Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

ΟΙ ΑΡΩΜΑΤΙΚΕΣ ΜΑΡΜΕΛΑΔΕΣ ΤΗΣ ΒΟΡΙΝΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ...


Ουφ. Πάλι πρέπει να κουβαλήσει τις σακούλες. Κι αυτή η μέση δε λέει να την αφήσει απ'
το πρωί. Σαμπουάν πήρε; Που είναι το απορρυπαντικό για τα ρούχα; Ας μην έχει μπερ-δευτεί με τα φρούτα μόνο. Αυτό έλειπε δα. Να ανοίξει τη σακούλα με τα φρέσκα της τα λαχανικά και τα φρούτα και να μυρίζουν λεβάντα! Κόκκινα μήλα με άρωμα λεβάντας! 

Το βορινό παράθυρο της κουζίνας δεν έχει κουρτίνα. Κάτι κρόσσια κρέμονται μόνο. Να βλέπει κανείς έξω τόσο όσο. Να αφήνει το μάτι να περνάει μέσα από την κλειδαρότρυπα του μυαλού κι απέξω ο ουρανός να πλησιάζει προς τα σύννεφα. Τα σύννεφα, ώρες ώρες νομίζει πως φεύγουν κι ο ουρανός τα εκλιπαρεί να μείνουν εκεί μαζί του. Καλύτερα είναι λίγη συννεφιά, παρά να μην υπάρχει τίποτα και κανένας να συντροφεύει τον ουρανό.... 

Ούτε που το κατάλαβε για πότε ένα σύννεφο μπήκε στην κουζίνα και θρονιάστηκε στα μάτια της. Σημασία έχει πως, εκεί που έπλενε τα μήλα (με πολλά νερά, έχει πει η μαμά) τότε ακριβώς το σύννεφο μπήκε στα μάτια της σαν ένα μικρό σκουπίδι στην αρχή, αλλά μετά, σαν ένας επίμονος επισκέπτης, που δε λέει να φύγει τόσες μέρες από το σπίτι της.. 

Οι ενδορφίνες έπεφταν στο γυάλινο λεκανάκι, ανάμεσα στα μικρά κομμάτια μήλου και μετά έπαιρναν το δρόμο για τον κάδο, μαζί με τις κατακόκκινες φλούδες από τα ορφανά μήλα. Σκέπασε τα μήλα με νερό, μέσα σε μια κατσαρόλα και πρόσθεσε μερικές σταγόνες λεμόνι. Αν έφευγε. Αν έπαιρνε πρώτα ένα λεωφορείο και μετά ένα τρένο και μετά ένα...

Το νερό κόχλαζε πάνω στο μάτι της κουζίνας κι ήταν η ώρα να προσθέσει τη ζάχαρη. Όχι πολύ. Τόση όση κι οι χαρές της, στα όρια της πίκρας δηλαδή. Κι αν υπολόγιζε και το λεμό-
νι, ίσως και να μην ήταν πια μια γλυκιά μαρμελάδα αυτό που έφτιαχνε, αλλά ένα μικρό οδοιπορικό στα μονοπάτια των στιγμών εκείνων, που, αντί για αποφάσεις, έβγαιναν μόνο εκείνα τα μεγάλα κι απειλητικά σύννεφα που σκοτείνιαζαν το οπτικό πεδίο της καρδιάς. 

Το δωμάτιο είχε πάρει ένα γλυκόπικρο άρωμα όμοιο μ' εκείνη την αγάπη που της είχε πει πως -ακόμα κι αν δεν ήταν εδώ- θα ήταν σα να είναι... Σαν την κανέλα, που τη μυρίζεις στην ατμόσφαιρα, αλλά δεν μπορείς να τη δεις. Όταν το σύννεφο αποφάσισε να βγει από το παράθυρο της κουζίνας και να επιστρέψει στον ουρανό, πρόσθεσε ένα φύλλο κανέλας στην κατσαρόλα, έσβησε το μάτι της κουζίνας και πήγε στον καθρέφτη... Ο μαβής ουρα- 
νός είχε τρυπώσει στα μάτια της, σαν ένας επίμονος επισκέπτης, που δε λέει να φύγει...

(Προϊόν Μυθοπλασίας Και Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται Ρητά Η Αντιγραφή Και Η Αναδημοσίευση)
...................................... "o pio pistos filos tou skylou" .............................................................  Foto: Google  ...................................
....................................................................................................

Κοίτα εδώ να δεις κάτι...γαϊδούρια ρε φίλε!

...............................................................................................................

