Η Φωτογραφία της εβδομάδας: Η μύτη και το όνειρο ενός γελοίου

Όλα συνέβαιναν όπως συμβαίνουν στα όνειρα, όπου δε δίνει κανείς σημασία ούτε στην από-

σταση, ούτε στον χρόνο, ούτε στους φυσικούς νόμους, ούτε στη λογική, και σταματάει μόνο στο σημείο που λαχταράει η καρδιά του. Όλα είναι χωρίς ενδιαφέρον. Υπάρχει ο κόσμος; Ή δεν υπάρχει τίποτε πουθενά; Και μου ήρθε η αποκάλυψη πως δεν υπάρχει τίποτα γύρω μου. 

Ψάχνεις, εδώ και τέσσερις γραμμές, να δεις αν τρελάθηκα κι αν μια μύτη και ένα όνειρο ενός γελοίου από δίπλα, μπορεί να έχουν κάποια σχέση μεταξύ τους ή αλλιώς, στα σίγουρα τρελά-
θηκα και πρέπει να βρεις ένα υποκάμισο με τα μανίκια πίσω!! Απορώ γιατί είσαι εδώ ακόμα!

Τίποτα όμως δεν διαρκεί πολύ σ' αυτή τη ζωή και το δεύτερο λεπτό τα ξεσπάσματα χαράς 

δεν είναι ποτέ τόσο έντονα όσο το πρώτο λεπτό και στο τρίτο λεπτό υποχωρούν τελείως και 

η ψυχή μας επιστρέφει στη συνηθισμένη της κατάσταση, ακριβώς όπως ο κυματισμός, τον οποίο δημιουργεί μια πέτρα που πέφτει στο νερό σβήνει σιγά σιγά και γίνεται ένα με τη λεία επιφάνεια του νερού γύρω του. Γιατί είδα την αλήθεια και ξέρω πως οι άνθρωποι μπορεί να γίνουν ωραίοι κι ευτυχισμένοι χωρίς να χάσουν τη δύναμη για να ζήσουν πάνω στη Γη.

Μου φαίνεται πως το να μοιράζεσαι σκέψεις, συναισθήματα κι εντυπώσεις, είναι από τις μεγά-
λες ευλογίες στη ζωή............όπως επίσης το να μοιράζεσαι αποσπάσματα από βιβλία που διαβάζεις αυτές τις πρώτες ανοιξιάτικες ημέρες. Εκεί πάνω που προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου πως μπορείς να βγεις αλώβητος -έστω και προσωρινά- από την απαίσια πραγματικότητα γύρω σου.

Αγαπώ περισσότερο εκείνους που με κοροϊδεύουν, τους αγαπώ περισσότερο από τους άλλους. Γιατί; Δεν ξέρω, μα έτσι επιθυμώ να μείνω. Γελιέμαι συχνά και δεν ξέρω αν η πείρα θα με βοηθήσει. Χωρίς άλλο, θα πέσω πολλές φορές ακόμα έξω προτού να βρω το πως πρέπει να κηρύττω.......και τώρα προφανώς και θα έχεις καταλάβει πως τόση ώρα δεν σου μιλώ εγώ, αλλά 
ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι και ο Νικολάι Γκόγκολ, μέσα από τις σπάνιες, ως προς τα νοή-
ματα, σελίδες τους, και μέσα από τρία βιβλία τους που με κράτησαν σε ομηρία τις τελευταίες ημέρες: Το ημερολόγιο ενός τρελού και Η Μύτη του Γκόγκολ και Το όνειρο ενός γελοίου 
του Ντοστογιέφσκι μ' έπεισαν για τους λόγους που κάποιοι συγγραφείς έμειναν στην Ιστορία. 
Και τα 3 βιβλία τα αγόρασα σε bazaar, σε πολύ καλές τιμές. Και το διάβασμα συνεχίζεται!

 # Η καφέ γραμματοσειρά είναι αποσπάσματα από τα τρία βιβλία. Η πράσινη αφορά τον σχολιασμό μου #

  

 

______ Foto Google ___"o pio pistos filos tou skylou" ______