*Δεν ζωγραφίζω πράγματα. Ζωγραφίζω μόνο την διαφορά μεταξύ των πραγμά-
των. Είναι γιατί τα πράγματα έχουνε ομοιότητες, μα έχουνε και τις διαφορές τους. Δεν είναι όμως αυτό λόγος για να μας ξενίζουν. Ο,τι/όποιος δεν είναι σαν κι εμάς, δεν είναι απαραίτητα χειρότερο/ος από εμάς. Είναι απλά διαφορετικό/ός!
Κι έπειτα, ανάμεσα στους λαούς, υπάρχουν πολλές διαφορές στις συνήθειες, την κουλτούρα, τα έθιμα, τα ήθη, τα φαγητά, τις θρησκείες, το βιωτικό επίπεδο, κατά βάθος όμως όλοι είμαστε άνθρωποι κάτω από τον ίδιο ουρανό, με τις ίδιες ανησυχίες και κυρίως έχουμε όλοι τέλος.. Το ενδιάμεσο τής ζωής διαφέρει μόνο..
Δοξάζω τον Θεό που μου έδωσε την δυνατότητα να γνωρίσω, όχι μόνο διαφορε-
τικά μέρη, αλλά διαφορετικούς λαούς. Από δω, την γειτονική μας Βουλγαρία, ως την άλλη άκρη τής Γης -ανατολικά- συνάντησα ανθρώπους τόσο διαφορετικούς από όσο/α είμαι εγώ, σχετικά με τις δικές μας συνήθειες και συνθήκες ζωής.
Βρέθηκα σε κηδεία, αλλά και σε γάμο στην Βουλγαρία, αγκάλιασα μικρά παιδά-
κια που ζητούσαν απλά μια καραμέλα στην Τυνησία, έφαγα στο ίδιο τραπέζι με Αμερικανούς και Ρώσους στην Κίνα, πήγα στο γαμήλιο τραπέζι ενός ζευγαριού στο Ουζμπεκιστάν, έβγαλα φωτογραφίες αγκαλιά με Βιετναμέζες στο Βιετνάμ,
έκανα πρωτοχρονιά στο δρόμο μαζί με Γερμανούς και Ελβετούς, έκανα βαρκάδα στο ποτάμι μαζί με Ταϊλανδούς και Βιετναμέζους, ήπια καφέ μαζί με Τούρκους παππούδες σε ένα υπαίθριο καφενείο στην Τουρκία, έβγαλα τα παπούτσια μου και φόρεσα μαντήλι για να μπω σε μουσουλμανική εκκλησία, ήπια κρασί με μια παρέα Σέρβων, έκατσα δίπλα σε Γάλλους κι Ιταλούς σε καθολική εκκλησία, χό-
ρεψα τσιφτετέλι με έναν Τούρκο σε ένα πανηγύρι στην Κωνσταντινούπολη, τα-
ξίδεψα σε αμέτρητες πτήσεις, με τα ίδια αεροπλάνα και ζήσαμε τις ίδιες ανατα-
ράξεις, τις ίδιες απογειώσεις και προσγειώσεις, μαζί με Αιγύπτιους, Κινέζους, Μαροκινούς, Τούρκους, Πορτογάλους, Ουζμπέκους, Γερμανούς, Κύπριους, Ταϊλαν-
δούς, Ισπανούς, Γιαπωνέζους, Κροάτες, Ιταλούς, Αυστριακούς, Μαλτέζους, Τσέχους.
Για όλα αυτά ευχαριστώ την μοίρα, αλλά και τον ανοιχτό τρόπο τής σκέψης μου, να επισκέπτομαι άλλες χώρες και να...ανακατεύομαι μ' άλλους λαούς, χωρίς καμία προκατάληψη, χωρίς καμιά δεύτερη σκέψη, χωρίς "γιατί" και εάν, απλά με σεβα-
σμό κι αποδοχή στις διαφορετικές συνθήκες ζωής τών άλλων λαών. Τίποτα άλλο.
Σεβασμός κι Αγάπη σε κάθε άλλον Πολίτη τού Κόσμου! Είμαστε όλοι άνθρωποι..
Υπό αυτή την έννοια, θα ήταν μεγάλη μου χαρά, αν είχα την τύχη να βρεθώ σε έναν υπέροχο γάμο, ανάμεσα στον Σάχερ και την Ρουχάγια, ένα νεαρό ζευγάρι Σύρων, που παντρεύτηκαν πριν από μερικές ημέρες, μέσα σε μια σκηνή στην Ειδομένη! Τα συμφέροντα τών λίγων, γεννούν τους πολέμους και ξεκληρίζουν/ξεριζώνουν οικογένειες, η επιθυμία για ζωή και για ρίζες όμως, είναι πάνω από όλα! Γιατί, όποια κι αν είναι η ερώτηση, η Αγάπη είναι η απάντηση..!
