Ουφ. Πάλι πρέπει να κουβαλήσει τις σακούλες. Κι αυτή η μέση δε λέει να την αφήσει απ'
το πρωί. Σαμπουάν πήρε; Που είναι το απορρυπαντικό για τα ρούχα; Ας μην έχει μπερ-δευτεί με τα φρούτα μόνο. Αυτό έλειπε δα. Να ανοίξει τη σακούλα με τα φρέσκα της τα λαχανικά και τα φρούτα και να μυρίζουν λεβάντα! Κόκκινα μήλα με άρωμα λεβάντας!
Το βορινό παράθυρο της κουζίνας δεν έχει κουρτίνα. Κάτι κρόσσια κρέμονται μόνο. Να βλέπει κανείς έξω τόσο όσο. Να αφήνει το μάτι να περνάει μέσα από την κλειδαρότρυπα του μυαλού κι απέξω ο ουρανός να πλησιάζει προς τα σύννεφα. Τα σύννεφα, ώρες ώρες νομίζει πως φεύγουν κι ο ουρανός τα εκλιπαρεί να μείνουν εκεί μαζί του. Καλύτερα είναι λίγη συννεφιά, παρά να μην υπάρχει τίποτα και κανένας να συντροφεύει τον ουρανό....
Ούτε που το κατάλαβε για πότε ένα σύννεφο μπήκε στην κουζίνα και θρονιάστηκε στα μάτια της. Σημασία έχει πως, εκεί που έπλενε τα μήλα (με πολλά νερά, έχει πει η μαμά) τότε ακριβώς το σύννεφο μπήκε στα μάτια της σαν ένα μικρό σκουπίδι στην αρχή, αλλά μετά, σαν ένας επίμονος επισκέπτης, που δε λέει να φύγει τόσες μέρες από το σπίτι της..
Οι ενδορφίνες έπεφταν στο γυάλινο λεκανάκι, ανάμεσα στα μικρά κομμάτια μήλου και μετά έπαιρναν το δρόμο για τον κάδο, μαζί με τις κατακόκκινες φλούδες από τα ορφανά μήλα. Σκέπασε τα μήλα με νερό, μέσα σε μια κατσαρόλα και πρόσθεσε μερικές σταγόνες λεμόνι. Αν έφευγε. Αν έπαιρνε πρώτα ένα λεωφορείο και μετά ένα τρένο και μετά ένα...
Το νερό κόχλαζε πάνω στο μάτι της κουζίνας κι ήταν η ώρα να προσθέσει τη ζάχαρη. Όχι πολύ. Τόση όση κι οι χαρές της, στα όρια της πίκρας δηλαδή. Κι αν υπολόγιζε και το λεμό-
νι, ίσως και να μην ήταν πια μια γλυκιά μαρμελάδα αυτό που έφτιαχνε, αλλά ένα μικρό οδοιπορικό στα μονοπάτια των στιγμών εκείνων, που, αντί για αποφάσεις, έβγαιναν μόνο εκείνα τα μεγάλα κι απειλητικά σύννεφα που σκοτείνιαζαν το οπτικό πεδίο της καρδιάς.
Το δωμάτιο είχε πάρει ένα γλυκόπικρο άρωμα όμοιο μ' εκείνη την αγάπη που της είχε πει πως -ακόμα κι αν δεν ήταν εδώ- θα ήταν σα να είναι... Σαν την κανέλα, που τη μυρίζεις στην ατμόσφαιρα, αλλά δεν μπορείς να τη δεις. Όταν το σύννεφο αποφάσισε να βγει από το παράθυρο της κουζίνας και να επιστρέψει στον ουρανό, πρόσθεσε ένα φύλλο κανέλας στην κατσαρόλα, έσβησε το μάτι της κουζίνας και πήγε στον καθρέφτη... Ο μαβής ουρα-
νός είχε τρυπώσει στα μάτια της, σαν ένας επίμονος επισκέπτης, που δε λέει να φύγει...
(Προϊόν Μυθοπλασίας Και Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται Ρητά Η Αντιγραφή Και Η Αναδημοσίευση)
...................................... "o pio pistos filos tou skylou" ............................................................. Foto: Google ...................................
....................................................................................................
...............................................................................................................
Θα στο ξαναπώ, μου αρέσει τόσο ο τρόπος που γράφεις! Μήπως να συνέχιζες την ιστορία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Πέτρα να περάσεις μια όμορφη Κυριακή!! :))
Μήπως προτίθεται κάποιος να την συνεχίσει;; Του την....πουλάω! Αχαχα! Φιλιά πολλά :))
ΔιαγραφήΚαλημέρα Πετροκόριτσο
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραιότατο κείμενο...ωραιότατοι συνειρμοί!!!
Πρόσφατα έκανα μαρμελάδα φράουλα και
σε μεγάλη ποσότητα...χάρισα κι ένα βάζο!!!