63 σχόλια:

  1. Θα στο ξαναπώ, μου αρέσει τόσο ο τρόπος που γράφεις! Μήπως να συνέχιζες την ιστορία...
    Καλημέρα Πέτρα να περάσεις μια όμορφη Κυριακή!! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μήπως προτίθεται κάποιος να την συνεχίσει;; Του την....πουλάω! Αχαχα! Φιλιά πολλά :))

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα Πετροκόριτσο
    Ωραιότατο κείμενο...ωραιότατοι συνειρμοί!!!
    Πρόσφατα έκανα μαρμελάδα φράουλα και
    σε μεγάλη ποσότητα...χάρισα κι ένα βάζο!!!

    φιλάκι κυριακάτικο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ευχαριστώ για την παρέα!!!!!!!!!
    Πέρασα θαυμάσια πίνοντας τον καφέ μου! Να έχεις μια όμορφη Κυριακή Πετρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ για την μεγάλη τιμή! Να είσαι καλά και πολλά φιλιά Έλενα μου :))

      Διαγραφή
  4. Πολύ μου άρεσε..
    Καλημέρα και όμορφη Κυριακή να έχεις Πέτρα!
    Φιλί :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλύτερα είναι λίγη συννεφιά, παρά να μην υπάρχει τίποτα και κανένας να συντροφεύει τον ουρανό.... Τι έγραψες κοριτσάρα μου!!! Μ΄ άρεσε πολύ Πέτρα μου!!! Σε φιλώ γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ε και τι έτσι θα μας αφήσεις;;;;
    Α δεν παίζω θέλω και την συνέχεια μας αφήνεις στο καλύτερο και φεύγεις;;
    Δεν είμαστε καλά.
    Αντε συνέχισέ το και περιμένουμε.....
    Φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σου ρίχνω το γάντι! Αν θες, συνέχισε το κι εσύ κι όποιος άλλος το θελήσει! Μάκια :))

      Διαγραφή
  7. Με συγκίνησες Πέτρα μου τρυφερή!!! Πολύ σε αγαπώ!!! :))))
    Εύχομαι πολύ γρήγορα να λάμψει ένας ολοφώτεινος ήλιος στον ουρανό της!!!
    Φιλάκια με μπόλικο σορόπι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήδη βλέπω να αχνοφαίνεται και πάλι, μετά την καταιγίδα! Μάκια πολλά :))

      Διαγραφή
  8. (https://www.youtube.com/watch?v=XEQsSXdXCLU)
    Ο τίτλος με φόβισε. Σκέφτηκα, δεν φτάνει που μου θύμισε πόσο "βρώμικα" τρώω, τώρα θα με πατήσει κάτω την ανεπρόκοπη με καμιά σούπερ συνταγή!
    Ευτυχώς, μπορώ να δω το κείμενό σου ως προϊόν φαντασίας και μόνο, οπότε και να το ευχαριστηθώ χωρίς τύψεις!
    Καλό υπόλοιπο Κυριακής!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλεξάνδρα μου, καταπληκτικό τραγούδι!! Να είσαι καλά ;)
      Καλό απόγευμα, πολλά φιλιά :))

      Διαγραφή
  9. Καλησπέρα, ήμουν σε τόσο ωραία ατμόσφαιρα κι αισθάνθηκα ότι έμεινα στη μέση... Τι έγινε τελικά; Μετά την κανέλα δηλαδή;
    Το σύννεφο έφυγε και... με άφησες με μια ωραία αγωνία...
    Καλή Κυριακή, πάνω που άκουσα ένα μπουμπουνητό!....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαίρη, έχω ρίξει το γάντι σε σας, αν θέλετε μπορείτε να την συνεχίσετε! Σε ευχαριστώ πολύ και να είσαι καλά! Εδώ έβρεξε πολύυυυυ! :))

      Διαγραφή
  10. το διάβασα , δύο φορές , και τώρα βρέχει και συμπληρώνει μονο του την ιστορία ...΄χωρίς να μυρίζει κανέλα αλλα βροχή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Υπέροχο το κείμενό σου Πετροκόριτσο, το διαβάζω και ακούω τα μπουμπουνητά και τη βροχή, τα σύννεφα έχουνε σκεπάσει τον ουρανό και η μυρωδιά της βρεγμένης ασφάλτου έχει τρυπώσει από τα νότια παράθυρά μου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ γραφική την παρουσιάζεις με τα λόγια σου την πόλη βρε συ Κλαυδία, τι χάρισμα :)) Φιλιά :))

