Θα πάρω μια ψαρόβαρκα (το μωρό μου) θα πάρω μια ψαρόβαρκα

Είναι μιά συνηθισμένη μέρα. Στο βενζινάδικο έχω σταθεί για να μου κοιτάξουν τα λάδια τού αυτοκινήτου. Καταφτάνει ένα μικρό αυτοκίνητο δίπλα μου. Η κυρία οδηγός κατεβαίνει, παραγγέλνει μια φιάλη υγραερίου την οποία και τοποθετεί με τα χίλια ζόρια, στο πορτμπαγκάζ. Από το εσωτερικό τού αυτοκινήτου ξεπροβάλλει ένα παιδάκι περίπου τεσσάρων ετών. Γιαγιά φεύγουμε; τη ρωτάει, βγάζοντας το κεφάλι του έξω από το πίσω παράθυρο. Χαρούμενο κι ανέμελο, χορεύει στο πίσω κάθισμα. Την πλησιάζω και της λέω το πίσω παράθυρο είναι ανοιχτό, το κλείνει χωρίς σχόλια, αλλά εγώ συνεχίζω: αλήθεια τώρα, το μωρό θα βρίσκεται πίσω χωρίς να φορά ζώνη; Η κυρία: μην ανησυχείς εσύ, είναι εκπαιδευμένο! 

Τί εκπαιδευμένο μαντάμ; Σκύλος είναι; Μωρό ανθρωπάκι είναι! Με απαξιεί, βάζει πρώτη κι αποχωρεί ενοχλημένη. Με ένα μωρό να χορεύει στο πίσω κάθισμα, με ανοιχτό και το παράθυρο, και με μιά φιάλη υγραερίου στο πορτμπαγκάζ! Μια κινητή βόμβα μόλις έχει βγει στους δρόμους. Μιά γιαγιά που η απλή λογική λέει πως λατρεύει το εγγόνι της, έχει κάνει ό,τι μπορεί, για να κυνδυνέψει η ζωή αυτού τού μικρού παιδιού.

Η αλήθεια είναι ότι αυτό εδώ σήμερα είναι ένα καθαρά πολιτικό σχόλιο. 

Είχα συλλέξει κατεβατά επιχειρημάτων και αποδείξεων περί τής μη καταλληλότητας ενός Μητσοτάκη για να κυβερνήσει (ξανά, ρε φίλε;) αυτήν τη δόλια τη χώρα, αλλά όχι. Τίποτα από όλα αυτά δε θα πω. Είναι πραγματικά τόσο μάταιο κάθε επιχείρημα. Όποιος έχει μάτια βλέπει, αλλά πέρα από το ότι οι εκλογές αυτές είναι μουγκές, το εκλογικό σώμα είναι τυφλό. Και αλλήθωρο. Και κουφό. Και εντέλει ακροδεξιό. Κι αν θες μαζί και μιά μουσική υπόκρουση; Γεννήθηκε για την αυτοκαταστροφή🎵🎵

Αυτό που πιάνουμε πάτο ως λαός και μετά αρχίζουμε να ανεβαίνουμε, πότε είπαμε ότι είναι; Ποτέ. Και στην τελική, τί είναι το μεσοδιάστημα μεταξύ 21ης Μαϊου και 25ης Ιουνίου; "Έλα, εντάξει μωρέ, αφού θα βγει εντέλει ο Μητσοτάκης, γιατί το κουράζουμε;"  ~Υποσυνειδησιακό τετελεσμένο~

Τί αγώνα να κάνει κανείς; Με ποιό θηρίο να παλέψει; Πάντα δυό κόσμοι ο κόσμος μας. Και περισσότεροι, μη σου πω. Όσο ζω μαθαίνω. Κι όσα πιο πολλά μαθαίνω, τόσο αηδιάζω με πολλούς ανθρώπους σ' αυτόν τον τόπο. Κι έπειτα είναι και το άλλο: αφού ο λαός χαρίζει ξανά παντοδυναμία και λευκή επιταγή στο μητσοτακέικο, εύλογα κι αλαζονικά θα ισχυριστεί ο Μητσοτάκης πως *το ερώτημα δεν είναι ποιός θα μου το επιτρέψει, αλλά ποιός θα με σταματήσει! Διότι τα πράγματα είναι ηλίου φαεινότερα: οι άνθρωποι που δεν αγαπούν ουσιαστικά τον εαυτό τους και δεν ανησυχούν για την ασφάλεια και την προστασία τών ίδιων αλλά και των παιδιών και των εγγονιών τους, σύμφωνα με το πιο πάνω περιστατικό, για ποιόν να νοιαστούν, και τί να περιμένουμε να ρημαδοψηφίσουν; 

Από Δευτέρα, φυσικά και όλα θα είναι -ακόμα- χειρότερα. Φως από πουθενά. Η μόνη παρηγοριά μας ο ουρανός (που θα γινόταν πιο γαλανός;..😡) Αυτό, ότι έχεις ορίζοντα. Μέλλον. Μιά υπόσχεση ότι μπορείς να περιμένεις κάτι καινούργιο. Όχι άμεσα καλέ. Περίμενε 1-2 τετραετίες ακόμη, και βλέπουμε. Κι η άλλη αχτίδα φωτός αυτό το δόλιο το καλοκαίρι. Που σιγά μη φύγω από τη χώρα μου, επειδή έτσι το θέλει ο γαμωμητσοτάκης! Και σιγά μην πάρω τα βουνά καλοκαιριάτικα, επειδή η πλειοψηφία τών Ελλήνων είναι μαλάκες. Προτιμώ να πάρω μιά ψαρόβαρκα (το μωρό μου)🎵 Θα πάρω μιά ψαρόβαρκα, κι άντε γεια! 

✰*•˛❤˛•*✰♡*•˛❤✰❤✰❤✰❤✰❤˛•*✰♡*•˛❤˛•*✰

Art: Timothy Adam Matthews ~ *Απόφθεγμα: Άιν Ραντ

❤¸¸.•*¨*•♫ .............................οι σκέψεις μου κάνουν θόρυβο...........................❤¸¸.•*¨*•♫