φιλάκι κυριακάτικο
Φράουλα; Αγαπημένη! Σε φιλώ Ελενάρα μου :))
Διαγραφήευχαριστώ για την παρέα!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρασα θαυμάσια πίνοντας τον καφέ μου! Να έχεις μια όμορφη Κυριακή Πετρα μου!
Ευχαριστώ για την μεγάλη τιμή! Να είσαι καλά και πολλά φιλιά Έλενα μου :))
ΔιαγραφήΠολύ μου άρεσε..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα και όμορφη Κυριακή να έχεις Πέτρα!
Φιλί :)))
Ευχαριστώ πάρα πολύ! Καλό απόγευμα! Σε φιλώ :))
Διαγραφήπαρα παρα πολυ ωραιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ Πεταλουδίτσα μου! Φιλιά :)))
ΔιαγραφήΚαλύτερα είναι λίγη συννεφιά, παρά να μην υπάρχει τίποτα και κανένας να συντροφεύει τον ουρανό.... Τι έγραψες κοριτσάρα μου!!! Μ΄ άρεσε πολύ Πέτρα μου!!! Σε φιλώ γλυκά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδες τι γράφω ωρέ;; Αχαχα! Φιλιά πολλά στο δίδυμο :))
ΔιαγραφήΕ και τι έτσι θα μας αφήσεις;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ δεν παίζω θέλω και την συνέχεια μας αφήνεις στο καλύτερο και φεύγεις;;
Δεν είμαστε καλά.
Αντε συνέχισέ το και περιμένουμε.....
Φιλί!
Σου ρίχνω το γάντι! Αν θες, συνέχισε το κι εσύ κι όποιος άλλος το θελήσει! Μάκια :))
ΔιαγραφήΜε συγκίνησες Πέτρα μου τρυφερή!!! Πολύ σε αγαπώ!!! :))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι πολύ γρήγορα να λάμψει ένας ολοφώτεινος ήλιος στον ουρανό της!!!
Φιλάκια με μπόλικο σορόπι!!!
Ήδη βλέπω να αχνοφαίνεται και πάλι, μετά την καταιγίδα! Μάκια πολλά :))
Διαγραφή(https://www.youtube.com/watch?v=XEQsSXdXCLU)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ τίτλος με φόβισε. Σκέφτηκα, δεν φτάνει που μου θύμισε πόσο "βρώμικα" τρώω, τώρα θα με πατήσει κάτω την ανεπρόκοπη με καμιά σούπερ συνταγή!
Ευτυχώς, μπορώ να δω το κείμενό σου ως προϊόν φαντασίας και μόνο, οπότε και να το ευχαριστηθώ χωρίς τύψεις!
Καλό υπόλοιπο Κυριακής!
Αλεξάνδρα μου, καταπληκτικό τραγούδι!! Να είσαι καλά ;)
ΔιαγραφήΚαλό απόγευμα, πολλά φιλιά :))
Καλησπέρα, ήμουν σε τόσο ωραία ατμόσφαιρα κι αισθάνθηκα ότι έμεινα στη μέση... Τι έγινε τελικά; Μετά την κανέλα δηλαδή;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σύννεφο έφυγε και... με άφησες με μια ωραία αγωνία...
Καλή Κυριακή, πάνω που άκουσα ένα μπουμπουνητό!....
Μαίρη, έχω ρίξει το γάντι σε σας, αν θέλετε μπορείτε να την συνεχίσετε! Σε ευχαριστώ πολύ και να είσαι καλά! Εδώ έβρεξε πολύυυυυ! :))
Διαγραφήτο διάβασα , δύο φορές , και τώρα βρέχει και συμπληρώνει μονο του την ιστορία ...΄χωρίς να μυρίζει κανέλα αλλα βροχή
ΑπάντησηΔιαγραφήΔλδ πάει η κανέλα;; Δεν παίζω! Χαχα! ΦΙλιά :))
ΔιαγραφήΥπέροχο το κείμενό σου Πετροκόριτσο, το διαβάζω και ακούω τα μπουμπουνητά και τη βροχή, τα σύννεφα έχουνε σκεπάσει τον ουρανό και η μυρωδιά της βρεγμένης ασφάλτου έχει τρυπώσει από τα νότια παράθυρά μου....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ γραφική την παρουσιάζεις με τα λόγια σου την πόλη βρε συ Κλαυδία, τι χάρισμα :)) Φιλιά :))
Διαγραφήγράφουμε, γιατί νομίζουμε ό,τι κάτι έχουμε να πούμε. τίποτε δεν έχουμε να πούμε. αυτά που λέμε και που γράφουμε είναι χιλιοειπωμένα. είναι και κοινό μυστικό. αυτό το κοινό μυστικό, αυτά τα χιλιοειπωμένα, τα κάνει να φαίνονται νέα και διαφορετικά, ο τρόπος που τα λέμε, που τα γράφουμε. είναι το προσωπικό. γι' αυτό, γράφε λοιπόν, ότι θέλεις, ότι σου αρέσει, ότι σε ζαλίζει, ότι σε πονάει, ότι κατεβάζει η γκλάβα σου. εμείς θα το διαβάζουμε, μας αρέσει ή όχι. αυτό είναι το δεύτερο προσωπικό. ουδόλως πρέπει να σ' απασχολεί. στο βάθος ξέρουμε ό,τι αυτό που μένει είναι ο τρόπος που αγγίζουμε τα πράγματα. αν μπορείς να τα αγγίζεις με τον δικό σου τρόπου, που είναι και μοναδικός, αυτό είναι αρκετό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα υποθέσω πως το σχόλιο σου αφορά την προηγούμενη ανάρτηση ε; Να είσαι καλά και σε ευχαριστώ πολύ για την άποψη σου. Καλό απόγευμα :))
ΔιαγραφήΣωστά υπόθεσες. σου το έγραψα εδώ για να σου δείξω ό,τι επειδή δεν αφήνω σχόλιο πάντα δεν σημαίνει ό,τι δεν σε διαβάζω ή ό,τι δεν μου αρέσουν αυτά που γράφεις. δεν χρειάζεται να το πω, αλλά το είπα.