      Διαγραφή
  12. γράφουμε, γιατί νομίζουμε ό,τι κάτι έχουμε να πούμε. τίποτε δεν έχουμε να πούμε. αυτά που λέμε και που γράφουμε είναι χιλιοειπωμένα. είναι και κοινό μυστικό. αυτό το κοινό μυστικό, αυτά τα χιλιοειπωμένα, τα κάνει να φαίνονται νέα και διαφορετικά, ο τρόπος που τα λέμε, που τα γράφουμε. είναι το προσωπικό. γι' αυτό, γράφε λοιπόν, ότι θέλεις, ότι σου αρέσει, ότι σε ζαλίζει, ότι σε πονάει, ότι κατεβάζει η γκλάβα σου. εμείς θα το διαβάζουμε, μας αρέσει ή όχι. αυτό είναι το δεύτερο προσωπικό. ουδόλως πρέπει να σ' απασχολεί. στο βάθος ξέρουμε ό,τι αυτό που μένει είναι ο τρόπος που αγγίζουμε τα πράγματα. αν μπορείς να τα αγγίζεις με τον δικό σου τρόπου, που είναι και μοναδικός, αυτό είναι αρκετό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να υποθέσω πως το σχόλιο σου αφορά την προηγούμενη ανάρτηση ε; Να είσαι καλά και σε ευχαριστώ πολύ για την άποψη σου. Καλό απόγευμα :))

      Διαγραφή
    2. Σωστά υπόθεσες. σου το έγραψα εδώ για να σου δείξω ό,τι επειδή δεν αφήνω σχόλιο πάντα δεν σημαίνει ό,τι δεν σε διαβάζω ή ό,τι δεν μου αρέσουν αυτά που γράφεις. δεν χρειάζεται να το πω, αλλά το είπα.

      Διαγραφή
    3. Κι εγώ θα σε παρακαλούσα να διάβαζες την απάντηση που έγραψα προς όλους τους φίλους, στην προηγούμενη ανάρτηση, την περί ου ο λόγος, καθώς δεν ήταν καθόλου αυτό το "παράπονο" μου και εννοούσα εντελώς διαφορετικά πράγματα. Αν διαβάσεις το σχόλιο/απάντηση μου, θα σου είμαι ευγνώμων. Καλό σου βράδυ.

      Διαγραφή
    4. Δεν διαφωνούμε. πάμε παρακάτω, λοιπόν, με φόρα. και ελπίζω να έρθουν και τα καλύτερα.

      Διαγραφή
  13. Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Νίκη μου! Καλό απόγευμα και σε σένα! Σε φιλώ :))

      Διαγραφή
  14. Προϊόν μυθοπλασίας και όχι κατσαρόλας;
    Με λίγωσες.
    Πάω να πλακώσω το παγωτό και ας με κοιτάνε τα σύννεφα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μετά το κλείσιμο της κατσαρόλας θα την έβαζα να αράξει για ένα τσιγάρο στο βορινό παραθυράκι.Εκει λίγο πριν τραβήξει τις τελευταίες τζούρες κάτι της τραβάει την προσοχή από το απέναντι διαμέρισμα. Ίσως ένας μοναχικός γοητευτικός κύριος που δεν είχε ποτέ την τύχη να ξαναδεί, ίσως μία σκηνή βίας που της ξυπνάει κατσακοπικά ένστικτα και τη βγάζει από τη μονοτονία της ζωής της, κάτι, κάτι τέλως πάντων που θα ζωηρέψει την ύπαρξή της και θα τη βάλλει σε μεγάλες περιπέτειες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φιρί φιρί το πάτε, να το βγάλω στην....δημοπρασία το κείμενο! Αχαχα! Όντως, σας προτείνω να το συνεχίσετε, συμβαίνει άλλωστε τακτικά στην παρέα μας αυτό!

      Διαγραφή
  16. Πολύ όμορφο κείμενο κι εδώ δάκρυσε το σύννεφο και μύρισε η βροχή!
    Πάλι ο ήλιος θα φανεί που θα πάει Πετροκόριτσο? Θέλουμε και τη συνέχεια!
    Φιλιά πολλά με αγκαλιά και καλή συνέχεια!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μωρέ εδώ έριξε καρέκλες!! Η συνέχεια....δική σας, που λένε και οι καλλιτέχναι :)) Φιλιά πολλά Κατερίνα μου! :))

      Διαγραφή
  17. Το άρωμα της κανέλας (που λατρεύω) έφτασε ως εδώ!
    Υπέροχο!
    Φιλάκια! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από μήλο δεν ήρθε καθόλου άρωμα δλδ;; Χαχα! ♥ Φιλιά πολλά και καλό βραδάκι :))

      Διαγραφή
  18. Αν και δεν μπορώ χωρίς την ευωδιά της λεβάντας (βλ. απορρυπαντικό πλυντηρίου, καθαριστικό πατώματος, σαπούνια, φακελάκια στις ντουλάπες και τα συρτάρια κ.λπ. κ.λπ) οφείλω να παραδεχτώ ότι δεν ταιριάζει με τα μήλα!
    Όσο για την ιστορία, μου άρεσε πάρα πολύ και μου άφησε μια πολύ γλυκιά γεύση!
    Καλό βράδυ Τζόαν Πέτρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρμελάδα...λεβάντας έχεις φάει;;; Αχαχαχα! Φιλιά πολλά και καλό βράδυ Αθηνά μου :))

      Διαγραφή
    2. Ναι, βάλε μου ιδέες τώρα...
      Εδώ που τα λέμε, στον κήπο της συννυφάδας μου φυτρώνει λεβάντα σε υπέρογκες ποσότητες. Μήπως να της πω να πειραματιστεί;
      Μπα, άσε καλύτερα, γιατί θα με περάσει για περισσότερο τρελή από ότι ήδη πιστεύει ότι είμαι...