των. Είναι γιατί τα πράγματα έχουνε ομοιότητες, μα έχουνε και τις διαφορές τους. Δεν είναι όμως αυτό λόγος για να μας ξενίζουν. Ο,τι/όποιος δεν είναι σαν κι εμάς, δεν είναι απαραίτητα χειρότερο/ος από εμάς. Είναι απλά διαφορετικό/ός!
Κι έπειτα, ανάμεσα στους λαούς, υπάρχουν πολλές διαφορές στις συνήθειες, την κουλτούρα, τα έθιμα, τα ήθη, τα φαγητά, τις θρησκείες, το βιωτικό επίπεδο, κατά βάθος όμως όλοι είμαστε άνθρωποι κάτω από τον ίδιο ουρανό, με τις ίδιες ανησυχίες και κυρίως έχουμε όλοι τέλος.. Το ενδιάμεσο τής ζωής διαφέρει μόνο..
Δοξάζω τον Θεό που μου έδωσε την δυνατότητα να γνωρίσω, όχι μόνο διαφορε-
τικά μέρη, αλλά διαφορετικούς λαούς. Από δω, την γειτονική μας Βουλγαρία, ως την άλλη άκρη τής Γης -ανατολικά- συνάντησα ανθρώπους τόσο διαφορετικούς από όσο/α είμαι εγώ, σχετικά με τις δικές μας συνήθειες και συνθήκες ζωής.
Βρέθηκα σε κηδεία, αλλά και σε γάμο στην Βουλγαρία, αγκάλιασα μικρά παιδά-
κια που ζητούσαν απλά μια καραμέλα στην Τυνησία, έφαγα στο ίδιο τραπέζι με Αμερικανούς και Ρώσους στην Κίνα, πήγα στο γαμήλιο τραπέζι ενός ζευγαριού στο Ουζμπεκιστάν, έβγαλα φωτογραφίες αγκαλιά με Βιετναμέζες στο Βιετνάμ,
έκανα πρωτοχρονιά στο δρόμο μαζί με Γερμανούς και Ελβετούς, έκανα βαρκάδα στο ποτάμι μαζί με Ταϊλανδούς και Βιετναμέζους, ήπια καφέ μαζί με Τούρκους παππούδες σε ένα υπαίθριο καφενείο στην Τουρκία, έβγαλα τα παπούτσια μου και φόρεσα μαντήλι για να μπω σε μουσουλμανική εκκλησία, ήπια κρασί με μια παρέα Σέρβων, έκατσα δίπλα σε Γάλλους κι Ιταλούς σε καθολική εκκλησία, χό-
ρεψα τσιφτετέλι με έναν Τούρκο σε ένα πανηγύρι στην Κωνσταντινούπολη, τα-
ξίδεψα σε αμέτρητες πτήσεις, με τα ίδια αεροπλάνα και ζήσαμε τις ίδιες ανατα-
ράξεις, τις ίδιες απογειώσεις και προσγειώσεις, μαζί με Αιγύπτιους, Κινέζους, Μαροκινούς, Τούρκους, Πορτογάλους, Ουζμπέκους, Γερμανούς, Κύπριους, Ταϊλαν-
δούς, Ισπανούς, Γιαπωνέζους, Κροάτες, Ιταλούς, Αυστριακούς, Μαλτέζους, Τσέχους.
Για όλα αυτά ευχαριστώ την μοίρα, αλλά και τον ανοιχτό τρόπο τής σκέψης μου, να επισκέπτομαι άλλες χώρες και να...ανακατεύομαι μ' άλλους λαούς, χωρίς καμία προκατάληψη, χωρίς καμιά δεύτερη σκέψη, χωρίς "γιατί" και εάν, απλά με σεβα-
σμό κι αποδοχή στις διαφορετικές συνθήκες ζωής τών άλλων λαών. Τίποτα άλλο.
Σεβασμός κι Αγάπη σε κάθε άλλον Πολίτη τού Κόσμου! Είμαστε όλοι άνθρωποι..
Υπό αυτή την έννοια, θα ήταν μεγάλη μου χαρά, αν είχα την τύχη να βρεθώ σε έναν υπέροχο γάμο, ανάμεσα στον Σάχερ και την Ρουχάγια, ένα νεαρό ζευγάρι Σύρων, που παντρεύτηκαν πριν από μερικές ημέρες, μέσα σε μια σκηνή στην Ειδομένη! Τα συμφέροντα τών λίγων, γεννούν τους πολέμους και ξεκληρίζουν/ξεριζώνουν οικογένειες, η επιθυμία για ζωή και για ρίζες όμως, είναι πάνω από όλα! Γιατί, όποια κι αν είναι η ερώτηση, η Αγάπη είναι η απάντηση..!