ΔιαγραφήΚι εγώ θα σε παρακαλούσα να διάβαζες την απάντηση που έγραψα προς όλους τους φίλους, στην προηγούμενη ανάρτηση, την περί ου ο λόγος, καθώς δεν ήταν καθόλου αυτό το "παράπονο" μου και εννοούσα εντελώς διαφορετικά πράγματα. Αν διαβάσεις το σχόλιο/απάντηση μου, θα σου είμαι ευγνώμων. Καλό σου βράδυ.
ΔιαγραφήΔεν διαφωνούμε. πάμε παρακάτω, λοιπόν, με φόρα. και ελπίζω να έρθουν και τα καλύτερα.
ΔιαγραφήΠάρα πολύ ωραίο!!!!! Καλό απόγευμα!!!! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ Νίκη μου! Καλό απόγευμα και σε σένα! Σε φιλώ :))
ΔιαγραφήΠροϊόν μυθοπλασίας και όχι κατσαρόλας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε λίγωσες.
Πάω να πλακώσω το παγωτό και ας με κοιτάνε τα σύννεφα.
Πεζέ τύπε! Πάω να φάω σοκολάτα (μαύρη!) :))
ΔιαγραφήΜετά το κλείσιμο της κατσαρόλας θα την έβαζα να αράξει για ένα τσιγάρο στο βορινό παραθυράκι.Εκει λίγο πριν τραβήξει τις τελευταίες τζούρες κάτι της τραβάει την προσοχή από το απέναντι διαμέρισμα. Ίσως ένας μοναχικός γοητευτικός κύριος που δεν είχε ποτέ την τύχη να ξαναδεί, ίσως μία σκηνή βίας που της ξυπνάει κατσακοπικά ένστικτα και τη βγάζει από τη μονοτονία της ζωής της, κάτι, κάτι τέλως πάντων που θα ζωηρέψει την ύπαρξή της και θα τη βάλλει σε μεγάλες περιπέτειες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιρί φιρί το πάτε, να το βγάλω στην....δημοπρασία το κείμενο! Αχαχα! Όντως, σας προτείνω να το συνεχίσετε, συμβαίνει άλλωστε τακτικά στην παρέα μας αυτό!
ΔιαγραφήΠολύ όμορφο κείμενο κι εδώ δάκρυσε το σύννεφο και μύρισε η βροχή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάλι ο ήλιος θα φανεί που θα πάει Πετροκόριτσο? Θέλουμε και τη συνέχεια!
Φιλιά πολλά με αγκαλιά και καλή συνέχεια!:))
Μωρέ εδώ έριξε καρέκλες!! Η συνέχεια....δική σας, που λένε και οι καλλιτέχναι :)) Φιλιά πολλά Κατερίνα μου! :))
ΔιαγραφήΤο άρωμα της κανέλας (που λατρεύω) έφτασε ως εδώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο!
Φιλάκια! ♥
Από μήλο δεν ήρθε καθόλου άρωμα δλδ;; Χαχα! ♥ Φιλιά πολλά και καλό βραδάκι :))
ΔιαγραφήΑν και δεν μπορώ χωρίς την ευωδιά της λεβάντας (βλ. απορρυπαντικό πλυντηρίου, καθαριστικό πατώματος, σαπούνια, φακελάκια στις ντουλάπες και τα συρτάρια κ.λπ. κ.λπ) οφείλω να παραδεχτώ ότι δεν ταιριάζει με τα μήλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την ιστορία, μου άρεσε πάρα πολύ και μου άφησε μια πολύ γλυκιά γεύση!
