φιλιάααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Κλαυδία μου στα γρήγορα θα σου πω μόνο ένα μεγάλο μπράβο κι ένα ευχαριστώ (που έσωσες τη Βάσια τόσο αριστοτεχνικά) πριν τρέξω να διαβάσω και τις επόμενες συνέχειες!
    Όταν τέλειωσε απογοητεύτηκα...ήθελα κι άλλο!!
    Φιλιά πολλά και καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου έκανα το καθήκον μου, δεν μου πήγαινε να αφήσω την ηρωίδα μας να ταλαιπωρείται με χημειοθεραπείες κλπ νοσηρά.........χαίρομαι που σου άρεσε, περιμένω κι εγώ τη συνέχεια...

      Διαγραφή
  34. Jesus Christ!!!! Σοκ και Δέος με κυρίευσαν! Πω, πω υπέροχο το κείμενο και η τροπή του. Αισθάνθηκα κάθε λέξη και εικόνα που περιγράφηκε. Πολλά μπράβο στη Κλαυδία και ναι επιτέλους τα νέα είναι καλά και χαρούμενα! Τσάμπα το κλάμα και ο οδυρμός... αλλά μάλλον το έχει η μοίρα αυτών των παιδιών να ταλαιπωρούνται... Άντε να δούμε τι έγινε με τον πατέρα...!
    Επιτέλους κατάφερα να περάσω να σε διαβάσω και τρέχω τώρα στη Μαρία και τη Funky Monkey!
    Φιλιά και στις δυο σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ πολύ Κατερίνα, σίγουρα οι συνέχειες που θα έχεις ήδη διαβάσει είναι συγκλονιστικές !!!Φιλιάααα

      Διαγραφή
  35. Μπράβο Κλαύδια που άλλαξες την μακάβρια τροπή που έδωσε το Χριστινάκι το άτιμο!!! Δεν με ένοιαξαν οι λέξεις καθόλου. Πραγματικά διάβασα τη συνέχεια σαν μαγεμένη!! Πολύ δυνατή η πένα σου. Περιγραφική χωρίς να κουράζει όμως.
    Μας άφησες με τον καημό του πατέρα του Στέλιου βέβαια.... Πάω να δω πως θα κεντήσει η επόμενη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δήμητρα, επειδή η Κλαυδία μπορεί να αργήσει να δει το σχόλιο σου, σου απαντώ εγώ: τρέξε να προλάβεις! Χαμός έχει γίνει στα επόμενα κεφάλαια! Στο υπογράφω, λύση δεν έχει δοθεί ακόμα!

      Διαγραφή
  36. εμπρος στο δρομο που χαραξε η Κλαυδία μας , αζήτητα , αγνωστα στοιχεια αλλα οχι αοσμα και αγευστα τρεχει τρεχει και πισω δεν γυριζει το ποταμι χιλια φιλια Πετρενια μου !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Κάτια, μπήκα να σου απαντήσω εγώ, μήπως η Κλαυδία αργήσει να δει τα σχόλια. Πάντως κι εσύ μια χαρά γραφής δρόμο διάλεξες, αλλά τώρα αγωνιούμε πάλι για τον κυρ-Μιχάλη και τον Άλκη! Κακούργα Κάτια! Χαχα! Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  37. Λατρεύω το γράψιμό σου , Κλαυδία μου !!!!! Τι ωραία τροπή που έδωσες στην ιστορία !!!!!! Γράφεις υπέροχα !!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απαντώντας εγώ, μήπως αργήσει να δει το σχόλιο η Κλαυδία, να σου πω πως, αν δεν το έχεις δει, η ιστορία έχει συνεχιστεί. Ακολούθησε τα λινκ και θα φτάσεις στην Κάτια από πάνω, και περιμένουμε όλοι το φινάλε από τη Μαρία Νι! Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  38. Περιμενα να τελειώσει η ιστορία .. για την διαβασω.. ολόκληρη.. χι.χι. να μην έχω αυτή την αγωνία.. αλλά την πατησα .. βρε κορίτσια!!! παλι την εχω μεχρι να παω στο επόμενο κορίτσι...βρε τι έπαθα η γυναικα.. μονορούφι.. διαβασα και την συνέχεια την δική σου Κλαυδια μου... δεν καταλαβα οτι ήταν μεγαλο το κείμενο... τόσο με απορόφησε η αναγνωσή του....τι να πώ για όλες τις συγγραφείς.. μεχρι τωρα.. σιγουρα με περιμένουν πολλά στα επόμενα.. ........Πετρινα μου..φιλόξενο μου πλασμα ... φιλακιαααααααα.... και στις δυό σας... παω στο Κανελλάκι τώρα.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Σμαράγδι μου και να είσαι καλά. Ελπίζω να έχεις διαβάσει ήδη ως το φινάλε! Πολλά φιλιά!

      Αν δει τα τελευταία σχόλια η Κλαυδία, θα απαντήσει κι η ίδια.

      Διαγραφή
  39. Κλαυδία μου,
    η συνέχεια με συνεπήρε!
    Ανατροπή στην ανατροπή και τελειωμό δεν έχει!
    Χαίρομαι που έχει μια ευχάριστη εξέλιξη προς το παρόν.. με αυτή την ιστορία βρισκόμαστε μια με χαρτομάντιλα δακρύων πόνου και μια με χαρτομάντιλα δακρύων χαράς.. :)
    Συγχαρητήρια για το κείμενο, την εξέλιξη που έδωσες και τη συνεργασία σας!
    Φιλάκια και καλό απόγευμα!

    Υ.Γ. Πετρούλα μου, είσαι ένα διαμάντι και μπράβο για την φιλοξενία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Περιστεράκι μου, σου απαντώ εγώ, γιατί η Κλαυδία μπορεί να αργήσει να το δει: έχει πολύ ζουμί πιο κάτω, αλλά δεν στο λέω! Αχαχα! Καλή ανάγνωση, σε φιλώ!

      Διαγραφή

ΦΙΛΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ TOY BLOG ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ GDPR~ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ!

ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ: ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΝΟΜΟΣ 2121/1993 Copyright © Mia Petra

Απαγορεύεται από το δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας η καθ' οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση και ιδιοποίηση τών κειμένων μου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑΣ -Mia Petra-
***IMPORTANT NOTE***:The reproduction, publication, modification, transmission or exploitation of any work contained herein for any use, personal or commercial, without my prior written permission is strictly prohibited.