      Διαγραφή
    3. Τόσες μέρες μετά, ελπίζω να έφτιαξες ήδη μια υπέροχη μαρμελάδα!

      Διαγραφή
  19. τα μάτια μου βυθίστηκαν στις λέξεις σου και γέμισαν εικόνες. γέμισαν σύννεφα και παράπονα και δάκρυα. ξεχείλισε το δωμάτιο από μυρουδιές κι ατμούς μαγικά αρωματισμένους... από όνειρα που χάθηκαν. από όνειρα που μ' ελπίδα γεννιούνται και πάλι... την ώρα που τα χέρια βογκούσαν απ' το βάρος, την ώρα που το βλέμμα απ' το παράθυρο δραπέτευσε...
    Πετρουλίνι μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το σχόλιο είναι πολύ πιο υπέροχο από το κείμενο, και τι λες εσύ... !!

      Διαγραφή
  20. Υπέροχο...να δεις που εκείνη η ζάχαρη στα όρια της πίκρας ευθύνεται για το σύννεφο που θρονιάστηκε στα μάτια της!
    Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Είναι αλήθεια ότι, ο μαβής ουρανός στα μάτια, είναι πολύ επίμονος επισκέπτης. Χρειάζονται απεριόριστες ποσότητες γαλάζιου ουρανού για να τον εκτοπίσουν και αυτός πάλι δεν θα έχει φύγει οριστικά. Απλώς θα είναι κρυμμένος πίσω από την πόρτα...
    (Το κοχυλόσπιτό σου, με έχει γοητεύσει)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Σιροπιαστη καλημερα και εβδομαδα ευχομαι φιλη! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Το άρωμα της κανέλας με συνεπήρε!!
    Πολύ όμορφο κείμενο!!
    Καλή εβδομάδα Πέτρα μου φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Άφησε τα μπαχάρια να κάνουνε χορό να διώξουν από τα μάτια το μαβί σύννεφο...
    Έτσι, σαν την "Πολίτικη κουζίνα"!!!
    Μια ζωή την έχουμε, Πετρούλα μου. Ας μην αφήνουμε για πολύ τα σκούρα
    σύννεφα να κάνουν κατάληψη στα μάτια μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Έχεις το στιλ γραψίματος που μ' αρέσει... οι λέξεις, οι συνειρμοί, είναι όλο το κείμενο γενικά στο γούστο μου!
    Γράφεις υπέροχα!!!
    Ελπίζω να έχει και συνέχεια!!! ...
    Ααααααχχχχ, πες μου ότι σου έλειψα όσο κι εσύ σε εμένα :))) εεε; ♥♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύχομαι να μου έλειψες εσύ περισσότερο, αφού εσύ έχεις πολύ καλύτερα πράγματα να κάνεις!!!!!!! ♥♥♥♥♥♥

      Διαγραφή
  26. Πέτρα μου τι όμορφα που γράφεις!!!
    Καταπληκτική η ανάρτησή σου!!
    Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Tελικά το'χεις με τα μήλα! Θα πρέπει να τ' αγαπάς πολύ.
    Υπέροχο αυτό που έγραψες! Με μάγεψε!...
    Μηλο-καληνύχτες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μου είπες να σου μιλάω για μήλα, το θυμάμαι πολύ καλά!!

      Διαγραφή
  28. ωραίο το κειμενο... είναι σίγουρο ότι γράφεις καλά Ιωάννα!!! καλό σου βραδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Λαμπρινή μου, αλλά δεν με λένε Ιωάννα. Το όνομα μου είναι Πέτρα. Φιλιά :))

      Διαγραφή

ΦΙΛΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ TOY BLOG ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ GDPR~ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ!

ΠΕΡΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ: ΠΡΟΣΟΧΗ! ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΝΟΜΟΣ 2121/1993 Copyright © Mia Petra

Απαγορεύεται από το δίκαιο Πνευματικής Ιδιοκτησίας η καθ' οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση και ιδιοποίηση τών κειμένων μου, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη.
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ - ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑΣ -Mia Petra-
***IMPORTANT NOTE***:The reproduction, publication, modification, transmission or exploitation of any work contained herein for any use, personal or commercial, without my prior written permission is strictly prohibited.