Καλό βράδυ Τζόαν Πέτρα!
Μαρμελάδα...λεβάντας έχεις φάει;;; Αχαχαχα! Φιλιά πολλά και καλό βράδυ Αθηνά μου :))
ΔιαγραφήΝαι, βάλε μου ιδέες τώρα...
ΔιαγραφήΕδώ που τα λέμε, στον κήπο της συννυφάδας μου φυτρώνει λεβάντα σε υπέρογκες ποσότητες. Μήπως να της πω να πειραματιστεί;
Μπα, άσε καλύτερα, γιατί θα με περάσει για περισσότερο τρελή από ότι ήδη πιστεύει ότι είμαι...
Τόσες μέρες μετά, ελπίζω να έφτιαξες ήδη μια υπέροχη μαρμελάδα!
Διαγραφήτα μάτια μου βυθίστηκαν στις λέξεις σου και γέμισαν εικόνες. γέμισαν σύννεφα και παράπονα και δάκρυα. ξεχείλισε το δωμάτιο από μυρουδιές κι ατμούς μαγικά αρωματισμένους... από όνειρα που χάθηκαν. από όνειρα που μ' ελπίδα γεννιούνται και πάλι... την ώρα που τα χέρια βογκούσαν απ' το βάρος, την ώρα που το βλέμμα απ' το παράθυρο δραπέτευσε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠετρουλίνι μου...
Το σχόλιο είναι πολύ πιο υπέροχο από το κείμενο, και τι λες εσύ... !!
ΔιαγραφήΥπέροχο...να δεις που εκείνη η ζάχαρη στα όρια της πίκρας ευθύνεται για το σύννεφο που θρονιάστηκε στα μάτια της!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!
Αυτό υποψιάζομαι κι εγώ...
ΔιαγραφήΕίναι αλήθεια ότι, ο μαβής ουρανός στα μάτια, είναι πολύ επίμονος επισκέπτης. Χρειάζονται απεριόριστες ποσότητες γαλάζιου ουρανού για να τον εκτοπίσουν και αυτός πάλι δεν θα έχει φύγει οριστικά. Απλώς θα είναι κρυμμένος πίσω από την πόρτα...
ΑπάντησηΔιαγραφή(Το κοχυλόσπιτό σου, με έχει γοητεύσει)
Σωστό κι αυτό..!
ΔιαγραφήΣιροπιαστη καλημερα και εβδομαδα ευχομαι φιλη! <3
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σουκου θα έλεγα εγώ!!
ΔιαγραφήΤο άρωμα της κανέλας με συνεπήρε!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο κείμενο!!
Καλή εβδομάδα Πέτρα μου φιλιά!!
Γλυκιά μου Κατερίνα σε ευχαριστώ πολύ!!
ΔιαγραφήΆφησε τα μπαχάρια να κάνουνε χορό να διώξουν από τα μάτια το μαβί σύννεφο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι, σαν την "Πολίτικη κουζίνα"!!!
Μια ζωή την έχουμε, Πετρούλα μου. Ας μην αφήνουμε για πολύ τα σκούρα
σύννεφα να κάνουν κατάληψη στα μάτια μας...
Στην ηρωίδα πες τα!!
ΔιαγραφήΈχεις το στιλ γραψίματος που μ' αρέσει... οι λέξεις, οι συνειρμοί, είναι όλο το κείμενο γενικά στο γούστο μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφεις υπέροχα!!!
Ελπίζω να έχει και συνέχεια!!! ...
Ααααααχχχχ, πες μου ότι σου έλειψα όσο κι εσύ σε εμένα :))) εεε; ♥♥♥
Εύχομαι να μου έλειψες εσύ περισσότερο, αφού εσύ έχεις πολύ καλύτερα πράγματα να κάνεις!!!!!!! ♥♥♥♥♥♥
ΔιαγραφήΠέτρα μου τι όμορφα που γράφεις!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταπληκτική η ανάρτησή σου!!
Καλό βράδυ
Ευχαριστώ πολύ Στέλλα μου!!
ΔιαγραφήTελικά το'χεις με τα μήλα! Θα πρέπει να τ' αγαπάς πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο αυτό που έγραψες! Με μάγεψε!...
Μηλο-καληνύχτες!
Μου είπες να σου μιλάω για μήλα, το θυμάμαι πολύ καλά!!
Διαγραφήωραίο το κειμενο... είναι σίγουρο ότι γράφεις καλά Ιωάννα!!! καλό σου βραδυ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ Λαμπρινή μου, αλλά δεν με λένε Ιωάννα. Το όνομα μου είναι Πέτρα. Φιλιά :))
Διαγραφή